Эманера, 20 мг, капсулы №14, пачка из картона
Торговое название
Эманера®
Международное непатентованное название
Эзомепразол
Лекарственная форма
Капсулы кишечнорастворимые, 20 мг и 40 мг
Состав
Одна капсула содержит
активное вещество - эзомепразола магния 20,645 мг и 41,290 мг (эквивалентно эзомепразолу 20 мг и 40 мг соответственно),
вспомогательные вещества: сахарные гранулы (сферы), повидон К30, натрия лаурилсульфат, Opadry II White 85F28751 (спирт поливиниловый, титана диоксид (E171), макрогол 3000, тальк), мaгния карбонат тяжелый, метакриловая кислота – этилакрилата сополимер (1: 1) дисперсия 30%, тальк, макрогол 6000, титана диоксид (E171), полисорбат 80,
состав оболочки капсулы: железа оксид красный (Е172), титана диоксид (Е171), желатин.
Описание
Капсулы с корпусом и крышечкой слегка розоватого цвета. Содержимое капсул - пеллеты белого или почти белого цвета (для дозировки 20 мг).
Капсулы с корпусом и крышечкой почти розового цвета. Содержимое капсул - пеллеты белого или почти белого цвета (для дозировки 40 мг).
Фармакотерапевтическая группа
Противоязвенные препараты и препараты для лечения гастроэзофагеального рефлюкса (GORD). Ингибиторы протонового насоса. Эзомепразол.
Код АТХ А02ВС05
Фармакологические свойства
Фармакокинетика
Эзомепразол является неустойчивым в кислой среде и принимается перорально в виде гранул, покрытых кишечнорастворимой оболочкой. Поглощение эзомепразола происходит быстро, плазменный пик наступает через 1-2 часа после приема. Абсолютная биодоступность составляет 64% после разовой дозы в 40 мг и возрастает до 89% после повторного применения разовой дозы. Для 20 мг эзомепразола, соответствующие значения составляют 50% и 68%, соответственно. Выраженный объем распределения в стационарном состоянии у здоровых людей составляет приблизительно 0,221/кг массы тела. Эзомепразол связывается с белками плазмы на 97%.
Прием пищи как задерживает, так и уменьшает поглощение эзомепразола, хотя это не оказывает существенного влияния на эффективность ингибирования секреции соляной кислоты.
Метаболизм и выведение
Эзомепразол полностью метаболизируется с участием системы цитохрома Р450 (CYP). Основная часть метаболизируется при участии полиморфного CYP2C19, который отвечает за образование гидрокси- и десметилметаболитов эзомепразола. Метаболизм оставшейся части зависит от другой специфической изоформы, CYP3A4, которая отвечает за образование эзомепразол сульфона - основного метаболита в плазме крови.
Параметры, приведенные ниже, отражают, в основном, характер фармакокинетики у пациентов с активным ферментом CYP2C19 (у пациентов с экстенсивным метаболизмом). Общий плазменный клиренс составляет примерно 17 л/ч после однократного приема препарата и 9 л/ч – при повторных приемах. Период полувыведения составляет 1,3 часа при повторных приемах препарата один раз в сутки. При приеме эзомепразола в дозе 40 мг два раза в сутки, площадь под кривой «концентрация – время» (AUC) увеличивается при повторном введении эзомепразола. Это увеличение является дозозависимым и приводит к более чем дозопропорциональному увеличению AUC после повторного введения. Эта время- и дозо- зависимость объясняется снижением метаболизма при «первом прохождении» через печень, а также снижением системного клиренса эзомепразола, что, вероятно, связано с ингибированием фермента CYP2C19 эзомепразолом и / или ее сульфонсодержашим метаболитом.
Эзомепразол полностью выводится из плазмы между дозами, при применении один раз в сутки тенденции к кумуляции препарата не отмечается.
Основные метаболиты эзомепразола не влияют на секрецию кислоты в желудке. При пероральном применении до 80% дозы препарата выводится в виде метаболитов с мочой, другая часть - с фекалиями. В моче обнаруживается менее 1% неизмененного эзомепразола.
Особая категория пациентов
Приблизительно у 2,9 ± 1,5% населения снижена активность фермента CYP2C19 (у пациентов с медленным метаболизмом). У таких пациентов метаболизм эзомепразола, в основном, осуществляется с помощью CYP3A4. При повторном приеме внутрь 40 мг эзомепразола однократно в сутки средняя площадь под кривой «концентрация – время» (AUC) на 100% выше, чем у пациентов с активным ферментом CYP2C19 (пациенты с быстрым метаболизмом). Средние значения пиковых концентраций в плазме у пациентов с медленным метаболизмом повышены приблизительно на 60%. Отмеченные особенности не влияют на дозировку и способ применения эзомепразола.
У пациентов пожилого возраста (71-80 лет) метаболизм эзомепразола существенно не изменяется. После разовой дозы эзомепразола в 40 мг, средняя величина площади под кривой«концентрация - время» приблизительно на 30 % выше у женщин, чем у мужчин. После применения повторных разовых доз никаких половых различий не наблюдалось. Отмеченные особенности не влияют на дозировку эзомепразола.
При нарушениях функций органов
У пациентов с легкими и умеренными нарушениями функции печени метаболизм эзомепразола может быть замедлен. У пациентов с тяжелыми нарушениями функции печени скорость метаболизма снижена, что приводит к удвоению площади под кривой «концентрация – время» для эзомепразола. Поэтому максимальная доза эзомепразола для пациентов с тяжелым нарушением функции органов составляет 20 мг и ее не следует превышать. Тенденции к кумуляции эзомепразола и его основных метаболитов при приеме препарата один раз в сутки не отмечается.
Изучение фармакокинетики у пациентов с почечной недостаточностью не проводилось. Метаболизм эзомепразола ожидается без никаких изменений у пациентов с нарушенной функцией почек, так как почки отвечают за выведение метаболитов эзомепразола, а не самого исходного вещества.
У 12-18 летних пациентов общая экспозиция (AUC) и время достижения максимальной концентрации препарата в плазме крови (tmax) были сходны с взрослыми при приеме дозировок 20 мг и 40 мг эзомепразола.
Фармакодинамика
Эманера® является S-изомером омепразола и снижает секрецию кислоты в желудке путём специфического нацеленного механизма действия. Препарат представляет собой ингибитор протонового насоса в париетальных клетках. S- и R-изомеры омепразола обладают сходной фармакодинамической активностью.
Механизм действия
Эзомепразол является слабым основанием, концентрируется и переходит в активную форму в сильно-кислой среде секреторных канальцев париетальных клеток и ингибирует фермент Н+, К+-АТФазу – кислотный насос и ингибирует как базальную, так и стимулированную секрецию кислоты.
Влияние на секрецию кислоты в желудке
После перорального приёма 20 мг или 40 мг препарата Эманера® эффект развивается в течение 1 часа.
При ежедневном приёме препарата в течение 5-ти дней в дозе 20 мг один раз в сутки, средняя пиковая концентрация кислоты после стимуляции пентагастрином снижается на 90%, при измерении концентрации кислоты через 6—7 часов после приёма дозы на 5-й день терапии.
После 5 дней перорального приёма эзомепразола в дозе 20 мг и 40 мг, рН в желудке составил выше 4 в течение, в среднем, 13 и 17 часов, соответственно, более 24 часов у пациентов с симптоматической гастро-эзофагеальной рефлюксной болезнью (ГЭРБ).
После приёма эзомепразола в дозе 20 мг, рН в желудке был выше 4 у 76% пациентов в течение 8 часов, у 54% пациентов в течение 12 часов и у 24% пациентов в течение 16 часов. Соответствующие соотношения для эзомепразола в дозе 40 мг составили 97%, 92% и 56%.
Терапевтический эффект, достигаемый в результате ингибирования секреции кислоты
Заживление рефлюкс-эзофагита препаратом Эманера® в дозе 40 мг наступает приблизительно у 78% пациентов через 4 недели и у 93% – через 8 недель. Лечение препаратом Эманера® в дозе 20 мг 2 раза в сутки в комбинации с соответствующими антибиотиками в течение одной недели приводит к эрадикации Helicobacter pylori приблизительно у 90% пациентов.
При неосложнённой язве двенадцатиперстной кишки для эффективного заживления язвы после недельного эрадикационного курса не требуется последующей монотерапии антисекреторными препаратами.
