Деницеф, 1 гр, порошок №1, коробка из картона
Деницеф
Международное непатентованное название
Цефтриаксон
Лекарственная форма
Порошок для приготовления раствора для инъекций 1 г
Состав
активное вещество – цефтриаксона натрия стерильного
эквивалентно цефтриаксону безводному 1,0 г
Описание
Кристаллический слегка гигроскопичный порошок от белого до светло-желтого цвета.
Фармакотерапевтическая группа
Антибактериальные препараты для системного использования. Бета-лактамные антибактериальные препараты прочие. Цефалоспорины третьего поколения. Цефтриаксон.
Код АТХ J01DD04
Фармакологические свойства
Фармакокинетика
Фармакокинетика цефтриаксона носит нелинейный характер. Все основные фармакокинетические параметры, основанные на общих концентрациях препарата, за исключением периода полувыведения, зависят от дозы.
Максимальная концентрация в плазме после однократного внутримышечного введения 1 г препарата составляет около 81 мг/л и достигается в пределах 2-3 часов после введения. Площади под кривой «концентрация в плазме – время» после внутривенного и внутримышечного введения одинаковы. Это означает, что биодоступность цефтриаксона после внутримышечного введения составляет 100 %.
Объем распределения цефтриаксона составляет 7-12 л.
После введения в дозе 1-2 г цефтриаксон хорошо проникает в ткани и жидкости организма. В течение более 24 часов его концентрации намного превышают минимальные подавляющие концентрации для большинства возбудителей инфекций более чем в 60 тканях и жидкостях (в том числе в легких, сердце, желчных путях, печени, миндалинах, среднем ухе и слизистой носа, костях, а также спинномозговой, плевральной и синовиальной жидкостях и секрете предстательной железы).
После внутривенного применения цефтриаксон быстро проникает в спинномозговую жидкость, где бактерицидные концентрации в отношении чувствительных микроорганизмов сохраняются в течение 24 часов.
Цефтриаксон обратимо связывается с альбумином, причем степень связывания уменьшается с ростом концентрации, снижаясь, например, с 95 % при концентрации в плазме менее 100 мг/л до 85 % при концентрации 300 мг/л. Благодаря меньшей концентрации альбумина в тканевой жидкости, доля свободного цефтриаксона в ней выше, чем в плазме.
Цефтриаксон проникает через воспаленные мозговые оболочки у детей, в том числе новорожденных. Через 24 часа после внутривенного введения в дозах 50-100 мг/кг массы тела (новорожденным и грудным детям, соответственно) концентрации цефтриаксона в спинномозговой жидкости превышают 1.4 мг/л. Максимальная концентрация в спинномозговой жидкости достигается примерно через 4 часа после внутривенного введения и составляет, в среднем, 18 мг/л. При бактериальном менингите средняя концентрация цефтриаксона в спинномозговой жидкости составляет 17 % от концентрации в плазме, при асептическом менингите – 4 %. У взрослых пациентов менингитом через 2-24 часа, после введения дозы 50 мг/кг массы тела, концентрации цефтриаксона в спинномозговой жидкости во много раз превосходят минимальные подавляющие концентрации для самых распространенных возбудителей менингита.
Цефтриаксон проходит через плацентарный барьер и в малых концентрациях попадает в грудное молоко.
Цефтриаксон не подвергается системному метаболизму, а превращается в неактивные метаболиты под воздействием кишечной микрофлоры.
Общий плазменный клиренс цефтриаксона составляет 10-22 мл/мин. Почечный клиренс равняется 5-12 мл/мин. 50-60 % цефтриаксона выводится в неизмененном виде с мочой, а 40-50 % - в неизмененном виде с желчью. Период полувыведения цефтриаксона составляет у взрослых около 8 часов.
Фармакокинетика у особых групп пациентов
У пациентов с нарушением функции почек или печени фармакокинетика цефтриаксона изменяется незначительно, отмечается лишь небольшое увеличение периода полувыведения. Если нарушена только функция почек, возрастает выведение с желчью, если нарушена только функция печени, возрастает выведение через почки.
Пациенты старше 75 лет
У лиц старше 75 лет период полувыведения цефтриаксона, в среднем, в два или в три раза больше, чем у взрослых молодого возраста.
Дети
У новорожденных детей около70 % дозы выводится через почки. У грудных детей в первые 8 дней жизни, в среднем, в два или в три раза больше, чем у взрослых.
Фармакодинамика
Деницеф представляет собой антибиотик широкого спектра действия цефалоспоринового ряда третьего поколения. Оказывает бактерицидное действие за счет угнетения синтеза клеточной стенки бактерий. Активен в отношении большинства грамотрицательных, многих грамположительных возбудителей и некоторых анаэробов. Устойчив к действию бета-лактамаз, продуцируемых бактериями.
Деницеф обычно активен в отношении следующих микроорганизмов:
Грамположительные аэробы: Staphylococcus aureus (метициллиночувствительный), Staphylococci coagulase-negative, Streptococcus pyogenes (β-гемолитический, группы A), Streptococcus agalactiae (ß-гемолитический, группы B), β-гемолитические стрептококки (группы ни А, ни В), Streptococcus viridans, Streptococcus pneumoniae.
Примечание. Метициллиноустойчивые Staphylococcus spp. резистентны к цефалоспоринам, в том числе к цефтриаксону. Как правило, Enterococcus faecalis, Enterococcus faecium и Listeria monocytogenes также устойчивы.
Грамотрицательные аэробы: Acinetobacter lwoffi, Acinetobacter anitratus (главным образом, A. baumanii)*, Aeromonas hydrophila, Alcaligenes faecalis, Alcaligenes odorans, алкалигеноподобные бактерии, Borrelia burgdorferi, Capnocytophaga spp., Citrobacter diversus (включая C. amalonaticus),Citrobacter freundii*, Escherichia coli, Enterobacter aerogenes*, Enterobacter cloacae*, Enterobacter spp. (прочие)*, Haemophilus ducreyi, Haemophilus influenzae, Haemophilus parainfluenzae, Hafnia alvei, Klebsiella oxytoca, Klebsiella pneumoniae**,Moraxella catarrhalis (ранее Branhamella catarrhalis), Moraxella osloensis, Moraxella spp. (прочие),Morganella morganii, Neisseria gonorrhoea, Neisseria meningitidis, Pasteurella multocida, Plesiomonas shigelloides, Proteus mirabilis, Proteus penneri*, Proteus vulgaris*, Pseudomonas fluorescens*, Pseudomonas spp. (прочие)*, Providentia rettgeri*, Providentia spp. (прочие), Salmonella typhi, Salmonellaspp. (нетифоидные), Serratia marcescens*, Serratia spp. (прочие)*, Shigella spp., Vibriospp., Yersinia enterocolitica, Yersiniaspp. (прочие).
* Некоторые изоляты этих видов устойчивы к цефтриаксону, главным образом, вследствие образования лактамаз, кодируемых хромосомами.
** Некоторые изоляты этих видов устойчивы вследствие образования целого ряда плазмидо-опосредованных лактамаз.
Примечание. Многие штаммы вышеуказанных микроорганизмов, полирезистентные к другим антибиотикам, таким, как аминопенициллины и уреидопенициллины, цефалоспорины первого и второго поколения и аминогликозиды, чувствительны к цефтриаксону.
Treponema pallidum чувствительна к цефтриаксону in vitro и в экспериментах на животных. Клинические испытания показывают, что цефтриаксон обладает хорошей эффективностью в отношении первичного и вторичного сифилиса. За очень небольшими исключениями, клинические изоляты P. aeruginosa устойчивы к цефтриаксону.
Анаэробы: Bacteroides spp. (желчечувствительные)*,Clostridium spp. (за исключением C. difficile), Fusobacterium nucleatum, Fusobacterium spp. (прочие), Gaffkia anaerobica (ранее Peptococcus), Peptostreptococcus spp.
* Некоторые изоляты этих видов устойчивы к цефтриаксону из-за образования β-лактамаз.
Примечание. Многие штаммы β-лактамазообразующихBacteroides spp. (в частности, B. fragilis) устойчивы. Устойчив и Clostridium difficile.
