г. AptekaOnline
Каталог

Бисопролол Вива Фарм, 2,5 мг, таблетки №30, пачка из картона, VIVA Pharm

Действующее вещество :
Бисопролола фумарат
Дозировка:
2,5 мг
Рецептурный отпуск:
По рецепту
Срок хранения:
3 года
Цена от 860
Добавлено в корзину:
Наличие в аптеках
Характеристика
Описание
Генерик
Да
Дата регистрации
2016-05-30
Действующее вещество
Бисопролола фумарат
Дозировка
2,5 мг
Единица упаковки
шт.
Код товара
00-00008587
Лекарственная форма
Таблетки, покрытые оболочкой с пролонгированным высвобождением
Описание упаковки
№30
Регистрационный номер
РК-ЛС-5№022196
Рецептурный отпуск
По рецепту
Срок хранения
3 года
Торговое название
Бисопролол Вива Фарм
Упаковка
Пачка из картона
Форма выпуска
По 10 таблеток в контурной ячейковой упаковке. По 3 контурные ячейковые упаковки в пачке из картона.
Инструкция
Выбор языка RU KZ

Торговое наименование 

Бисопролол Вива Фарм

 

Международное непатентованное название

Бисопролол

 

Лекарственная форма, дозировка 

Таблетки, покрытые оболочкой, 2.5 мг, 5 мг и 10 мг

 

Фармакотерапевтическая группа

Сердечно-сосудистая система. Бета-адреноблокаторы. Бета-адреноблокаторы селективные. Бисопролол.

Код АТХ C07AB07


Показания к применению

-     артериальная гипертензия

-    ишемическая болезнь сердца (ИБС, стенокардия)

-    лечение стабильной хронической сердечной недостаточности (ХСН) со сниженной систолической функцией левого желудочка, в дополнение к ингибиторам ангиотензинконвертирующего фермента (иАКФ) и диуретикам, и, возможно к сердечным гликозидам

 

Перечень сведений, необходимых до начала применения

Противопоказания

-     повышенная чувствительность к бисопрололу или к любому из компонентов препарата

-     острая сердечная недостаточность или при эпизодах декомпенсации сердечной недостаточности, требующих проведения внутривенной инотропной терапии

-     кардиогенный шок

-     атриовентрикулярная блокада II-III степени

-     синдром слабости синусового узла

-     синоатриальная блокада

-     симптоматическая брадикардия

-     симптоматическая артериальная гипотензия

-     тяжелые формы бронхиальной астмы

-     тяжелая форма облитерирующих заболеваний периферических артерий или тяжелой форме синдрома Рейно

-     нелеченная феохромоцитома

-     метаболический ацидоз

-     детский возраст до 18 лет (нет достаточных данных по эффективности и безопасности у данной возрастной группы)

-     беременность и период лактации

Необходимые меры предосторожности при применении

Прежде чем принимать препарат Бисопролол Вива Фарм проконсультируйтесь с врачом. 

Лечение бисопрололом не следует прекращать резко, так как это может привести к острому ухудшению состояния пациента, особенно у пациентов с ИБС. Если нужно приостановить лечение, рекомендуется постепенное снижение дозы (например, снижение дозы вдвое с интервалом в неделю).

Взаимодействия с другими лекарственными препаратами

Нерекомендуемые комбинации

Антагонисты кальция типа верапамила и, в меньшей степени, дилтиазема, при одновременном применении с бисопрололом могут оказывать негативное влияние на сократительную способность миокарда и атриовентрикулярную проводимость. Внутривенное введение верапамила пациентам, принимающим β-адреноблокаторы, может привести к выраженной артериальной гипотензии и атриовентрикулярной блокаде.

Антигипертензивные препараты центрального действия (такие как метилдопа, моксонидин, резерпин) могут привести к ухудшению течения сердечной недостаточности вследствие снижения центрального симпатического тонуса (снижение сердечных сокращений и сердечного выброса, вазодилатация). Резкая отмена, особенно до отмены β-адреноблокаторов может риск развития «рикошетной» артериальной гипертензии.

При применении для лечения ХСН:

Антиаритмические средства I класса (например, хинидин, дизопирамид; лидокаин, фенитоин; флекаинид, пропафенон) при одновременном применении с бисопрололом могут потенцировать влияние на атриовентрикулярную проводимость и усиливать отрицательный инотропный эффект.