Другие эффекты, связанные с ингибированием секреции кислоты
Во время лечения антисекреторными препаратами происходит повышение сывороточной концентрации гастрина. Вследствие снижения секреции соляной кислоты повышается концентрация хромогранина A (CgA) в плазме крови. Повышение концентрации CgA в плазме крови может оказывать влияние на результаты обследований для выявления нейроэндокринных опухолей. Для предотвращения данного влияния терапию ингибиторами протонного насоса (ИПП) необходимо приостановить за 5 дней до проведения исследования концентрации CgA в плазме крови. Если через 5 дней концентрации гастрина и CgA в плазме крови не вернулись к нормальным значениям, исследование следует повторить через 14 дней после прекращения применения эзомепразола.
Показания к применению
- гастро-эзофагеальная рефлюксная болезнь (ГЭРБ) (лечение эрозивного рефлюкс-эзофагита, длительное поддерживающее лечение после заживления рефлюкс-эзофагита для предотвращения рецидива, симптоматическое лече- ние гастро-эзофагеальной рефлюксной болезни
- эрадикация Helicobacter pylori в составе комбинированной антибактериальной терапии при язвенной болезни желудка и двенадцатиперстной кишки, ассоциированной с Helicobacter pylori
- длительная кислотоподавляющая терапия у пациентов, перенесших кровотечение из пептической язвы (после внутривенного применения препаратов, понижающих секрецию желез желудка, для профилактики рецидива)
- гастропатии, связанные с длительным приемом нестероидных противовоспалительных средств
- синдром Золлингера-Эллисона или другие состояния, характеризующиеся патологической гиперсекрецией, в том числе, и идиопатическая гиперсекреция
- профилактика язвы желудка и двенадцатиперстной кишки, связанной с приёмом нестероидных противовоспалительных средств у пациентов, относящихся к группе риска
Способ применения и дозы
Капсулы следует проглатывать целиком, запивая небольшим количеством воды. Капсулы нельзя разжевывать или дробить.
Для пациентов с затруднением при глотании, капсулы можно открыть и пеллеты растворить в половине стакана негазированной воды. Не следует использовать другие жидкости, так как защитная оболочка может раствориться. Воду с микрогранулами выпивают сразу же или в течение 30 минут. Снова наполните стакан водой наполовину, размешайте остатки и выпейте. Не следует жевать или дробить микрогранулы.
Пациентам, которые не могут глотать, капсулы можно открыть и растворить пеллеты в негазированной воде, затем ввести через зонд. Важно, чтобы целесообразность введения препарата с помощью шприца и трубки, была тщательно рассмотрена.
Взрослым и подросткам с 12 лет
Гастро-эзофагеальная рефлюксная болезнь
Лечение эрозивного рефлюкс-эзофагита: 40 мг однократно в сутки в течение 4 недель. Дополнительный 4-х недельный курс лечения рекомендуется в случаях, если после первого курса, заживления эзофагита не наступает или сохраняются симптомы.
Длительное поддерживающее лечение пациентов с излеченным эзофагитом для предотвращения рецидива: по 20 мг один раз в сутки.
Симптоматическое лечение гастро-эзофагеальной рефлюксной болезни:
20 мг один раз в сутки пациентам без эзофагита. Если после 4-х недель лечения симптомы не исчезают, следует провести дополнительное обследование пациента. После устранения симптомов, последующий контроль симптомов достигается приемом препарата в дозе 20 мг один раз в сутки. Взрослым, при необходимости, можно использовать режим «терапия по требованию» приема препарата в дозе 20 мг один раз в сутки. Пациентам, получающим лечение НПВП, с риском развития язвы желудка и двенадцатиперстной кишки, последующий контроль симптомов с использованием режима «терапия по требованию», не рекомендуется.
Взрослым
Для эрадикации Helicobacter pylori в комбинации с соответствующим режимом терапии антибиотиками
Лечение язвы двенадцатиперстной кишки, ассоциированной с Helicobacter pyloriи профилактика рецидива пептических язв у пациентов с Helicobacter pylori-ассоциированными язвами:20 мг Эманера® в комбинации с 1 г амоксициллина и 500 мг кларимитроцина, все препараты принимаются 2 раза в сутки в течение 7 дней.
Пациенты, которым необходимо непрерывное лечение НПВП
Заживление язвы желудка, связанной с приемом НПВП: обычная доза 20 мг или 40 мг 1 раз в сутки. Длительность лечения составляет 4–8 недели.
Профилактика язвы желудка и двенадцатиперстной кишки, связанной с приемом НПВП у пациентов с риском: 20 мг или 40 мг 1 раз в сутки.
Длительная кислотоподавляющая терапия у пациентов, перенесших кровотечение из пептической язвы (после внутривенного применения препаратов, понижающих секрецию желез желудка, для профилактики рецидива): 40 мг 1 раз в сутки в течение 4-х недель после внутривенной индуцированной профилактики рецидива кровотечения из пептической язвы.
Состояния, связанные с патологической гиперсекрецией, в том числе, синдром Золлингера-Эллисона и идиопатическая гиперсекреция: рекомендуемая начальная доза Эманера® составляет 40 мг два раза в сутки. Затем дозировку следует подбирать индивидуально, продолжительность лечения определяется по клинической картине заболевания.
Имеется опыт применения препарата в дозах до 120 мг 2 раза в сутки.
Введение препарата через назогастральный зонд
1. Поместите таблетку в шприц и заполните шприц 25 мл воды и приблизительно 5 мл воздуха. Для некоторых зондов может потребоваться разведение препарата в 50 мл питьевой воды для того, чтобы предотвратить засорение зонда гранулами таблетки.
2. Взболтайте содержимое шприца в течение примерно двух минут для растворения таблетки.
3. Держите шприц наконечником вверх и убедитесь, что наконечник не засорился.
4. Введите наконечник шприца в зонд, продолжая удерживать его направленным вверх.
5. Встряхните шприц и переверните его наконечником вниз. Немедленно введите 5-10 мл растворенного препарата в зонд. После введения верните шприц в прежнее положение и взболтайте (шприц должен удерживаться наконечником вверх для избежания засорения наконечника).
6. Переверните шприц наконечником вниз и введите еще 5-10 мл препарата в зонд. Повторите данную операцию, пока шприц не будет пуст.
7. В случае остатка части препарата в виде осадка в шприце заполните шприц 25 мл воды и 5 мл воздуха и повторите операции, описанные в пункте 5. Для некоторых шприцев требуется 50 мл воды.
Не употребляйте в пищу осушитель капсулы, который содержится в таре!
Побочные действия
Часто (≥1/100, <1/10)
- головная боль
- боль в животе, метеоризм, тошнота, рвота запор, диарея
Нечасто (≥1/1,000, <1/100)
- периферические отеки
- бессонница
- головокружение, парестезия, нарушение сна (сонливость)
- вертиго
- сухость во рту
- повышение активности ферментов печени
- дерматит, зуд, сыпь, крапивница
- расплывчатое зрение
Редко (≥1/10,000, <1/1000)
- лейкопения, тромбоцитопения
- реакции гиперчувствительности (лихорадка, отек Квинке и анафилакти- ческие реакции/ шок)
- гипонатриемия
- беспокойство, спутанность сознания, депрессия, недомогание
- нарушение вкуса
- бронхоспазм
- стоматит, желудочно-кишечный кандидоз
- гепатит с желтухой или без
- алопеция, фотосенсибилизация
- артралгия, миалгия,перелом шейки бедренной кости, костей запястья или позвоночника
- недомогание, повышенное потоотделение
Очень редко (<1/10 000)
- агранулоцитоз, панцитопения
- печеночная недостаточность, энцефалопатия у пациентов с уже существующими тяжелыми заболеваниями печени
- мультиформная эритема, синдром Стивенса-Джонсона, токсический эпидермальный некролиз
- мышечная слабость
- интерстициальный нефрит,у некоторых пациентов была зарегистрирована почечная недостаточность
- гинекомастия
- гипомагнезиемия, тяжелая гипомагнезиемия может привести к гипокальциемии
- галлюцинации (преимущественно, у ослабленных пациентов), агрессивное поведение
- микроскопический колит
частота неизвестна
- подострая кожная красная волчанка (ПККВ)
Сообщалось об отдельных случаях необратимого нарушения зрения при приеме высоких доз у пациентов в критическом состоянии, причинно-следственной связи с приемом препарата не установлено.