Показания к применению
- инфекции верхних дыхательных путей: пневмония (внебольничная и госпитальная), абсцесс легких, эмпиема плевры,рецидивы хронических обструктивных заболеваний легких у взрослых пациентов
- острый средний отит
- инфекции органов брюшной полости: холангит, воспалительные заболевания желудочно-кишечного тракта и желчевыводящих путей, перитонит
- инфекции костей и суставов
- осложненные инфекции кожи и мягких тканей
- инфекции почек и мочевыводящих путей (в том числе пиелонефрит)
- инфекции, передающиеся половым путем (в том числе гонорея, сифилис)
- инфицированные раны и ожоги
- бактериальный менингит, сепсис
- диссеминированная болезнь Лайма (ранние и поздние стадии заболевания) у взрослых пациентов и детей, включая новорожденных старше 15 дней
- подозрение на наличие бактериальной инфекции при лихорадке у пациентов с нейтропенией
- бактериальный эндокардит
- профилактика послеоперационных инфекций
Деницеф назначают в комбинации с другими антибактериальными препаратами в случаях, когда предполагаемый ряд возбудителей не входит в спектр действия цефтриаксона.
Способ применения и дозы
Доза препарата и длительность лечения зависят от тяжести инфекционного процесса, чувствительности, локализации и типа возбудителя, возраста и состояния функции печени и почек пациента. Как и в случае применения других антибиотиков, введение Деницефа рекомендуется продолжать не менее чем в течение 3 дней после нормализации температуры тела.
Деницеф вводят внутримышечно и внутривенно струйно или капельно.
Обычные дозы для взрослых и детей в возрасте 12 лет и старше (с массой тела ≥ 50 кг) составляют 1-2 гДеницефа один раз в сутки: внебольничная пневмония, рецидивы хронических обструктивных заболеваний легких, инфекции органов брюшной полости, осложненные инфекции почек и мочевыводящих путей (включая пиелонефрит). Интервал между введениями – 24 часа.
При госпитальной пневмонии, осложненных инфекциях мягких тканей и кожи, а также при инфекциях костей и суставов – доза Деницефа составляет 2 г 1 раз в сутки.
При подозрении на наличие бактериальной инфекции при лихорадке у пациентов с нейтропенией, бактериальном эндокардите и бактериальном менингите – от 2 г до 4 г препарата 1 раз в сутки. В случае назначения доз выше 2 г в сутки кратность приема препарата можно разделить на 2 (каждые 12 часов).
Специальные режимы дозирования у взрослых и детей старше 12 лет (с массой тела ≥ 50 кг):
Острый средний отит: Возможно однократное внутримышечное введение препарата в дозе 1-2 г. Ограниченные данные свидетельствуют о том, что в случаях тяжелой инфекции или когда предыдущая терапия была безуспешна, Деницеф может быть эффективен при назначении в дозе 1-2 г внутримышечно, ежедневно в течение 3 дней.
При лечении гонококковой инфекции нижних отделов мочеполовой системы без осложнений рекомендуемая доза составляет 250 мг Деницефа однократно внутримышечно.
Лечение осложненной гонококковой инфекции мочеполовой системы и органов малого таза: Деницеф по 1 г внутримышечно каждые 24 часа. Лечение больных следует осуществлять в стационарных условиях.
Сифилис: рекомендуемая доза составляет от 500 мг до 1 г в сутки, при нейросифилисе – до 2 г, в течение 10-14 дней. Рекомендации по дозированию при сифилисе, включая нейросифилис, основаны на ограниченных данных, поэтому при назначении препарата рекомендуется придерживаться локальных стандартов лечения.
Для профилактики послеоперационных инфекций у взрослых и детей старше 12 лет рекомендуется однократное введение 1-2 гДеницефа за 30-90 мин до операции.
Младенцам (от 15 дней жизни) Деницеф назначают в дозе 50-80 мг/кг массы тела один раз в сутки: инфекции органов брюшной полости, осложненные инфекции почек и мочевыводящих путей (включая пиелонефрит), внебольничная пневмония, госпитальная пневмония.
Для грудных детей и детей до 12 лет (с массой тела ˂50 кг) суточная доза Деницефа составляет:
50-100 мг/кг (высшая суточная доза – 4 г) при осложненных инфекциях мягких тканей и кожи, инфекциях костей и суставов, подозрении на наличие бактериальной инфекции при лихорадке у пациентов с нейтропенией;
80-100 мг/кг (высшая суточная доза – 4 г) при бактериальном менингите; после идентификации возбудителя, доза может быть уменьшена;
100 мг/кг (высшая суточная доза – 4 г) при бактериальном эндокардите.
В случае назначения доз выше 2 г в сутки кратность приема препарата можно разделить на 2 (каждые 12 часов).
У детей с массой тела 50 кг и более применяют обычные дозы для взрослых.
Специальные режимы дозирования у новорожденных, младенцев и детей от 15 дней жизни до 12 лет (с массой тела ˂50 кг):
Острый средний отит
Рекомендуется однократное внутримышечное введение препарата в дозе 50 мг/кг.
Ограниченные данные свидетельствуют о том, что в случаях тяжелой инфекции или когда первоначальная терапия была безуспешна, Деницеф может быть эффективен при назначении в дозе 50 мг/кг внутримышечно, ежедневно в течение 3 дней.
Сифилис: рекомендуемая доза составляет от 75-100 мг/кг (высшая суточная доза – 4 г) в сутки в течение 10-14 дней. Рекомендации по дозированию при сифилисе, включая нейросифилис, основаны на ограниченных данных, поэтому при назначении препарата рекомендуется придерживаться локальных стандартов лечения.
Болезнь Лайма:50-80 мг/кг один раз в сутки в течение 14-21 дня. Длительность курса терапии может варьировать. Рекомендуется придерживаться локальных стандартов лечения.
Для профилактики послеоперационных инфекций рекомендуется однократное введение Деницефа в дозе 50-80 мкг/кг за 30-90 мин до операции.
Новорожденным (до двухнедельного возраста) Деницеф назначают в дозе 20-50 мг/кг массы тела один раз в сутки: инфекции органов брюшной полости, осложненные инфекции мягких тканей и кожи, осложненные инфекции почек и мочевыводящих путей (включая пиелонефрит), внебольничная пневмония, госпитальная пневмония, инфекции костей и суставов, подозрение на наличие бактериальной инфекции при лихорадке у пациентов с нейтропенией.
В дозе 50 мг/кг массы тела один раз в сутки: бактериальный менингит и бактериальный эндокардит. В случае подтвержденной бактериемии следует рассматривать необходимость назначения наиболее высоких рекомендуемых доз. Не следует превышать максимальную суточную дозу 50 мг/кг.
Деницеф противопоказан недоношенным детям в возрасте до 41 недели включительно (суммарно гестационный и хронологический возраст).
Специальные режимы дозирования у новорожденных (0-14 дней жизни):
Острый средний отит: рекомендуется однократное внутримышечное введение препарата в дозе 50 мг/кг.
Сифилис: рекомендуемая доза составляет от 50 мг/кг в сутки в течение 10-14 дней. Рекомендации по дозированию при сифилисе, включая нейросифилис, основаны на ограниченных данных, поэтому при назначении препарата рекомендуется придерживаться локальных стандартов лечения.
Предоперационная профилактика инфекционных осложнений: рекомендуется однократное введение в дозе 20-50 мг/кг.
Пациенты пожилого и старческого возраста
При отсутствии нарушений функции печени и почек - обычные дозы для взрослых, без поправок на возраст.
У пациентов с нарушением функции печени нет необходимости уменьшать дозу при условии отсутствия нарушений функции почек. Данных о применении препарата при тяжелых нарушениях функции печени нет.
У пациентов с нарушением функции почек нет необходимости уменьшать дозу при условии отсутствия нарушений функции печени. Суточная доза препарата Деницеф не должна превышать 2 г лишь в случаях почечной недостаточности с клиренсом креатинина менее 10 мл/мин.
