Джардинс, 10 мг, таблетки №30, пачка из картона
Торговое наименование
Джардинс®
Международное непатентованное название
Эмпаглифлозин
Лекарственная форма, дозировка
Таблетки, покрытые пленочной оболочкой 10 мг, 25 мг
Фармакотерапевтическая группа
Пищеварительный тракт и обмен веществ. Лекарственные препараты, применяемые при диабете. Препараты, снижающие уровень глюкозы в крови, исключая инсулины. Ингибитор натрий-зависимого переносчика глюкозы 2 типа. Эмпаглифлозин.
Код ATХ: A10BK03
Показания к применению
Препарат Джардинс®показан взрослым пациентам с неконтролируемым сахарным диабетом 2 типа как дополнение к диете и физическим упражнениям
- в качестве монотерапии при непереносимости метформина
- в дополнении к другим препаратам для лечения диабета.
Перечень сведений, необходимых до начала применения
Противопоказания
- гиперчувствительность к действующему веществу или к любому из вспомогательных веществ препарата
Взаимодействия с другими лекарственными препаратами
Фармакодинамические взаимодействия
Диуретики. Эмпаглифлозин может усиливать диуретический эффект тиазидных и петлевых диуретиков, а также может повысить риск обезвоживания и гипотензии.
Инсулин и стимуляторы секреции инсулина. Инсулин и стимуляторы секреции инсулина, такие как производные сульфонилмочевины, могут повысить риск гипогликемии. Поэтому для снижения риска гипогликемии может потребоваться уменьшение дозы инсулина или стимуляторов секреции инсулина при их применении в сочетании с эмпаглифлозином.
Фармакокинетические взаимодействия
Воздействие других лекарственных препаратов на эмпаглифлозин
Данные позволяют заключить, что основной метаболический путь эмпаглифлозина представляет собой глюкуронирование посредством уридин-5-дифосфатглюкуронилтрансфераз UGT1A3, UGT1A8, UGT1A9 и UGT2B7. Эмпаглифлозин - субстрат человеческих переносчиков захвата OAT3, OATP1B1 и OATP1B3, но не OAT1 и OCT2. Эмпаглифлозин - субстрат Р-гликопротеина (Р-gp) и белка резистентности рака молочной железы (BCRP).
Совместный прием эмпаглифлозина с пробенецидом, ингибитором УДФ-ферментов и OAT3, приводит к увеличению к увеличению пиковой концентрации эмпгалглифлозина в плаземе (Cmax) на 26% и увеличению площади под кривой (ППК) на 53%. Эти изменения не считаются клинически значимыми.
Воздействие индукции УДФ на эмпаглифлозин не было изучено. Следует избегать совместного приема с известными индукторами УДФ-ферментов в связи с потенциальным риском снижения эффективности.
Исследование лекарственного взаимодействия с гемфиброзилом, ингибитором переносчиков OAT3 и OATP1B1/1B3, показало, что после совместного приема Cmaxэмпаглифлозина увеличилась на 15%, а ППК увеличилась на 59%. Эти изменения не считаются клинически значимыми.
Ингибирование переносчиков OATP1B1/1B3 комбинированным приемом препарата с рифампицином вызвало увеличение на 75% показателя Cmax и увеличение на 35% показателя ППК эмпаглифлозина. Эти изменения не считаются клинически значимыми.
Отмечалось одинаковое воздействие эмпаглифлозина с комбинированным приемом верапамила, ингибитора Р-gp или без него, что свидетельствует о том, что ингибирование Р-gp не оказывает клинически значимого влияния на эмпаглифлозин.
Исследования лекарственного взаимодействия, показали, что на фармакокинетику эмпаглифлозина не влияет комбинированный прием препарата с метформином, глимепиридом, пиоглитазоном, ситаглиптином, линаглиптином, варфарином, верапамилом, рамиприлом, симвастатином, торасемидом и гидрохлоротиазидом.
Действие эмпаглифлозина на другие лекарственные препараты. Эмпаглифлозин не ингибирует, не инактивирует и не индуцирует изоформы CYP450. Эмпаглифлозин не ингибирует UGT1A1, UGT1A3, UGT1A8, UGT1A9 или UGT2В7. По этой причине лекарственное взаимодействие с участием основных изоформ CYP450 и UGT между эмпаглифлозином и принимаемыми совместно с ним субстратами этих ферментов считается маловероятным.
Эмпаглифлозин в терапевтических дозах не ингибирует Р-gp. Маловероятно, что эмпаглифлозин может взаимодействовать с активными веществами, являющимися субстратами Р-gp. Комбинированный прием дигоксина, субстрата Р-gp и эмпаглифлозина привел к увеличению ППК на 6% и Cmax на 14% дигоксина. Эти изменения не считаются клинически значимыми.
Эмпаглифлозин не ингибирует человеческие переносчики захвата, такие как OAT3, OATP1B1 и OATP1B3 в клинически значимых концентрациях в плазме. По этой причине лекарственное взаимодействие с субстратами таких переносчиков захвата считается маловероятным.
Эмпаглифлозин не оказывает клинически значимого воздействия на фармакокинетику метформина, глимепирида, пиоглитазона, ситаглиптина, линаглиптина, симвастатина, варфарина, рамипирила, дигоксина, диуретиков и оральных контрацептивов.
Специальные предупреждения
Диабетический кетоацидоз
Сообщалось о редких случаях развития диабетического кетоацидоза (ДКА), в том числе опасных для жизни и с летальным исходом, у пациентов, принимавших лечение ингибиторами SGLT2, включая эмпаглифлозин. В ряде случаев проявление ДКА было нетипичным, только с умеренно увеличенными значениями глюкозы в крови, ниже 14 ммоль/л (250 мг/дл). Неизвестно, увеличивается ли частота ДКА при повышении дозы эмпаглифлозина.
Риск возникновения ДКА возможен в случае развития неспецифичных симптомов, таких как тошнота, рвота, анорексия, боль в животе, чрезмерная жажда, затрудненное дыхание, спутанность сознания, необычная утомляемость или сонливость. При возникновении данных симптомов следует немедленно осмотреть пациента на предмет развития кетоацидоза, независимо от уровня глюкозы в крови.
У пациентов с диагнозом или подозрением на ДКА следует немедленно прекратить лечение с применением эмпаглифлозина.
Лечение должно быть прервано у пациентов, госпитализированных по причине серьезного хирургического вмешательства или серьезных острых заболеваний. У этих пациентов рекомендуется мониторинг кетоновых тел в крови предпочтительнее его измерения в моче. Лечение препаратом Джардинс®может быть восстановлено, когда уровень кетоновых тел нормализуется и состояние пациента стабилизируется.
Перед началом лечения с применением эмпаглифлозина следует принять во внимание факторы в анамнезе пациента, которые могут предрасполагать к возникновению кетоацидоза.
Более высокому риску ДКА подвержены пациенты с низким запасом функции бета-клеток (например, пациенты с диабетом 2-го типа и низким уровнем C-пептида или латентным аутоиммунным диабетом взрослых (LADA) или пациенты с панкреатитом в анамнезе), пациенты с состояниями, приводящими к ограниченному потреблению пищи или тяжелому обезвоживанию, пациенты, для которых дозы инсулина снижены, и пациенты с повышенными потребностями в инсулине в связи с острым заболеванием, хирургическим вмешательством или алкоголизмом. Ингибиторы SGLT2 следует применять с осторожностью у этих пациентов.
Не рекомендуется возобновлять лечение с применением ингибитора SGLT2 пациентам, перенесшим ДКА во время лечения с применением ингибитора SGLT2, если не выявлен и не устранен другой явный провоцирующий фактор.
Безопасность и эффективность эмпаглифлозина у пациентов с диабетом 1-го типа не установлена; эмпаглифлозин не следует применять для лечения пациентов с диабетом 1-го типа. Ограниченные данные клинических исследований показывают, что ДКА часто встречается при лечении пациентов с диабетом 1-го типа ингибиторами SGLT2.
