Дивигель, 0,1%, гель д/наруж.прим. №28, 0,5 гр, коробка из картона
Торговое название
Дивигель
Международное непатентованное название
Эстрадиол
Лекарственная форма
Гель для наружного применения 0,1 % 0,5 г, 1,0 г
Состав
1 г препарата содержит
активное вещество - эстрадиола гемигидрат
(эквивалентно эстрадиолу) 1 мг,
вспомогательные вещества: карбомер (карбопол 974 Р), троламин, пропиленгликоль, этанол, вода очищенная.
Описание
Опалесцирующий однородный гель
Фармакотерапевтическая группа
Половые гормоны и модуляторы половой системы. Эстрогены. Природные и полусинтетические эстрогены. Эстрадиол.
Код АТХ G03СА03
Фармакологические свойства
Фармакокинетика
Дивигель представляет собой гель эстрадиола на спиртной основе.
При нанесении геля на кожу спирт быстро испаряется и эстрадиол проникает через кожу, попадая в кровеносную систему. Нанесение препарата на площадь 200-400 см2 (размер одной или двух ладоней) не влияет на количество абсорбированного эстрадиола. Однако, если препарат наносить на большую площадь, степень всасывания значительно снижается. Некоторое количество эстрадиола задерживается в подкожной клетчатке, откуда постепенно проникает в системный кровоток. Трансдермальное применение позволяет избежать первой стадии печеночного метаболизма. По этой причине колебания концентрации эстрогена в плазме крови при применении Дивигеля выражены гораздо меньше, чем при применении пероральных эстрогенов.
Притрансдермальном нанесении Дивигеля концентрации эстрадиола в плазме были следующими:
|
Доза Дивигеля |
Cмакс (пикомоль/л) |
Cсреднее (пикомоль/л) |
Cмин (пикомоль/л) |
|
0,5 мг |
143 |
75 |
92 |
|
1 мг |
247 |
124 |
101 |
|
1,5 мг |
582 |
210 |
152 |
Во время лечения препаратом соотношения эстрадиол/эстрон сохраняется на уровне 0,4-0,7, тогда как при пероральном приеме эстрогенов оно обычно падает к уровню менее 0,2. Стойкий показатель биодоступности составляет 82 % сравнительно с эквивалентной пероральной дозой эстрадиола валерата.
Метаболизм и экскреция Дивигеля при трансдермальномприменении аналогичны естественным эстрогенам.
Фармакодинамика
Активный ингредиент геля Дивигель - эстрадиол, являющийся синтетическим 17α-эстрадиолом, химически и биологически идентичный эндогенному человеческому эстрадиолу. Он компенсирует сниженные уровни эстрогенов у женщин в период менопаузы, облегчая, таким образом, симптомы менопаузы. Эстрогены предотвращают потерю костной массы, возникающую в период менопаузы или после овариоэктомии.
Трансдермальное применение эстрадиола в сочетании с медроксипрогестерона ацетатом способствует снижению уровня общего холестерина без изменения соотношения холестерин/ЛПВП (липопротеины высокой плотности). Эффективность Дивигеля для коррекции снижения плотности костной ткани в постменопаузальном периоде такая же, как и при применении пероральных эстрогенных препаратов.
Показания к применению
- симптомы, связанные с дефицитом эстрогенов, при естественной или искусственной менопаузе и других эстрогендефицитных состояниях
- профилактика постменопаузного остеопороза с высоким риском перелома, когда другие лекарственные средства для профилактики остеопороза противопоказаны или непригодны.
Способ применения и дозы
Дивигель - это гель для трансдермального применения, предназначеный для продолжительного или циклического лечения. Обычная начальная доза составляет 1 г геля в сутки, что соответствует 1 мг эстрадиола. Длительность применения и дозы подбирает врач, с учетом индивидуальных особенностей пациентов (в зависимости от клинического состояния, после 2-3-х циклов дозу можно корректировать: от 0,5 г до 1,5 г геля в сутки, что соответствует от 0,5 до 1,5 мг эстрадиола в сутки).
Для пациенток с интактной маткой Дивигель необходимо комбинировать с терапией прогестагенами с интервалом в 1 месяц, используя, например, медроксипрогестерона ацетат, норэтиндрон, норетиндронацетат или дидрогестерон, продолжительностью не менее 12-14 дней.
Прогестагены не рекомендованы женщинам после гистерэктомии, если у них не был диагностирован эндометриоз.
Дивигель следует наносить на чистую сухую кожу.
Дозу Дивигеля наносить 1 раз в сутки на кожу бедер или нижней части туловища, регулярно изменяя место нанесения. Площадь нанесения по размеру ― 1-2 ладони. Дивигель не следует наносить на молочные железы, лицо, гениталии, а также на участки кожи с раздражением. После нанесения препарата нужно подождать несколько минут, пока гель не подсохнет. Место нанесения не следует мыть в течение одного часа. Следует избегать случайного попадания Дивигеля в глаза. Необходимо вымыть руки сразу после нанесения геля.
Пациентки, которые не применяли раньше заместительную гормональную терапию (ЗГТ) или переходят на Дивигель после длительной комбинированной терапии, могут начать лечение Дивигелем в любой день.
Пациентки, которые переходят на Дивигель после непрерывной заместительной гормональной терапии, могут начать лечение Дивигелем после окончания последнего лечебного цикла.
При лечении постменопаузальних симптомов следует применять наименьшую эффективную дозу и длительность лечения должна быть как можно короче.
Если пациентка забыла вовремя нанести гель, следует продолжить лечение, как обычно, на следующий день. При нерегулярном применении препарата могут возникнуть менструальноподобные маточные кровотечения.
Побочные действия
В течение первых нескольких месяцев лечения возможны прорывные кровотечения и кровянистые выделения, чувствительность или увеличение груди. Эти симптомы обычно являются кратковременными и исчезают на протяжении лечения.
Нижеприведенные данные получены при проведении клинических испытаний и в пострегистрационном периоде. Побочные реакции могут возникнуть приблизительно у 76 % пациентов. Побочными реакциями, которые были зафиксированы у более чем 10 % пациентов во время клинических исследований, были реакции в месте нанесения и болезненность молочных желез.
Частота возникновения побочных реакций имеет следующую классификацию:
часто (≥ 1/100 < 1/10); нечасто (≥ /1000 < 1/100); редко (≥ 1/10000 < 1/1000); частота неизвестна (нельзя определить по имеющимся данным).
Побочные реакции, которые возникали при трансдермальном применении эстрадиола.
Доброкачественные, злокачественные и неопределенные новообразования (включая кисты и полипы).
Нечасто: доброкачественные опухоли молочной железы и эндометрия.
Частота неизвестна: миома.
Нарушения со стороны иммунной системы.
Нечасто: реакции гиперчувствительности.
Частота неизвестна: обострение наследственного ангионевротического отека.
Нарушения метаболизма и питания.
Часто: отек, увеличение массы тела, снижение веса.
Нечасто: повышение аппетита.
Частота неизвестна: гиперхолестеринэмия1.
Психические расстройства.
Часто: депрессия, нервозность, сонливость.
Нечасто: изменения либидо и настроения, тревожность, бессонница, апатия, эмоциональная лабильность, нарушение концентрации внимания.
Частота неизвестна: эйфория1,возбуждение1.
Нарушения со стороны нервной системы.
Часто: головная боль, головокружение.
Нечасто: мигрень, парестезии.
Частота неизвестна: тремор1.
Нарушения со стороны органов зрения.
Нечасто: нарушения зрения.
Редко: непереносимость контактных линз.
Частота неизвестна: сухость глаз1.
Нарушения со стороны сердечно-сосудистой системы.
Часто: приливы.
Нечасто: усиленное сердцебиение.