Комбинации, требующие применения с осторожностью

Антагонисты кальция дигидропиридинового ряда (например, фелодипин, амлодипин) при одновременном применении с бисопрололом могут увеличивать риск развития артериальной гипотензии, и повышение риска дальнейшего нарушения насосной функции сердца у пациентов с имеющейся ХСН нельзя исключить.

Антиаритмические средства III класса (например, амиодарон): возможно усиление влияния на время атриовентрикулярной проводимости.

β-адреноблокаторы для местного применения (например, глазные капли для лечения глаукомы) могут усиливать системные эффекты бисопролола.

Парасимпатомиметики при одновременном применении с бисопрололом могут увеличивать время атриовентрикулярного проведения и повысить риск развития брадикардии.

При одновременном применении инсулина и пероральных антидиабетических средств гипогликемический эффект повышается. Блокада β-адренорецепторов может скрыть симптомы гипогликемии.

Одновременное применение бисопролола и средств для проведения общей анестезии может вызывать ослабление рефлекторной тахикардии и повышать риск развития гипотензии.

Одновременный примем сердечных гликозидов с бисопрололом может приводить к снижению частоты сердечной сокращений, увеличению времени атриовентрикулярного проведения.

Нестероидные противовоспалительные препараты (НПВП) могут снижать гипотензивный эффект бисопролола.

Комбинация β-симпатомиметиков (например, добутамин, орципреналин) с бисопрололом может приводить к снижению эффекта обоих лекарственных средств. При лечении аллергических реакций может потребоваться увеличение дозы адреналина.

Сочетание бисопролола с симпатомиметиками, влияющими на β- и α-адренорецепторы (например, адреналин, норадреналин) может способствовать проявлению сосудосуживающих эффектов, опосредованных α-адренорецепторами, приводя к повышению артериального давления и усугублению перемежающейся хромоты. Подобные взаимодействия более вероятны при применении неселективных β-адреноблокаторов.

Одновременное применение бисопролола с трициклическими антидепрессантами, барбитуратами, фенотиазинами могут повышать риск развития гипотензии.

Для лечения артериальной гипертензии и ишемической болезни сердца:

Блокаторы кальциевых каналов по типу дигидропиридина (например, нифедипин): совместное применение может увеличить риск гипотензии, а также не исключается нарушение нагнетательной функции желудочков у пациентов с сердечной недостаточностью.

Антиаритмические средства I класса (например, хинидин, дизопирамид, лидокаин, фенитоин, флекаинид, пропафенон): влияют на время атриовентрикулярной проводимости, а также может увеличиваться отрицательный инотропный эффект.

Комбинация, требующие уточнения

Мефлохин при одновременном применении с бисопрололом может увеличивать риск развития брадикардии.

Ингибиторы моноаминоксидазы (иМОА) (за исключением иМАО-В) могут усиливать гипотензивный эффект β-адреноблокаторов, но могут также увеличивать риск развития гипертензивного криза.

Специальные предупреждения

Лечение стабильной ХСН бисопрололом требует обязательного проведения специальной фазы титрования.

Лечение бисопрололом не следует прерывать внезапно (если только к этому нет явных показаний), особенно у пациентов с ИБС, так как это может привести к обострению заболевания.

На начальных этапах лечения бисопрололом и при его отмене пациенты нуждаются в постоянном наблюдении.

Лечение бисопрололом у пациентов с гипертонией, стенокардией и с сопутствующей сердечной недостаточностью следует проводить с осторожностью.

Препарат следует применять с осторожностью в следующих случаях:

-       бронхоспазм (бронхиальная астма, обструктивная болезнь дыхательных путей)

-       сахарный диабет со значительными колебаниями концентрации глюкозы в крови симптомы гипогликемии, такие как тахикардия, повышенная потливость могут быть замаскированы

-       строгая диета

-       проведение десенсибилизирующей терапии. β-адреноблокаторы, включая бисопролол, могут повышать чувствительность к аллергенам и тяжесть анафилактических реакций из-за ослабления адренергической компенсаторной регуляции под действием β-адреноблокаторов. Терапия адреналином не всегда приводит к ожидаемому терапевтическому эффекту

-       атриовентрикулярная блокада первой степени

-       стенокардия Принцметала. Случаев коронарного спазма не наблюдалось. Несмотря на высокую селективность к β1-адренорецепторам, эпизоды стенокардии не могут быть полностью исключены при назначении бисопролола пациентам со стенокардией Принцметала.

