Торговое наименование
Энап®-НЛ
Международное непатентованное название
Нет
Лекарственная форма, дозировка
Таблетки, 10 мг/12,5 мг
Фармакотерапевтическая группа
Сердечно-сосудистая система. Препараты, влияющие на ренин-ангиотензиновую систему. Ингибиторы ангиотензин-конвертирующего фермента (АКФ), комбинации. Ингибиторы АКФ и диуретики. Эналаприл и диуретики.
Код АТХ: C09BA02.
Показания к применению
- артериальная гипертензия (пациентам, которым показана комбинированная терапия)
Перечень сведений, необходимых до начала применения
Противопоказания
- гиперчувствительность к эналаприлу, другим компонентам препарата, другим ингибиторам АКФ или к любым вспомогательным веществам препарата
- ангионевротический отек в анамнезе, связанный с предыдущим применением ингибиторов АКФ
- наследственный или идиопатический ангионевротический отек
- гиперчувствительность к сульфонамидным препаратам
- анурия
- тяжелая почечная недостаточность (клиренс креатинина менее 30 мл/мин)
- стеноз почечной артерии
- тяжелая печеночная недостаточность
- беременность и период лактации
- дети и подростки в возрасте до 18 лет (эффективность и безопасность не установлены)
- одновременное применение с препаратами, содержащими алискирен, у пациентов с сахарным диабетом или нарушением функции почек (СКФ <60 мл / мин / l. 73 м2)
- одновременное применение с ингибиторами нейтральной эндопептидазы (например, с лекарственными средствами, содержащими сакубитрил) в связи с высоким риском развития ангионевротического отека
Необходимые меры предосторожности при применении
Двойная блокада ренин-ангиотензин-альдостероновой системы (РААС)
Доказано, что одновременное применение ингибиторов АКФ, блокаторов рецепторов ангиотензина II или алискирена повышает риск развития артериальной гипотензии, гиперкалиемии, нарушения функции почек (в том числе почечной недостаточности). Поэтому, двойная блокада РААС путем сопутствующего применения ингибиторов АКФ, блокаторов рецепторов ангиотензина ІІ или алискирена не рекомендуется. В случае особой необходимости в применении терапии двойной блокады ее следует проводить под наблюдением специалиста и регулярно проверять функцию почек, уровни электролитов и артериального давления.
У пациентов с диабетической нефропатией не рекомендуется одновременное применение ингибиторов АКФ и блокаторов рецепторов ангиотензина ІІ.
Артериальная гипотензия и нарушение водно-электролитного баланса
Как и при любой антигипертензивной терапии, у некоторых пациентов возможно развитие симптоматической артериальной гипотензии. Такое, в редких случаях, происходит у пациентов с повышенным артериальным давлением без осложнения, но более вероятно при нарушении водно-электролитного баланса (например, дефицит жидкости, гипонатриемия, гипохлоремический алкалоз, гипомагниемия или гипокалиемия), которая может произойти вследствие предварительной терапии диуретиками, диеты с ограничением соли, во время случайной диареи или рвоты. У таких пациентов в соответствующих интервалах следует проводить анализ электролитов в плазме крови.
Особое внимание следует уделять пациентам с ишемической болезнью сердца или цереброваскулярной болезнью, так как чрезмерное снижение артериального давления может привести к инфаркту миокарда или инсульту. У пациентов с сердечной недостаточностью на фоне почечной недостаточности или без нее, наблюдалась симптоматическая артериальная гипотензия.
При возникновении артериальной гипотензии пациента следует разместить в положение лежа на спине и, в случае необходимости, ввести внутривенно изотонический раствор хлорида натрия. Временная гипотензивная реакция не является противопоказанием к дальнейшему применению препарата. После восстановления эффективного объема плазмы крови и артериального давления, возможно повторное назначение препарата в меньшей дозе; или можно назначать один из компонентов препарата в виде монотерапии в соответствующих дозах.
Нарушение функции почек
Фиксированные комбинации эналаприла и гидрохлортиазида не следует назначать пациентам с почечной недостаточностью (клиренс креатинина <1.3 мл/с или 80 мл/мин и > 0.5 мл/с или 30 мл/мин), до тех пор пока не появится необходимость подбора отдельных компонентов в дозах, применяемых в комбинированном препарате.
У некоторых пациентов с артериальной гипертензией без проявлений существующего ранее заболевания почек, во время лечения эналаприлом совместно с диуретиками возможно развитие незначительного и преходящего повышения содержания мочевины и уровня креатинина в сыворотке. Если это происходит во время терапии с фиксированной комбинацией эналаприла и гидрохлоротиазида, то терапию следует прекратить. Возможно повторное назначение препарата в меньшей дозе, или любой из его компонентов можно применять в виде монотерапии в соответствующих дозах. Данная ситуация может увеличить возможность развития стеноза основной почечной артерии.
Гиперкалиемия
Комбинация эналаприла и низких доз диуретиков не исключает возможность развития гиперкалиемии.
Литий
Комбинация препаратов лития с эналаприлом и мочегонными препаратами не рекомендуется.
Эналаприла малеат
Аортальный стеноз/гипертрофическая кардиомиопатия
Как и все вазодилататоры, ингибиторы АКФ необходимо применять с осторожностью при лечении пациентов с обструкцией выносного тракта левого желудочка и не назначать препарат в случае кардиогенного шока и гемодинамически значимой обструкции выносного тракта левого желудочка.
Нарушение функции почек
Почечная недостаточность, связанная с применением эналаприла была, в основном, отмечена у пациентов с тяжелой сердечной недостаточностью или латентным течением заболеваний почек, включая стеноз почечной артерии. Почечная недостаточность, связанная с терапией эналаприлом, обычно обратима при своевременной диагностике и проведении адекватной терапии.
Реноваскулярная гипертензия
Существует повышенный риск развития артериальной гипотензии и почечной недостаточности, когда пациенты с двусторонним стенозом почечных артерий или стенозом артерии единственной функционирующей почки получают лечение ингибиторами АКФ.
Нарушение функции почек может произойти даже при незначительных изменениях уровня креатинина в плазме крови. У таких пациентов лечение следует начинать с низких доз и под тщательным наблюдением врача; во время такого лечения необходимо тщательно подбирать дозы и контролировать функцию почек.
Трансплантация почки
В связи с отсутствием опыта лечение эналаприлом не рекомендуется у пациентов, недавно перенесших трансплантацию почек.
Пациенты, находящиеся на гемодиализе
Эналаприл не предназначен для лечения пациентов, которым необходимо проведение диализа при почечной недостаточности. Сообщалось о развитии гиперчувствительности, анафилактоидной реакции у пациентов, находящихся на гемодиализе с использованием полиакрилнитриловых мембран (AN 69), одновременно принимающих ингибиторы АКФ. Следует избегать указанной комбинации. При необходимости проведения гемодиализа необходимо использовать другой тип мембран, либо перевести пациента на терапию другими лекарственными препаратами другого класса антигипертензивных средств.
Печеночная недостаточность
Во время терапии ингибиторами АКФ в редких случаях возможно развитие синдрома, который начинается с холестатической желтухи и затем прогрессирует до фульминантного некроза печени и иногда с летальным исходом. Механизм развития этого синдрома неизвестен. Если при применении ингибитора АКФ развивается желтуха или наблюдается повышение уровня ферментов печени, лечение ингибитором АКФ следует прекратить немедленно, а пациентам следует установить тщательное медицинское наблюдением и, при необходимости, провести необходимую терапию.
Нейтропения и агранулоцитоз
У пациентов, принимавших ингибиторы АКФ, отмечены случаи развития нейтропении/агранулоцитоза, тромбоцитопении и анемии. У пациентов с сохраненной функцией почек в отсутствие других осложнений, нейтропения развивается редко.
Эналаприл следует назначать очень осторожно пациентам с поражением сосудов на фоне коллагенозов (например, системной красной волчанкой, склеродермией), одновременно получающих терапию иммунодепрессантами, аллопуринолом или прокаинамидом, а также с сочетанием этих факторов, особенно при существующих нарушениях функции почек. У таких пациентов могут развиваться тяжелые инфекции, не поддающиеся интенсивной антибиотикотерапии. При назначении препарата рекомендуется периодически контролировать количество лейкоцитов в крови. Пациент должен быть предупрежден о том, что в случае появления каких-либо признаков инфекции необходимо немедленно обратиться к врачу.
Гиперкалиемия
Повышение уровня калия в плазме крови наблюдалось у некоторых пациентов, получавших ингибиторы АКФ, включая эналаприл. Факторы риска дляразвития гиперкалиемии включают почечную недостаточность, ухудшение функции почек, возраст (> 70 лет), сахарный диабет, промежуточные события, в частности, обезвоживание, острая сердечная недостаточность, метаболический ацидоз и одновременное применение калийсберегающихдиуретиков (спиронолактон, эплеренона, триамтерен или амилорид), калиевых добавок и калий-содержащихзаменителей соли, а также приём других препаратов, увеличивающих уровень калия в плазме крови(например гепарин, ко-тримоксазол, также известный как триметоприм/сульфаметоксазол). Применение калиевых добавок или калийсодержащих заменителей соли или калийсберегающих диуретиков может привести к значительному увеличению уровня калия в плазме крови, особенно у пациентов с нарушенной функцией почек. Гиперкалиемия может вызвать тяжелую, иногда фатальную, аритмию. Если одновременное применение эналаприла с любым из вышеупомянутых препаратов,будет сочтено целесообразным, то их следует применять с осторожностью, и регулярно контролировать уровень калия в плазме крови.
Пациенты с сахарным диабетом
Пациентов с сахарным диабетом, получающих антидиабетические пероральные препараты или инсулин, начинающие лечение ингибиторами АКФ, необходимо тщательно контролировать на гипогликемию, особенно в течение первого месяца терапии комбинированным препаратом.
Гиперчувствительность и ангионевротический отек
Во время приема ингибиторов АКФ, включая эланаприла малеат, в очень редких случаях происходят отеки лица, конечностей, губ, языка, голосовой щели и/или гортани. Это может произойти в любое время лечения. При возникновении отека Квинке лечение следует прекратить немедленно, и пациент должен находиться под контролем до прекращения проявления всех симптомов. Пациент не может быть выписан до полного разрешения всех симптомов.
Даже в тех случаях, когда появляется только отек языка без нарушения дыхания, может потребоваться длительное наблюдение за состоянием пациента после лечения антигистаминными препаратами и кортикостероидами, которое может оказаться недостаточно эффективным.
В очень редких случаях сообщалось о развитии отека Квинке, охватывающего область гортани или языка. У пациентов с отеками языка, голосовой щели или гортани повышен риск обструкции дыхательных путей, особенно у тех пациентов, которые перенесли операцию на дыхательных путях. При отеках языка, голосовой щели или гортани, которые могут вызвать обструкциюдыхательных путей, необходимо немедленно провести неотложную терапию - подкожное введение раствора адреналина 1: 1000 (0,3-0,5 мл) и принять меры по обеспечению проходимости дыхательных путей.
Отмечено, что отек Квинке чаще развивается у представителей негроидной расы, по сравнению с пациентами другой расы. Пациенты,ранее перенесшие отек Квинке, не связанный с терапией ингибиторами АКФ, имеют более высокий риск развития ангионевротического отека во время приема ингибиторов АКФ.
