Энап-Н, 10 мг/25 мг, таблетки №20, пачка из картона
Торговое наименование
Энап®-Н
Международное непатентованное название
Нет
Лекарственная форма, дозировка
Таблетки, 10 мг/25 мг
Фармакотерапевтическая группа
Сердечно-сосудистая система. Препараты, влияющие на ренин-ангиотензиновую систему. Ангиотензин-конвертирующего фермента (АКФ) ингибиторы в комбинации с другими препаратами. АКФ ингибиторы в комбинации с диуретиками. Эналаприл в комбинации с диуретиками
Код АТХ C09BA02
Показания к применению
- лечение эссенциальной гипертензии (при недостаточном снижении артериального давления на фоне монотерапии эналаприлом или для замены комбинированной терапии эналаприла малеатом 10 мг и гидрохлортиазидом 25 мг при стабильном состоянии пациента при этих дозах)
Перечень сведений, необходимых до начала применения
Противопоказания
- гиперчувствительность к эналаприлу, любым вспомогательным веществам препарата, или к другим ингибиторам АКФ
- ангионевротический отек в анамнезе, связанный с предыдущим применением ингибиторов АКФ
- наследственный или идиопатический ангионевротический отек
- повышенная чувствительность к сульфонамидным препаратам
- анурия
- тяжелая почечная недостаточность (клиренс креатинина менее 30 мл/мин)
- стеноз почечной артерии
- тяжелая печеночная недостаточность
- беременность и период лактации
- дети и подростки в возрасте до 18 лет (эффективность и безопасность не установлены)
- одновременное применение с препаратами, содержащими алискирен, у пациентов с сахарным диабетом или нарушением функции почек (СКФ <60 мл / мин / l. 73 м2)
- одновременное применение с ингибиторами нейтральной эндопептидазы (например, с лекарственными средствами, содержащими сакубитрил) в связи с высоким риском развития ангионевротического отека
Необходимые меры предосторожности при применении
Двойная блокада ренин-ангиотензин-альдостероновой системы (РААС)
Доказано, что одновременное применение ингибиторов АПФ, блокаторов рецепторов ангиотензина II или алискирена повышает риск развития артериальной гипотензии, гиперкалиемии, нарушения функции почек (в том числе почечной недостаточности). Поэтому, двойная блокада РААС путем сопутствующего применения ингибиторов АПФ, блокаторов рецепторов ангиотензина ІІ или алискирена не рекомендуется. В случае особой необходимости в применении терапии двойной блокады ее следует проводить под наблюдением специалиста и регулярно проверять функцию почек, уровни электролитов и артериального давления.
У пациентов с диабетической нефропатией не рекомендуется одновременно применять ингибиторы АПФ и блокаторы рецепторов ангиотензина ІІ.
Артериальная гипотензия и нарушение водно-электролитного баланса
Как и при любой антигипертензивной терапии, у некоторых пациентов возможно развитие симптоматической артериальной гипотензии. Такое, в редких случаях, происходит у пациентов с повышенным артериальным давлением без осложнения, но более вероятно при нарушении водно-электролитного баланса (например, дефицит жидкости, гипонатриемия, гипохлоремический алкалоз, гипомагниемия или гипокалиемия), которая может произойти вследствие предварительной терапии диуретиками, диеты с ограничением соли, диализа, или во время случайной диареи или рвоты. У таких пациентов в соответствующих интервалах следует проводить анализ электролитов в плазме крови.
Особое внимание следует уделять пациентам с ишемической болезнью сердца или цереброваскулярной болезнью, так как чрезмерное снижение артериального давления может привести к инфаркту миокарда или инсульту. У пациентов с сердечной недостаточностью на фоне почечной недостаточности или без нее, наблюдалась симптоматическая артериальная гипотензия.
При возникновении артериальной гипотензии пациента следует разместить в положение лежа на спине и, в случае необходимости, ввести внутривенно изотонический раствор хлорида натрия. Временная гипотензивная реакция не является противопоказанием к дальнейшему применению препарата. После восстановления эффективного объема плазмы крови и артериального давления, возможно повторное назначение препарата в уменьшенной дозировке; или можно назначать любой из компонентов в виде монотерапии в соответствующих дозах.
При нарушенной функции почек
Фиксированные комбинации эналаприла и гидрохлортиазида не следует назначать пациентам с почечной недостаточностью (клиренс креатинина <1.3 мл/с или 80 мл/мин и > 0.5 мл/с или 30 мл/мин), до тех пор пока не появится потребность титрования отдельных активных веществ в дозах, которые применяются в комбинированном препарате.
У некоторых пациентов с артериальной гипертензией без проявлений существующего ранее заболевания почек, во время лечения эналаприлом совместно с диуретиками возможно развитие незначительного и преходящего повышения содержания мочевины и уровня креатинина в сыворотке. Если это происходит во время терапии с фиксированной комбинацией эналаприла и гидрохлоротиазида, то терапию следует прекратить. Возможно повторное назначение препарата в уменьшенной дозе, или любой из его компонентов можно применять в виде монотерапии в соответствующих дозах. Эта ситуация может увеличить возможность развития стеноза основной почечной артерии.
Гиперкалиемия
Комбинация эналаприла и низких доз диуретиков не исключает возможность развития гиперкалиемии.
Литий
Комбинация препаратов лития с эналаприлом и мочегонными препаратами не рекомендуется.
Эналаприла малеат
Аортальный стеноз/гипертрофическая кардиомиопатия
Как и все вазодилататоры, ингибиторы АКФ необходимо применять с осторожностью при лечении пациентов с обструкцией выносного тракта левого желудочка и не назначать препарат в случае кардиогенного шока и гемодинамически значимой обструкции выносного тракта левого желудочка.
При нарушенной функции почек
Почечная недостаточность, связанная с применением эналаприла была, в основном, отмечена у пациентов с тяжелой сердечной недостаточностью или заболеваниями почек скрытой формы, включая стеноз почечной артерии. Почечная недостаточность, связанная с терапией эналаприлом, обычно обратима при своевременной диагностике и проведении адекватной терапии.
Реноваскулярная гипертензия
Существует повышенный риск развития артериальной гипотензии и почечной недостаточности, когда пациенты с двусторонним стенозом почечных артерий или стенозом артерии единственной функционирующей почки получают лечение ингибиторами АКФ.
Нарушение функции почек может произойти даже при незначительных изменениях уровня креатинина в плазме крови. У таких пациентов лечение следует начинать с низких доз и под тщательным наблюдением врача; во время такого лечения необходимо тщательно подбирать дозы и контролировать функцию почек.
Трансплантация почки
Из-за отсутствия опыта, лечение эналаприлом не рекомендуется у пациентов, недавно перенесших трансплантацию почек.
Пациенты, находящиеся на гемодиализе
Эналаприл не предназначен для лечения пациентов, которым необходимо проведение диализа при почечной недостаточности. Сообщалось о развитии повышенной чувствительности, анафилактоидной реакции у пациентов, находящихся на гемодиализе с использованием полиакрилнитриловых мембран (AN 69), одновременно принимающих ингибиторы АКФ. Следует избегать такой комбинации. При необходимости проведения гемодиализа необходимо использовать другой тип мембран, либо перевести пациента на терапию другими лекарственными препаратами другого класса антигипертензивных средств.
Печеночная недостаточность
Во время терапии ингибиторами АКФ в редких случаях возможно развитие синдрома, который начинается с холестатической желтухи и затем прогрессирует до фульминантного некроза печени и иногда с летальным исходом. Механизм развития этого синдрома неизвестен. Если при применении ингибитора АКФ развивается желтуха или наблюдается повышение уровня ферментов печени, лечение ингибитором АКФ следует прекратить немедленно, а пациентам следует установить тщательное медицинское наблюдением и, при необходимости, провести необходимую терапию.
Нейтропения и агранулоцитоз
У пациентов, принимавших ингибиторы АКФ, отмечены случаи развития нейтропении/агранулоцитоза, тромбоцитопении и анемии. У пациентов с нормальной функцией почек в отсутствие других осложнений, нейтропения развивается редко.
Эналаприл следует назначать очень осторожно пациентам с коллагенозами сосудов (например, системной красной волчанкой, склеродермией), одновременно получающих терапию иммунодепрессантами, аллопуринолом или прокаинамидом, а также с сочетанием этих факторов, особенно при существующих нарушениях функции почек. У таких пациентов могут развиваться тяжелые инфекции, не поддающиеся интенсивной антибиотикотерапии. При назначении препарата рекомендуется периодически контролировать количество лейкоцитов в крови. Пациент должен быть предупрежден о том, что в случае появления каких-либо признаков инфекции необходимо немедленно обратиться к врачу.
Гиперкалиемия
Повышение уровня калия в плазме крови наблюдались у некоторых пациентов, получавших ингибиторы АКФ, включая эналаприл. Факторы риска дляразвития гиперкалиемии включают почечную недостаточность, ухудшение функции почек, возраст (> 70 лет), сахарный диабет, промежуточные события, в частности, обезвоживание, острая сердечная недостаточность, метаболический ацидоз и одновременное применение калийсберегающихдиуретиков (спиронолактон, эплеренона, триамтерен или амилорид), калиевых добавок и калий-содержащихзаменителей соли, а также приём других препаратов, увеличивающих уровень калия в плазме крови(например гепарин, ко-тримоксазол, также известный как триметоприм/сульфаметоксазол). Использование калиевых добавок или калийсодержащих заменителейсоли или калийсберегающих диуретиковможет привести к значительному увеличению уровня калия в плазме крови, особенно у пациентов с нарушенной функцией почек. Гиперкалиемия может вызвать тяжелую, иногда фатальную, аритмию. Если одновременное использовании эналаприла с любым из вышеупомянутых агентов, будет сочтено целесообразным, то их следует применять с осторожностью, и чаще контролировать уровень калия в плазме крови.
Пациенты с сахарным диабетом
Пациентов с сахарным диабетом, получающих антидиабетические пероральные препараты или инсулин, начинающие лечение ингибиторами АКФ, необходимо тщательно контролировать на гипогликемию, особенно в течение первого месяца комбинированного лечения.
Гиперчувствительность и ангионевротический отек
Во время приема ингибиторов АКФ, включая эланаприла малеат, в очень редких случаях происходят отеки лица, конечностей, губ, языка, голосовой щели и/или гортани. Это может произойти в любое время лечения. При возникновении отека Квинке, лечение следует прекратить немедленно, и пациент должен находиться под контролем до прекращения проявления всех симптомов. Пациент не может быть выписан до полного прекращения проявления всех симптомов.
Даже в тех случаях, когда появляется только отек языка без нарушения дыхания, может потребоваться длительное наблюдение за состоянием пациента после лечения антигистаминными препаратами и кортикостероидами, которое может оказаться недостаточно эффективным.
В очень редких случаях сообщалось о развитии отека Квинке, связанных с гортанью или языком. У пациентов с отеками языка, голосовой щели или гортани повышен риск обструкции дыхательных путей, особенно у тех пациентов, которые перенесли операцию на дыхательных путях. При отеках языка, голосовой щели или гортани, которые могут вызвать обструкциюдыхательных путей, необходимо немедленно провести неотложную терапию - подкожное введение раствора адреналина 1: 1000 (0,3-0,5 мл) и принять меры по обеспечению проходимости дыхательных путей.