Пациентам, находящимся на диализе, дополнительного введения препарата после диализа не требуется. Следует, однако, контролировать концентрацию цефтриаксона в сыворотке на предмет возможной коррекции дозы, поскольку скорость выведения у этих пациентов может снижаться. Цефтриаксон не выводится при перитонеальном диализе или гемодиализе.
При сочетании тяжелой почечной и печеночной недостаточности следует регулярно определять концентрацию цефтриаксона в плазме и при необходимости корректировать его дозу.
Способы приготовления растворов препарата:
Для внутримышечного введения дозу 1 г растворяют в 3,5 мл 1 % раствора лидокаина. Рекомендуется вводить не более 1 г препарата в одну ягодицу.
Для внутривенных инъекций 1 г препарата растворяют в 10 мл воды для инъекций. Вводят внутривенно медленно (в течение 2-4 мин).
Внутривенное введение препарата в дозе более 50 мг/кг должно проводиться капельно в течение не менее 30 минут.
Для внутривенных вливаний растворяют 2 г препарата в 40 мл раствора, не содержащего кальций. Обычно используют 0,9 % раствор натрия хлорида,
5-10 % раствор декстрозы, 5 % раствор левулезы.
Следует использовать только свежеприготовленные растворы.
Побочные действия
Побочные реакции, встречавшиеся чаще, чем в единичных случаях, перечислены в соответствии со следующей градацией: очень часто (≥10 %); часто
(≥1 %,<10 %); иногда (≥0,1 %, <1 %); редко (≥0,01 %, <0,1 %); крайне редко (<0,01 %), частота неизвестна (невозможно оценить частоту появления реакций по имеющимся данным).
Часто:
- жидкий стул, диарея, тошнота, рвота
- эозинофилия, лейкопения, тромбоцитопения
- повышение активности печеночных ферментов
- сыпь
Нечасто:
- сыпь, зуд, дерматит, прурит
- тошнота, рвота, послабление стула или диарея
- головная боль, головокружение
- лейкопения, эозинофилия, тромбоцитопения, коагулопатия
- микозы половых органов, кандидамикоз
- боль в месте инъекции, повышение температуры тела
- повышение уровня креатинина
Редко:
- псевдомембранозный колит
- бронхоспазм
- крапивница
- повышение активности печеночных трансаминаз, псевдохолелитиаз («sludge-синдром»)
- олигурия, гематрурия, глюкозурия
Очень редко:
- суперинфекция
- гемолитическая анемия, агранулоцитоз
- анафилактический шок, реакции анафилаксии, реакции гиперчувствительности
- судороги
- вертиго
- панкреатит, стоматит, глоссит
- эритема, синдром Стивенса-Джонсона, синдром Лайелла (токсический эпидермальный некролиз), полиморфная экссудативная эритема, острый генерализованный экзантематозный пустулез
- агранулоцитоз, нарушение свертываемости крови
- анурия, почечная недостаточность
- отложение цефтриаксон-кальция в почках, гипербилирубинемия
- положительная проба Кумбса
- ложноположительные результаты пробы на галактоземию
Инфекции и инвазии
При лечении препаратом Деницеф зарегистрированы случаи развития диареи, вызванной Clostridium difficile. В соответствии с клиническими показаниями должно быть назначено соответствующее лечение с введением жидкости и электролитов.
Образование преципитатов кальциевой соли цефтриаксона
Описаны редкие, тяжелые, в отдельных случаях, фатальные эпизоды образования преципитатов в легких и почках по результатам аутопсии новорожденных (˂ 28 дней жизни), получавших Деницеф внутривенно и кальцийсодержащие растворы. Высокий риск образования преципитатов обусловлен низким объемом кровообращения и более длительным, по сравнению с взрослыми пациентами, периодом полувыведения цефтриаксона.
Об образовании преципитатов в почках преимущественно у детей старше 3 лет сообщалось при назначении высоких доз (например, ≥ 80 мг/кг/сут.) или доз, превышающих 10 г, а также в случае наличия факторов риска (наличие противопоказаний к введению жидкостей, постельный режим). Риск образования преципитатов повышен при обезвоживании и постельном режиме. Образование преципитатов в почках может протекать бессимптомно или проявляться клинически, может приводить к обструкции мочеточников и постренальной острой почечной недостаточности. Данное нежелательное явление носит обратимый характер и исчезает после прекращения терапии препаратом.
Образование преципитатов кальциевых солей цефтриаксона в желчном пузыре наблюдалось преимущественно у пациентов, получавших дозы, превышающие стандартные рекомендованные. Образование преципитатов в желчном пузыре может протекать бессимптомно или проявляться клинически (боли, редко: тошнота, рвота). Рекомендуется симптоматическое лечение. Образование преципитатов в желчном пузыре является обратимым и исчезает после прекращения терапии.
Противопоказания
- повышенная чувствительность к цефалоспоринам и пенициллинам
- повышенная чувствительность к растворителю – лидокаину
- гипербилирубинемия у новорожденных и недоношенных (цефтриаксон может вытеснять билирубин из связи с сывороточным альбумином, повышая риск развития билирубиновой энцефалопатии у таких пациентов)
- недоношенные новорожденные до 41 недели (недели беременности + недели жизни)
- доношенные новорожденные (≤28 дней):
- которым уже назначено или предполагается внутривенное лечение кальцийсодержащими растворами, включая продолжительные кальцийсодержащие инфузии, например, при парентеральном питании, из-за риска образования преципитатов кальциевых солей
цефтриаксона
- с желтухой, гипоальбуминемией и ацидозом, поскольку при этих заболеваниях вероятна недостаточность связывания билирубина
- I триместр беременности
- растворы, содержащие лидокаин, запрещено вводить внутривенно
- лидокаин в качестве растворителя противопоказан в детском и подростковом возрасте
Лекарственные взаимодействия
При применении антагонистов витамина K на фоне терапии препаратом Деницеф повышается риск кровотечения. Следует постоянно контролировать параметры свертывания крови и при необходимости корректировать дозу антикоагулянта как в ходе, так и после окончания терапии препаратом.
Имеются противоречивые данные о вероятности повышения нефротоксичности аминогликозидов при их применении с цефалоспоринами, поэтому необходимо проводить мониторинг почечной функции и концентрации аминогликозидов в крови.
In vitro был обнаружен антагонизм между хлорамфениколом и цефтриаксоном. Клиническое значение данного антагонизма неизвестно.
Не поступало сообщений о взаимодействии цефтриаксона и пероральных кальцийсодержащих препаратов или взаимодействии цефтриаксона для внутримышечного введения и кальцийсодержащих препаратов (для внутривенного или перорального применения).
Также при лечении цефтриаксоном возможны ложноположительные результаты при определении глюкозы в моче. По этой причине глюкозурию рекомендуется определять только ферментным методом.
При одновременном применении больших доз препарата Деницеф и «петлевых» диуретиков (например, фуросемида), нарушений функции почек не наблюдалось.
Пробенецид не влияет на выведение препарата цефтриаксона.
Цефтриаксон фармацевтически несовместим с амсакрином, ванкомицином, флуконазолом и аминогликозидами.
Растворы, содержащие цефтриаксон, нельзя смешивать или вводить одновременно с растворами, содержащими кальций (раствор Рингера или раствор Хартмана), включая растворы для парентерального питания.
Особые указания
Реакции гиперчувствительности: как и по поводу других бета-лактамных антибактериальных средств, поступали сообщения о серьезных и внезапных смертельных реакциях гиперчувствительности на цефтриаксон. В случае развития тяжелых реакций гиперчувствительности лечение цефтриаксоном следует немедленно прекратить и начать проведение адекватных лечебных мероприятий. Перед началом лечения следует установить, имеются ли у пациента в анамнезе тяжелые реакции гиперчувствительности на цефтриаксон, на другие цефалоспорины или на другие бета-лактамы. С осторожностью следует применять цефтриаксон пациентам с нетяжелыми реакциями гиперчувствительности на другие бета-лактамные препараты в анамнезе.
При длительном лечении препаратом необходим регулярный контроль картины периферической крови, показателей функционального состояния печени и почек.
В редких случаях при ультразвуковой диагностике возможно появление затемнения желчного пузыря, которое исчезает после отмены препарата. Даже если это явление сопровождается болями в правом подреберье, рекомендуется продолжить прием препарата на фоне симптоматического лечения.