Одновременное применение с ингибиторами mTOR (например, сиролимус, эверолимус, темсиролимус)
Пациенты, принимающие одновременно ингибиторы mTOR (например, сиролимус, эверолимус, темсиролимус), могут быть подвержены повышенному риску развития ангионевротического отека (например, отека дыхательных путей или языка как с нарушением проходимости дыхательных путей, так и без).
Анафилактоидные реакции во время десенсибилизации
Пациенты, принимающие ингибиторы АКФ, могут иногда испытывать опасные для жизни аллергические (анафилактоидные) реакции во время курса десенсибилизации пчелиным или осиным ядом. Развития таких реакций можно избежать путем временной отмены ингибитора АКФ перед каждой процедурой десенсибилизации.
Анафилактоидные реакции при проведении процедур афереза липопротеинов низкой плотности
Пациенты, принимающие ингибиторы АКФ, в редких случаях могут испытывать опасные для жизни аллергические (анафилактоидные) реакции во время афереза липопротеинов низкой плотности (ЛПНП) с сульфатом декстрана. Развития этих реакций можно избежать путем временной отмены ингибитора АКФ перед каждой процедурой афереза.
Кашель
Во время лечения ингибиторами АКФ может возникнуть устойчивый, сухой, непродуктивный кашель, который проходит после прекращения терапии. Следует рассмотреть это как часть отличительного диагноза кашля.
Хирургическая операция и анестезия
У пациентов, принимающих антигипертензивные препараты, после проведения тяжёлой операции, эналаприл может заблокировать образование ангиотензина II, в ответ на компенсаторное высвобождение ренина. Если врач предполагает, что артериальная гипотензия происходит из-за этого механизма, лечение может быть направлено на повышение объема циркулирующей крови.
Этнические различия
Как и другие ингибиторы ангиотензин-конвертирующего фермента (АКФ), эналаприл менее эффективен в снижении артериального давления у пациентов негроидной расы, чем у представителей других рас, возможно, из-за более высокой распространенности низкого уровня ренина в данной популяции пациентов.
Гидрохлоротиазид
Нарушение функции почек
Применение тиазидов не всегда целесообразно при лечении пациентов с нарушением функции почек и неэффективны при клиренсе креатинина 30 мл/мин. и ниже (то есть, умеренная или тяжелая почечная недостаточность).
Нарушение функции печени
Тиазиды следует применять с осторожностью у пациентов с нарушением функции печени, или прогрессирующим заболеванием печени, так как незначительные изменения баланса электролитов могут вызвать печеночную кому.
Метаболические и эндокринные эффекты
Тиазидные диуретики способны нарушать толерантность к глюкозе. Может потребоваться коррекция дозы гипогликемических препаратов, включая инсулин.
Повышение содержания холестерина и триглицеридов могут быть связаны с терапией тиазидными диуретиками; однако при дозе 12.5 мг гидрохлоротиазида такое действие происходит минимально или отсутствует. Гидрохлоротиазид в дозе 6 мг не оказывает клинически значимого влияния на уровень глюкозы, холестерина, триглицеридов, натрия, магния или калия.
Терапия тиазидными диуретиками может ускорить гиперурикемию и/или подагру у некоторыхпациентов. Это воздействие на гиперурикемию, возможно, связано с дозой, и не оказывает клинически значимого влияния при дозе гидрохлоротиазида 6 мг. Кроме того, эналаприл может увеличить содержание мочевой кислоты и, таким образом, уменьшить гиперурикемический эффект гидрохлоротиазида.
Как и у любого пациента, получающего терапию диуретиками, необходимо проводить периодическое определение уровня электролитов в плазме крови через соответствующие промежутки времени.
Тиазиды (включая гидрохлортиазид) могут вызвать нарушение водного или электролитного баланса (гипокалиемия, гипонатриемия, и гипохлоремический алкалоз). Предупреждающими признаками нарушения водного или электролитного балансаявляются сухость во рту, жажда, слабость, сонливость, возбужденность, боль в мышцах, судороги, мышечная слабость, артериальная гипотензия, олигурия, тахикардия, и желудочно-кишечные расстройства, такие как тошнота и рвота.
Хотя во время применения тиазидных диуретиков возможно развитие гипогликемии, дополнительнаятерапия эналаприлом может уменьшить вызванную диуретиком гипокалиемию. Риск развития гипокалиемии наиболее повышен у пациентов с циррозом печени, у пациентов при повышенном диурезе, у пациентов с недостаточным пероральным поступлением электролитов, а также у пациентов, получающих сопутствующую терапию кортикостероидами.
В жаркую погоду у пациентов с отеками может развиваться гипонатриемия. Дефицит хлорида является, в основном, умеренным и обычно не требует лечения.
Тиазидные диуретики могут уменьшить выведение кальция с мочой и вызывать неустойчивое инекоторое повышение концентрации кальция в плазме. Заметное увеличение содержания кальция в плазме может быть симптомом скрытого гиперпаратиреоза. Прием тиазидов следует прекратить перед проведением анализа функции паращитовидной железы.
Показано, что тиазиды увеличивают выведение магния с мочой, что может привести к гипомагниемии.
Антидопинг контроль
Гидрохлортиазид, содержащийся в данном препарате, может привести к положительному аналитическому результату в тесте антидопинга.
Гиперчувствительность
У пациентов, получающих тиазидные диуретики, возможно развитие аллергических реакций при отсутствии или наличии аллергии, или бронхиальной астмы в анамнезе. Также сообщалось об ухудшении течения или активизации системной красной волчанки.
Немеланомный рак кожи
Повышение риска развития немеланомного рака кожи (НМРК) [базальноклеточная карцинома (БКК) и плоскоклеточный рак (ПКР)] наблюдалось с повышением суммарной дозы гидрохлортиазида (ГХТ) в двух эпидемиологических исследованиях, выполненных на основе данных датской национальной системы регистрации онкологических больных. В качестве возможного механизма развития НМРК может выступать фотосенсибилизирующее действие ГХТ.
Пациенты, принимающие ГХТ, должны быть осведомлены о риске развития НМРК и должны регулярно проверять свою кожу на предмет появления новых повреждений и своевременно сообщать о любых вызывающих подозрения очагах патологических изменений кожи. Чтобы снизить риск возникновения рака кожи до минимального уровня, следует рекомендовать пациентам возможные профилактические меры, такие как ограничение воздействия солнечного света и УФ-излучения, а также использование надлежащей защиты в случае такого воздействия. Вызывающие подозрения очаги патологических изменений кожи следует незамедлительно обследовать, в том числе с применением гистологических исследований образцов, полученных путем биопсии. Возможно, также следует пересмотреть практику применения ГХТ у пациентов, которые в прошлом перенесли НМРК. Хориоидальный выпот, острая миопия и вторичная закрытоугольная глаукома
Препараты, содержащие сульфонамид или производные сульфонамида, могут вызвать идиосинкратическую реакцию, приводящую к хориоидальному выпоту с выпадением поля зрения, преходящей миопией и острой закрытоугольной глаукомой. Симптомы включают острое начало снижения остроты зрения или боль в глазах, что обычно наблюдается в течение нескольких часов до недель с момента начала приема препарата. Отсутствие лечения острой закрытоугольной глаукомы может привести к необратимой потере зрения. Первичное лечение заключается в срочном прекращении приема лекарственного средства. При неконтролируемом внутриглазном давлении может потребоваться немедленное медицинское или хирургическое лечение. Факторы риска развития острой закрытоугольной глаукомы могут включать в себя наличие в анамнезе аллергических реакций на сульфонамид или пенициллин.
Взаимодействия с другими лекарственными препаратами
Эналаприла малеат и гидрохлоротиазид
Другие антигипертензивные средства
При одновременном применении с другими антигипертензивными средствами возможно усиление антигипертензивного эффекта эналаприла и гидрохлоротиазида.
При одновременном применении с нитроглицерином, другими нитратами или вазодилататорами возможно дополнительное снижение артериального давления.
Двойная блокада ренин-ангиотензин-альдостероновой системы (РААС)
Установлено, что двойная блокада ренин-ангиотензин-альдостероновой системы (РААС) путем сопутствующего применения ингибиторов АКФ, блокаторов рецепторов ангиотензина ІІ или алискирена, ассоциируется с повышенной частотой возникновения побочных явлений, как артериальная гипотензия, гиперкалиемия и нарушение функции почек (включая острую почечную недостаточность), при сравнении с применением одного блокатора РААС.
Литий
Обратимые увеличения концентрации лития в плазме крови и литиевая токсичность были отмечены при одновременном применении препаратов лития с ингибиторами АКФ. Одновременное применение ингибиторов АКФ с тиазидными диуретиками может дополнительно повышать концентрацию лития в плазме, что увеличивает риск токсического действия лития. Одновременное применение этих препаратов не рекомендуется, однако если комбинация считается необходимой, то следует проводить тщательный мониторинг концентрации лития в плазме крови.
Нестероидные противовоспалительные препараты
Длительный прием НПВП может уменьшать антигипертензивный эффект ингибиторов АКФ, а также уменьшать диуретический, натриуретический и гипотензивный эффекты мочегонных средств. Кроме того, как было описано, НПВП (включая ингибиторы ЦОГ-2) и ингибиторы АКФ оказывают совокупный эффект повышения уровня калия в плазме крови, что может вызвать ухудшение функции почек, особенно у пациентов с нарушением функции почек (например, пациенты пожилого возраста или пациенты с тяжелой гиповолемией, в том числе вследствие терапии диуретиками). Данный эффект обычно обратим. У некоторых пациентов НПВП могут уменьшать мочегонный и антигипертензивный эффекты диуретиков.
Эналаприла малеат
Калий
Эналаприл уменьшает потерю калия, вызванную диуретиком. Содержание калия в плазме крови обычно остается в пределах нормы, хотя наблюдалось несколько случаев гиперкалиемии.
Применение калийсберегающих диуретиков (например, спиронолактон, триамтерен или амилорид), калиевых добавок или калийсодержащих заменителей соли, особенно у пациентов с нарушением функции почек, может вызвать существенное увеличение концентрации сыворочного калия. Если вследствие гипокалиемии показано совместное применение этих препаратов, то их следует использовать с осторожностью и при этом регулярно контролировать сывороточную концентрацию калия.
Диуретики (тиазидные или петлевые диуретики)
Предшествующее лечение высокими дозами диуретиков может привести к обезвоживанию и риску развития артериальной гипотензии на первых этапах терапии эналаприлом. Гипотензивные эффекты можно снизить путём прекращения приема диуретиков или увеличения потребления соли и жидкости и начала терапии низкими дозами эналаприла.
Трициклические антидепрессанты и/или антипсихотические средства и/или анестетики и/или злоупотребляющие лекарственные средства
Сопутствующее применение некоторых анестетиков, трициклических антидепрессантов и антипсихотических средств с ингибиторами АКФ может привести к дополнительному снижению артериального давления.
Симпатомиметики
Применение симпатомиметиков может уменьшить антигипертензивный эффект ингибиторов АКФ; при данной комбинации пациенты должны находиться под тщательным контролем с целью достижения желаемого эффекта.