Редко: повышение артериального давления, тромбоэмболия вен.
Частота неизвестна: нарушение мозгового кровообращения, поверхностный флебит1, пурпура1.
Нарушения со стороны респираторной системы, торакальные и медиастинальные расстройства.
Частота неизвестна: затрудненное дыхание1, насморк1.
Нарушения со стороны пищеварительного тракта.
Часто: тошнота, рвота, желудочные колики, метеоризм.
Нечасто: запор.
Частота неизвестна: боль в животе, вздутие живота, диспепсия1, диарея1, ректальные симптомы1.
Нарушения со стороны гепатобилиарной системы.
Редко: нарушение функции печени и оттока желчи.
Частота неизвестна: холестатическая желтуха.
Нарушения со стороны кожи и подкожной клетчатки.
Нечасто: акне, облысение, сухость кожи, узловатая эритема, крапивница.
Редко: сыпь
Частота неизвестна: контактный дерматит, экзема, изменения ногтевой пластины1, узелковые изменения кожи 1, гирсутизм1.
Нарушения со стороны скелетно-мышечной системы и соединительной ткани.
Нечасто: суставные симптомы, мышечные судороги.
Нарушения со стороны почек имочеполовой системы.
Нечасто: увеличение частоты позывов и частоты мочеиспускания.
Частота неизвестна: недержание мочи1, цистит1, обесцвечивание мочи1, гематурия1.
Нарушения со стороны репродуктивной системы и молочных желез.
Часто: чувствительность/боль/напряжение молочных желез, прорывные кровотечения или кровянистые выделения, вагинальныевыделения, вульварные/влагалищные симптомы, менструальные расстройства.
Нечасто: увеличение молочных желез, повышенная чувствительность молочных желез, гиперплазия эндометрия.
Редко: дисменорея, предменструальный синдром.
Частота неизвестна: маточные симптомы1.
Общие нарушения и реакции в месте введения.
Часто: раздражение, зуд в месте нанесения, боль, гипергидроз.
Нечасто: усталость.
Частота неизвестна: отклонение лабораторных показателей от нормы1, астения1,гипертермия1, гриппозные симптомы1, недомогание1.
1Отдельные сообщения. Ввиду небольшого количества людей, которые принимали участие в исследованиях (n = 611), на основании полученных результатов приведенные побочные реакции нельзя классифицировать как возникающие нечасто или редко.
Другие побочные реакции, которые возникали при комбинированной терапии эстроген-прогестагенами:
Эстроген-зависимые доброкачественные и злокачественные опухоли, например, рак эндометрия.
Венозная тромбоэмболия (например, тромбоз глубоких вен нижних конечностей или тромбоз вен таза и эмболия легочных артерий), которые чаще возникают у пациенток, применяющих ЗГТ, чем у тех, которые не применяют.
Возможно развитие инфаркта миокарда и инсульта.
Возможны другие нарушения работы желчного пузыря.
Сообщалось об одиночных случаях хлоазмы, мультиформной эритемы, узловатой эритемы и геморрагической сыпи.
Возможно развитие деменции после 65 лет.
Риск развития рака молочных желез.
Риск развития рака молочных желез возрастает у женщин, которые применяли комбинацию эстрогена и прогестагена более пяти лет. Риск значительно меньше у женщин, которые применяли монотерапию эстрогеном, чем у применявших эстроген-прогестагенную комбинацию. Степень риска зависит от длительности лечения.
Риск развития рака эндометрия.
Пациентки с интактной маткой в постменопаузе.
Риск развития рака эндометрия у женщин с интактной маткой, не применяющих ЗГТ, составляет 5:1000.
Монотерапия эстрогенами не рекомендуется для ЗГТ женщинам с интактной маткой, так как увеличивается риск рака эндометрия.
По результатам эпидемиологических исследований, увеличения риска развития рака эндометрия зависит от длительности монотерапии эстрогенами и дозы эстрогена и составляет от 5 до 55 дополнительных случаев на тысячу женщин с 50 до 65 лет.
Добавление прогестагенов к терапии эстрогенами по крайней мере на 12 дней в течение каждого периода предотвращает увеличение этого риска.
Согласно исследованиям, применение комбинированной ЗГТ (циклической или непрерывной) в течение 5 лет не увеличивает риск развития рака эндометрия.
Риск развития рака яичников.
Долговременное применение ЗГТ ассоциируется с незначительным увеличением риска развития рака яичников. Согласно исследованиям, за 5 лет ЗГТ зафиксирован только один дополнительный случай рака на 2500 пациенток.
Риск развития эмболии вен.
ЗГТ связана с 1,3-3-кратным риском развития венозной тромбоэмболии, например, тромбоза глубоких вен или легочной эмболии. Развитие болезни более вероятно в первый год ЗГТ.
Риск развития ишемической болезни сердца.
Риск развития ишемической болезни сердца несколько повышается у пациенток старше 60 лет, которые применяют ЗГТ.
Риск развития ишемического инсульта.
Относительный риск ишемического инсульта вырастает в 1,5 раза у пациенток, которые применяют как монотерапию естрогенами, так и комбинированную эстроген-прогестагеннуютерапию. Риск геморрагического инсульта на протяжении ЗГТ не повышается.
Относительный риск не зависит от возраста или длительности лечения, однако риск как таковой, очевидно, зависит от возраста, поэтому общий риск развития инсульта с возрастом повышается у пациенток, которые применяют ЗГТ.
Противопоказания
Рак молочной железы (диагностированный, подозреваемый или в анамнезе).
Диагностированные или подозреваемые эстрогензависимые злокачественные опухоли (например, рак эндометрия).
Влагалищные кровотечения невыясненнойэтиологии.
Не подвергавшаяся лечению гиперплазия эндометрия.
Тромбоэмболические заболевания вен, в наличииили в анамнезе (тромбоз глубоких вен (ТГВ), эмболия легочной артерии).
Диагностированное повышенное свертывание крови (например, дефицит протеина С, протеина S или антитромбина).
Острая тромбоэмболия артерий, в наличии или в анамнезе (например, стенокардия, инфаркт миокарда).
Острые заболевания печени, в наличииили в анамнезе (до нормализации лабораторных показателей функций печени).
Гиперчувствительность к активному или вспомогательным веществам.
Порфирия.
Лекарственные взаимодействия
Сопутствующее применение препаратов-индукторов печеночных ферментов, особенно цитохрома Р450, (барбитуратов, карбамазепина, гризеофульвина и рифампицина) могут ускорять метаболизм эстрадиола.
Ритонавир и нелфинавир, хотя и являются мощными ингибиторами, при одновременном применении с эстрогенамипроявляют, наоборот, индуцирующий эффект.
Растительные препараты, которые содержат траву зверобоя продырявленного, могут усиливать метаболизм эстрогенов и прогестагенов. При трансдермальном применении препарат минует эффект «первого прохождения» через печень, следовательно, трансдермально нанесенные эстрогены и прогестагены в меньшей мере подвержены влиянию индукторов ферментов, чем гормоны, принятые внутрь.
Сильные и умеренные ингибиторы CYP 3A4, такие как азольные противогрибковые средства (например, флуконазол, итраконазол, кетоконазол, вориконазол), верапамил, макролиды (например, кларитромицин, эритромицин), дилтиазем и грейпфрутовый сок могут увеличивать плазменные концентрации эстрогена.
Клинически повышенный метаболизм эстрогенов и прогестагенов может привести к снижению эффекта и изменению характера влагалищного кровотечения.
Особые указания
Опыт заместительной гормональной терапии в лечении женщин старше
65 лет незначительный.
ЗГТ следует использовать только для лечения постменопаузальних симптомов, которые негативно влияют на качество жизни.
Следует тщательным образом оценивать (по крайней мере ежегодно) соотношение риска и пользы терапии.