Противопоказания
- повышенная чувствительность к эзомепразолу, замещённым бензимидазо- лам или другим компонентам препарата
- наследственная непереносимость фруктозы
- глюкозо–галактозная мальабсорбция или сахаразо–изомальтазная недостаточность
- совместное применение с нелфинавиром
- детский и подростковый возраст до 12 лет (эффективность и безопасность не изучена)
- детский и подростковый возраст до 18 лет по другим показаниям, кроме гастроэзофагеальной рефлюксной болезни
С осторожностью
- тяжелая почечная недостаточность
Лекарственные взаимодействия
Пониженная кислотность в желудке при лечении эзомепразолом может привести к снижению или повышению всасывания других лекарств, механизм всасывания которых зависит от кислотности среды. Так же, как и при использовании других препаратов, подавляющих секрецию кислоты или антацидов, лечение эзомепразолом может привести к снижению всасывания кетоконазола,итраконазола и эрлотиниба.
В то же время при совместном приеме эзомепразола с дигоксином, концентрация последнего может увеличиваться. При совместном приеме ИПП и метотрексата, отмечается увеличение концентрации у некоторых пациентов. При применении метотрексата в высоких дозах необходимо приостановить прием эзомепразола.
В случаях, когда атазанавир и нелфинавир принимались одновременно с омепразолом, было отмечено понижение уровня этих препаратов в сыворотке, поэтому их сочетанное применение следует избегать. Одновременное применение эзомепразола (40 мг один раз в сутки) с атазанавиром 300 мг / ритонавиром 100 мг приводит к снижению экспозиции атазанавира (примерно на 75% снижается AUC (площадь кривой "концентрация - время"), Cmaxи Cmin (максимальная и минимальная концентрация в плазме). Повышение дозы атазанавира до 400 мг не компенсирует влияние эзомепразола на экспозицию атазанавира. Эзомепразол, как и другие ИПП (ингибиторы "протонной помпы"), не следует принимать вместе с атазанавиром, а одновременное назначение эзомепразола и нелфинавира исключается.
Эзомепразол ингибирует CYP2C19 – основной фермент эзомепразола, участвующий в его метаболизме. Соответственно, совместное применение эзомепразола с другими препаратами, в метаболизме которых принимает участие CYP2C19, такими как диазепам, циталопрам, имипрамин, кломипрамин, фенитоин и др., может привести к повышению концентраций этих препаратов в плазме и потребовать снижения дозы. Это явление особенно выражено при использовании эзомепразола в режиме "терапии по требованию". Совместный прием 30 мг эзомепразола на 45% снижает клиренс фермент-субстратного комплекса (CYP2C19-диазепам субстрат); совместный приём 40 мг эзомепразола на 13% повышает остаточные концентрации фенитоинав плазме у больных эпилепсией, в связи с чем рекомендуется контроль концентрации фенитоина в плазме в начале лечения эзомепразолом и при его отмене. Эзомепразол (40 мг в сутки) повышает максимальную концентрацию и площадь кривой "концентрация - время" вориконазола (субстрата CYP2C19) на 15% и 41% соответственно.
Одновременное применение у пациентов 40 мг эзомепразола сварфарином в единичных случаях может привести к клинически значимому увеличению МНС (международное нормализованное соотношение). Рекомендуется контролировать состояние пациента в начале и в конце сопутствующей терапии эзомепразолом с варфарином или другими производными кумарина.
Совместный прием 40 мг эзомепразола на 32% повышал величину площади под кривой "концентрация в плазме – время" (AUC) и на 31% увеличивал период полувыведения (t1/2), но не изменял пиковые концентрации цизапридав плазме. Незначительное удлинение интервала QT, которое наблюдалось при применении монотерапии цизапридом, при комбинации с эзомепразолом, не увеличивалось.
Эзомепразол не вызывает клинически значимых изменений фармакокинетики амоксициллина, хинидина.
Совместное назначение с эзомепразолом приводило к увеличению концентрации такролимуса в сыворотке.Совместное применение эзомепразола и напроксена или рофекоксиба не выявили клинически значимого фармакокинетического взаимодействия. В метаболизме эзомепразола принимают участие CYP2C19 и CYP3A4. Совместное применение эзомепразола с ингибитором CYP3А4, кларитромицином (500 мг два раза в день) приводит к двукратному увеличению значения AUC по отношению к эзомепразолу. Совместное применение эзомепразола и комбинированного ингибитора CYP3А4 и CYP3A4 может привести к двукратному увеличению концентрации эзомепразола. Совместное применение эзомепразола и комбинированного ингибитора CYP3А4 и CYP2C19 вориконазола увеличивает значения AUC для омепразола на 280%. Как правило, в таких случаях не требуется коррекции дозы эзомепразола. Однако, коррекцию дозы эзомепразола следует проводить у пациентов с тяжелым нарушением функции печени и при длительном его применении.
Следует избегать совместного применения эзомепразола и клопидогреля.
Особые указания
При наличии каких-либо тревожных симптомов (например, таких как значительная спонтанная потеря массы тела, частая рвота, дисфагия, рвота с кровью или мелена), а также при наличии язвы желудка (или при подозрении на язву желудка), следует исключить наличие злокачественного новообразования, поскольку лечение препаратом Эманера®может привести к сглаживанию симптоматики и отсрочить постановку диагноза.
Пациенты, принимающие препарат Эманера® в течение длительного периода (особенно более года), должны находиться под регулярным наблюдением врача.
Пациенты, находящиеся на режиме терапии «по требованию», должны быть проинструктированы о необходимости связаться со своим врачом при изменении характера симптомов. Принимая во внимание колебания концентрации эзомепразола в плазме крови при назначении эзомепразола в режиме терапии «по требованию», следует учитывать взаимодействие препарата с другими лекарственными средствами.
У пациентов, длительное время получавших эзомепразол, отмечается увеличение количества энтерохромаффиноподобных (ECL) клеток, вероятно, связанное с повышением уровня гастрина в плазме; у пациентов, принимающих антисекреторные препараты в течение длительного промежутка времени, чаще отмечается образование доброкачественных железистых кист в желудке. Эти явления обусловлены физиологическими изменениями в результате выраженного ингибирования секреции кислоты и носят обратимый характер.
Снижение кислотности желудочного сока любыми путями, включая ингибиторы протонного насоса, повышает количество желудочных бактерий, обычно присутствующих в желудочно-кишечном тракте. Лечение ингибиторами протонного насоса может привести к незначительному увеличению риска желудочно-кишечных инфекций, таких как Salmonella и Campylobacter.
При назначении препарата Эманера®для эрадикации Helicobacter pyloriдолжна учитываться возможность лекарственных взаимодействий для всех компонентов тройной терапии. Кларитромицин - мощный ингибитор CYP3A4, следовательно, должны рассматриваться все противопоказания и взаимодействия кларитромицина в случае применения у пациентов, принимающих другие лекарства, метаболизирующиеся с участием CYP3A4 (например, цизаприд).
Эманера®содержит сахарозу. Пациенты с наследственной непереносимостью фруктозы, глюкозо-галактозной мальабсорбцией или сахаразо–изомальтазной недостаточностью не должны принимать этот препарат.
Влияние на результаты лабораторных исследований
Повышение концентрации хромогранина А (CgA) в плазме крови может влиять на результаты исследований, проводимых с целью диагностики нейроэндокринных опухолей. Во избежание данного влияния лечение препаратом Эманера® следует прекратить не менее чем за 5 дней до определения концентрации CgA (см. подраздел «Фармакодинамика» раздела «Фармакологические свойства») в плазме крови. Если концентрации CgA и гастрина не вернулись в диапазон нормальных значений после начального измерения, следует провести контрольное исследование через 14 дней после прекращения лечения ИПП.
Гипомагниемия
Были зарегистрированы случаи тяжелой гипомагниемии у пациентов, получающих лечение ИПП, такими как эзомепразол, на протяжении не менее трех месяцев и, в большинстве случаев, в течение года. Могут возникнуть тяжелые проявления гипомагниемии, такие как утомляемость, тетания, делирий, судороги, головокружение и желудочковая аритмия, но они могут развиваться постепенно и могут быть упущены из виду. У пациентов с наиболее выраженными нарушениями гипомагниемия уменьшалась после заместительной терапией магнием и отмены ИПП.