-       облитерация периферических артерий (усугубление симптомов, особенно в начале терапии)

-       общая анестезия

В настоящее время нет достаточного терапевтического опыта лечения бисопрололом сердечной недостаточности у пациентов со следующими заболеваниями и патологическими состояниями:

-     инсулинзависимый сахарный диабет (1 типа)

-     тяжелые нарушения функции почек

-     тяжелые нарушения функции печени

-     рестриктивная кардиомиопатия

-     врожденные пороки сердца

-     гемодинамически значимое органическое поражение клапанов сердца

-     инфаркт миокарда в течение последних 3 месяцев

Дыхательная система

Хотя кардиоселективные β1-адреноблокаторы могут меньше влиять на функцию легких, по сравнению с неселективными β-адреноблокаторами, как и все β-адреноблокаторы они не должны применяться пациентами с обструктивными болезнями дыхательных путей, если нет веских причин для их использования. Если такие причины существуют, бисопролол может быть использован с осторожностью. У пациентов с обструктивными болезнями дыхательных путей лечение бисопрололом следует начинать с самой низкой возможной дозы и проводить тщательный мониторинг на предмет появления новых симптомов (например, одышка, непереносимость физических нагрузок, кашель). При бронхиальной астме или других хронических обструктивных болезнях легких, которые могут вызывать симптомы, одновременно следует назначать бронходилатирующие препараты. У пациентов с астмой может отмечаться повышение сопротивления дыхательных путей, поэтому может быть необходимо повышение дозировки β2-адреномиметиков.

Общая анестезия

У пациентов, находящихся под наркозом, применение β-адреноблокаторов уменьшает количество случаев аритмии и ишемии миокарда в период индукции и интубации, а также в послеоперационный период. В настоящее время рекомендуется продолжение поддерживающей терапии с β-адреноблокаторами во время операции. Анестезиолог должен быть проинформирован о том, что пациент принимает β-адреноблокаторы, поскольку возможно взаимодействие с другими лекарственными препаратами, которое может привести к брадиаритмии, ослаблению рефлекторной тахикардии снижению рефлекторной способности к компенсации потери крови. Если необходимо прекращение терапии β-адреноблокаторами перед хирургическим вмешательством, это следует делать постепенно, и завершать за 48 часов до проведения общей анестезии.

Псориаз

Пациенты с псориазом или псориазом в анамнезе должны принимать β-адреноблокаторы (например, бисопролол) только после тщательного сопоставления пользы и рисков.

Феохромоцитома

У пациентов с феохромоцитомой бисопролол может быть назначен только после предшествующей блокады α-адренорецепторов.

Тиреотоксикоз

Лечение бисопрололом может маскировать симптомы тиреотоксикоза.

Комбинированное применение бисопролола с антагонистами кальция типа верапамила или дилтиазема, с противоаритмическими препаратами I класса, а также с антигипертензивными препаратами центрального действия обычно не рекомендуется.

Применение препарата Бисопролол Вива Фарм может послужить причиной получения положительных результатов при прохождении допинг-контроля.

Использование препарата в качестве допинга может принести вред для здоровья.

Применение в педиатрии

Применение препарата детям противопоказано.

Во время беременности или лактации

Препарат противопоказан в период беременности и кормления грудью.

Особенности влияния лекарственного средства на способность управлять транспортным средством или потенциально опасными механизмами

Бисопролол не влияет на способность управлять автотранспортом согласно результатам исследования, у пациентов с ИБС. Однако вследствие индивидуальных реакций способность управлять автотранспортом или работать с технически сложными механизмами может быть нарушена. На это следует обратить особое внимание в начале лечения, при изменении дозы, а также при одновременном употреблении алкоголя.

 

Рекомендации по применению

Режим дозирования

Лечение должно быть инициировано постепенно, с малых доз, которые затем увеличиваются. Во всех случаях доза должна подбираться индивидуально, учитывая частоту пульса и терапевтический эффект.

Лечение артериальной гипертензии

Рекомендуемая доза препарата составляет 5 мг один раз в день.

При легких формах гипертонии (диастолическое артериальное давление до 105 мм рт.ст.) терапия дозой 2.5 мг один раз в день может быть достаточной.

При необходимости, дозу можно увеличить до 10 мг один раз в день.

Последующее увеличение дозы оправдана лишь в исключительных случаях.

Максимальная рекомендуемая доза препарата составляет 20 мг один раз в день.