ЗГТ продолжать до тех пор, пока ее польза превышаетриски.
Информация о побочных эффектах, связанных с заместительной гормональной терапией преждевременной менопаузы, ограничена. Из-за низкого абсолютного риска побочных реакций у молодых женщин соотношение риска и пользы для этих женщин может быть более благоприятным, чем у пожилых.
Обследование.
Перед началом или повторным назначением заместительной гормональной терапии (ЗГТ) врачу необходимо собрать полный личный и семейный анамнез пациентки, следует провести медицинское обследование (включая органы малого таза и молочные железы) с целью выявления возможных противопоказаний и соблюдения необходимой осторожности при назначении препарата.
В процессе лечения рекомендуется проводить периодические обследования. Частота и вид методов, которые входят в него, определяются для каждой пациентки индивидуально. Женщин нужно информировать, о каких изменениях в молочных железах следует сообщать врачу. Исследования, включая маммографию, должны проводиться в соответствии с принятыми нормами и адаптироваться к индивидуальным клиническим потребностям каждой пациентки.
Условия, требующие контроля.
Если любое из нижеперечисленных состояний имеется, встречалось раньше и/или заострялось в период беременности или предыдущей гормональной терапии, пациентка должна находиться под постоянным присмотром врача. Эти состояния в некоторых случаях могут рецидивировать или заостряться во время лечения Дивигелем, в частности лейомиома (фибромиома) матки или эндометриоз, тромбоэмболические заболевания, если они были в анамнезе, или их угроза, факторы риска эстрогензависимыхопухолей (например, I-я степень наследственности рака молочной железы), артериальная гипертензия, заболевание печени (например, аденома печени), сахарный диабет с поражением сосудов или без поражения, холелитиаз, мигрень или сильная головная боль, системная красная волчанка, гиперплазия эндометрия в анамнезе, эпилепсия, астма, отосклероз, наследственный отек Квинке.
Причины немедленного прекращения терапии.
Терапию следует прекратить в случае, если были обнаружены противопоказания и при возникновении таких состояний: желтуха или ухудшение функции печени, выраженное повышение артериального давления, новые приступы мигренеподобной головной боли, беременность.
Гиперплазия эндометрия и карцинома.
Риск гиперплазии эндометрия и рака увеличивается, если пациентки с интактной маткой лечатся только естрогенами в течение длительного времени. О 2-12-кратном увеличении риска рака эндометрия, в соответствии с длительностью лечения и дозой эстрогенов, сообщалось у пациентов, которые применяют эстрогены, в сравнении с теми, которые не применяют.
После прекращения лечения риск может оставаться повышенным в течение, по крайней мере
10 лет.
У женщин с интактной маткой непрерывная комбинированная терапия эстрогена и гестагенаили циклическое добавление прогестагена, по крайней мере на 12 дней в течение одного месяца или в течение 28 дней, предотвращает риск, связанный с увеличением эстрогена.
В течение первого месяца лечения могут возникать прорывные кровотечения и кровянистые выделения. Если кровотечение или кровянистые выделения появляются через некоторое время после начала лечения или если это продолжается и после прекращения лечения, причины кровотечения должны быть изучены. При необходимости следует сделать биопсию эндометрия, чтобы исключить злокачественную трансформацию клеток.
Лечениеэстрогенами без добавления прогестагенаможет привести к передраковим или злокачественным изменениям в очаге эндометриоза. Таким образом, нужно рассмотреть добавление прогестагена во время терапии эстрогенами пациенткам, которые перенесли гистеректомию из-за эндометриоза, особенно у пациенток с обнаруженными очагами эндометриоза.
Рак молочных желез.
Риск развития рака молочной железы повышается как у пациентов, которые применяют комбинацию эстрогена и гестагена, так и у тех, которые применяют только эстроген.
Эстроген-прогестагеннаякомбинированная терапия.
Рандомизированные,плацебо-контролируемые и эпидемиологические исследования показали, что применение комбинации эстрогена и прогестагена для заместительной гормональной терапии повышает риск развития рака молочных желез. Эффект проявляется приблизительно через 3 года.
Монотерапия эстрогенами.
У женщин, которые перенесли гистеректомию, применение эстрогенов для заместительной гормональной терапии не приводит к повышению риска возникновения рака молочных желез.
Другие наблюдения показывают незначительное повышение риска развития рака молочной железы, однако это повышение намного меньше, чем при применении эстроген-прогестагенной комбинации.
Очевидное увеличение риска раковых заболеваний в случае многолетней терапии эстрогенами. Однако риск возвращается к исходному уровню через несколько (не больше пяти) лет после прекращения лечения.
ЗГТ, особенно эстроген-прогестагенные комбинации, увеличивают плотность тканей молочной железы, которая может привести к ухудшению радиологической диагностики рака молочной железы.
Рак яичников.
Рак яичников встречается намного реже, чем рак молочной железы. Длительное применение (по меньшей мере 5-10 лет) эстрогенной ЗГТ было связано с небольшим увеличением риска развития рака яичников. По данным некоторых исследований, длительное применение комбинированной ЗГТ может быть связано с аналогичным или даже меньшим риском.
Венозная тромбоэмболия.
ЗГТ связана с 1,3-3-кратным риском развития венозной тромбоэмболии, например, тромбоза глубоких вен или легочной эмболии. Развитие болезни вероятнее всего в первый год заместительной гормональной терапии.
У пациенток со склонностью к тромбозам риск развития венозной тромбоэмболии является большим. Поскольку ЗГТ может его увеличить, она противопоказана таким пациенткам.
Общие факторы риска развития венозной тромбоэмболии включают прием эстрогенов, преклонный возраст, большие оперативные вмешательства, длительную иммобилизацию, ожирение (ИМТ > 30 кг/м2), беременность/послеродовый период, системную красную волчанку и рак. Не было достигнуто консенсуса в вопросе о возможной роли варикоза вен в развитии венозной тромбоэмболии.
Для всех хирургических больных должна быть рассмотрена необходимость специальных профилактических мероприятий по борьбе с послеоперационной тромбоэмболией. Если пациентку необходимо иммобилизировать в течение длительного времени после плановой операции, рекомендуется прекращение заместительной гормональной терапии за 4-6 недель до оперативного вмешательства. Лечение не следует продолжать до возобновления надлежащей двигательной активности.
Если в анамнезе у пациентки нет венозной тромбоэмболии, но она имеет близких родственников, которые перенесли тромбоэмболию в молодом возрасте, может быть предложен скрининг, когда ограничения будут тщательным образом пересмотрены.
Пациентам, которые длительное время принимают антикоагулянты, следует хорошо взвесить преимущества и риски заместительной гормональной терапии.
Лечение следует прекратить, если венозная тромбоэмболия развивается в начале терапии. Пациентка должен знать, при возникновении каких симптомов тромбоэмболии следует немедленно обратиться к врачу (например, болезненный отек ноги, внезапная боль в груди, затруднено дыхание).
Ишемическая болезнь сердца.
В ходе рандомизированных контролируемых исследований не было обнаружено защитного эффекта заместительной гормональной терапии эстроген-прогестагенной комбинацией или монотерапией эстрогенами у пациенток с ишемической болезнью сердца или у других женщин.
Эстроген-прогестагеннаякомбинированная терапия.
Относительный риск развития ишемической болезни сердца немного повышается при использовании эстроген-прогестагенной комбинированной терапии. Абсолютный риск развития ишемической болезни сердца зависит от возраста. Количество случаев ишемической болезни сердца в результате эстроген-прогестагеннойкомбинированной терапии у здоровых женщин, близких к менопаузе, очень мало, но с возрастом увеличивается.
Монотерапия эстрогенами.