Отмечено, что отек Квинке чаще развивается у представителей негроидной расы по сравнению с пациентами другой расы. Пациенты,ранее перенесшие отек Квинке, не связанный с терапией ингибиторами АКФ, имеют более высокий риск развития ангионевротического отека во время приема ингибиторов АКФ.
Одновременное применение с ингибиторами mTOR (например, сиролимус, эверолимус, темсиролимус)
Пациенты, принимающие одновременно ингибиторы mTOR (например, сиролимус, эверолимус, темсиролимус), могут быть подвержены повышенному риску развития ангионевротического отека (например, отека дыхательных путей или языка как с нарушением проходимости дыхательных путей, так и без).
Анафилактоидные реакции во время десенсибилизации
Пациенты, принимающие ингибиторы АКФ, могут иногда испытывать опасные для жизни аллергические (анафилактоидные) реакции во время курса десенсибилизации пчелиным или осиным ядом. Развития этих реакций можно избежать путем временной отмены ингибитора АКФ перед каждой процедурой десенсибилизации.
Анафилактоидные реакции при проведении процедур афереза липопротеинов низкой плотности
Пациенты, принимающие ингибиторы АКФ, в редких случаях могут испытывать опасные для жизни аллергические (анафилактоидные) реакции во время афереза липопротеинов низкой плотности (ЛПНП) с сульфатом декстрана. Развития этих реакций можно избежать путем временной отмены ингибитора АКФ перед каждой процедурой афереза.
Кашель
Во время лечения ингибиторами АКФ может возникнуть устойчивый, сухой, непродуктивный кашель, который проходит после прекращения терапии. Следует рассмотреть это как часть отличительного диагноза кашля.
Хирургическая операция и анестезия
У пациентов, принимающих антигипертензивные препараты, после проведения тяжёлой операции, эналаприл может заблокировать образование ангиотензина II, в ответ на компенсаторное высвобождение ренина. Если врач предполагает, что артериальная гипотензия происходит из-за этого механизма, лечение может быть направлено на повышение объема циркулирующей крови.
Этнические различия
Как и другие ингибиторы ангиотензин-превращающего фермента (АПФ), эналаприл менее эффективен в снижении артериального давления у пациентов негроидной расы, чем у других, возможно, из-за более высокой распространенности низкого уровня ренина в данной популяции пациентов.
Гидрохлоротиазид
При нарушенной функции почек
Тиазиды могут быть неподходящими диуретиками для использования у пациентов с нарушенной функцией почек и неэффективны при клиренсе креатинина 30 мл/мин. и ниже (то есть, умеренная или тяжелая почечная недостаточность).
При нарушенной функции печени
Тиазиды следует использовать с осторожностью у пациентов с нарушенной функцией печени, или прогрессирующим заболеванием печени, так как незначительные изменения баланса электролита могут ускорить печеночную кому.
Метаболические и эндокринные эффекты
Тиазидные диуретики способны ухудшать переносимость глюкозы. Может потребоваться коррекция дозы гипогликемических препаратов, включая инсулин.
Повышение содержания холестерина и триглицеридов могут быть связаны с терапией тиазидными диуретиками; однако при дозе 12.5 мг гидрохлоротиазида такое действие происходит минимально или отсутствует. Гидрохлоротиазид в дозе 6 мг не оказывает клинически значимого влияния на уровень глюкозы, холестерина, триглицеридов, натрия, магния или калия.
Терапия тиазидными диуретиками может ускорить гиперурикемию и/или подагру у некоторыхпациентов. Это воздействие на гиперурикемию, возможно, связано с дозой, и не оказывает клинически значимого влияния при дозе гидрохлоротиазида 6 мг. Кроме того, эналаприл может увеличить содержание мочевой кислоты и таким образом уменьшить гиперурикемический эффект гидрохлоротиазида.
Как и у любого пациента, получающего лечение диуретиками, необходимо проводить периодическое определение уровня электролитов в плазме крови через соответствующие промежутки времени.
Тиазиды (включая гидрохлортиазид) могут вызвать нарушение водного или электролитного баланса (гипокалиемия, гипонатриемия, и гипохлоремический алкалоз). Предупреждающими признаками нарушения водного или электролитного балансаявляются ксеростомия, жажда, слабость, летаргия, сонливость, возбужденность, боль в мышцах, судороги, мышечная усталость, артериальная гипотензия, олигурия, тахикардия, и желудочно-кишечные расстройства, такие как тошнота и рвота.
Хотя во время применения тиазидных диуретиков возможно развитие гипогликемии, дополнительнаятерапия эналаприлом может уменьшить вызванную диуретиком гипокалиемию. Риск развития гипокалиемии наиболее повышен у пациентов с циррозом печени, у пациентов при повышенном диурезе, у пациентов при несоответствующем пероральном приеме электролитов, а также у пациентов, получающих сопутствующую терапию кортикостероидами.
В жаркую погоду у пациентов с отеками может развиваться гипонатриемия. Дефицит хлорида является в основном умеренным и обычно не требует лечения.
Тиазидные диуретики могут уменьшить выведение кальция с мочой и вызывать неустойчивое инекоторое повышение концентрации кальция в плазме. Заметное увеличение содержания кальция в плазме может быть симптомом скрытого гиперпаратиреоза. Прием тиазидов следует прекратить перед проведением анализа функции паращитовидной железы.
Показано, что тиазиды увеличивают выведение магния с мочой, что может привести к гипомагниемии.
Анти-допинг контроль
Гидрохлортиазид, содержащийся в этом препарате, может привести к положительному аналитическому результату в тесте антидопинга. Гиперчувствительность
У пациентов, получающих тиазидные диуретики, возможно развитие аллергических реакций при отсутствии или наличии указаний на аллергию или бронхиальную астму в анамнезе. Также сообщалось об ухудшении течения или активизации системной красной волчанки.
Немеланомный рак кожи
Повышение риска развития немеланомного рака кожи (НМРК) [базальноклеточная карцинома (БКК) и плоскоклеточный рак (ПКР)] наблюдалось с повышением суммарной дозы гидрохлортиазида (ГХТ) в двух эпидемиологических исследованиях, выполненных на основе данных датской национальной системы регистрации онкологических больных. В качестве возможного механизма развития НМРК может выступать фотосенсибилизирующее действие ГХТ.
Пациенты, принимающие ГХТ, должны быть осведомлены о риске развития НМРК и должны регулярно проверять свою кожу на предмет появления новых повреждений и своевременно сообщать о любых вызывающих подозрения очагах патологических изменений кожи. Чтобы снизить риск возникновения рака кожи до минимального уровня, следует рекомендовать пациентам возможные профилактические меры, такие как ограничение воздействия солнечного света и УФ-излучения, а также использование надлежащей защиты в случае такого воздействия. Вызывающие подозрения очаги патологических изменений кожи следует незамедлительно обследовать, в том числе с применением гистологических исследований образцов, полученных путем биопсии. Возможно, также следует пересмотреть практику применения ГХТ у пациентов, которые в прошлом перенесли НМРК. Хориоидальный выпот, острая миопия и вторичная закрытоугольная глаукома
Препараты, содержащие сульфонамид или производные сульфонамида, могут вызвать идиосинкратическую реакцию, приводящую к хориоидальному выпоту с выпадением поля зрения, преходящей миопией и острой закрытоугольной глаукомой. Симптомы включают острое начало снижения остроты зрения или боль в глазах, что обычно наблюдается в течение нескольких часов до недель с момента начала приема препарата. Отсутствие лечения острой закрытоугольной глаукомы может привести к необратимой потере зрения. Первичное лечение заключается в срочном прекращении приема лекарственного средства. При неконтролируемом внутриглазном давлении может потребоваться немедленное медицинское или хирургическое лечение. Факторы риска развития острой закрытоугольной глаукомы могут включать в себя наличие в анамнезе аллергических реакций на сульфонамид или пенициллин.
Взаимодействия с другими лекарственными препаратами
Эналаприла малеат и гидрохлоротиазид
Другие антигипертензивные средства
При одновременном применении с другими антигипертензивными средствами возможно усиление антигипертензивного эффекта эналаприла и гидрохлоротиазида.
При одновременном применении с нитроглицерином, другими нитратами или вазодилататорами возможно дополнительное снижение артериального давления.
Двойная блокада ренин-ангиотензин-альдостероновой системы (РААС)
Установлено, что двойная блокада ренин-ангиотензин-альдостероновой системы (РААС) путем сопутствующего применения ингибиторов АКФ, блокаторов рецепторов ангиотензина ІІ или алискирена, ассоциируется с повышенной частотой возникновения побочных явлений, как артериальная гипотензия, гиперкалиемия и нарушение функции почек (включая острую почечную недостаточность), при сравнении с применением одного блокатора РААС.
Литий
Обратимые увеличения концентрации лития в плазме крови и литиевая токсичность были отмечены при одновременном применении препаратов лития с ингибиторами АКФ. Одновременное применение ингибиторов АКФ с тиазидными диуретиками может дополнительно повышать концентрацию лития в плазме, что увеличивает риск литиевой токсичности. Одновременное применение этих препаратов не рекомендуется, однако если комбинация считается необходимой, то следует проводить тщательный мониторинг концентрации лития в плазме крови.
Нестероидные противовоспалительные препараты
Длительный прием НПВП может уменьшать антигипертензивный эффект ингибиторов АПФ, а также уменьшать диуретический, натриуретический и гипотензивный эффекты мочегонных средств. Кроме того, как было описано, НПВП (включая ингибиторы ЦОГ-2) и ингибиторы АПФ оказывают совокупный эффект повышения уровня калия в плазме крови, что может спровоцировать ухудшение функции почек, особенно у пациентов с нарушенной функцией почек (например, пациенты пожилого возраста или пациенты с тяжелой гиповолемией, включая тех, кто принимает диуретики). Этот эффект обычно обратим. У некоторых пациентов НПВП может уменьшать мочегонный и антигипертензивный эффекты диуретиков.
Эналаприла малеат
Калий
Эффект потери калия от тиазидных диуретиков обычно уменьшается под воздействием эналаприла. Содержание калия в плазме крови обычно остается в пределах нормы, хотя наблюдалось несколько случаев гиперкалиемии.
Применение калийсберегающих диуретиков (например, спиронолактон, триамтерен или амилорид), добавок калия или калийсодержащих заменителей соли, особенно у пациентов с нарушением функции почек, может вызвать существенное повышение уровня калия в плазме крови. Если одновременное применение какого-либо из этих препаратов считается целесообразным из-за гипокалиемии, то необходимо соблюдать осторожность и обеспечить частый контроль уровня калия в сыворотке.
Диуретики (тиазидные или петлевые диуретики)
Предварительное лечение высокими дозами диуретиков может привести к дефициту жидкости и риску развития артериальной гипотензии после начала приема эналаприла. Гипотензивные эффекты можно снизить путём прекращения приема диуретиков или увеличения потребления соли и жидкости и начала терапии низкой дозой эналаприла.
Трициклические антидепрессанты и/или антипсихотические средства и/или анестетики и / или злоупотребляющие лекарственные средства
Сопутствующее применение некоторых средств для анестезии, трициклических антидепрессантов и антипсихотических средств с ингибиторами АКФ может привести к дополнительному снижению артериального давления.