У пациентов, которым планируется длительная терапия, или которые принимают ИПП одновременно с дигоксином или препаратами, вызывающими гипомагниемию (например, диуретики), медицинские работники должны предусмотреть возможность контроля содержания магния в плазме крови до начала лечения ИПП и периодически во время лечения.
Переломы шейки бедренной кости, костей запястья и позвоночника
ИПП, особенно при применении в высоких дозах и на протяжении длительного времени (более 1 года), могут умеренно повышать риск перелома шейки бедра, костей запястья и позвоночника, преимущественно у лиц пожилого возраста или при наличии других выявленных факторов риска. Установлено, что ИПП могут повышать общий риск перелома на 10-40 %. Определенная степень такого повышения может быть обусловлена другими факторами риска. Пациенты с риском развития остеопороза должны получать лечение в соответствии с действующими клиническими рекомендациями и должны потреблять достаточное количество витамина D и кальция.
Подострая кожная красная волчанка (ПККВ)
Применение ИПП связано с крайне редкими случаями ПККВ. В случае возникновения патологических изменений кожи, особенно на открытых её участках, сопровождающихся артралгией, пациенту следует незамедлительно обратиться за медицинской помощью. Врачу следует рассмотреть вопрос об отмене препарата Эманера®. ПККВ вследствие предшествующей терапии ИПП может увеличить риск развития ПККВ при последующей терапии другими ИПП.
Эзомепразол показал лучшую эффективность в отношении заживления язв желудка у пациентов, получавших нестероидные противовоспалительные препараты (НПВП), включая селективные ингибиторы циклоксигеназы-2 (ЦОГ-2), в сравнении с ранитидином
Почечная недостаточность: коррекция дозы препарата не требуется.
Опыт применения эзомепразола у пациентов с тяжелой почечной недостаточностью ограничен; в связи с этим, при назначении препарата таким пациентам следует соблюдать осторожность.
Печеночная недостаточность: при легкой и умеренной печеночной недостаточности коррекция дозы препарата не требуется.
Для пациентов с тяжелой печеночной недостаточностью не следует превышать максимальную суточную дозу - 20 мг.
Пациенты пожилого возраста: коррекция дозы препарата не требуется.
Беременность и лактация
Назначать препарат беременным следует только в том случае, когда ожидаемая польза для матери превышает возможный риск для плода.
В настоящее время неизвестно, выделяется ли эзомепразол с грудным молоком. Исследования у кормящих женщин не проводились. Поэтому Эманеру не следует назначать в период грудного вскармливания.
Особенности влияния лекарственного средства на способность управлять транспортным средством или потенциально опасными механизмами
Учитывая побочные действия лекарственного средства, следует соблюдать осторожность при управлении транспортным средством или потенциально опасными механизмами.
Передозировка
Симптомы: усиления симптомов побочных эффектов.
Лечение: симптоматическое. Специфические антидоты неизвестны. Эзомепразол связывается с белками плазмы, поэтому диализ малоэффективен.
Форма выпуска и упаковка
По 7 или 10 капсул помещают в контурную ячейковую упаковку из пленки ламинированной полиамидной/ алюминиевой/поливинилхлориднойи фольги алюминиевой.
По 2 контурные ячейковые упаковки (по 7 капсул) или по 3контурные ячейковые упаковки (по 10 капсул) вместе с инструкцией по медицинскому применению на государственном и русском языках помещают в пачку из картона.
Условия хранения
Хранить в оригинальной упаковке при температуре не выше 30 ºС.
Хранить в недоступном для детей месте!
Срок хранения
2 года
Условия отпуска из аптек
По рецепту
Саудалық атауы
Эманера®
Халықаралық патенттелмеген атауы
Эзомепразол
Дәрілік түрі
Ішекте еритін капсулалар, 20 мг және 40 мг
Құрамы
Бір капсуланың құрамында
белсенді зат – 20,645 мг және 41,290 мг магний эзомепразолы (тиісінше 20 мг және 40 мг эзомепразолға баламалы),
қосымша заттар: қант түйіршіктері (сфералар), повидон К30, натрий лаурилсульфаты, Opadry II White 85F28751 (поливинил спирті, титанның қостотығы (E 171), макрогол 3000, тальк), мaгний карбонаты ауыр, метакрил қышқылы – этилакрилат сополимері (1 : 1) дисперсия 30%, тальк, макрогол 6000, титанның қостотығы (E 171), полисорбат 80,
капсула қабығының құрамы: темірдің қызыл тотығы (Е 172), титанның қостотығы (Е 171), желатин.
Сипаттамасы
Корпусы және қақпақшасы сәл қызғылт түсті капсулалар. Капсуланың ішіндегісі – ақ немесе ақ дерлік түсті пеллеттер (20 мг доза үшін).
Корпусы және қақпақшасы қызғылт дерлік түсті капсулалар. Капсуланың ішіндегісі – ақ немесе ақ дерлік түсті пеллеттер (40 мг доза үшін).
Фармакотерапиялық тобы
Ойық жараға қарсы препараттар және гастроэзофагеальді рефлюксті (GORD) емдеуге арналған препараттар. Протонды сорғы тежегіштері. Эзомепразол. АТХ коды A02BC05
Фармакологиялық қасиеттері
Фармакокинетикасы
Эзомепразол қышқыл ортада төзімді емес және ішекте еритін қабықпен қапталған, түйіршік түрінде ішу арқылы қабылданады. Эзомепразолдың сіңуі тез жүреді, плазмалық шегі қабылдағаннан кейін 1-2 сағаттан соң басталады. Абсолютті биожетімділігі бір реттік 40 мг дозадан кейін 64% құрайды және бір реттік дозаны қайтадан қолданғаннан кейін 89%-ға дейін артады. 20 мг эзомепразол үшін тиісті мәндері, тиісінше, 50% және 68% құрайды. Ауруханалық жағдайда дені сау адамдардағы айқын таралу көлемі дене салмағының әр кг шаққанда шамамен 0,221 құрайды. Эзомепразол плазма ақуыздарымен 97%-ға байланысады.
Ас қабылдау, тұз қышқылының сөлінісінің тежелу тиімділігіне елеулі ықпалын тигізбесе де, эзомепразолдың сіңуін кідірте де, сонымен қатар азайта да алады.
Метаболизмі және шығарылуы
Эзомепразол Р450 (CYP) цитохромы жүйесінің қатысуымен толық метаболизденеді. Негізгі бөлігі полиморфты CYP2C19 қатысуымен метаболизденеді, ол эзомепразолдың гидрокси- және десметилметаболиттерінің түзілуіне жауап береді. Қалған бөлігінің метаболизміCYP3A4 басқа арнайы изоформасына байланысты, ол қан плазмасындағы негізгі метаболит – эзомепразол сульфонының түзілуіне жауап береді.
Төменде көрсетілген параметрлер, негізінен, белсенді CYP2C19 ферменті бар пациенттердегі (метаболизмі экстенсивті пациенттерде) фармакокинетикасының сипатын көрсетеді. Жалпы плазмалық клиренсі препаратты бір рет қабылдағаннан кейін сағатына шамамен 17 л және қайталап қабылдағанда 9 л құрайды. Жартылай шығарылу кезеңі препаратты тәулігіне бір рет қайталап қабылдаған кезде 1,3 сағатты құрайды. Эзомепразолды 40 мг дозада тәулігіне екі рет қабылдаған кезде «концентрация – уақыт» (AUC) қисығы астындағы аудан эзомепразолды қайталап қабылдағанда артады. Бұл дозаға байланысты және қайталап енгізгеннен кейін AUC мәнінің дозаға пропорционалдыға қарағанда көбірек артуына әкеп соғады. Бұл уақыт- және дозаға- тәуелділік эзомепразолдың бауыр арқылы «алғаш өту» кезіндегі төмендеуімен, сондай-ақ жүйелік клиренсінің төмендеуімен түсіндіріледі, ол, сірә, CYP2C19 ферментінің эзомепразолмен және/немесе оның құрамында сульфон бар метаболитімен тежелуіне байланысты.
