Эспиро, 25 мг, таблетки №30, коробка из картона
Торговое название
Эспиро
Международное непатентованное название
Эплеренон
Лекарственная форма
Таблетки, покрытые пленочной оболочкой, 25 мг, 50 мг
Состав
Одна таблетка содержит
активное вещество – эплеренона 25.0 мг или 50.0 мг соответственно,
вспомогательные вещества: лактозы моногидрат, целлюлоза микрокристаллическая, гипромеллоза, натрия лаурилсульфат, кроскармеллоза натрия, магния стеарат,
состав оболочки Опадрай желтый 33G32578, в том числе: гипромеллоза, титана диоксид (E 171), лактозы моногидрат, макрогол, триацетин, железа (III) оксид желтый (E 172).
Описание
Таблетки круглой формы с двояковыпуклой поверхностью, покрытые пленочной оболочкой желтого цвета (для дозировки 25 мг).
Таблетки круглой формы с двояковыпуклой поверхностью, покрытые пленочной оболочкой желтого цвета на одной стороне имеется делительная риска (для дозировки 50 мг).
Фармакотерапевтическая группа
Сердечно-сосудистая система. Диуретики. Калийсберегающие диуретики. Альдостерона антагонисты. Эплеренон.
Код ATХ C03DA04
Фармакологические свойства
Фармакокинетика
Всасывание
Абсолютная биодоступность эплеренона составляет 69% после приема внутрь таблетки 100 мг. Maксимальная концентрация в плазме крови достигается примерно через 1.5-2 ч после приема. Пиковая концентрация в плазме крови (Cmax) и площадь под кривой концентраций (AUC) пропорциональны дозе в диапазоне 10-100 мг и менее пропорциональны при применении в дозах свыше 100 мг. Равновесная концентрация достигается на протяжении 2 дней. Прием пищи не влияет на абсорбцию.
Распределение
Связывание эплеренона с белками плазмы крови составляет около 50%, преимущественно за счет связывания с α1-кислыми гликопротеинами. Кажущийся объем распределения в равновесном состоянии составляет 42-90 л. Эплеренон не обладает избирательным связыванием с эритроцитами.
Meтаболизм
Метаболизм эплеренона осуществляется преимущественно под действием изофермента CYP3А4. Активные метаболиты эплеренона в плазме крови человека не идентифицированы.
Выведение
Менее 5% дозы эплеренона выводится в неизмененном виде с мочой и калом. После однократного приема внутрь дозы лекарственного препарата, меченного радиоактивным изотопом, около 32% дозы выводилось с калом и около 67% – с мочой. Период полувыведения эплеренона составляет около 3-6 часов. Клиренс в плазме крови составляет около 10 л/ч.
Особые группы пациентов
Возраст, пол и раса:
Фармакокинетика эплеренона при приеме дозы 100 мг раз в день изучалась у пациентов в возрасте старше 65 лет, у мужчин и женщин и у пациентов негроидной расы. Фармакокинетика эплеренона у мужчин и женщин существенно не отличалась. У пациентов пожилого возраста равновесные показатели Cmax(22%) и AUC (45%) были увеличены по сравнению с молодыми пациентами (18-45 лет). Равновесные показатели Cmax и AUC у пациентов негроидной расы были снижены соответственно на 19 и 26%.
Дети и подростки
Масса тела пациента имеет влияние на объем распределения эплеренона, но не на его клиренс. Ожидается, что объем распределения и пиковая концентрация эплеренона в сыворотке крови педиатрических пациентов с более высокой массой тела, будут подобны показателям взрослых с такой же массой тела. У пациентов с массой тела ниже 45 кг объем распределения примерно на 40% ниже, чем у типичного взрослого пациента, в то время как ожидаемая пиковая концентрация выше. Педиатрические пациенты получали стартовую дозу 25 мг раз в сутки, затем в течение 2 недель доза была повышена до 25 мг два раза в сутки, а затем – до 50 мг два раза в сутки по клиническим показаниям. При таком режиме применения наивысшая зарегистрированная концентрация эплеренона в сыворотке крови педиатрических пациентов не превышала значительно концентрации, полученные у взрослых, у которых лечение начиналось с дозы 50 мг в сутки.
Почечная недостаточность:
Фармакокинетику эплеренона изучали у больных с почечной недостаточностью различной степени тяжести и у пациентов, находящихся на гемодиализе. По сравнению со здоровыми пациентами равновесные показатели AUC и Cmax повышались соответственно на 38 и 24% у пациентов с тяжелой почечной недостаточностью, и снижались соответственно на 26 и 3% у пациентов, находящихся на гемодиализе. Корреляции между клиренсом эплеренона из плазмы крови и клиренсом креатинина не обнаружено. Эплеренон не удаляется при гемодиализе.
Печеночная недостаточность:
Фармакокинетику эплеренона изучали у больных с печеночной недостаточностью умеренной степени (класс B по шкале Чайлд-Пью) по сравнению со здоровыми пациентами. Равновесные показатели Cmax и AUC эплеренона у пациентов с умеренными нарушениями функции печени увеличивались соответственно на 3.6% и 42% по сравнению с таковыми у здоровых пациентов. У пациентов с тяжелой печеночной недостаточностью эплеренон не изучался, поэтому его применение в этой группе больных противопоказано.
Сердечная недостаточность:
Фармакокинетику эплеренона изучали у больных с сердечной недостаточностью (класс II-IV NYHA). Равновесные показатели Cmaxи AUC эплеренона у пациентов с сердечной недостаточностью увеличивалась на 38% и 30% соответственно, по сравнению с показателями здоровых пациентов соответствующего возраста, пола и расы. Клиренс эплеренона у пациентов с сердечной недостаточностью аналогичен таковому у здоровых лиц.
Фармакодинамика
Эплеренон обладает относительной селективностью в отношении минералокортикоидных рецепторов у человека по сравнению с глюкокортикоидными, прогестероновыми и андрогенными рецепторами, блокирует их связывание с альдостероном – ключевым гормоном ренин-ангиотензин-альдостероновой системы (РААС), который принимает участие в регуляции артериального давления и патогенезе сердечно-сосудистых заболеваний.
Эплеренон вызывает стойкое повышение уровней ренина в плазме крови и альдостерона в сыворотке крови. Впоследствии секреция ренина подавляется альдостероном по механизму обратной связи. При этом повышение активности ренина или уровня циркулирующего альдостерона не влияет на эффекты эплеренона.
Клиническая эффективность эплеренона проявлялась у пациентов, которые начали терапию эплереноном в возрасте до 75 лет.
Не выявлено влияния эплеренона на частоту сердечных сокращений, интервалы PR, QT или комплекс QRS.
У пациентов педиатрической группы в возрасте от 4 лет с артериальной гипертензией не отмечено эффективного антигипертензивного действия. Эффективность у детей в возрасте до 4 лет не изучалась.