Пожилым и ослабленным больным может потребоваться назначение витамина К.
Как и при применении большинства других антибактериальных препаратов, при лечении цефтриаксоном зарегистрированы случаи развития диареи, вызванной Clostridium difficile, различной тяжести: от легкой диареи до колита со смертельным исходом. Лечение антибактериальными препаратами подавляет нормальную микрофлору толстой кишки и провоцирует рост Cl.difficile. В свою очередь, Cl.difficile образует токсины А и B, которые являются факторами патогенеза диареи, вызванной Cl.difficile. Штаммы Cl.difficile, гиперпродуцирующие токсины, являются возбудителями инфекций с высоким риском осложнений и смертности вследствие возможной их устойчивости к антимикробной терапии, лечение же может потребовать колэктомии. Необходимо помнить о возможности развития диареи, вызванной Cl.difficile, у всех пациентов с диареей после антибиотикотерапии. Необходим тщательный сбор анамнеза, т.к. отмечены случаи возникновения диареи, вызванной Cl.difficile, спустя более чем 2 месяца после терапии антибиотиками. При подозрении или подтверждении диареи, вызванной Cl.difficile, возможно потребуется отмена текущей, не направленной на Cl.difficile, антибиотикотерапии. В соответствии с клиническими показаниями должно быть назначено соответствующее лечение с введением жидкости и электролитов, белков, антибиотикотерапия в отношении Cl.difficile, хирургическое лечение.
Как и при лечении другими антибактериальными препаратами, могут развиваться суперинфекции.
Препарат следует назначать с осторожностью новорожденным, в особенности недоношенным, в связи с высоким риском развития гипербилирубинемии. При одновременной тяжелой почечной и печеночной недостаточности, у больных находящихся на гемодиализе, следует регулярно определять концентрацию препарата в крови.
Во время лечения противопоказано употребление этанола, так как возможны дисульфирамоподобные эффекты (гиперемия лица, абдоминальные спазмы, тошнота, рвота, головная боль, снижение артериального давления, тахикардия, одышка).
Свежеприготовленные растворы Деницефа физически и химически стабильны в течение 6 часов при комнатной температуре.
Цефтриаксон не должен смешиваться или приниматься одновременно с растворами или продуктами, содержащими кальций, даже через отдельные пути инфузий. Кальцийсодержащие растворы или продукты не должны приниматься в течение 48 часов после последнего приема цефтриаксона.
Беременность и период лактации
Применение препарата Деницеф во II и IIIтриместрах беременности возможно только в тех случаях, когда предполагаемая польза для матери превышает потенциальный риск для плода (цефтриаксон проникает через плацентарный барьер).
При необходимости применения препарата Деницеф в период лактации следует решить вопрос о прекращении грудного вскармливания (цефтриаксон выделяется с грудным молоком).
Особенности влияния лекарственного средства на способность управлять транспортным средством или потенциально опасными механизмами
Во время терапии препаратом Деницеф следует соблюдать осторожность в связи с возможностью возникновения головокружения и других нежелательных реакций, которые могут влиять на способность управлять транспортными средствами и механизмами.
Передозировка
Симптомы: тошнота, рвота, диарея.
Лечение: при передозировке гемодиализ и перитонеальный диализ не снизят концентрации препарата. Специфического антидота нет. Лечение симптоматическое.
Форма выпуска и упаковка
По 1 г препарата помещают во флаконы бесцветного стекла, укупоренные резиновыми пробками и обжатые алюминиевыми колпачками с пластмассовыми наколпачниками.
На флакон наклеивают самоклеящуюся бумажную этикетку.
По 1 флакону вместе с инструкцией по медицинскому применению на государственном и русском языках помещают в картонную коробку.
Условия хранения
В сухом, защищенном от света месте при температуре не выше 25 °С.
Восстановленный раствор стабилен в течение 6 ч при температуре не выше 25 оС или в течение 24 ч при температуре от 2 оС до 8 оС.
Хранить в недоступном для детей месте!
Срок хранения
2 года
Не применять по истечении срока годности, указанного на упаковке
Условия отпуска из аптек
По рецепту
Деницеф
Халықаралық патенттелмеген атауы
Цефтриаксон
Дәрілік түрі
Инъекция үшін ерітінді дайындауға арналған ұнтақ 1 г
Құрамы
Бір құтының ішінде
белсенді зат – стерильді натрий цефтриаксоны
1,0 г сусыз цефтриаксонға баламалы
Сипаттамасы
Ақтан ақшыл-сары түске дейінгі сәл гигроскопиялық кристалл ұнтақ.
Фармакотерапиялық тобы
Жүйелі қолдануға арналған бактерияға қарсы препараттар. Бактерияға қарсы басқа да бета-лактамды препараттар. Үшінші буын цефалоспориндері. Цефтриаксон.
АТХ коды J01DD04
Фармакологиялық қасиеттері
Фармакокинетикасы
Цефтриаксон фармакокинетикасы дозаға байланыссыз сипатта болады. Жартылай шығарылу кезеңін қоспағанда, препараттың жалпы концентрацияларына негізделген барлық негізгі фармакокинетикалық көрсеткіштері дозаға тәуелді.
Плазмадағы ең жоғарғы концентрациясы 1 г препаратты бұлшықет ішіне бір рет енгізуден кейін 81 мг/л жуық құрайды және енгізуден кейін 2-3 сағат шегінде жетеді. Вена ішіне және бұлшықет ішіне енгізуден кейінгі «плазма концентрациясы – уақыт» қисығы астындағы аудандары бірдей. Бұл бұлшықет ішіне енгізуден кейін цефтриаксон биожетімділігінің 100 % құрайтынын білдіреді.
Цефтриаксонның таралу көлемі 7-12 л құрайды.
Цефтриаксон 1-2 г дозада енгізуден кейін организм тіндері мен сұйықтықтарына жақсы өтеді. 24 сағаттан аса уақыт ішінде оның концентрациялары 60-тан астам тіндер мен сұйықтықтардағы (соның ішінде өкпе, жүрек, өт жолдары, бауыр, бадамша бездері, ортаңғы құлақ және мұрын шырышты қабығы, сүйектер, сондай-ақ жұлын-ми, плевра және синовиальді сұйықтықтар және қуық асты безі секреті) инфекция қоздырғыштарының көпшілігіне тән ең төмен бәсеңдету концентрацияларынан асып түседі.
Вена ішіне қолданудан кейін цефтриаксон жұлын-ми сұйықтығына тез өтеді, онда сезімтал микроорганизмдерге қатысты бактерицидті концентрациялары 24 сағат бойы сақталады.
Цефтриаксон альбуминмен қайтымды байланысады, бұл орайда байланысу дәрежесі концентрация ұлғаюымен азайып, мысалы, плазмадағы концентрациясы 100 мг/л-ден аз болғанда 95 %-дан 300 мг/л концентрация тұсында 85 % дейін төмендейді. Тін сұйықтығында альбумин концентрациясының аз болуына орай, ондағы бос цефтриаксон үлесі плазмадағысынан жоғары.
Цефтриаксон балаларда, соның ішінде жаңа туған нәрестелерде қабынған ми қабықтары арқылы өтеді. Дене салмағына 50-100 мг/кг дозаларда (тиісінше, жаңа туған нәрестелер мен емшектегі балаларға) вена ішіне енгізуден кейін 24 сағаттан соң жұлын-ми сұйықтығында цефтриаксон концентрациялары 1.4 мг/л-ден асады. Жұлын-ми сұйықтығындағы ең жоғары концентрациясына вена ішіне енгізуден кейін шамамен 4 сағаттан соң жетіп, орта есеппен, 18 мг/л құрайды. Бактериялық менингитте жұлын-ми сұйықтығындағы цефтриаксонның орташа концентрациясы плазмадағы концентрациясынан 17%, асептикалық менингитте 4% құрайды. Менингиті бар ересек пациенттерде дене салмағына 50 мг/кг дозасын енгізуден кейін 2-24 сағаттан соң жұлын-ми сұйықтығында цефтриаксон концентрациялары ең кең таралған менингит қоздырғыштарының ең төмен тежеу концентрацияларынан көп есе асып түседі.