Рандомизированные контролируемые испытания не обнаружили повышенного риска развития ишемической болезни сердца у женщин после гистеректомии, которые применяли только эстроген.
Ишемический инсульт.
Эстроген-прогестерон комбинированная терапия и монотерапия естрогенамисвязана с
1,5-кратным риском ишемического инсульта. Относительный риск не изменяется с возрастом или после менопаузы. Поскольку риск инсульта значительно зависит от возраста, у женщин, которые применяют ЗГТ, общий риск инсульта с возрастом растет.
Другие особенности.
Эстрогены могут повлечь задержку жидкости в организме, поэтому пациентки с нарушением функции сердца и почек должны находиться под особым контролем.
Следует тщательным образом наблюдать за пациентками с гипертриглицеридемией, которые применяют ЗГТ. Известно несколько случаев резкого повышения уровня триглицерида в плазме крови при применении эстрогенов такими пациентками, что может привести к развитию панкреатита.
Эстрогены повышают уровень тиреоид-связуемого глобулина (ТСГ), который приводит к повышению уровня циркулирующего количества гормонов щитовидной железы, измеряемого с помощью связанного с белком йода, концентрации Т4 (колоночный или радиоиммунный метод исследования) или концентрации Т3 (радиоиммунный метод исследования). Повышение уровня Т3 снижается, что отображает повышенный ТЗГ, концентрации свободных Т4 и Т3 изменяются.
Могут повышаться концентрации в сыворотке крови и других связывающих протеинов, например, кортикоид-связывающий глобулин (КСГ), глобулин, который связывает половые гормоны (ГСПГ), что приводит к повышению концентрации циркулирующих кортикостероидов и половых стероидных гормонов соответственно. Концентрации свободного или биологически активного гормонаостаются неизменными. Концентрация других протеинов плазмы может повышаться (ангиотензин/ренин субстрат, альфа-1-трипсин, церулоплазмин).
Изредка может возникать хлоазма, особенно у женщин с наличием в анамнезе хлоазмы во время беременности. Женщинам со склонностью к хлоазме следует привести к минимуму влияние солнечного света или ультрафиолетового излучения во время ЗГТ.
ЗГТ не улучшает когнитивные функции. Существует ряд доказательств, что риск развития деменции увеличивается у женщин старше 65-лет в начале и на протяжении терапии эстрогенами.
Дивигель не является контрацептивом, поэтому необходимо применять надлежащие средства контрацепции.
Дивигель содержит пропиленгликоль, который может вызвать раздражение кожи.
Особенности влияния лекарственного средства на способность управлять автотранспортом и потенциально опасными механизмами
Препарат не влияет на способность управлять автотранспортом или другими потенциально опасными механизмами.
Передозировка
Передозировкаэстрогенов может вызывать тошноту, головную боль и вагинальное кровотечение. Согласно нескольким сообщениям, никаких серьезных побочных эффектов не наблюдалось у детей, которые приняли пероральные контрацептивы с большой дозой эстрогенов. Лечение симптоматическое.
Форма выпуска и упаковка
По 0.5 г или 1.0 г геля помещают в пакетики из фольги алюминиевой.
По 28 пакетиков вместе с инструкцией по применению на государственном и русском языках помещают в картонную коробку.
Условия хранения
Хранить при температуре не выше 25 °C.
Хранить в недоступном для детей месте!
Срок хранения
3 года
Не использовать по истечении срока годности.
Условия отпуска из аптек
По рецепту
Саудалық атауы
Дивигель
Халықаралық патенттелмеген атауы
Эстрадиол
Дәрілік түрі
Сыртқа қолдануға арналған гель 0,1 % 0,5 г, 1,0 г
Құрамы
1 г препараттың құрамында
белсенді зат - 1 мг эстрадиол гемигидраты
(эстрадиолға баламалы),
қосымша заттар: карбомер (карбопол 974 Р), троламин, пропиленгликоль, этанол, тазартылған су.
Сипаттамасы
Бозаңданатын біртекті гель
Фармакотерапиялық тобы
Жыныс гормондары және жыныс жүйесінің модуляторлары. Эстрогендер. Табиғи және жартылай синтетикалық эстрогендер. Эстрадиол.
АТХ коды G03СА03
Фармакологиялық қасиеттері
Фармакокинетикасы
Дивигель эстрадиолдың спиртті негіздегі гелі болып табылады.
Гельді теріге жаққан кезде спирт жылдам буланады және эстрадиол тері арқылы өтіп, қантамыр жүйесіне түседі. Препаратты 200-400 см2аумаққа(бір немесе екі алақанның көлемі) жағу сіңірілген эстрадиолдың мөлшеріне әсер етпейді. Алайда, егер препаратты үлкен аумаққа жақса, сіңірілу дәрежесі едәуір төмендейді. Эстрадиолдың біршама мөлшері теріасты шелінде іркіледі, ол жерден біртіндеп жүйелі қан ағымына өтеді. Трансдермальді қолдану бауырлық метаболизмінің алғашқы сатысын болдырмауға мүмкіндік береді. Осы себепті, Дивигельді қолданғанда қан плазмасындағы эстроген концентрациясының ауытқуларының айқындығы пероральді эстрогендерде қолданғандағыға қарағанда, айтарлықтай аз.
Дивигельді трансдермальді жаққан кезде эстрадиолдың плазмадағы концентрациялары мынадай болды:
|
Дивигельдің дозасы |
Cең жоғ. (пикомоль/л) |
Cорташа (пикомоль/л) |
Cең төм. (пикомоль/л) |
|
0,5 мг |
143 |
75 |
92 |
|
1 мг |
247 |
124 |
101 |
|
1,5 мг |
582 |
210 |
152 |
Препаратпен емделу кезінде эстрадиол/эстрон арақатынасы 0,4-0,7 деңгейінде сақталады, ал эстрогендерді ішу арқылы қабылдаған кезде ол әдетте, 0,2-ден аз деңгейге түсіп кетеді. Биожетімділігінің тұрақты көрсеткіші эстрадиол валератының баламалы пероральді дозасымен салыстырғанда 82 % құрайды.
Дивигельдің трансдермальді қолданылған кездегі метаболизмі мен экскрециясы табиғи эстрогендерге ұқсас.
Фармакодинамикасы
Дивигель гелінің белсенді ингредиенті - эстрадиол, ол химиялық және биологиялық тұрғыдан адамдағы эндогендік эстрадиолға ұқсас синтетикалық 17α-эстрадиол болып табылады. Ол әйелдерде менопауза кезеңіндегі эстрогендер деңгейі төмендеуінің орнын толтырады, сол арқылы, менопауза симптомдарын жеңілдетеді. Эстрогендер менопауза кезеңінде немесе овариоэктомиядан кейін туындайтын сүйек массасы жоғалтылуының алдын алады.
Эстрадиолды медроксипрогестерон ацетатымен бірге трансдермальді қолдану холестерин/ТЖЛП (тығыздығы жоғары липопротеиндер) арақатынасын өзгертпей, жалпы холестерин деңгейінің төмендеуіне ықпал етеді. Дивигельдің постменопауза кезеңінде сүйек тіні тығыздығының төмендеуін түзету үшін тиімділігі пероральді эстрогендік препараттарды қолданғандағыдай.
Қолданылуы
- эстрогендер тапшылығымен байланысты симптомдарда, табиғи және жасанды менопауза кезеңінде және басқа да эстроген тапшылығы жағдайларында
- сыну қаупінің жоғарылығымен жүретін менопаузадан кейінгі остеопороздың профилактикасы үшін, остеопороз профилактикасына арналған басқа дәрілік заттар қарсы көрсетілімді немесе жарамсыз болған кезде.