Дозалар арасында эзомепразол плазмадан толық шығарылады, тәулігіне бір рет қолданған кезде препараттың жиналып қалуы байқалмайды.
Эзомепразолдың негізгі метаболиттері асқазанда қышқылдың сөлінісіне ықпал етпейді. Ішу арқылы қабылдаған кезде препараттың 80%-ға дейінгі дозасы метаболиттер түрінде несеппен бірге, қалған бөлігі нәжіспен бірге шығарылады. Өзгеріске ұшырамаған эзомепразолдың 1%-ынан азы несептен табылады.
Пациенттердің ерекше топтары
Тұрғындардың шамамен 2.9 ± 1.5%-да CYP2C19 ферментінің белсенділігі (метаболизмі баяу пациенттерде) төмендеген. Осындай пациенттерде эзомепразолдың метаболизмі, негізінен, CYP3A4 жәрдемімен жүзеге асады. 40 мг эзомепразолды тәулігіне бір рет ішке қайталап қабылдаған кезде «концентрация – уақыт» қисығы астындағы орташа аудан CYP2C19 ферменті белсенді пациенттерге (метаболизмі тез жүретін пациенттерге) қарағанда 100%-ға жоғары. Метаболизмі баяу жүретін пациенттерге плазмадағы ең жоғары шектегі концентрациялардың орташа мәндері шамамен 60%-ға жоғарылаған. Білінген ерекшеліктер эзомепразолдың дозасына және қолданылу тәсіліне ықпалын тигізбейді.
Егде жастағы (71-80 жастағы) пациенттерде эзомепразолдың метаболизмі елеулі өзгеріске ұшырамайды. Эзомепразолдың бір реттік 40 мг дозасынан кейін, «концентрация - уақыт» қисығы астындағы ауданның орташа шамасы әйелдерде, еркектерге қарағанда, шамамен 30%-ға жоғары. Бір реттік дозаны қайталап қолданғаннан кейін жынысқа байланысты ешқандай айырмашылықтар байқалған жоқ. Білінген ерекшеліктер эзомепразолдың дозасына ықпал етпейді.
Ағзалардың функциясы бұзылғанда
Бауыр функциясыныңжеңіл және орташа бұзылулары бар пациенттерде эзомепразолдың метаболизмі баяулауы мүмкін. Бауыр функциясының ауыр бұзылулары бар пациенттерде метаболизм жылдамдығы төмендеген, ол эзомепразолда «концентрация – уақыт» қисығы астындағы ауданның қосарлануына әкеледі. Сондықтан ағзалар функциясының бұзылуы ауыр пациенттер үшін эзомепразолдың ең жоғары дозасы 20 мг құрайды және оны арттырмаған жөн. Препаратты тәулігіне бір рет қолданғанда эзомепразолдың және оның негізгі метаболиттерінің жиналып қалуға беталысы байқалған жоқ.
Бүйрек жеткіліксіздігі бар пациенттердегі фармакокинетикасына зерттеу жүргізілген жоқ. Эзомепразолдың метаболизмі бүйрекфункциясы бұзылған пациенттердеешқандай өзгеріссіз болады деп күтіледі, өйткені бүйректер бастапқы заттың емес, эзомепразолдың метаболиттерінің шығарылуына ғана жауап береді.
12-18 жастағы пациенттерде жалпы экспозиция (AUC) және қан плазмасында препараттың ең жоғары концентрацияға жету уақыты (tmax) 20 мг және 40 мг доза эзомепразолды қабылдаған ересектердегімен ұқсас болды.
Фармакодинамикасы
Эманера® омепразолдың S-изомері болып табылады және көздеген арнайы әсер ету механизмі арқылы асқазанда қышқыл сөлінісін төмендетеді. Препарат париетальді жасушаларда протонды сорғы тежегіші болып табылады. ОмепразолдыңS- және R-изомерлерінің фармакодинамикалық белсенділігі ұқсас болады.
Әсер ету механизмі
Эзомепразол әлсіз негіз болып табылады, париетальді жасушалардың секреторлы өзекшелерінің күшті-қышқыл ортасында шоғырланады және белсенді түрге ауысады және Н+, К+ферменті -АТФазаны – қышқыл с сорғыны тежейді және қышқылдың негізгі де, сондай-ақ стимуляцияланған да сөлінісін тежейді.
Асқазандағы қышқыл сөлінісіне ықпалы
20 мг немесе 40 мг Эманера®препаратын ішу арқылы қабылдағаннан кейін әсері 1 сағат ішінде пайда болады.
Препаратты күн сайын 5 күн бойы тәулігіне 20 мг дозада қабылдаған кезде пентагастринмен стимуляция жасағаннан кейін, 5-ші күні емді қабылдағаннан кейін 6—7 сағаттан соң қышқылдың концентрациясын өлшегенде қышқылдың орташа ең жоғары концентрациясы 90%-ға төмендеді. 20 мг және 40 мг доза эзомепразолды 5 күн ішу арқылы қабылдағаннан кейін, тиісінше, 13 және 17 сағат ішінде, симптоматикалық гастро-эзофагеальді рефлюкс ауруы (ГЭРА) бар пациенттерде 24 сағаттан астам уақыт ішінде асқазандағы рН орта есеппен алғанда 4-тен астамды құрады. 20 мг доза эзомепразолды қабылдағаннан кейін 8 сағат ішінде пациенттердің 76%-да, 12 сағат ішінде 54%-да және 16 сағат ішінде 24%-да асқазандағы рН 4-тен астамды құрады. 40 мг доза эзомепразол үшін тиісті арақатынас 97%, 92% және 56% құрады.
Қышқыл сөлінісінің тежелуі нәтижесінде қол жеткізілетін емдік әсер
Рефлюкс-эзофагиттің 40 мг доза Эманера® препаратымен жазылуы пациенттердің шамамен 78%-да 4 аптадан кейін және 93%-да 8 аптадан кейін басталады. 20 мг доза Эманера®препаратымен тәулігіне 2 рет тиісті антибиотиктермен біріктіріп емдеу бір аптаның ішінде пациенттердің шамамен 90%-да Helicobacter pylori эрадикациясына әкеледі.
Он екі елі ішектің асқынбаған ойық жарасында апталық эрадикациялық курстан кейін ойық жараның тиімді жазылуы үшін кейін секрецияға қарсы препараттармен монотерапияны қажет етпейді.
Қышқыл сөлінісінің тежелуімен байланысты басқа да әсерлер
Секрецияға қарсы препараттармен емдеу кезінде гастриннің сарысудағы концентрациясының жоғарылауы жүреді. Тұз қышқылы сөлінісінің төмендеуі салдарынан қан плазмасында хромогранин A (CgA) концентрациясы жоғарылайды. Қан плазмасындаCgA концентрациясының жоғарылауы нейроэндокриндік ісіктерді анықтайтын тексеру нәтижелеріне ықпал етуі мүмкін. Мұндай ықпалдың алдын алу үшін протондық сорғы тежегіштерімен (ПСТ) емді қан плазмасындағы CgA концентрациясына зерттеу жүргізуге 5 күн қалғанда тоқтата тұру керек. Егер 5 күннен кейін қан плазмасындағы гастриннің және CgA концентрациясы қалыпты мәндеріне оралса, зерттеуді эзомепразолды қолдануды тоқтатқаннан кейін 14 күн өткен соң қайталау керек.
Қолданылуы
- гастро-эзофагеальді рефлюкс ауруы (ГЭРА) (эрозиялық рефлюкс-эзофагитті емдеу, қайталануына жол бермеу үшін рефлюкс-эзофагиттің жазылуынан кейін ұзаққа созылатын демеуші ем, гастр-оэзофагеальді рефлюкс ауруын симптоматикалық емдеуде
- Helicobacter pylori-мен астасқан асқазан мен он екі елі ішектің ойық жара ауруы кезінде бактерияға қарсы біріктірілген ем құрамында Helicobacter pylori эрадикациясында
- пептидті ойық жарадан қан кетуді бастан өткерген пациенттерде қышқылды басатын ұзаққа созылған емде (асқазан безінің сөлінісін төмендететін препараттарды вена ішіне қолданудан кейін, қайталануының профилактикасы үшін)
- қабынуға қарсы стероидты емес дәрілерді ұзақ уақыт қабылдаумен байланысты гастропатияларда
- Золлингер-Эллисон синдромы немесе патологиялық гиперсекрециямен сипатталатын басқа да жағдайлар, соның ішінде идиопатиялық гиперсекрецияда
- қауіп тобына жататын пациенттерде қабынуға қарсы стероидты емес дәрілер қабылдаумен байланысты асқазан мен он екі елі ішек ойық жарасының профилактикасында
Қолдану тәсілі және дозалары
Капсуланы аздаған сумен ішу арқылы бүтіндей жұтқан жөн. Капсуланы шайнауға немесе бөлшектеуге болмайды.