Симпатомиметики
Применение симпатомиметиков может уменьшить антигипертензивный эффект ингибиторов АКФ; при данной комбинации пациенты должны находиться под тщательным контролем для достижения желаемого эффекта.
Противодиабетическиелекарственные средства
Одновременное применение ингибиторов АКФ и противодиабетических препаратов (инсулин, пероральные гипогликемические средства), может усиливать гипогликемические действие с риском развития гипогликемии. Это явление чаще наблюдается в течение первых недель комбинированного лечения и у пациентов с почечной недостаточностью. Эти данные не подтверждены и не исключают применение эналаприла у пациентов с сахарным диабетом. Однако, рекомендуется частый мониторинг состояния таких пациентов.
При одновременном применении противодиабетических препаратов и тиазидных диуретиков может потребоваться коррекция дозы противодиабетического препарата.
Алкоголь усиливает гипотензивное действие ингибиторов АКФ.
Антациды способны уменьшить биодоступность ингибиторов АКФ.
Ацетилсалициловая кислота, тромболитики и бета-блокаторы
Эналаприл можно безопасно применять совместно с ацетилсалициловой кислотой (в кардиологических дозах), тромболитиками и бета-блокаторами.
Золото
При одновременном применении препаратов золота и ингибиторов АКФ, включая эналаприл, в редких случаях наблюдалось развитие нитритоидных реакций (симптомы включают покраснение лица, тошноту, рвоту и артериальную гипотензию).
Ингибиторы mTOR (например, сиролимус, эверолимус, темсиролимус)
Пациенты, принимающие одновременно ингибиторы mTOR могут иметь повышенный риск развития ангионевротического отека.
Ко-тримоксазол (триметоприм/сульфаметоксазол)
Пациенты, принимающие одновременно ко-тримоксазол (триметоприм/ сульфаметоксазол), могут подвергаться повышенному риску гиперкалиемии.
Гидрохлоротиазид
Недеполяризующие миорелаксанты
Тиазиды могут увеличить чувствительность к тубокурарину.
Алкоголь, барбитураты или опиоидные анальгетики способны усилить ортостатическую гипотензию.
Противодиабетические препараты (пероральные препараты и инсулин)
Может потребоваться коррекция дозы противодиабетического препарата.
Холестирамин и колестиполовые смолы (анионно-обменные смолы) могут снизить всасывание гидрохлортиазида. Однократная доза колестирамина и колестиполовых смол задерживает гидрохлортиазид, уменьшает его поглощение из желудочно-кишечного тракта до 85% и 43%, соответственно.
Увеличение интервала QT (например, хинидин, прокаинамид, амиодарон, соталол)
Повышается риск развития двунаправленной тахикардии.
Гликозид наперстянки
Гипогликемия может сенсибилизировать или увеличить реакцию сердца на токсическое воздействие препаратов дигиталиса (например, увеличить вентикулярную чувствительность).
Кортикостероиды, АКТГ (адренокортикотропный гормон)
Одновременное применение с тиазидными диуретиками повышает риск нарушений электролитного баланса, особенно при гипогликемии.
Калийуретические диуретики (например, фуросемид), карбеноксолон или злоупотребление слабительными
Гидрохлортиазид может увеличить потерю калия и/или магния.
Прессорные амины (например, адреналин)
Тиазиды могут уменьшить реакцию на прессорные амины.
Цитостатики (например, циклофосфамид, метотрексат)
Тиазиды способны уменьшать выведение цитотоксических препаратов с мочой и усилить их миелосупрессивный эффект.
Ингибиторы нейтральной эндопептидазы
Сообщалось о повышенном риске развития ангионевротического отека при одновременном применении ингибиторов АКФ и рацекадотрила (ингибитора энцефалиназы).
При одновременном применении ингибиторов АКФ с лекарственными средствами, содержащими сакубитрил (ингибитор неприлизина), возрастает риск развития ангионевротического отека, поэтому одновременное применение этих препаратов противопоказано. Ингибиторы АКФ следует назначать не ранее, чем через 36 часов после отмены препаратов, содержащих сакубитрил.
Назначение препаратов, содержащих сакубитрил, противопоказано пациентам, получающим ингибиторы АПФ, а также в течение 36 часов после отмены ингибиторов АКФ.
Активаторы тканевого плазминогена
Наблюдательные исследования показали увеличение частоты развития ангионевротического отека у пациентов, принимающих ингибиторы АКФ после использования альтеплазы для тромболитической терапии ишемического инсульта.
Специальные предупреждения
Применение в педиатрии
Препарат не применяется у детей и подростков в возрасте до 18 лет в связи с отсутствием данных об эффективности и переносимости данной комбинации.
Во время беременности или лактации
Беременность
Ингибиторы АКФ не следуетприменять во время беременности. За исключением случаев, когда лечение ингибиторами АКФ считается необходимым, пациенток, планирующих беременность, следует перевести на прием альтернативных антигипертензивных средств, обладающих установленными характеристиками безопасности для применения при беременности. При подтверждении факта беременности, лечение ингибиторами АКФ следует немедленно прекратить и, при необходимости, начать лечение альтернативными средствами. Применение ингибиторов АКФ во время беременности противопоказано, так как известно, что они вызывают фетотоксичность (снижение функции почек, маловодие, задержка оссификации черепа) и неонатальную токсичность (почечная недостаточность, артериальная гипотензия, гиперкалиемия).
Возможно развитие олигогидрамниона у матери, предположительно развившегося в результате сниженной функции почек у плода, и обусловленных им контрактур конечностей, черепно-лицевыхдеформаций и гиперплазии легких.
Если ингибиторы АКФ принимали во втором триместре беременности, рекомендуется провести ультразвуковое исследование для оценки состояния черепа и функции почек. Состояние новорожденных, матери которых принималиингибиторы АКФ при беременности, следует тщательно наблюдать на предмет артериальной гипотензии.
Грудное вскармливание
Эналаприл противопоказан при кормлении грудью.
Особенности влияния препарата на способность управлять транспортным средством или потенциально опасными механизмами
Энап®-Н может вызвать головокружение или усталость у отдельных пациентов и, таким образом, косвенно и временно уменьшить психофизическую способность управлять автомобилем или работать с механизмами, особенно в начале лечения.
Специальная информация по вспомогательным веществам
Лактоза
Данный препарат содержит лактозу. Пациенты с редкими наследственными проблемами непереносимости галактозы, дефицита лактазы Лаппа или синдромом мальабсорбции глюкозы- галактозы не должны принимать этот препарат
Натрий
Данный препарат содержит менее 1 ммоль натрия (23 мг) на таблетку, то есть, практическине содержит натрия.
Рекомендации по применению
Всегда принимайте данный препарат в точности, как назначил вам ваш врач. Если вы сомневаетесь в правильности приема препарата, проконсультируйтесь с лечащим врачом или фармацевтом.
Режим дозирования
Дозировка препарата основана прежде всего на опыте применения его активного вещества эналаприла малеата. Обычная доза составляет одну таблетку в сутки. Линия разлома (насечка на таблетке) не предназначена для разламывания таблетки, для облегчения проглатывания или разделения на равные части.
При необходимости, дозу можно увеличить до двух таблеток один раз в сутки. Для большинства пациентов достаточно доз 20 мг эналаприла малеата или 50 мг гидрохлортиазида в сутки; поэтому рекомендуется применение не более двух таблеток препарата Энап®-Н в сутки. При отсутствии положительного эффекта, рекомендуется добавление второго препарата или изменение терапии.
Предварительная терапия диуретиками
После приёма начальной дозы препарата может развиться симптоматическая гипотензия; у пациентов с дефицитом жидкости и/или соли в результате предварительной терапии диуретиками. Терапию диуретиками необходимо отменить за 2-3 дня до начала терапии препарата Энап®-Н.
Дозировка при почечной недостаточности
Тиазидные диуретики могут быть недостаточно эффективны у пациентов с почечной недостаточностью. Они неэффективны у пациентов с клиренсом креатинина (КК) 0.5 мл/с или меньше (то есть при умеренной или тяжелой почечной недостаточности). У пациентов с клиренсом креатинина между 0.5 мл/с и 1.3 мл/с, лечение следует начинать с подходящей дозы отдельных активных веществ.
Дозировка у пожилых пациентов
Эффективность и переносимость эналаприла малеата и гидрохлортиазида, принимаемых одновременно, были аналогичны у пожилых и у более молодых пациентов.
Метод и путь введения
Для приема внутрь.
Рекомендуется принимать таблетки целиком, во время или после еды, запивая жидкостью.
Принимать препарат следует регулярно, лучше утром, и в одно и то же время каждый день.
Частота применения с указанием времени приема
При необходимости лечащий врач может увеличить дозу до двух таблеток один раз в день.
В случае приема других лекарственных средств, особенно диуретиков (мочегонные таблетки), следует проконсультироваться с лечащим врачом до начала применения данного препарата. Прием диуретиков следует прекратить за 2-3 дня до начала приема Энап®-Н.
Меры, которые необходимо принять в случае передозировки
Доступная конкретная информация по лечению передозировки фиксированной комбинации эналаприла и гидрохлоротиазида отсутствует. Лечение носит симптоматический и поддерживающий характер. В случае передозировки следует прекратить прием фиксированной комбинации эналаприла и гидрохлортиазида, и поместить пациента под медицинское наблюдение. Возможными мерами по устранению передозировки являются вызывание рвоты, назначение активированного угля, назначение слабительных в случае, если препарат был принят недавно, а также борьба с обезвоживанием, нарушением электролитного баланса и артериальной гипотензией с помощью общепринятых методов.
Эналаприла малеат
На сегодняшний день наиболее часто встречающимся признаком передозировки является выраженная артериальная гипотензия, начинающаяся примерно через шесть часов после приема таблеток и сопровождающаяся блокадой ренин-ангиотензиновой системы и ступором. При передозировке ингибиторами АКФ могут развиваться следующие симптомы: острая сосудистая недостаточность, нарушения электролитного баланса, почечная недостаточность, гипервентиляция, тахикардия, сердцебиение, брадикардия, головокружение, тревожное состояние и кашель. После приема внутрь 300 мг и 440 мг эналаприла сообщалось о случаях превышения сывороточных уровней эналаприлата соответственно в 100 и в 200 раз по сравнению с уровнями, обычно наблюдаемыми после приема терапевтических доз.
Для лечения передозировки рекомендуется внутривенная инфузия физиологического раствора. При развитии артериальной гипотензии пациента следует уложить в противошоковое положение. Возможно проведение инфузии ангиотензина II и/или внутривенное введение катехоламинов (при наличии этих препаратов). Если с момента приема прошло небольшое количество времени, показаны меры по выведению эналаприла малеата из организма (искусственная рвота, промывание желудка, прием абсорбентов и сульфата натрия). Эналаприлат поддается выведению из кровеносного русла с помощью гемодиализа. При стойкой брадикардии показана терапия с использованием кардиостимулятора. При этом следует осуществлять непрерывный контроль за жизненно важными показателями, а также уровнем электролитов и креатинина в сыворотке.
Гидрохлортиазид
Наиболее часто наблюдаемыми признаками и симптомами являются таковые, обусловленные снижением концентрации электролитов в крови (гипокалиемия, гипохлоремия и гипонатриемия), а также обезвоживанием, возникающим в результате чрезмерного диуреза. В случае приема сердечных гликозидов гипокалиемия способна вести к усугублению сердечных аритмий.