Противодиабетическиелекарственные средства
Одновременное применение ингибиторов АКФ и противодиабетических препаратов (инсулин, пероральные гипогликемические средства), может усиливать гипогликемические действие с риском развития гипогликемии. Данное явление чаще наблюдается в течение первых недель комбинированного лечения и у пациентов с почечной недостаточностью. Эти данные не подтверждены и не исключают применение эналаприла у пациентов с сахарным диабетом. Однако, рекомендуется частый мониторинг состояния таких пациентов.
При одновременном применении противодиабетических препаратов и тиазидных диуретиков может потребоваться коррекция дозы противодиабетического препарата.
Алкоголь усиливает гипотензивное действие ингибиторов АКФ.
Антациды способны уменьшить биодоступность ингибиторов АКФ.
Ацетилсалициловая кислота, тромболитики и бета-блокаторы
Эналаприл можно безопасно применять совместно с ацетилсалициловой кислотой (в кардиологических дозах), тромболитическими средствами и бета-блокаторами.
Золото
При одновременном применении препаратов золота и ингибиторов АКФ, включая эналаприл, в редких случаях наблюдалось развитие нитритоидных реакций (симптомы включают гиперемию лица, тошноту, рвоту и артериальную гипотензию).
Ингибиторы mTOR (например, сиролимус, эверолимус, темсиролимус)
Пациенты, принимающие одновременно ингибиторы mTOR могут иметь повышенный риск развития ангионевротического отека.
Ко-тримоксазол (триметоприм/сульфаметоксазол)
Пациенты, принимающие одновременно ко-тримоксазол (триметоприм/ сульфаметоксазол), могут подвергаться повышенному риску гиперкалиемии.
Гидрохлоротиазид
Недеполяризующие миорелаксанты
Тиазиды могут увеличить чувствительность к тубокурарину.
Алкоголь, барбитураты или опиоидные анальгетики способны усилить ортостатическую гипотензию.
Противодиабетические препараты (пероральные препараты и инсулин)
Может потребоваться коррекция дозы противодиабетического препарата.
Холестирамин и колестиполовые смолы (анионно-обменные смолы) могут снизить всасывание гидрохлортиазида. После однократного приема колестирамина и колестиполовых смол происходит связывание гидрохлортиазида с уменьшением поглощения из желудочно-кишечного тракта до 85% и 43%, соответственно.
Удлинение интервалаQT (например, хинидин, прокаинамид, амиодарон, соталол)
Повышается риск развития желудочковой тахикардии (torsades de pointes).
Гликозид наперстянки
Гипогликемия может сенсибилизировать или вызывать гиперреакцию сердца на токсическое воздействие препаратов дигиталиса (например, увеличить вентикулярную чувствительность).
Кортикостероиды, АКТГ (адренокортикотропный гормон)
Одновременное применение с тиазидными диуретиками повышает риск нарушения электролитного баланса, особенно при гипогликемии.
Калийуретические диуретики (например, фуросемид), карбеноксолон или злоупотребление слабительными
Гидрохлортиазид может усилить потерю калия и/или магния.
Вазопрессорные амины (например, адреналин)
Тиазиды могут уменьшить эффект вазопрессорных аминов.
Цитостатики (например, циклофосфамид, метотрексат)
Тиазиды способны снижать выведение цитотоксических препаратов с мочой и усилить их миелосупрессивный эффект.
Ингибиторы нейтральной эндопептидазы
Сообщалось о повышенном риске развития ангионевротического отека при одновременном применении ингибиторов АКФ и рацекадотрила (ингибитора энцефалиназы).
При одновременном применении ингибиторов АКФ с лекарственными средствами, содержащими сакубитрил (ингибитор неприлизина), возрастает риск развития ангионевротического отека, поэтому одновременное применение этих препаратов противопоказано. Ингибиторы АКФ следует назначать не ранее, чем через 36 часов после отмены препаратов, содержащих сакубитрил.
Назначение препаратов, содержащих сакубитрил, противопоказано пациентам, получающим ингибиторы АКФ, а также в течение 36 часов после отмены ингибиторов АКФ.
Активаторы тканевого плазминогена
Наблюдательные исследования показали увеличение частоты развития ангионевротического отека у пациентов, принимающих ингибиторы АКФ после использования альтеплазы для тромболитической терапии ишемического инсульта.
Специальные предупреждения
Применение в педиатрии
Препарат не применяется у детей и подростков в возрасте до 18 лет в связи с отсутствием данных об эффективности и переносимости данной комбинации.
Во время беременности или лактации
Беременность и лактация
Ингибиторы АКФ не следуетприменять во время беременности. За исключением случаев, когда лечение ингибиторами АКФ считается необходимым, пациенток, планирующих беременность, следует перевести на прием альтернативных антигипертензивных средств, имеющих приемлимый профиль безопасности при рименения в период беременности. При подтверждении факта беременности, лечение ингибиторами АКФ следует немедленно прекратить и, при необходимости, начать лечение альтернативными средствами. Применение ингибиторов АКФ во время беременности противопоказанов связи с риском развития фетотоксичности (снижение функции почек, маловодие, задержка оссификации черепа) и неонатальной токсичности (почечная недостаточность, артериальная гипотензия, гиперкалиемия).
Возможно развитие олигогидрамниона у матери, предположительно развившегося в результате сниженной функции почек у плода, и обусловленных им контрактур конечностей, черепно-лицевыхдеформаций и гиперплазии легких.
В случае применения ингибиторов АКФ во втором триместре беременности, рекомендуется проведение ультразвукового исследования для оценки состояния черепа и функции почек. Состояние новорожденных, матери которых принималиингибиторы АКФ при беременности, следует тщательно наблюдать на предмет артериальной гипотензии.
Грудное вскармливание
Эналаприл противопоказан при кормлении грудью.
Специальная информация о некоторых вспомогательных веществах
Лактоза
Данный препарат содержит лактозу. Пациенты с редкими наследственными проблемами непереносимости галактозы, дефицита лактазы Лаппа или синдромом мальабсорбции глюкозы- галактозы не должны принимать этот препарат.
Натрий
Данный препарат содержит менее 1 ммоль натрия (23 мг) на таблетку, то есть практически не содержит натрия.
Особенности влияния препарата на способность управлять транспортным средством или потенциально опасными механизмами
Энап®-НЛ может вызвать головокружение или усталость у отдельных пациентов и, таким образом, косвенно и временно уменьшить психофизическую способность управлять автомобилем или работать с механизмами, особенно в начале лечения.
Рекомендации по применению
Всегда принимайте данный препарат в точности, как назначил вам ваш врач. Если вы сомневаетесь в правильности приема препарата, проконсультируйтесь с лечащим врачом или фармацевтом.
Режим дозирования
Обычная доза препарата составляет одну таблетку один раз в день.
При необходимости дозу можно увеличить до двух таблеток один раз в сутки. Для большинства пациентов достаточно доз 20 мг эналаприла малеата или 50 мг гидрохлортиазида в сутки; поэтому рекомендуется применение не более двух таблеток препарата Энап®-НЛ в сутки. При отсутствии положительного эффекта, рекомендуется добавление второго препарата или изменение терапии.
Предварительная терапия диуретиками
После приёма начальной дозы препарата может развиться симптоматическая гипотензия; у пациентов с водно-электролитными нарушениями в результате предварительной терапии диуретиками. Терапию диуретиками необходимо отменить за 2-3 дня до начала терапии препарата Энап®-НЛ.
Дозировка при почечной недостаточности
Тиазидные диуретики могут быть недостаточно эффективны у пациентов с почечной недостаточностью. Они неэффективны у пациентов с клиренсом креатинина (КК) 0.5 мл/с или меньше (то есть при умеренной или тяжелой почечной недостаточности). У пациентов с клиренсом креатинина между 0.5 мл/с и 1.3 мл/с, лечение следует начинать с подходящей дозы отдельных компонентов.
Дозировка у пожилых пациентов
Эффективность и переносимость эналаприла малеата и гидрохлортиазида, принимаемых одновременно, были аналогичны у пожилых и у более молодых пациентов.
Метод и путь введения
Для приема внутрь.
Принимать таблетки следует целиком, во время или после еды, запивая жидкостью.
Рекомендуется принимать препарат регулярно, лучше утром, и в одно и то же время каждый день.
Частота применения с указанием времени приема
При необходимости лечащий врач может увеличить дозу до двух таблеток один раз в день.
В случае одновременного применения других диуретиков (мочегонные таблетки), проконсультируйтесь с врачом, прежде чем начинать принимать данный препарат. Прием диуретиков следует прекратить за 2-3 дня до начала приема Энап®-НЛ.
Меры, которые необходимо принять в случае передозировки
Доступная конкретная информация по лечению передозировки фиксированной комбинации эналаприла и гидрохлоротиазида отсутствует. Лечение носит симптоматический и поддерживающий характер. В случае передозировки следует прекратить прием фиксированной комбинации эналаприла и гидрохлортиазида, и поместить пациента под медицинское наблюдение. Возможными мерами по устранению передозировки являются вызывание рвоты, назначение активированного угля, назначение слабительных в случае, если препарат был принят недавно, а также борьба с обезвоживанием, нарушением электролитного баланса и артериальной гипотензией с помощью общепринятых методов.
Эналаприла малеат
На сегодняшний день наиболее часто встречающимся признаком передозировки является выраженная артериальная гипотензия, начинающаяся примерно через шесть часов после приема таблеток и сопровождающаяся блокадой ренин-ангиотензиновой системы и ступором. При передозировке ингибиторами АКФ могут развиваться следующие симптомы: острая сосудистая недостаточность, нарушения электролитного баланса, почечная недостаточность, гипервентиляция, тахикардия, сердцебиение, брадикардия, головокружение, тревожное состояние и кашель. После приема внутрь 300 мг и 440 мг эналаприла сообщалось о случаях превышения сывороточных уровней эналаприлата соответственно в 100 и в 200 раз по сравнению с уровнями, обычно наблюдаемыми после приема терапевтических доз.
Для лечения передозировки рекомендуется внутривенная инфузия физиологического раствора. При развитии артериальной гипотензии пациента следует уложить в противошоковое положение. Возможно проведение инфузии ангиотензина II и/или внутривенное введение катехоламинов (при наличии этих препаратов). Если с момента приема прошло небольшое количество времени, показаны меры по выведению эналаприла малеата из организма (искусственная рвота, промывание желудка, прием абсорбентов и сульфата натрия). Эналаприлат поддается выведению из кровеносного русла с помощью гемодиализа. При стойкой брадикардии показана терапия с использованием кардиостимулятора. При этом следует осуществлять непрерывный контроль за жизненно важными показателями, а также уровнем электролитов и креатинина в сыворотке.
Гидрохлортиазид
Наиболее часто наблюдаемыми признаками и симптомами являются таковые, обусловленные снижением концентрации электролитов в крови (гипокалиемия, гипохлоремия и гипонатриемия), а также обезвоживанием, возникающим в результате чрезмерного диуреза. В случае приема сердечных гликозидов гипокалиемия способна вести к усугублению сердечных аритмий.
Меры, необходимые при пропуске одной или нескольких доз лекарственного препарата
В случае пропуска приема препарата в нужное время, рекомендуется следовать своему обычному графику дозирования, и принять следующую дозу в назначенное время, но обязательно сообщив врачу.
Не следует принимать двойную дозу для компенсации пропущенной дозы.
Указание на наличие риска симптомов отмены
При прекращении лечения артериальное давление может со временем снова повыситься, что увеличивает риск осложнений, главным образом на сердце, мозг и почки, вызванных высоким артериальным давлением.