Цефтриаксон плацентарлық бөгет арқылы өтіп, аз концентрацияларда емшек сүтіне түседі.
Цефтриаксон жүйелік метаболизмге ұшырамайды, ал ішек микрофлорасының әсер етуімен белсенді емес метаболиттерге айналады.
Жалпы плазмалық цефтриаксон клиренсі 10-22 мл/мин құрайды. Бүйрек клиренсі 5-12 мл/минутқа теңеседі. Цефтриаксон өзгеріссіз күйде 50-60 % несеппен және өзгеріссіз күйде 40-50 % өтпен шығарылады. Цефтриаксон жартылай шығарылу кезеңі ересектерде 8 сағатқа жуық құрайды.
Пациенттердің ерекше топтарындағы фармакокинетикасы
Бүйрек немесе бауыр функциясы бұзылған пациенттерде цефтриаксон фармакокинетикасы мардымсыз өзгереді, жартылай шығарылу кезеңінің аздаған ұзаруы ғана білінеді. Егер тек бүйрек функциясы бұзылса, өтпен шығарылуы артады, егер тек бауыр функциясы бұзылса, бүйрек арқылы шығарылуы артады.
75 жастан асқан пациенттер
Цефтриаксон жартылай шығарылу кезеңі 75 жастан асқан тұлғаларда жасырақ ересектердегіден, орта есеппен, екі немесе үш есе ұзақ.
Балалар
Жаңа туған нәрестелерде 70% жуық доза бүйрек арқылы шығарылады. Емшектегі балаларда өмірінің алғашқы 8 күнінде ересектердегіден, орта есеппен, екі немесе үш есе көбірек.
Фармакодинамикасы
Деницеф үшінші буын цефалоспорин қатарының кең ауқымды әсерін білдіреді. Бактериялар жасушалық қабырғасының синтезін бәсеңдету есебінен бактерицидті әсер етеді. Көптеген грамтеріс, көп грамоң қоздырғыштарға және кейбір анаэробтарға қатысты белсенді. Бактериялар өндіретін бета-лактамазалар әсеріне төзімді.
Деницеф, әдетте, келесі микроорганизмдерге қатысты белсенді:
Грамоң аэробтар: Staphylococcus aureus (метициллинге сезімтал), Staphylococci coagulase-negative, Streptococcus pyogenes (ß-гемолиздік, А тобы), Streptococcus agalactiae (ß-гемолиздік, В тобы), ß-гемолиздік стрептококктар (А тобы да, В тобы да емес), Streptococcus viridans, Streptococcus pneumoniae.
Ескертпе. Метициллинге төзімді Staphylococcus spp. цефалоспориндерге, соның ішінде цефтриаксонға төзімді. Әдетте, Enterococcus faecalis, Enterococcus faecium және Listeria monocytogenes де төзімді.
Грамтеріс аэробтар: Acinetobacter lwoffi, Acinetobacter anitratus (ең алдымен, A. baumanii)*, Aeromonas hydrophila, Alcaligenes faecalis, Alcaligenes odorans, алкалиген тәрізді бактериялар, Borrelia burgdorferi, Capnocytophaga spp., Citrobacter diversus (C. Amalonaticus қоса), Citrobacter freundii*, Escherichia coli, Enterobacter aerogenes*, Enterobacter cloacae*,Enterobacter spp. (басқалары)*, Haemophilus ducreyi, Haemophilus influenzae, Haemophilus parainfluenzae, Hafnia alvei, Klebsiella oxytoca, Klebsiella pneumoniae**, Moraxella catarrhalis(бұрынғы Branhamella catarrhalis), Moraxella osloensis, Moraxella spp. (басқалары), Morganella morganii, Neisseria gonorrhoea, Neisseria meningitidis, Pasteurella multocida, Plesiomonas shigelloides, Proteus mirabilis, Proteus penneri*, Proteus vulgaris*, Pseudomonas fluorescens*, Pseudomonas spp. (басқалары)*, Providentia rettgeri*, Providentia spp. (басқалары), Salmonella typhi, Salmonella spp. (сүзек қоздырғышы емес), Serratia marcescens*, Serratia spp. (басқалары)*, Shigella spp., Vibriospp., Yersinia enterocolitica, Yersiniaspp. (басқалары).
* Бұл түрлердің кейбір изоляттары, ең алдымен, хромосомалармен кодталған лактамазалардың түзілуі салдарынан цефтриаксонға төзімді.
** Бұл түрлердің кейбір изоляттары плазмада оқшауланған лактамазалардың тұтас қатарының түзілуіне орай төзімді.
Ескертпе. Аминопенициллиндер мен уреидопенициллиндер, бірінші және екінші буын цефалоспориндері және аминогликозидтер сияқты басқа антибиотиктерге көп төзімділігі бар жоғарыда аталған микроорганизмдердің көптеген штаммдарыцефтриаксонға сезімтал. Treponema palladium in vitro және жануарларға жасалған тәжірибелерде цефтриаксонға сезімтал. Клиникалық сынақтар цефтриаксонның бастапқы және салдарлы мерезге қатысты тиімділігі жақсы екенін көрсетеді. Өте аздаған айырмашылықтары болмаса, P. аeruginosa клиникалық изоляттары цефтриаксонға төзімді.
Анаэробтар:
Bacteroides spp. (өтке сезімтал)*, Clostridium spp. (C. difficile қоспағанда), Fusobacterium nucleatum, Fusobacterium spp. (басқа да), Gaffkia anaerobica (бұрын Peptococcus), Peptostreptococcus spp.
* Бұл түрлердің кейбір изоляттары β-лактамазалардың түзілуі салдарынан цефтриаксонға төзімді.
Ескертпе.β-лактамаза түзушілердің көп штаммдары (атап айтқанда, B. fragilis) Bacteroides spp. төзімді. Clostridium difficile де төзімді.
Қолданылуы
- жоғарғы тыныс жолдарының инфекциясында: пневмония (ауруханадан тыс және ауруханалық), өкпе абсцесі, плевра эмпиемасы, ересек пациенттерде созылмалы обструктивті өкпе
- жедел ортаңғы отит
- құрсақ қуысы ағзаларының инфекциялары: холангит, асқазан-ішек жолы мен өт шығару жолдарының қабыну аурулары, перитонит
- сүйектер мен буындардың инфекциялары
- бүйректің және несеп шығару жолдарының инфекциялары (оның ішінде пиелонефрит)
- жыныс жолымен берілетін инфекциялар (оның ішінде соз, мерез)
- инфекция жұқтырған жаралар мен күйіктер
- бактериялық менингит, сепсис
- ересек пациенттердегі және 15 күннен асқан жаңа туған нәрестелерді қоса, балалардағы диссеминацияланған Лайм ауруы (аурудың ерте және кешеуілді сатылары)
- нейтропениясы бар пациенттерде қызба кезінде бактериялық инфекцияның болуынан күдіктену
- бактериялық эндокардит
- операциядан кейінгі инфекциялар профилактикасы
Болжанатын қоздырғыштардыңбірқатары цефтриаксонның әсер ету ауқымына кірмейтін жағдайларда Деницеф бактерияға қарсыбасқа препараттармен біріктірілімде тағайындалады.
Қолдану тәсілі және дозалары
Препарат дозасы және емдеу ұзақтығы инфекциялық үдерістің ауырлығына, қоздырғыштың сезімталдығына, орналасуы мен типіне, пациенттің жасына және бауыр мен бүйрек функциясының жай-күйіне байланысты. Басқа антибиотиктерді қолдану жағдайындағы сияқты, Деницеф қолдануды дене температурасы қалыпқа келгеннен кейін кем дегенде 3 күн бойы жалғастыру ұсынылады.
Деницефті бұлшықет ішіне және вена ішіне сорғалатып немесе тамшылатып енгізеді.
Ересектер және 12 жас және одан асқан балалар (дене салмағы ≥ 50 кг) үшін әдеттегі дозалар тәулігіне бір рет 1-2 г Деницефті құрайды: ауруханадан тыс пневмония, созылмалы обструкциялық өкпе ауруларының қайталанулары, құрсақ қуысы ағзаларының инфекциялары, бүйректің және несеп шығару жолдарының асқынған инфекциялары (пиелонефритті қоса). Енгізу арасындағы аралық – 24 сағат.