Нарушение функции почек
Не следует начинать прием препарата Джардинс® пациентам, у которых рСКФ менее 60 мл/мин/1,73 м2 или клиренс креатинина ниже 60 мл/мин.
У пациентов с хорошей переносимостью эмпаглифлозина, у которых отмечается стабильное снижение СКФ ниже 60 мл/мин/1,73 м2 или клиренса креатинина ниже 60 мл/мин, доза эмпаглифлозина должна быть скорректирована до 10 мг один раз в сутки или поддерживаться на этом уровне. Следует прекратить прием препарата пациентам с нарушениями функции почек с устойчивым значением рСКФ менее 45 мл/мин/1,73 м2 или если клиренс креатинина стабильно ниже 45 мл/мин.
Пациентам с терминальной стадией ХБП или пациентам, находящимся на диализе, не следует принимать эмпаглифлозин в связи с его неэффективностью у пациентов данной группы.
Контроль функции почек
В связи с механизмом действия препарата гликемическая эффективность эмпаглифлозина зависит от функции почек. Поэтому рекомендуется проведение оценки функции почек:
- перед началом лечения эмпаглифлозином и периодически во время лечения, не реже одного раза в год;
- перед началом лечения любым сопутствующим лекарственным препаратом, который может отрицательно влиять на функцию почек.
Нарушения функции печени
В ходе клинических исследований эмпаглифлозина отмечались случаи нарушения функции печени. Причинно-следственная связь между приемом эмпаглифлозина и нарушениями функции печени не была установлена.
Повышение гематокрита
Наблюдалось повышение гематокрита при лечении эмпаглифлозином (см. раздел «Описание нежелательных реакций»).
Риск развития снижения ОЦК
На основании механизма действия ингибиторов SGLT2 осмотический диурез, сопутствующий терапевтической глюкозурии, может привести к умеренному снижению артериального давления. По этой причине следует проявлять особую осторожность при лечении пациентов с сердечно-сосудистыми заболеваниями, получающих антигипертензивную терапию, со случаями гипотензии в анамнезе или пациентов в возрасте 75 лет и старше.
При возникновении условий, которые могут вызвать потерю жидкости организмом (например, расстройство желудочно-кишечного тракта), для пациентов, принимающих эмпаглифлозин, рекомендовано внимательное наблюдение за степенью обезвоживания (т. е. данные физического обследования, измерение артериального давления, лабораторные исследования, включая гематокрит) и уровня электролитов. Следует рассмотреть возможность временного прекращения лечения эмпаглифлозином до тех пор, пока водный баланс организма не будет восстановлен.
Пациенты пожилого возраста
Воздействие эмпаглифлозина на выделение глюкозы с мочой связано с осмотическим диурезом, что может повлиять на водный баланс. Пациенты в возрасте 75 лет и старше подвержены повышенному риску снижения ОЦК. У пациентов, получавших эмпаглифлозин, наблюдалось наибольшее число нежелательных явлений, связанных со снижением ОЦК, по сравнению с пациентами, получавшими плацебо (см. раздел «Описание нежелательных реакций»). Следует уделять особое внимание объему потребляемой жидкости при комбинированном применении лекарственных препаратов, способных приводить к снижению ОЦК (например, диуретиков, ингибиторов ангиотензинконвертирующего фермента). Опыт применения эмпаглифлозина у пациентов старше 85 лет ограничен, поэтому назначать препарат Джардинс® пациентам старше 85 лет не рекомендуется (см. раздел «Режим дозирования»).
Инфекции мочевыводящих путей
Осложненные инфекций мочевыводящих путей, включая пиелонефрит и уросепсис, отмечались у пациентов, принимавших эмпаглифлозин. Следует рассмотреть возможность временного прекращения приема эмпаглифлозина у пациентов с осложненными инфекциями мочевыводящих путей.
Некротический фасциит промежности (гангрена Фурнье)
Отмечались случаи некротического фасциита промежности (также известного как гангрена Фурнье) у женщин и мужчин, принимающих ингибиторы SGLT2. Это редкое, но серьезное и потенциально угрожающее жизни пациентов состояние, которое требует срочного хирургического вмешательства и лечения антибиотиками.
Пациентам необходимо немедленно обратиться к врачу если у них наблюдаются комбинация симптомов, таких, как боль, повышенная чувствительность, эритема или отек в области половых органов или промежности в сочетании с лихорадкой и недомоганием. Следует помнить, что предшественником некротического фасциита может быть урогенитальная инфекция или абсцесс промежности. При подозрении на гангрену Фурнье необходимо прекратить прием препарата Джардинс® и незамедлительно начать лечение (включая прием антибиотиков и хирургическое вмешательство).
Ампутации нижних конечностей
Наблюдался рост числа случаев ампутации нижних конечностей при применении другого ингибитора SGLT2 (главным образом пальцев ног). Неизвестно, является ли это классовым эффектом. Как и в случае всех пациентов с диабетом, важно консультировать пациентов о повседневном профилактическом уходе за стопами.
Сердечная недостаточность
Опыт применения у пациентов I–II классов по классификации Нью-Йоркской кардиологической ассоциации (NYHA) ограничен, а опыт применения эмпаглифлозина в клинических исследованиях с участием пациентов III–IV классов NYHA отсутствует.
Лабораторные исследования мочи
В связи с механизмом действия препарата у пациентов, принимающих Джардинс®, будут отмечаться положительные результаты при определении глюкозы в моче.
Содержание лактозы
Препарат Джардинс® содержит лактозу. Пациенты с редкими наследственными нарушениями, связанными с непереносимостью галактозы, лактозной недостаточностью или глюкозо-галактозной мальабсорбцией не должны принимать данный лекарственный препарат.
Содержание натрия
Препарат Джардинс® содержит менее 1 ммоль натрия (23 мг), т. е. практически «не содержит натрия».
Во время беременности и лактации
Беременность. Отсутствуют данные о применении эмпаглифлозина беременными женщинами. В качестве меры предосторожности не рекомендуется прием препарата Джардинс® во время беременности.
Период грудного вскармливания. Отсутствуют какие-либо данные о выделении эмпаглифлозина в грудное молоко. Нельзя исключать риск для новорожденных и младенцев. Не рекомендуется прием препарата Джардинс® во время кормления грудью.
Фертильность. Исследования воздействия препарата Джардинс® на репродуктивную функцию человека не проводились.
Особенности влияния препарата на способность управлять транспортным средством или потенциально опасными механизмами
Препарат Джардинс® оказывает незначительное влияние на способность управлять автотранспортом и работать с механизмами. Пациенты должны быть предупреждены о необходимости соблюдать осторожность при управлении транспортными средствами и механизмами, так как при применении препарата Джардинс® (особенно в комбинации с производными сульфонилмочевины и/или инсулином) может развиться гипогликемия.
Рекомендации по применению
Режим дозирования
Рекомендуемая начальная доза составляет 10 мг эмпаглифлозина (1 таблетка дозировкой 10 мг) один раз в сутки при монотерапии и дополнительной комбинированной терапии в сочетании с другими лекарственными препаратами для лечения диабета.
Для пациентов с хорошей переносимостью эмпаглифлозина в дозировке 10 мг в день и рСКФ>60 мл/мин/1,73 м2, в случае, если необходим более строгий гликемический контроль, доза может быть увеличена до 25 мг (1 таблетка дозировкой 25 мг) один раз в сутки.
Максимальная суточная доза составляет 25 мг.
При применении эмпаглифлозина в комбинации с производными сульфонилмочевины или инсулином для снижения риска гипогликемии возможно снижение дозировки производного сульфонилмочевины или инсулина.
Особые группы пациентов
Дети
Эффективность и безопасность применения эмпаглифлозина у детей и подростков не установлена. Данные отсутствуют.