Меры, необходимые при пропуске одной или нескольких доз лекарственного препарата
В случае пропуска приема препарата рекомендуется следовать обычному режиму дозирования и принять следующую дозу в назначенное время при условии обязательного информирования лечащего врача.
Не следует принимать двойную дозу для компенсации пропущенной дозы.
Указание на наличие риска симптомов отмены
При прекращении лечения артериальное давление может со временем снова повыситься, что увеличивает риск осложнений, главным образом на сердце, мозг и почки, вызванных высоким артериальным давлением.
Рекомендации по обращению за консультацией к медицинскому работнику для разъяснения способа применения лекарственного препарата
Рекомендована консультация врача.
Описание нежелательных реакций, которые проявляются при стандартном применении лекарственного препарата и меры, которые следует принять в этом случае
Очень часто
- нечеткость зрения
- головокружение
- кашель
- тошнота
- астения
Часто
- гипокалиемия, повышение уровня холестерина, повышение уровня
триглицеридов, гиперурикемия
- головная боль, депрессия, обморок, изменение вкуса
- гипотензия, ортостатическая гипотензия, нарушение ритма,
тахикардия
- одышка
- диарея, боль в животе,
- сыпь (экзантема), гиперчувствительность / отек Квинке;
ангионевротический отек лица, конечностей, губ, языка, голосовой
щели и/или гортани
- мышечные спазмы
- боль в груди, усталость
- гиперкалиемия, повышение уровня креатинина в сыворотке
Нечасто
- гипогликемия, гипомагниемия, подагра
- спутанность сознания, сонливость, бессонница, тревожность,
парастезия, головокружение, снижение либидо
- звон в ушах
- гиперемия, учащенное сердцебиение, инфаркт миокарда или
инсульт, возможность вторичной чрезмерной гипотензии у пациентов с повышенным риском
- ринорея, боль в горле, охриплость, бронхиальный спазм / астма
- кишечная непроходимость, панкреатит, рвота, диспепсия, запор,
анорексия, раздражение желудка, сухость во рту, пептическая язва,
метеоризм
- повышенное потоотделение, зуд, крапивница, алопеция
- артралгия
- почечная дисфункция, почечная недостаточность, протеиноурия
- импотенция
- тревожность, лихорадка
- увеличения мочевины в плазме крови, гипонатриемия
Редко
- нейтропения, гипогемоглобинемия, гематоцитопения,
тромбоцитопения, агранулоцитоз, лейкопения, подавление
деятельности костного мозга, панцитопения, лимфаденопатия,
аутоиммунные заболевания
- нарушение сна, парез (вследствие гипокалиемии)
- феномен Рейно
- легочный инфильтрат, нарушения дыхания (включая пневмонию и
отек легких), ринит, аллергический альвеолит / эозинофильная
пневмония
- стоматит / афтозные язвы, глоссит
- печеночная недостаточность, некроз печени (может быть
смертельным), гепатит, в том числе гепатоцеллюлярный или
холестатический гепатит, холестаз, желтуха (особенно у пациентов
с желчекаменной болезнью в анамнезе)
- мультиформная эритема, синдром Стивенса-Джонсона,
эксфолиативный дерматит, токсический эпидермальный некролиз,
пурпура, кожная красная волчанка, эритродермия, пузырчатка.
Отмечался следующий комплекс симптомов: лихорадка, серозит,
васкулит, миалгия / миозит, артралгия, артрит,положительный
АНА, увеличенный СОЭ, эозинофилия и лейкоцитоз. Сыпь,
фотосенсибилизация и другие дерматологические проявления.
- олигурия, интерстициальный нефрит
- гинекомастия
- повышение уровня ферментов печени, повышение уровня
билирубина в сыворотке крови
Очень редко
- гиперкальциемия
- отек Квинке
Исключительно редко / В единичных случаях и т.д.
- синдром неадекватной секреции антидиуретического гормона
(СНСАГ).
Частота неизвестна
- немеланомный рак кожи (базальноклеточная карцинома и плоскоклеточный рак)
- хориоидальный выпот
Дополнительные сведения
Состав лекарственного препарата
Одна таблетка содержит
активные вещества: эналаприла малеат 10,00 мг,
гидрохлоротиазид 25,00 мг,
вспомогательные вещества: натрия гидрокарбонат, хинолиновый желтый (Е104), лактозы моногидрат, кукурузный крахмал, крахмал прежелатинизированный, тальк, магния стеарат
Описание внешнего вида, запаха, вкуса
Таблетки желтого цвета круглой формы, с плоской поверхностью, со скошенными краями и риской на одной стороне.
Форма выпуска и упаковка
По 10 таблеток помещают в контурную ячейковую упаковку из пленки трехслойной (ориентированный полиамид/ алюминий/поливинилхлорид) и фольги алюминиевой.
По 2 или 6 контурных ячейковых упаковок вместе с инструкцией по медицинскому применению на казахском и русском языках помещают в пачку из картона.
Срок хранения
5 лет
Не применять по истечении срока годности!
Условия хранения
Хранить в оригинальной упаковке при температуре не выше 30 ºС, в защищенном от влаги месте.
Хранить в недоступном для детей месте!
Условия отпуска из аптек
По рецепту
Саудалық атауы
Энап®-Н
Халықаралық патенттелмеген атауы
Жоқ
Дәрілік түрі, дозаcы
Таблеткалар, 10 мг/25 мг
Фармакотерапиялық тобы
Жүрек-қантамыр жүйесі. Ренин-ангиотензин жүйесіне әсер ететін препараттар. Басқа препараттармен біріктірілген ангиотензин-өзгертуші фермент (АӨФ) тежегіштері. Диуретиктермен біріктірілген АӨФ тежегіштері. Диуретиктермен біріктірілген эналаприл.
АТХ коды C09BA02
Қолданылуы
- эссенциялық гипертензияны емдеу (эналаприлмен монотерапия аясында артериялық қысымның төмендеуі жеткіліксіз болғанда немесе осы дозаларда пациенттің тұрақты жай-күйінде 10 мг эналаприл малеаты мен 25 мг гидрохлоротиазидпен біріктірілген емді ауыстыру үшін).
Қолданудың басталуына дейін қажетті мәліметтер тізбесі
Қолдануға болмайтын жағдайлар
- эналаприлге, препараттың кез келген қосымша заттарына немесе басқа АӨФ тежегіштеріне аса жоғары сезімталдық
- анамнездегі АӨФ тежегіштерін алдыңғы қолданумен байланысты ангионевроздық ісіну
- тұқым қуалайтын немесе идиопатиялық ангионевроздық ісіну
- сульфаниламидті препараттарға жоғары сезімталдық
- анурия
- бүйректің ауыр жеткіліксіздігі (креатинин клиренсі 30 мл/мин аз)
- бүйрек артериясы стенозы
- бауырдың ауыр жеткіліксіздігі
- жүктілік және лактация кезеңі
- балалар мен 18 жасқа дейінгі жасөспірімдер (тиімділігі мен қауіпсіздігі анықталмаған)
- қант диабеті немесе бүйрек функциясының бұзылуы (ШСЖ <60 мл / мин / l.73 м2) бар пациенттерде құрамында алискирен бар препараттармен бір мезгілде қолдану
- ангионевроздық ісінудің жоғары даму қаупіне байланысты бейтарап эндопептидаза тежегіштерімен (мысалы, құрамында сакубитрил бар дәрілік заттармен) бір мезгілде қолдану
Қолдану кезіндегі қажетті сақтандыру шаралары
Ренин-ангиотензин-альдостерон жүйесінің (РААЖ) қосарлы блокадасы
АӨФ тежегіштерін, ангиотензин II рецепторлары блокаторларын немесе алискиренді бір мезгілде қолданудың артериялық гипотензия, гиперкалиемияның даму қаупін және бүйрек функциясының бұзылуын (оның ішінде бүйрек жеткіліксіздігі) арттыруы дәлелденді. Сондықтан АӨФ тежегіштерін, ангиотензин II рецепторлары блокаторларын немесе алискиренді қатар қолдану арқылы РААЖ қосарлы блокадасы ұсынылмайды. Қосарлы блокада емін қолдану ерекше қажет болған жағдайда, оны маманның қадағалауымен жүргізу және бүйрек функциясын, электролиттер мен артериялық қысым деңгейлерін үнемі тексеріп отыру керек.
Диабеттік нефропатиясы бар пациенттерде АӨФ тежегіштерін және ангиотензин ІІ рецепторларының блокаторларын бір мезгілде қолдану ұсынылмайды.
Артериялық гипотензия және су-электролит теңгерімінің бұзылуы
Гипертензияға қарсы кез келген ем сияқты, кейбір пациенттерде симптоматикалық артериялық гипотензия дамуы мүмкін. Ондай жайт, сирек жағдайларда, асқынусыз артериялық қысымы жоғары пациенттерде, бірақ көбіне су-электролит теңгерімінің бұзылуы (мысалы, сұйықтық тапшылығы, гипонатриемия, гипохлоремиялық алкалоз, гипомагниемия немесе гипокалиемия) кезінде ықтималды, ол диуретиктермен алдын ала емдеу, тұзды, диализді шектейтін диеталар салдарынан немесе кездейсоқ диарея немесе құсу кезінде болуы мүмкін. Осындай пациенттерде тиісті аралықтарда қан плазмасындағы электролиттерге талдау жасау керек.
Жүректің ишемиялық ауруы немесе цереброваскулярлық ауруы бар пациенттерге ерекше назар аудару керек, өйткені артериялық қысымның шамадан тыс төмендеуі миокард инфарктісіне немесе инсультке әкелуі мүмкін. Бүйрек жеткіліксіздігі аясында немесе онсыз жүрек жеткіліксіздігі бар пациенттерде симптоматикалық артериялық гипотензия байқалды.
Артериялық гипотензия туындағанда пациентті шалқасынан жатқызып, қажет болған жағдайда, вена ішіне натрий хлоридінің изотониялық ерітіндісін енгізу керек. Уақытша гипотензиялық реакция препаратты одан әрі қолдануға қарсы көрсетілімді емес. Қан плазмасының тиімді көлемін және артериялық қысымды қалпына келтіруден кейін препаратты аз дозасында қайта тағайындауға болады; немесе компоненттерінің кез келгенін тиісті дозаларда монотерапия түрінде тағайындауға болады.
Бүйрек функциясының бұзылуында
Бүйрек жеткіліксіздігі бар пациенттерге (креатинин клиренсі <1.3 мл/с немесе 80 мл/мин және >0.5 мл/с немесе 30 мл/мин) біріктірілген препаратта қолданылатын дозаларда жекелеген белсенді заттарды титрлеу қажеттілігі туындағанша эналаприл мен гидрохлоротиазидтің бекітілген біріктірілімдерін тағайындауға болмайды.