Ауруханалық пневмония, жұмсақ тіндердің және терінің асқынған инфекциялары, сондай-ақ сүйектер мен буындардың инфекциялары кезінде –Деницеф дозасы тәулігіне 1 рет 2 г құрайды.
Нейтропениясы бар пациенттерде қызба кезінде бактериялық инфекцияның болуынан күдіктену, бактериялық эндокардит және бактериялық менингитте – 2 г бастап 4 г препаратқа дейін тәулігіне 1 рет. Тәулігіне 2 г-ден жоғары дозаларын тағайындаған жағдайда препаратты қабылдау жиілігін 2-ге бөлуге болады (әр 12 сағат сайын)
Ересектер мен12 жастан асқан балаларда (дене салмағы ≥ 50 кг) арнайы дозалау режимдері:
Жедел ортаңғы отит: Препаратты 1-2 г дозада бір рет бұлшықет ішіне енгізуге болады.Шектеулі деректер ауыр инфекция жағдайларында немесе алдыңғы ем сәтсіз болғанда 3 күн бойы күнделікті бұлшықет ішіне 1-2 г дозада тағайындалған Деницефтің тиімді болуы мүмкін екенін айғақтайды.
Несеп-жыныс жүйесі төменгі бөліктерінің асқынбаған соз инфекциясын емдегенде ұсынылатын доза 250 мг Деницеф бұлшықет ішіне бір рет.
Несеп-жыныс жүйесі мен кіші жамбас мүшелеріндегі асқынған соз инфекциясын емдеу: Деницеф 1 г-ден бұлшықет ішіне әр 24 сағат сайын. Науқастарды емдеу стационар жағдайында жүргізіледі.
Мерез: ұсынылатындоза 10-14 күн бойы тәулігіне 1 г дейін 500 мг-ден бастап, нейромерезде 2 г дейін құрайды. Нейромерезді қоса, мерез кезіндегі дозалауға қатысты нұсқаулар шектеулі деректерге негізделген, сондықтан препарат тағайындалғанда жергілікті емдеу стандарттарын ұстануға кеңес беріледі.
Ересектер және 12 жастан асқан балалардағы операциядан кейінгі инфекциялар профилактикасы үшін операцияға дейін 30-90 мин бұрын 1-2г Деницефті бір рет енгізу ұсынылады.
Нәрестелерге (өмірінің 15 күнінен бастап) Деницефті дене салмағына 50-80 мг/кг дозада тәулігіне бір рет тағайындайды: құрсақ қуысы ағзаларының инфекциялары, бүйректің және несеп шығару жолдарының асқынған инфекциялары (пиелонефритті қоса), ауруханадан тыс пневмония, ауруханалық пневмония.
Емшектегі балалар және 12 жасқа дейінгі балалар (дене салмағы ˂50 кг) Деницеф тәуліктік дозасы мынадай болады:
50-100 мг/кг (жоғары тәуліктік дозасы – 4 г) жұмсақ тіндердің және терінің асқынған инфекциялары, сүйектер мен буындардың инфекциялары, нейтропениясы бар пациенттерде қызба кезінде бактериялық инфекцияның болуынан күдіктену кезінде;
80-100 мг/кг (жоғары тәуліктік дозасы – 4 г) бактериялық менингитте; қоздырғыш сәйкестендіруінен кейін дозаны азайтуға болады;
100 мг/кг (жоғары тәуліктік дозасы – 4 г) бактериялық эндокардитте.
Тәулігіне 2 г-ден жоғары дозалар тағайындалған жағдайларда препаратты қабылдау жиілігін 2-ге бөлуге болады (әр 12 сағат сайын).
Дене салмағы 50 кг және одан асатын балаларға ересектерге арналған әдеттегі дозалар қолданады.
Өмірінің 15 күнінен бастап 12 жасқа дейінгі жаңа туған нәрестелерде, сәбилер мен балаларда (дене салмағы ˂50 кг) арнайы дозалау режимдері:
Жедел ортаңғы отит
Препаратты 50 мг/кг дозада бір рет бұлшықет ішіне енгізу ұсынылады.
Шектеулі деректер ауыр инфекция жағдайларында немесе алдыңғы ем сәтсіз болғанда 3 күн бойы күнделікті бұлшықет ішіне 50 мг/кг дозада тағайындалған Деницефтің тиімді болуы мүмкін екенін айғақтайды.
Мерез: ұсынылатын доза 10-14 күн бойы тәулігіне 75-100 мг/кг-ден бастап (жоғары тәуліктік доза - 4 г) ұсынылады. Нейромерезді қоса, мерез кезіндегі дозалауға қатысты нұсқаулар шектеулі деректерге негізделген, сондықтан препарат тағайындалғанда жергілікті емдеу стандарттарын ұстануға кеңес беріледі.
Лайм ауруы: 14-21 күн бойы тәулігіне бір рет 50-80 мг/кг. Емдеу курсының ұзақтығы өзгеруі мүмкін. Жергілікті емдеу стандарттарын ұстануға кеңес беріледі.
Операциядан кейінгі инфекция профилактикасы үшін Деницефті 50-80 мкг/кг дозада операцияға дейін 30-90 мин бұрын бір рет енгізу ұсынылады.
Жаңа туған нәрестелерге (жасы екі аптаға дейінгі) Деницефті дене салмағына 20-50 мг/кг дозада тәулігіне бір рет тағайындайды: құрсақ қуысы ағзаларының инфекциялары, жұмсақ тіндердің және терінің асқынған инфекциялары, бүйректің және несеп шығару жолдарының асқынған инфекциялары (пиелонефритті қоса), ауруханадан тыс пневмония, ауруханалық пневмония, сүйектер мен буындардың инфекциялары, нейтропениясы бар пациенттерде қызба кезінде бактериялық инфекцияның болуынан күдіктенуде.
50 мг/кг дене салмағы дозасында тәулігіне бір рет: бактериялық менингит және бактериялық эндокардит. Расталған бактериемия жағдайында ең жоғары ұсынылатын дозалар тағайындау қажеттілігін қарастыру керек. Ең жоғары 50 мг/кг тәуліктік дозасынан асыруға болмайды.
Деницефті жасы 41 аптаға дейін қоса алғанда (гестациялық және хронологиялық жасты қосқанда) шала туған балаларға қолдануға болмайды.
Жаңа туған нәрестелерде (өмірінің 0-14 күні) арнайы дозалау режимдері:
Жедел ортаңғы отит: препаратты 50 мг/кг дозада бір рет бұлшықет ішіне енгізу ұсынылады.
Мерез: ұсынылатын дозасы 10-14 күн бойы тәулігіне 50 мг/кг-ден бастап құрайды. Нейромерезді қоса, мерез кезіндегі дозалауға қатысты нұсқаулар шектеулі деректерге негізделген, сондықтан препарат тағайындалғанда жергілікті емдеу стандарттарын ұстануға кеңес беріледі.
Инфекциялық асқынулардың операция алдындағы профилактикасы: бір рет 20-50 мг/кг дозада енгізу ұсынылады.
Егде және жасы үлкен пациенттер
Бауыр және бүйрек функциясының бұзылуы болмағанда - ересектерге арналған әдеттегі дозалары, жасына қарай түзетулерсіз.
Бауыр функциясының бұзылуы бар пациенттерде, бүйрек функциясының бұзылуы болмаған жағдайда, дозаны азайту қажет емес. Бауыр функциясының ауыр бұзылуларында препаратты қолдану деректері жоқ.
Бүйрек функциясының бұзылуы бар пациенттерде, бауыр функциясының бұзылуы болмаған жағдайда,дозаны азайту қажет емес. Деницеф препаратының тәуліктік дозасы креатинин клиренсі 10 мл/минуттан аз бүйрек жеткіліксіздігі жағдайларында ғана 2 г-ден асырылмауы тиіс.