Показания к применению
- в качестве дополнительного средства к стандартной терапии с применением бета-адреноблокаторов, с целью снижения риска смертности и сердечно-сосудистой заболеваемости у пациентов со стабильным клиническим состоянием с дисфункцией левого желудочка сердца (LVEF [фракция выброса левого желудочка] ≤40%), а также клиническими проявлениями сердечной недостаточности после перенесенного недавно инфаркта миокарда;
- в качестве компонента стандартной терапии с целью снижения риска смертности и сердечно-сосудистой заболеваемости у взрослых пациентов с хронической сердечной недостаточностью (II функциональный класс (ФК) по классификации NYHA) и с дисфункцией левого желудочка сердца (LVEF ≤30%).
Способ применения и дозы
Эспиро можно принимать во время или независимо от приема пищи.
С целью обеспечения индивидуального подбора дозы доступны таблетки, содержащие 25 мг и 50 мг эплеренона. Максимальная суточная доза – 50 мг.
Пациенты с клиническими проявлениями сердечной недостаточности после недавно перенесенного инфаркта миокарда
Рекомендованная поддерживающая доза эплеренона – 50 мг раз в сутки. Лечение следует начинать с дозы 25 мг один раз в сутки и постепенно увеличивать ее, лучше всего в течение 4 недель, до достижения целевой дозы 50 мг один раз в сутки, контролируя уровень калия в сыворотке крови (см. Таблицу 1). Обычно лечение Эспиро целесообразно начинать в течение 3-14 дней после диагностирования инфаркта миокарда.
Пациенты с хронической сердечной недостаточностью (II функциональный класс (ФК) по классификации NYHA) При хронической сердечной недостаточности (класс II NYHA) лечение начинают с дозы 25 мг один раз в сутки и постепенно увеличивают ее, лучше всего в течение 4 недель, до достижения целевой дозы 50 мг один раз в сутки, контролируя уровень калия в сыворотке крови (см. Таблицу 1).
Пациентам, у которых концентрация калия в сыворотке крови составляет > 5,0 ммоль/л, начинать лечение Эспиро не рекомендуется.
Уровень калия в сыворотке крови следует определять до начала лечения препаратом, в течение первой недели и через один месяц после начала применения или коррекции дозы. Затем уровень калия в сыворотке крови следует контролировать периодически, по мере необходимости.
После начала терапии дозу следует корректировать с учетом уровня калия в сыворотке крови, как это указано в таблице.
|
Уровень
калия в сыворотке
крови (ммоль/л) |
Действие |
Коррекция
дозы |
|
< 5,0 |
Повысить |
25 мг через день до 25 мг
один раз в сутки 25 мг один раз в сутки
дo 50 мг один раз в сутки |
|
5,0-5,4 |
Сохранить
|
Без изменения дозы |
|
5,5-5,9 |
Снизить |
50 мг один раз в сутки
дo 25 мг один раз в сутки 25 мг один раз в сутки
дo 25 мг через день 25 мг через день дo
oтмены |
|
≥ 6,0 |
Отменить |
Неприменимо |
При отмене Эспиро по причине повышения концентрации калия в сыворотке крови ≥ 6,0 ммоль/л, повторное применение препарата в дозе 25 мг возможно через день в том случае, если концентрация калия в сыворотке крови будет составлять меньше 5,0 ммоль/л.
Применение у детей и подростков
Нет данных о применении эплеренона у детей, поэтому применение лекарственного продукта в этой группе пациентов не рекомендуется.
Применение у пациентов пожилого возраста
Коррекции начальной дозы для пациентов пожилого возраста не требуется. Вследствие связанного с возрастом ухудшения функции почек, риск развития гиперкалиемии у пациентов пожилого возраста выше. Он может дополнительно повышаться в связи с сопутствующими заболеваниями, которые увеличивают концентрацию препарата в организме, особенно легким или умеренным нарушением функции печени. Рекомендуется периодически контролировать уровень калия в сыворотке крови.
Применение у пациентов с почечной недостаточностью
Коррекции начальной дозы у пациентов с легким нарушением функции почек не требуется. Рекомендуется периодически контролировать уровень калия в сыворотке крови, а также модификация дозы препарата с учетом данных в Таблице 1.
У пациентов с умеренным нарушением функций почек (клиренс креатинина 30-60 мл/мин) начальная доза составляет 25 мг через день и должна быть модифицирована согласно концентрации калия (см. Таблицу 1). Рекомендуется периодически контролировать уровень калия в сыворотке крови.
Отсутствуют данные о применении эплеренона у пациентов с клиренсом креатинина < 50 мл/мин с сердечной недостаточностью после перенесенного инфаркта миокарда. Следует соблюдать особую осторожность, назначая Эспиро этим пациентам.
Нет опыта применения доз выше 25 мг раз в сутки у пациентов с клиренсом креатинина < 50 мл/мин.
Применение эплеренона у пациентов с тяжелым нарушением функции почек (клиренс креатинина < 30 мл/мин) противопоказано.
Эплеренон не удаляется с помощью диализа.
Применение у пациентов с печеночной недостаточностью
Коррекции начальной дозы у пациентов с легким или умеренным нарушением функции печени не требуется. Учитывая увеличение концентрации эплеренона в организме таких пациентов, рекомендуется часто и регулярно контролировать концентрацию калия в сыворотке крови, особенно у пациентов пожилого возраста.
Применение у пациентов, принимающих другие лекарственные препараты
При одновременном применении слабых или умеренных ингибиторов CYP3A4, напр., амиодарона, дилтиазема и верапамила, лечение следует начинать с дозы 25 мг один раз в сутки. Доза не должна превышать 25 мг один раз в сутки.
Побочные действия
Частота побочных эффектов препарата определяется следующим образом: очень часто (≥ 1/10); часто (≥ 1/100, < 1/10); нечасто (≥ 1/1000, < 1/100); редко (≥ 1/10 000, < 1/1000); очень редко (< 1/10 000), частота неизвестна (не может быть установлена на основании имеющихся данных).
Часто (≥1/100 до <1/10)
- гиперкалиемия, гиперхолестеринемия
- бессонница
- синкопе, головокружение, головная боль
- левожелудочковая сердечная недостаточность, фибрилляция предсердий
- артериальная гипотензия
- кашель
- диарея, тошнота, запор, рвота
- сыпь, зуд
- мышечные спазмы, боль в спине
- нарушение функции почек
- астения
- повышение уровня мочевины, повышение уровня креатинина
Нечасто (>1/1 000 до < 1/100)
-пиелонефрит, инфекции, фарингит
- эозинофилия
- гипотиреоз
- гипонатриемия, дегидратация, гипертриглицеридемия
- гипестезия
- тахикардия
- тромбоз артерий нижних конечностей, ортостатическая гипотензия
- метеоризм
- ангионевротический отек, повышенное потоотделение
- костно-мышечные боли
- холецистит
- гинекомастия
- недомогание
- снижение уровня рецептора эпидермального фактора роста, повышение уровня глюкозы в крови.