Жұтуға қиналатын пациенттер үшін капсуланы ашып, пеллетті газдалмаған жарты стақан суға ерітуге болады. Басқа сұйықтықтарды пайдаланбаған жөн, өйткені қорғаныш қабығы еріп кетуі мүмкін. Микротүйіршіктері бар суды бірден немесе 30 минут ішінде ішеді. Стақанды қайтадан жартылай толтырыңыз, қалдығын шайқап араластырып, ішіп қойыңыз. Микротүйіршіктерді шайнамаған немесе бөлшектемеген жөн.
Жұта алмайтын пациенттер капсуланы ашып, пеллетті газдалмаған суда ерітуіне болады, содан кейін сүңгі арқылы енгізу керек. Препаратты шприцтің және түтіктің жәрдемімен енгізудің жөн екендігін мұқият қарастыру маңызды.
Ересектерге және 12 жастан асқан жасөспірімдерге
Гастро-эзофагеальді рефлюкс ауруы
Эрозивтік рефлюкс-эзофагитті емдеу: 4 апта бойы тәулігіне бір рет 40 мг. Қосымша4 апталық емдеу курсы, егер алғашқы курстан кейін, эзофагит жазыла бастамаса немесе симптомдар сақталса, ұсынылмайды.
Эзофагиттен емделген пациенттерде оның қайталануының алдын алу үшін қосымша демеуші ем: тәулігіне бір рет 20 мг-нан.
Гастро-эзофагеальді рефлюкс ауруын симптоматикалық емдеу:
Эзофагитсіз пациенттерге тәулігіне бір рет 20 мг. Егер 4 апта емдегеннен кейін симптомдар жоғалмаса, пациентке қосымша зерттеу жүргізген жөн. Симптомдар жоғалғаннан кейін, симптомдардың кейінгі бақылануына препараттың 20 мг дозасын тәулігіне бір рет қабылдау арқылы қол жеткізіледі. Ересектерге, қажет болған кезде, препаратты тәулігіне бір рет 20 мг дозада қабылдаудың «қажетіне қарай емдеу» режимін қолдануға болады. ҚҚСП ем қабылдап жүрген, асқазан мен он екі елі ішектің ойық жараның пайда болу қаупі бар пациенттерде кейін симптомдарды «қажетіне қарай емдеу» режимін қолдану арқылы бақылаудың керегі жоқ.
Ересектерге
Helicobacter pylori эрадикациясы үшін антибиотиктермен емдеудің тиісті режимімен біріктіріп
Helicobacter pylori-мен астасқан он екі елі ішектің ойық жарасын емдеу және Helicobacter pylori-мен астасқан ойық жарасы бар пациенттерде пептикалық ойық жараның қайталануының профилактикасы: 20 мг Эманераны® 1 г амоксициллинмен және 500 мг кларимитроцинмен біріктіріп қолданылады, барлық препараттар тәулігіне 2 рет 7 күн бойы қабылданады.
ҚҚСП-мен үздіксіз емдеу қажет пациенттер
ҚҚСП қабылдаумен байланысты асқазан ойық жарасының жазылу: әдеттегі доза тәулігіне 1 рет 20 мг немесе 40 мг. Емдеу ұзақтығы 4–8 аптаны құрайды.
Қауіп төнген пациенттерде ҚҚСП қабылдауға байланысты пайда болған асқазан және он екі елі ішек ойық жарасының алдын алу: тәулігіне 1 рет 20 мг немесе 40 мг.
Пептикалық ойық жарадан қан кетуді бастан өткерген пациенттердегі қышқылды басатын ұзақ емдеу (қайталануының алдын алу үшін, асқазан бездері сөлінісін төмендететін препараттарды вена ішіне қолданғаннан кейін): Пептикалық ойық жарадан қан кетудің қайталануының вена ішілік индукцияланған профилактикасынан кейін 4 апта бойы тәулігіне 1 рет 40 мг.
Патологиялық гиперсекрециямен байланысты жай-күйлер, оның ішінде, Золлингер-Эллисон синдромы және идиопатиялық гиперсекреция: Эманераның® ұсынылатын бастапқы дозасы тәулігіне екі рет 40 мг құрайды. Содан кейін дозаны әр адамға жекелей таңдаған жөн, емдеу ұзақтығы аурудың клиникалық көрінісі бойынша анықталады. Препаратты тәулігіне 2 рет 120 мг дейінгі дозаларда қолдану тәжірибесі бар.
Препаратты назогастральді зонд арқылы енгізу
1. Таблетканы шприцке салыңыз және шприцке 25 мл су және шамамен 5 мл ауа толтырыңыз. Кейбір зондтар үшін зондтың таблетка түйіршіктерімен ластанбауы үшін препаратты 50 мл ішетін сумен сұйылту талап етілуі мүмкін.
2. Таблетка еруі үшін шамамен екі минут бойына шприц ішіндегісін шайқаңыз.
3. Шприцті ұштығын жоғары қаратып ұстаңыз және ұштығы ластанбағандығына көз жеткізіңіз.
4. Шприцті жоғары қаратқан бағытта ұстап тұруды жалғастырыңыз және оның ұштығын зондқа енгізіңіз.
5. Шприцті сілкіңіз және оны ұштығын төмен қаратып аударыңыз. 5-10 мл ерітілген препаратты зондқа дереу енгізіңіз. Енгізгеннен кейін шприцті бұрынғы күйіне келтіріңіз және шайқаңыз (ұштық ластануын болдырмау үшін шприцті ұштығын жоғары қаратып ұстайды).
6. Шприцті ұштығын төмен қаратып аударыңыз және тағы 5-10 мл препаратты зондқа енгізіңіз. Шприц босағанша осындай операцияны қайталай беріңіз.
7. Шприцте шөгінді түрінде препарат бөлігі қалып қалған жағдайда шприцке 25 мл су және 5 мл ауа толтырыңыз және 5 тармақта сипатталған операцияны қайталаңыз. Кейбір шприцтер үшін 50 мл су қажет.
Ыдыста болатын капсула құрғатқышты тағамға пайдаланбаңыз!
Жағымсыз әсерлері
Жиі (≥1/100, <1/10)
- бас ауыру
- іштің ауыруы, метеоризм, жүректің айнуы, құсу, іш қату, диарея
Жиі емес (≥1/1,000, <1/100)
- шеткері ісінулер
- ұйқысыздық
- бас айналу, парестезия, ұйқының бұзылуы (ұйқышылдық)
- вертиго
- ауыздың құрғауы
- бауыр ферменті белсенділігінің жоғарылауы
- дерматит, қышыну, бөртпе, есекжем
- көрудің бұлдырауы
Сирек (≥1/10,000, <1/1000)
- лейкопения, тромбоцитопения
- аса жоғары сезімталдық реакциялары (қызба, Квинке ісінуі және анафилаксиялық реакциялар/ шок)
- гипонатриемия
- мазасыздық, сананың шатасуы, депрессия, дімкәстік
- дәмнің бұзылуы
- бронхтың түйілуі
- стоматит, асқазан-ішектік кандидоз
- сарғайтатын немесе онсыз гепатит
- алопеция, фотосенсибилизация
- артралгия, миалгия, ортан жілік мойнының, білезік немесе омыртқа бағанының сынуы
- дімкәстік, қатты терлеу
Өте сирек (<1/10 000)
- агранулоцитоз, панцитопения
- бауыр қызметінің жеткіліксіздігі, бауырдың ауыр сырқаттары бар пациенттерде энцефалопатия
- мультиформалы эритема, Стивенс-Джонсон синдромы, уытты эпидермалық некролиз
- бұлшықет әлсіздігі
- интерстициальді нефрит, кейбір пациенттерде бүйрек жеткіліксіздігі тіркелген
- гинекомастия
- гипомагнезиемия, ауыр гипомагнезиемия гипокальциемияға әкелуі мүмкін
- елестеулер, озбыр мінез-құлық (көбінесе, әлсіз пациенттерде)
- микроскопиялық колит
жиілігі белгісіз
- жеделге жуық тері қызыл жегісі (ЖТҚЖ)
Қатер шегіндегі жай-күйлері бар пациенттерде жоғары дозалар қабылдағанда көрудің қайтымсыз нашарлауының жекелеген жағдайлары хабарланды, препаратты қабылдаумен себеп-салдарлы байланысы анықталмаған.