Лечение ишемической болезни сердца (стенокардии)

Рекомендуемая доза препарата составляет 5 мг один раз в день.

При необходимости дозировку можно увеличить до 10 мг один раз в день.

Последующее увеличение дозы оправдана лишь в исключительных случаях.

Максимальная рекомендуемая доза препарата составляет 20 мг один раз в день.

Хроническая сердечная недостаточность (ХСН)

Стандартная схема лечения ХСН включает применение иАКФ (или антагонистов рецепторов ангиотензина II в случае непереносимости иАКФ), β-адреноблокатора, диуретиков, и в случае необходимости сердечных гликозидов. При начале лечения бисопрололом пациенты должны находиться в стабильном состоянии (без острой сердечной недостаточности).

Желательно, чтобы лечащий врач имел опыт лечения пациентов с ХСН.

Во время фазы титрования или после нее могут возникать временное ухудшение течения сердечной недостаточности, артериальная гипотензия или брадикардия.

Дозы

Фаза титрования

Лечение ХСН бисопрололом требует обязательного проведения фазы титрования.  

Лечение бисопрололом следует начинать с постепенного повышения дозы согласно представленной схеме:

-     1.25 мг один раз в сутки в течение 1 недели, в случае хорошей переносимости увеличить до

-     2.5 мг один раз в сутки в течение 1 недели, в случае хорошей переносимости увеличить до

-     3.75 мг один раз в сутки в течение 1 недели, в случае хорошей переносимости увеличить до

-     5 мг один раз в сутки в течение следующих 4 недель, в случае хорошей переносимости увеличить до

-     7.5 мг один раз в сутки в течение следующих 4 недель, в случае хорошей переносимости увеличить до

-     10 мг один раз в сутки в качестве поддерживающей дозы.

Максимальная рекомендованная доза препарата составляет 10 мг один раз в день.

В течение фазы титрования необходим тщательный контроль показателей жизнедеятельности (частоты сердечных сокращений, артериального давления) и симптомов прогрессирования сердечной недостаточности. Симптомы могут проявиться уже в течение первого дня после начала терапии.

Коррекция лечения

В случае плохой переносимости максимальной рекомендуемой дозы следует рассмотреть постепенное снижение дозы.

В случае временного ухудшения течения сердечной недостаточности, артериальной гипотензии или брадикардии рекомендуется пересмотреть дозировки препаратов сопутствующей терапии. Также может потребоваться временное снижение дозы бисопролола или его отмена.

После стабилизации состояния пациента всегда следует рассмотреть возможность повторного назначения и/или титрования дозы бисопролола с ее повышением.

При принятии решения о прекращении приема препарата рекомендуется постепенное снижение дозы, так как резкая отмена может привести к острому ухудшению состояния пациента.

Особые группы пациентов

У пациентов с нарушениями функции печени или почек (легкой или средней тяжести) коррекция режима дозирования, как правило, не требуется. У больных с тяжелой почечной недостаточностью (клиренс креатинина <20 мл/мин) и пациентов с тяжелыми нарушениями функции печени максимальная суточная доза не должна превышать 10 мг.

Нет информации о фармакокинетике бисопролола у пациентов с ХСН и с нарушением функции печени или почек. Поэтому повышение дозы в таких популяциях следует проводить с особой осторожностью.

Опыт использования бисопролола у пациентов, находящихся на гемодиализе, ограничен, однако нет данных о необходимости изменения режима дозирования.

Пожилые люди

Коррекция дозировки не требуется.

Метод и путь введения

Для приема внутрь.

ПрепаратБисопролол Вива Фарм следует принимать один раз в сутки утром, вне зависимости от приема пищи. Таблетки следует проглатывать с небольшим количеством жидкости, не разжевывая.

Длительность лечения

Продолжительность лечения не ограничена во времени и зависит от типа и тяжести заболевания.

Меры, которые необходимо принять в случае передозировки

Симптомы

Наиболее частыми симптомами передозировки бисопрололом являются атриовентрикулярнаяблокада, выраженная брадикардия, выраженное артериальная гипотензия, бронхоспазм, острая сердечная недостаточность и гипогликемия.

На сегодняшний день известны несколько случаев передозировки бисопрололом (максимальная доза: 2000 мг) у пациентов, страдающих артериальной гипертензией и/или ишемической болезнью сердца с признаками брадикардии и/или гипотензии; все пациенты выздоровели. Имеются большие индивидуальные различия в чувствительности к высокой однократной дозе бисопролола, при этом наиболее вероятно, что пациенты с сердечной недостаточностью обладают высокой чувствительностью.