Бұрыннан бар бүйрек ауруының көріністерінсіз артериялық гипертензиясы бар кейбір пациенттерде эналаприлмен емдеу кезінде диуретиктермен бірге мочевина мен сарысудағы креатинин деңгейінің мөлшері елеусіз және өтпелі дамуы мүмкін. Егер бұл эналаприл мен гидрохлоротиазидтің бекітілген бірітірілімімен ем кезінде орын алса, емді тоқтату керек. Препаратты азайтылған дозада қайта тағайындауға болады немесе оның компоненттерінің кез келгенін тиісті дозаларда монотерапия түрінде қолдануға болады. Бұл жағдай негізгі бүйрек артериясы стенозының даму мүмкіндігін арттыра алады.
Гиперкалиемия
Эналаприл мен диуретиктердің төмен дозаларының біріктірілімі гиперкалиемияның даму мүмкіндігін жоққа шығармайды.
Литий
Литий препараттарын эналаприлмен және несеп айдайтын препараттармен біріктіру ұсынылмайды.
Эналаприл малеаты
Қолқа стенозы/гипертрофиялық кардиомиопатия
Барлық вазодилататорлар сияқты, АӨФ тежегіштерін сол жақ қарыншаның шығару жолының обструкциясы бар пациенттерді емдеуде сақтықпен қолдану және кардиогенді шок пен сол жақ қарыншаның шығару жолының гемодинамикалық мәнді обструкциясы жағдайында препаратты тағайындамау қажет.
Бүйрек функциясының бұзылуында
Эналаприл қолданумен байланысты бүйрек жеткіліксіздігі негізінен жүректің ауыр жеткіліксіздігі немесе, бүйрек артериясының стенозын қоса, жасырын түрдегі бүйрек аурулары бар пациенттерде байқалды. Эналаприлмен емдеуге байланысты бүйрек жеткіліксіздігі, әдетте, уақытында диагностикалау және талапқа сай ем жүргізу кезінде қайтымды болады.
Реноваскулярлық гипертензия
Бүйрек артерияларының екі жақты стенозы немесе жалғыз жұмыс істейтін бүйрек артериясының стенозы бар пациенттер АӨФ тежегіштерімен ем қабылдағанда артериялық гипотензия мен бүйрек жеткіліксіздігінің жоғары даму қаупі бар.
Бүйрек функциясының бұзылуы тіпті қан плазмасындағы креатинин деңгейінің елеусіз өзгерістерінде де орын алуы мүмкін. Осындай пациенттерде емдеуді төменгі дозалардан және дәрігердің мұқият қадағалауымен бастау керек; ондай емдеу кезінде дозаларды мұқият таңдау және бүйрек функциясын бақылап отыру қажет.
Бүйрек трансплантациясы
Тәжірибе болмағандықтан, эналаприлмен емдеу таяуда бүйрек трансплантациясы жасалған пациенттерде ұсынылмайды.
Гемодиализде жүрген пациенттер
Эналаприл бүйрек жеткіліксіздігінде диализ жасау қажет болатын пациенттерді емдеуге арналмаған. Бір мезгілде АӨФ тежегіштерін қабылдайтын, полиакрилнитрил жарғақшалары (AN 69) пайдаланылатын гемодиализде жүрген пациенттерде жоғары сезімталдықтың, анафилактоидтық реакцияның дамуы хабарланды. Осындай біріктірілімнен аулақ болу керек. Гемодиализ жүргізу қажет болғанда жарғақшаның басқа типін пайдалану немесе пациентті гипертензияға қарсы препараттармен, басқа класты гипертензияға қарсы дәрілермен емге ауыстыру керек.
Бауыр жеткіліксіздігі
АӨФ тежегіштерімен ем кезінде сирек жағдайларда холестаздық сарғаюдан басталатын, ал одан кейін бауырдың фульминантты некрозына дейін үдейтін және кейде өліммен аяқталатын синдром дамуы мүмкін. Бұл синдромның даму механизмі белгісіз. Егер АӨФ тежегішін қолданғанда сарғаю дамыса немесе бауыр ферменттері деңгейінің жоғарылауы байқалса, АӨФ тежегішімен емдеуді дереу тоқтату керек, ал пациенттерге мұқият медициналық бақылау орнату және қажеттілігі болса қажетті ем жүргізу керек.
Нейтропения және агранулоцитоз
АӨФ тежегіштерін қабылдаған пациенттерде нейтропения/агранулоцитоз, тромбоцитопения және анемияның даму жағдайлары болды. Бүйрек функциясы қалыпты пациенттерде басқа асқынулар болмағанда нейтропения сирек дамиды.
Эналаприлді иммунодепрессанттармен, аллопуринолмен немесе прокаинамидпен бір мезгілде ем алатын, сондай-ақ осы факторлардың, әсіресе, бүйрек функциясының ағымдағы бұзылуларында бір мезгілде ем алатын тамырлар коллагеноздары (мысалы, жүйелі қызыл жегі, склеродермия) бар пациенттерге өте абайлап тағайындау керек. Осындай пациенттерде қарқынды антибиотикпен емдеуге келмейтін ауыр инфекциялар дамуы мүмкін. Препаратты тағайындағанда қандағы лейкоциттер санын мезгіл-мезгіл бақылау ұсынылады. Пациентке инфекцияның қандай да бір белгілері білінген жағдайда дереу дәрігерге қаралу қажет екені ескертілуі тиіс.
Гиперкалиемия
Қан плазмасындағы калий деңгейінің жоғарылауы, эналаприлді қоса, АӨФ тежегіштерін қабылдаған кейбір пациенттерде байқалды. Гиперкалиемияны дамытатын қауіп факторлары бүйрек жеткіліксіздігі, бүйрек функциясының нашарлауы, жас шамасы (>70 жас), қант диабеті, аралық оқиғалар, атап айтқанда, сусыздану, жедел жүрек жеткіліксіздігі, метаболизмдік ацидоз және калий жинақтаушы диуретиктерді (спиролактон, эплеренон, триамтерен немесе амилорид), калий қоспаларын және құрамында калий бар тұз алмастырғыштарын бір мезгілде қолдануды, сондай-ақ қан плазмасындағы калий деңгейін арттыратын басқа препараттарды (мысалы, гепарин, триметоприм/сульфаметоксазол ретінде белгілі ко-тримоксазол) қабылдауды қамтиды. Калий қоспаларын немесе құрамында калий бар тұз алмастырғыштарын немесе калий жинақтаушы диуретиктерді пайдалану, әсіресе, бүйрек функциясы бұзылған пациенттерде қан плазмасындағы калий деңгейінің елеулі артуына әкелуі мүмкін. Гиперкалиемия ауыр, кейде өлімге ұшырататын аритмияны тудыруы мүмкін. Егер эналаприлді жоғарыда аталған агенттердің кез келгенімен бір мезгілде пайдалану мақсатқа сай болып саналса, оларды сақтықпен қолдану және қан плазмасындағы калий деңгейін жиірек бақылап отыру керек.
Қант диабеті бар пациенттер
АӨФ тежегіштерімен емдеуді бастайтын диабетке қарсы пероральді препараттар немесе инсулин қабылдайтын қант диабеті бар пациенттерді гипогликемия тұрғысынан, әсіресе, біріктіріп емдеудің бірінші айы ішінде мұқият бақылау қажет.
Аса жоғары сезімталдық және ангионевроздық ісіну
Эналаприл малеатын қоса, АӨФ тежегіштерін қабылдау кезінде өте сирек жағдайларда бет, аяқ-қол, ерін, тіл, дауыс саңылауының және/немесе көмейдің ісінуі болды. Бұл емдеудің кез келген уақытында болуы мүмкін. Квинке ісінуі пайда болғанда емдеуді дереу тоқтату керек, ал пациент барлық симптомдар көріністерінің жоғалуына дейін бақылауда болуы тиіс. Пациент барлық симптомдардың пайда болуы толық басылғанша ауруханадан шығарылмауы тиіс.
Тіпті тыныс алудың бұзылуынсыз тек тілдің ісінуі пайда болған жағдайларда да, тиімділігі жеткіліксіз болуы мүмкін антигистаминдік препараттармен және кортикостероидтармен емдеуден кейін пациенттің жай-күйін ұзақ уақыт қадағалау қажет болуы мүмкін.
Өте сирек жағдайларда көмеймен немесе тілмен байланысты Квинке ісінуінің дамуы хабарланды. Тілдің, дауыс саңылауы немесе көмейдің ісінуі бар пациенттерде, әсіресе, тыныс жолдарына операция жасалған пациенттерде тыныс жолдарының обструкциялану қаупі жоғары. Тыныс жолдарының обструкциясын тудыруы мүмкін тіл, дауыс саңылауы немесе көмейдің ісінуі кезінде дереу шұғыл ем жүргізу - 1: 1000 (0,3-0,5 мл) адреналин ерітіндісін тері астына енгізу және тыныс алу жолдарының өткізгіштігін қамтамасыз ету шараларын қабылдау қажет.
Квинке ісінуі, басқа нәсілдегі пациенттермен салыстырғанда, қара нәсілді өкілдерде жиірек дамитыны аталды. АӨФ тежегіштерімен емдеуге байланыссыз Квинке ісінуін бұрын өткерген пациенттерде АӨФ тежегіштерін қабылдау кезінде ангионевроздық ісінудің даму қаупі жоғары.
mTOR тежегіштерімен бір мезгілде қолдану (мысалы, сиролимус, эверолимус, темсиролимус)
mTOR тежегіштерін бір мезгілде қабылдайтын пациенттер (мысалы, сиролимус, эверолимус, темсиролимус) ангионевроздық ісінудің (мысалы, тыныс жолдарының өткізгіштігінің бұзылуымен де, бұзылуынсыз да тыныс жолдарының немесе тілдің ісінуі) жоғары қаупіне ұшырауы мүмкін.
Десенсибилизация кезіндегі анафилактоидтық реакциялар
АӨФ тежегіштерін қабылдайтын пациенттер ара немесе сона уымен десенсибилизациялау курсы кезінде өмірге қауіпті аллергиялық (анафилактоидтық) реакцияларды сезінуі мүмкін. Бұл реакциялардың дамуын әр десенсибилизация емшарасы алдында АӨФ тежегішін уақытша тоқтату арқылы болдырмауға болады.
Тығыздығы төмен липопротеиндер аферезінің емшараларын жасау кезіндегі анафилактоидтық реакциялар
АӨФ тежегіштерін қабылдайтын пациенттер сирек жағдайларда декстран сульфатымен тығыздығы төмен липопротеиндер (ТТЛП) аферезі кезінде өмірге қауіпті аллергиялық (анафилактоидтық) реакцияларды сезінуі мүмкін. Бұл реакциялардың дамуын әр аферез емшарасы алдында АӨФ тежегішін уақытша тоқтату арқылы болдырмауға болады.
Жөтел
АӨФ тежегіштерімен емдеу кезінде емді тоқтатудан кейін басылатын тұрақты, құрғақ, өнімсіз жөтел пайда болуы мүмкін. Оны жөтелді ерекшелейтін диагноздың бір бөлігі ретінде қарастыру керек.
Хирургиялық операция және анестезия
Гипертензияға қарсы препараттарды қабылдайтын пациенттерде ауыр операция жасалған соң эналаприл рениннің компенсаторлық босатылуына жауап ретінде ангиотензин II түзілуін бөгеуі мүмкін. Егер дәрігер артериялық гипотензия осы механизмнен болды деп жорамалдаса, емдеуді айналымдағы қан көлемін көбейтуге бағыттауға болады.
