Экватор, 10 мг/5 мг, таблетки №10, коробка из картона
Торговое наименование
Экватор®
Международное непатентованное название
Нет
Лекарственная форма, дозировка
Таблетки, 10 мг/5 мг
Фармакотерапевтическая группа
Сердечно-сосудистая система. Препараты, влияющие на ренин – ангиотензиновую систему. Ангиотензин-конвертирующего фермента (АКФ) ингибиторы в комбинации с другими препаратами. Ангиотензин-конвертирующего фермента (АКФ) ингибиторы и блокаторы кальциевых каналов. Лизиноприл и амлодипин.
Код АТХ С09ВВ03
Показания к применению
Лечение эссенциальной артериальной гипертензии у взрослых.
На препарат Экватор могут быть переведены взрослые пациенты с адекватным контролем артериального давления на фоне комбинированного терапии лизиноприлом и амлодипином в аналогичных дозах.
Перечень сведений, необходимых до начала применения
Противопоказания
Связанные с лизиноприлом:
- повышенная чувствительность к лизиноприлу или к любому другому ингибитору ангиотензин-конвертирующего фермента (АКФ)
- ангионевротический отек в анамнезе, связанный с предыдущим лечением ингибиторами АКФ
- наследственный или идиопатический ангионевротический отек.
- 2-й и 3-й триместры беременности
- одновременный прием препарата Экватор с препаратами алискирена противопоказан у пациентов с сахарным диабетом или у пациентов с почечной недостаточностью (СКФ <60 мл/мин/1,73 м2)
- одновременное применение с ингибиторами нейтральной эндопептидазы (например, с препаратами, содержащими сакубитрил) в связи с высоким риском развития ангионевротического.
Связанные с амлодипином:
- повышенная чувствительность к амлодипину или к любому другому производному дигидропиридина
- выраженная артериальная гипотензия
- шок (в том числе кардиогенный шок)
- обструкция выносящего тракта левого желудочка (тяжелая степень аортального стеноза).
- гемодинамически нестабильная сердечная недостаточность после острого инфаркта миокарда.
Связанные с препаратом Экватор:
Все указанные выше противопоказания, связанные с применением отдельных компонентов, также относятся к комбинированному препарату Экватор.
- повышенная чувствительность к любому из вспомогательных веществ, перечисленных в разделе «Состав лекарственного препарата»
- возраст до 18 лет
- период грудного вскармливания.
Необходимые меры предосторожности при применении
Если у Вас имеется какое-либо из состояний/заболеваний, указанных ниже, необходимо проконсультироваться с лечащим врачом до начала приема препарата:
Аортальный стеноз, митральный стеноз, гипертрофическая обструктивная кардиомиопатия, артериальная гипотензия, цереброваскулярные заболевания (в том числе недостаточность мозгового кровообращения), ишемическая болезнь сердца, коронарная недостаточность, ХСН неишемического генеза ФК III‒IV, острый инфаркт миокарда (а также в течение 1 месяца после острого инфаркта миокарда), стенокардия Принцметала, синдром слабости синусового узла (выраженная тахикардия или брадикардия), тяжелые аутоиммунные системные заболевания соединительной ткани (в том числе системная красная волчанка, склеродермия), прием калийсберегающих диуретиков, препаратов калия и заменителей соли на основе калия, миелосупрессия, сахарный диабет, гиперкалиемия, гипонатриемия, двусторонний стеноз почечных артерий, стеноз почечной артерии у пациентов с единственной почкой, состояние после трансплантации почек, почечная недостаточность, азотемия, гемодиализ с использованием мембран с высокой проницаемостью, первичный альдостеронизм, диета с ограничением соли, состояния, связанные со снижением объема циркулирующей крови (в том числе рвота и диарея), пожилой возраст, печеночная недостаточность, одновременное применение с ингибиторами или индукторами изофермента CYP3A4, одновременное применение с препаратами, содержащими алискирен, или антагонистами рецепторов к ангиотензинуII (повышенный риск развития артериальной гипотензии, гиперкалиемии и почечной недостаточности при двойной блокаде РААС), применение у пациентов негроидной расы.
Взаимодействия с другими лекарственными препаратами
Лизиноприл
Гипотензивные препараты
При применении лизиноприла совместно с другими гипотензивными препаратами (например, нитроглицерином и другими нитратами или другими сосудорасширяющими средствами) возможно резкое снижение артериального давления (аддитивный эффект).
Данные клинических исследований показали, что двойная блокада ренин-ангиотензин-альдостероновой системы (РААС) при совместном применении с ингибиторами АКФ, блокаторами рецепторов ангиотензина II или алискиреном связана с повышенным риском таких нежелательных явлений, как артериальная гипотензия, гиперкалиемия и снижение функции почек (включая острую почечную недостаточность), в сравнении с использованием только одного препарата, блокирующего РААС.
Препараты, повышающие риск развития ангионевротического отека
Ингибиторы нейтральной эндопептидазы
Сообщалось о повышенном риске развития ангионевротического отека при одновременном применении ингибиторов АКФ и рацекадотрила (ингибитор энкефалиназы).
При одновременном применении ингибиторов АКФ с лекарственными препаратами, содержащими сакубитрил (ингибитор неприлизина), возрастает риск развития ангионевротического отека, в связи с чем одновременное применение указанных препаратов противопоказано. Ингибиторы АКФ следует назначать не ранее, чем через 36 часов после отмены препаратов, содержащих сакубитрил.
Противопоказано назначение препаратов, содержащих сакубитрил, пациентам, получающим ингибиторы АКФ, а также в течение 36 часов после отмены ингибиторов АКФ.
Тканевые активаторы плазминогена
В обсервационных исследованиях выявлена повышенная частота развития ангионевротического отека у пациентов, принимавших ингибиторы АКФ, после применения алтеплазы для тромболитической терапии ишемического инсульта.
Одновременный прием ингибиторов АКФ с ингибиторами мишени рапамицина в клетках млекопитающих (mTOR) (например, темсиролимус, сиролимус, эверолимус) или вилдаглиптином может привести к увеличению риска развития ангионевротического отека.
Диуретики
Одновременный прием диуретических средств с лизиноприлом, как правило, оказывает дополнительное гипотензивное действие.
При назначении лизиноприла пациентам, которые уже принимают диуретики и особенно которым недавно назначены диуретики, возможно чрезмерное снижение артериального давления. Риск развития симптоматической гипотензии может быть снижен при прекращении приема диуретиков до начала лечения лизиноприлом.
Калийсодержащие пищевые добавки, калийсберегающие диуретики, калийсодержащие заменители соли и другие препараты, которые могут увеличивать содержание калия в сыворотке крови
Несмотря на то, что содержание калия в сыворотке крови обычно остается в пределах нормальных значений, у некоторых пациентов, получающих лизиноприл, может наблюдаться гиперкалиемия. Одновременный прием калийсберегающих диуретиков (таких как спиронолактон, триамтерен или амилорид), калийсодержащих пищевых добавок или калийсодержащих заменителей соли может приводить к значимому увеличению содержания калия в сыворотке крови, особенно у пациентов с почечной недостаточностью. При одновременном приеме лизиноприла с другими препаратами, увеличивающими содержание калия в сыворотке крови, такими как триметоприм и ко-тримоксазол (триметоприм/сульфаметоксазол) следует соблюдать осторожность (поскольку известно, что триметоприм действует подобно калийсберегающему диуретику амилориду). Таким образом, одновременный прием лизиноприла с перечисленными выше препаратами не рекомендуется. В случае необходимости одновременного применения препараты следует применять с осторожностью и с периодическим мониторингом содержания калия в сыворотке крови.
Циклоспорин
Одновременное применение ингибиторов АКФ и циклоспорина может привести к гиперкалиемии. Рекомендуется мониторинг содержания калия в сыворотке крови.
Гепарин
Одновременное применение ингибиторов АКФ и гепарина может привести к гиперкалиемии. Рекомендуется мониторинг содержания калия в сыворотке крови.
Если лизиноприл применяется одновременно с калийнесберегающим диуретиком, гипокалиемия, обусловленная приемом диуретика, может уменьшиться.
Препараты лития
При одновременном применении ингибиторов АКФ и препаратов лития сообщалось об обратимом повышении концентраций лития в сыворотке крови и появлении токсических эффектов. Одновременный прием тиазидных диуретиков может увеличивать риск развития токсических эффектов лития и усиливать уже повышенный риск токсичности лития на фоне применения ингибиторов АКФ. Одновременное применение лизиноприла и препаратов лития не рекомендуется, но в случае доказанной необходимости применения данной комбинации, следует тщательно контролировать содержание лития в сыворотке крови.
Нестероидные противовоспалительные препараты (НПВП), включая ацетилсалициловую кислоту в дозе ≥3 г/сут
При одновременном применении ингибиторов АКФ и нестероидных противовоспалительных препаратов (например, ацетилсалициловая кислота в качестве противовоспалительного препарата, ингибиторы ЦОГ-2 и неселективные НПВП) возможно ослабление антигипертензивного эффекта. Одновременный прием ингибиторов АКФ и НПВП может повышать риск нарушения функции почек, включая возможную острую почечную недостаточность, и повышать содержание калия в сыворотке крови, особенно у пациентов с исходно сниженной функцией почек. Данные эффекты обычно обратимы. Эта комбинация должна назначаться с осторожностью, особенно у пожилых пациентов. Пациенты должны получать достаточный объем жидкости. Кроме того, следует рассмотреть необходимость контроля функции почек после назначения комбинированной терапии и проводить его периодически в дальнейшем.
Препараты золота
Нитритоидные реакции (симптомы вазодилатации, включая гиперемию, тошноту, головокружение и артериальную гипотензию, которая может быть очень выраженной) после введения инъекционного препарата, содержащего золото (например, натрия ауротиомалата), регистрировались чаще у пациентов, получающих лечение ингибиторами АКФ.
Трициклические антидепрессанты / нейролептики / средства для общей анестезии
Одновременное применение некоторых средств для общей анестезии, трициклических антидепрессантов и нейролептиков с ингибиторами АКФ может приводить к дальнейшему снижению артериального давления.
Симпатомиметики
Симпатомиметики могут уменьшать антигипертензивный эффект ингибиторов АКФ.
Гипогликемические препараты
Эпидемиологические исследования показали, что одновременный прием ингибиторов АКФ и гипогликемических препаратов (инсулины, гипогликемические препараты для приема внутрь) может усиливать гипогликемический эффект с риском развития гипогликемии. Развитие данного явления наиболее вероятно в течение первых недель лечения комбинацией препаратов, а также у пациентов с почечной недостаточностью.
Ацетилсалициловая кислота, тромболитики, бета-адреноблокаторы, нитраты
Лизиноприл можно применять одновременно с ацетилсалициловой кислотой (в кардиологических дозах), тромболитиками, бета-адреноблокаторами и/или нитратами.
Амлодипин
Влияние других лекарственных препаратов на амлодипин
Ингибиторы изофермента CYP3A4
Одновременное применение амлодипина с сильными или умеренными ингибиторами изофермента CYP3A4 (ингибиторы протеазы, противогрибковые препараты азольной группы, макролиды, такие как эритромицин или кларитромицин, верапамил или дилтиазем) может привести к существенному увеличению концентрации амлодипина и соответственно риска развития артериальной гипотензии. Клинические проявления указанных фармакокинетических изменений могут быть более выраженными у пациентов пожилого возраста. В связи с этим может потребоваться мониторинг клинического состояния и коррекция дозы препарата.
Кларитромицин — ингибитор изофермента CYP3A4. Применение кларитромицина у пациентов, получающих амлодипин, увеличивает риск развития артериальной гипотензии. Пациенты, принимающие кларитромицин одновременно с амлодипином, должны находится под тщательным медицинским наблюдением.
Индукторы изофермента CYP3A4
При одновременном применении известных индукторов изофермента CYP3A4 концентрация амлодипина в крови может изменяться. По этой причине следует как контролировать артериальное давление, так и корректировать дозу препарата во время и после одновременного применения, особенно с сильными индукторами CYP3A4 (например, рифампицином, препаратами Зверобоя продырявленного).
Прием амлодипина с грейпфрутом или грейпфрутовым соком не рекомендуется, поскольку у некоторых пациентов может повышаться биодоступность и, вследствие этого, усиливаться гипотензивный эффект.
Дантролен (внутривенное введение)
У лабораторных животных были отмечены случаи фибрилляции желудочков с летальным исходом и коллапсом на фоне применения верапамила и внутривенного введения дантролена, сопровождавшиеся гиперкалиемией. Вследствие риска развития гиперкалиемии следует исключить одновременный прием блокаторов «медленных» кальциевых каналов, в том числе амлодипина, у пациентов, подверженных злокачественной гипертермии, а также при лечении злокачественной гипертермии.
Влияние амлодипина на другие лекарственные препараты
Антигипертензивный эффект амлодипина усиливает соответствующие эффекты других лекарственных препаратов, обладающих антигипертензивными свойствами.