Противопоказания
- повышенная чувствительность к эплеренону или какому-либо вспомогательному веществу препарата
- уровень калия в сыворотке до начала лечения > 5,0 ммоль/л
- тяжелая почечная недостаточность (клиренс креатинина < 30 мл/мин)
- тяжелая печеночная недостаточность (класс С по шкале Чайлд-Пью)
- одновременное применение калийсберегающих диуретиков, препаратов калия или мощных ингибиторов CYP3A4 (напр., итраконазол, кетоконазол, ритонавир, нелфинавир, кларитромицин, телитромицин и нефазодон)
- в тройной комбинации с ингибиторами ангиотензинпревращающего фермента (АПФ) и антагонистами рецепторов ангиотензина II (АРAII)
- детский возраст до 18 лет
- период лактации
- лицам с наследственной непереносимостью фруктозы, дефицитом фермента Lapp-лактазы, мальабсорбцией глюкозы-галактозы
Лекарственные взаимодействия
Фармакодинамические взаимодействия
Калийсберегающие диуретики и препараты калия: учитывая повышенный риск развития гиперкалиемии, Эспиро не следует назначать пациентам, получающим калийсберегающие диуретики и препараты калия. Калийсберегающие диуретики могут усиливать эффекты антигипертензивных лекарственных препаратов и других диуретиков.
Ингибиторы ангиотензинпревращающего фермента (АПФ) и антагонисты рецепторов ангиотензина II (АРAII): при одновременном применении эплеренона с ингибиторами АПФ и/или антагонистами рецепторов ангиотензина II повышается риск гиперкалиемии. Рекомендовано регулярно оценивать уровень калия в сыворотке крови и функцию почек, особенно у пациентов с риском нарушения функции почек, например, пожилых пациентов. Не следует одновременно применять комбинацию 3 препаратов: ингибитора ангиотензинпревращающего фермента и антагониста рецепторов ангиотензина II с эплереноном.
Литий: взаимодействие Эспиро с литием не изучалось, однако зафиксированы случаи интоксикации литием у пациентов, одновременно получающих диуретики и ингибиторы ангиотензин-превращающего фермента. Следует избегать одновременного применения Эспиро и лития. Если такое лечение является необходимым, следует контролировать уровень лития в плазме крови.
Циклоспорин, такролимус: циклоспорин и такролимус могут приводить к нарушению функции почек и повышать риск гиперкалиемии. Следует избегать одновременного применения Эспиро и циклоспорина или такролимуса. В случае необходимости назначения такого лечения рекомендовано тщательно контролировать уровень калия в сыворотке крови и функцию почек.
Нестероидные противовоспалительные лекарственные препараты (НПВП): лечение НПВП может привести к острой почечной недостаточности, вызванной прямым воздействием этих лекарственных препаратов на клубочковую фильтрацию, особенно у пациентов из групп риска (пациенты пожилого возраста и (или) обезвоженные пациенты). Пациентов, получающих Эспиро и НПВП, необходимо адекватно гидратировать, им необходимо провести контроль функции почек до начала лечения.
Триметоприм: одновременное применение триметоприма и Эспиро повышает риск гиперкалиемии. Необходимо контролировать уровень калия в сыворотке крови и функции почек, особенно у пациентов с почечной недостаточностью и пациентов пожилого возраста.
Альфа-1-адреноблокаторы (напр., празозин, альфузозин): при одновременном применении альфа-1-адреноблокаторов и Эспиро существует вероятность повышения гипотензивного эффекта и (или) ортостатической гипотензии. Во время одновременного применения Эспиро и альфа-1-адреноблокаторов рекомендован клинический мониторинг ортостатической гипотензии.
Трициклические антидепрессанты, нейролептики, амифостин, баклофен: одновременное применение этих лекарственных препаратов с Эспиро может повышать гипотензивный эффект и риск ортостатической гипотензии.
Глюкокортикостероиды, тетракозактид: одновременное применение этих лекарственных препаратов с Эспиро может привести к ослаблению антигипертензивного эффекта (задержка натрия и жидкости).
Фармакокинетические взаимодействия
Эплеренон не является ингибитором изоэнзимов CYP1A2, CYP2C19, CYP2C9, CYP2D6 или CYP3A4. Эплеренон не является субстратом или ингибитором P‑гликопротеина.
Дигоксин: концентрация дигоксина в организме (AUC0-24) при одновременном применении с эплереноном (доза дигоксина 200 мкг, доза эплеренона 100 мг раз в сутки) увеличивается на 16%. Клинические симптомы токсичности дигоксина при этом не возникали. Необходимо соблюдать осторожность во время применения дигоксина в дозах, близких к верхней границе терапевтического диапазона.
Варфарин: клинически значимых фармакокинетических взаимодействий с варфарином не выявлено. Необходимо соблюдать осторожность во время применения варфарина в дозах, близких к верхней границе терапевтического диапазона.
Субстраты CYP3A4: клинически значимых взаимодействий с субстратами CYP3A4 мидазоламом и цизапридом не обнаружено.
Ингибиторы CYP3A4:
- Мощные ингибиторыCYP3A4: значимые фармакокинетические взаимодействия могут отмечаться при одновременном применении Эспиро с ингибиторами фермента CYP3A4. Мощный ингибитор CYP3A4 (кетоконазол 200 мг два раза в сутки) вызывал увеличение AUC эплеренона на 441%. Одновременное применение эплеренона с мощными ингибиторами CYP3A4, такими как кетоконазол, итраконазол, ритонавир, нелфинавир, кларитромицин, телитромицин и нефазодон, противопоказано.
- Слабые или умеренные ингибиторы CYP3A4: одновременное применение Эспиро с эритромицином, саквинавиром, амиодароном, дилтиаземом, верапамилом и флуконазолом вызывало значимые фармакокинетические взаимодействия, проявляющиеся увеличениемAUC Эспиро на 98-187%. Суточная доза Эспиро при одновременном применении слабых или умеренных ингибиторов CYP3A4 не должна превышать 25 мг.
Индукторы CYP3A4: одновременный прием настойки зверобоя (мощный индукторCYP3А4) с эплереноном вызвал снижение AUC последнего на 30%. При применении более мощных индукторов CYP3А4, таких как рифампицин, возможно более выраженное снижение AUC эплеренона. Учитывая возможное снижение эффективности Эспиро, одновременное применение мощных индукторов CYP3А4 (рифампицина, карбамазепина, фенитоина, фенобарбитала, настойки зверобоя) и Эспиро не рекомендуется.
Антациды: значимых взаимодействий антацидов с Эспиро при их одновременном применении не предполагается.
Особые указания
Гиперкалиемия
При применении Эспиро может развиться гиперкалиемия, обусловленная его механизмом действия. В начале лечения и при изменении дозы препарата у всех пациентов следует контролировать концентрацию калия в сыворотке крови. В ходе дальнейшего лечения периодический контроль концентрации калия особо рекомендуется проводить у пациентов с повышенным риском развития гиперкалиемии, таких как пожилые больные с почечной недостаточностью и пациенты с сахарным диабетом. Учитывая повышенный риск развития гиперкалиемии, применение препаратов калия после начала лечения Эспиро не рекомендуется. Доказано, что снижение дозы Эспиро приводит к снижению концентрации калия в сыворотке крови. Отмечено, что введение гидрохлортиазида на фоне лечения Эспиро препятствует увеличению концентрации калия в сыворотке крови.