Этностық айырмашылықтар
Ангиотензин өзгертуші ферменттің (АӨФ) басқа тежегіштері сияқты, эналаприл пациенттердің осы қауымында рениннің төмен деңгейінің өте жоғары таралуына байланысты, басқаларына қарағанда, қара нәсілді пациенттерде артериялық қысымды төмендету тиімділігі аз.
Гидрохлоротиазид
Бүйрек функциясының бұзылуында
Тиазидтер бүйрек функциясының бұзылуы бар пациенттерде пайдалануға жарамсыз диуретиктер болуы мүмкін және 30 мл/мин және одан төмен креатинин клиренсінде (яғни, бүйрек функциясының орташа немесе ауыр жеткіліксіздігі) тиімсіз болуы мүмкін.
Бауыр функциясының бұзылуында
Тиазидтерді бауыр функциясының бұзылуы немесе бауырдың үдемелі ауруы бар пациенттерде сақтықпен пайдалану керек, өйткені электролит теңгерімінің болымсыз өзгерістері бауыр комасын жеделдетуі мүмкін.
Метаболизмдік және эндокриндік әсерлері
Тиазидтік диуретиктер глюкоза жағымдылығын нашарлатуға қабілетті. Инсулинді қоса, гипогликемиялық препараттар дозасын түзету қажет болуы мүмкін.
Холестерин мен триглицеридтер мөлшерінің жоғарылауы тиазидтік диуретиктермен емдеуге байланысты болуы мүмкін; алайда, 12.5 мг гидрохлоротиазид дозасында осындай әсері тым аз немесе жоқ. Гидрохлоротиазид 6 мг дозада глюкоза, холестерин, триглицеридтер, натрий, магний немесе калий деңгейіне клиникалық мәнді әсерін көрсетпеген.
Тиазидтік диуретиктермен емдеу кейбір пациенттерде гиперурикемияны және/немесе подаграны жеделдетуі мүмкін. Осы гиперурикемияға әсері дозамен байланысты болуы мүмкін және гидрохлоротиазидтің 6 мг дозасында клиникалық мәнді әсерін көрсетпейді. Бұдан бөлек, эналаприл несеп қышқылының мөлшерін арттыруы, әрі осылайша гидрохлоротиазидтің гиперурикемиялық әсерін азайтуы мүмкін.
Диуретиктермен ем алып жүрген кез келген пациенттегідей, қан плазмасындағы электролиттер деңгейін тиісті уақыт аралықтары сайын мезгіл-мезгіл анықтау қажет.
Тиазидтер (гидрохлоротиазидті қоса) су немесе электролит теңгерімінің бұзылуын (гиперкалиемия, гипонатриемия және гипохлоремиялық алкалоз) туғызуы мүмкін. Су немесе электролит теңгерімінің бұзылуынан сақтандыратын белгілер - ксеростомия, шөл, әлсіздік, летаргия, ұйқышылдық, қозу күйі, бұлшықеттердің ауыруы, құрысулар, бұлшықеттің шаршауы, артериялық гипотензия, олигурия, тахикардия және жүрек айну мен құсу сияқты асқазан-ішек бұзылыстары болып табылады.
Тиазидтік диуретиктерді қолдану кезінде гипогликемия дамуы мүмкін болса да, эналаприлмен қосымша ем диуретик тудырған гипокалиемияны азайтуы мүмкін. Гипокалиемияның даму қаупі бауыр циррозы бар пациенттерде, диурез жоғарылаған пациенттерде, электролиттерді сәйкессіз пероральді қабылдау кезіндегі пациенттерде, сондай-ақ кортикостероидтармен қатарлас ем алатын пациенттерде барынша жоғары.
Ыстық ауа райында ісінуі бар пациенттерде гипонатриемия дамуы мүмкін. Хлорид тапшылығы негізінен орташа болады және емдеуді талап етпейді.
Тиазидтік диуретиктер кальцийдің несеппен шығарылуын азайтуы және плазмадағы кальций концентрациясының тұрақсыз және аздаған жоғарылауын тудыруы мүмкін. Плазмадағы кальций мөлшерінің айтарлықтай көбеюі жасырын гиперпаратиреоз симптомы болуы мүмкін. Тиазидтер қабылдауды қалқанша маңы безінің функциясына талдау жасар алдында тоқтату керек.
Тиазидтер магнийдің несеппен шығарылуын арттырады, бұл гипомагниемияға әкелуі мүмкін.
Анти-допинг бақылауы
Осы препарат құрамындағы гидрохлоротиазид анти-допинг тестісінде оң талдамалық нәтижеге әкелуі мүмкін.
Аса жоғары сезімталдық
Тиазидтік диуретиктер алатын пациенттерде анамнезінде аллергия немесе бронх демікпесіне көрсетілімдер болмағанда немесе болғанда аллергиялық реакциялар дамуы мүмкін. Жүйелі қызыл жегі ағымының нашарлауы немесе белсендірілуі туралы хабарланды.
Терінің меланомалы емес обыры
Онкологиялық науқастарды тіркеу бойынша дат ұлттық жүйесінің деректері негізінде орындалған екі эпидемиологиялық зерттеуде гидрохлоротиазидтің (ГХТ) жиынтық дозасының арттырылуымен терінің меланомалы емес обырының (ТМЕО) [базальді жасушалық карцинома (БЖК) және жалпақ жасушалы обыр (ЖЖО)] даму қаупінің жоғарылауы байқалды. ТМЕО болжамды даму механизмі ретінде ГХТ фотосенсибилизациялау әсері әрекет етуі мүмкін.
ГХТ қабылдайтын пациенттер ТМЕО даму қаупі туралы хабардар болуы тиіс және өз терісінде жаңа зақымданулардың пайда болуын үнемі тексеріп, терінің патологиялық өзгерістерінің кез келген күмән тудыратын ошақтары туралы дер кезінде хабарлауы тиіс. Тері обыры туындауының қаупін ең төменгі деңгейге дейін азайту үшін пациенттерге күн сәулесі мен УК-сәулелену әсерін шектеу, сондай-ақ осындай әсерге ұшыраған жағдайда тиісті қорғануды пайдалану сияқты профилактикалық шаралар ұсынылу керек. Терінің күмән тудыратын патологиялық өзгерістер ошақтарын кідіріссіз, оның ішінде биопсия жолымен алынған үлгілерді гистологиялық зерттеулерді қолдана отырып, тексеруден өткізу керек. Мүмкін, бұрын ТМЕО өткерген пациенттерде ГХТ қолдану практикасын қайта қарау керек.
Хориоидты жалқық, жедел миопия және салдарлы жабық бұрышты глаукома
Құрамында сульфонамид немесе сульфонамид туындылары бар препараттар көру өрісінің түсуі, өткінші миопия және жедел жабық бұрышты глаукома арқылы хориоидты жалқыққа әкелетін идиосинкразиялық реакцияны тудыруы мүмкін. Симптомдар көру өткірлігінің жедел төмендеуі немесе көздің ауыруын қамтиды, әдетте, бұл препаратты қабылдау басталған сәттен бастап бірнеше сағат ішінде бір аптаға дейін байқалады. Жедел жабық бұрышты глаукомаға емдеу жүргізілмеуі қайтымсыз көрмей қалуға әкелуі мүмкін. Бастапқы емдеу дәрілік зат қабылдауды шұғыл тоқтату болып табылады. Бақыланбайтын көзішілік қысым кезінде дереу медициналық немесе хирургиялық емдеу қажет болуы мүмкін. Жедел жабық бұрышты глаукоманы дамытатын қауіп факторлары анамнезінде сульфонамидке немесе пенициллинге аллергиялық реакциялардың болуын қамтуы мүмкін.
Басқа дәрілік препараттармен өзара әрекеттесуі
Эналаприл малеаты және гидрохлоротиазид
Гипертензияға қарсы басқа дәрілер
Гипертензияға қарсы басқа дәрілермен бір мезгілде қолданғанда эналаприл мен гидрохлоротиазидтің гипертензияға қарсы әсерінің күшеюі болуы мүмкін.
Нитроглицеринмен, басқа нитраттармен немесе вазодилататорлармен бір мезгілде қолданғанда артериялық қысымның қосымша төмендеуі болуы мүмкін.
Ренин-ангиотензин-альдостерон жүйесінің (РААЖ) қосарлы блокадасы
АӨФ тежегіштерін, ангиотензин ІІ рецепторларының блокаторларын немесе алискиренді қатарлас қолдану арқылы ренин-ангиотензин-альдостерон жүйесінің (РААЖ) қосарлы блокадасы, бір РААЖ блокаторын қолданумен салыстырғанда, артериялық гипотензия, гиперкалиемия және бүйрек функциясының бұзылуы (бүйректің жеделі жеткіліксіздігін қоса) сияқты жағымсыз құбылыстардың жоғары туындау жиілігімен астасатыны анықталды.
Литий
Литий препараттарын АӨФ тежегіштерімен бір мезгілде қолданғанда қан плазмасында литий концентрациясының қайтымды артуы және литий уыттылығы білінді. АӨФ тежегіштерін тиазидтік диуретиктермен бір мезгілде қолдану плазмада литий концентрациясын қосымша арттыра алады, бұл литий уыттылығының қаупін арттырады. Бұл препараттарды бір мезгілде қолдану ұсынылмайды, алайда егер біріктірілім қажет болып саналса, қан плазмасында литий концентрациясына мұқият мониторинг өткізу керек.
Қабынуға қарсы стероидты емес препараттар
Ұзақ уақыт ҚҚСП қабылдау АӨФ тежегіштерінің гипертензиялық әсерін азайтуы, сондай-ақ несеп айдайтын дәрілердің диуретиктік, натрийуретиктік және гипотензиялық әсерлерін азайтуы да мүмкін. Бұдан басқа, сипатталғаны сияқты, ҚҚСП (ЦОГ-2 тежегіштерін қоса) және АӨФ тежегіштері қан плазмасындағы калий деңгейін арттырудың жиынтық әсерін көрсетеді, бұл бүйрек функциясының нашарлауына, әсіресе, бүйрек функциясының бұзылуы бар пациенттерде (мысалы, егде жастағы пациенттер немесе ауыр гиповолемиясы бар пациенттер, диуретиктер қабылдайтындарды қоса) түрткі болуы мүмкін. Бұл әсер, әдетте, қайтымды. Кейбір пациенттерде ҚҚСП диуретиктердің несеп айдайтын және гипертензияға қарсы әсерлерін азайтуы мүмкін.
Эналаприл малеаты
Калий
Тиазидтік диуретиктер салдарынан калий жоғалту әсері, әдетте, эналаприлдің әсер етуімен азаяды. Гиперкалиемияның бірнеше жағдайы байқалса да, қан плазмасында калий мөлшері, әдетте, қалып шегінде қалады.
Калий жинақтаушы диуретиктерді (мысалы, спиронолактон, триамтерен немесе амилорид), калий қоспаларын немесе құрамында калий бар тұз алмастырғыштарды қолдану, әсіресе, бүйрек функциясының бұзылуы бар пациенттерде қан плазмасындағы калий деңгейінің едәуір артуын тудыруы мүмкін. Егер гипокалиемияға байланысты осы препараттардың қандай да бірін бір мезгілде қолдану мақсатқа сай болып саналса, сақтық шарасын қадағалау және сарысудағы калий деңгейін жиі бақылауды қамтамасыз ету қажет.