Такролимус
При одновременном применении такролимуса и амлодипина концентрация такролимуса в плазме крови увеличивается, однако механизм данного фармакокинетического взаимодействия полностью неизвестен. Для того чтобы избежать токсичности такролимуса при одновременном применении с амлодипином, следует контролировать концентрацию такролимуса в плазме крови пациентов и корректировать дозу такролимуса при необходимости.
Ингибиторы мишени рапамицина в клетках млекопитающих (mTOR)
Ингибиторы mTOR, такие как сиролимус, эверолимус, темсиролимус, являются субстратами изофермента CYP3A4. Амлодипин — слабый ингибитор изофермента CYP3A4. Амлодипин при одновременном приеме с ингибиторами mTORможет увеличивать концентрацию ингибиторов mTORв крови.
Циклоспорин
Клинических исследований взаимодействия циклоспорина и амлодипина у здоровых добровольцев или иных групп пациентов, за исключением пациентов после трансплантации почки (где наблюдалось увеличение остаточной концентрации циклоспорина в среднем от 0 % до 40 %), не проводилось. Следует рассмотреть возможность проведения мониторинга концентрации циклоспорина у пациентов после трансплантации почки, принимающих амлодипин, а в случае необходимости – снизить дозу циклоспорина.
Симвастатин
Многократный прием амлодипина в дозе 10 мг в комбинации с симвастатином в дозе 80 мг приводил к увеличению экспозиции симвастатина на 77% по сравнению с монотерапией симвастатином. Таким образом, пациентам, получающим амлодипин, следует принимать симвастатин в суточной дозе не выше 20 мг.
В клинических исследованиях взаимодействия амлодипин не оказывал влияния на фармакокинетические параметры аторвастатина, дигоксина или варфарина.
Специальные предупреждения
Все приведенные ниже предупреждения, связанные с применением отдельных компонентов, также относятся к комбинированному препарату Экватор.
Связанные с лизиноприлом
Симптоматическая артериальная гипотензия
Симптоматическая гипотензия редко возникает у пациентов с неосложненной артериальной гипертензией. У пациентов с артериальной гипертензией на фоне применения лизиноприла артериальная гипотензия с большей вероятностью возникнет на фоне гиповолемии, например, при применении диуретиков, ограничения поваренной соли в диете, при проведении диализа, диарее или рвоте, или наличии выраженной ренин-зависимой гипертензии. У пациентов с сердечной недостаточностью, независимо от наличия сопутствующей почечной недостаточности, наблюдалось развитие симптоматической гипотензии. Наиболее вероятно развитие симптоматической гипотензии у пациентов с более тяжелой сердечной недостаточностью, при которой используются более высокие дозы петлевых диуретиков, гипонатриемией или функциональной почечной недостаточностью. У пациентов с повышенным риском развития симптоматической гипотензии необходим тщательный контроль состояния при начале терапии или коррекции дозы. То же самое относится к пациентам с ишемической болезнью сердца или цереброваскулярными заболеваниями, у которых слишком выраженное снижение артериального давления может привести к инфаркту миокарда или нарушению мозгового кровообращения.
При возникновении артериальной гипотензии следует придать пациенту горизонтальное положение, при необходимости, рекомендовано внутривенное вливание 0,9% раствора натрия хлорида. Преходящая артериальная гипотензия, как правило, не является противопоказанием для дальнейшего лечения препаратом; дальнейшее лечение обычно проходит без осложнений после восстановления артериального давления в результате коррекции гиповолемии.
У некоторых пациентов с сердечной недостаточностью и нормальным или сниженным артериальным давлением возможно дополнительное снижение системного артериального давления при применении лизиноприла. Данный эффект ожидаем и не является поводом для прекращения лечения. Если гипотензия приводит к клиническим проявлениям, то может быть показано снижение дозы или прекращение приема лизиноприла.
Артериальная гипотензия при остром инфаркте миокарда
В случае развития острого инфаркта миокарда противопоказано назначать лизиноприл пациентам, у которых применение вазодилататоров может серьезно ухудшить состояние гемодинамики (например, если систолическое артериальное давление составляет 100 мм. рт. ст. или ниже, или в случае кардиогенного шока). В течение первых 3 дней после инфаркта миокарда необходимо снизить дозу, если систолическое артериальное давление составляет 120 мм. рт. ст. или ниже. Поддерживающие дозы следует снизить до 5 мг или временно до 2.5 мг, если систолическое артериальное давление составляет 100 мм. рт. ст. или ниже. При устойчивой артериальной гипотензии (систолическое АД ниже 90 мм рт. ст. в течение более 1 ч), следует отменить лизиноприл.
Стеноз аортального и митрального клапана / гипертрофическая кардиомиопатия
Как и при применении других ингибиторов АКФ, лизиноприл следует с осторожностью применять у пациентов со стенозом митрального клапана и обструкцией выходного тракта левого желудочка, например, при стенозе аортального клапана или гипертрофической кардиомиопатии.
Нарушение функции почек
При нарушении функции почек (КК <80 мл/мин), начальная доза лизиноприла должна подбираться в зависимости от КК, а затем от клинического ответа пациента на терапию. Рутинный контроль содержания калия и концентрации креатинина в сыворотке крови являются частью стандартной медицинской практики ведения таких пациентов.
У пациентов с сердечной недостаточностью, артериальная гипотензия после назначения ингибиторов АКФ может привести к дальнейшему ухудшению функции почек. Сообщалось о развитии острой почечной недостаточности, обычно обратимой, в такой ситуации.
У некоторых пациентов с двусторонним стенозом почечной артерии или стенозом артерии единственной почки, получавших ингибиторы АКФ, отмечено повышение мочевины крови и креатинина в сыворотке крови, обычно обратимое после отмены терапии. Такой эффект с большей вероятностью наблюдается у пациентов с почечной недостаточностью. При наличии сопутствующей реноваскулярной гипертензии повышается риск тяжелой артериальной гипотензии и почечной недостаточности. У таких пациентов лечение следует начинать под тщательным медицинским наблюдением, используя низкие дозы, и осторожно титруя дозу. Так как диуретики могут усугублять данное состояние, в течение первых недель терапии лизиноприлом их следует отменить и контролировать функцию почек.
У некоторых пациентов с артериальной гипертензией, у которых отсутствуют какие-либо сопутствующие сосудистые заболевания почек, отмечалось повышение концентрации мочевины и креатинина в сыворотке крови, обычно незначительное и кратковременное, особенно при одновременном применении лизиноприла и диуретика. Такой эффект с большей вероятностью наблюдается у пациентов с почечной недостаточностью. Может потребоваться снижение дозы и/или отмена диуретика и/или лизиноприла.
Не следует начинать лечение лизиноприлом при остром инфаркте миокарда у пациентов с нарушением функции почек, определяемым как концентрация креатинина в сыворотке более 177 мкмоль/л и/или протеинурия превышает 500 мг/24 ч. В случае возникшего во время лечения нарушения функции почек (концентрация креатинина в сыворотке выше 265 мкмоль/л или вдвое выше по сравнению с первоначальным уровнем), врач должен рассмотреть возможность отмены лизиноприла.
Гиперчувствительность/ангионевротический отек
В редких случаях при применении ингибиторов ангиотензин-конвертирующего фермента, включая лизиноприл, сообщалось о развитии ангионевротического отека лица, конечностей, губ, языка, голосовой щели и/или гортани. Отек может развиться в любой момент лечения. В таком случае необходимо немедленно отменить лизиноприл, пациент должен получать соответствующее лечение и находиться под медицинским наблюдением в стационаре до полного разрешения симптоматики. Даже в случае появления отека только в области языка, без сопутствующего нарушения дыхательных функций, пациенту может потребоваться длительное наблюдение, так как лечения антигистаминными препаратами и кортикостероидами может быть недостаточно.
В очень редких случаях сообщалось о летальном исходе в связи с развитием ангионевротического отека гортани или языка. У пациентов с вовлечением языка, голосовой щели или гортани риск обструкции дыхательных путей выше, особенно при наличии хирургического вмешательства в области дыхательных путей в анамнезе. В таких случаях показана неотложная терапия, которая может включать введение адреналина и/или поддержание проходимости дыхательных путей. Пациент должен находиться под строгим медицинским наблюдением до полного и устойчивого разрешения симптомов.
Ингибиторы ангиотензин-конвертирующего фермента чаще вызывают ангионевротический отек у пациентов, принадлежащих к негроидной расе, чем у пациентов других рас.
Пациенты, у которых ранее отмечался ангионевротический отек, не связанный с лечением ингибиторами АКФ, могут быть подвержены большему риску развития ангионевротического отека при приеме ингибитора АКФ.
Одновременный прием ингибиторов АКФ с препаратами, содержащими сакубитрил (ингибитор неприлизина), противопоказан в связи с увеличением риска развития ангионевротического отека. Прием первой дозы препарата, содержащего сакубитрил, должен быть не ранее 36 часов после последней дозы лизиноприла. Лечение лизиноприлом следует начинать не ранее чем через 36 часов после приема последней дозы препарата, содержащего сакубитрил.
Одновременный прием ингибиторов АКФ с рацекадотрилом, ингибиторами mTOR (например, сиролимус, эверолимус, темсиролимус), а также с вилдаглиптином может увеличивать риск развития ангионевротического отека (например, отека дыхательных путей или языка, с дыхательной недостаточностью или без нее). У пациентов, принимающих ингибиторы АКФ, начинать лечение рацекадотрилом, ингибиторами mTOR, а также вилдаглиптином следует с осторожностью.
Анафилактоидные реакции у пациентов, находящихся на гемодиализе
Сообщается об анафилактоидных реакциях у пациентов, находящихся на гемодиализе с использованием высокопроточных диализных мембран с высокой проницаемостью (например, AN69) и одновременно получающих ингибитор АКФ. У таких пациентов следует обратить внимание на использование другого вида диализной мембраны или гипотензивного препарата другого класса.
Анафилактоидные реакции во время афереза липопротеинов низкой плотности (ЛПНП)
В редких случаях возможно развитие опасных для жизни анафилактоидных реакций у пациентов, получающих ингибиторы АКФ, во время афереза ЛПНП с применением декстрана сульфата. Подобных реакций удавалось избежать, если перед каждым проведением афереза временно прекратить прием ингибитора АКФ.
Десенсибилизация
При десенсибилизации (например, яд насекомых), у пациентов, получающих ингибиторы АКФ, наблюдаются устойчивые анафилактоидные реакции. У тех же пациентов удалось избежать появления таких реакций при временной приостановке терапии ингибиторами АКФ, однако они появились повторно при случайном приеме этих препаратов.
Печеночная недостаточность
В очень редких случаях на фоне терапии ингибиторами АКФ развивался синдром, который начинался с холестатической желтухи и прогрессировал до фульминантного некроза и (иногда) приводил к летальному исходу. Механизм развития данного синдрома не изучен. При появлении признаков желтухи или при значительном повышении активности «печеночных» ферментов следует прекратить лечение лизиноприлом, пациенты должны находиться под соответствующим медицинским наблюдением.
Нейтропения/агранулоцитоз
У пациентов, получающих ингибиторы АКФ, сообщалось о развитии нейтропении/агранулоцитоза, тромбоцитопении и анемии. У пациентов с нормальной функцией почек без других отягощающих факторов нейтропения развивается редко. Нейтропения и агранулоцитоз исчезали после прекращения лечения ингибиторами АКФ. Лизиноприл следует применять с крайней осторожностью у пациентов с системными заболеваниями соединительной ткани, а также у пациентов, получающих иммуносупрессивную терапию, аллопуринол или прокаинамид или имеющих сочетание этих осложняющих факторов, особенно если также имеется нарушение функции почек. У некоторых таких пациентов развивались серьезные инфекции, которые в некоторых случаях не отвечали на интенсивную антибиотикотерапию. Если лизиноприл используется у таких пациентов, то рекомендован периодический контроль количества лейкоцитов; кроме того, пациентам следует объяснить необходимость сообщать о любых признаках инфекции.
Двойная блокада ренин-ангиотензин-альдостероновой системы (РААС)
Получены данные, что сопутствующее применение ингибиторов АКФ, блокаторов рецепторов ангиотензина II или алискирена повышает риск артериальной гипотензии, гиперкалиемии и снижения функции почек (включая острую почечную недостаточность). Двойная блокада РААС за счет комбинированного применения ингибиторов АКФ, блокаторов рецепторов ангиотензина II или алискирена по этой причине не рекомендована.
Если двойная блокада абсолютно необходима, то такое лечение следует проводить под врачебным наблюдением при частом тщательном контроле функции почек, содержания электролитов и артериального давления. У пациентов с диабетической нефропатией не следует применять комбинированную терапию ингибиторами АКФ и блокаторами рецепторов ангиотензина II.
Раса
У пациентов негроидной расы ингибиторы ангиотензин-конвертирующего фермента чаще вызывают ангионевротический отек, чем у пациентов другой расовой принадлежности.
Как и в случае с другими ингибиторами АКФ, у пациентов негроидной расы лизиноприл может быть менее эффективен в отношении снижения артериального давления, чем у пациентов другой расовой принадлежности, что, вероятно, обусловлено более высокой частотой состояний с низким уровнем ренина у пациентов негроидной расы, страдающих артериальной гипертензией.