Қолдануға болмайтын жағдайлар
- эзомепразолға, орнын алмастыратын бензимидазолдарға немесе препараттың басқа да компоненттеріне жоғары сезімталдық
- тұқым қуалайтын фруктоза жақпаушылығы
- глюкоза–галактоза мальабсорбциясы немесе сахараза–изомальтаза жеткіліксіздігі
- нелфинавирмен бірге қолдану
- 12 жасқа дейінгі балалар мен жасөспірімдер (тиімділігі мен қауіпсіздігі зерттелмеген)
- гастроэзофагеальді рефлюкстік аурудан басқа көрсетілімдері бар 18 жасқа дейінгі балалар мен жасөспірімдер
Сақтықпен
- ауыр бүйрек жеткіліксіздігі
Дәрілермен өзара әрекеттесуі
Асқазандағы төмен қышқылдылық эзомепразолмен емдеген кезде, сіңу механизмі ортаның қышқылдылығына байланысты басқа дәрілердің сіңуін төмендетуі немесе арттыруы мүмкін. Сондай-ақ қышқылдың және антацидтердің секрециясын басатын басқа да препараттарды қолданған кездегідей, эзомепразолмен емдеу кетоконазолдың, итраконазолдың және эрлотинибтің сіңуінің төмендеуіне әкеп соғуы мүмкін.
Эзомепразол дигоксинмен бірге қабылданған уақытта соңғысының концентрациясы артуы мүмкін. ППТ және метотрексат бірге қабылданғанда кейбір пациенттерде концентрация ұлғаюы білінеді. Метотрексат жоғары дозаларда қолданылғанда эзомепразол қабылдауды тоқтату қажет.
Атазанавир мен нелфинавир омепразолмен бір мезгілде қабылданған жағдайларда сарысудағы осы препараттар деңгейінің төмендеуі білінген, сондықтан оларды бірге қолданудан аулақ болу керек.
Эзомепразолды (тәулігіне бір рет 40 мг) 300 мг атазанавирмен /100 мг ритонавирмен бір мезгілде қолдану атазанавир экспозициясының AUC ("концентрация - уақыт" қисығы астындағы ауданның), Cmax және Cmin (плазмадағы ең жоғары және ең төмен концентрациялардың) шамамен 75%-ға төмендеуіне әкеледі. Атазанавир дозасының 400 мг-ға дейін артуы эзомепразолдың атазанавир экспозициясына ықпалының орнын толтырмайды. Эзомепразолды, басқа да ППТ («протонды помпа» тежегіштері) сияқты, атазанавирмен бірге қабылдамаған жөн, ал эзомепразолды және нелфинавирді бір мезгілде тағайындауға болмайды.
Эзомепразол оның метаболизміне қатысатын эзомепразолдың негізгі ферменті – CYP2C19 мәнін тежейді. Тиісінше, эзомепразолды метаболизміне CYP2C19 қатысатын диазепам, циталопрам, имипрамин, кломипрамин, фенитоин және т.б. сияқты басқа да препараттарымен біріктіріп қолдану осы препараттардың плазмадағы концентрациясының артуына әкеп соғуы және дозаны төмендетуді қажет етуі мүмкін. Бұл құбылыс эзомепразолды "қажетіне қарай емдеу" режимінде қолданған кезде айқын білінеді. 30 мг эзомепразолды бірге қолдану фермент-субстратты кешен (CYP2C19-диазепам субстрат) клиренсін 45%-ға төмендетеді; 40 мг эзомепразолды бірге қабылдау эпилепсиясы бар науқастарда фенитоинның қалдық концентрациясын 13%-ға арттырады, осыған байланысты эзомепразолмен емдеген және оның тоқтатқан кезде фенитоинның концентрациясын бақылап отыру керек. Эзомепразол (тәулігіне 40 мг) вориконазолдың (CYP2C19 субстраты) ең жоғары концентрациясын және "концентрация - уақыт" қисығы астындағы ауданды, тиісінше, 15%-ға және 41%-ға арттырады.
Пациенттерге 40 мг эзомепразолды варфаринмен бір мезгілде қолдану бірлі-жарым жағдайларда ХҚҚ (халықаралық қалыптасқан қатынас) мәнінің клиникалық тұрғыдан едәуір артуына әкелуі мүмкін. Эзомепразолды варфаринмен немесе кумариннің басқа да туындыларымен қатарластыра емдеудің басында және соңында пациенттердің жағдайын бақылап отыру керек.
40 мг эзомепразолды бірге қабылдау цизапридтің «плазмадағы концентрация – уақыт» қисығы астындағы (AUC) аудан шамасын 32%-ға арттырды және жартылай шығарылу кезеңін (t1/2) 31%-ға арттырды, бірақ оның плазмадағы ең жоғары шектегі концентрациясын өзгерткен жоқ. Цизапридпен монотерапияда, эзомепразолмен біріктіріп қолданғанда аздап ұзаратын QT аралығы артқан жоқ.
Эзомепразол амоксициллиннің, хинидиннің фармакокинетикасында клиникалық тұрғыдан маңызды өзгерістерді тудырмайды.
Эзомепразолмен бірге тағайындау такролимустың сарысудағы концентрациясының ұлғаюына әкелді. Эзомепразолды және напроксенді немесе рофекоксибті бірге қолданғанда клиникалық тұрғыдан маңызды фармакокинетикалық өзара әрекеттесу байқалған жоқ. Эзомепразолдың метаболизміне CYP2C19 және CYP3A4 қатысады. Эзомепразолды CYP3А4 тежегіштерімен, кларитромицинмен (күніне екі рет 500 мг) бірге қолдану эзомепразолдың AUC мәнінің екі есе артуына әкелді. Эзомепразолды және біріктірілген CYP3А4 және CYP2C19 тежегіштерін бірге қолдану эзомепразол концентрациясының екі есе артуына әкеп соғуы мүмкін. Эзомепразолды және вориконазолдың біріктірілген CYP3А4 және CYP2C19 тежегіштерін бірге қолдану омепразолдың AUC мәнін 280%-ға арттырады. Әдеттегідей, мұндай жағдайларда эзомепразолдың дозасын түзетудің қажеті жоқ. Алайда эзомепразолдың дозасын бауыр функциясының бұзылуы ауыр пациенттерге және оны ұзақ уақыт қолданған жағдайда түзеткен жөн.
Эзомепразол мен клопидогрелді бірге қолданудан аулақ болу керек.
Айрықша нұсқаулар
Қандай да болсын үрей тудыратын (мысалы, дене салмағының өздігінен едәуір жоғалуы, жиі құсу, дисфагия,қан аралас құсу немесе мелена сияқты) симптомдар бар болғанда, сондай-ақ асқазан ойық жарасы бар болғанда(немесе асқазанның ойық жарасына күдіктенгенде), қатерлі жаңа түзілімдердің бар-жоқтығын анықтаған жөн, өйткені Эманера®препаратымен емдеусимптоматиканың байқалмауына және аурудың кеш анықталуына әкеп соқтыруы мүмкін.
Эманера®препаратын ұзақ уақыт (әсіресе жылдан аса) қабылдап жүрген пациенттер дәрігердің жүйелі бақылауында болуы тиіс.
«Қажетіне қарай емдеу» режиміндегі пациенттерге симптомдардың сипаты өзгерген жағдайда өз дәрігерімен байланысуы қажет екендігі жөнінде нұсқау берілуі тиіс. Эзомепразолды «қажетіне қарай»емдеу режимімен тағайындаған жағдайда қан плазмасында эзомепразол концентрациясының өзгеруіне көңіл бөлгенде препараттың басқа дәрілік заттармен өзара әрекеттесуін ескерген жөн.