Пациенты пожилого возраста
Коррекции дозы у данной группы пациентов не требуется. При приеме препарата пациентами в возрасте 75 лет и старше следует учитывать повышенный риск снижения объема циркулирующей крови (ОЦК). Пациентам в возрасте 85 лет и старше не рекомендуется начинать лечение эмпаглифлозином по причине ограниченного опыта применения.
Пациенты с печеночной недостаточностью
Пациентам с нарушениями функции печени коррекции дозы не требуется. Эффект эмпаглифлозина усиливается при тяжелом нарушении функции печени. Опыт применения эмпаглифлозина у пациентов с тяжелыми нарушениями функции печени ограничен и поэтому не рекомендован у данной группы пациентов.
Пациенты с почечной недостаточностью
В связи с механизмом действия препарата гликемическая эффективность эмпаглифлозина зависит от функции почек. При нарушении функции почек с рСКФ≥60 мл/мин/1,73 м2 или при клиренсе креатинина ≥60 мл/мин коррекции дозы не требуется.
Пациентам, у которых рСКФ менее 60 мл/мин/1,73 м2 или клиренс креатинина ниже 60 мл/мин не следует начинать прием эмпаглифлозина.
У пациентов с хорошей переносимостью эмпаглифлозина, у которых отмечается стабильное снижение рСКФ ниже 60 мл/мин/1,73 м2 или клиренса креатинина ниже 60 мл/мин, доза эмпаглифлозина должна быть скорректирована или поддерживаться на уровне 10 мг один раз в сутки.
Следует прекратить прием препарата пациентам с нарушениями функции почек с устойчивым падением рСКФ менее 45 мл/мин/1,73 м2 или если клиренс креатинина стабильно ниже 45 мл/мин.
Пациентам с терминальной стадией хронической болезни почек (ХБП) или пациентам, находящимся на диализе, не следует принимать эмпаглифлозин в связи с его неэффективностью.
Метод и путь введения
Таблетку следует глотать целиком, запивая водой.
Частота применения с указанием времени приема
Таблетку следует принимать в одно и тоже время суток, независимо от приема пищи.
Меры, которые необходимо принять в случае передозировки
Симптомы: в контролируемых клинических исследованиях при приеме однократной дозы эмпаглифлозина до 800 мг (в 32 раза превышающую максимальную рекомендуемую суточную дозу) у здоровых добровольцев и многократных доз до 100 мг (в 4 раза превышающих максимальную рекомендуемую суточную дозу) у пациентов с сахарным диабетом 2-го типа токсичность не выявлена. Эмпаглифлозин увеличивает выделение глюкозы с мочой, что приводит к увеличению объема мочи. Наблюдаемое увеличение объема мочи не зависит от величины дозы и не имеет клинического значения. Опыт применения дозы, превышающей 800 мг, отсутствует.
Лечение: в случае передозировки следует начать лечение, соответствующее клиническому состоянию пациента. Выведение эмпаглифлозина с помощью гемодиализа не изучено.
Меры, необходимые при пропуске одной или нескольких доз лекарственного препарата
При пропуске дозы пациенту следует принять препарат, как только он об этом вспомнит, однако не допускается прием двойной дозы препарата в один день.
Указание на наличие риска симптомов отмены
Не следует прекращать прием препарата Джардинс®, не проконсультировавшись с врачом, т.к. это может вызвать повышение уровня глюкозы в крови.
Рекомендации по обращению за консультацией к медицинскому работнику для разъяснения способа применения лекарственного препарата
Перед применением препарата Джардинс®необходимо проконсультироваться с врачом.
Описание нежелательных реакций, которые проявляются при стандартном применении лекарственного препарата и меры, которые следует принять в этом случае
Определение частоты побочных явлений проводится в соответствии со следующими критериями: очень часто (≥ 1/10), часто (≥ от 1/100 до < 1/10), нечасто (≥ от 1/1000 до < 1/100), редко (≥ 1/10000 до < 1/1000), очень редко (< 1/10000), неизвестно (невозможно оценить на основании имеющихся данных)
Очень часто
- гипогликемия (при совместном применении сульфонилмочевины или инсулина)а
Часто
- вагинальный кандидоз, вульвовагинит, баланит и другие инфекции половых органова
- инфекции мочевыводящих путей (включая пиелонефрит и уросепсис)а
- жажда
- зуд (генерализованный), сыпь
- повышенное мочеотделениеа
- повышенный уровень липидов в сывороткеb
Нечасто
- крапивница
- снижение объема циркулирующей крови (ОЦК)а
- дизурия
- повышенный уровень креатинина в крови/сниженная скорость клубочковой фильтрацииа
- повышенный гематокрит
Редко
- диабетический кетоацидоз*
Неизвестно
- некротический фасциит промежности (гангрена Фурнье)*
- ангионевротический отек
a Дополнительную информацию см. в подразделах ниже
b Средний процент прироста значений по сравнению с исходным уровнем при приеме 10 мг и 25 мг эмпаглифлозина по сравнению с плацебо, соответственно, составил: 4,9% и 5,7 % по сравнению с 3,5% для общего холестерина; 3,3% и 3,6% по сравнению с 0,4% для холестерина ЛПВП; 9,5% и 10,0% по сравнению с 7,5% для холестерина ЛПНП; 9,2% и 9,9% по сравнению с 10,5% для триглицеридов.
с Средние изменения гематокрита по сравнению с исходным уровнем составили 3,4% и 3,6% при приеме 10 мг и 25 мг эмпаглифлозина, соответственно, по сравнению с 0,1% в группе плацебо. В исследовании EMPA-REG Outcome возврат значений гематокрита к исходным значениям происходил после 30-дневного периода наблюдения после прекращения приема.
* см. раздел «Особые указания»
Описание отдельных нежелательных реакций
Гипогликемия
Частота гипогликемии зависела от фоновой терапии в соответствующих исследованиях и была аналогична частоте при приеме эмпаглифлозина и плацебо в качестве монотерапии, в качестве дополнительного средства при применении метформина, в качестве дополнительного средства при применении пиоглитазона с метформином или без него, в качестве дополнительного средства при применении линаглиптина и метформина, и в качестве дополнительного средства при стандартной терапии, и при приеме комбинации эмпаглифлозина с метформином у пациентов, ранее не принимавших данные препараты, по сравнению с приемом эмпаглифлозина и метформина в виде отдельных компонентов. Повышенная частота отмечалась при применении в качестве дополнительного средства при лечении метформином и производным сульфонилмочевины, в качестве дополнительного средства при применении базального инсулина с метформином или без него и с производным сульфонилмочевины или без него; и в качестве дополнительного средства при применении MDI-инсулина с метформином или без него.
Тяжелая гипогликемия (явления, требующие оказания медицинской помощи)
Частота тяжелой гипогликемии не повышалась при приеме эмпаглифлозина в качестве монотерапии, в качестве дополнительного средства при применении метформина, в качестве дополнительного средства при применении метформина и сульфонилмочевины, в качестве дополнительного средства при применении пиоглитазона с метформином или без него, в качестве дополнительного средства при применении линаглиптина и метформина, в качестве дополнительного средства при стандартной терапии, и при приеме комбинации эмпаглифлозина с метформином у пациентов, ранее не принимавших данные препараты, по сравнению с приемом эмпаглифлозина и метформина в виде отдельных компонентов. Повышенная частота отмечалась при применении в качестве дополнительного средства к базальному инсулину с метформином или без него и с сульфонилмочевиной или без нее; и в качестве дополнительного средства при применении MDI-инсулина с метформином или без него.
Вагинальный кандидоз, вульвовагинит, баланит и другие инфекции половых органов
Вагинальный кандидоз, вульвовагинит, баланит и другие инфекции половых органов чаще регистрировались у пациентов, получавших эмпаглифлозин. Эти инфекции чаще регистрировались у пациентов женского пола при приеме эмпаглифлозина по сравнению с плацебо; различия частоты у пациентов мужского пола были менее выражены. Инфекции половых путей были легкими и умеренными.