Кашель
Сообщается о возникновении кашля в период лечения ингибиторами АКФ. Кашель, как правило, сухой, устойчивый, и прекращался после отмены препарата. При дифференциальной диагностике кашля следует учитывать возможность кашля, индуцированного ингибиторами АКФ.
Хирургическое вмешательство/анестезия
У пациентов, которым проводится обширное оперативное вмешательство или во время общей анестезии препаратами, приводящими к артериальной гипотензии, лизиноприл может блокировать образование ангиотензина II после компенсаторного выброса ренина. Если развивается артериальная гипотензия, вероятно в результате приведенного выше механизма, можно провести коррекцию увеличением объёма циркулирующей крови.
Гиперкалиемия
Ингибиторы АКФ могут вызывать повышение содержания калия в сыворотке крови, поскольку они блокируют высвобождение альдостерона. Как правило, данный эффект клинически незначим у пациентов с нормальной функцией почек. Тем не менее, у пациентов с нарушениями функции почек, сахарным диабетом или пациентов, принимающих калийсодержащие пищевые добавки (в том числе, калийсодержащие заменители соли), калийсберегающие диуретики (например, спиронолактон, триамтерен или амилорид), а также у пациентов, принимающих другие препараты, которые способны вызывать повышение содержания калия в сыворотке крови (например, гепарин, триметоприм или комбинированный препарат триметоприм/сульфаметоксазол, также известный под названием ко-тримаксазол, и, в особенности, антагонисты альдостерона или блокаторы ангиотензиновых рецепторов), может наблюдаться гиперкалиемия. Калийсберегающие диуретики и блокаторы рецептора ангиотензина должны применяться с осторожностью у пациентов, принимающих ингибиторы АКФ. В случае необходимости одновременного применения указанных выше препаратов следует проводить регулярный контроль содержания калия в сыворотке крови и функции почек.
Пациенты с сахарным диабетом
У пациентов с сахарным диабетом, принимающих гипогликемические препараты внутрь или получающих инсулин, в течение первого месяца лечения ингибитором АКФ следует осуществлять тщательный контроль гликемии.
Препараты лития
Как правило, не рекомендован одновременный прием препаратов лития и лизиноприла.
Беременность
Не следует начинать лечение ингибиторами АКФ во время беременности. Если продолжение лечения ингибитором АКФ не признано необходимым, пациенток, планирующих беременность, следует перевести на альтернативные гипотензивные средства с известным профилем безопасности применения во время беременности. При подтверждении беременности следует немедленно прекратить лечение ингибиторами АКФ и, при необходимости, назначить альтернативное лечение.
Пациенты пожилого возраста
У пациентов пожилого возраста следует соблюдать осторожность при повышении дозы (см. раздел «Рекомендации по применению»).
Связанные с амлодипином:
Безопасность и эффективность применения амлодипина при гипертоническом кризе не установлена.
Сердечная недостаточность
У пациентов с сердечной недостаточностью амлодипин следует применять с осторожностью.
Блокаторы кальциевых каналов, в том числе амлодипин, следует с осторожностью назначать пациентам с застойной сердечной недостаточностью, поскольку они могут повышать риск сердечно-сосудистых осложнений и смертности.
Печеночная недостаточность
У пациентов с печеночной недостаточностью отмечаются удлинение периода полувыведения амлодипина и увеличение площади под кривой «концентрация-время» (AUC), однако соответствующие рекомендации в отношении дозирования не разработаны. Поэтому применение амлодипина следует начинать с минимальной дозы в диапазоне дозирования; и начинать лечение, и повышать дозу следует с осторожностью. Пациентам с тяжелой печеночной недостаточностью могут потребоваться медленное увеличение дозы и тщательное наблюдение.
Пациенты пожилого возраста
У пациентов пожилого возраста повышать дозу следует с осторожностью (см. разделы «Рекомендации по применению»).
Почечная недостаточность
У пациентов этой группы амлодипин можно назначать в обычных дозах. Изменения концентраций амлодипина в плазме крови не коррелируют со степенью почечной недостаточности. Амлодипин не выводится посредством диализа.
Во время беременности или лактации
Беременность
Применение препарата Экватор в первом триместре беременности не рекомендуется; применение препарата во втором и третьем триместрах беременности противопоказано.
Опыт применения лизиноприла и амлодипина у беременных женщин в адекватно контролируемых клинических исследованиях отсутствует. Однако применение обоих действующих веществ во время беременности не рекомендуется или противопоказано (информацию в отношении действующих веществ см. ниже).
При подтверждении беременности следует немедленно прекратить прием препарата Экватор и при необходимости начать альтернативное лечение.
Прием препарата Экватор не следует начинать во время беременности. Если продолжение лечения препаратом Экватор не признано необходимым, пациенток, планирующих беременность, следует перевести на альтернативные гипотензивные средства с известным профилем безопасности применения во время беременности.
Лизиноприл
Применение ингибиторов АКФ не рекомендуется в первом триместре беременности.
Применение ингибиторов АКФ противопоказано во втором и третьем триместре беременности.
Эпидемиологические данные о риске тератогенности, связанном с приемом ингибиторов АКФ во время первого триместра беременности, не являются убедительными, однако, небольшое увеличение риска не может быть исключено. Если продолжение лечения ингибитором АКФ не признано необходимым, пациенток, планирующих беременность, следует перевести на альтернативные гипотензивные средства с известным профилем безопасности применения в период беременности. При подтверждении беременности следует немедленно прекратить лечение ингибитором АКФ, и, при необходимости, начать альтернативное лечение.
Известно, что применение у женщин ингибиторов АКФ во время второго и третьего триместров беременности индуцирует фетотоксичность (снижение функции почек, маловодие, замедление окостенения костей черепа) и неонатальную токсичность (почечная недостаточность, артериальная гипотензия, гиперкалиемия). Если ингибитор АКФ применялся со второго триместра беременности, рекомендуется ультразвуковое исследование функции почек и черепа. За новорожденными, матери которых принимали ингибиторы АКФ, рекомендуется вести тщательное наблюдение для своевременного выявления артериальной гипотензии.
Амлодипин
Безопасность применения амлодипина во время беременности не установлена.
В исследованиях на животных наблюдалась репродуктивная токсичность при применении высоких доз.
Применение при беременности рекомендуется только при отсутствии более безопасного альтернативного лечения, а также в тех случаях, когда само заболевание связано с большим риском для матери и плода.
Кормление грудью
Информация о применении лизиноприла в период грудного вскармливания отсутствует. Амлодипин выделяется в грудное молоко. Количество амлодипина, полученного ребенком с молоком матери, оценивается с межквартильным размахом в 3–7 %, с максимумом в 15 %. Влияние амлодипина на ребенка не оценивалось.
Применение препарата Экватор в период грудного вскармливания не рекомендуется, предпочтительно использовать альтернативные препараты с установленным профилем безопасности, особенно при грудном вскармливании новорожденного или недоношенного ребенка.
Особенности влияния препарата на способность управлять транспортным средством или потенциально опасными механизмами
Лизиноприл
При управлении транспортными средствами или работе с механизмами следует учитывать возможное развитие головокружения или усталости.
Амлодипин
Амлодипин может оказывать незначительное или умеренное влияние на способность управлять транспортными средствами и работать с механизмами. Если при приеме амлодипина пациенты испытывают головокружение, головную боль, усталость или тошноту, это может повлиять на быстроту реакции. Следует соблюдать осторожность, особенно в начале приема препарата.
С учетом приведенной выше информации препарат Экватор может оказывать влияние на способность управлять транспортными средствами и работать с механизмами (особенно в начале лечения препаратом).
Рекомендации по применению
Режим дозирования
Рекомендуемая доза - одна таблетка в сутки.
Максимальная суточная доза: одна таблетка. Как правило, комбинированные препараты с фиксированными дозами не подходят для начальной терапии.
Препарат Экватор показан только тем пациентам, для которых подобранные оптимальные поддерживающие дозы лизиноприла и амлодипина составляют 10 мг и 5 мг.
При необходимости коррекции дозы можно рассмотреть целесообразность подбора дозы отдельных компонентов.
Особые группы пациентов
Пациенты пожилого возраста (старше 65 лет)
У пациентов пожилого возраста препарат Экватор следует применять с осторожностью. В клинических исследованиях не выявлены связанные с возрастом изменения эффективности или профиля безопасности амлодипина и лизиноприла. Для определения оптимальной поддерживающей дозы необходимо определять режим дозирования в индивидуальном порядке, применяя отдельно лизиноприл и амлодипин.
Почечная недостаточность
Для определения оптимальной начальной дозы и поддерживающей дозы у пациентов с почечной недостаточностью подбор доз следует проводить в индивидуальном порядке, используя отдельные компоненты препарата –лизиноприл и амлодипин.
Во время терапии препаратом Экватор следует контролировать функцию почек, содержание калия и натрия в сыворотке крови. В случае ухудшения функции почек следует прекратить прием препарата Экватор и заменить его отдельными компонентами, подобранными должным образом. Амлодипин не выводится посредством диализа.
Печеночная недостаточность
Рекомендации относительно применения у пациентов с легкой или умеренной печеночной недостаточностью не разработаны, поэтому подбор доз у таких пациентов следует осуществлять с осторожностью, и следует начинать с минимальной дозы в диапазоне дозирования (см. раздел «Специальные предупреждения»). Для определения оптимальной начальной дозы и поддерживающей дозы у пациентов с печеночной недостаточностью необходимо титровать дозы и определить режим дозирования в индивидуальном порядке, применяя отдельно лизиноприл и амлодипин.
Фармакокинетика амлодипина при тяжелой печеночной недостаточности не изучена. Применение амлодипина у пациентов с тяжелой печеночной недостаточностью следует начинать с самой низкой дозы и медленно титровать дозу.
Дети
Безопасность и эффективность препарата Экватор у детей и подростков в возрасте до 18 лет не установлены.
Метод и путь введения
Для приема внутрь.
Поскольку прием пищи не влияет на всасывание, препарат Экватор, можно принимать независимо от приема пищи, т.е. до, во время или после еды.
Меры, которые необходимо принять в случае передозировки
Симптомы: чрезмерная периферическая вазодилатация с выраженной артериальной гипотензией, острая сосудистая недостаточность, нарушения электролитного баланса, почечная недостаточность гипервентиляция, тахикардия, ощущение сердцебиения, брадикардия, головокружение, тревога и кашель.
Лечение: рекомендуется проведение симптоматического лечения (размещение пациента лежа на спине, мониторинг, и, при необходимости, поддержание функций сердечно-сосудистой и дыхательной систем, артериального давления, объема циркулирующей крови и электролитного баланса, а также контроль за концентрацией креатинина в сыворотке крови). В случае выраженной артериальной гипотензии необходимо обеспечить возвышенное положение нижних конечностей; если введение жидкости не привело к достаточному результату, может потребоваться поддерживающая терапия с введением периферических вазопрессоров, при условии отсутствия противопоказаний к их применению. При наличии соответствующей возможности можно также рассмотреть целесообразность инфузионного введения ангиотензина II. Внутривенное введение кальция глюконата может оказать положительное влияние на обратное развитие эффектов, вызванных блокадой кальциевых каналов.
Лизиноприл можно удалить из системного кровотока путем проведения гемодиализа. Применение высокопроточных полиакрилонитриловых мембран во время диализа не рекомендуется.
Описание нежелательных реакций, которые проявляются при стандартном применении ЛП и меры, которые следует принять в этом случае
Частота нежелательных реакций у пациентов, получавших оба действующих вещества одновременно, не превышала соответствующую частоту у пациентов, получавших одно из действующих веществ. Нежелательные реакции не отличались от таковых, ранее зарегистрированных при приеме амлодипина и/или лизиноприла. Нежелательные реакции обычно были легкими, кратковременными и редко приводили к прекращению лечения. Наиболее частые нежелательные реакции при приеме комбинированного препарата включали головную боль (8%), кашель (5%), и головокружение (3%).
Лизиноприл
Часто (может развиться у 1 из 10 пациентов):
головокружение, головная боль,ортостатические эффекты (включая артериальную гипотензию), кашель, диарея, рвота, нарушение функции почек.
Нечасто (может развиться у 1 из 100 пациентов):
изменение настроения, нарушения сна, галлюцинации, парестезия, вертиго, дисгевзия (нарушения вкуса),инфаркт миокарда вероятно вследствие чрезмерного снижения артериального давления у пациентов из группы высокого риска, чувство учащенного сердцебиения, тахикардия, острое нарушение мозгового кровообращения, вероятно вследствие чрезмерного снижения артериального давления у пациентов из группы высокого риска; синдром Рейно, ринит, тошнота, боль в животе, нарушение пищеварения, сыпь, кожный зуд, импотенция, повышенная утомляемость, астения, повышение концентрации мочевины и креатинина в сыворотке крови, повышение активности «печеночных» ферментов, гиперкалиемия.