Диуретиктер (тиазидтік немесе ілмектік диуретиктер)
Диуретиктердің жоғары дозаларымен алдын ала емдеу эналаприл қабылдау басталған соң сұйықтық тапшылығына және артериялық гипотензияның даму қаупіне әкелуі мүмкін. Гипотензия әсерлерін диуретиктер қабылдауды тоқтату немесе тұз тұтыну мен сұйықтық ішуді арттыру және емдеуді эналаприлдің төмен дозасынан бастау арқылы төмендетуге болады.
Трициклды антидепрессанттар және/немесе психозға қарсы дәрілер және/немесе анестетиктер және/немесе шектен тыс қолданылатын дәрілік заттар
Анестезияға арналған кейбір дәрілерді, трициклды антидепрессанттарды және психозға қарсы дәрілерді АӨФ тежегіштерімен қатарлас қолдану артериялық қысымның қосымша төмендеуіне әкелуі мүмкін.
Симпатомиметиктер
Симпатомиметиктер қолдану АӨФ тежегіштерінің гипертензияға қарсы әсерін азайтуы мүмкін; осы біріктірілімде пациенттер қажетті әсерге қол жеткізу үшін мұқият бақылауда болуы тиіс.
Диабетке қарсы дәрілік заттар
АӨФ тежегіштерін және диабетке қарсы препараттарды (инсулин, пероральді гипогликемиялық дәрілер) бір мезгілде қолдану гипогликемияның даму қаупімен гипогликемиялық әсерді күшейтуі мүмкін. Бұл құбылыс біріктірілген емнің алғашқы апталарында және бүйрек жеткіліксіздігі бар пациенттерде жиірек байқалады. Бұл деректер расталмаған және қант диабеті бар пациенттерде эналаприл қолдануға болатынын жоққа шығармайды. Алайда, осындай пациенттердің жай-күйіне жиі мониторинг ұсынылады.
Диабетке қарсы препараттарды және тиазидтік диуретиктерді бір мезгілде қолданғанда диабетке қарсы препарат дозасын түзету қажет болуы мүмкін.
Алкоголь АӨФ тежегіштерінің гипотензиялық әсерін күшейтеді.
Антацидтер АӨФ тежегіштерінің биожетімділігін азайтуға қабілетті.
Ацетилсалицил қышқылы, тромболитиктер және бета-блокаторлар
Эналаприлді ацетилсалицил қышқылымен (кардиологиялық дозаларда), тромболитиктермен және бета-блокаторлармен бірге қауіпсіз қолдануға болады.
Алтын
Алтын препараттарын және эналаприлді қоса, АӨФ тежегіштерін бір мезгілде қолданғанда, сирек жағдайларда нитритоидты реакциялар дамуы байқалды (симптомдар бет қызаруын, жүрек айну, құсу және артериялық гипотензияны қамтиды).
mTOR тежегіштері (мысалы, сиролимус, эверолимус, темсиролимус)
mTOR тежегіштерін бір мезгілде қабылдайтын пациенттерде ангионевроздық ісінудің даму қаупі жоғары болуы мүмкін.
Ко-тримоксазол (триметоприм/сульфаметоксазол)
Ко-тримоксазолды (триметоприм/ сульфаметоксазол) бір мезгілде қабылдайтын пациенттер гиперкалиемияның жоғары қаупіне ұшырауы мүмкін.
Гидрохлоротиазид
Деполяризацияламайтын миорелаксанттар
Тиазидтер тубокураринге сезімталдықты арттыруы мүмкін.
Алкоголь, барбитураттар немесе апиынды анальгетиктер ортостаздық гипотензияны күшейтуі мүмкін.
Диабетке қарсы препараттар (пероральді препараттар және инсулин)
Диабетке қарсы препарат дозасын түзету қажет болуы мүмкін.
Холестирамин және колестипол шайырлары (анион-алмасу шайырлары) гидрохлоротиазид сіңуін төмендетуі мүмкін. Колестирамин мен колестипол шайырларының бір реттік дозасы гидрохлоротиазидті бөгейді, оның асқазан-ішек жолынан сіңірілуін, тиісінше, 85% және 43% дейін азайтады.
QT аралығының ұзаруы (мысалы, хинидин, прокаинамид, амиодарон, соталол)
Екі бағытты тахикардияның даму қаупі артады.
Оймақгүл гликозиді
Гипогликемия жүректің дигиталис препараттарының уытты әсеріне реакциясын арттыруы немесе сенсибилизациялауы мүмкін (мысалы, вентикулярлық сезімталдықты арттыру).
Кортикостероидтар, АКТГ (адренокортикотропты гормон)
Тиазидтік диуретиктермен бір мезгілде қолдану электролит теңгерімінің бұзылу қаупін, әсіресе, гипогликемия кезінде арттырады
Калийуретиктік диуретиктер (мысалы, фуросемид), карбеноксолон немесе іш жүргізгіштерді шамадан тыс тұтыну
Гидрохлоротиазид калий және/немесе магний жоғалуын арттыруы мүмкін.
Прессорлық аминдер (мысалы, адреналин)
Тиазидтер прессорлық аминдерге реакцияны азайтуы мүмкін.
Цитостатиктер (мысалы, циклофосфамид, метотрексат)
Тиазидтер цитоуытты препараттардың несеппен шығарылуын азайтуға және олардың миелосупрессиялық әсерін күшейтуге қабілетті.
Бейтарап эндопептидаза тежегіштері
АӨФ тежегіштерін және рацекадотрилді (энцефалиназа тежегіші) бір мезгілде қолданғанда ангионевроздық ісінудің жоғары даму қаупі туралы хабарланды.
АӨФ тежегіштерін құрамында сакубитрил (неприлизин тежегіші) бар дәрілік заттармен бір мезгілде қолданғанда ангионевроздық ісінудің даму қаупі артады, сондықтан бұл препараттарды бір мезгілде қолдану қарсы көрсетілімді. АӨФ тежегіштерін құрамында сакубитрил бар препараттарды тоқтатудан кейін 36 сағат өткен соң барып тағайындау керек.
Құрамында сакубитрил бар препараттарды тағайындау АӨФ тежегіштерін қабылдайтын пациенттерге, сондай-ақ АӨФ тежегіштерін тоқтатудан кейін 36 сағат ішінде қарсы көрсетілімді.
Тіндік плазмоген белсендіргіштері
Бақылау зерттеулері ишемиялық инсульттің тромболитикалық емі үшін альтеплазаны қолданудан кейін АӨФ тежегіштерін қабылдайтын пациенттерде ангионевроздық ісінудің даму жиілігінің артуын көрсетті.
Арнайы сақтандырулар
Педиатрияда қолдану
Препарат, осы біріктірілімнің тиімділігі мен жағымдылығы туралы деректердің болмауына байланысты, балалар мен 18 жасқа дейінгі жасөспірімдерде қолданылмайды.
Жүктілік немесе лактация кезінде
Жүктілік
АӨФ тежегіштерін жүктілік кезінде қолдануға болмайды. АӨФ тежегіштерімен емдеу қажет деп саналатын жағдайларды қоспағанда, жүктілікті жоспарлаған пациенттер әйелдерді жүктілік кезінде қолдану үшін белгіленген қауіпсіздік сипаттамалары бар баламалы гипертензияға қарсы дәрілер қабылдауға ауыстыру керек. Жүктілік дерегі расталғанда АӨФ тежегіштерімен емдеуді дереу тоқтату, әрі қажет болса, баламалы дәрілермен емдеуді бастау керек. Жүктілік кезінде АӨФ тежегіштерін қолдану қарсы көрсетілімді, өйткені олар фетоуыттылықты (бүйрек функциясының төмендеуі, қағанақ суының аздығы, бассүйек оссификациясының кідіруі) және неонатальді уыттылықты (бүйрек жеткіліксіздігі, артериялық гипотензия, гиперкалиемия) туындататыны белгілі. Анасында шаранадағы бүйрек функциясының төмендеуі және сол себепті болатын қол-аяқ контрактуралары, бассүйек-бет деформациялары және өкпе гиперплазиясы нәтижесінде дамуы жорамалданатын олигогидрамнион дамуы мүмкін.
Егер АӨФ тежегіштері жүктіліктің екінші триместрінде қабылданса, бассүйек жағдайын және бүйрек функциясын бағалау үшін ультрадыбыстық зерттеу жүргізу ұсынылады. Аналары жүктілік кезінде АӨФ тежегіштерін қабылдаған жаңа туған нәрестелердің жай-күйін артериялық гипотензия тұрғысынан мұқият қадағалау керек.
Бала емізу
Эналаприл бала емізу кезінде қарсы көрсетілімді.
Препараттың көлік құралын немесе қауіптілігі зор механизмдерді басқару қабілетіне әсер ету ерекшеліктері
Энап®-Н жекелеген пациенттерде бас айналу немесе шаршауды туындатуы, ал осылайша, әсіресе, емдеудің басында автокөлікті басқару немесе механизмдермен жұмыс істеу психофизикалық қабілетін жанама және уақытша нашарлатуы мүмкін .
Қосымша заттар бойынша арнайы ақпарат
Лактоза
Осы препарат құрамында лактоза бар. Галактоза жақпаушылығының, Лапп лактаза тапшылығының сирек тұқым қуалайтын кінәраттары немесе глюкоза-галактоза мальабсорбциясы синдромы бар пациенттер бұл препаратты қабылдамауы тиіс.
Натрий
Осы препарат құрамында таблеткасына 1 ммоль-ден аз натрий (23 мг) бар, яғни мүлде натрий жоқ деуге болады.
Қолдану жөніндегі нұсқаулар
Аталған препаратты үнемі сізге өз дәрігеріңіз тағайындағандай дәлдікте қабылдаңыз. Егер де препаратты дұрыс қабылдап жүргеніңізге күмән болса, емдеуші дәрігермен немесе фармацевтпен кеңесіңіз.
Дозалау режимі
Препарат дозасы ең алдымен оның белсенді заты - эналаприл малеатын қолдану тәжірибесіне негізделген. Әдеттегі доза тәулігіне бір таблетканы құрайды. Сындыру сызығы (таблеткадағы кертік) жұтуды немесе тең бөліктерге бөлуді оңайлату үшін таблетканы сындыруға арналмаған.
Қажет болса, дозаны тәулігіне бір рет екі таблеткаға дейін арттыруға болады. Көптеген пациенттер үшін тәулігіне 20 мг эналаприл малеаты немесе 50 мг гидрохлоротиазид дозалары жеткілікті; сондықтан тәулігіне екі таблеткадан көп емес Энап®-Н препаратын қолдану ұсынылады. Оң әсері болмаса, екінші препаратты қосу немесе емді өзгерту ұсынылады.
Диуретиктермен алдын ала емдеу
Препараттың бастапқы дозасын қабылдаудан кейін диуретиктермен алдын ала ем нәтижесінде сұйықтық және/немесе тұз тапшылығы бар пациенттерде симптоматикалық гипотензия дамуы мүмкін. Диуретиктермен емді Энап®-Н препаратымен емнің басталуына дейін 2-3 күн бұрын тоқтату қажет.