Рекомендации по обращению за консультацией к медицинскому работнику для разъяснения способа применения лекарственного препарата
Рекомендована консультация врача.
Описание нежелательных реакций, которые проявляются при стандартном применении ЛП и меры, которые следует принять в этом случае
Количественные критерии частоты нежелательных реакций и классификация нежелательных реакций в соответствии с системно-органной классификацией и с частотой их возникновения (Определение частоты побочных явлений проводится в соответствии со следующими критериями: очень часто (≥ 1/10), часто (≥ от 1/100 до < 1/10), нечасто (≥ от 1/1000 до < 1/100), редко (≥ 1/10000 до < 1/1000), очень редко (< 1/10000), неизвестно (невозможно оценить на основании имеющихся данных)
Очень часто
- нечеткость зрения
- головокружение
- кашель
- тошнота
- астения
Часто
- гипокалиемия, повышение уровня холестерина, повышение уровня
триглицеридов, гиперурикемия
- головная боль, депрессия, обморок, изменение вкуса
- гипотензия, ортостатическая гипотензия, нарушение ритма,
тахикардия
- одышка
- диарея, боль в животе,
- сыпь (экзантема), гиперчувствительность / отек Квинке;
ангионевротический отек лица, конечностей, губ, языка, голосовой
щели и/или гортани
- мышечные спазмы
- боль в груди, усталость
- гиперкалиемия, повышение уровня креатинина в сыворотке
Нечасто
- анемия (включая апластическую и гемолитическую)
- гипогликемия, гипомагниемия, подагра;
- спутанность сознания, сонливость, бессонница, тревожность,
парастезия, головокружение, снижение либидо
- звон в ушах
- гиперемия, учащенное сердцебиение, инфаркт миокарда или
инсульт, возможность вторичной
чрезмерной гипотензии у пациентов с повышенным риском
- ринорея, боль в горле, охриплость, бронхиальный спазм / астма
- кишечная непроходимость, панкреатит, рвота, диспепсия, запор,
анорексия, раздражение желудка, сухость во рту, пептическая язва,
метеоризм
- повышенное потоотделение, зуд, крапивница, алопеция
- артралгия
- почечная дисфункция, почечная недостаточность, протеиноурия
- импотенция
- тревожность, лихорадка
- увеличения мочевины в плазме крови, гипонатриемия
Редко
- нейтропения, гипогемоглобинемия, гематоцитопения,
тромбоцитопения, агранулоцитоз, лейкопения, подавление
деятельности костного мозга, панцитопения, лимфаденопатия,
аутоиммунные заболевания
- нарушение сна, парез (вследствие гипокалиемии)
- феномен Рейно
- легочный инфильтрат, нарушения дыхания (включая пневмонию и
отек легких), ринит, аллергический альвеолит/эозинофильная
пневмония
- стоматит/афтозные язвы, глоссит
- печеночная недостаточность, некроз печени (может быть
смертельным), гепатит, в том числе гепатоцеллюлярный или
холестатический гепатит, холестаз, желтуха (особенно у пациентов
с желчекаменной болезнью в анамнезе)
- мультиформная эритема, синдром Стивенса-Джонсона,
эксфолиативный дерматит, токсический эпидермальный некролиз,
пурпура, кожная красная волчанка, эритродермия, пузырчатка.
Отмечался следующий комплекс симптомов: лихорадка, серозит,
васкулит, миалгия/миозит, артралгия, артрит, положительный
АНА, увеличенный СОЭ, эозинофилия и лейкоцитоз. Сыпь,
фотосенсибилизация и другие дерматологические проявления.
- олигурия, интерстициальный нефрит
- гинекомастия
- повышение уровня ферментов печени, повышение уровня
билирубина в сыворотке крови
Очень редко
- гиперкальциемия
- отек Квинке
Исключительно редко/В единичных случаях и т.д.
- синдром неадекватной секреции антидиуретического гормона
(СНСАГ)
Частота неизвестна
- немеланомный рак кожи (базальноклеточная карцинома и плоскоклеточный рак)
- хориоидальный выпот
При возникновении серьёзных побочных эффектов, лечение следует прекратить.
Дополнительные сведения
Состав лекарственного препарата
Одна таблетка содержит
активные вещества:эналаприла малеат 10 мг,
гидрохлоротиазид 12,5 мг,
вспомогательные вещества: натрия гидрокарбонат, лактозы моногидрат, кукурузный крахмал, крахмал прежелатинизированный, тальк, магния стеарат
Описание внешнего вида, запаха, вкуса
Таблетки белого цвета круглой формы, с плоской поверхностью, со скошенными краями и риской на одной стороне.
Форма выпуска и упаковка
По 10 таблеток помещают в контурную ячейковую упаковку из пленки трехслойной (ориентированный полиамид/ алюминий/поливинилхлорид) и фольги алюминиевой.
По 2 или 6 контурных ячейковых упаковок вместе с инструкцией по медицинскому применению на казахском и русском языках помещают в пачку из картона.
Срок хранения
3 года
Не применять по истечении срока годности!
Условия хранения
Хранить в оригинальной упаковке при температуре не выше 30 ºС, в защищенном от влаги месте.
Хранить в недоступном для детей месте!
Условия отпуска из аптек
По рецепту
Саудалық атауы
Энап®-НЛ
Халықаралық патенттелмеген атауы
Жоқ
Дәрілік түрі, дозалануы
Таблеткалар, 10 мг/12,5 мг
Фармакотерапиялық тобы
Жүрек-қантамыр жүйесі. Ренин-ангиотензин жүйесіне әсер ететін препараттар. Ангиотензин-өзгертуші фермент (АӨФ) тежегіштері, біріктірілімдер. АӨФ тежегіштері және диуретиктер. Эналаприл және диуретиктер.
АТХ коды: C09BA02.
Қолданылуы
- артериялық гипертензия (біріктірілген ем көрсетілген пациенттерге)
Қолданудың басталуына дейін қажетті мәліметтер тізбесі
Қолдануға болмайтын жағдайлар
- эналаприлге, препараттың басқа компоненттеріне, басқа АӨФ тежегіштеріне немесе препараттың кез келген қосымша заттарына жоғары сезімталдық
- анамнездегі АӨФ тежегіштерін алдыңғы қолданумен байланысты ангионевроздық ісіну
- тұқым қуалайтын немесе идиопатиялық ангионевроздық ісіну
- сульфаниламидті препараттарға жоғары сезімталдық
- анурия
- бүйрек функциясының ауыр жеткіліксіздігі (креатинин клиренсі 30 мл/мин аз)
- бүйрек артериясы стенозы
- бауыр функциясының ауыр жеткіліксіздігі
- жүктілік және лактация кезеңі
- балалар мен 18 жасқа дейінгі жасөспірімдер (тиімділігі мен қауіпсіздігі анықталмаған)
- қант диабеті немесе бүйрек функциясының бұзылуы (ШСЖ <60 мл / мин / l. 73 м2) бар пациенттерде құрамында алискирен бар препараттармен бір мезгілде қолдану
-ангионевроздық ісінудің жоғары даму қаупіне байланысты бейтарап эндопептидаза тежегіштерімен (мысалы, сакубитрил бар дәрілік заттармен) бір мезгілде қолдану
Қолдану кезіндегі қажетті сақтандыру шаралары
Ренин-ангиотензин-альдостерон жүйесінің (РААЖ) қосарлы блокадасы
АӨФ тежегіштерін, ангиотензин II рецепторлары блокаторларын немесе алискиренді бір мезгілде қолданудың артериялық гипотензия, гиперкалиемияның даму қаупін және бүйрек функциясының бұзылуын (соның ішінде бүйрек функциясының жеткіліксіздігі) арттыратындығы дәлелденген. Сондықтан АӨФ тежегіштерін, ангиотензин II рецепторлары блокаторларын немесе алискиренді қатар қолдану арқылы РААЖ қосарлы бөгеу ұсынылмайды. Қосарлы бөгеу емін қолдану ерекше қажет болған жағдайда, оны маманның бақылауымен жүргізу және бүйрек функциясын, электролиттер мен артериялық қысымның деңгейін үнемі тексеріп отыру керек.
Диабеттік нефропатиясы бар пациенттерде АӨФ тежегіштерін және ангиотензин ІІ рецепторларының блокаторларын бір мезгілде қолдану ұсынылмайды.
Артериялық гипотензия және су-электролит теңгерімінің бұзылуы
Гипертензияға қарсы кез келген ем сияқты, кейбір пациенттерде симптоматикалық артериялық гипотензия дамуы мүмкін. Бұл сирек жағдайларда артериялық қысымы жоғары пациенттерде асқынусыз, бірақ көбіне су-электролит теңгерімі бұзылғанда (мысалы, сұйықтық тапшылығы, гипонатриемия, гипохлоремиялық алкалоз, гипомагниемия немесе гипокалиемия) орын алуы мүмкін, бұл кездейсоқ диурея немесе құсу кезінде диуретиктермен алдын ала емдеу, тұзды шектейтін диеталар салдарынан болуы мүмкін. Мұндай пациенттерде тиісті аралықтарда қан плазмасындағы электролиттерге талдау жүргізу керек.
Жүректің ишемиялық ауруы немесе цереброваскулярлық ауруы бар пациенттерге ерекше назар аудару керек, өйткені артериялық қысымның шамадан тыс төмендеуі миокард инфарктісіне немесе инсультке әкелуі мүмкін. Бүйрек функциясының жеткіліксіздігі аясында немесе онсыз жүрек функциясының жеткіліксіздігі бар пациенттерде симптоматикалық артериялық гипотензия байқалды.
Артериялық гипотензия пайда болған кезде пациентті шалқасынан жатқызып, қажет болған жағдайда венасына натрий хлоридінің изотониялық ерітіндісін енгізу керек. Уақытша гипотензиялық реакция препаратты одан әрі қолдануға қарсы көрсетім болып табылмайды. Қан плазмасының және артериялық қысымның тиімді көлемін қалпына келтіргеннен кейін препаратты аз мөлшерде қайта тағайындауға болады; немесе препараттың компоненттерінің біреуін тиісті дозаларда монотерапия түрінде тағайындауға болады.
Бүйрек функциясының бұзылуы
Бүйрек функциясының жеткіліксіздігі бар пациенттерге (креатинин клиренсі <1.3 мл/с немесе 80 мл/мин және > 0.5 мл/с немесе 30 мл/мин) құрама препаратта қолданылатын дозаларда жекелеген компоненттерді іріктеу қажеттілігі пайда болғанға дейін эналаприл мен гидрохлортиазидтің бекітілген комбинациясын тағайындамаған жөн.
Бұрын бүйрек ауруы байқалмаған артериялық гипертензиясы бар кейбір пациенттерде диуретиктермен бірге эналаприлмен емдеу кезінде несепнәр мен сарысудағы креатинин деңгейінің мөлшері елеусіз және өтпелі артуы мүмкін. Егер бұл эналаприл мен гидрохлоротиазидтің бекітілген біріктірілімімен емдеу кезінде орын алса, онда емдеуді тоқтату керек. Препаратты аз дозада қайта тағайындауға болады немесе оның кез келген компонентін тиісті дозаларда монотерапия түрінде қолдануға болады. Бұл жағдай бүйректің негізгі артериясы стенозының даму мүмкіндігін арттыруы мүмкін.