Редко (может развиться у 1 из 1000 пациентов):
синдром неадекватной секреции антидиуретического гормона (СНСАГ), спутанность сознания, паросмия (нарушение обоняния), сухость во рту, крапивница, выпадение волос, псориаз, гиперчувствительность/ангионевротический отек: отек лица, конечностей, губ, языка, голосовой щели и/или гортани, уремия, острая почечная недостаточность, гинекомастия, снижение гематокрита, снижение гемоглобина, гипербилирубинемия, гипонатриемия.
Очень редко (может развиться у 1 из 10000 пациентов):
угнетение костномозгового кроветворения, анемия, тромбоцитопения, лейкопения, нейтропения, агранулоцитоз, гемолитическая анемия, лимфаденопатия, аутоиммунные нарушения, гипогликемия,бронхоспазм, синусит, аллергический альвеолит, эозинофильная пневмония, панкреатит, интестинальный ангионевротический отек, гепатит, печёночно-клеточная или холестатическая желтуха, печеночная недостаточность, гипергидроз, пузырчатка, токсический эпидермальный некролиз, синдром Стивенса-Джонсона, мультиформная эритема, псевдолимфома кожи*, олигурия / анурия.
Частота неизвестна (не может быть определена на основании имеющихся данных):анафилактическая/анафилактоидная реакция, депрессия,обморок.
* Сообщалось о симптомокомплексе, который может включать один или несколько из следующих симптомов: лихорадка, васкулит, миалгия, артралгия/артрит, положительная реакция на антинуклеарные антитела (АНА), увеличение скорости оседания эритроцитов (СОЭ), эозинофилия и лейкоцитоз, кожная сыпь, фотосенсибилизация или другие изменения со стороны кожи.
Амлодипин
Очень часто (может развиться более чем у 1 из 10 пациентов):
Периферические отеки.
Часто (может развиться у 1 из 10 пациентов):
сонливость, головокружение, головная боль (особенно в начале лечения), нарушения зрения (в том числе диплопия),ощущение сердцебиения, «приливы» крови в коже лица, одышка, боль в животе, тошнота, диспепсия, изменение ритма дефекации (диарея и запор), отек лодыжек, мышечные судороги, повышенная утомляемость, астения.
Нечасто (может развиться у 1 из 100 пациентов):
бессонница, колебания настроения (в том числе беспокойство), депрессия, обморок, тремор, дисгевзия, гипестезия, парестезия, гипертонус, аритмии (в том числе брадикардия, желудочковая тахикардия, фибрилляция предсердий), артериальная гипотензия, кашель, ринит, рвота, сухость во рту, алопеция, кожная сыпь, экзантема, пурпура, изменение цвета кожи, гипергидроз, кожный зуд, артралгия, миалгия, боль в спине, крапивница, расстройство мочеиспускания, никтурия, увеличение частоты мочеиспускания, импотенция, гинекомастия, боль в грудной клетке, боль, недомогание, увеличение массы тела, снижение массы тела.
Редко (может развиться у 1 из 1000 пациентов):
спутанность сознания.
Очень редко (может развиться у 1 из 10000 пациентов):
тромбоцитопения, лейкопения, аллергические реакции, гипергликемия, периферическая нейропатия, инфаркт миокарда, васкулит, панкреатит, гастрит, гиперплазия десен, гепатит, желтуха, повышение активности «печеночных» ферментов**, мультиформная эритема, ангионевротический отек, эксфолиативный дерматит, синдром Стивенса–Джонсона, отек Квинке, фотосенсибилизация.
Частота неизвестна (не может быть определена на основании имеющихся данных):
экстрапирамидные нарушения, токсический эпидермальный некролиз.
** Чаще всего соответствует холестазу.
Дети
Данные по безопасности, полученные в клинических исследованиях, свидетельствуют о том, что лизиноприл, в целом, хорошо переносился у детей с артериальной гипертензией, и что профиль безопасности в этой возрастной группе сравним с таковым у взрослых пациентов.
Дополнительные сведения
Состав лекарственного препарата
Одна таблетка содержит
активные вещества: лизиноприла 10 мг (в виде лизиноприла дигидрата 10,88 мг), амлодипина 5 мг (в виде амлодипина бесилата 6,94 мг),
вспомогательные вещества: магния стеарат, натрия крахмала гликолят (тип А), целлюлоза микрокристаллическая тип 101, целлюлоза микрокристаллическая тип 12,
Описание внешнего вида, запаха, вкуса
Таблетки круглой формы, с плоской поверхностью, белого или почти белого цвета, с фаской, с риской на одной стороне и гравировкой «А + L» на другой стороне, диаметром (8 ± 0.1) мм.
Форма выпуска и упаковка
По 10 таблеток помещают в контурную ячейковую упаковку из пленки ПВХ/ПЭ/ПВДХ и фольги алюминиевой.
По 1, 3 или 6 контурные ячейковые упаковки вместе с инструкцией по медицинскому применению на казахском и русском языках вкладывают в картонную коробку.
Срок хранения
4 года
Не применять по истечении срока годности!
Условия хранения
Хранить в оригинальной упаковке, в защищенном от света и влаги месте при температуре не выше 25 0С.
Хранить в недоступном для детей месте!
Условия отпуска из аптек
По рецепту
Саудалық атауы
Экватор®
Халықаралық патенттелмеген атауы
Жоқ
Дәрілік түрі, дозасы
Таблеткалар, 10 мг/5 мг
Фармакотерапиялық тобы
Жүрек-қантамыр жүйесі. Ренин – ангиотензин жүйесіне әсер ететін препараттар. Ангиотензин-өзгертушіфермент (АӨФ) тежегіштері басқа препараттармен біріктірілімде. Ангиотензин-өзгертуші фермент (АӨФ) тежегіштері және кальций өзекшелерінің блокаторлары. Лизиноприл жәнеамлодипин.
АТХ коды С09ВВ03
Қолданылуы
Ересектердегі эссенциальді артериялық гипертензияны емдеу үшін.
Ұқсас дозалардағы лизиноприлмен және амлодипинмен біріктіріп емдеу аясында артериялық қысымы талапқа сай бақыланған ересек пациенттерді Экватор препаратына көшіруге болады.
Қолдануды бастағанға дейінгі қажетті деректердің тізбесі
Қолдануға болмайтын жағдайлар
Лизиноприлмен байланыстылары:
- Лизиноприлге немесе ангиотензинөзгертуші ферменттің (АӨФ) кез келген басқа тежегішіне жоғары сезімталдық.
- Анамнездегі, АӨФ тежегіштерімен алдыңғы емдеумен байланысты ангионевроздық ісіну.
- Тұқым қуалайтын немесе идиопатиялық ангионевроздық ісіну.
- Жүктіліктің 2-ші және 3-ші триместрлері («Арнайы ескертулер» бөлімдерін қараңыз).
- Экватор препаратын қант диабеті бар пациенттерде немесе бүйрек жеткіліксіздігі бар (ШСЖ <60 мл/мин/1,73 м2) пациенттерде алискирен препараттарымен бір мезгілде қабылдауға болмайды («Басқа дәрілік препараттармен өзара әрекеттесулері» бөлімін қараңыз).
- Ангионевроздық ісіну қаупінің жоғары болуымен байланысты нейтралды эндопептидаза тежегіштерімен бір мезгілде қабылдау (мысалы, құрамында сакубитрил бар препараттармен).(«Арнайы ескертулер» және «Басқа дәрілік препараттармен өзара әрекеттесулері» бөлімдерін де қараңыз).
Амлодипинмен байланыстылары:
- Амлодипинге немесе дигидропиридиннің кез келген басқа туындысына жоғары сезімталдық.
- Айқын артериялық гипотензия.
- Шок (соның ішінде, кардиогендік шок).
- Сол жақ қарыншаның шығу жолының обструкциясы (қолқа стенозының ауыр дәрежесі).
- Жедел миокард инфарктісінен кейінгі жүректің гемодинамикалық тұрғыдан тұрақсыз жеткіліксіздігі.
Экватор препаратымен байланысты:
Жекелеген компоненттерін қолданумен байланысты жоғарыда көрсетілген қарсы көрсетілімдердің барлығы біріктірілген Экватор препаратына да қатысты.
- «Дәрілік препараттың құрамы» бөлімінде атап келтірілген қосымша заттарының кез келгеніне жоғары сезімталдық.
- 18 жасқа дейін.
- Бала емізу кезеңі.
Қолдану кезіндегі қажетті сақтық шаралары
Егер Сізде төменде көрсетілген жағдайлардың/аурулардың қандай-да біреуі бар болса, препаратты қабылдауды бастағанға дейін емдеуші дәрігермен кеңесу қажет:
Қолқа стенозы, митральді стеноз, гипертрофиялық обструкциялық кардиомиопатия, артериялық гипотензия, цереброваскулярлық аурулар (соның ішінде, ми қанайналымының жеткіліксіздігі), жүректің ишемиялық ауруы, коронарлық жеткіліксіздік, ЖСЖ, шығу тегі ишемиялық емес ФК III‒IV, жедел миокард инфарктісі (сондай-ақ, жедел миокард инфарктісінен кейін 1 ай ішіндегі), Принцметал стенокардиясы, синустық түйін әлсіздігі синдромы (айқын тахикардия немесе брадикардия), дәнекер тіннің ауыр аутоиммундық жүйелі аурулары (соның ішінде, жүйелі қызыл жегі, склеродермия), калий жинақтаушы диуретиктерді, калий препараттарын және калий негізді тұз алмастырғыштарды қабылдау, миелосупрессия, қант диабеті, гиперкалиемия, гипонатриемия, бүйрек артерияларының екіжақты стенозы, жалғыз бүйрегі қызмет аткаратын пациенттердегі бүйрек артериясының стенозы, бүйрек трансплантациясынан кейінгі жағдай, бүйрек жеткіліксіздігі, азотемия, өткізгіштігі жоғары жарғақшаларды пайдаланып жүргізілген гемодиализ, бастапқы альдостеронизм, тұз мөлшері шектелген диета, айналымдағы қан көлемінің төмендеуімен байланысты жағдайлар (соның ішінде қосу және диарея), жас егделігі, бауыр жеткіліксіздігі, CYP3A4 изоферментінің тежегіштерімен немесе индукторларымен бір мезгілде қолдану, құрамында алискирен бар препараттармен, немесе ангиотензин II рецепторларының антагонистерімен (РААЖ қосарлы блокадасы кезінде артериялық гипотензияның, гиперкалиемияның және бүйрек жеткіліксіздігінің даму қаупінің жоғарылауы) бір мезгілде қолдану, қара нәсілді пациенттерде қолданылуы.
Басқа дәрілік препараттармен өзара әрекеттесулері
Лизиноприл
Гипотензиялық препараттар
Лизиноприлді басқа гипотензиялық препараттармен (мысалы, нитроглицеринмен және басқа нитраттармен немесе тамырды кеңітетін басқа дәрілермен) бірге қолданғанда артериялық қысым күрт төмендеуі мүмкін (аддитивтік әсері).
Клиникалық зерттеулердің мәліметтері, ренин-ангиотензин-альдостерон жүйесінің (РААЖ) АӨФ тежегіштерімен, ангиотензин II рецепторларының блокаторларымен немесе алискиренмен бірге қолданғандағы қосарлы блокадасы РААЖ бөгейтін бір препаратты ғана пайдаланумен салыстырғанда, артериялық гипотензия, гиперкалиемия және бүйрек функциясының төмендеуі (бүйректің жедел жеткіліксіздігін қоса) сияқты жағымсыз құбылыстар қаупінің жоғарылауымен байланысты екендігін көрсетті («Қолдануға болмайтын жағдайлар» және «Арнайы ескертулер» бөлімдерін қараңыз).
Ангионевроздық ісінудің даму қаупін арттыратын препараттар
Нейтралды эндопептидаза тежегіштері
АӨФ тежегіштерімен және рацекадотрилмен (энкефалиназа тежегіштері) бір мезгілде қабылдағанда ангионевроздық ісіну қаупінің жоғары болатындығы жайлы жағдайлар тіркелінген.
Ангионевроздық ісінудің даму қаупі жоғарылайтындығына байланысты, АӨФ тежегіштерін құрамында сакубитрил (неприлизин тежегіштері) бар препараттармен бір мезгілде қабылдау қарсы көрсетілімді. АӨФ тежегіштерін препаратты қабылдауды тоқтатқаннан кейін 36 сағаттан ерте бастамау керек.
Құрамында сакубитрил бар препараттар АӨФ тежегіштерін қабылдайтын пациенттерге қарсы көрсетілімді, сондай-ақ, соңғы дозасын қабылдағаннан кейін 36 сағаттан ерте бастамау керек.
Тіндік плазминоген белсендіргіші
Обсервациялық зерттеулерде ишемиялық инсульттің тромболитикалық емі үшін қолданылған алтеплазадан кейін АӨФ тежегіштерін тағайындауангионевроздық ісінудің даму қаупінің жоғарылайтындығы байқалған.
АӨФ тежегіштерін сүтқоректілер жасушаларындағы рапамицин нысанасының тежегіштерімен (mTOR) (мысалы, темсиролимус, сиролимус, эверолимус), немесе вилдаглиптинмен бір мезгілде қабылдау ангионевроздық ісінудің даму қаупінің жоғарылауына алып келуі мүмкін.