Применение эплеренона одновременно с ингибиторами АПФ и/или антагонистами рецепторов ангиотензина II может повышать риск развития гиперкалиемии. Не следует применять эплеренон одновременно с ингибиторами ангиотензинпревращающего фермента и антагонистами рецепторов ангиотензина II.
Нарушение функции почек:
У пациентов с нарушением функции почек, в том числе диабетической микроальбуминурией, рекомендуется регулярно контролировать концентрацию калия в сыворотке крови. Отмечалось повышение риска гиперкалиемии у пациентов с сахарным диабетом 2 типа и микроальбуминурией. Применять эплеренон у этой группы пациентов следует с особой осторожностью. Риск развития гиперкалиемии увеличивается при снижении функции почек. Эспиро не удаляется с помощью гемодиализа.
Нарушение функции печени:
У пациентов с легким или умеренным нарушением функции печени (класс А и В по шкале Чайлд-Пью) увеличения концентрации калия в сыворотке крови более 5,5 ммоль/л выявлено не было. У таких пациентов следует контролировать уровень электролитов. У пациентов с тяжелым нарушением функции печени применение Эспиро не изучалось, поэтому его назначение противопоказано.
Индукторы CYP3A4:
Одновременное применение эплеренона с мощными индукторами CYP3А4 не рекомендуется.
Следует избегать применения лития, циклоспорина, такролимуса во время лечения эплереноном.
Лактоза:
Таблетки содержат лактозу, поэтому их не следует назначать пациентам с редкой наследственной непереносимостью галактозы, лактазной недостаточностью Лаппа или синдромом мальабсорбции глюкозы-галактозы.
Беременность и период лактации
В случае необходимости применения препарата решение о его назначении принимает врач, когда ожидаемая польза для матери значительно превышает возможный риск для плода/ребенка.Назначать эплеренон беременным женщинам следует с осторожностью.
Неизвестно, выделяется ли эплеренон с грудным молоком после приема внутрь. Учитывая, что возможные нежелательные эффекты у новорожденного, находящегося на грудном вскармливании, неизвестны, следует рассмотреть целесообразность прекращения кормления грудью или отмены лекарственного препарата, в зависимости от важности его применения для пациентки.
Особенности влияния лекарственного средства на способность управлять транспортным средством или потенциально опасными механизмами
Данные о влиянии Эспиро на способность к управлению транспортными средствами и обслуживанию движущихся механизмов отсутствуют. Эплеренон не вызывает сонливости или нарушения когнитивных функций, но при управлении транспортными средствами или обслуживании механизмов необходимо учитывать возможность появления головокружения во время лечения.
Передозировка
Случаев нежелательных эффектов на фоне передозировки эплереноном не описано. Наиболее ожидаемыми симптомами передозировки у пациента будут гипотензия и гиперкалиемия. Эплеренон не выводится посредством гемодиализа. Доказано, что эплеренон интенсивно связывается с активированным углем. При возникновении клинически выраженной гипотензии следует начать симптоматическую терапию. При возникновении гиперкалиемии показано стандартное лечение.
Форма выпуска и упаковка
По 10 или 14 таблеток в контурную ячейковую упаковку из пленки поливинилхлоридной и фольги алюминиевой.
По 1, 2, 3, 5 или 9 контурных ячейковых упаковки по 10 таблеток или по 2 контурные упаковки по 14 таблеток вместе с утвержденной инструкцией по медицинскому применению на государственном и русском языках помещают в пачку из картона.
Условия хранения
Хранить при температуре не выше 25°С.
Хранить в недоступном для детей месте!
Срок хранения
2 года
Не применять по истечении срока годности.
Условия отпуска из аптек
По рецепту
Саудалық атауы
Эспиро
Халықаралық патенттелмеген атауы
Эплеренон
Дәрілік түрі
Үлбірлі қабықпен қапталған таблеткалар, 25 мг, 50 мг
Құрамы
Бір таблетканың құрамында
белсенді зат – сәйкесінше 25.0 мг немесе 50.0 мг эплеренон,
қосымша заттар: лактоза моногидраты, микрокристалды целлюлоза, гипромеллоза, натрий лаурилсульфаты, натрий кроскармеллозасы, магний стеараты,
қабықтың құрамы Опадрайсары 33G32578, оның ішінде: гипромеллоза, титанның қостотығы (E 171), лактоза моногидраты, макрогол, триацетин, темірдің (III) сары тотығы (E 172).
Сипаттамасы
Сары түсті үлбірлі қабықпен қапталған, дөңгелек пішінді, екі беті дөңес таблеткалар (25 мг доза үшін).
Сары түсті үлбірлі қабықпен қапталған, дөңгелек пішінді, екі беті дөңес, бір жағында бөлетін сызығы бар таблеткалар (50 мг доза үшін).
Фармакотерапиялық тобы
Жүрек-қантамыр жүйесі. Диуретиктер. Калий сақтаушы диуретиктер. Альдостерон антагонистері.Эплеренон.
ATХ коды C03DA04
Фармакологиялық қасиеттері
Фармакокинетикасы
Сіңуі
100 мг таблетканы ішке қабылдағаннан кейін эплеренонның абсолютті биожетімділігі 69% құрайды . Қабылдаудан шамамен 1.5-2 сағат өткен соң қан плазмасында ең жоғары концентрацияға жетеді. Қан плазмасындағы шектік концентрация (Cmax) және концентрациясы қисығы астындағы аудан (AUC) 10 - 100 мг аралықтағы дозаға пропорционалды, және 100 мг-нан астам дозаларда қолданғанда аз пропорционалды. Тепе-тең концентрацияларға 2 күн ішінде жетеді. Ас қабылдау сіңуіне ықпалын тигізбейді.
Таралуы
Эплеренонның қан плазмасы ақуыздарымен байланысуы, көбіне α1-қышқыл гликопротеиндермен байланысу есебінен, 50%-ға жуықты құрайды. Болжаммен алынған таралу көлемі тепе-тең жағдайларда 42-90 л құрайды. Эплеренон эритроциттермен таңдап байланыспайды.
Meтаболизмі
Эплеренонның метаболизмі көбіне CYP3А4 изоферментінің әсерімен жүзеге асады. Адамның қан плазмасындағы эплеренонның белсенді метаболиттері идентификацияланбаған.
Шығарылуы
Эплеренон дозасының 5%-дан азы өзгермеген күйінде несеппен және нәжіспен бірге шығарылады.
Радиоактивті изотоппен таңбаланған дәрілік препараттың дозасын ішке бір рет қабылдағаннан кейін, дозаның 32%-ға жуығы нәжіспен бірге және 67%-ға жуығы несеппен бірге шығарылды. Эплеренонның жартылай шығарылу кезеңі 3-5 сағатқа жуықты құрайды. Қан плазмасындағы клиренсі сағатына 10 л-ге жуықты құрайды.