Гиперкалиемия
Эналаприл мен диуретиктердің төменгі дозаларының біріктірілімі гиперкалиемияның даму мүмкіндігін жоққа шығармайды.
Литий
Литий препараттарын эналаприлмен және диуретик препараттармен біріктіру ұсынылмайды.
Эналаприл малеаты
Қолқа стенозы/гипертрофиялық кардиомиопатия
Барлық вазодилататорлар сияқты, АӨФ тежегіштерін солжақ қарыншаның шығару жолының бітелуі бар пациенттерді емдегенде сақтықпен қолдану және кардиогендік шок және солжақ қарыншаның шығару жолының гемодинамикалық маңызды бітелуі жағдайында препаратты тағайындамау қажет.
Бүйрек функциясының бұзылуы
Эналаприлді қолдануға байланысты бүйрек функциясының жеткіліксіздігі негізінен жүрек функциясының ауыр жеткіліксіздігі немесе бүйрек артериясының стенозын қоса жасырын ағымды бүйрек аурулары бар пациенттерде байқалды. Эналаприлмен емдеуге байланысты бүйрек функциясының жеткіліксіздігі, әдетте, уақтылы диагностикалау және адекватты ем жүргізу кезінде қайтымды болады.
Реноваскулярлық гипертензия
Бүйрек артерияларының екіжақты стенозы немесе жалғыз жұмыс істейтін бүйрек артериясының стенозы бар пациенттер АӨФ тежегіштерімен ем қабылдаған кезде артериялық гипотензия мен бүйрек функциясының жеткіліксіздігі дамуының жоғары қаупі бар.
Бүйрек функциясының бұзылуы тіпті қан плазмасындағы креатинин деңгейінің шамалы өзгеруі кезінде де орын алуы мүмкін. Мұндай пациенттерде емдеуді төменгі дозадан және дәрігердің мұқият қадағалауымен бастау керек; мұндай емдеу кезінде дозаларды мұқият таңдап, бүйрек функциясын бақылау қажет.
Бүйрек трансплантациясы
Эналаприлмен емдеу тәжірибесі болмағандықтан, жақында бүйрек трансплантациясы жасалған пациенттерге ұсынылмайды.
Гемодиализде жүрген пациенттер
Эналаприл бүйрек функциясының жеткіліксіздігі кезінде диализ жүргізуді қажет ететін пациенттерді емдеуге арналмаған. Бір мезгілде АӨФ тежегіштерін қабылдайтын полиакрилнитрил жарғақшаларын (AN 69) пайдалана отырып, гемодиализдегі пациенттерде жоғары сезімталдықтың, анафилактоидтық реакцияның дамуы туралы хабарланды. Мұндай біріктірілімнен аулақ болу керек. Гемодиализ жүргізу қажет болған жағдайда жарғақшаның басқа түрін пайдалану немесе пациентті басқа класты гипертензияға қарсы препараттармен емдеуге ауыстыру қажет.
Бауыр функциясының жеткіліксіздігі
АӨФ тежегіштерімен емдеу кезінде сирек жағдайларда холестаздық сарғаюдан басталатын және содан кейін бауырдың фульминантты некрозына дейін өршитін және кейде өліммен аяқталатын синдром дамуы мүмкін. Бұл синдромның даму механизмі белгісіз. Егер АӨФ тежегішін қолданған кезде сарғаю дамыса немесе бауыр ферменттері деңгейінің жоғарылауы байқалса, АӨФ тежегішімен емдеуді дереу тоқтату керек, ал пациенттерге мұқият медициналық бақылау орнату және қажет болған жағдайда қажетті ем жүргізу керек.
Нейтропения және агранулоцитоз
АӨФ тежегіштерін қабылдаған пациенттерде нейтропенияның/агранулоцитоздың, тромбоцитопенияның және анемияның даму жағдайлары байқалды. Бүйрек функциясы сақталған пациенттерде басқа асқынулар болмаған кезде нейтропения сирек дамиды.
Эналаприлді иммунодепрессанттармен, аллопуринолмен немесе прокаинамидпен бір мезгілде ем алатын, сондай-ақ осы факторлардың, әсіресе бүйрек функциясының бұзылулары кезінде біріктіре отырып, коллагеноздар фонында (мысалы, жүйелі қызылжегі, склеродермия) қантамырлары зақымданған пациенттерге өте абайлап тағайындау керек. Мұндай пациенттерде қарқынды антибиотикотерапияға көнбейтін ауыр инфекциялар дамуы мүмкін. Препаратты тағайындағанда қандағы лейкоциттер санын мезгіл-мезгіл бақылау ұсынылады. Пациентке инфекцияның қандай да бір белгілері пайда болған жағдайда дереу дәрігерге қаралу керектігін ескерту керек.
Гиперкалиемия
Қан плазмасындағы калий деңгейінің жоғарылауы эналаприлді қоса, АӨФ тежегіштерін қабылдаған кейбір пациенттерде байқалды. Гиперкалиемияның дамуына қауіп факторлары бүйрек функциясының жеткіліксіздігі, бүйрек функциясының нашарлауы, жасы (> 70 жас), қант диабеті, аралық оқиғалар, атап айтқанда, сусыздану, жүрек функциясының жіті жеткіліксіздігі, метаболизмдік ацидоз және калий жинақтаушы диуретиктерді (спиролактон, эплеренон, триамтерен немесе амилорид), калий қоспалары мен құрамында тұз алмастырғыштары бар калийді бір мезгілде қолдануды, сондай-ақ қан плазмасындағы калий деңгейін арттыратын басқа препараттарды (мысалы гепарин, ко-тримоксазол, сондай-ақ триметоприм/сульфаметоксазол ретінде белгілі) қабылдауды қамтиды. Калий қоспаларын немесе құрамында калий бар тұз алмастырғыштарды немесе калий жинақтаушы диуретиктерді пайдалану әсіресе бүйрек функциясы бұзылған пациенттерде қан плазмасындағы калий деңгейінің айтарлықтай ұлғаюына әкелуі мүмкін. Гиперкалиемия ауыр, кейде фатальдық аритмияны тудыруы мүмкін. Егер эналаприлді жоғарыда аталған агенттердің кез келгенімен бір мезгілде пайдалану орынды деп есептесе, онда оларды сақтықпен қолдану керек және қан плазмасындағы калий деңгейін жиі бақылау керек.
Қант диабеті бар пациенттер
АӨФ тежегіштерімен емдеуді бастайтын диабетке қарсы пероральді препараттар немесе инсулин қабылдайтын қант диабеті бар пациенттерді гипогликемияға, әсіресе құрама препаратпен емдеудің бірінші айында мұқият бақылау қажет.
Аса жоғары сезімталдық және ангионевроздық ісіну
Эланаприл малеатты қоса, АӨФ тежегіштерін қабылдау кезінде өте сирек жағдайларда бет, аяқ-қол, ерін, тіл, дауыс саңылаулары және/немесе көмейдің ісінуі орын алады. Бұл емдеудің кез келген уақытында болуы мүмкін. Квинке ісінуі туындағанда емдеуді дереу тоқтату керек, ал пациент барлық симптомдар көріністерінің тоқтауына дейін бақылауда болуы тиіс. Пациентті барлық симптомдардың толық басылуына дейін ауруханадан шығаруға болмайды.
Тіпті тыныс алудың бұзылуынсыз тілдің ісінуі пайда болған жағдайда да, антигистаминдік препараттармен және кортикостероидтармен емдегеннен кейін пациенттің жағдайын ұзақ қадағалау қажет болуы мүмкін, оның тиімділігі жеткіліксіз болуы мүмкін.
Өте сирек жағдайларда көмей немесе тіл аймағын қамтитын Квинке ісінуінің дамуы туралы хабарланды. Тілдің, дыбыс саңылауы немесе көмейдің ісінуі бар пациенттерде, әсіресе тыныс алу жолдарына операция жасаған пациенттерде тыныс алу жолдарының обструкциясы қаупі жоғары. Тыныс алу жолдарының обструкциясын тудыруы мүмкін тіл, дауыс саңылауы немесе көмейдің ісінуі кезінде дереу шұғыл ем жүргізу - 1:1000 (0,3-0,5 мл) адреналин ерітіндісін тері астына енгізу және тыныс жолдарының өткізгіштігін қамтамасыз ету шараларын қабылдау қажет.
Квинке ісінуі, басқа нәсілді пациенттермен салыстырғанда, қара нәсілді өкілдерде жиірек дамитыны аталды. АӨФ тежегіштерімен емдеуге байланыссыз Квинке ісінуін бұрын өткерген пациенттерде АӨФ тежегіштерін қабылдау кезінде ангионевроздық ісінудің даму қаупі жоғары болады.
mTOR тежегіштерімен бір мезгілде қолдану (мысалы, сиролимус, эверолимус, темсиролимус)
mTOR тежегіштерін бір мезгілде қабылдайтын пациенттер (мысалы, сиролимус, эверолимус, темсиролимус) ангионевроздық ісінудің (мысалы, тыныс алу жолдарының өткізгіштігінің бұзылуымен де, бұзылуынсыз да тыныс жолдарының немесе тілдің ісінуі) жоғары қаупіне ұшырауы мүмкін.
Десенсибилизация кезіндегі байқалатын анафилактоидтық реакциялар
АӨФ тежегіштерін қабылдайтын пациенттер ара немесе сона уымен десенсибилизациялау курсы кезінде кейде өмірге қауіпті аллергиялық (анафилактоидтық) реакцияларды сезінуі мүмкін. Осындай реакциялардың дамуын әр десенсибилизация емшарасы алдында АӨФ тежегішін уақытша тоқтату арқылы болдырмауға болады.
Тығыздығы төмен липопротеиндер аферезінің емшараларын жасау кезіндегі анафилактоидтық реакциялар
АӨФ тежегіштерін қабылдайтын пациенттер сирек жағдайларда декстран сульфаты бар тығыздығы төмен липопротеиндер (ТТЛП) аферезі кезінде өмірге қауіпті аллергиялық (анафилактоидтық) реакцияларды сезінуі мүмкін. Бұл реакциялардың дамуын әрбір аферез емшарасы алдында АӨФ тежегішін уақытша тоқтату арқылы болдырмауға болады.
Жөтел
АӨФ тежегіштерімен емдеу кезінде емді тоқтатудан кейін басылатын тұрақты, құрғақ, өнімсіз жөтел пайда болуы мүмкін. Оны жөтелді ерекшелейтін диагноздың бір бөлігі ретінде қарастыру керек.
Хирургиялық операция және анестезия
Гипертензияға қарсы препараттарды қабылдайтын пациенттерде ауыр операция жасалған соң эналаприл рениннің компенсаторлық босатылуына жауап ретінде ангиотензин II түзілуін бөгеуі мүмкін. Егер дәрігер артериялық гипотензия осы механизмнен болды деп жорамалдаса, емдеуді айналымдағы қан көлемін көбейтуге бағыттауға болады.
Этностық айырмашылықтар
Ангиотензин өзгертуші ферменттің (АӨФ) басқа тежегіштері сияқты, эналаприл пациенттердің осы қауымында рениннің төмен деңгейінің өте жоғары таралуына байланысты, басқа нәсіл өкілдеріне қарағанда, қара нәсілді пациенттерде артериялық қысымды төмендету тиімділігі аз.