Қолдану тәсілі және дозалары
Дивигель – бұл ұзақ уақыт бойы немесе кезеңдік емдеуге арналған трансдермальді қолданылатын гель. Әдеттегі бастапқы дозасы тәулігіне 1 г гельді құрайды, бұл 1 мг эстрадиолға сәйкес келеді. Қолданылу ұзақтығы мен дозаларын дәрігер, жекелей пациенттердің ерекшеліктерін ескере отырып таңдайды (клиникалық жағдайға байланысты, 2-3 кезеңнен соң дозасын: тәулігіне 0,5 г-ден 1,5 г гельге дейін түзетуге болады, бұл 0,5-тен 1,5 мг дейінгі эстрадиолға сәйкес келеді).
Жатыры интактілі пациент әйелдер үшін Дивигельді 1 ай аралықпен прогестагендермен, мысалы, медроксипрогестерон ацетатын, норэтиндронды, норетиндронацетат немеседидрогестеронды пайдалана отырып, кемінде 12-14 күнге созылатындай емдеумен біріктіру қажет.
Егер гистерэктомиядан кейінгі әйелдерге эндометриоз диагнозы қойылмаса, прогестагендер оларға ұсынылмайды.
Дивигельді таза, құрғақ теріге жағу керек.
Дивигельдің дозасын тәулігіне 1 рет сан немесе арқаның төменгі бөліктерінің терісіне, жағу орнын мезгіл-мезгіл өзгерте отырып жағу керек. Жағылатын аумағының өлшемі ― 1-2 алақан. Дивигельді сүт бездеріне,бетке, гениталийге, сондай-ақ, терінің тітіркенген бөліктеріне жақпау керек. Препаратты жаққаннан кейін, гель кепкенше бірнеше минут күте тұру керек. Жаққан орынды бір сағат ішінде жумау керек. Дивигельдің байқаусызда көзге тиіп кетуін болдырмау керек. Гельді жаққаннан кейін бірден қолды жуу қажет.
Бұрын орынбасушы гормональді емді (ОГЕ) қолданбаған немесе ұзақ уақыт біріктіріп емдеуден кейін Дивигельге ауысқан пациент әйелдер Дивигельмен емделуді кез келген күні бастай алады.
Үздіксіз орынбасушы емнен кейін Дивигельге ауысқан пациент әйелдер, Дивигельмен емделуді соңғы емдеу кезеңі аяқталғаннан кейін бастай алады.
Постменопаузалық симптомдарды емдеу кезінде ең аз тиімді дозасын қолдану керек және емдеудің ұзақтығы барынша қысқарақ болуы тиіс.
Егер пациент әйел гельді уақытында жағуды ұмытып кетсе, емдеуді әдеттегідей, келесі күні жалғастыруы керек. Препарат жүйесіз қолданылған жағдайда, жатырдан етеккір тәрізді қан кетулер туындауы мүмкін.
Жағымсыз әсерлері
Емдеудің алғашқы бірнеше айы ішінде лақылдап қан кетулер мен қан аралас бөліністер, емшектің сезімталдығы немесе ұлғаюы ықтимал. Бұл симптомдар әдетте қысқа мерзімді болып табылады және емдеу барысында жойылады.
Төменде келтірілген деректер клиникалық сынақтарды жүргізу кезінде және тіркеуден кейінгі кезеңде алынған. Жағымсыз реакциялар пациенттердің шамамен 76%-ында туындауы мүмкін. Клиникалық зерттеулер кезінде пациенттердің 10%-дан астамында анықталған жағымсыз реакциялар, жаққан орындағы реакциялар және сүт бездерінің ауыруы болды.
Жағымсыз реакциялардың туындау жиілігінің жіктеуі мынадай:
жиі (≥ 1/100 < 1/10); жиі емес (≥ /1000 < 1/100); сирек (≥ 1/10000 < 1/1000); жиілігі белгісіз (қолда бар деректер бойынша анықтау мүмкін емес).
Эстрадиолды трансдермальді қолданған кезде туындаған жағымсыз реакциялар.
Қатерсіз, қатерлі және анықталмаған жаңа түзілімдер (кисталар мен полиптерді қоса).
Жиі емес: сүт безі мен эндометрийдің қатерсіз ісіктері.
Жиілігі белгісіз: миома.
Иммундық жүйе тарапынан болатын бұзылулар.
Жиі емес: аса жоғары сезімталдық реакциялары.
Жиілігі белгісіз: тұқым қуалайтын ангионевроздық ісінудің өршуі.
Метаболизм және тамақтану бұзылулары.
Жиі: ісіну, дене салмағының артуы, салмақтың азаюы.
Жиі емес: тәбеттің артуы.
Жиілігі белгісіз: гиперхолестеринемия1.
Психикалық бұзылыстар.
Жиі: депрессия, күйгелектік, ұйқышылдық.
Жиі емес: либидо мен көңіл-күйдің өзгерістері, үрейлену, ұйқысыздық, апатия, эмоционалды құбылмалылық, зейін қоюдың бұзылуы.
Жиілігі белгісіз: эйфория1, қозу1.
Жүйке жүйесі тарапынан болатын бұзылулар.
Жиі: бас ауыруы, бас айналуы.
Жиі емес: бас сақинасы, парестезиялар.
Жиілігі белгісіз: тремор1.
Көру мүшелері тарапынан болатын бұзылулар.
Жиі емес: көрудің бұзылуы.
Сирек: жанаспалы линзаларды жақпаушылығы.
Жиілігі белгісіз: көздің құрғауы1.
Жүрек-қантамыр жүйесі тарапынан болатын бұзылулар.
Жиі: қан кернеулері.
Жиі емес: жүрек соғысының күшеюі.
Сирек: артериялық қысымның жоғарылауы, веналар тромбоэмболиясы.
Жиілігі белгісіз: ми қанайналымының бұзылуы, беткейлік флебит1, пурпура1.
Респираторлық жүйе тарапынан болатын бұзылулар, торакальді және медиастинальді бұзылыстар.
Жиілігі белгісіз: тыныстың тарылуы1, мұрынның бітелуі1.
Ас қорыту жолы тарапынан болатын бұзылулар.
Жиі: жүрек айнуы, құсу, асқазан шаншулары, метеоризм.
Жиі емес: іш қатуы.
Жиілігі белгісіз: іш ауыруы, іштің кебуі, диспепсия1, диарея1, ректальді симптомдар1.
Гепатобилиарлы жүйе тарапынан болатын бұзылулар.
Сирек: бауыр функциясы мен өттің ағып шығуының бұзылуы.
Жиілігі белгісіз: холестаздық сарғаю.
Тері және теріасты шелі тарапынан болатын бұзылулар.
Жиі емес: акне, шаштың түсуі, терінің құрғауы, түйінді эритема, есекжем.
Сирек: бөртпе
Жиілігі белгісіз: жанаспалы дерматит, экзема, тырнақ пластинкасының өзгерістері1, терінің түйінді өзгерістері 1,гирсутизм1.
Қаңқа-бұлшықет жүйесі мен дәнекер тіндер тарапынан болатын бұзылулар.
Жиі емес: буын симптомдары, бұлшықет құрысулары.
Бүйрек және несеп-жыныс жүйесі тарапынан болатын бұзылулар.
Жиі емес: несеп шығаруға қысылу және несеп шығару жиілігінің артуы.
Жиілігі белгісіз: несепті ұстай алмау1, цистит1, несептің түссізденуі1, гематурия1.
Ұрпақ өрбіту жүйесі мпн сүт бездері тарапынан болатын бұзылулар.
Жиі: сүт бездерінің сезімталдығы/ауыруы/кернеуі, лақылдап қан кетулер немесе қан аралас бөліністер, қынаптық бөліністер, вульва/қынап симптомдары, етеккір бұзылыстары.