Диуретиктер
Диуретиктік дәрілерді лизиноприлмен бір мезгілде қабылдау, әдетте, қосымша гипотензиялық әсер береді.
Диуретиктерді қабылдап жүрген және әсіресе, диуретиктер жуырда тағайындалған пациенттерге лизиноприлді тағайындағанда, артериялық қысымның шамадан тыс төмендеуі орын алуы мүмкін. Диуретиктерді қабылдау лизиноприлмен емдеуді бастағанға дейін тоқтатылған жағдайда, симптоматикалық гипотензияның даму қаупі төмендеуі мүмкін («Арнайы ескертулер» бөлімін және «Қолдану жөніндегі ұсынымдар» бөлімін қараңыз).
Құрамында калий бар тағамдық қоспалар, калий жинақтаушы диуретиктер, құрамында калий бар тұз алмастырғыштар және қан сарысуындағы калий мөлшерін арттыруы мүмкін басқа препараттар
Қан сарысуындағы калий мөлшері әдетте қалыпты мәндерінің шегінде қалатындығына қарамастан, лизиноприлді қабылдап жүрген кейбір пациенттерде гиперкалиемия байқалуы мүмкін. Калий жинақтаушы диуретиктерді (спиронолактон, триамтерен немесе амилорид сияқты), құрамында калий бар тағамдық қоспаларды немесе құрамында калий бар тұз алмастырғыштарын бір мезгілде қабылдау әсіресе, бүйрек жеткіліксіздігі бар пациенттерде қан сарысуындағы калий мөлшерінің елеулі жоғарылауына алып келуі мүмкін. Лизиноприлді триметоприм және ко-тримоксазол (триметоприм/сульфаметоксазол) сияқты қан сарысуындағы калий мөлшерін арттыратын басқа препараттармен бір мезгілде қабылдағанда сақтық таныту керек (өйткені, триметопримнің калий жинақтаушы диуретик амилорид сияқты әсер ететіндігі белгілі). Осылайша, лизиноприлді жоғарыда атап келтірілген препараттармен бір мезгілде қабылдау ұсынылмайды. Бір мезгілде қолданылуы қажет болған жағдайда, препараттарды сақтықпен және қан сарысуындағы калий мөлшеріне жүйелі түрде мониторинг жүргізе отырып қолдану керек.
Циклоспорин
АӨФ тежегіштері мен циклоспоринді бір мезгілде қолдану гиперкалиемияға алып келуі мүмкін. Қан сарысуындағы калий мөлшеріне мониторинг жүргізу ұсынылады.
Гепарин
АӨФ тежегіштері мен гепаринді бір мезгілде қолдану гиперкалиемияға алып келуі мүмкін. Қан сарысуындағы калий мөлшеріне мониторинг жүргізу ұсынылады.
Егер лизиноприл калий жинақтамайтын диуретикпен бір мезгілде қолданылса, диуретикті қабылдаудан болған гипокалиемия азаюы мүмкін.
Литий препараттары
АӨФ тежегіштері мен литий препараттарын бір мезгілде қолданғанда қан сарысуындағы литий концентрацияларының қайтымды жоғарылағаны және уытты әсерлерінің пайда болғаны туралы хабарланған. Тиазидтік диуретиктерді бір мезгілде қабылдау литийдің уытты әсерлерінің даму қаупін арттыруы және литийдің АӨФ тежегіштерін қолдану аясындағы бұрыннан бар уыттылық қаупін күшейтуі мүмкін. Лизиноприл мен литий препараттарын бір мезгілде қолдану ұсынылмайды, бірақ, аталған біріктірілімді қолданудың қажеттілігі дәлелденген жағдайда, қан сарысуындағы литий мөлшерін мұқият бақылау керек.
Тәулігіне ≥3 г дозадағы ацетилсалицил қышқылын қоса, қабынуға қарсы стероидты емес препараттар (ҚҚСП)
АӨФ тежегіштері мен қабынуға қарсы стероидты емес препараттарды (мысалы, қабынуға қарсы препарат ретіндегі ацетилсалицил қышқылы, ЦОГ-2 тежегіштері және селективті емес ҚҚСП) бір мезгілде қолданғанда гипертензияға қарсы әсері әлсіреуі мүмкін. АӨФ тежегіштері мен ҚҚСП бір мезгілде қабылдау бүйректің жедел жеткіліксіздігі ықтималдығын қоса, бүйрек функциясы бұзылуының қаупін арттыруы, және әсіресе, бастапқыда бүйрек функциясының төмендігі бар пациенттерде қан сарысуындағы калий мөлшерін арттыруы мүмкін. Аталған әсерлер әдетте қайтымды. Бұл біріктірілімі әсіресе, егде жастағы пациенттерде сақтықпен тағайындалуы тиіс. Пациенттер сұйықтықты жеткілікті көлемде қабылдауы тиіс. Бұдан өзге, біріктірілген емді тағайындағаннан кейін бүйрек функциясын бақылау қажеттілігін қарастыру және оны ары қарай жүйелі түрде жүргізіп отыру керек.
Алтын препараттары
Құрамында алтын баринъекциялық препаратты (мысалы, натрий ауротиомалатын) енгізгеннен кейінгі нитритоидтық реакциялар (гиперемияны, жүрек айнуын, бас айналуын және өте айқын болуы мүмкін артериялықгипотензияны қоса, вазодилатация симптомдары), АӨФ тежегіштерімен ем қабылдап жүрген пациенттерде жиі тіркелген.
Трициклдық антидепрессанттар / нейролептиктер / жалпы анестезияға арналған дәрілер
Жалпы анестезияға арналған кейбір дәрілерді, трициклдық антидепрессанттар мен нейролептиктерді АӨФ тежегіштерімен бір мезгілде қолдану артериялық қысымның ары қарай төмендеуіне алып келуі мүмкін.
Симпатомиметиктер
Симпатомиметиктер АӨФ тежегіштерінің гипертензияға қарсы әсерін азайтуы мүмкін.
Гипогликемиялық препараттар
Эпидемиологиялық зерттеулер, АӨФ тежегіштері мен гипогликемиялық препараттарды (инсулиндер, ішке қабылдауға арналған гипогликемиялық препараттар) бір мезгілде қабылдау гипогликемияның даму қаупімен жүретін гипогликемиялық әсерін күшейтуі мүмкін екендігін көрсетті. Бұл құбылыстың даму ықтималдығы препараттар біріктірілімімен емдеудің алғашқы аптасы ішінде, сондай-ақ, бүйрек жеткіліксіздігі бар пациенттерде анағұрлым зор.
Ацетилсалицил қышқылы, тромболитиктер, бета-адреноблокаторлар, нитраттар
Лизиноприлді ацетилсалицил қышқылымен (кардиологиялық дозалардағы), тромболитиктермен, бета-адреноблокаторлармен және/немесе нитраттармен бір мезгілде қолдануға болады.
Амлодипин
Басқа дәрілік препараттардың амлодипинге әсері
CYP3A4 изоферментінің тежегіштері
Амлодипинді CYP3A4 изоферментініңкүшті немесе орташа тежегіштерімен (протеаза тежегіштері, азолдық топтың зеңге қарсы препараттары, эритромицин немесе кларитромицин сияқты макролидтер, верапамил немесе дилтиазем) бір мезгілде қолдану амлодипин концентрациясының және сәйкесінше, артериялық гипотензияның даму қаупінің елеулі жоғарылауына алып келуі мүмкін. Аталған фармакокинетикалық өзгерістердің клиникалық көріністері егде жастағы пациенттерде айқынырақ болуы мүмкін. Соған байланысты, клиникалық жағдайға мониторинг жүргізу және препараттың дозасын түзету қажет болуы мүмкін.
Кларитромицин — CYP3A4 изоферментінің тежегіші. Амлодипинді қабылдап жүрген пациентов кларитромицинді қолдану артериялық гипотензияның даму қаупін арттырады. Кларитромицинді амлодипинмен бір мезгілде қабылдап жүрген пациенттер мұқият медициналық қадағалауда болуы тиіс.
CYP3A4 изоферментінің индукторлары
CYP3A4 изоферментінің белгілі индукторларын бір мезгілде қолданғанда, амлодипиннің қандағы концентрациясы өзгеруі мүмкін. Осы себепті, әсіресе, CYP3A4 күшті индукторларымен (мысалы, рифампицинмен, шілтер жапырақты шәйқурай препараттарымен) бір мезгілде қолданған кезде және одан кейін артериялық қысымды бақылау да, препараттың дозасын түзету де керек.
Амлодипинді грейпфрутпен немесе грейпфрут шырынымен қабылдау ұсынылмайды, өйткені кейбір пациенттерде биожетімділігі жоғарылауы, соның салдарынан гипотензиялық әсері күшеюі мүмкін.
Дантролен (вена ішіне енгізу)
Зертханалық жануарларда верапамилді және венаішілік дантроленді енгізуді қолдану аясында гиперкалиемиямен қатар жүретін, өлімге соқтыратын және коллапспен жүретін қарыншалардың фибрилляциясы жағдайлары байқалды. Гиперкалиемияның даму қаупі салдарынан, қатерлі гипертермияға ұшыраған пациенттерде, сондай-ақ, қатерлі гипертермияны емдеу кезінде «баяу» кальций өзекшелері блокаторларының, соның ішінде амлодипиннің бір мезгілде қабылдануын болдырмау керек.
Амлодипиннің басқа дәрілікпрепараттарға әсері
Амлодипиннің гипертензияға қарсы әсері, гипертензияға қарсы әсері бар басқа дәрілік препараттардың сәйкесінше әсерлерін күшейтеді.
Такролимус
Такролимус пен амлодипинді бір мезгілде қолданғанда такролимустың қан плазмасындағы концентрациясы жоғарылай түседі, алайда, аталған фармакокинетикалық өзара әрекеттесудің механизмі толық белгілі емес. Амлодипинмен бір мезгілде қолданғанда такролимустың уыттылығын болдырмау үшін, пациенттердің қан плазмасындағы такролимус концентрациясын бақылау және қажет болған жағдайда, такролимустың дозасын түзету керек.
Сүтқоректілер жасушаларындағы рапамицин нысанасының тежегіштері(mTOR)
Сиролимус, эверолимус, темсиролимус сияқты mTOR тежегіштері CYP3A4 изоферментінің субстраттары болып табылады. Амлодипин — CYP3A4 изоферментінің әлсіз тежегіші. Амлодипин mTOR тежегіштерімен бір мезгілде қабылданғандақандағы mTOR тежегіштерінің концентрациясын арттыруы мүмкін.
Циклоспорин
Бүйрек трансплантациясынан кейінгі пациенттерді (онда циклоспориннің қалдықтық концентрациясының орташа алғанда 0 %-дан 40 %-ға дейін жоғарылауы байқалған) қоспағанда, дені сау еріктілерде немесе пациенттердің басқа да топтарында циклоспорин мен амлодипиннің өзара әрекеттесулерін клиникалық зерттеулер жүргізілген жоқ. Бүйрек трансплантациясынан кейінгі, амлодипинді қабылдап жүрген пациенттерде циклоспорин концентрациясына мониторинг жүргізуді, ал қажет болған жағдайда – циклоспориннің дозасын төмендету мүмкіндігін қарастыру керек.
Симвастатин
10 мг дозадағы амлодипинді 80 мг дозадағы симвастатинмен біріктіріп бірнеше рет қабылдау симвастатинмен монотерапиямен салыстырғанда, симвастатин экспозициясының 77%-ға жоғарылауына алып келген Сол себепті, амлодипинді қабылдап жүрген пациенттерге симвастатинді 20 мг аспайтын тәуліктік дозасында қабылдау керек.
Өзара әрекеттесулерін клиникалық зерттеулерде амлодипин аторвастатиннің, дигоксиннің немесе варфариннің фармакокинетикалық параметрлеріне әсер етпеген.
Арнайы ескертулер
Жекелеген компоненттерін қолданумен байланысты төменде келтірілген ескертулердің барлығы біріктірілген Экватор препаратына да қатысты.
Лизиноприлмен байланысты
Симптоматикалық артериялық гипотензия
Симптоматикалық гипотензия артериялық гипертензиясы асқынбаған пациенттерде сирек туындайды. Лизиноприлді қолдану аясындағы артериялық гипертензиясы бар пациенттерде артериялық гипотензияның гиповолемия аясында, мысалы, диуретиктерді қолданғанда, диетада ас тұзы шектелген, диализ жүргізілген, диарея немесе құсу, немесе ренинге тәуелді айқын гипертензия болған кезде туындау ықтималдығы зор. Жүрек жеткіліксіздігі бар пациенттерде, бүйректің қатарлас жеткіліксіздігінің болуына байланыссыз, симптоматикалық гипотензияның дамығаны байқалған. Ілмектік диуретиктердің жоғарырақ дозалары пайдаланылатын жүректің ауырырақ жеткіліксіздігі бар, гипонатриемиясы немесе бүйректің функционалдық жеткіліксіздігі бар пациенттерде симптоматикалық гипотензияның дамуы ықтималдығы анағұрлым зор. Симптоматикалық гипотензияның даму қаупі жоғары пациенттерде емдеудің басында немесе дозасын түзеткен кезде жағдайын мұқият бақылау қажет. Дәл осы жағдай жүректің ишемиялық ауруы немесе цереброваскулярлық аурулары бар, артериялық қысымның тым айқын төмендеуі миокард инфарктісіне немесе ми қанайналымының бұзылуына алып келуі мүмкін пациенттерге де қатысты.