Пациенттердің ерекше топтары
Жасы, жынысы және нәсілі:
Күніне бір рет 100 мг дозаны қабылдау кезіндегі эплеренонның фармакокинетикасы 65 жастан асқан пациенттерде, еркектер мен әйелдерде және қара нәсілді пациенттерде зерттелген. Эплеренонның еркектер мен әйелдердегі фармакокинетикасында елеулі айырмашылық жоқ. Егде жастағы адамдарда Cmax (22%) және AUC (45%) тепе-тең көрсеткіштері жас пациенттермен (18-45 жас) салыстырғанда жоғары болды. Қара нәсілді пациенттерде Cmax және AUC тепе-тең көрсеткіштері тиісінше 19%-ға және 26%-ға төмен болды.
Балалар және жасөспірімдер
Пациенттің дене салмағы эплеренонның таралу көлеміне әсер етеді, бірақ оның клиренсіне әсер етпейді. Дене салмағы анағұрлым жоғары педиатриялық пациенттердің қан сарысуында эплеренонның таралу көлемі және шектік концентрациясы, дене салмағы осындай ересектердің көрсеткіштеріне ұқсас болады деп күтіледі. Дене салмағы 45 кг төмен пациенттерде таралу көлемі кәдімгі ересек пациентке қарағанда шамамен 40%-ға төмен, бұл ретте күтілетін шектік концентрациясы жоғары. Педиатриялық пациенттер 25 мг бастапқы дозаны тәулігіне бір рет алған, содан соң 2 апта ішінде доза тәулігіне екі рет 25 мг дейін, содан соң – клиникалық көрсетілімдер бойынша тәулігіне екі рет 50 мг дейін жоғарылатылған. Мұндай қолдану режимінде эплеренонның ең жоғары тіркелген концентрациясы педиатриялық пациенттердің қан сарысуында емдеу тәулігіне 50 мг дозадан басталған ересектерден алынған концентрациядан айтарлықтай аспаған.
Бүйрек жеткіліксіздігі:
Эплеренонның фармакокинетикасы бүйрек қызметінің әртүрлі дәрежедегі жеткіліксіздігі бар науқастарда және гемодиализдегі пациенттерде зерттелді. Дені сау субъектілермен салыстырғанда AUCжәне Cmax тепе-тең көрсеткіштері, бүйрек қызметінің ауыр жеткіліксіздігі бар пациенттерде тиісінше 38%-ға және 24%-ға жоғарылады, және гемодиализдегі пациенттерде тиісінше 26%-ға және 3%-ға төмендеді. Қан плазмасынан эплеренонның клиренсі мен креатинин клиренсі арасында өзара байланыс байқалған жоқ. Эплеренон гемодиализбен жоғалмайды.
Бауыр жеткіліксіздігі:
Эплеренон фармакокинетикасы дені сау еріктілермен салыстырғанда орташа дәрежедегі бауыр жеткіліксіздігі бар (Чайлд-Пью шкаласы бойынша B класы) науқастарда зерттелген. Бауыр функциясының ауыр бұзылуы бар пациенттерде эплеренонның Cmax және AUC тепе-теңдік көрсеткіштері осындай дені сау субъектілермен салыстырғанда сәйкесінше 3.6% және 42%-ға артқан. Бауыр қызметінің ауыр жеткіліксіздігі бар пациенттерде эплеренон зерттелген жоқ, сондықтан оны науқастардың осы тобына қолдануға болмайды.
Жүрек қызметінің жеткіліксіздігі:
Эплеренон фармакокинетикасын жүрек қызметінің жеткіліксіздігі бар (класс II-IV NYHA) науқастарда зерттеген. Жүрек қызметінің жеткіліксіздігі бар пациенттерде эплеренонның Cmax және AUC тепе-теңдік көрсеткіштері жасы, жынысы және нәсілі сәйкес дені сау субъектілермен салыстырғанда 38% және 30%-ға артқан. Жүрек қызметінің жеткіліксіздігі бар пациенттерде эплеренонның клиренсі дені сау адамдардағы осындайға ұқсас.
Фармакодинамикасы
Эплеренонның, глюкокортикоидтық, прогестерондық және андрогендік рецепторлармен салыстырғанда, адамдағы минералокортикоидтық рецепторларға қатысты салыстырмалы селективтілігі бар, олардың артериялық қысымды реттеуге және жүрек-қантамыр аурулары патогенезіне қатысатын ренин-ангиотензин-альдостерон жүйесінің (РААЖ) негізгі гормоны – альдостеронмен байланысын бөгейді.
Эплеренон қан плазмасында ренин және қан сарысуында альдостерон деңгейлерін тұрақты түрде жоғарылатады. Нәтижесінде рениннің секрециясы қайтымды байланысу механизмі бойынша альдостеронмен басылады. Мұндайда ренин белсенділігінің немесе айналымдағы альдостерон деңгейінің жоғарылауы эплеренонның әсеріне ықпалын тигізбейді.
Эплеренон клиникалық тиімділігі эплеренонмен емді 75 жасқа дейін бастаған пациенттерде байқалған.
Эплеренонның жүректің жиырылу жиілігіне, PR, QT аралықтарына немесе QRS кешеніне әсері айқындалмаған.
Артериялық гипертензиясы бар 4 жастан асқан педиатрия тобының пациенттеріне гипертензияға қарсы тиімді әсерін көрсетпеген. 4 жасқа дейінгі балалардағы тиімділігі зерттелмеген.
Қолданылуы
- жүректің сол жақ қарыншасы қызметі бұзылған (LVEF [сол жақ қарыншадан қанды айдау фракциясы] ≤40%), клиникалық жағдайы тұрақты, сондай-ақ жақын арада миокард инфарктісін бастан кешкеннен кейін жүрек қызметі жеткіліксіздігінің клиникалық біліністері байқалған пациенттерде өлім және жүрек-қантамыр ауруларының қаупін төмендету мақсатында бета-адреноблокаторларды қолдана отырып жүргізілетін стандартты емге қосымша дәрі ретінде;
- созылмалы жүрек жеткіліксіздігі бар (NYHA жіктеуі бойынша II функционалдық класы (ФК)) және сол жақ қарыншасы функциясы бұзылған (LVEF ≤30%) ересектерде өлім және жүрек-қантамыр ауруларының қаупін төмендету мақсатында стандартты ем компоненті ретінде.
Қолдану тәсілі және дозалары
Эспироны ас қабылдау кезінде немесе оған байланыссыз қабылдай беруге болады.
Дозалардың жекелей таңдалуын қамтамасыз ету мақсатында 25 мг және 50 мг эплеренон болатын таблеткалар қол жетімді. Ең жоғары тәуліктік дозасы – 50 мг.
Жақын арада миокард инфарктісін бастан кешкеннен кейін жүрек қызметі жеткіліксіздігінің клиникалық біліністері байқалған пациенттер
Эплеренонның ұсынылатын демеуші дозасы – тәулігіне бір рет 50 мг.
Емдеуді тәулігіне бір рет 25 мг дозадан бастаған және оны, қан сарысуындағы калий деңгейін бақылай отырып (1-кестені қараңыз), бәрінен дұрысы 4 апта бойы тәулігіне бір рет мақсатты 50 мг дозаға жеткенше біртіндеп арттырған жөн. Әдетте Эспиромен емдеуді миокард инфарктісі анықталғаннан кейін 3-14 күн ішінде бастаған дұрыс.