Повышенное выведение мочи
Повышенное выведение мочи (включая заранее заданные термины «поллакиурия», «полиурия» и «ноктурия») чаще наблюдалось у пациентов, получавших эмпаглифлозин. Большинство случаев повышенного мочеотделения носили легкий или умеренный характер. Частота регистрируемой ноктурии была аналогична для плацебо и эмпаглифлозина (< 1%).
Инфекции мочевыводящих путей
Общая частота сообщений об инфекции мочевыводящих путей в качестве нежелательного явления была аналогична у пациентов, принимавших 25 мг эмпаглифлозина и плацебо (7,0% и 7,2%), и повышена у пациентов, получавших 10 мг эмпаглифлозина (8,8%). Аналогично плацебо, инфекции мочевыводящих путей чаще регистрировались при применении эмпаглифлозина у пациентов с хроническими или рецидивирующими инфекциями мочевыводящих путей в анамнезе. Тяжесть (легкая, умеренная, тяжелая) инфекции мочевыводящих путей была аналогична у пациентов, принимавших эмпаглифлозин и плацебо. Инфекция мочевыводящих путей чаще регистрировалась у женщин, получавших эмпаглифлозин, по сравнению с плацебо; эти различия у мужчин отсутствовали.
Риск снижения ОЦК
Общая частота снижения ОЦК (включая заранее заданные термины «пониженное артериальное давление» (амбулаторно), «пониженное систолическое артериальное давление», «обезвоживание», «гипотензия», «гиповолемия», «ортостатическая гипотензия» и «обморок») была аналогичной у пациентов, получавших эмпаглифлозин (10 мг эмпаглифлозина: 0,6%, 25 мг эмпаглифлозина: 0,4%) и плацебо (0,3%). Частота снижения ОЦК была повышена у пациентов в возрасте 75 лет и старше, получавших 10 мг эмпаглифлозина (2,3%) или 25 мг эмпаглифлозина (4,3%) по сравнению с плацебо (2,1%).
Повышенный уровень креатинина в крови/сниженная скорость клубочковой фильтрации
Общая частота повышения уровня креатинина в крови и снижения скорости клубочковой фильтрации у пациентов была аналогична в группах эмпаглифлозина и плацебо.
Начальное увеличение уровня креатинина и начальное снижение расчетной скорости клубочковой фильтрации у пациентов, получавших эмпаглифлозин, обычно было временным в условиях непрерывного лечения или обратимым после отмены препарата.
Согласнодвойному слепому плацебо-контролируемому исследованию, у пациентов, получавших эмпаглифлозин, наблюдалось первоначальное снижение уровня рСКФ (среднее значение: 3 мл/мин/1,73 м2). Впоследствии рСКФ поддерживался на этом уровне на протяжении непрерывного лечения. Среднее значение рСКФ вернулось к базовому после того, как лечение было прервано, что позволяет предположить определенную роль острых изменений в гемодинамике, объясняющую такие изменения функции почек.
Дополнительные сведения
Состав лекарственного препарата
Одна таблетка содержит
активное вещество - эмпаглифлозин10 мг или 25 мг,
вспомогательные вещества:лактозы моногидрат, целлюлоза микрокристаллическая, гидроксипропилцеллюлоза, натрия кроскармеллоза, кремния диоксид коллоидный безводный, магния стеарат;
состав оболочки Опадрай® желтый 02В38190:гипромеллоза 2910, титана диоксид (Е171), тальк, макрогол 400, железа оксид желтый (Е172).
Описание внешнего вида, запаха, вкуса
Круглые двояковыпуклые таблетки со скошенными краями, покрытые пленочной оболочкой, бледно-желтого цвета, с оттиском «S10» на одной стороне таблетки и логотипом компании на другой стороне (для дозировки 10 мг).
Овальные двояковыпуклые таблетки, покрытые пленочной оболочкой, бледно-желтого цвета, с оттиском «S25» на одной стороне таблетки и логотипом компании на другой стороне (для дозировки 25 мг).
Форма выпуска и упаковка
По 10 таблеток помещают в контурную ячейковую упаковку из пленки поливинилхлоридной и фольги алюминиевой.
По 3 контурные упаковки вместе с инструкцией по медицинскому применению на казахском и русском языках вкладывают в пачку картонную.
Срок хранения
3 года
Не применять по истечении срока годности!
Условия хранения
Хранить при температуре не выше 25 ºС.
Хранить в недоступном для детей месте!
Условия отпуска из аптек
По рецепту
Саудалық атауы
Джардинс®
Халықаралық патенттелмеген атауы
Эмпаглифлозин
Дәрілік түрі, дозасы
Үлбірлі қабықпен қапталған таблеткалар, 10 мг, 25 мг
Фармакотерапиялық тобы
Ас қорыту жолы және зат алмасу. Диабет кезінде қолданылатын дәрілік препараттар. Қандағы глюкоза деңгейін төмендететін препараттар, инсулиндерді қоспағанда. Глюкоза 2 типінің натрийге тәуелді тасымалдағышының тежегіші. Эмпаглифлозин.
ATХ коды: A10BK03
Қолданылуы
Джардинс® препараты бақыланбайтын 2 типті қант диабеті бар ересек пациенттерге диетаға және дене жаттығуларына толықтыру ретінде көрсетілген
- метформинжақпаушылығы кезінде монотерапия ретінде
- диабетті емдеуге арналған басқа препараттарға қосымша ретінде.
Қолданудың басталуына дейін қажетті мәліметтер тізбесі
Қолдануға болмайтын жағдайлар
- препараттың әсер етуші затына немесе қосымша заттарының кез келгеніне аса жоғары сезімталдық
Басқа дәрілік препараттармен өзара әрекеттесуі
Фармакодинамикалық өзара әрекеттесулер
Диуретиктер. Эмпаглифлозин тиазидтік және ілмектік диуретиктердің диурездік әсерін күшейтуі, сондай-ақ сусыздану және гипотензия қаупін арттыруы мүмкін.
Инсулин және инсулин секрециясының стимуляторлары. Инсулин және сульфонилмочевина туындылары сияқты инсулин секрециясының стимуляторлары гипогликемия қаупін арттыруы мүмкін. Сондықтан гипогликемия қаупін төмендету үшін оларды эмпаглифлозинмен біріктірілімде қолданғанда инсулиннің және инсулин секрециясы стимуляторларының дозасын азайту қажет болуы мүмкін.
Фармакокинетикалық өзара әрекеттесулер
Басқа дәрілік препараттардың эмпаглифлозинге әсері
Деректер эмпаглифлозиннің негізгі метаболизмдік жолы UGT1A3, UGT1A8, UGT1A9 және UGT2B7 уридин-5-дифосфатглюкуронилтрансферазалары арқылы глюкурондану түрінде жүреді деп қорытынды жасауға мүмкіндік береді. Эмпаглифлозин – OAT3, OATP1B1 және OATP1B3 адамның қармау тасымалдағыштарының субстраты, бірақ OAT1 және OCT2 қатысты емес. Эмпаглифлозин – Р-гликопротеиннің (Р-gp) және сүт безі обырына төзімді ақуыздың (BCRP) субстраты.
Эмпаглифлозинді УДФ-ферменттер және OAT3 тежегіші – пробенецидпен бірге қабылдау плазмада эмпгалглифлозиннің жоғары шекті концентрациясының (Cmax) 26% артуына және қисық астындағы ауданның (ҚАА) 53% ұлғаюына алып келеді. Осы өзгерістер клиникалық мәнді болып саналмайды.
Эмпаглифлозинге УДФ индукциясының әсері зерттелмеді. Тиімділігінің ықтималды төмендеу қаупіне байланысты УДФ-ферменттерінің белгілі индукторларымен бірге қабылдамау керек.
OAT3 және OATP1B1/1B3 тасымалдағыштарының тежегіші – гемфиброзилмен дәрілік өзара әрекеттесуін зерттеу бірге қабылдаудан кейін эмпаглифлозин Cmax 15% артуын, ал ҚАА 59% ұлғаюын көрсетті. Осы өзгерістер клиникалық мәнді болып саналмайды.