Артериялық гипотензия туындаған жағдайда пациентті көлденеңінен жатқызу керек, қажет болған жағдайда, натрий хлоридінің 0,9% ерітіндісін вена ішіне құю ұсынылады. Өтпелі артериялық гипотензия, әдетте, препаратпен ары қарай емдеу үшін қарсы көрсетілім болып табылмайды; ары қарай емдеу әдетте, гиповолемияны түзетудің нәтижесінде артериялық қысым қалпына келгеннен кейін асқынуларсыз жүреді.
Жүрек жеткіліксіздігі бар және артериялық қысымы қалыпты немесе төмен кейбір пациенттерде лизиноприлді қолданғанда жүйелі артериялық қысым қосымша төмендеуі мүмкін. Бұл әсері күтілетін жағдай және емдеуді тоқтату үшін себеп болып табылмайды. Егер гипотензия клиникалық көріністерге алып келсе, онда дозасын азайту немесе лизиноприлді қабылдауды тоқтату ұсынылуы мүмкін.
Жедел миокард инфарктісі кезіндегі артериялық гипотензия
Жедел миокард инфарктісі дамыған жағдайда, вазодилататорларды қолдану гемодинамика жағдайын едәуір нашарлатуы мүмкін (мысалы, егер систолалық артериялық қысымы 100 мм сн. бағ. немесе одан төмен құрайтын болса, немесе кардиогендік шок жағдайында) пациенттерге лизиноприлді тағайындауға болмайды. Миокард инфарктісінен кейінгі алғашқы 3 күн ішінде, егер систолалық артериялық қысым 120 мм сн. бағ. немесе одан төмен құраса, дозасын төмендету қажет. Егер систолалық артериялық қысым 100 мм сн. бағ. немесе одан төмен құраса, демеуші дозаларын 5 мг дейін немесе уақытша 2.5 мг дейін төмендету керек. Тұрақты артериялық гипотензия (систолалық АҚ 1 сағаттан астам уақыт бойы 90 мм сн. бағ. төмен) жағдайында, лизиноприлді тоқтатқан дұрыс.
Қолқа және митральді клапан стенозы / гипертрофиялық кардиомиопатия
АӨФ басқа тежегіштерін қолданғандағы сияқты, лизиноприлді бар митральді клапан стенозы және сол жақ қарыншаның шығу жолының обструкциясы бар пациенттерде, мысалы, қолқа клапанының стенозы немесе гипертрофиялық кардиомиопатия кезінде сақтықпен қолдану керек.
Бүйрек функциясының бұзылуы
Бүйрек функциясының бұзылуы (КК <80 мл/мин) кезінде, лизиноприлдің бастапқы дозасы КК байланысты, содан соң пациенттің емге клиникалық жауабына байланысты таңдалуы тиіс. Қан сарысуындағы калий мөлшері мен креатинин концентрациясын дағдылы бақылау ондай пациенттерді емдеудегі стандартты медициналық тәжірибенің бір бөлігі болып табылады.
Жүрек жеткіліксіздігі бар пациенттерде, АӨФтежегіштерін тағайындағаннан кейінгі артериялық гипотензия бүйрек функциясының ары қарай нашарлауына алып келуі мүмкін. Ондай жағдайда, бүйректің әдетте қайтымды жедел жеткіліксіздігінің дамығаны туралы хабарланған.
Бүйрек артериясының екіжақты стенозы немесе жалғыз бүйрек артериясының стенозы бар, АӨФ тежегіштерін қабылдаған кейбір пациенттерде қандағы мочевина мен қан сарысуындағы креатининнің, әдетте емдеуді тоқтатқаннан кейін қайтымды жоғарылауы білінген. Мұндай әсерінің бүйрек жеткіліксіздігі бар пациенттерде байқалу ықтималдығы зор. Қатарлас реноваскулярлық гипертензия болған жағдайда, ауыр артериялық гипотензия мен бүйрек жеткіліксіздігінің қаупі жоғарылайды. Ондай пациенттерде емдеуді мұқият медициналық қадағалау жүргізе отырып, төмен дозаларын пайдаланып, және дозасын абайлап титрлей отырып бастау керек. Диуретиктер аталған жағдайды ушықтыруы мүмкін болғандықтан, лизиноприлмен емдеудің алғашқы апталары ішінде оларды тоқтата тұру және бүйрек функциясын бақылау керек.
Артериялық гипертензиясы бар, бүйрек қантамырларының қандай-да бір қатарлас аурулары жоқ кейбір пациенттерде қан сарысуындағы мочевинаконцентрациясы мен креатининнің әдетте болар-болмас және қысқамерзімді жоғарылағаны, әсіресе, лизиноприл мен диуретикті бір мезгілде қолданғанда білінген. Ондай әсерінің бүйрек жеткіліксіздігі бар пациенттерде байқалу ықтималдығы зор. Диуретиктің және/немесе лизиноприлдің дозасын төмендету және/немесе тоқтату қажет болуы мүмкін.
Креатининнің сарысудағы 177 мкмоль/л асатын концентрациясы ретінде анықталатын және/немесе протеинурия 500 мг/24 сағ асатын бүйрек функциясының бұзылуы бар пациенттерде жедел миокард инфарктісі кезінде лизиноприлмен емдеуді бастамау керек. Емдеу кезінде туындаған бүйрек функциясының бұзылуы (сарысудағыкреатинин концентрациясы 265 мкмоль/л жоғары немесе бастапқы деңгейімен салыстырғанда екі есе жоғары) жағдайында, дәрігер лизиноприлді тоқтату мүмкіндігін қарастыруы тиіс.
Аса жоғары сезімталдық/ангионевроздық ісіну
Аса сирек жағдайларда, лизиноприлді қоса, ангиотензин-өзгертуші фермент тежегіштерін қолданғанда, беттің, аяқ-қолдардың, еріннің, тілдің, дауыс саңылауының және/немесе көмейдің ангионевроздық ісінуі дамығаны туралы хабарланған. Ісіну емдеудің кез келген сәтінде басталуы мүмкін. Ондай жағдайда,лизиноприлді дереу тоқтату қажет, пациент тиісінше ем қабылдауы және симптомдары толық басылғанға дейін стационарда медициналық қадағалауда болуы тиіс. Тіпті тыныс алу функцияларының қатарлас бұзылуынсыз, тек тіл аймағында ғана ісіну пайда болған жағдайда, пациентті ұзақ уақыт қадағалау қажет болуы мүмкін, өйткені, антигистаминдік препараттармен және кортикостероидтармен емдеу жеткіліксіз болуы мүмкін.
Аса сирек жағдайларда, көмейдің немесе тілдің ангионевроздық ісінуінің дамуымен байланысты өлім жағдайы туралы хабарланған. Ісіну тілді, дауыс саңылауын немесе көмейді қамтыған пациенттерде, әсіресе, анамнезінде тыныс жолдары аймағында хирургиялық араласым болған жағдайда, тыныс жолдарының обструкциясының қаупі жоғары. Ондай жағдайларда, адреналинді енгізуден және/немесе тыныс жолдарының өткізгіштігін демеуден тұратын шұғыл көмек көрсету ұсынылады. Пациент симптомдары толық және тұрақты түрде басылғанға дейін қатаң медициналық қадағалауда болуы тиіс.
Ангиотензин-өзгертуші фермент тежегіштері басқа нәсілді пациенттердегіге қарағанда, қара нәсілді пациенттерде ангионевроздық ісінуді жиі туғызады.
Бұрын АӨФтежегіштерімен емдеумен байланыссыз ангионевроздық ісіну білінген пациенттер, АӨФ тежегішін қабылдағанда ангионевроздық ісінудің даму қаупіне көбірек ұшырауы мүмкін.
Ангионевроздық ісінудің даму қаупінің жоғарылайтындығына байланысты, АӨФ тежегіштерін сакубитрилмен (неприлизин тежегіштері)/валсартанмен бір мезгілде қабылдау қарсы көрсетілімді. Сакубитрилдің алғашқы дозасын қабылдау лизиноприлдің соңғы дозасынан кейін 36 сағаттан ерте басталмауы тиіс. Лизиноприлмен емдеуді сакубитрилдің/валсартанның соңғы дозасын қабылдағаннан кейін 36 сағаттан ерте бастамау керек.
АӨФ тежегіштерін рацекадотрилмен, mTOR тежегіштерімен (мысалы, сиролимус, эверолимус, темсиролимус), сондай-ақ, вилдаглиптинмен бір мезгілде қабылдау ангионевроздық ісінудің (мысалы, тыныс алу жеткіліксіздігімен немесе онсыз жүретін тыныс жолдарының немесе тілдің ісінуінің) даму қаупін арттыруы мүмкін. АӨФ тежегіштерін қабылдап жүрген пациенттерде, рацекадотрилмен, mTOR тежегіштерімен, сондай-ақ вилдаглиптинмен емдеуді сақ болып бастау керек.
Гемодиализжүргізілетін пациенттердегі анафилактоидтық реакциялар
Өткізгіштігі жоғары, жоғары ағымды диализжарғақшаларын (мысалы, AN69) пайдаланып гемодиализжүргізілетін және АӨФ тежегішін бір мезгілде қабылдап жүрген пациенттердегі анафилактоидтық реакциялар туралы хабарланған. Мұндай пациенттерде диализжарғақшасының басқа түрінің немесе басқа класқа жататын гипотензиялық препараттың пайдаланылуына көңіл бөлу керек.
Тығыздығы төмен липопротеиндердің (ТТЛП) аферезі кезіндегі анафилактоидтық реакциялар
Сирек жағдайларда, АӨФ тежегіштерін қабылдап жүрген пациенттерде, декстран сульфаты қолданылған ТТЛП аферезі кезінде өмірге қауіп төндіретін анафилактоидтық реакциялар дамуы мүмкін. Егер аферезді әрбір жүргізудің алдында АӨФ тежегішін қабылдауды уақытша тоқтатса, ондай реакцияларды болдырмауға мүмкіндік болған.
Десенсибилизация
Десенсибилизация (мысалы, жәндіктердің уы) кезінде, АӨФ тежегіштерін қабылдап жүрген пациенттерде тұрақты анафилактоидтық реакциялар байқалады. Дәл осы пациенттерде АӨФ тежегіштерімен емдеуді уақытша тоқтатқан жағдайда, аталған реакциялардың пайда болуына жол бермеуге мүмкіндік туған, алайда олар, аталған препараттар байқаусызда қабылданған жағдайда пайда болған.
Бауыр жеткіліксіздігі
Аса сирек жағдайларда АӨФ тежегіштерімен емдеу аясында холестаздық сарғаюдан басталған және фульминанттық некрозға дейін үдеген және (кейде) өлімге соқтырған синдром дамыған. Аталған синдромның даму механизмі зерттелмеген. Сарғаю белгілері пайда болған немесе «бауыр» ферменттерінің белсенділігі едәуір жоғарылаған жағдайда, лизиноприлмен емдеуді тоқтату керек, пациенттер тиісінше медициналық қадағалауда болуы тиіс.
Нейтропения/агранулоцитоз
АӨФ тежегіштерін қабылдап жүрген пациенттерде нейтропения/агранулоцитоз, тромбоцитопения және анемия дамығаны туралы хабарланған. Бүйрек функциясы қалыпты, басқа ауырлататын факторлары жоқ пациенттерде нейтропения сирек дамиды. Нейтропения мен агранулоцитоз АӨФ тежегіштерімен емдеуді тоқтатқаннан кейін басылған. Дәнекер тіндердің жүйелі аурулары бар пациенттерде, сондай-ақ, иммуносупрессиялық емді, аллопуринолды немесе прокаинамидті қабылдап жүрген немесе осы асқындыратын факторлар бірігіп келген пациенттерде, әсіресе, егер бүйрек функциясының бұзылуы бар болса, лизиноприлді аса сақтықпен қолдану керек. Кейбір мұндай пациенттерде кей жағдайларда антибиотикпен қарқынды емдеуге жауап бермейтін ауыр инфекциялар дамыған. Егер лизиноприл ондай пациенттерде пайдаланылса, онда лейкоциттер мөлшерін жүйелі түрде бақылап отыру ұсынылады; бұдан өзге, пациенттерге кез келген инфекция белгілері туралы хабарлап отыру қажеттілігін түсіндіру керек.