Созылмалы жүрек жеткіліксіздігі бар пациенттер (II функционалдық класы (ФК) NYHA жіктеуі бойынша) Жүрек қызметінің созылмалы жеткіліксіздігінде (NYHA ІІ класы) емдеуді тәулігіне бір рет 25 мг дозадан бастайды және оны, қан сарысуындағы калий деңгейін бақылай отырып (1 кестені қараңыз), бәрінен дұрысы 4 апта бойы тәулігіне бір рет мақсатты 50 мг дозаға жеткенше біртіндеп арттырады.
Қан сарысуындағы калий концентрациясы >5,0 ммоль/л құрайтын пациенттерде емді Эспиромен бастамау керек.
Қан сарысуындағы калий деңгейін препаратпен емдеуді бастағанға дейін, алғашқы аптаның ішінде және қолдануды бастағаннан немесе дозаны түзеткеннен бір айдан кейін анықтаған жөн. Содан соң қан сарысуындағы калий деңгейін қажетіне қарай мезгіл-мезгіл бақылап отырған жөн.
Емдеуді бастағаннан кейін дозаны, қан сарысуындағы калий деңгейін есепке ала отырып, кестеде көрсетілгендей етіп түзеткен жөн.
|
Қан сарысуындағы
калий деңгейі (ммоль/л) |
Әсер ету |
Дозаны түзету |
|
<5,0 |
Арттыру керек |
Күнара 25 мг, тәулігіне бір
рет 25 мг-ға дейін Тәулігіне бір рет 25 мг,
тәулігіне бір рет 50 мг-ға дейін |
|
5,0-5,4 |
Сақтау керек |
Дозаны өзгертусіз |
|
5,5-5,9 |
Төмендету керек |
Тәулігіне бір рет 50 мг,
тәулігіне бір рет 25 мг-ға дейін Тәулігіне
бір рет 25 мг, күнара
25 мг-ға дейін Тоқтатуға дейін 25 мг күнара 25 мг
через день дo oтмены |
|
≥6,0 |
Тоқтату керек |
Қолдануға болмайды |
Эспироны қан сарысуында калий концентрациясының ≥ 6,0 ммоль/л жоғарылау себебінен тоқтатқанда, егер қан сарысуындағы калий концентрациясы 5,0 ммоль/л-ден кем болса, препарат 25 мг дозада бір күннен кейін қайталап қолданылуы мүмкін.
Балаларға және жасөспірімдерге қолданылуы
Эплеренонды балаларға қолдану жөнінде деректер жоқ, сондықтан дәрілік өнімді пациенттердің осы тобында қолдану ұсынылмайды.
Егде жастағы пациенттерге қолданылуы
Егде жастағы пациенттерде бастапқы дозаны түзетудің қажеті жоқ. Жастың ұлғаюына байланысты бүйрек қызметінің нашарлауы салдарынан, егде жастағы пациенттерде гиперкалиемияның пайда болу қаупі жоғары. Ол организмде препараттың концентрациясын арттыратын қатарласқан ауруларының, әсіресе бауыр қызметінің жеңіл немесе орташа бұзылуларының болуына байланысты қосымша артуы мүмкін. Қан сарысуында калий деңгейін мезгіл-мезгіл бақылап отыру керек.
Бүйрек қызметінің жеткіліксіздігі бар пациенттерге қолданылуы
Бүйрек қызметінің жеңіл бұзылулары бар пациенттерде бастапқы дозаны түзету қажет емес. Қан сарысуында калий деңгейін, сондай-ақ препарат дозасы модификациясын 1-кестедегі деректерді ескере отырып, мезгіл-мезгіл бақылап отыру ұсынылады.
Бүйрек функциясының орташа бұзылуымен (креатинин клиренсі 30-60 мл/мин) пациенттерде бастапқы доза күнара 25 мг құрайды және калий концентрациясына сәйкес модификациялануы тиіс (1-кестені қараңыз). Қан сарысуында калий деңгейін мезгіл-мезгіл бақылап отыру керек.
Миокард инфарктісін өткергеннен кейін жүрек жеткіліксіздігі бар креатинин клиренсі < 50 мл/мин пациенттерде эплеренонды қолдану туралы деректер жоқ. Эспироны осы пациенттерге тағайындағанда аса сақтық танытқан жөн.
Креатинин клиренсі < 50 мл/мин пациенттерде тәулігіне бір рет 25 мг жоғары дозаларды қолданудың тәжірибесі жоқ.
Эплеренонды бүйрек функциясының ауыр бұзылуы (креатинин клиренсі < 30 мл/мин) бар пациенттерге қолдануға болмайды.
Эплеренон диализдің жәрдемімен жоғалмайды.
Бауыр жеткіліксіздігі бар пациенттерге қолданылуы
Бауыр қызметінің жеңіл немесе орташа бұзылулары бар пациенттерде бастапқы дозаны түзету қажет емес. Мұндай пациенттердің организмінде эплеренон концентрациясының артуын ескеріп, әсіресе егде жастағы пациенттерде қан сарысуындағы калий концентрациясын жиі және жүйелі түрде бақылап отыру керек.
Басқа дәрілік препараттар қабылдап жүрген пациенттерге қолданылуы
Әлсіз немесе орташа CYP3A4 тежегіштерін, мысалы, амиодаронды, дилтиаземді және верапамилді бір мезгілде қолданғанда емдеуді тәулігіне бір рет 25 мг дозадан бастаған жөн. Доза тәулігіне бір рет 25 мг-нан аспауы тиіс.
Жағымсыз әсерлері
Препараттың жағымсыз әсерлерінің жиілігі келесі түрде анықталады: өте жиі (≥ 1/10); жиі (≥ 1/100, < 1/10); жиі емес (≥ 1/1000, < 1/100); сирек (≥ 1/10 000, < 1/1000); өте сирек (< 1/10 000), жиілігі белгісіз (қолда бар деректер негізінде анықтау мүмкіндігі жоқ).
Жиі (≥1/100 - <1/10 дейін)
- гиперкалиемия, гиперхолестеринемия
- ұйқысыздық
- синкопе, бас айналу, бас ауыру
- жүрек қызметінің сол жақ қарыншалық жеткіліксіздігі, жүрекшелердің фибрилляциясы
- артериялық гипотензия
- жөтел
- диарея, жүректің айнуы, іш қату, құсу
- бөртпе, қышыну
- бұлшықеттің түйілуі, арқаның ауыруы
- бүйрек функциясының бұзылуы
- астения
- мочевина деңгейінің жоғарылауы, креатинин деңгейінің жоғарылауы
Жиі емес (>1/1 000 - < 1/100 дейін)
-пиелонефрит, инфекциялар, фарингит
- эозинофилия
- гипотиреоз
- гипонатриемия, дегидратация, гипертриглицеридемия
- гипестезия
- тахикардия
- аяқ артерияларының тромбозы, ортостаздықгипотензия
- метеоризм
- ангионевроздық ісіну, қатты тершеңдік
- сүйек-бұлшықет ауыруы
- холецистит
- гинекомастия
- дімкәстік
- эпидермальді өсу факторы рецепторы деңгейінің төмендеуі, қандағы глюкоза деңгейінің жоғарылауы.