Препаратты рифампицинмен біріктіріп қабылдаумен OATP1B1/1B3 тасымалдағыштарының тежелуі эмпаглифлозин Cmax көрсеткішінің 75% артуын, ал ҚҚА көрсеткішінің 35% ұлғаюын көрсетті. Осы өзгерістер клиникалық мәнді болып саналмайды.
Р-gp тежегіші – верапамилмен біріктіріп немесе онсыз қабылданатын эмпаглифлозин әсерінің бірдей екені білінді, бұл Р-gp тежелісінің эмпаглифлозинге клиникалық мәнді ықпалын тигізбейтінін айғақтайды.
Дәрілік өзара әрекеттесу зерттеуі препаратты метформин, глимепирид, пиоглитазон, ситаглиптин, линаглиптин, варфарин, верапамил, рамиприл, симвастатин, торасемид және гидрохлоротиазидпен біріктіріп қабылдаудың эмпаглифлозин фармакокинетикасына ықпал етпейтінін көрсетті.
Эмпаглифлозиннің басқа дәрілік препараттарға әсері. Эмпаглифлозин CYP450 изотүрлерін тежемейді, белсенділігін жоймайды және индукцияламайды. Эмпаглифлозин UGT1A1, UGT1A3, UGT1A8, UGT1A9 немесе UGT2В7 тежемейді. Сол себепті CYP450 және UGT негізгі изотүрлері қатысатын эмпаглифлозин мен онымен бірге қабылданатын осы ферменттердің субстраттары арасындағы дәрілік өзара әрекеттесудің ықтималдығы аз болып саналады.
Эмпаглифлозин емдік дозаларында Р-gp тежемейді. Эмпаглифлозиннің Р-gp субстраттары болып табылатын белсенді заттармен өзара әрекеттесу ықтималдығы аз. Р-gp субстраты – дигоксин мен эмпаглифлозинді біріктіріп қабылдау дигоксин ҚҚА 6% және Cmax 14% артуына алып келді. Осы өзгерістер клиникалық мәнді болып саналмайды.
Эмпаглифлозин плазмадағы клиникалық мәнді концентрацияларында OAT3, OATP1B1 және OATP1B3 сияқты адамның қармау тасымалдағыштарын тежемейді. Сол себепті осындай қармау тасымалдағыштарының субстраттарымен дәрілік өзара әрекеттесу ықтималдығы аз болып саналады.
Эмпаглифлозин метформин, глимепирид, пиоглитазон, ситаглиптин, линаглиптин, симвастатин, варфарин, рамипирил, дигоксин, диуретиктер және ішуге арналған контрацептивтер фармакокинетикасына клиникалық мәнді әсерін көрсетпейді.
Қолдану кезіндегі қажетті сақтандыру шаралары
Диабеттік кетоацидоз
Эмпаглифлозинді қоса, SGLT2тежегіштерімен ем қабылдаған пациенттерде диабеттік кетоацидоздың (ДКА), оның ішінде өмірге қауіпті және өліммен аяқталатын түрлерінің сирек дамыған жағдайлары хабарланды. Бірқатар жағдайларда ДКА көрінісі қандағы 14 ммоль/л (250 мг/дл) төмен глюкозаның орташа жоғарылаған мәндерімен әдеттен тыс сипатта болды. Эмпаглифлозин дозасын арттыру кезінде ДКА жиілігінің арту-артпауы белгісіз.
Жүрек айну,құсу, анорексия, іштің ауруы,шамадан тыс шөлдеу, тыныстың тарылуы, сананың шатасуы, әдеттен тыс қажып кету немесе ұйқышылдық сияқты спецификалық емес симптомдар дамыған жағдайда ДКА туындау қаупі болуы мүмкін. Осындай симптомдар туындағанда қандағы глюкоза деңгейіне қарамастан, пациенттікетоацидоз дамуы тұрғысынан дереу қарап тексеру керек.
ДКА диагнозы қойылған немесе күмән тудыратын пациенттердеэмпаглифлозин қолданылатын емдеуді дереу тоқтату керек.
Күрделі хирургиялық араласу жасалған немесе күрделі жедел аурулары себепті ауруханаға жатқызылған пациенттерде емдеуде үзіліс жасалуы тиіс. Осы пациенттерде қандағы кетонды денелерге мониторинг ұсынылады, бұл оны несепте өлшеуден гөрі дұрысырақ.Джардинс®препаратымен емдеуді кетонды денелер деңгейі қалыпқа түскенде және пациенттің жай-күйі тұрақтанғанда қалпына келтіруге болады.
Эмпаглифлозинқолданумен емдеуді бастар алдында пациент анамнезіндегі кетоацидоз туындауына бейімдеуі мүмкін факторлар ескерілу керек.
Бета-жасушаларфункциясының қоры аз пациенттер (мысалы, 2-ші типті диабетпен және C-пептиддеңгейі төмен немесе ересектердің жасырынаутоиммундық диабеті (LADA) бар пациенттер немесе анамнезінде панкреатит бар пациенттер), ас ішуді шектеуге немесе ауыр сусуыздануға әкелетін жай-күйлері бар пациенттер, инсулин дозасыазайтылған пациенттер және жедел ауырсынумен, хирургиялық араласумен немесе маскүнемдікпен байланысты инсулинді көп тұтынатын пациенттер өте жоғары ДКАқаупіне бейім болады. Осы пациенттерде SGLT2 тежегіштерін абайлап қолдану керек.
SGLT2тежегіші қолданылатын ем кезінде ДКА өткерген пациенттерге, егер басқа айқын түрткі болатын фактор анықталмаса және жойылмаса, SGLT2 тежегішін қолданумен емдеуді жаңғырту ұсынылмайды.
1-ші типті диабет бар пациенттерде эмпаглифлозин қауіпсіздігі мен тиімділігі анықталмады; 1-ші типті диабет бар пациенттерді емдеуге эмпаглифлозинді қолдануға болмайды. Клиникалық зерттеулердің шектеулі деректері 1-ші типті диабет бар пациенттерді емдеу кезінде ДКА кездесуі жиі екенін көрсетеді.
Бүйрек функциясының бұзылуы
еШСЖ 60 мл/мин/1,73 м2 аз немесе креатинин клиренсі 60 мл/минуттан төмен пациенттерге Джардинс®препаратын қабылдауды бастауға болмайды.
ШСЖ 60 мл/мин/1,73 м2аз немесе креатинин клиренсі 60 мл/минуттан төмен тұрақты төмендеуімен эмпаглифлозин жағымдылығы жақсы болатын пациенттерге эмпаглифлозин дозасы тәулігіне бір рет 10 мг дейін түзетілуі немесе осы деңгейде сақталуы тиіс. Бүйрек функциясының бұзылулары бар пациенттерге, 45 мл/мин/1,73 м2 аз еШСЖ орнықты мәні немесе егер креатинин клиренсі 45 мл/минуттан төмен болса, препарат қабылдауды тоқтату керек.
СБЖ терминалдық сатысындағы пациенттерге немесе диализде жүрген пациенттерге осы топтың пациенттерінде тиімсіз болуына байланысты эмпаглифлозин қабылдауға болмайды.
Бүйрек функциясын бақылау
Препараттың әсер ету механизміне байланысты эмпаглифлозиннің гликемиялық тиімділігі бүйрек функциясына тәуелденеді. Сондықтан бүйрек функциясына бағалау жүргізу ұсынылады:
- эмпаглифлозинмен емдеуді бастар алдында және емдеу кезінде мезгіл-мезгіл, жылына бір реттен сиретпей;
- бүйрек функциясына теріс ықпал етуі мүмкін кез келген қатарлас дәрілік препаратпен емдеуді бастар алдында.
Бауыр функциясының бұзылулары
Эмпаглифлозиннің клиникалық зерттеулері барысында бауыр функциясының бұзылу жағдайлары орын алды. Эмпаглифлозин қабылдау мен бауыр функциясының бұзылулары арасында себеп-салдарлы байланыс анықталмады.