Лечение

при передозировке лечение бисопрололом следует прекратить и применить поддерживающее и симптоматическое лечение. Ограниченное количество данных указывает на то, что бисопролол почти не выводится при помощи диализа. Исходя из ожидаемого фармакологического действия и рекомендаций для других бета-блокаторов, могут быть проведены следующие меры общего характера при условии, что они клинически подтверждены.

При брадикардии: введение атропина. В случае отсутствия нужного эффекта можно с осторожностью ввести изопреналин или другой препарат с положительными хронотропными свойствами. При некоторых обстоятельствах может потребоваться установка трансвенозного кардиостимулятора.

При гипотензии: следует вводить жидкости и сосудосуживающие препараты. Может быть эффективным внутривенное введение глюкагона.

При атриовентрикулярной блокаде (II или III степени): состояние пациентов следует тщательно контролировать и применять инфузии изопреналина или трансвенозную установку кардиостимулятора.

При обострении течения ХСН:внутривенное введение диуретиков, инотропных препаратов, вазодилататоров.

При бронхоспазме: назначение бронходилататоров, таких как изопреналин, бета2-симпатомиметики и /или аминофиллин.

При гипогликемии: внутривенное введение глюкозы.

Рекомендации по обращению за консультацией к медицинскому работнику для разъяснения способа применения лекарственного препарата

При наличии вопросов по применению данного препарата, обратитесь к лечащему врачу или к медицинскому работнику.

 

Описание нежелательных реакций, которые проявляются при стандартном применении ЛП и меры, которые следует принять в этом случае (при необходимости)

Очень часто

   брадикардия

Часто

   головокружение*, головная боль*

   тошнота, рвота, диарея, запор

   чувство холода или онемения в конечностях, артериальная гипотензия

   астения, повышенная утомляемость*

   усугубление симптомов сердечной недостаточности

Нечасто

   брадикардия, нарушения атриовентрикулярной проводимости, ухудшение имеющейся сердечной недостаточности

   бронхоспазм у пациентов с бронхиальной астмой или с обструктивной болезнью органов дыхания в анамнезе

   мышечная слабость, судороги мышц

   ортостатическая гипотензия

   астения

   депрессия, нарушения сна

Редко

   повышение концентрации триглицеридов и активности «печеночных» трансаминаз (аланинаминотрансфераза (АЛТ), аспартатаминотрансфераза (АСТ))

   потеря сознания

   уменьшение слезотечения (следует учитывать при ношении контактных линз)

   нарушения слуха

   аллергический ринит

   реакции гиперчувствительности, такие как кожный зуд, покраснение, сыпь

   гепатит

   нарушения потенции

   ночные кошмары, галлюцинации

   повышение уровня триглицеридов

Очень редко

   конъюнктивит

   аллергический ринит

   алопеция. β-адреноблокаторы могут способствовать обострению симптомов псориаза или вызывать псориазоподобную сыпь

* Эти симптомы появляются в начале курса лечения. Обычно носят легкий характер и проходят, как правило, в течение 1-2 недель после начала лечения.


Дополнительные сведения

Состав лекарственного препарата

Одна таблетка содержит

активное вещество – бисопролола фумарат 2.5 мг, 5 мг или 10 мг,

вспомогательные вещества: кальция гидрофосфата дигидрат, целлюлоза микрокристаллическая (102), крахмал прежелатинизированный, поливинилпирролидон (коллидон®), аэросил, магния стеарат,

состав оболочки: Opadry® OY-S-28924 (гипромеллоза, титана диоксид (Е171), полиэтиленгликоль/макрогол) – для дозировки 2.5 мг,

Opadry® Yеllow 03B62519 (гипромеллоза, титана диоксид (Е171), тальк, полиэтиленгликоль/макрогол, железа оксид желтый (Е172)) – для дозировки 5 мг,

Opadry®Yellow 03B52246(гипромеллоза, титана диоксид (Е171), тальк, полиэтиленгликоль/макрогол, железа оксид желтый (Е172)) – для дозировки 10 мг.

Описание внешнего вида, запаха, вкуса

Таблетки круглой формы с двояковыпуклой поверхностью, покрытые оболочкой белого цвета, допускается шероховатость поверхности (для дозировки 2.5 мг).