Жиі емес: сүт бездерінің ұлғаюы, сүт бездерінің сезімталдығының жоғарылауы, эндометрий гиперплазиясы.
Сирек: дисменорея, етеккір алды синдромы.
Жиілігі белгісіз: жатырлықсимптомдар1.
Жалпы бұзылулар және енгізген жердегі реакциялар.
Жиі: тітіркену, жаққан орынның қышынуы, ауыру, гипергидроз.
Жиі емес: шаршау.
Жиілігі белгісіз: зертханалық көрсеткіштердің қалыптан ауытқуы1, астения1, гипертермия1, тұмау тәрізді симптомдар1, дімкәстану 1.
1Жекелеген хабарламалар. Зерттеуге қатысқан адамдар санының аздығына (n = 611) байланысты, алынған деректердің негізінде, келтірілген жағымсызреакциялардыжиі емес немесе сирек туындайтын деп жіктеуге болмайды.
Эстроген-прогестагендермен біріктіріп емдеу кезінде туындаған басқа жағымсыз реакциялар:
Эстрогенге тәуелді қатерсіз және қатерлі ісіктер, мысалы, эндометрий обыры.
ОГЕ қолданып жүрмегендерге қарағанда, қолданып жүрген пациент әйелдерде жиі туындайтын вена тромбоэмболиясы (мысалы, аяқтардың тереңвеналарының тромбозы немесе жамбас веналарының тромбозы және өкпе артерияларының эмболиясы).
Миокард инфарктісі және инсульт дамуы мүмкін.
Өт қалтасы жұмысының басқа да бұзылулары болуы мүмкін.
Хлоазманың, мультиформалы эритеманың, түйінді эритема мен геморрагиялық бөртпенің жеке-дара жағдайлары туралы хабарланды.
65жастан кейін деменция дамуы мүмкін.
Сүт бездері обырының даму қаупі.
Сүт бездері обырының даму қаупі эстрогенмен прогестагеннің біріктірілімін бес жылдан артық қолданған әйелдерде арта түседі. Қауіп эстроген-прогестаген біріктірілімін қолданған әйелдерге қарағанда, эстрогенмен монотерапиянықолданған әйелдерде едәуір аз. Қауіп дәрежесі емдеудің ұзақтығына байланысты.
Эндометрий обырының даму қаупі.
Менопаузадлан кейінгі кезеңдегі жатыры интактілі пациент әйелдер.
Жатыры интактілі, ОГЕ қолданып жүрмеген әйелдердеэндометрий обырының даму қаупі5:1000 құрайды.
Жатыры интактіліәйелдерге ОГЕ үшінэстрогендермен монотерапияұсынылмайды, өйткені,эндометрий обырының қаупі жоғарылайды.
Эпидемиологиялық зерттеулердің нәтижелері бойынша, эндометрий обырының даму қаупінің жоғарылауы эстрогендермен монотерапияның ұзақтығына және эстрогеннің дозасына тәуелді және 50-ден пен 65 жас аралығындағы мың әйелдің5-тен 55-ке дейінгі қосымша жағдайларын құрайды.
Эстрогендермен емдеуге әр кезең ішінде кемінде 12 күнге прогестагендерді қосу бұл қауіптің артуын болдырмайды.
Зерттеулерге сәйкес, біріктірілгенОГЕ (кезеңдік немесе үздіксіз) 5 жыл бойы қолдану эндометрийобырының даму қаупін арттырмайды.
Аналық бездер обырының даму қаупі.
ОГЕұзақ уақыт бойы қолдану аналық бездер обырының даму қаупінің мардымсыз артуымен астасады.Зерттеулерге сәйкес, ОГЕ 5 жылыішінде 2500 пациентәйелде обырдың тек бір ғана қосымша жағдайы анықталған.
Веналар эмболиясының даму қаупі.
ОГЕ вена тромбоэмболиясының, мысалы, терең веналар тромбозы немесе өкпе эмболиясының даму қаупінің 1,3-3 есе артуымен байланысты. Аурудың дамуы ОГЕ алғашқы жылы анағұрлым ықтималырақ.
Жүректің ишемиялық ауруыныңдаму қаупі.
Жүректің ишемиялық ауруының даму қаупі 60 жастан асқан, ОГЕ қолданып жүрген пациент әйелдерде біршама жоғарылайды.
Ишемиялық инсульттің даму қаупі.
Ишемиялық инсульттің салыстырмалы қаупі эстрогендермен монотерапияны қолданып жүрген пациент әйелдерде де, біріктірілген эстроген-прогестаген емінқолданып жүрген пациент әйелдерде де 1,5 есе жоғарылайды. Геморрагиялық инсульт қаупі ОГЕ кезеңі бойына жоғарыламайды.
Салыстырмалы қаупі жас шамасына немесе емдеудің ұзақтығына тәуелсіз, алайда осы қаупінің жас шамасына тәуелді екендігі сөзсіз, сондықтан, ОГЕ қолданып жүрген пациент әйелдерде инсульт дамуының жалпы қаупі жас ұлғая келе жоғарылай түседі.
Қолдануға болмайтын жағдайлар
Сүт безінің обыры (диагнозы қойылған, күмәнді немесе анамнездегі).
Диагнозы қойылған немесе күмәнді эстроген тәуелді қатерлі ісіктер (мысалы, эндометрий обыры).
Шығу тегі белгісіз қынаптан қан кетулер.
Емделмеген эндометрий гиперплазиясы.
Веналардың қазіргі уақыттағы немесе анамнездегі тромбоэмболиялық аурулары (терең веналар тромбозы (ТВТ), өкпе артериясыныңэмболиясы).
Диагнозы анықталған жоғары қан ұюы (мысалы, протеин С, протеин S немесе антитромбин тапшылығы).
Артериялардың қазіргі уақыттағы немесе анамнездегі жедел тромбоэмболиясы (мысалы, стенокардия, миокард инфарктісі).
Қазіргі уақыттағы немесе анамнездегі бауырдың жедел аурулары (бауыр функциясының зертханалық көрсеткіштері қалыпқа түскенге дейін).
Белсенді немесе қосымша заттарына аса жоғары сезімталдық.
Порфирия.
Дәрілермен өзара әрекеттесуі
Бауыр ферменттерінің, әсіресе, Р450 цитохромы индукторлары препараттарын (барбитураттар,карбамазепин, гризеофульвин және рифампицин) қатарлас қолдану эстрадиол метаболизмін жеделдетуі мүмкін.
Ритонавир мен нелфинавир, күшті тежегіштері болып табылса да, эстрогендермен бір уақытта қолданылғанда керісінше, индукциялайтын әсер береді.
Құрамында шілтер жапырақты шайқурай шөбі бар өсімдік текті препараттар, эстрогендер мен прогестагендердің метаболизмін күшейтуі мүмкін. Трансдермальді қолданғанда препарат бауыр арқылы «бірінші өту»әсеріне ұшырамайды, сәйкесінше, ішке қабылданған гормондарға қарағанда, трансдермальді жағылған эстрогендер мен прогестагендер ферменттер индукторларының әсеріне аз ұшырайды.
Зеңге қарсы азолдық дәрілер (мысалы, флуконазол, итраконазол, кетоконазол, вориконазол), верапамил, макролидтер (мысалы, кларитромицин, эритромицин), дилтиазем жәнегрейпфрутшырыны сияқты CYP 3A4 күшті және орташа тежегіштері эстрогеннің плазмалық концентрациясын арттыруы мүмкін.
Эстрогендер мен прогестагендер метаболизмінің клиникалық жоғарылауы әсерінің төмендеуіне және қынаптан қан кету сипатының өзгеруіне алып келуі мүмкін.
Айрықша нұсқаулар
65 жастан асқан әйелдерде орынбасушы гормональді емдеу тәжірибесі аз.