Ренин-ангиотензин-альдостерон жүйесінің (РААЖ)қосарлы блокадасы
АӨФ тежегіштерін, ангиотензин II рецепторларының блокаторларын немесе алискиренді қатарлас қолдану артериялық гипотензия, гиперкалиемия және бүйрек функциясының төмендеуі (бүйректің жедел жеткіліксіздігін қоса) қаупін арттыратындығы туралы мәліметтер алынған. Осы себепті, АӨФ тежегіштерін, ангиотензин II рецепторларының блокаторларын немесе алискиренді біріктіріп қолданудың есебінен жүргізілетін РААЖ қосарлы блокадасы ұсынылмайды.
Егер қосарлы блокада аса қажет болса, онда мұндай емді дәрігердің қадағалауымен, бүйрек функцясын, электролиттер мөлшері мен артериялық қысымды мұқият бақылай отырып жүргізу керек. Диабеттік нефропатиясы бар пациенттерде АӨФ тежегіштерімен және ангиотензин II рецепторларының блокаторларымен біріктірілген емді қолданбау керек.
Нәсіл
Қара нәсілді пациенттерде ангиотензинөзгертуші фермент тежегіштері, басқа нәсілге жататын пациенттердегіге қарағанда, ангионевроздық ісінуді жиірек туғызады.
АӨФ басқа тежегіштерімен жағдайдағы сияқты, басқа нәсілге жататын пациенттердегіге қарағанда, қара нәсілді пациенттерде лизиноприлдің артериялық қысымды төмендетуге қатысты тиімділігі аздау болуы мүмкін, бұған артериялық гипертензиядан зардап шегіп жүрген қара нәсілді пациенттерде ренин деңгейі төмен жағдайлар жиілігінің жоғарырақ екендігі түрткі болуы ықтимал.
Жөтел
АӨФ тежегіштерімен емдеу кезінде жөтелдің туындағаны туралы хабарланған. Жөтел, әдетте, құрғақ, тұрақты, және препаратты тоқтатқаннан кейін тыйылған. Жөтелдің дифференциациялық диагностикасы кезінде АӨФ тежегіштері индукциялаған жөтелдің болуы мүмкіндігін ескеру керек.
Хирургиялық араласым/анестезия
Ауқымды операциялық араласым жүргізілетін пациенттерде немесе артериялық гипотензияға алып келетін препараттармен жүргізілетін жалпы анестезия кезінде, лизиноприл рениннің компенсаторлық лықсып шығуынан кейін ангиотензин II түзілуін бөгеуі мүмкін. Егер жоғарыда келтірілген механизмнің нәтижесінде артериялық гипотензия дамуы ықтимал болса, айналымдағы қан көлемінің ұлғаюына түзету жүргізуге болады.
Гиперкалиемия
АӨФ тежегіштері қан сарысуындағы калий мөлшерінің жоғарылауын туғызуы мүмкін, өйткені олар альдостеронның босап шығуын бөгейді. Әдетте, бұл әсері бүйрек функциясы қалыпты пациенттерде клиникалық тұрғыдан елеусіз. Дегенмен, бүйрек функциясының бұзылулары, қант диабеті бар пациенттерде немесе құрамында калий бар тағамдық қоспаларды (соның ішінде, құрамындакалий бар тұз алмастырғыштар), калийжинақтаушы диуретиктерді (мысалы, спиронолактон, триамтерен немесе амилорид)қабылдап жүрген пациенттерде, сондай-ақ, қан сарысуындағы калий мөлшерінің жоғарылауын туғызуға қабілетті басқа препараттарды (мысалы, гепарин, триметоприм немесе ко-тримаксазол атауымен де белгілі біріктірілгентриметоприм/сульфаметоксазол препаратын, және, әсіресе, альдостерон антагонистерін немесе ангиотензин рецепторларының блокаторларын)қабылдап жүрген пациенттерде гиперкалиемиябайқалуы мүмкін. Калий жинақтаушы диуретиктер мен ангиотензин рецепторының блокаторлары АӨФ тежегіштерін қабылдап жүрген пациенттерде сақтықпен қолданылуы тиіс. Жоғарыда көрсетілген препараттарды бір мезгілде қолдану қажет болған жағдайда, қан сарысуындағы калий мөлшері мен бүйрек функциясына жүйелі түрде бақылау жүргізу керек.
Қант диабеті бар пациенттер
Қант диабеті бар, гипогликемиялық препараттарды ішке қабылдап жүрген немесе инсулинді қабылдап жүрген пациенттерде, АӨФ тежегішімен емдеудің алғашқы айы ішінде гликемияны мұқият бақылауды жүзеге асыру керек.
Литий препараттары
Әдетте, литий препараттары мен лизиноприлді бір мезгілде қабылдау ұсынылмайды.
Жүктілік
Жүктілік кезінде АӨФ тежегіштерімен емдеуді бастамау керек. Егер АӨФ тежегішімен емделуді жалғастыру қажет деп есептелмесе, жүктілікті жоспарлап жүрген пациент әйелдерді жүктілік кезінде қолданылуының қауіпсіздік бейіні белгілі баламалы гипотензиялық дәрілерге көшіру керек. Жүктілік расталған жағдайда, АӨФ тежегіштерімен емдеуді дереу тоқтату және қажет болған жағдайда, баламалы емін тағайындау керек.
Егде жастағы пациенттер
Егде жастағы пациенттерде дозасын арттырған кезде сақтық таныту керек («Қолдану жөніндегі ұсынымдар»бөлімін қараңыз).
Амлодипинмен байланыстылары:
Амлодипиннің гипертониялық криз кезіндеқолданылуының қауіпсіздігі мен тиімділігі анықталмаған.
Жүрек жеткіліксіздігі
Жүрек жеткіліксіздігі бар пациенттерде амлодипинді сақ болып қолдану керек. Жүректің ауыр жеткіліксіздігі (Нью-Йорк кардиологтар қауымдастығы, NYHA жіктеуі бойынша III және IV класты) бар пациенттердің қатысуымен жүргізілген ұзаққа созылатын плацебо бақыланатын зерттеуде плацебо қабылдаған пациенттер тобындағыға қарағанда, амлодипинді қабылдаған пациенттер тобында, өкпенің ісінуі жиірек тіркелген (5.1 бөлімін қараңыз).
Кальций өзекшелерінің блокаторын, соның ішінде амлодипинді, жүректің іркілісті жеткіліксіздігі бар пациенттерге абайлап тағайындау керек, өйткені олар жүрек-қантамыр асқынулары мен өлім қаупін арттыруы мүмкін.
Бауыр жеткіліксіздігі
Бауыр жеткіліксіздігі бар пациенттерде амлодипиннің жартылай шығарылу кезеңінің ұзарғаны және «концентрация-уақыт» қисығы астындағы ауданының (AUC) артқаны байқалады, алайда, дозалануына қатысты сәйкесінше ұсынымдар әзірленбеген. Сондықтан, амлодипинді қолдануды дозалану ауқымындағы ең төменгі дозасынан бастаған дұрыс; және емді бастау мен дозасын арттыруды сақтықпен жүргізу керек. Бауырдың ауыр жеткіліксіздігі бар пациенттерге дозасын баяу жоғарылату және мұқият қадағалау қажет болуы мүмкін.
Егде жастағы пациенттер
Егде жастағы пациенттерде дозасын абайлап арттыру керек («Қолдану жөніндегі ұсынымдар» бөлімін қараңыз).
Бүйрек жеткіліксіздігі
Бұл топтағы пациенттерде амлодипинді әдеттегі дозаларында тағайындауға болады. Амлодипиннің қан плазмасындағы концентрацияларының өзгерістері бүйрек жеткіліксіздігінің дәрежесімен өзара байланысты емес. Амлодипин диализ арқылы шығарылмайды.
Жүктілік немесе лактация кезінде
Жүктілік
Экватор препаратын жүктіліктің бірінші триместрінде қолдану ұсынылмайды; препаратты жүктіліктің екінші және үшінші триместрлерінде қолдануға болмайды.
Талапқа сай бақыланатын клиникалық зерттеулерде лизиноприл мен амлодипиннің жүкті әйелдерде қолданылу тәжірибесі жоқ. Алайда, әсер етуші заттарының екеуін де жүктілік кезінде қолдану ұсынылмайды немесе қолдануға болмайды (әсер етуші заттарына қатысты ақпаратты төменнен қараңыз).
Жүктілік расталған жағдайда, Экватор препаратын қабылдауды дереу тоқтату және қажет болған жағдайда, баламалы емін бастау керек.
Жүктілік кезінде Экватор препаратын қабылдауды бастамау керек. Егер Экватор препаратымен емделуді жалғастыру қажет деп есептелмесе, жүктілікті жоспарлап жүрген пациентәйелдерді жүктілік кезінде қолданылуының қауіпсіздік бейіні белгілі баламалы гипотензиялық дәрілерге көшіру керек.
Лизиноприл
|
АӨФ тежегіштерін жүктіліктің
бірінші триместрінде қолдану
ұсынылмайды. АӨФ тежегіштерін жүктіліктің
екінші
және үшінші триместрлерінде қолдануға
болмайды. |
АӨФ тежегіштерін жүктіліктің бірінші триместрі кезінде қабылдаумен байланысты тератогенділік қаупі туралы эпидемиологиялық зерттеулердің мәліметтері дәлелді емес, алайда, қауіптің аздап жоғарылайтындығын жоққа шығаруға болмайды. Егер АӨФ тежегішімен емдеу қажет деп есептелмесе, жүктілікті жоспарлап жүрген пациентәйелдерді жүктілік кезінде қолданылуының қауіпсіздік бейіні белгілі баламалы гипотензиялық дәрілерге көшіру керек. Жүктілік расталған жағдайда, АӨФ тежегішімен емдеуді дереу тоқтату және қажет болған жағдайда, баламалы емін бастау керек.
Әйелдерде АӨФ тежегіштерін жүктіліктің екінші және үшінші триместрлері кезінде қолдану фетоуыттылығы (бүйрек функциясының төмендеуі, қағанақ суы аздығы, бассүйектің сүйектенуінің баяулауы) мен неонатальді уыттылығын (бүйрек жеткіліксіздігі, артериялық гипотензия, гиперкалиемия) индукциялайтындығы белгілі. Егер АӨФ тежегіші жүктіліктің екінші триместрінен бастап қолданылса, бүйрек функциясы мен бассүйекке ультрадыбыстық зерттеу жүргізу ұсынылады. Артериялық гипотензияны дер кезінде анықтау үшін, аналары АӨФ тежегіштерін қабылдаған нәрестелерді мұқият қадағалау ұсынылады.
Амлодипин
Амлодипиннің жүктілік кезінде қолданылуының қауіпсіздігі анықталған жоқ.
Жануарларға жүргізілген зерттеулерде жоғары дозаларын қолданғандағы ұрпақ өрбітуге уыттылығы байқалды.
Жүктілік кезінде қолдану тек, бұдан гөрі қауіпсізірек баламалы емі болмаған жағдайда ғана, аурудың өзі ана мен шарана үшін қауіптің жоғарылығымен байланысты болған жағдайларда ғана ұсынылады.
Бала емізу
Лизиноприлдің бала емізу кезінде қолданылуы туралы ақпарат жоқ. Амлодипин емшек сүтіне бөлініп шығады. Баланың анасының сүтімен қабылдаған амлодипин мөлшері, квартильаралық 3–7 % ауқыммен, ең көбі 15 % деп бағаланады. Амлодипиннің балаға әсері бағаланған жоқ.
Экватор препаратын бала емізу кезінде қолдану ұсынылмайды, әсіресе, жаңа туған немесе шала туған нәрестені қауіпсіздік бейіні анықталған баламалы препараттарды пайдаланған дұрыс.
Препараттың көлік құралын немесе қауіптілігі зор механизмдерді басқару қабілетіне әсер ету ерекшеліктері
Лизиноприл
Көлік құралдарын басқару немесе механизмдермен жұмыс жасау кезінде бас айналуының немесе шаршаудың дамуы мүмкіндігін ескеру керек.
Амлодипин
Амлодипин көлік құралдарын басқару және механизмдермен жұмыс жасау қабілетіне болар-болмас немесе орташа ықпал тигізуі мүмкін. Егер амлодипинді қабылдағанда пациенттер бас айналуын, бас ауыруын, шаршауды немесе жүрек айнуын сезінсе, бұл реакция жылдамдығына әсер етуі мүмкін. Әсіресе, препаратты қабылдауды бастаған кезде сақтық таныту керек.
Жоғарыда келтірілген ақпаратты ескерсек, Экватор препараты көлік құралдарын басқару және механизмдермен жұмыс жасау қабілетіне әсер етуі мүмкін (әсіресе, препаратпен емдеудің басында).
Қолдану жөніндегі ұсынымдар
Дозалау режимі
Ұсынылатын дозасы – тәулігіне бір таблетка.
Ең жоғарғы тәуліктік дозасы: бір таблетка. Әдетте, бекітілген дозалары бар біріктірілген препараттар бастапқы ем үшін жарамсыз.
Экватор препараты тек, лизиноприл мен амлодипиннің таңдап алынған оңтайлы демеуші дозалары 10 мг және 5 мг құрайтын пациенттерге ғана қолданылады.
Дозасын түзету қажет болған жағдайда, жекелеген компоненттерінің дозасын таңдаудың талапқа сай болатын-болмайтындығын қарастыруға болады.