Диализде жүрген пациенттерге диализден кейін препаратты қосымша енгізу қажет емес. Алайда, сарысудағы цефтриаксон концентрациясын дозаны түзету мүмкіндігі тұрғысынан бақылау керек, өйткені осы пациенттерде шығарылу жылдамдығы төмендеуі мүмкін. Цефтриаксон перитонеальді диализ немесе гемодиализ кезінде шығарылмайды.
Ауыр бүйрек және бауыр жеткіліксіздігі біріккенде плазмада цефтриаксон концентрациясын жүйелі анықтап, қажет болса, оның дозасын түзету керек.
Препарат ерітінділерін дайындау тәсілдері:
Бұлшықет ішіне енгізу үшін 1 г дозаны 3,5 мл 1 % лидокаин ерітіндісінде ерітеді. Бір бөксеге 1 г препараттан асырмай енгізу ұсынылады.
Вена ішіне инъекция үшін 1 г препаратты 10 мл инъекцияға арналған суда ерітеді. Вена ішіне баяу (2-4 мин бойы) енгізеді.
Препаратты 50 мг/кг асатын дозада вена ішіне енгізу кем дегенде 30 минут ішінде тамшылатып жүргізілуі тиіс.
Вена ішіне құю үшін 2 г препаратты 40 мл құрамында кальций жоқ ерітіндіде ерітеді. Әдетте0,9 % натрий хлориді ерітіндісін,
5-10 % декстроза ерітіндісін, 5 % левулеза ерітіндісін пайдаланады.
Тек жаңадан дайындалған ерітінділерді пайдалану керек.
Жағымсыз әсерлері
Бірлі-жарым жағдайларға қарағанда жиі кездескен жағымсыз реакциялар мынадай бөліктенуіне сәйкес берілген: өте жиі (≥10 %); жиі
(≥1 %,<10 %); кейде (≥0,1 %, <1 %); сирек (≥0,01 %, <0,1 %); өте сирек (<0,01 %), жиілігі белгісіз (қолда бар деректер бойынша реакциялардың пайда болу жиілігін бағалау мүмкін емес).
Жиі:
- нәжістің сұйылуы, диарея, жүрек айну, құсу
- эозинофилия, лейкопения, тромбоцитопения
- бауыр ферменттері белсенділігінің жоғарылауы
- бөртпе
Жиі емес:
- бөртпе, қышыну, дерматит, прурит
- жүрекайну, құсу, нәжістіңсұйылуы немесе диарея
- бас ауыру, бас айналу
- лейкопения, эозинофилия, тромбоцитопения, коагулопатия
- жыныс мүшелерінің микозы, кандидамикоз
- инъекция орнындағы ауыру, дене температурасының көтерілуі
- креатинин деңгейінің жоғарылауы
Сирек:
- жалған жарғақшалы колит
- бронх түйілуі
- есекжем
- бауыртрансаминазаларыбелсенділігінің жоғарылауы, псевдохолелитиаз («sludge-синдром»)
- олигурия, гематрурия, глюкозурия
Өте сирек:
- асқын инфекция
- гемолиздік анемия, агранулоцитоз
- анафилаксиялық шок, анафилаксия реакциялары, аса жоғары сезімталдық реакциялары
- құрысулар
- вертиго
- панкреатит, стоматит, глоссит
- эритема, Стивенс-Джонсон синдромы, Лайелл синдромы (уытты эпидермалық некролиз), полиморфты экссудативті эритема, жедел жайылған экзантематозды пустулез
- агранулоцитоз, қан ұюдың бұзылуы
- анурия, бүйрек жеткіліксіздігі
- бүйректе цефтриаксон-кальций түзілуі, гипербилирубинемия
- Кумбс оң сынамасы
- галактоземия сынамасының жалған оң нәтижелері
Инфекциялар және инвазиялар
Деницеф препаратымен емделгенде Clostridium difficileтуғызған диареяның даму жағдайлары тіркелген. Клиникалық көрсетілімдерге сәйкес сұйықтықтар мен электролиттер енгізілетін тиісті ем тағайындалуы тиіс.
Цефтриаксонның кальций тұзы преципитаттарының түзілуі
Деницеф препаратын вена ішіне және құрамында кальций бар ерітінділер қабылдаған жаңа туған нәрестелердің (өмірінің ˂ 28 күні) аутопсия нәтижелері бойынша өкпе мен бүйректе преципитаттар түзілуінің сирек, ауыр, жекелеген жағдайларда, өлімге соқтыратын көріністері сипатталған. Преципитаттар түзілуінің жоғары қаупіне қан айналымы көлемінің төмен және ұзағырақ, ересек пациенттермен салыстырғанда, цефтриаксонның жартылай шығарылу кезеңі себеп болады.
Бүйректе преципитаттардың түзілуі туралы көбінесе 3 жастан үлкен балаларда жоғары дозалар (мысалы, ≥ 80 мг/кг/тәулік) немесе 10 г-ден артық дозалар тағайындалғанда, сондай-ақ қауіп факторлары болған жағдайда (сұйықтықтар енгізуге қарсы көрсетілімдер болуы, төсек режимі) хабарланды. Преципитаттардың түзілу қаупі сусыздану және төсек режимі кезінде жоғары. Бүйректе преципитаттардың түзілуі симптомсыз өтуі немесе клиникалық көрініс беруі мүмкін, несепағарлар обструкциясына және постренальді жедел бүйрек жеткіліксіздігіне әкелуі мүмкін. Осы жағымсыз құбылыс қайтымды сипатта болады және препаратпен емді тоқтатудан кейін басылады.
Өт қалтасында цефтриаксонның кальций тұздары преципитаттарының түзілуі көбінесе стандартты ұсынылуынан асып кететін дозалар алған пациенттерде байқалған. Өт қалтасында преципитаттар түзілуі симптомсыз өтуі немесе клиникалық көрініс беруі (ауыру, сирек: жүрек айну, құсу) мүмкін. Симптоматикалық емдеу ұсынылады. Өт қалтасында преципитаттар түзілуі қайтымды болады және емді тоқтатудан кейін басылады.
Қолдануға болмайтын жағдайлар
- цефалоспориндерге және пенициллиндерге жоғары сезімталдық
- еріткішке – лидокаинге жоғары сезімталдық
- жаңа туған және шала жаңа туған нәрестелердегі гипербилирубинемия (мұндай пациенттерде цефтриаксон билирубинді сарысулық альбуминмен байланысынан ығыстырып, билирубинді энцефалопатияның даму қаупін арттыруы мүмкін)
- 41 аптаға дейінгі шала жаңа туған нәрестелерде (жүктілік аптасы + өмірінің аптасы)
- мерзімі жетіп туған нәрестелер (≤ 28-күндік):
- құрамында кальций бар ерітінділермен венаішілік емдеу тағайындалып қойған немесе көзделетін,мысалы, парентеральді қоректендіру кезінде цефтриаксонның кальций тұздары преципитаттарының түзілу қаупінен, ұзаққа созылатын құрамына кальций қосылған инфузияларды қоса
- сарғаюмен, гипербилирубинемиямен және ацидозбен, өйткені бұл аурулар кезінде альбуминмен байланысу жеткіліксіз болуы ықтимал
- жүктіліктің I триместрі
- құрамында лидокаин бар ерітінділерді вена ішіне енгізуге тыйым салынады
- балаларға және жасөспірімдерге еріткіш ретінде лидокаинды қолдануға болмайды.
Дәрілермен өзара әрекеттесуі
Деницеф препаратымен емдеу аясында K дәрумені антагонистерін қолданғанда қан кету қаупі артады. Препаратпен емдеу барысында да, аяқталған соң да қан ұю параметрлерінтұрақты бақылап, қажет болса, антикоагулянт дозасын түзету керек.
Аминогликозидтердіцефалоспориндермен қолданғанда олардың нефроуыттылығының арту ықтималдығы туралы қарама-қайшы деректер бар, сондықтан бүйрек функциясына және қандағы аминогликозидтер концентрациясына мониторингөткізу қажет.
In vitro хлорамфеникол мен цефтриаксонарасында антагонизм анықталған. Осы антагонизмнің клиникалықмәні белгісіз.