Гематокрит жоғарылауы
Эмпаглифлозинмен емдеу кезінде гематокрит жоғарылауы байқалды («Жағымсыз реакциялар сипаттамасы» бөлімін қараңыз).
АҚК азаюының даму қаупі
SGLT2 тежегіштерінің әсер ету механизмінің негізінде емдік глюкозуриямен қатарлас жүретін осмостық диурез артериялық қысымның орташа төмендеуіне әкелуі мүмкін. Сол себепті анамнезінде гипотензия жағдайлары болған, гипертензияға қарсы ем алып жүрген жүрек-қантамыр аурулары бар пациенттерді немесе 75 жастағы және одан асқан пациенттерді емдеуде айрықша сақтық таныту керек.
Организмнің сұйықтық жоғалтуына жол беретін жағдайлар туындағанда (мысалы, асқазан-ішек жолы бұзылысы) эмпаглифлозинқабылдап жүрген пациенттерге сусыздану дәрежесін (яғни,физикалық тексеру деректері, артериялық қысымды өлшеу, гематокритті қоса, зертханалық зерттеулер) жәнеэлектролиттер деңгейін мұқият қадағалау ұсынылады. Организмде су теңгерімінің қалпына келуіне дейін эмпаглифлозинмен емдеуді уақытша тоқтату мүмкіндігін қарастыру керек.
Егде жастағы пациенттер
Эмпаглифлозиннің несеппен глюкоза бөлінісіне әсері осмостық диурезбен байланысты, бұл су теңгеріміне ықпал етуі мүмкін. 75 жастағы және одан асқан пациенттер АҚК төмендеу қаупінің артуына бейім. Эмпаглифлозин қабылдаған пациенттерде,плацебоқабылдаған пациенттермен салыстырғанда, АҚК төмендеуімен байланысты жағымсыз құбылыстар санының өте көп екені байқалды («Жағымсыз реакциялар сипаттамасы»бөлімін қараңыз). АҚК төмендеуіне әкелуге қабілетті дәрілік препараттарды (мысалы, диуретиктер, ангиотензинөзгертуші ферменттежегіштері)біріктіріп қолданғанда 85 жастан асқан пациенттерде эмпаглифлозинді қолдану тәжірибесі шектеулі, сондықтан Джардинс® препаратын 85 жастан асқан пациенттерге тағайындау ұсынылмайды («Дозалау режимі» бөлімін қараңыз).
Несеп шығару жолдарының инфекциялары
Эмпаглифлозин қабылдап жүрген пациенттерде, пиелонефрит пенуросепсисті қоса, несеп шығару жолдарының асқынғанинфекциялары болды. Несеп шығару жолдарының асқынған инфекциялары бар пациенттерде эмпаглифлозин қабылдауды уақытша тоқтату мүмкіндігін қарастыру керек.
Шаттағы некроздық фасциит (Фурнье гангренасы)
SGLT2тежегіштерін қабылдап жүрген әйелдер мен ерлерде шаттағы некроздық фасциит жағдайлары (Фурнье гангренасы ретінде де белгілі) болды. Бұл шұғыл хирургиялық араласуды және антибиотиктермен емдеуді талап ететін сирек, бірақ күрделі және пациенттер өміріне зор қатер төндіретін жай-күй.
Пациенттер, егер өздерінде ауырсыну, жоғары сезімталдық, эритема немесе қызбамен және дімкәстанумен біріккен жыныс ағзалары немесе шат аумағындағы ісіну сияқты симптомдар біріктірілімі байқалса, дереу дәрігерге қаралу қажет. Некроздық фасциит ізашары урогенитальді инфекция немесе шат абсцесі болуы мүмкін екенін есте сақтау керек. Фурнье гангренасына күмән туындағанда Джардинс® препаратын қабылдауды тоқтату және емдеуді (антибиотиктер қабылдау мен хирургиялық араласуды қоса) шұғыл бастау қажет.
Аяқтарды ампутациялау
Басқа SGLT2 тежегішін қолдану кезінде аяқтарды (ең алдымен, аяқ башпайларын) ампутациялау жағдайлары санының көбеюі байқалды. Бұл класқа тән әсер болуы белгісіз. Диабеті бар барлық пациентжағдайындағы сияқты, табандарға күнделікті профилактикалық күтім жасау жөнінде пациенттерге кеңес беру маңызды.
Жүрек жеткіліксіздігі
Нью-Йорк кардиологиялық қауымдастығының (NYHA) жіктеуі бойынша I-II класс пациенттерінде қолдану тәжірибесі шектеулі, ал NYHA III-IV класс пациенттерінің қатысуымен клиникалық зерттеулердеэмпаглифлозин қолдану тәжірибесі жоқ.
Несептің зертханалық зерттеулері
Джардинс®препаратын қабылдайтын пациенттерде әсер ету механизмімен байланысты, несептегіглюкозаны анықтау кезінде оң нәтижелер білінуі мүмкін.
Лактоза мөлшері
Джардинс® препаратының құрамында лактоза бар. Галактоза жақпаушылығымен, лактозалық жеткіліксіздікпен немесе глюкоза-галактозалық мальабсорбциямен байланысты сирек тұқым қуалайтын бұзылулары бар пациенттер аталған дәрілік препаратты қабылдамауы тиіс.
Натрий мөлшері
Джардинс® препаратының құрамында 1 ммольден аз натрий(23 мг) бар, яғни «құрамында натрий жоқ» дерлік.
Жүктілік және лактация кезінде
Жүктілік. Жүкті әйелдерде эмпаглифлозин қолдану туралы деректер жоқ. Алдын ала сақтану шарасы ретінде жүктілік кезінде Джардинс® препаратын қабылдау ұсынылмайды.
Бала емізу кезеңі. Эмпаглифлозиннің емшек сүтіне бөлінуі туралы қандай да бір деректер жоқ. Жаңа туған нәрестелер мен сәбилер үшін қаупін жоққа шығаруға болмайды. Бала емізу кезінде Джардинс® препаратын қабылдау ұсынылмайды.
Фертильділік. Джардинс® препаратының адамның ұрпақ өрбіту функциясына әсеріне зерттеулер жүргізілмеді.
Препараттың көлік құралын немесе қауіптілігі зор механизмдерді басқару қабілетіне әсер ету ерекшеліктері
Джардинс® препараты автокөлік басқару және механизмдермен жұмыс істеу қабілетіне мардымсыз әсер көрсетеді.Пациенттер Джардинс® препаратын (әсіресе, сульфонилмочевина туындыларымен және/немесе инсулинмен біріктірілімде) қолдану кезінде гипогликемия дамуы мүмкін екендіктен, көлік құралдарын және механизмдерді басқару кезінде сақтық шарасын қадағалау қажеттілігі туралы ескертілуі тиіс.
Қолдану жөніндегі нұсқаулар
Дозалау режимі
Ұсынылатын бастапқы доза монотерапия кезінде және диабетті емдеуге арналған басқа дәрілік препараттармен біріктірілімде қосымша біріктірілген ем кезінде тәулігіне бір рет 10 мг эмпаглифлозин (дозасы 10 мг 1 таблетка) құрайды.
Күніне 10 мг дозадағы эмпаглифлозиннің жағымдылығы жақсы болатын және еШСЖ > 60 мл/мин/1,73 м2 пациенттер үшін, егер қатаңдау гликемиялық бақылау қажет болған жағдайда, дозаны тәулігіне бір рет 25 мг дейін (дозасы 25 мг 1 таблетка) арттыруға болады.
Ең жоғары тәуліктік доза 25 мг құрайды.
Эмпаглифлозинді сульфонилмочевина туындыларымен немесе инсулинмен біріктірілімде қолдану кезінде гипогликемия қаупін төмендету үшін сульфонилмочевина туындысының немесе инсулиннің дозаларын азайтуға болады.