ОГЕ тек, өмір сапасына жағымсыз әсер беретін менопаузадан кейінгі симптомдарды емдеу үшін ғана пайдалану керек.
Емдеудің қаупі мен пайдасының арақатынасын мұқият (кемінде жыл сайын) бағалау керек.
ОГЕ пайдасы қаупінен асып түскенге дейін жалғастыру керек.
Мерзімінен бұрын басталған менопаузаның орынбасушы гормональді емімен байланысты жағымсыз әсерлер туралы ақпарат шектеулі. Жас әйелдердегі жағымсыз реакциялардыңабсолюттік санының аздығына байланысты, бұл әйелдер үшін қаупі мен пайдасының арақатынасы егде жастағы әйелдерге қарағанда жағымдырақ болуы мүмкін.
Тексеру.
Орынбасушы гормональді емді (ОГЕ) бастаудың немесе қайта тағайындаудың алдында дәрігер пациентәйелдің толық жеке және отбасылық анамнезін жинақтауы қажет, препаратты тағайындаған кезде болуы мүмкін қарсы көрсетілімдерін анықтау және қажетті сақтық шараларын сақтау мақсатында медициналық тексеру (кіші жамбас ағзалары мен сүт бездерін қоса) жүргізу керек.
Емдеу үдерісінде мезгіл-мезгіл тексеру жүргізіп отыру ұсынылады. Оған кіретін әдістердің жиілігі мен түрі әр пациент әйел үшін жекелей белгіленеді. Әйелдерге, сүт бездеріндегі қандай өзгерістер туралы дәрігерге хабарлау керектігін айту керек. Маммографияны қоса зерттеулер, қолданыстағы нормаларға сәйкес жүргізілуі және әр пациент әйелдің жеке клиникалық қажеттіліктеріне бейімделуі тиіс.
Бақылауды қажет ететін жағдайлар.
Егер төменде атап келтірілген жағдайлардың кез келгені бар болса, бұрын кездессе және/немесе жүктілік немесе алдыңғы гормональді емдеу кезінде өршісе, пациент әйел дәрігердің тұрақты қадағалауында болуы тиіс.Ол жағдайлар кейде, Дивигельмен емдеу кезінде қайталануы немесе өршіп кетуі мүмкін, атап айтқанда жатыр лейомиомасы (фибромиома) немесе эндометриоз, тромбоэмболияық аурулар, егер бұлар,немесе олардың қаупі анамнезде болса, эстрогентәуелді ісіктердің қауіп факторлары (мысалы, сүт безі обырының тұқым қуалаушылығының I дәрежесі), артериялық гипертензия, бауыр аурулары (мысалы, бауыр аденомасы), қантамырлардың зақымдануымен немесе зақымдануынсыз жүретін қант диабеті, холелитиаз, бас сақинасы немесе күшті бас ауыруы, жүйелі қызыл жегі, анамнездегі эндометрий гиперплазиясы, эпилепсия, демікпе, отосклероз, тұқым қуалайтын Квинке ісінуі.
Емдеудің дереу тоқтатылуының себептері.
Егер қарсы көрсетілімдері анықталса және мына жағдайлар: сарғаю немесе бауыр функциясының нашарлауы, артериялық қысымның айқын жоғарылауы, бас сақинасы тәрізді бас ауыруының жаңа ұстамалары, жүктілік туындаса, емдеуді тоқтату керек.
Эндометрий гиперплазиясы және карцинома.
Егер жатыры интактілі пациент әйелдер ұзақ уақыт бойы тек эстрогендермен емделсе, эндометрий гиперплазиясы мен обыр қаупі арта түседі. Емдеу ұзақтығына және эстрогендердің дозасына сәйкес эндометрий обыры қаупінің 2-12есе артуы туралы, эстрогендерді қолданып жүрмегендермен салыстырғанда, қолданып жүрген пациенттерде хабарланды.
Емдеуді тоқтатқаннан кейін қауіп кемінде 10 жыл бойы жоғары күйінде қалуы мүмкін.
Жатыры интактілі әйелдерде эстроген мен гестагеннің үздіксіз біріктірілген емі немесе прогестагеннің кезеңдік түрде, бір айдың немесе 28 күннің ішінде кемінде 12 күнге қосылуы, эстрогеннің артуымен байланысты қауіптің алдын алады.
Емдеудің алғашқы айы ішінде лақылдап қан кетулер мен қан аралас бөліністер туындауы мүмкін. Егер қан кету немесе қан аралас бөліністер емдеуді бастағаннан кейін біраз уақыттан соң пайда болса немесе, егер бұл емдеуді тоқтатқаннан кейін де жалғаса берсе, қан кетудің себептері зерттелуі тиіс. Қажет болған жағдайда, жасушалардың қатерлі трансформациясының бар-жоқтығын анықтау үшін, эндометрий биопсиясын жасау керек.
Эстрогендермен прогестагенді қоспай емдеу эндометриоз ошағындағы обыралды немесе қатерлі өзгерістерге алып келуі мүмкін. Осылайша, эндометриозға байланысты гистеректомияны бастан өткерген пациент әйелдерге, әсіресе, эндометриоз ошақтары анықталған пациентәйелдерде эстрогендермен емдеу кезінде прогестагенді қосуды қарастыру керек.
Сүт бездерінің обыры.
Сүт безі обырының даму қаупі эстроген мен гестаген біріктірілімін қолданып жүрген пациентерде де, тек эстрогенді қолданып жүргендерде де жоғарылайды.
Эстроген-прогестаген біріктірілген емі.
Рандомизацияланған, плацебо-бақыланатын және эпидемиологиялық зерттеулер, орынбасушы гормональні емдеу үшін эстроген мен прогестаген біріктірілімін қолдану сүт бездері обырының даму қаупін арттыратынын көрсетті. Әсері шамамен 3 жылдан соң білінеді.
Эстрогендермен монотерапия.
Гистеректомияны бастан өткерген әйелдерде орынбасушы гормональді емдеу үшін эстрогендерді қолдану сүт безі обырының туындау қаупінің жоғарылауына алып келмейді.
Басқа бақылаулар сүт безі обырының даму қаупінің болар-болмас жоғарылағанын көрсетеді, алайда бұл жоғарылауы, эстроген-прогестаген біріктірілімін қолданғандағыға қарағанда айтарлықтай аз.
Эстрогендермен бірнеше жыл емдеген жағдайда обыр аурулары қаупінің артатыны анық. Алайда қауіп, емдеуді тоқтатқаннан кейін бірнеше жылдан кейін (бес жылдан аспайды)бастапқы деңгейіне қайтып келеді.
ОГЕ, әсіресе эстроген-прогестаген біріктірілімдері, сүт безі тіндерінің тығыздығын арттырады, ол сүт безі обырының радиологиялық диагностикасының нашарлауына алып келуі мүмкін.
Аналық бездер обыры.
Аналық бездердің обыры сүт безі обырына қарағанда, айтарлықтай сирек кездеседі. Эстрогендік ОГЕ ұзақ уақыт (кемінде 5-10 жыл) қолдану аналық бездер обырының даму қаупінің аздап артуымен байланысты болды. Кейбір зерттеулердің деректері бойынша, біріктірілген ОГЕ ұзақ уақыт қолдану, алдыңғыға ұқсас немесе тіпті азғантай қаупімен байланысты болуы мүмкін.
Вена тромбоэмболиясы.
ОГЕ вена тромбоэмболиясының, мысалы, терең веналары тромбозының немесе өкпе эмболиясының 1,3-3 есе дамуы қаупімен байланысты. Аурудың дамуы орынбасушы гормональді емнің алғашқы жылында ықтималдырақ.