Гидрохлоротиазид
Бүйрек функциясының бұзылуы
Тиазидтерді қолдану бүйрек функциясы бұзылған пациенттерді емдеуде қолдану әрдайым мақсатқа сай болмауы және креатинин клиренсі 30 мл/мин және одан төмен (яғни, бүйрек функциясының орташа немесе ауыр жеткіліксіздігі) болғанда тиімсіз болуы мүмкін.
Бауыр функциясының бұзылуы
Тиазидтерді бауыр функциясы бұзылған немесе бауырдың үдемелі ауруы бар пациенттерге сақтықпен қолдану керек, өйткені электролит теңгерімінің болымсыз өзгерістері бауыр комасын тудыруы мүмкін.
Метаболизмдік және эндокриндік әсерлер
Тиазидтік диуретиктер глюкозаға төзімділікті бұзуға қабілетті. Инсулинді қоса алғанда, гипогликемиялық препараттардың дозасын түзету қажет болуы мүмкін.
Холестерин мен триглицеридтер мөлшерінің жоғарылауы тиазидтік диуретиктермен емдеуге байланысты болуы мүмкін; дегенмен, 12.5 мг гидрохлоротиазид дозасында бұл әсер тым аз болады немесе болмайды. Гидрохлоротиазидтің 6 мг дозасы глюкоза, холестерин, триглицеридтер, натрий, магний немесе калий деңгейіне клиникалық мәнді әсерін көрсетпеген.
Тиазидтік диуретиктермен емдеу кейбір пациенттерде гиперурикемияны және/немесе подаграны жеделдетуі мүмкін. Осы гиперурикемияға әсері дозамен байланысты болуы мүмкін және гидрохлоротиазидтің 6 мг дозасында клиникалық мәнді әсерін көрсетпейді. Бұдан бөлек, эналаприл несеп қышқылының мөлшерін арттыруы, әрі осылайша гидрохлоротиазидтің гиперурикемиялық әсерін азайтуы мүмкін.
Диуретиктермен ем алып жүрген кез келген пациенттегідей, қан плазмасындағы электролиттер деңгейін тиісті уақыт аралықтары сайын мезгіл-мезгіл анықтап отыру қажет.
Тиазидтер (гидрохлоротиазидті қоса) су немесе электролит теңгерімінің бұзылуын (гиперкалиемия, гипонатриемия және гипохлоремиялық алкалоз) туғызуы мүмкін. Су немесе электролит теңгерімінің бұзылуынан сақтандыратын белгілер – ауыз кеберсуі, шөл, әлсіздік, летаргия, ұйқышылдық, қозу күйі, бұлшықеттердің ауыруы, құрысулар, бұлшықет әлсіреуі, артериялық гипотензия, олигурия, тахикардия және жүрек айну мен құсу сияқты асқазан-ішек бұзылыстары болып табылады.
Тиазидтік диуретиктерді қолдану кезінде гипогликемия дамуы мүмкін болса да, эналаприлмен қосымша ем диуретик тудырған гипокалиемияны азайтуы мүмкін. Гипокалиемияның даму қаупі бауыр циррозы бар пациенттерде, диурез жоғарылаған пациенттерде, электролиттердің жеткіліксіз пероральді түсуі болатын пациенттерде, сондай-ақ кортикостероидтармен қатарлас ем алатын пациенттерде барынша жоғары.
Ыстық ауа райында ісінуі бар пациенттерде гипонатриемия дамуы мүмкін. Хлорид тапшылығы негізінен орташа болады және әдетте емдеуді талап етпейді.
Тиазидтік диуретиктер кальцийдің несеппен шығарылуын азайтуы және плазмадағы кальций концентрациясының тұрақсыз және аздаған жоғарылауын тудыруы мүмкін. Плазмадағы кальций мөлшерінің айтарлықтай көбеюі жасырын гиперпаратиреоз симптомы болуы мүмкін. Тиазидтер қабылдауды қалқанша маңы безінің функциясына талдау жасар алдында тоқтату керек.
Тиазидтердің магнийдің несеппен шығарылуын арттыруы, оның гипомагниемияға әкелуі мүмкін екені көрсетілген.
Анти-допинг бақылауы
Осы препарат құрамындағы гидрохлортиазид антидопинг тестісінде оң талдамалық нәтижеге әкелуі мүмкін.
Аса жоғары сезімталдық
Тиазидтік диуретиктер алатын пациенттерде сыртартқысында аллергиясының немесе бронх демікпесінің бар-жоқтығына нұсқаулар болмағанда немесе болған кезде аллергиялық реакциялар дамуы мүмкін. Сондай-ақ, жүйелі қызылжегі ағымының нашарлауы немесе белсендірілуі туралы хабарланды.
Терінің меланомалы емес обыры
Терінің меланомалы емес обырының (ТМЕО) [базальді жасушалы карцинома (БЖК) және жалпақ жасушалы обыр (ЖЖО)] даму қаупінің жоғарылауы Данияның онкологиялық науқастарды тіркеу ұлттық жүйесінің деректері негізінде орындалған екі эпидемиологиялық зерттеуде гидрохлортиазидтің (ГХТ) жиынтық дозасының жоғарылауы байқалды. ТМЕО дамуының мүмкін механизмі ретінде ГХТ фотосенсибилизациялық әсері болуы мүмкін.
ГХТ қабылдайтын пациенттер ТМЕО даму қаупі туралы хабардар болуы тиіс және өз терілерін жаңа зақымданулардың пайда болуына үнемі тексеріп, терінің патологиялық өзгерістерінің кез келген күдік тудыратын ошақтары туралы дер кезінде хабарлауы тиіс. Тері обырының қаупін ең төменгі деңгейге дейін төмендету үшін пациенттерге күн сәулесі мен УК-сәулелерінің әсерін шектеу, сондай-ақ мұндай әсер болған жағдайда тиісті қорғауды пайдалану сияқты алдын алу шараларын ұсыну керек. Терінің күдік тудыратын патологиялық өзгерістер ошақтарын дереу тексеру, оның ішінде биопсия жолымен алынған үлгілерді гистологиялық зерттеуді қолдана отырып тексеру керек. Мүмкін, сондай-ақ бұрын ТМЕО шалдыққан пациенттерде ГХТ қолдану практикасын қайта қарау керек.
Хориоидты жалқық, жедел миопия және салдарлық жабықбұрышты глаукома
Құрамында сульфонамид немесе сульфонамид туындылары бар препараттар көру өрісінің түсуі, өткінші миопия және жедел жабықбұрышты глаукома арқылы хориоидты жалқыққа әкелетін идиосинкразиялық реакцияны тудыруы мүмкін. Симптомдар көру өткірлігінің төмендеуі немесе көздегі ауырсынуды қамтиды, бұл әдетте препаратты қабылдау басталған сәттен бастап бірнеше сағаттан аптаға дейін байқалады. Жедел жабықбұрышты глаукоманы емдеудің болмауы көздің қайтымсыз көрмеуіне әкелуі мүмкін. Бастапқы емдеу дәрілік затты қабылдауды шұғыл тоқтату болып табылады. Бақыланбайтын көзішілік қысым кезінде дереу медициналық немесе хирургиялық емдеу қажет болуы мүмкін. Жіті жабықбұрышты глаукоманың даму қаупі факторлары сыртартқысында сульфонамидке немесе пенициллинге аллергиялық реакциялардың болуын қамтуы мүмкін.
Басқа дәрілік препараттармен өзара әрекеттесуі
Эналаприл малеаты және гидрохлоротиазид
Гипертензияға қарсы басқа дәрілер
Басқа антигипертензиялық дәрілермен бір мезгілде қолданғанда эналаприл мен гидрохлоротиазидтің антигипертензиялық әсері күшеюі мүмкін.
Нитроглицеринмен, басқа нитраттармен немесе вазодилататорлармен бір мезгілде қолданғанда артериялық қысымның қосымша төмендеуі мүмкін.
Ренин-ангиотензин-альдостерон жүйесінің (РААЖ) қосарлы блокадасы
АӨФ тежегіштерін, ангиотензин ІІ немесе алискирен рецепторларының блокаторларын қатарлас қолдану арқылы ренин-ангиотензин-альдостерон жүйесінің (РААЖ) қосарлы блокадасы бір РААЖ блокаторын қолданумен салыстырғанда артериялық гипотензия, гиперкалиемия және бүйрек функциясының бұзылуы (бүйрек функциясының жіті жеткіліксіздігін қоса) сияқты жағымсыз құбылыстардың пайда болу жиілігінің жоғары болуымен байланысты екені анықталды.
Литий
Литий препараттарын АӨФ тежегіштерімен бір мезгілде қолданғанда қан плазмасындағы литий концентрациясының қайтымды артуы және литий уыттылығы байқалды. АӨФ тежегіштерін тиазидтік диуретиктермен бір мезгілде қолдану литий уыттылығы қаупін арттыратын плазмадағы литий концентрациясын қосымша арттыруы мүмкін. Бұл препараттарды бір мезгілде қолдану ұсынылмайды, алайда егер біріктірілім қажет деп есептелсе, онда қан плазмасындағы литий концентрациясына мұқият мониторинг жүргізу керек.
Қабынуға қарсы стероидты емес препараттар
ҚҚСП ұзақ қабылдау АӨФ тежегіштерінің антигипертензиялық әсерін азайтуы, сондай-ақ зәрайдатқы дәрілердің диуретик, натриуретик және гипотензиялық әсерлерін азайтуы мүмкін. Сонымен қатар, жоғарыда сипатталғандай, ҚҚСП (ЦОГ-2 тежегіштерін қоса) және АӨФ тежегіштері қан плазмасындағы калий деңгейін жоғарылатудың жиынтық әсерін көрсетеді, бұл бүйрек функциясының нашарлауын, әсіресе бүйрек функциясы бұзылған пациенттерде (мысалы, егде жастағы пациенттер немесе ауыр гиповолемиясы бар пациенттер, соның ішінде диуретиктер қабылдайтындарды қоса) тудыруы мүмкін. Бұл әсер әдетте қайтымды. Кейбір пациенттерде ҚҚСП диуретиктердің зәрайдатқы және антигипертензиялық әсерлерін азайтуы мүмкін.
Эналаприл малеаты
Калий
Эналаприл диуретик туғызған калий жоғалуын азайтады. Қан плазмасындағы калий мөлшері әдетте қалыпты болып қалады, бірақ гиперкалиемияның бірнеше жағдайлары байқалды.
Калий жинақтаушы диуретиктерді (мысалы, спиронолактон, триамтерен немесе амилорид), калий қоспаларын немесе құрамында калий бар тұзды алмастырғыштарды қолдану, әсіресе бүйрек функциясы бұзылған пациенттерде қан плазмасындағы калий деңгейінің едәуір жоғарылауын тудыруы мүмкін. Егер гипокалиемияға байланысты осы препараттардың біреуін бір мезгілде қолдану орынды деп есептелсе, онда сақтықпен қолдану және сарысудағы калий деңгейін жиі бақылауды қамтамасыз ету қажет.
Диуретиктер (тиазидтік немесе ілмектік диуретиктер)
Диуретиктердің жоғары дозаларымен алдын ала емдеу сұйықтықтың тапшылығына және эналаприлмен емдеудің алғашқы кезеңдерінде артериялық гипотензияның даму қаупіне әкелуі мүмкін. Гипотензиялық әсерлерді диуретиктерді қабылдауды тоқтату немесе тұз бен сұйықтықты тұтынуды арттыру және емдеуді эналаприлдің төмен дозасымен бастау арқылы төмендетуге болады.