Цефтриаксонмен ішуге арналған құрамындакальций бар препараттардың өзара әрекеттесуі немесе бұлшықет ішіне енгізілетінцефтриаксон менқұрамында кальций барпрепараттардың (вена ішіне немесе ішу арқылы қолданылатын) өзара әрекеттесуі туралы хабарламалар түспеген.
Цефтриаксонмен емделгенде де несептегі глюкозаныанықтау кезінде жалған оң нәтижелер болуы мүмкін.Сол себепті глюкозурияны тек ферменттік әдіспен анықтауға кеңес беріледі.
Деницеф препаратының жоғары дозалары мен «ілмекті» диуретиктерді (мысалы, фуросемид) бір мезгілде қолданғанда бүйрек функциясының бұзылуы байқалмаған.
Пробенецид цефтриаксон препаратыныңшығарылуына әсер етпейді.
Цефтриаксон амсакрин, ванкомицин, флуконазол және аминогликозидтерменфармацевтикалық тұрғыда үйлеспейді.
Құрамындацефтриаксон бар ерітінділерді, парентеральді қоректендіруге арналған ерітінділерді қоса, құрамында кальций бар ерітінділермен (Рингер ерітіндісі немесе Хартман ерітіндісі) араластыруға немесе бір мезгілде енгізуге болмайды.
Айрықша нұсқаулар
Аса жоғары сезімталдық реакциялары: басқа бета-лактамды бактерияға қарсы дәрілерге қатысты күрделі және кенеттен өлімге әкелетін цефтриаксонға аса жоғары сезімталдық реакциялары туралы хабарлар түскен. Ауыр аса жоғары сезімталдық реакциялары дамыған жағдайда цефтриаксонмен емдеуді дереу тоқтатып, талапқа сай емдеу шараларын жүргізуді бастау керек. Емді бастар алдында анамнезінде цефтриаксонға, басқа цефалоспориндерге немесе басқа бета-лактамдарға пациенттің ауыр аса жоғары сезімталдық реакциялары бар-жоғын анықтап алған жөн. Анамнезде басқа бета-лактамды препараттарға ауыр емес аса жоғары сезімталдық реакциялары бар пациенттерге цефтриаксонды сақтықпен тағайындау керек.
Препаратпен ұзақ емделгенде шеткері қан көрінісін бауыр мен бүйректің функционалдық жағдайын ұдайы бақылап отыру қажет.
Ультрадыбыстық диагностика кезінде сирек жағдайларда препаратты тоқтатқаннан кейін жойылатын өт қалтасының күңгірттенуі пайда болуы мүмкін. Бұл құбылыс оң жақ қабырға астындағы ауырумен қатар жүргеннің өзінде, симптоматикалық ем аясында препарат қабылдауды жалғастыру ұсынылады.
Егде және әлсіреген науқастарға К дәруменін тағайындау қажет етілуі мүмкін.
Басқа да бактерияға қарсы препараттардың көпшілігін қолдану кезіндегідей, цефтриаксонмен емделгенде Clostridium difficile туғызған ауырлығы әртүрлі: жеңіл диареядан өліммен аяқталатын колитке дейінгі диареяның даму жағдайлары тіркелген.
Бактерияға қарсы препараттармен емдеу жуан ішектің қалыпты микрофлорасын бәсеңдетіп, Cl.difficile өсуіне түрткі болады. Өз кезегінде, Cl.difficile туғызған диарея патогенезі факторлары болып табылатын А және B токсиндері Cl.difficile арқылы түзіледі. Токсиндерді аса жоғары өндіретін Cl.difficile штаммдары асқынулар мен өлімге соқтыру жоғары қаупі бар инфекциялардың қоздырғыштары болып табылады, олардың микробқа қарсы емге төзімді болуы мүмкін екеніне орай, емдеуде колэктомия талап етілуі мүмкін. Антибиотиктер емінен кейін диареясы бар пациенттердің бәрінде Cl.difficile туғызған диареяның дамуы мүмкін екенін есте ұстау қажет. Антибиотиктермен емдеуден кейін 2 айдан аса уақыт өткен соң Cl.difficile туғызған диареяның туындау оқиғалары болатындықтан, анамнезді мұқият жинау қажет.
Cl.difficileтуғызғандиареяға күдіктену немесе оны растау кезінде Cl.difficileеміне бағытталмаған ағымдағы антибиотиктермен емдеуді тоқтату қажет болуы мүмкін. Клиникалық көрсетілімдерге сәйкес, сұйықтық пен электролиттер, ақуыздар енгізумен тиісінше емдеу, Cl.difficile қатысты антибиотикпен ем, хирургиялық емдеу тағайындалуы тиіс.
Басқа бактерияға қарсы препараттарды емдеу кезіндегідей, асқын инфекция дамуы мүмкін.
Препараттты гипербилирубинемия дамуының жоғары қаупімен байланысты жаңа туған нәрестелерге, әсіресе шала туғандарға сақтықпен тағайындау керек. Бір мезгілдегі ауыр бүйрек және бауыр жеткіліксіздігі кезінде гемодиализде жүрген науқастарда препараттың қандағы концентрациясын ұдайы анықтап отыру керек.
Емдеу кезінде этанолды қолдануға болмайды, өйткені дисульфирамға ұқсас әсерлері болуы мүмкін (бет гиперемиясы, абдоминальді түйілулер, жүрек айну, құсу, бас ауыру, артериялық қысымның төмендеуі, тахикардия, ентігу).
Деницефтің жаңадан даярланған ерітінділері бөлме температурасында 6 сағат бойы физикалық және химиялық жағынан тұрақты.
Цефтриаксон құрамында кальций бар ерітінділермен немесе өнімдермен бір мезгілде инфузияның жекелеген жолдары арқылы да араластырылмауы немесе қабылданбауы тиіс. Құрамында кальций бар ерітінділер немесе өнімдер цефтриаксонды соңғы қабылдаудан кейін 48 сағат ішінде қабылданбауы керек.
Жүктілік және лактация кезеңі
Деницеф препаратын жүктіліктің II және III триместрлерінде ана үшін болжанатын пайдасы шаранаға төнетін зор қауіптен басым болған жағдайларда ғана (цефтриаксон плацентарлық бөгет арқылы өтеді) қолдануға болады.
Деницеф препаратын лактация кезеңінде қолдану қажет болса, бала емізуді тоқтату туралы мәселені (цефтриаксон емшек сүтімен бөлінеді) шешіп алған жөн.
Дәрілік заттың көлік құралын немесе қауіптілігі зор механизмдерді басқару қабілетіне әсер ету ерекшеліктері
Деницеф препаратымен ем кезінде бас айналудың және көлік құралдарын және механизмдерді басқару қабілетіне ықпал ететін басқа да жағымсыз реакциялардың туындау мүмкіндігімен байланысты, сақтық шарасын қадағалау керек.
Артық дозалануы
Симптомдары: жүрек айну, құсу, диарея.
Емі: артық дозаланғанда гемодиализ бен перитонеальді диализ препарат концентрациясын төмендетпейді. Арнайы антидоты жоқ. Симптоматикалық ем.
Шығарылу түрі және қаптамасы
1 г препараттан резеңке тығынмен тығындалған және пластмасса қалпақшасы бар алюминий қалпақшамен қаусырылған түссіз шыны құтыға салынған.
Құтыға өздігінен желімденетін қағаз заттаңба жапсырылады.
1 құтыдан медициналық қолдану жөніндегі мемлекеттік және орыс тіліндегі нұсқаулықпен бірге картон қорапқа салынады.
Сақтау шарттары
Құрғақ, жарықтан қорғалған жерде, 25 °С-ден аспайтын температурада сақтау керек.
Қалпына келтірілген ерітінді 25 оС-ден аспайтын температурада 6 сағат бойы немесе 2 оС-ден 8 оС-ге дейінгі температурада 24 сағат бойы тұрақты.
Балалардың қолы жетпейтін жерде сақтау керек!
Сақтау мерзімі
2 жыл
Қаптамасында көрсетілген жарамдылық мерзімі өткеннен кейін қолдануға болмайды
Дәріханалардан босатылу шарттары
Рецепт арқылы