Пациенттердің ерекше топтары
Балалар
Эмпаглифлозинді балалар мен жасөспірімдерде қолдану тиімділігі мен қауіпсіздігі анықталмады. Деректер жоқ.
Егде жастағы пациенттер
Пациенттердің осы тобында дозаны түзету қажет емес. Препаратты 75 жастағы және одан асқан пациенттер қабылдағанда айналымдағы қан көлемінің (АҚК) төмендеу қаупінің артуы ескерілу керек. 85 жастағы және одан асқан пациенттерге қолдану тәжірибесінің шектеулі болуы себепті эмпаглифлозинмен емдеуді бастау ұсынылмайды.
Бауыр жеткіліксіздігі бар пациенттер
Бауыр функциясының бұзылулары бар пациенттерге дозаны түзету қажет емес. Эмпаглифлозин әсері бауыр функциясының ауыр бұзылуында күшейеді. Бауыр функциясының ауыр бұзылулары бар пациенттерде эмпаглифлозин қолдану тәжірибесі шектеулі, сондықтан пациенттердің осы тобында ұсынылмайды.
Бүйрек жеткіліксіздігі бар пациенттер
Препараттың әсер ету механизміне байланысты эмпаглифлозиннің гликемиялық тиімділігі бүйрек функциясына тәуелденеді. еШСЖ ≥ 60 мл/мин/1,73 м2 бүйрек функциясының бұзылуында немесе ≥ 60 мл/мин креатинин клиренсінде пациенттерге дозаны түзету қажет емес. еШСЖ 60 мл/мин/1,73 м2 аз немесе креатинин клиренсі 60 мл/минуттан төмен пациенттерге эмпаглифлозин қабылдауды бастауға болмайды.
ШСЖ 60 мл/мин/1,73 м2 аз немесе креатинин клиренсі 60 мл/минуттан төмен тұрақты төмендеуі білінетін эмпаглифлозин жағымдылығы жақсы пациенттерде эмпаглифлозин дозасы тәулігіне бір рет 10 мг деңгейінде түзетілуі немесе осы деңгейде сақталуы тиіс.
Бүйрек функциясының бұзылулары бар пациенттерге, еШСЖ 45 мл/мин/1,73 м2 аз құлдырауы орныққан немесе егер креатинин клиренсі 45 мл/минуттан төмен болуы тұрақты болса, препарат қабылдауды тоқтату керек.
Созылмалы бүйрек жеткіліксіздігінің (СБЖ) терминалдық сатысындағы пациенттерге немесе диализде жүрген пациенттерге эмпаглифлозиннің тиімсіздігіне байланысты оны қабылдауға болмайды.
Енгізу әдісі және жолы
Таблетканы сумен ішіп, бүтіндей жұту керек.
Қабылдау уақытының көрсетілуімен қолдану жиілігі
Таблетканы ас ішуге байланыссыз тәуліктің белгілі бір уақытында қабылдау керек.
Артық дозалану жағдайында қабылдау қажет болатын шаралар
Симптомдары: бақыланатын клиникалық зерттеулерде дені сау еріктілерде эмпаглифлозиннің 800 мг дейінгі (ең жоғары ұсынылатын тәуліктік дозасынан 32 есе асып кететін) бір реттік дозасын және 2-ші типті қант диабеті бар пациенттерде 100 мг дейін (ең жоғары ұсынылатын тәуліктік дозасынан 4 есе асып кететін) көп реттік дозаларын қабылдау кезінде уыттылығы анықталмады. Эмпаглифлозин глюкозаның несеппен бөлінуін арттырады, бұл несеп көлемінің көбеюіне алып келеді. Байқалатын несеп көлемінің көбеюі доза шамасына байланысты емес және клиникалық мәні жоқ. 800 мг-ден асатын дозаны қолдану тәжірибесі жоқ.
Емдеу: артық дозалану жағдайында пациенттің клиникалық жай-күйіне сәйкес емдеуді бастау керек. Эмпаглифлозиннің гемодиализбен шығарылуы зерттелмеген.
Дәрілік препараттың бір немесе бірнеше дозасын өткізіп алу кезіндегі қажетті шаралар
Дозаны өткізіп алғанда пациент препаратты бұл жөнінде есіне түсірген бойда қабылдау керек, алайда препараттың екі есе дозасын бір күнде қабылдауға рұқсат етілмейді.
Тоқтату симптомдары қаупінің болуына көрсетілім
Джардинс® препаратын қабылдауды дәрігермен кеңесіп алмай тоқтатуға болмайды, өйткені бұл қандағы глюкоза деңгейінің артуын тудыруы мүмкін.
Дәрілік препаратты қолдану тәсілін түсіндіру үшін медицина қызметкерінің кеңесіне жүгіну жөніндегі нұсқаулар
Джардинс®препаратын қолданар алдында дәрігермен кеңесу қажет.
Дәрілік препаратты стандартты қолдану кезінде көрініс беретін жағымсыз реакциялар сипаттамасы және осы жағдайда қабылдау керек болатын шаралар
Жағымсыз құбылыстар жиілігін анықтау келесі критерийлерге сәйкес жүргізіледі: өте жиі (≥ 1/10), жиі (≥ 1/100-ден < 1/10 дейін), жиі емес (≥ 1/1000-нан < 1/100 дейін), сирек (≥ 1/10000-нан < 1/1000 дейін), өте сирек (< 1/10000), белгісіз (қолда бар деректер негізінде бағалау мүмкін емес)
Өте жиі
- гипогликемия (сульфонилмочевина немесе инсулинді бірге қолданғанда)а
Жиі
- қынаптық кандидоз, вульвовагинит, баланит және жыныс ағзаларының басқа инфекцияларыа
- несеп шығару жолдарының инфекциялары (пиелонефрит пен уросепсисті қоса)а
- шөлдеу
- қышыну (жайылған),бөртпе
- несептің көп бөлінуіа
- сарысуда липидтер деңгейінің жоғарылауыb
Жиі емес
- есекжем
- айналымдағы қан көлемінің (АҚК) азаюыа
- дизурия
- қанда креатинин деңгейінің көтерілуі/шумақтық сүзіліс жылдамдығының төмендеуіа
- гематокрит жоғарылауы
Сирек
- диабеттік кетоацидоз*
Белгісіз
- шаттағынекроздық фасциит (Фурнье гангренасы)*
- ангионевроздық ісіну
a Қосымша ақпаратты төмендегі бөлімдерден қараңыз.
b Плацебомен салыстырмалы 10 мг және 25 мг эмпаглифлозинқабылдау кезіндегі бастапқы деңгейімен салыстырғанда, мәндер өсімінің орташа пайызы, тиісінше: жалпы холестерин үшін 3,5%-бен салыстырғанда 4,9% және 5,7%; ТЖЛП холестерині үшін 0,4%-бен салыстырғанда 3,3% және 3,6%; ТТЛП холестерині үшін 7,5%-бен салыстырғанда 9,5% және 10,0%; триглицеридтер үшін 10,5%-бен салыстырғанда 9,2% және 9,9%.
с Бастапқы деңгеймен салыстырмалы гематокриттің орташа өзгерістері, плацебо тобындағы 0,1%-бен салыстырғанда, 10 мг және 25 мг эмпаглифлозин қабылдау кезінде, тиісінше, 3,4% және 3,6% құрады. EMPA-REG Outcome зерттеуінде гематокрит мәндерінің бастапқы мәндерге оралуы қабылдауды тоқтатудан соң 30-күндік қадағалау кезеңінен кейін болды.
* «Айрықша нұсқаулар» бөлімін қараңыз.