Трициклді антидепрессанттар және/немесе психозға қарсы дәрілер және / немесе анестетиктер және / немесе шектен тыс қолданылатын дәрілік заттар
Кейбір анестетиктерді, трициклдік антидепрессанттарды және психозға қарсы дәрілерді АӨФ тежегіштерімен қатарлас қолдану артериялық қысымның қосымша төмендеуіне әкелуі мүмкін.
Симпатомиметиктер
Симпатомиметиктерді қолдану АӨФ тежегіштерінің антигипертензиялық әсерін азайтуы мүмкін; осы біріктірілімде пациенттер қажетті әсерге қол жеткізу үшін мұқият бақылауда болуы тиіс.
Диабетке қарсы дәрілік заттар
АӨФ тежегіштерін жәнедиабетке қарсы препараттарды (инсулин, пероральді гипогликемиялық дәрілер) бір мезгілде қолдану гипогликемияның даму қаупімен гипогликемиялық әсерді күшейтуі мүмкін. Бұл құбылыс құрама емнің алғашқы аптасында және бүйрек функциясының жеткіліксіздігі бар пациенттерде жиі байқалады. Бұл деректер расталмаған және қантты диабеті бар пациенттерде эналаприлді қолдануды жоққа шығармайды. Алайда, мұндай пациенттердің жағдайына жиі мониторинг жүргізу ұсынылады.
Диабетке қарсы препараттарды және тиазидтік диуретиктерді бір мезгілде қолданғанда диабетке қарсы препараттың дозасын түзету қажет болуы мүмкін.
Алкоголь АӨФ тежегіштерінің гипотензиялық әсерін күшейтеді.
Антацидтер АӨФ тежегіштерінің биожетімділігін азайтуға қабілетті.
Ацетилсалицил қышқылы, тромболитиктер және бета-блокаторлар
Эналаприлді ацетилсалицил қышқылымен (кардиологиялық дозаларда), тромболитиктермен және бета-блокаторлармен бірге қауіпсіз қолдануға болады.
Алтын
Алтын препараттарын және эналаприлді қоса, АӨФ тежегіштерін бір мезгілде қолданғанда, сирек жағдайларда нитритоидтық реакциялардың дамуы байқалды (симптомдар беттің қызаруын, жүрегі айну, құсу және артериялық гипотензияны қамтиды).
mTOR тежегіштері (мысалы, сиролимус, эверолимус, темсиролимус)
mTOR тежегіштерін бір мезгілде қабылдайтын пациенттерде ангионевроздық ісінудің даму қаупі жоғары болуы мүмкін.
Ко-тримоксазол (триметоприм/сульфаметоксазол)
Ко-тримоксазолды (триметоприм/ сульфаметоксазол) бір мезгілде қабылдайтын пациенттер гиперкалиемияның жоғары қаупіне ұшырауы мүмкін.
Гидрохлоротиазид
Деполяризацияламайтын миорелаксанттер
Тиазидтер тубокураринге сезімталдықты арттыруы мүмкін.
Алкоголь, барбитураттар немесе апиындық анальгетиктер ортостаздық гипотензияны күшейтуі мүмкін.
Диабетке қарсы препараттар (пероральді препараттар және инсулин)
Диабетке қарсы препараттың дозасын түзету қажет болуы мүмкін.
Холестирамин және колестипол шайырлары (аниондық алмасу шайырлары) гидрохлортиазидтің сіңуін төмендетуі мүмкін. Колестирамин мен колестипол шайырларын бір рет қабылдаудан кейін гидрохлоротиазидтің байланысуы жүріп, асқазан-ішек жолынан сіңірілуінің, тиісінше, 85% және 43% дейін азаюына ұласады.
QT аралығының ұзаруы (мысалы, хинидин, прокаинамид, амиодарон, соталол)
Қарыншалық тахикардияның (torsades de pointes) даму қаупі артады.
Оймақгүл гликозиді
Гипогликемия жүректің дигиталис препараттарының уытты әсеріне гиперреакциясын арттыруы немесе сенсибилизациялауы мүмкін (мысалы, вентикулярлық сезімталдықты арттыру).
Кортикостероидтар, АКТГ (адренокортикотроп гормон)
Тиазидтік диуретиктермен бір мезгілде қолдану электролиттік теңгерімнің бұзылу қаупін әсіресе гипогликемия кезінде арттырады.
Калийурездік диуретиктерді (мысалы, фуросемид), карбеноксолон немесе ішайдатқыларды көп пайдалану
Гидрохлортиазид калийдің және/немесе магнийдің жоғалуын арттыруы мүмкін.
Вазопрессорлық аминдер (мысалы, адреналин)
Тиазидтер вазопрессорлық аминдерге реакцияны азайтуы мүмкін.
Цитостатиктер (мысалы, циклофосфамид, метотрексат)
Тиазидтер цитоуытты препараттардың несеппен бірге шығуын азайтып, олардың миелосупрессиялық әсерін күшейте алады.
Бейтарап эндопептидазаның тежегіштері
АӨФ тежегіштерін және рацекадотрилді (энцефалиназа тежегішін) бір мезгілде қолданғанда ангионевроздық ісінудің жоғары даму қаупі туралы хабарланған.
АӨФ тежегіштерін құрамында сакубитрил (неприлизин тежегіші) бар дәрілік заттармен бір мезгілде қолданғанда ангионевроздық ісінудің даму қаупі артады, сондықтан бұл препараттарды бір мезгілде қолдануға болмайды. АӨФ тежегіштерін құрамында сакубитрил бар препараттарды тоқтатқаннан кейін кемінде 36 сағат өткен соң тағайындау керек.
Құрамында сакубитрил бар препараттарды АӨФ тежегіштерін қабылдайтын пациенттерге тағайындауға, сондай-ақ АӨФ тежегіштерін тоқтатқаннан кейін 36 сағат ішінде қолдануға болмайды.
Тіндік плазмоген активаторлары
Бақылау зерттеулері ишемиялық инсультті тромболизистік терапия үшін альтеплазаны қолданғаннан кейін АӨФ тежегіштерін қабылдайтын пациенттерде ангионевроздық ісінудің даму жиілігінің артқандығын көрсетті.
Арнайы сақтандырулар
Педиатрияда қолдану
Препарат осы біріктірілімнің тиімділігі мен төзімділігі туралы деректердің болмауына байланысты 18 жасқа дейінгі балалар мен жасөспірімдерге қолданылмайды.
Жүктілік немесе лактация кезінде
Жүктілік және лактация
АӨФ тежегіштерін жүктілік кезінде қолдануға болмайды. АӨФ тежегіштерімен емдеу қажет деп саналатын жағдайларды қоспағанда, жүктілікті жоспарлаған пациенттерді жүктілік кезінде қолдану үшін қабылданған қауіпсіздік профилі бар баламалы антигипертензиялық дәрілерді қабылдауға ауыстыру керек. Жүктілік фактісі расталған кезде АӨФ тежеуіштерімен емдеуді дереу тоқтатып, қажет болған жағдайда баламалы дәрілермен емдеуді бастау керек. Жүктілік кезінде АӨФ ингибиторларын қолдануға болмайды, себебі олар фетоуыттылықты (бүйрек функциясының нашарлауы, суаздық, бассүйек оссификациясының тежелуі) және неонаталдық уыттылықты (бүйрек функциясының жеткіліксіздігі, артериялық гипотензия, гиперкалиемия) туындататыны белгілі.
Анасында олигогидрамнионның дамуы мүмкін, ол шамамен ұрықта бүйрек функциясының төмендеуі және қол-аяқтың контрактуралары, бассүйек-бет деформациялары және өкпенің гиперплазиясы салдарынан туындаған.
Егер АӨФ тежегіштері жүктіліктің екінші триместрінде қабылдаса, бассүйек жағдайын және бүйрек функциясын бағалау үшін ультрадыбыстық зерттеу ұсынылады. Аналары жүкті кезінде АӨФ тежегіштерін қабылдаған нәрестелердің жағдайын артериялық гипотензия бар-жоғына мұқият бақылау керек.
Бала емізу
Эналаприлді бала емізгенде қолдануға болмайды.
Кейбір қосымша заттар туралы арнайы ақпарат
Лактоза
Бұл препараттың құрамында лактоза бар. Галактоза жақпау, Лапп лактаза тапшылығының сирек тұқым қуалайтын проблемалары немесе глюкоза-галактоза мальабсорбциясы синдромы бар пациенттер бұл препаратты қабылдамауы тиіс.
Натрий
Осы препарат құрамында таблеткасына 1 ммоль-ден аз натрий (23 мг) бар, яғни мүлде натрий жоқ деуге болады.
Препараттың көлік құралын немесе қауіптілігі зор механизмдерді басқару қабілетіне әсер ету ерекшеліктері
Энап®-НЛ жекелеген пациенттерде бас айналу немесе шаршау тудыруы және осылайша, әсіресе емдеу басында көлікті басқару немесе механизмдермен жұмыс істеу үшін психофизикалық қабілетін жанама және уақытша азайтуы мүмкін.
Қолдану жөніндегі нұсқаулар
Бұл препаратты әрқашан дәрігеріңіздің тағайындауымен дәл қабылдаңыз. Егер сіз препаратты дұрыс қабылдағаныңызға күмәндансаңыз, емдеуші дәрігермен немесе фармацевтпен кеңесіңіз.
Дозалау режимі
Препараттың әдеттегі дозасы тәулігіне бір таблетканы құрайды.
Қажет болса, дозаны тәулігіне бір рет екі таблеткаға дейін арттыруға болады. Көптеген пациенттер үшін тәулігіне 20 мг эналаприл малеат немесе 50 мг гидрохлортиазид дозалары жеткілікті; сондықтан Энап®-НЛпрепаратын тәулігіне екі таблеткадан артық қолданбау ұсынылады. Оң әсер болмаған жағдайда, екінші препаратты қосу немесе емді өзгерту ұсынылады.
Диуретиктермен алдын ала емдеу
Препараттың бастапқы дозасын қабылдағаннан кейін симптоматикалық гипотензия дамуы мүмкін; су-электролиттік бұзылысы бар пациенттерде диуретиктермен алдын ала емдеу нәтижесінде. Диуретиктермен емдеуді Энап®-НЛ препаратымен емдеу басталғанға дейін 2-3 күн бұрын тоқтату қажет.
Бүйрек функциясының жеткіліксіздігі кезіндегі доза
Бүйрек функциясының жеткіліксіздігі бар пациенттерде тиазидтік диуретиктердің тиімділігі жеткіліксіз болуы мүмкін. Олар креатинин клиренсі (КК) 0.5 мл/с немесе одан аз (яғни бүйрек функциясының орташа немесе ауыр жеткіліксіздігі кезінде) пациенттерде тиімсіз болады. Креатинин клиренсі 0.5 мл/с және 1.3 мл/с арасындағы пациенттерде емдеуді жеке компоненттердің тиісті дозасынан бастау керек.
Егде жастағы пациенттердің дозасы
Бір мезгілде қабылданатын эналаприл малеаты мен гидрохлортиазидтің тиімділігі және төзімділігі егде жастағы және одан жас пациенттерде ұқсас болды.