Бүйрек жеткіліксіздігі кезінде дозалау
Бүйрек жеткіліксіздігі бар пациенттерде тиазидтік диуретиктердің тиімділігі жеткіліксіз болуы мүмкін. Олар креатинин клиренсі (КК) 0.5 мл/с немесе одан аз (яғни, бүйректің орташа немесе ауыр жеткіліксіздігінде) пациенттерде тиімсіз болады. Креатинин клиренсі 0.5 мл/с және 1.3 мл/с арасында болатын пациенттерде емдеуді жеке белсенді заттардың тиісті дозасынан бастау керек.
Егде жастағы пациенттерде дозалау
Бір мезгілде қабылданатын эналаприл малеаты мен Гидрохлоротиазидтің тиімділігі мен жағымдылығы егде жастағы және одан да жас пациенттерде ұқсас болды.
Енгізу әдісі және жолы
Ішке қабылдауға арналған.
Таблеткаларды ас ішу кезінде немесе одан кейін сұйықтық ішу мен бүтіндей қабылдау ұсынылады.
Препаратты дұрысы - таңертең және күн сайын белгілі бір уақытта жүйелі қабылдау керек.
Қабылдау уақытының көрсетілуімен қолдану жиілігі
Қажет болса, емдеуші дәрігер дозаны күніне бір рет екі таблеткаға дейін арттыра алады.
Басқа дәрілік заттарды, әсіресе, диуретиктерді (несеп айдағыш таблеткалар) қабылдаған жағдайда, осы препаратты қолданудың басталуына дейін емдеуші дәрігермен кеңесу керек. Энап®-Н қабылдау басталуынан 2-3 күн бұрын диуретиктер қабылдауды тоқтату керек.
Артық дозалану жағдайында қабылдау қажет болатын шаралар
Эналаприл мен гидрохлоротиазидтің бекітілген біріктірілімімен артық дозалануды емдеу жөнінде қолжетімді нақты ақпарат жоқ. Емдеу симптоматикалық және демеуші сипатта болады. Артық дозаланған жағдайда эналаприл мен гидрохлоротиазидтің бекітілген біріктірілімін қабылдауды тоқтатып, пациентті медициналық бақылау алу керек. Артық дозалануды жоюдың болжамды шаралары құстыру, белсендірілген көмір тағайындау, егер препарат таяуда қабылданған жағдайда іш жүргізгіштер тағайындау, сондай-ақ сусызданумен, электролит теңгерімнің бұзылуымен және жалпы қабылданған әдістер көмегімен артериялық гипотензиямен күресу болып табылады.
Эналаприл малеаты
Бүгінгі күні артық дозаланудың ең көп жиі кездесетін белгісі таблеткаларды қабылдаудан кейін шамамен алты сағаттан соң басталатын және ренин-ангиотензин жүйесінің блокадасымен және мелшиюмен қатар жүретін айқын артериялық гипотензия болып табылады. АӨФ тежегіштерімен артық дозалану кезінде келесі симптомдар дамуы мүмкін: жедел тамыр жеткіліксіздігі, электролиттік теңгерім бұзылулары, бүйрек жеткіліксіздігі, асқын желдетілу, тахикардия, жүрек қағу, брадикардия, бас айналу, үрейлі күй және жөтел. Ішке 300 мг және 440 мг эналаприл қабылдаудан кейін, әдетте, емдік дозаларды қабылдаудан кейін байқалатын деңгейлермен салыстырғанда, эналаприлаттың сарысулық деңгейлерінің, тиісінше, 100 және 200 есе арту жағдайлары туралы хабарланды.
Артық дозалануды емдеу үшін физиологиялық ерітіндіні вена ішіне инфузиялау ұсынылады. Артериялық гипотензия дамығанда пациентті шокқа қарсы қалыппен жатқызу керек. Ангиотензин II инфузиясы және/немесе катехоламиндерді (осы препараттар болғанда) вена ішіне енгізуге болады. Егер қабылдаудан кейін шамалы уақыт өтсе, эналаприл малеатын организмнен шығару шаралары (жасанды құстыру, асқазанды шаю, абсорбенттер мен натрий сульфатын қабылдау) көрсетілді. Эналаприлатты гемодиализ арқылы тамыр арнасынан шығаруға болады. Тұрақты брадикардияда кардиостимулятор пайдаланылатын ем көрсетілген. Бұл орайда өмірлік маңызды көрсеткіштерді, сондай-ақ сарысудағы электролиттер мен креатинин деңгейін үздіксіз бақылауды жүзеге асыру керек.
Гидрохлоротиазид
Ең көп жиі байқалатын белгілер мен симптомдар қандағы электролиттер концентрациясының төмендеуі (гипокалиемия, гипохлоремия және гипонатриемия), сондай-ақ шектен тыс диурез нәтижесінде туындайтын сусыздану себеп болатын белгілер болып табылады. Жүрек гликозидтерін қабылдаған жағдайда гипокалиемия жүрек аритмияларының өршуіне әкелуге қабілетті.
Дәрілік препараттың бір немесе бірнеше дозасын өткізіп алу кезіндегі қажетті шаралар
Препарат қабылдауды өткізіп алған жағдайда, әдеттегі дозалау режимін қадағалау және емдеуші дәрігерді міндетті түрде хабарландыру шартымен тағайындалған уақытта келесі дозаны қабылдау ұсынылады.
Өткізіп алған дозаның орнын толтыру үшін екі есе дозаны қабылдауға болмайды.
Тоқтату қаупінің болуына көрсетілім
Емдеуді тоқтатқанда артериялық қысым уақыт өте келе қайта көтерілуі мүмкін, ең алдымен, бұл жоғары артериялық қысымнан туындаған жүрекке, миға және бүйрекке төнетін асқынулар қаупін арттырады.
Дәрілік препаратты қолдану тәсілін түсіндіру үшін медициналық қызметкер кеңесіне жүгіну жөніндегі нұсқаулар
Дәрігердің кеңесі ұсынылады.
Дәрілік препаратты стандартты қолдану кезінде көрініс беретін жағымсыз реакциялар сипаттамасы және осы жағдайда қабылдау керек шаралар
Өте жиі
- анық көрмеу
- бас айналу
- жөтел
- жүрек айну
- астения
Жиі
- гипокалиемия, холестерин деңгейінің жоғарылауы, триглицеридтер деңгейінің жоғарылауы, гиперурикемия
- бас ауыру, депрессия, естен тану, дәм сезудің өзгеруі
- гипотензия, ортостаздық гипотензия, ырғақ бұзылуы, тахикардия
- ентігу
- диарея, іштің ауыруы
- бөртпе (экзантема), аса жоғары сезімталдық / Квинке ісінуі;
беттің, аяқ-қолдың, еріннің, тілдің, дауыс саңылауы
және/немесе көмейдің ангионевроздық ісінуі
- бұлшықеттердің түйілуі
- кеуденің ауыруы, шаршау
- гиперкалиемия, сарысуда креатинин деңгейінің жоғарылауы
Жиі емес
- анемия (апластикалық және гемолиздік түрін қоса)
- гипогликемия, гипомагниемия, подагра;
- сананың шатасуы, ұйқышылдық, ұйқысыздық, үрейлену,
парастезия, бас айналу, либидо төмендеуі
- құлақтағы шыңыл
- гиперемия, жүректің жиі соғуы, миокард инфарктісі
немесе инсульт, жоғары қауіп бар пациенттерде салдарлы шамадан тыс гипотензия мүмкіндігі
- ринорея, тамақтың ауыруы, қарлығып қалу, бронх түйілуі/ демікпе
- ішек бітелісі, панкреатит, құсу, диспепсия, іш қату, анорексия, асқазан тітіркенуі, ауыз кеберсуі, пептидтік ойық жара, метеоризм
- қатты терлеу, қышыну, есекжем, алопеция
- артралгия
- бүйрек дисфункциясы, бүйрек жеткіліксіздігі, протеиноурия
- импотенция
- үрейлену, қызба
- қан плазмасында мочевинаның көбеюі, гипонатриемия
Сирек
- нейтропения, гипогемоглобинемия, гематоцитопения, тромбоцитопения, агранулоцитоз, лейкопения, сүйек кемігі қызметінің бәсеңдеуі, панцитопения, лимфаденопатия, аутоиммундық аурулар
- ұйқының бұзылуы, парез (гипокалиемия салдарынан)
- Рейно феномені
- өкпе инфильтраты, тыныс алудың бұзылуы (пневмония және өкпе ісінуін қоса), ринит, аллергиялық альвеолит / эозинофилиялық пневмония
- стоматит / афтозды ойық жаралар, глоссит
- бауыр жеткіліксіздігі, бауыр некрозы (өлімге ұшыратуы мүмкін), гепатит, оның ішінде гепатоцеллюлярлы немесе холестаздық гепатит, холестаз, сарғаю (әсіресе, анамнезінде өт-тас ауруы бар пациенттерде)
- мультиформалы эритема, Стивенс-Джонсон синдромы, эксфолиативтік дерматит, уытты эпидермалық некролиз, пурпура, терінің қызыл жегісі, эритродермия, сулы бөртпе. Мына симптомдар кешені аталды: қызба, серозит, васкулит, миалгия / миозит, артралгия, артрит, оң АНА, ЭШЖ артуы, эозинофилия және лейкоцитоз. Бөртпе, фотосенсибилизация және басқа дерматологиялық көріністер.
- олигурия, интерстициальді нефрит
- гинекомастия
- бауыр ферменттері деңгейінің артуы, қан сарысуында билирубин деңгейінің жоғарылауы
Өте сирек
- гиперкальциемия
- Квинке ісінуі
Аса сирек / бірлі-жарым жағдайларда
- диурезге қарсы гормонның талапқа сай емес секрециясы синдромы (ДҚГТСС).
Жиілігі белгісіз
- терінің меланомалы емес обыры (базальді жасушалық карцинома және жалпақ жасушалы обыр)
- хориоидты жалқық
Қосымша мәліметтер
Дәрілік препарат құрамы
Бір таблетканың құрамында
белсенді заттар: 10,00 мг эналаприл малеаты,
25,00 мг гидрохлоротиазид,
қосымша заттар: натрий гидрокарбонаты, хинолинді сары (Е104), лактоза моногидраты, жүгері крахмалы, желатинделген крахмал, тальк, магний стеараты
Сыртқы түрінің, иісінің, дәмінің сипаттамасы
Дөңгелек пішінді, беті тегіс, шеттері қиғашталған және бір жағында сызығы бар сары түсті таблеткалар.
Шығарылу түрі және қаптамасы
Үш қабатты үлбірден (икемделген полиамид/алюминий/поливинилхлорид) және алюминий фольгадан жасалған пішінді ұяшықты қаптамаға 10 таблеткадан салады.
Пішінді ұяшықты 2 немесе 6 қаптамадан медициналық қолдану жөніндегі қазақ және орыс тілдеріндегі нұсқаулықпен бірге картон қорапшаға салынады.
Сақтау мерзімі
5 жыл
Жарамдылық мерзімі өткеннен кейін қолдануға болмайды!
Сақтау шарттары
Түпнұсқалық қаптамасында, 30 ºС-ден аспайтын температурада, ылғалдан қорғалған жерде сақтау керек.
Балалардың қолы жетпейтін жерде сақтау керек!
Дәріханалардан босатылу шарттары
Рецепт арқылы