Эзомепразолды ұзақ уақыт қабылдаған пациенттерде энтерохромаффинге ұқсас (ECL) жасушалар санының артқаны байқалады, бұл плазмада гастрин деңгейінің артуымен байланысты болуы мүмкін; ұзақ уақыт аралығы ішінде секрецияға қарсы препараттарды қабылдап жүрген пациенттерде асқазанында қатерсіз безді кистаның пайда болғаны жиі байқалды. Бұл құбылыстар қышқыл сөлінісінің физиологиялық өзгерулерімен жүзеге асады және қайтымды сипатқа ие.
Асқазан сөлі қышқылдылығының кез келген жолмен, протонды насос тежегіштерін қоса есептегенде, төмендеуі әдетте асқазан-ішек жолына қатысатын асқазан бактерияларының мөлшерін арттырады. Протонды сорғы тежегіштерімен емдеу асқазан-ішек жолының Salmonella және Campylobacter сияқты инфекциялары қаупінің аздап артуына әкеп соқтыруы мүмкін.
Эманера® препаратын Helicobacter pylori эрадикациясы үшін тағайындаған кезде үш жақты емдеудің барлық компоненттерінде дәрілік өзара әрекеттесудің болуы мүмкін екендігі ескерілуі тиіс. Кларитромицин – CYP3A4 күшті тежегіші, демек, CYP3A4 қатысуымен метаболизденетін басқа дәрілерді (мысалы, цизаприд) қабылдап жүрген пациенттерге қолданған жағдайда барлық қарсы көрсетілімдері және кларитромицинмен өзара әрекеттесулері қарастырылуы тиіс.
Эманераның®құрамында сахароза бар. Тұқым қуалаған фруктоза жақпаушылығы, глюкоза-галактоза мальабсорбциясы немесе сахараза–изомальтаза жеткіліксіздігі бар пациенттер бұл препаратты қабылдамауы тиіс.
Зертханалық зерттеу нәтижелеріне ықпалы
Қан плазмасында хромогранин А (CgA) концентрациясының жоғарылауы нейроэндокриндік ісіктерді диагностикалау мақсатында жүргізілетін зерттеу нәтижелеріне ықпал етуі мүмкін. Мұндай ықпалды болдырмау үшін Эманера® препаратымен емдеуді қан плазмасындағы CgA концентрациясын анықтауға кемінде 5 күн қалғанда тоқтату керек («Фармакологиялық қасиеттері» бөлімінің «Фармакодинамика» бөлімін қараңыз). Егер гастриннің және CgA концентрациясы бастапқы өлшеуден кейін қалыпты мәндеріне оралса, зерттеуді ППТ емдеуді тоқтатқаннан кейін 14 күн өткен соң қайталау керек.
Гипомагниемия
Кемінде үш ай уақыт бойы, көп жағдайларда бір жыл бойы эзомепразол сияқты ППТ емделген пациенттерде ауыр гипомагниемия жағдайлары тіркелген. Қажу, тетания, делирий, құрысулар, бас айналуы және қарыншалық аритмия сияқты гипомагниемияның ауыр көріністері туындауы мүмкін, бірақ олар біртіндеп дамуы және байқалмай қалуы мүмкін. Неғұрлым айқын бұзылыстары бар пациенттерде гипомагниемия магниймен алмасу емінен және ППТ тоқтатқаннан кейін азайды.
Ұзақ емдеу жоспарланған, немесе дигоксинмен немесе гипомагниемияны тудыратын препараттармен (мысалы, диуретиктер) бір мезгілде ППТ қабылдайтын пациенттерде, медицина қызметкерлері ППТ емдеу басталғанға дейін және емдеу кезінде мезгіл-мезгіл қан плазмасындағы магний мөлшерін бақылау мүмкіндігін қарстыруы тиіс.
Ортан жілік сүйегі мойнының, білезік және омыртқа бағаны сүйегінің сынуы
ППТ, әсіресе жоғары дозаларда және ұзақ уақыт бойы қолданғанда (1 жылдан астам), ортан жілік сүйегі мойнының, білезік және омыртқа бағаны сүйегінің сыну қаупін орташа арттыруы мүмкін, көбінесе егде жастағы тұлғаларда немесе басқа анықталған қауіп факторлары бар болғанда. ППТ сынудың жалпы қаупін 10-40 % арттыруы мүмкін екені анықталған. Мұндай жоғарылаудың белгілі бір дәрежесі басқа қауіп факторларымен байланысты болуы мүмкін. Остеопороздың даму қаупі бар пациенттер қолданыстағы клиникалық нұсқауларға сәйкес ем алуы және D дәрумені мен кальцийді жеткілікті мөлшерде тұтынуы тиіс.
Жеделге жуық тері қызыл жегісі (ЖТҚЖ)
ППТ қолданудың ЖТҚЖ өте сирек жағдайларымен байланысы бар. Терінің, әсіресе оның ашық тұстарында, артралгиямен қатар жүретін патологиялық өзгерістері пайда болған жағдайда, пациент дереу медициналық көмекке жүгінуі тиіс. Дәрігер Эманера® препаратын тоқтату мәселесін қарстыруы керек. Алдыңғы ППТ емі нәтижесіндегі ЖТҚЖ басқа ППТ-мен кейінгі ем кезінде ЖТҚЖ даму қаупін арттыруы мүмкін.
Ранитидинмен жүргізілген салыстырмалы зерттеулер барысында эзомепразол, циклоксигеназа-2 (ЦОГ-2) іріктелген тежегіштерін қоса, қабынуға қарсы стероидты емес препараттар (ҚҚСП) алған пациенттерде ранитидинмен салыстырғанда ойық жараның жазылуына қатысты үздік тиімділігін көрсетті.
Бүйрек жеткіліксіздігі: препарат дозасын түзету қажет емес.
Бүйрек жеткіліксіздігі ауыр пациенттерде эзомепразол қолдану тәжірибесі шектеулі; осыған орай, препарат ондай пациенттерге тағайындалғанда сақ болу керек.
Бауыр жеткіліксіздігі: жеңіл және орташа бауыр жеткіліксіздігінде препарат дозасын түзету қажет емес.
Бауыр жеткіліксіздігі ауыр пациенттерге тәуліктік ең жоғары 20 мг дозасынан асыруға болмайды.
Егде жастағы пациенттер: препарат дозасын түзету қажет емес.
Жүктілік және лактация
Препаратты жүкті әйелдерге ана үшін күтілетін пайдасы шаранаға төнетін болжамды қауіптен басым болған жағдайда ғана тағайындау керек.
Қазіргі таңда эзомепразолдың емшек сүтімен бірге бөлініп шығатын-шықпайтыны белгісіз. Бала емізетін әйелдерге зерттеулер жүргізілген жоқ. Сондықтан емшек емізу кезеңінде Эманераны тағайындамаған жөн.
Дәрілік заттың көлік құралын немесе қауіптілігі зор механизмдерді басқару қабілетіне ықпал ету ерекшеліктері
Дәрілік заттың жағымсыз әсерлерін ескеріп, көлік құралын немесе аса қауіпті механизмдерді басқару кезінде сақтық шарасын қадағалау керек.
Артық дозалануы
Симптомдары: жағымсыз әсерлер симптомдарының күшеюі
Емі: симптоматикалық. Арнайы антидоты белгісіз. Эзомепразол плазма ақуыздарымен байланысады, сондықтан диализ тиімділігі аз.
Шығарылу түрі және қаптамасы
Полиамид/алюминий/поливинилхлоридпен ламинацияланған үлбірден және алюминий фольгадан жасалған пішінді ұяшықты қаптамаға 7 немесе 10 капсуладан салынған.
2 пішінді ұяшықты қаптамадан (7 капсуладан) немесе 3 пішінді ұяшықты қаптамадан (10 капсуладан) медициналық қолдану жөніндегі мемлекеттік және орыс тілдеріндегі нұсқаулықпен бірге картон қорапшаға салынған.
Сақтау шарттары
Түпнұсқалық қаптамасында, 30 ºС-ден аспайтын температурада сақтау керек.
Балалардың қолы жетпейтін жерде сақтау керек!
Сақтау мерзімі
2 жыл
Дәріханадан босатылу шарттары
Рецепт арқылы