Енгізу әдісі мен жолы
Ішуге арналған.
Таблеткаларды бүтін күйінде тамақ ішкен кезде немесе одан кейін сумен қабылдау керек.
Препаратты үнемі таңертең және күн сайын бір уақытта қабылдау ұсынылады.
Қабылдау уақытының көрсетілуімен қолдану жиілігі
Қажет болса, емдеуші дәрігер дозаны күніне бір рет екі таблеткаға дейін арттыра алады.
Басқа диуретиктерді (несепайдатқы таблеткалар) бірге қабылдаған жағдайда, осы препаратты қолдануды бастамас бұрын емдеуші дәрігермен кеңесіңіз. Энап®-НЛ қабылдау басталғанға дейін 2-3 күн бұрын диуретиктерді қабылдауды тоқтату керек.
Артық дозалану жағдайында қабылдау қажет болатын шаралар
Эналаприл мен гидрохлоротиазидтің бекітілген біріктірілімінің артық дозалануын емдеу жөнінде қолжетімді нақты ақпарат жоқ. Емдеу симптоматикалық және демеуіш сипатқа ие. Артық дозаланған кезде эналаприл мен гидрохлортиазидтің бекітілген комбинациясын қабылдауды тоқтатып, пациентті медициналық бақылауға алу керек. Құсуды туғызу, белсендірілген көмірді тағайындау, егер препарат жақында қабылданған жағдайда іш жүргізетін дәрілерді тағайындау, сондай-ақ сусызданумен, электролиттік теңгерімнің бұзылуымен және жалпы қабылданған әдістердің көмегімен артериялық гипотензиямен күресу артық дозалануды жою бойынша ықтимал шаралар болып табылады.
Эналаприл малеаты
Бүгінгі күні таблеткаларды қабылдағаннан кейін шамамен алты сағаттан соң басталатын және ренин-ангиотензин жүйесінің блокадасымен және мелшиюмен ілесе жүретін, айқын артериялық гипотензия артық дозаланудың анағұрлым жиі кездесетін белгісі болып табылады. АӨФ тежегіштерімен артық дозалану кезінде келесі симптомдар дамуы мүмкін: жіті қантамыр жеткіліксіздігі, электролиттік теңгерімнің бұзылуы, бүйрек функциясының жеткіліксіздігі, гипервентиляция, тахикардия, жүрек соғуы, брадикардия, бас айналу, мазасыздық күйі және жөтел. 300 мг және 440 мг эналаприлді ішкеннен кейін, әдетте емдік дозаларды қабылдаған соң байқалатын деңгейлермен салыстырғанда, эналаприлаттың сарысулық деңгейлерінің тиісінше 100 және 200 есе арту жағдайлары туралы хабарланған.
Артық дозалануды емдеу үшін физиологиялық ерітіндіні вена ішіне инфузиялау ұсынылады. Артериялық гипотензия дамыған кезде пациентті шокқа қарсы қалыпта жатқызған жөн. Ангиотензин II инфузия жасау және/немесе катехоламиндерді (осы препараттар болған жағдайда) венаға енгізу мүмкін. Егер препаратты қабылдағаннан кейін шамалы уақыт өтсе, эналаприл малеатты организмнен шығару шаралары (жасанды құсу, асқазанды шаю, абсорбенттер мен натрий сульфатын қабылдау) көрсетілген. Эналаприлат гемодиализ арқылы қантамыр арнасынан шығарылуы мүмкін. Тұрақты брадикардия кезінде кардиостимуляторды пайдаланылатын ем көрсетілген. Бұл ретте өмірлік маңызды көрсеткіштерді, сондай-ақ сарысудағы электролиттер мен креатинин деңгейін үздіксіз бақылауды жүзеге асыру керек.
Гидрохлортиазид
Жиі байқалатын белгілер мен симптомдар қандағы электролиттер концентрациясының төмендеуімен (гипокалиемия, гипохлоремия және гипонатриемия), сондай-ақ шамадан тыс диурез нәтижесінде пайда болатын сусызданумен байланысты белгілер болып табылады. Жүрек гликозидтерін қабылдаған жағдайда гипокалиемия жүрек аритмиясының нашарлауына әкелуі мүмкін.
Дәрілік препараттың бір немесе бірнеше дозасын өткізіп алу кезіндегі қажетті шаралар
Препаратты қажетті уақытында қабылдауды өткізіп алған жағдайда, қалыпты дозалау режімін ұстану және емдеуші дәрігерді міндетті түрде хабардар етіп, келесі дозаны белгіленген уақытта қабылдау ұсынылады.
Өткізіп алған дозаның орнын толтыру үшін екі есе дозаны қабылдауға болмайды.
Тоқтату симптомдары қаупінің болуына көрсетілім
Емдеуді тоқтатқан кезде артериялық қысым уақыт өте келе қайта көтерілуі мүмкін, бұл жоғары артериялық қысымнан туындаған ең бастысы, жүректе, мида және бүйректе асқыну қаупін арттырады.
Дәрілік препаратты қолдану тәсілін түсіндіру үшін медициналық қызметкер кеңесіне жүгіну жөніндегі нұсқаулар
Дәрігердің кеңесі ұсынылады.
Дәрілік препаратты стандартты қолдану кезінде көрініс беретін жағымсыз реакциялар сипаттамасы және осы жағдайда қабылдау керек шаралар
Жағымсыз реакциялар жиілігінің сандық критерийлері және жүйелік-ағзалық жіктемеге және олардың пайда болу жиілігіне сәйкес жағымсыз реакциялардың жіктемесі (Жағымсыз құбылыстардың жиілігін анықтау келесі критерийлерге сәйкес жүргізіледі: өте жиі (≥ 1/10), жиі (≥ 1/100-ден < 1/10-ға дейін), жиі емес (≥ 1/1000-ден < 1/100-ге дейін), сирек (≥ 1/10000-нан < 1/1000-ға дейін), өте сирек (< 1/10000), белгісіз (қолда бар деректер негізінде бағалау мүмкін емес)
Өте жиі
- анық көрмеу
-бас айналу
-жөтел
-жүрек айну
- астения
Жиі
-гипокалиемия, холестерин деңгейінің жоғарылауы, триглицеридтер деңгейінің жоғарылауы, гиперурикемия
- бас ауыру, депрессия, естен тану, дәм сезудің өзгеруі
- гипотензия, ортостаздық гипотензия, ырғақтың бұзылуы,
тахикардия
- ентігу
- диарея, іштің ауыруы,
- бөртпе (экзантема), аса жоғары сезімталдық / Квинке ісінуі;
беттің, аяқ-қолдың, еріннің, тілдің, дауыс саңылауының
және/немесе көмейдің ангионевроздық ісінуі
- бұлшықет спазмы
- кеуденің ауыруы, шаршау
- гиперкалиемия, сарысудағы креатинин деңгейінің жоғарылауы
Жиі емес
- анемия (аплазиялық және гемолиздік анемияны қоса)
- гипогликемия, гипомагниемия, подагра;
- сананың шатасуы, ұйқышылдық, ұйқысыздық, мазасыздық,
парастезия, бас айналу, либидо төмендеуі
- құлақтағы шуыл
- гиперемия, жүрек соғуының жиілеуі, миокард инфарктісі немесе
инсульт, қауіптілігі жоғары пациенттерде салдарлық шамадан тыс гипотензия мүмкіндігі
- ринорея, тамақтың ауыруы, қарлыққандық, бронхтық түйілу/ астма
- ішек бітелісі, панкреатит, құсу, диспепсия, іш қату,
анорексия, асқазанның тітіркенуі, ауыздың құрғауы, пептидтік ойықжара, метеоризм
- жоғары тершеңдік, қышыну, есекжем, алопеция
- артралгия
- бүйрек дисфункциясы, бүйрек функциясының жеткіліксіздігі, протеиноурия
- импотенция
- мазасыздық, қызба
- қан плазмасында мочевина көбеюі, гипонатриемия
Сирек
- нейтропения, гипогемоглобинемия, гематоцитопения,
тромбоцитопения, агранулоцитоз, лейкопения, сүйек кемігі қызметінің бәсеңдеуі, панцитопения, лимфаденопатия, аутоиммундық аурулар
- ұйқының бұзылуы, парез (гипокалиемия салдарынан)
- Рейно феномені
- өкпе инфильтраты, тыныс алудың бұзылуы (пневмония және өкпе ісінуін қоса), ринит, аллергиялық альвеолит / эозинофильді пневмония
- стоматит/афтозды ойықжара, глоссит
- бауыр функциясының жеткіліксіздігі, бауыр некрозы (өлімге ұшыратуы мүмкін), гепатит, оның ішінде гепатоцеллюлярлы немесе холестаздық гепатит, холестаз, сарғаю, (әсіресе анамнезінде өттас ауруы бар пациенттерде)
- мультиформалы эритема, Стивенс-Джонсон синдромы, эксфолиативті дерматит, уытты эпидермалық некролиз, пурпура, терінің қызыл жегісі, эритродермия, күлдіреуік.
Келесі симптомдар кешені байқалды: қызба, серозит, васкулит, миалгия/миозит, артралгия, артрит, оң АНА, ЭШЖ ұлғаюы, эозинофилия және лейкоцитоз. Бөртпе, фотосенсибилизация және басқа дерматологиялық әйгіленімдер.
- олигурия, интерстициялық нефрит
- гинекомастия
- бауыр ферменттері деңгейінің артуы, қан сарысуында билирубин деңгейінің жоғарылауы
Өте сирек
- гиперкальциемия
- Квинке ісінуі
Айрықша сирек/бірлі-жарым жағдайларда және т. б.
- диурезге қарсы гормонның талапқа сай емес секрециясы синдромы (ДҚГТСС)
Жиілігі белгісіз
- терінің меланомасыз обыры (базальді жасуша карциномасы және жалпақ жасушалы обыр)
- хориоидты жалқық
Ауыр жанама әсерлері туындаса, емдеуді тоқтату керек.
Қосымша мәліметтер
Дәрілік препарат құрамы
Бір таблетканың құрамында
белсенді заттар: 10 мг эналаприл малеаты,
12,5 мг гидрохлоротиазид,
қосымша заттар: натрий гидрокарбонаты, лактоза моногидраты, жүгері крахмалы, желатинделген крахмал, тальк, магний стеараты
Сыртқы түрінің, иісінің, дәмінің сипаттамасы
Дөңгелек пішінді, беті тегіс, шеттері қиғашталған және бір жағында сызығы бар ақ түсті таблеткалар.
Шығарылу түрі және қаптамасы
Үш қабатты үлбірден (икемделген полиамид/алюминий/поливинилхлорид) және алюминий фольгадан жасалған пішінді ұяшықты қаптамаға 10 таблеткадан салады.
Медициналық қолдану жөніндегі қазақ және орыс тілдеріндегі нұсқаулықпен бірге 2 немесе 6пішінді ұяшықты қаптамадан картон қорапшаға салынады.
Сақтау мерзімі
3 жыл
Жарамдылық мерзімі өткеннен кейін қолдануға болмайды!
Сақтау шарттары
Түпнұсқалық қаптамасында, 30 ºС-ден аспайтын температурада, ылғалдан қорғалған жерде сақтау керек.
Балалардың қолы жетпейтін жерде сақтау керек!
Дәріханалардан босатылу шарттары
Рецепт арқылы