Тромбоздарға бейімділігі бар пациент әйелдерде вена тромбоэмболиясының даму қаупі зор болып табылады. ОГЕ оны арттыруы мүмкін болғандықтан, оны ондай пациент әйелдерге қолдануға болмайды.
Вена тромбоэмболиясы дамуының жалпы қауіп факторларына эстрогендерді қабылдау, жас егделігі, ауқымды операциялық араласымдар, ұзақ уақыт иммобилизациялау, семіздік (ДСИ > 30 кг/м2), жүктілік/босанғаннан кейінгі кезең, жүйелі қызыл жегі және обыр жатады. Вена тромбоэмболиясының дамуында веналар варикозының рөлі болуы мүмкіндігі туралы мәселеде консенсусқа қол жеткізілген жоқ.
Барлық хирургиялық науқастар үшін операциядан кейінгі тромбоэмболияны болдырмау үшін арнайыпрофилактикалық шаралар қажеттілігі қарастырылуы тиіс. Егер пациент әйелді жоспарлы операциядан кейін ұзақ уақыт бойы иммобилизациялау қажет болса, орынбасушы гормональді емді операциялық араласуға дейін 4-6 апта бұрын тоқтату ұсынылады. Емдеуді тиісінше қимыл-қозғалыс белсенділігі қайта басталғанға дейін жалғастырмау керек.
Егер пациентәйелде анамнезінде вена тромбоэмболиясы жоқ болса, бірақ оның жас кезінде тромбоэмболияны бастан өткерген жақын туыстары бар болса, шектеулер аса мұқият қайта қарастырылатын кезде скрининг ұсынылуы мүмкін.
Ұзақ уақыт бойы антикоагулянттарды қабылдап жүрген пациенттерге, орынбасушы гормональді емнің артықшылықтары мен қауіптерін жақсылап салыстыру керек.
Егер вена тромбоэмболиясы емдеудің басында дамыса, емдеуді тоқтату керек. Пациент әйел, тромбоэмболияның қандай симптомдары туындаған кезде тез арада дәрігерге хабарласуы керектігін білуі тиіс (мысалы, аяқтың ауырсынумен жүретін ісінуі, кенеттен кеуденің ауыруы, тыныстың тарылуы).
Жүректің ишемиялық ауруы.
Рандомизацияланған бақыланатын зерттеулер барысында, жүректің ишемиялық ауруы бар пациент әйелдерде немесе басқа әйелдерде эстроген-прогестаген біріктірілімімен немесе эстрогендер монотерапиясымен орынбасушы гормональді емнің қорғағыш әсері анықталған жоқ.
Эстроген-прогестаген біріктірілгенемі.
Жүректің ишемиялық ауруы дамуының салыстырмалы қаупі эстроген-прогестаген біріктірілген емін пайдаланған кезде сәл жоғарылайды. Жүректің ишемиялық ауруы дамуының абсолюттік қаупі жас шамасына байланысты болып келеді. Эстроген-прогестаген біріктірілген емінің нәтижесіндегі жүректің ишемиялық ауруы жағдайларының саны менопаузаға жақындаған дені сау әйелдерде өте аз, бірақ жас ұлғая келе арта түседі.
Эстрогендермен монотерапия.
Рандомизацияланған бақыланатын сынақтардан тек эстрогенді қолданған, гистеректомиядан кейінгі әйелдерде жүректің ишемиялық ауруы қаупінің жоғарылығы анықталған жоқ.
Ишемиялық инсульт.
Эстроген-прогестерон біріктірілген емі мен эстрогендермен монотерапия ишемиялық инсульттің 1,5 есе артуы қаупімен байланысты. Салыстырмалы қаупі жас ұлғая келе немесеменопаузадан кейін өзгермейді. ОГЕ қолданып жүрген әйелдерде инсульт қаупі елеулі дәрежеде жас шамасына тәуелді болғандықтан, инсульттің жалпы қаупі жас ұлғая келе арта түседі.
Басқа ерекшеліктер.
Эстрогендер организмдесұйықтықтың іркілуіне соқтыруы мүмкін, сондықтан, жүрек және бүйрек функциясының бұзылуы бар пациент әйелдер айрықша бақылауда болуы тиіс.
Гипертриглицеридемиясы бар, ОГЕ қолданып жүрген пациент әйелдерді аса мұқият қадағалау керек. Мұндай пациент әйелдерде эстрогендерді қолданғанда қан плазмасындағы триглицерид деңгейі күрт жоғарылаған бірнеше жағдай белгілі, бұл панкреатиттің дамуына алып келуі мүмкін.
Эстрогендер тиреоид-байланысқан глобулин (ТБГ) деңгейін арттырады, ол ақуызбен байланысқан Т4 концентрациялы (зерттеудің бағаналық немесе радиоиммундық әдісі) немесе Т3 концентрациялы (зерттеудің радиоиммундық әдісі) йодтың көмегімен өлшенген қалқанша без гормондарының айналымдағы мөлшері деңгейінің жоғарылауына алып келеді. Т3 жоғары деңгейі төмендейді, бұл ТТГ жоғарылауын көрсетеді, бос Т4 және Т3 концентрациялары өзгереді.
Қан сарысуындағы басқа байланыстыратын протеиндердің, мысалы, кортикоид-байланыстыратын глобулин (КБГ), жыныс гормондарын байланыстыратын глобулин (ЖГБГ) концентрациялары жоғарылауы мүмкін, бұл сәйкесінше, айналымдағы кортикостероидтар мен жыныстық стероид гормондары концентрациясының жоғарылауына алып келеді. Бос немесе биологиялық белсенді гормонның концентрациялары өзгеріссіз күйі қалады. Басқа плазма протеиндерінің (ангиотензин/ренин субстрат, альфа-1-трипсин, церулоплазмин) концентрациясы жоғарылауы мүмкін.
Ара-арасында, әсіресе, анамнезінде жүктілік кезіндегі хлоазмасы бар әйелдерде хлоазма туындауы мүмкін. Хлоазмаға бейім әйелдерге ОГЕ кезінде күн сәулесінің немесе ультракүлгін сәуленің әсеріне аз ұшырау керек.
ОГЕ когнитивті функцияларды жақсартпайды. 65 жастан асқан әйелдерде эстрогендермен емдеудің басында және емдеу кезеңі бойына деменцияның даму қаупі арта түсетіндігіне бірқатар дәлелдер бар.
Дивигель контрацептив емес, сондықтан, тиісті контрацепциялық дәрілерді қолдану қажет.
Дивигельдің құрамында пропиленгликоль бар, ол терінің тітіркенуін туғызуы мүмкін.
Дәрілік заттың автокөлік және қауіптілігі зор механизмдерді басқару қабілетіне ықпал ету ерекшеліктері
Препарат автокөлік немесе қауіптілігі зор басқа механизмдерді басқару қабілетіне әсер етпейді.
Артық дозалануы
Эстрогендермен артық дозалану жүрек айнуын, бас ауыруын және қынаптан қан кетуді туғызы мүмкін. Бірнеше хабарламаларға сәйкес, эстрогендердің көп дозасы бар контрацептивтерді қабылдаған балаларда ешқандай күрделі жағымсыз әсерлер байқалмаған. Емі симптоматикалық.
Шығарылу түрі және қаптамасы
0.5 г немесе 1.0 г гель алюминий фольгадан жасалған пакеттерге салынған.
28 пакеттен қолдану жөніндегі мемлекеттік және орыс тілдеріндегі нұсқаулықпен бірге картон қорапқа салынады.
Сақтау шарттары
25°С-ден аспайтын температурада сақтау керек.
Балалардың қолы жетпейтін жерде сақтау керек!
Сақтау мерзімі
3 жыл
Жарамдылық мерзімі өткеннен кейін пайдалануға болмайды
Дәріханалардан босатылу шарттары
Рецепт арқылы