Жекелеген жағымсыз реакциялар сипаттамасы
Гипогликемия
Тиісті зерттеулерде гипогликемия жиілігі негізгі емге тәуелді болды және монотерапия ретінде эмпаглифлозин менплацебо қабылданғанда, қосымша дәрі ретінде метформинді қолданғанда, қосымша дәрі ретінде пиоглитазондыметформинмен немесе онсыз қолданғанда, қосымша дәрі ретінде линаглиптин менметформинді қолданғанда, қосымша дәрі ретінде стандартты ем қолданылғанда, алэмпаглифлозинніңметформинмен біріктірілімін қабылдағанда атап көрсетілген препараттарды бұрын қабылдамаған пациенттерде,жекелеген компоненттер түрінде эмпаглифлозин мен метформин қабылдаумен салыстырғанда, жиілігі жағынан ұқсас болды. Жоғары жиілігі қосымша дәрі ретінде метформинмен және сульфонилмочевина туындысымен емдеуде, қосымша дәрі ретінде негіздік инсулинді метформинмен немесе онсыз және сульфонилмочевина туындысымен немесе онсыз қолдануда; әрі қосымша дәрі ретінде MDI-инсулиндіметформинмен немесе онсыз қолдану кезінде білінді.
Ауыргипогликемия (медициналық көмек көрсетуді талап ететін құбылыстар)
Ауыргипогликемия жиілігіэмпаглифлозиндімонотерапия ретінде қабылдағанда, қосымша дәрі ретінде метформинді қолданғанда, қосымша дәрі ретінде метформин менсульфонилмочевинанықолданғанда,қосымша дәрі ретінде пиоглитазонды метформинмен немесе онсыз қолданғанда, қосымша дәрі ретінде линаглиптин менметформинді қолданғанда, қосымша дәрі ретінде стандартты ем кезінде,әріэмпаглифлозинніңметформинмен біріктірілімін қабылдағанда бұрын осы препараттардықабылдамағанпациенттерде,жекелеген компоненттер түріндеэмпаглифлозин жәнеметформин қабылдаумен салыстырғанда, жоғарыламады. Жоғары жиілігі метформинмен немесе онсыз және сульфонилмочевина туындысымен немесе онсыз негіздік инсулинге қосымша дәрі ретінде қолданғанда; әрі қосымша дәрі ретінде MDI-инсулиндіметформинмен немесе онсыз қолдану кезінде білінді.
Қынаптықкандидоз, вульвовагинит, баланит және жыныс ағзаларының басқа инфекциялары
Эмпаглифлозинқабылдаған пациенттерде қынаптық кандидоз, вульвовагинит, баланит және жыныс ағзаларының басқа инфекциялары жиірек тіркелді. Осыинфекциялар әйел жынысты пациенттерде, плацебомен салыстырғанда, эмпаглифлозинқабылдау кезінде жиірек тіркелді; ер жыныстыпациенттерде жиілігінің айырмашылығы аз білінді. Жыныс жолдарының инфекциялары жеңіл және орташа болды.
Несептің көп шығарылуы
Несептің көп шығарылуы (бұрын берілген «поллакиурия», «полиурия» және «ноктурия» терминдерін қоса) эмпаглифлозин қабылдаған пациенттерде жиірек байқалды. Несеп көп бөлінген жағдайлардың көпшілігі жеңіл немесе орташа сипатта болды. Тіркелгенноктурия жиілігіплацебо менэмпаглифлозин үшін ұқсас болды (< 1%).
Несеп шығару жолдарының инфекциялары
Қосымша құбылыс ретінде несеп шығару жолдарының инфекциялары туралы хабарламалардың жалпы жиілігі 25 мг эмпаглифлозин менплацебо қабылдаған пациенттерде (7,0% және 7,2%) ұқсас болды және 10 мг эмпаглифлозин қабылдаған пациенттерде(8,8%) жоғарылады. Анамнезінде несеп шығару жолдарының созылмалы немесе қайталамалы инфекциялары бар пациенттерде эмпаглифлозинді қолдану кезінде, плацебоға ұқсас, несеп шығару жолдарының инфекциялары жиірек тіркелді. Несеп шығару жолдары инфекциясының ауырлығы (жеңіл, орташа, ауыр) эмпаглифлозин мен плацебо қабылдаған пациенттерде ұқсас болды. Несеп шығару жолдарының инфекциясы, плацебомен салыстырғанда, эмпаглифлозин қабылдаған әйелдерде жиірек тіркелді; бұл өзгешеліктер ерлерде болмады.
АҚК азаю қаупі
АҚК азаюының жалпы жиілігі (алдын ала берілген «артериялық қысымның төмендеуі» (амбулаториялық), «систолалық артериялық қысымның төмендеуі», «сусыздану», «гипотензия», «гиповолемия», «ортостаздық гипотензия» және «естен тану» терминдерін қоса) эмпаглифлозин (10 мг эмпаглифлозин: 0,6%, 25 мг эмпаглифлозин: 0,4%) және плацебо (0,3%) қабылдаған пациенттерде ұқсас болды. АҚК азаю жиілігі 10 мг эмпаглифлозин (2,3%) немесе 25 мг эмпаглифлозин (4,3%) қабылдаған 75 жастағы және одан асқан пациенттерде, плацебомен салыстырғанда (2,1%), жоғары болды.
Қандағы креатинин деңгейінің көтерілуі/шумақтық сүзіліс жылдамдығының төмендеуі
Пациенттерде қандағы креатинин деңгейі жоғарылауының және шумақтық сүзіліс жылдамдығы төмендеуінің жалпы жиілігі эмпаглифлозин мен плацебо топтарында ұқсас болды.
Эмпаглифлозин қабылдаған пациенттерде креатинин деңгейінің бастапқы көтерілуі және шумақтық сүзілістің есептік жылдамдығының бастапқы төмендеуі, әдетте, үзіліссіз емдеу жағдайларында уақытша немесе препаратты тоқтатудан кейін қайтымды болды.
Плацебо-бақыланатын салыстырмалы жасырын зерттеуге сай, эмпаглифлозин қабылдаған пациенттерде еШСЖ деңгейінің бастапқы төмендеуі байқалды (орташа мәні: 3 мл/мин/1,73 м2). Кейіннен еШСЖ үзіліссіз емдеу бойына осы деңгейде сақталды. еШСЖ орташа мәні емдеуді үзіп тастаған соң негіздік деңгейіне оралды, бұл бүйрек функциясының осындай өзгерістерін түсіндіретін гемодинамикадағы жедел өзгерістердің белгілі бір рөлін жорамалдауға мүмкіндік береді.
Қосымша мәліметтер
Дәрілік препарат құрамы
Бір таблетканың құрамында
белсенді зат - 10 мг немесе 25 мг эмпаглифлозин,
қосымша заттар: лактоза моногидраты, микрокристалды целлюлоза, гидроксипропилцеллюлоза, натрий кроскармеллозасы, сусыз кремнийдің коллоидты қостотығы, магний стеараты;
Опадрай® сары 02В38190 қабығының құрамы: гипромеллоза 2910, титанның қостотығы (Е171), тальк, макрогол 400, темірдің сары тотығы (Е172).
Сыртқы түрінің, иісінің, дәмінің сипаттамасы
Таблетканың бір жағында «S10» бедері және екінші жағында компания логотипі бар бозғылт-сары түсті үлбірлі қабықпен қапталған, шеттері қиғашталған, екі беті дөңес дөңгелек таблеткалар (10 мг доза үшін).
Таблетканың бір жағында «S25» бедері және екінші жағында компания логотипі бар бозғылт-сары түсті үлбірлі қабықпен қапталған екі беті дөңес сопақша таблеткалар (25 мг доза үшін).
Шығарылу түрі және қаптамасы
Поливинилхлоридті үлбірден және алюминий фольгадан жасалған пішінді ұяшықты қаптамаға 10 таблеткадан салады.
Пішінді 3 қаптамадан медициналық қолдану жөніндегі қазақ және орыс тілдеріндегі нұсқаулықпен бірге картон қорапшаға салынады.
Сақтау мерзімі
3 жыл
Жарамдылық мерзімі өткеннен кейін қолдануға болмайды!
Сақтау шарттары
25ºС-ден аспайтын температурада сақтау керек.
Балалардың қолы жетпейтін жерде сақтау керек!
Дәріханалардан босатылу шарттары
Рецепт арқылы