Қолдануға болмайтын жағдайлар
- эплеренонға немесе препараттың қандай да болсын қосымша затына жоғары сезімталдық
- емді бастағанға дейін сарысудағы калий деңгейі > 5,0 ммоль/л
- бүйректің ауыр жеткіліксіздігі (креатинин клиренсі < 30 мл/мин)
- бауырдың ауыр жеткіліксіздігі (Чайлд-Пью шкаласы бойынша С класы)
- калий сақтаушы диуретиктерді, калий препараттарын немесе CYP3A4 күшті тежегіштерін (мыс., итраконазол, кетоконазол, ритонавир, нелфинавир, кларитромицин, телитромицин және нефазодон) бір мезгілде қолдану
- ангиотензин өзгертуші фермент (АӨФ) тежегіштерімен және ангиотензин II рецепторлары антагонистерімен (AРАІІ) үштік біріктірілімі
- 18 жасқа дейінгі балалар
- лактация кезеңі
- тұқым қуалайтын фруктоза жақпаушылығы, Lapp-лактаза ферменті тапшылығы, глюкоза-галактоза мальабсорбциясы бар тұлғаларға
Дәрілермен өзара әрекеттесуі
Фармакодинамикалық өзара әрекеттесуі
Калий сақтаушы диуретиктер және калий препараттары:
гиперкалиемияның пайда болу қаупінің жоғарылығын ескеріп, Эспироны калий жинақтаушы диуретиктер және калий препараттарын қабылдап жүрген пациенттерге тағайындамаған жөн. Калий сақтаушы диуретиктер гипертензияға қарсы дәрілік препараттардың және басқа да диуретиктердің әсерлерін күшейтуі мүмкін.
Ангиотензин-өзгертуші фермент (АӨФ) тежегіштері және ангиотензин II рецепторларының антагонистері (AРАІІ): эплеренонды АӨФ тежегіштерімен және/немесе ангиотензин IIрецепторларының антагонистерімен бір мезгілде қолданғанда гиперкалиемия қаупі артады.
Қан сарысуында калий деңгейін және бүйрек функциясын, әсіресе бүйрек функциясының бұзылу қаупі бар пациенттерде, мысалы, егде пациенттерде ұдайы бағалап отыру ұсынылады. 3 препараттың біріктірілімін: ангиотензин-өзгертуші фермент тежегішін және ангиотензин II рецепторларының антагонисін эплеренонмен бір мезгілде қолданбау керек.
Литий: Эспиронның литиймен өзара әрекеттесуі зерттелген жоқ, алайда диуретиктерді және ангиотензин-өзгертуші фермент тежегіштерін бір мезгілде қабылдап жүрген пациенттерде литийден улану жағдайлары тіркелді. Эспиро мен литийді бір мезгілде қолдануға болмайды. Егер мұндай ем қажет деп табылса, қан плазмасындағы литий деңгейін бақылаған жөн.
Циклоспорин, такролимус: циклоспорин мен такролимус бүйрек қызметінің бұзылуына әкелуі және гиперкалиемия қаупін арттыруы мүмкін. Эспиро мен циклоспоринді немесе такролимусты бір мезгілде қолданбаған жөн. Мұндай емді тағайындау қажет болған жағдайда қан сарысуындағы калий деңгейін және бүйрек қызметін мұқият бақылау керек.
Қабынуға қарсы стероидты емес дәрілік препараттар (ҚҚСП): ҚҚСП емдеу, әсіресе қауіпті топтағы пациенттерде (егде жастағы пациенттер және (немесе) сусызданған пациенттер) осы дәрілік заттардың шумақтық сүзілуге тікелей әсер етуі бүйрек қызметінің жедел жеткіліксіздігіне әкеп соғуы мүмкін. Эспиро және ҚҚСП қабылдап жүрген пациенттерді талапқа сай гидратациялау керек, оларда емді бастамас бұрын бүйрек қызметіне бақылау жүргізу қажет.
Триметоприм: триметопримді және Эспироны бір мезгілде қолдану гиперкалиемия қаупін арттырады. Әсіресе бүйрек қызметінің жеткіліксіздігі бар пациенттерде және егде жастағы пациенттерде қан сарысуындағы калий деңгейін және бүйрек функциясын бақылау қажет.
Альфа-1-адреноблокаторлар (мыс., празозин, альфузозин): альфа-1-адреноблокаторлар мен Эспироны бір мезгілде қолданғанда гипотензиялық әсердің және (немесе) ортостаздық гипотензияның жоғарылау мүмкіндігі бар. Эспиро және альфа-1- адреноблокаторларды бір мезгілде қолдану кезінде ортостаздық гипотензияға клиникалық мониторинг жасау ұсынылады.
Трициклдікантидепрессанттар, нейролептиктер, амифостин, баклофен:
осы дәрілік препараттарды Эспиромен бір мезгілде қолдану гипотензиялық әсерді және ортостаздық гипотензия қаупін арттыруы мүмкін.
Глюкокортикостероидтар, тетракозактид:
осы дәрілік заттарды Эспиромен бір мезгілде қолдану гипертензияға қарсы әсердің бәсеңдеуіне (натрийдің және сұйықтықтың іркілуіне) әкелуі мүмкін.
Фармакокинетикалық өзара әрекеттесулер
Эплеренон CYP1A2, CYP2C19, CYP2C9, CYP2D6 немесе CYP3A4 изоэнзимдері тежегіші болып табылмайды. Эплеренон P гликопротеин субстраты немесе тежегіші болып табылмайды.
Дигоксин: дигоксиннің организмдегі концентрациясы (AUC0-24) эплеренонмен (дигоксиннің дозасы 200 мкг, эплеренонның дозасы 100 мг тәулігіне бір рет) бір мезгілде қолданғанда 16%-ға артады. Бұл ретте дигоксин уыттылығының клиникалық симптомдары туындамаған. Дигоксинді емдік диапазонның жоғарғы шегіне жақын дозаларда қолданған кезде сақ болу қажет.
Варфарин: варфаринмен клиникалық тұрғыдан маңызды фармакокинетикалық өзара әрекеттесулер байқалған жоқ. Варфаринді емдік диапазонның жоғарғы шегіне жақын дозаларда қолдану кезінде сақ болу қажет.
CYP3A4 субстраттары: CYP3A4 субстарттарының мидазолам және цизапридпен клиникалық елеулі өзара әрекеттесулері анықталмаған.
CYP3A4 тежегіштері:
- CYP3A4 күшті тежегіштері: Эспироны CYP3A4 ферментінің тежегіштерімен бір мезгілде қолданғанда елеулі фармакокинетикалық өзара әрекеттесулер білінуі мүмкін. CYP3A4 күшті тежегіші (тәулігіне екі рет 200 мг кетоконазол) эплеренонның AUC мәнін 441%-ға арттырды. Эплеренонды кетоконазол, итраконазол, ритонавир, нелфинавир, кларитромицин, телитромицин және нефазодон сияқты CYP3A4 күшті тежегіштерімен бір мезгілде қолдануға болмайды.