Пациенттердің айрықша топтары
Егде жастағы (65 жастан) пациенттер
Егде жастағы пациенттерде Экватор препаратын сақтықпен қолдану керек. Клиникалық зерттеулерде амлодипин мен лизиноприлдің қауіпсіздік бейінінің жас шамасымен байланысты өзгерістері анықталған жоқ. Оңтайлы демеуші дозасын анықтау үшін, дозалау режимін жекелей тәртіппен, лизиноприл мен амлодипиндіжеке-дара қолдана отырып анықтау қажет.
Бүйрек жеткіліксіздігі
Бүйрек жеткіліксіздігі бар пациенттерде оңтайлы бастапқы дозасы мен демеуші дозасын анықтау үшін, дозаларын таңдаудыжекелей тәртіппен, препараттың жеке-дара компоненттері – лизиноприл мен амлодипинді пайдалана отырып жүргізу керек.
Экватор препаратымен емделу кезіндебүйрек функциясын, қан сарысуындағы калий мен натрий мөлшерін бақылау керек. Бүйрек функциясы нашарлаған жағдайда,Экватор препаратын қабылдауды тоқтату және оны тиісінше таңдап алынған жеке-дара компоненттермен алмастыру керек. Амлодипин диализ арқылы шығарылмайды.
Бауыр жеткіліксіздігі
Бауырдың жеңіл немесе орташа жеткіліксіздігі бар пациенттерде қолданылуына қатысты ұсынымдар әзірленген жоқ, сондықтан ондай пациенттерде дозаларын таңдауды сақтықпен жүзеге асыру керек, және дозалау ауқымындағы ең төменгі дозасынан бастау керек («Арнайы ескертулер» бөлімін қараңыз). Бауыр жеткіліксіздігі бар пациенттерде оңтайлы бастапқы дозасы мен демеуші дозасын анықтау үшін дозасын титрлеу және дозалау режимін жекелей тәртіппен, лизиноприл мен амлодипинді жеке-дара қолдана отырып белгілеу қажет.
Бауырдың ауыр жеткіліксіздігі жағдайындағы амлодипиннің фармакокинетикасы зерттелмеген. Амлодипинді бауырдың ауыр жеткіліксіздігі бар пациенттерде қолдануды ең төменгі дозасынан бастау және дозасын баяу титрлеу керек.
Балалар (<18 жас)
Экватор препаратының балалар мен 18 жасқа дейінгі жасөспірімдердегі қауіпсіздігі мен тиімділігі анықталмаған.
Енгізу әдісі және жолы
Ішке қабылдауға арналған.
Ас ішу сіңірілуіне әсер етпейтіндіктен, Экватор препаратын ас ішуге байланыссыз, яғни, тамаққа дейін, тамақтану кезінде немесе кейін қабылдауға болады.
Артық дозаланған жағдайда қолданылуы қажет шаралар
Симптомдары: айқын артериялық гипотензиямен жүретін шамадан тыс шеткері вазодилатация, қантамырлардың жедел жеткіліксіздігі, электролит теңгерімінің бұзылулары, бүйрек жеткіліксіздігі гипервентиляция, тахикардия, жүрек қағуын сезіну, брадикардия, бас айналуы, үрейлену және жөтел.
Емі: симптоматикалық ем жүргізу ұсынылады (пациентті шалқасынан жатқызу, мониторинг, және қажет болған жағдайда, жүрек-қантамыр және тыныс алу жүйелерінің функциясын, артериялық қысымды, айналымдағы қан көлемін және электролиттер теңгерімін демеп отыру, сондай-ақ, қан сарысуындағы креатинин концентрациясын бақылау). Айқынартериялық гипотензия жағдайында, аяқтардың көтеріңкі қалыпта тұруын қамтамасыз ету қажет; егер сұйықтықты енгізужеткілікті нәтижеге алып келмесе, олардың қолданылуынақарсы көрсетілімдер болмаған жағдайда, шеткері вазопрессорларды енгізумен демеуші ем қажет болуы мүмкін. Сәйкесінше мүмкіндік болған жағдайда, ангиотензин IIинфузиялық жолмен енгізудің де талапқа сай болатындығын қарастыру керек. Кальций глюконатын вена ішіне енгізу кальций өзекшелерінің блокадасынан туындаған әсерлердіңкері дамуына оң ықпалын тигізуі мүмкін.
Лизиноприлді жүйелі қан ағымынан гемодиализ жүргізу арқылы шығаруға болады.Диализ кезінде ағымы жоғары полиакрилонитрил жарғақшаларды қолдануұсынылмайды.
ДП стандартты қолданылуы кезінде көрініс беретін жағымсыз реакциялардың сипаттамасы және ондай жағдайда қолданылуы керек шаралар
Әсер етуші заттарының екеуін бір мезгілде қабылдаған пациенттердегі жағымсыз реакциялардың жиілігі, әсер етуші заттарының біреуін қабылдаған пациенттердегі сәйкесінше жиілігінен аспайды. Жағымсыз реакциялар бұрын амлодипинді және/немесе лизиноприлді қабылдағанда тіркелген осындайлардан өзгешеленбейді. Жағымсыз реакциялар әдетте, жеңіл, қысқамерзімді болған және сирек жағдайларда емдеудің тоқтатылуына алып келген. Біріктірілген препаратты қабылдағанда анағұрлым жиі кездесетін жағымсыз реакцияларғаауыру (8%), жөтел (5%), және бас айналуы (3%) жатады.
Лизиноприл
Жиі (10 пациенттің 1-еуінде дамуы мүмкін):
бас айналуы, бас ауыруы, ортостатикалық әсерлер (артериялық гипотензияны қоса), жөтел, диарея, құсу, бүйрек функциясының бұзылуы.
Жиі емес (100 пациенттің 1-еуінде дамуы мүмкін):
көңіл-күйдің өзгермелілігі, ұйқы бұзылулары, елестеулер, парестезия, вертиго, дисгевзия (дәм сезудің бұзылуы), қауіп тобындағы пациенттерде артериялық қысымның шамадан тыс төмендеуі салдарынан болуы ықтимал миокард инфарктісі, жүрек соғуының жиілегенін сезіну, тахикардия, жоғары қауіп тобындағыпациенттердеартериялық қысымның шамадан тыс төмендеуі салдарынан болуы ықтимал ми қанайналымының жедел бұзылуы; Рейно синдромы, ринит, жүрек айнуы, іш ауыруы, асқорытудың бұзылуы, бөртпе, терінің қышынуы, импотенция, қатты қажу, астения, қан сарысуындағы мочевина және креатинин концентрациясының жоғарылауы, «бауыр» ферменттері белсенділігінің жоғарылауы, гиперкалиемия.
Сирек (1000 пациенттің 1-еуінде дамуы мүмкін):
антидиуретиктік гормонның қалыптан тыс секрециясы синдромы (АГҚСС), сананың шатасуы, паросмия (иіс сезудің бұзылуы), ауыздың құрғауы,есекжем, шаштың түсуі, псориаз, аса жоғары сезімталдық/ангионевроздық ісіну: беттің, аяқ-қолдардың, еріннің, тілдің, дауыс саңылауының және/немесекөмейдің ісінуі, уремия, бүйректің жеделжеткіліксіздігі,гинекомастия, гематокрит төмендеуі, гемоглобин төмендеуі, гипербилирубинемия, гипонатриемия.
Өте сирек (10000 пациенттің 1-еуінде дамуы мүмкін):
сүйек кеміктік қан өндірілуінің бәсеңдеуі, анемия, тромбоцитопения, лейкопения, нейтропения, агранулоцитоз («Арнайы ескертулер» бөлімін қараңыз), гемолиздік анемия, лимфаденопатия, аутоиммундық бұзылулар, гипогликемия, бронх түйілуі, синусит, аллергиялық альвеолит, эозинофильді пневмония,панкреатит, интестинальді ангионевроздық ісіну, гепатит, бауыр жасушасының немесехолестаздық сарғаю, бауыр жеткіліксіздігі, гипергидроз, күлбіреуік, уытты эпидермалық некролиз, Стивенс-Джонсон синдромы, мультиформалы эритема, терінің жалған лимфомасы*,олигурия / анурия.
Жиілігі белгісіз (қолда бар мәліметтердің негізінде анықтау мүмкін емес): анафилаксиялық/анафилактоидтық реакция, депрессия,естен тану.
* Келесі симптомдардың біреуін немесе бірнешеуін қамтитын симптомдар кешені туралы хабарланған: қызба, васкулит, миалгия, артралгия/артрит, антинуклеарлықантиденелерге (АНА) оң реакция, эритроциттердің шөгу жылдамдығының (ЭШЖ) артуы, эозинофилия және лейкоцитоз, тері бөртпесі, фотосенсибилизация немесе тері тарапынан басқа өзгерістер.
Амлодипин
Өте жиі (10 пациенттің1-еуінен көбінде дамуы мүмкін):
Шеткері ісінулер.
Жиі (10 пациенттің 1-еуінде дамуы мүмкін):
ұйқышылдық, бас айналуы, бас ауыруы (әсіресе емдеудің басында), көру бұзылулары(соның ішінле диплопия),жүрек қағуын сезіну, бет терісіне «қан тебулер», ентігу, іш ауыруы, жүрек айнуы, диспепсия, дефекацияның өзгеруі (диарея және іш қатуы), тобық ісінуі, бұлшықет құрысулары, қатты қажу, астения.
Жиі емес (100 пациенттің 1-еуінде дамуы мүмкін):
ұйқысыздық, көңіл-күйдің құбылулары (соның ішінде мазасыздық), депрессия,естен тану, тремор, дисгевзия, гипестезия, парестезия, гипертонус, аритмиялар (соның ішінде, брадикардия, қарыншалық тахикардия, жүрекшелердің фибрилляциясы), артериялық гипотензия, жөтел, ринит, құсу,ауыздың құрғауы, алопеция,тері бөртпесі, экзантема, пурпура, тері түсінің өзгеруі, гипергидроз, терінің қышынуы, артралгия, миалгия, арқаның ауыруы, есекжем, несеп шығару бұзылысы, никтурия, несеп шығарудың жиілеуі, импотенция, гинекомастия, кеуде қуысының ауыруы, ауырсыну, дімкәстану, дена салмағының жоғарылауы, дене салмағының азаюы.
Сирек (1000 пациенттің 1-еуінде дамуы мүмкін):
сананың шатасуы.
Өте сирек (10000 пациенттің 1-еуінде дамуы мүмкін):
тромбоцитопения, лейкопения, аллергиялықреакциялар, гипергликемия, шеткерінейропатия, миокард инфарктісі, васкулит, панкреатит, гастрит, қызыл иектердің гиперплазиясы, гепатит, сарғаю, «бауыр» ферменттері белсенділігінің жоғарылауы**, мультиформалы эритема, ангионевроздық ісіну, эксфолиативтік дерматит, Стивенс–Джонсон синдромы, Квинке ісінуі, фотосенсибилизация.
Жиілігі белгісіз (қолда бар мәліметтердің негізінде анықтау мүмкін емес):
экстрапирамидалық бұзылулар, уытты эпидермалық некролиз.
** Көбінесе холестазға сәйкес келеді.
Балалар
Клиникалық зерттеулерден алынған қауіпсіздік жөніндегі мәліметтер, лизиноприлдің, тұтас алғанда, артериялық гипертензиямен балаларда жағымды болғанын, және осы жас тобындағы қауіпсіздік бейіні ересек пациенттердегі осындаймен салыстырымды екендігін көрсетеді.
Қосымша деректер
Дәрілік препараттың құрамы
Бір таблетканың құрамында
белсенді заттар: 10 мг лизиноприл (10,88 мг лизиноприл дигидраты түрінде), 5 мг амлодипин (6,94 мг амлодипин бесилаты түрінде),
қосымша заттар: магний стеараты, натрий крахмалы гликоляты (А типі), микрокристалды целлюлоза 101 типі, микрокристалды целлюлоза 12 типі
Сыртқы түрінің, иісінің, дәмінің сипаттамасы
Дөңгелек пішінді, беті тегіс, ақ немесе ақ дерлік түсті, бір жағында ойығы, сызығы және екінші жағында «А + L» өрнегі бар, диаметрі (8 ± 0.1) мм таблеткалар.
Шығарылу түрі және қаптамасы
10 таблеткадан ПВХ/ПЭ/ПВДХ үлбір мен алюминий фольгадан жасалған пішінді ұяшықты қаптамаға салынған.
Пішінді ұяшықты 1, 3 немесе 6 қаптамадан медициналық қолдану жөніндегі қазақ және орыс тілдеріндегі нұсқаулықпен бірге картон қорапқа салынады.
Сақтау мерзімі
4 жыл
Жарамдылық мерзімі өткеннен кейін қолдануға болмайды!
Сақтау шарттары
Түпнұсқалық қаптамасында, жарықтан және ылғалдан қорғалған жерде, 25 0С-ден аспайтын температурада сақтау керек.
Балалардың қолы жетпейтін жердесақтау керек!
Дәріханалардан босатылу шарттары
Рецепт арқылы.