- CYP3A4 әлсіз немесе орташа тежегіштері: Эспироны эритромицинмен, саквинавирмен, амиодаронмен, дилтиаземмен, верапамилмен және флуконазолмен бір мезгілде қолдану Эспироның AUC мәнінің 98-187%-ға артуымен білінетін маңызды фармакокинетикалық өзара әрекеттесуді тудырды. Эспироның тәуліктік дозасы CYP3A4 әлсіз немесе орташа тежегіштерін бір мезгілде қолданғанда 25 мг-нан аспауы тиіс.
CYP3A4 индукторлары: шайқурай тұндырмасын (CYP3А4 күшті индукторы) эплеренонмен бір мезгілде қабылдау соңғысының AUC мәнін 30%-ға төмендетті. Рифампицин сияқты өте күшті CYP3А4 индукторларын қолданғанда эплеренонның AUC мәні өте айқын төмендеуі мүмкін. Эспиро тиімділігінің ықтимал төмендеуін ескеріп, күшті CYP3А4 индукторларын (рифампицинді, карбамазепинді, фенитоинді, фенобарбиталды, шайқурай тұндырмасын) және Эспироны бір мезгілде қолдануға болмайды.
Антацидтер: Антацидтердің Эспиромен маңызды өзара әрекеттесуі оларды бір мезгілде қолданғанда болжанбайды.
Айрықша нұсқаулар
Гиперкалиемия
Эспироны қолданған кезде оның әсер ету механизмінен гиперкалиемия пайда болуы мүмкін. Емнің бас кезінде және препарат дозасын өзгерткенде барлық пациенттерде қан сарысуындағы калий концентрациясын бақылаған жөн. Әрі қарай емдеу барысында әсіресе гиперкалиемияның пайда болу қаупі жоғары пациенттерде, мысалы бүйрек қызметінің жеткіліксіздігі бар егде науқастарда және қант диабеті бар пациенттерде калий концентрациясына мезгіл-мезгіл бақылау жүргізу керек. Гиперкалиемияның пайда болу қаупінің жоғарылығын ескеріп, Эспиромен емдеуді бастағаннан кейін калий препараттардың қолдануға болмайды. Эспиро дозасын төмендету қан сарысуындағы калий концентрациясының төмендеуіне әкелетіндігі дәлелденген. Эспиромен емделу аясында гидрохлортиазидті енгізу қан сарысуында калий концентрациясының артуына кедергі жасайтыны анықталды.
Эплеренонды АӨФ және/немесе ангиотензин II рецепторлары антагонистерімен бір мезгілде қолдану гиперкалиемияның даму қаупін арттыруы мүмкін. Эплеренонды ангиотензин өзгертуші фермент тежегіштерімен және ангиотензин II рецепторлары антагонистерімен бір мезгілде қолданбаған жөн.
Бүйрек функциясының бұзылуы:
Бүйрек функциясы бұзылған, соның ішінде диабеттік микроальбуминуриясы бар пациенттерде қан сарысуындағы калий концентрациясын жүйелі түрде бақылап отыру керек. 2 типті қант диабеті және микроальбуминуриясы бар пациенттерде гиперкалиемия қаупі артқан. Эплеренонды пациенттердің осы тобында аса сақтықпен қолданған жөн. Гиперкалиемияның пайда болу қаупі бүйрек қызметін төмендеткен кезде артады. Эспиро гемодиализдің көмегімен жойылмайды.
Бауыр функциясының бұзылуы:
Бауыр функциясының жеңіл немесе орташа бұзылулары (Чайлд-Пью шкаласы бойынша А және В класы) бар пациенттерде қан сарысуында калий концентрациясын 5,5 ммоль/л-ден астамға артуы байқалған жоқ. Мұндай пациенттерде электролиттер деңгейін бақылаған жөн. Бауыр функциясының бұзылуы ауыр пациенттерде Эспироны қолдану зерттелген жоқ, сондықтан оны тағайындауға болмайды.
CYP3A4 индукторлары:
Эплеренонды күшті CYP3А4 индукторларымен бір мезгілде қолдану ұсынылмайды.
Литий, циклоспорин, такролимустыэплеренонмен емдеу кезінде қолданбаған дұрыс.
Лактоза:
Таблетка құрамында лактоза бар, сондықтан оларды сирек тұқым қуалайтын галактоза жақпаушылығы, Лапп лактаза жеткіліксіздігі немесе глюкоза-галактоза мальабсорбциясы синдромы бар пациенттерге тағайындамаған жөн.
Жүктілік және лактация кезеңі
Препаратты қолдану қажет болған жағдайда, ана үшін күтілетін пайдасы шарана/нәресте үшін ықтимал қаупінен едәуір басым болған жағдайда, оны тағайындау шешімін дәрігер қабылдайды. Эплеренонды жүкті әйелдерге абайлап тағайындаған жөн.
Ішке қабылданғаннан кейін эплеренонның емшек сүтімен бірге бөлініп шығатын-шықпайтыны белгісіз. Емшек еміп жүрген жаңа туған нәрестелерде жағымсыз әсерлердің болу мүмкіндігінің белгісіз екендігін ескеріп, емшек емізуді тоқтатуды немесе пациент үшін оны қолданудың маңыздылығына байланысты, дәрілік препараттарды тоқтату жағын қарастырған жөн.
Дәрілік заттың көлік құралын немесе қауіптілігі зор механизмдерді басқару қабілетіне әсер ету ерекшеліктері
Эспироның көлік құралын басқару және қозғалыстағы механизммен қызмет көрсетуге ықпалын тигізуі жөнінде деректер жоқ. Эплеренон ұйқышылдықты немесе когнитивтік функциялардың бұзылуларын тудырмайды, бірақ емделу кезінде көлікті басқарғанда немесе механизмдермен қызмет жасағанда бас айналудың пайда болуы мүмкін екендігін ескеру қажет.
Артық дозалануы
Эплеренонмен артық дозалану аясында жағымсыз әсерлерінің жағдайлары сипатталмаған. Пациенттерде артық дозалануының көбірек күтілетін симптомдары гипотензия және гиперкалиемия. Эплеренон гемодиализ арқылы шығарылмайды. Эплеренонның белсендірілген көмірмен қарқынды байланысатыны дәлелденген. Клиникалық айқын гипотензия туындағанда симптоматикалық ем бастау керек. Гиперкалиемия туындағанда стандартты ем көрсетілген.
Шығарылу түрі және қаптамасы
10 немесе 14 таблеткадан поливинилхлоридті үлбірден және алюминийфольгадан жасалған пішінді ұяшықты қаптамада.
10таблеткадан 1, 2, 3, 5 немесе 9 пішінді ұяшықты қаптама немесе 14таблеткадан 2 пішінді қаптама медициналық қолдану жөніндегі мемлекеттік және орыс тілінде бекітілген нұсқаулықпен бірге картон қорапшада.
Сақтау шарттары
25°С-ден аспайтын температурада сақтау керек.
Балалардың қолы жетпейтін жерде сақтау керек!
Сақтау мерзімі
2 жыл
Жарамдылық мерзімі өткеннен кейін қолдануға болмайды.
Дәріханалардан босатылу шарттары
Рецепт арқылы