Таблетки круглой формы с двояковыпуклой поверхностью, покрытые оболочкой светло-желтого цвета, допускается шероховатость поверхности (для дозировки 5 мг).

Таблетки круглой формы с двояковыпуклой поверхностью, покрытые оболочкой желтого цвета, допускается шероховатость поверхности (для дозировки 10 мг).

 

Форма выпуска и упаковка

По 10 таблеток упаковывают в контурную ячейковую упаковку из пленки поливинилхлоридной и фольги алюминиевой.

По 3 контурные ячейковые упаковки вместе с инструкцией по медицинскому применению на казахском и русском языках помещают в картонную пачку.

 

Срок хранения

3 года.

Не применять по истечении срока годности.

Условия хранения

Хранить при температуре не выше 25°С.

Хранить в недоступном для детей месте!

 

Условия отпуска из аптек

По рецепту

 

Саудалық атауы

Бисопролол Вива Фарм

 

Халықаралық патенттелмеген атауы

Бисопролол

 

Дәрілік түрі, дозасы

Қабықпен қапталған таблеткалар, 2.5 мг, 5 мг және 10 мг

 

Фармакотерапиялық тобы

Жүрек-қантамыр жүйесі. Бета-адреноблокаторлар. Селективті бета-адреноблокаторлар. Бисопролол.

АТХ коды C07AB07


Қолданылуы

-    артериялық гипертензияда

-    жүректің ишемиялық ауруында (ЖИА, стенокардия)

-    сол жақ қарынша систолалық функциясының төмендеуімен тұрақты созылмалы жүрек жеткіліксіздігін (СЖЖ) емдеу, ангиотензинөзгертуші фермент тежегіштері (АӨФт)  мен диуретиктерге және мүмкін болса, жүрек гликозидтеріне қосымша ретінде

 

Қолданудың басталуына дейін қажетті мәліметтер тізбесі

Қолдануға болмайтын жағдайлар

-     бисопрололға немесе препарат компоненттерінің кез келгеніне жоғары сезімталдық

-    жедел жүрек жеткіліксіздігін немесе вена ішіне инотропты ем жүргізуді талап ететін жүрек жеткіліксіздігінің декомпенсация эпизодтары кезінде

-    кардиогенді шок

-    атриовентрикулярлы блокаданың ІІ-ІІІ дәрежесі

-    синустық түйіннің әлсіздік синдромы

-    синоатриальді блокада

-    симптоматикалық брадикардия

-    симптоматикалық артериялық гипотензия

-    бронх демікпесінің ауыр түрлері

-    шеткергі артериялардың облитерациялайтын ауруларының ауыр түрі немесе Рейно синдромының ауыр түрі

-    емделмеген феохромоцитома

-    метаболиялық ацидоз

-    18 жасқа дейінгі балалар (осы жас тобындағыларда тиімділік пен қауіпсіздік туралы жеткілікті мәліметтер жоқ)

-    жүктілік және лактация кезеңі

Қолдану кезіндегі қажетті сақтандыру  шаралары

Бисопролол Вива Фарм препаратын қабылдамас бұрын дәрігермен кеңесіңіз.

Бисопрололмен емдеуді, әсіресе ЖИА бар пациенттерде күрт (егер бұған айқын көрсетілімдер болмаса) тоқтатпау керек, өйткені бұл аурудың өршуіне әкелуі мүмкін. Егер емдеуді тоқтату қажет болса, дозаны біртіндеп төмендету ұсынылады (мысалы, дозаны аптасына екі рет төмендету).

Басқа дәрілік препараттармен өзара әрекеттесуі

Ұсынылмайтын біріктірілімдер

Верапамил типті кальций антагонистері және аз дәрежеде дилтиазем, бисопрололмен бір мезгілде қолданғанда миокардтың жиырылу қабілетіне және атриовентрикулярлық өткізгіштікке теріс әсер етуі мүмкін. β-адреноблокаторлар қабылдайтын пациенттерге верапамилді вена ішіне енгізу айқын артериялық гипотензияға және атриовентрикулярлық блокадаға әкелуі мүмкін.

Орталық әсер ететін гипертензияға қарсы препараттар (мысалы, метилдопа, моксонидин, резерпин) орталық симпатикалық тонустың төмендеуіне байланысты жүрек жеткіліксіздігінің нашарлауына әкелуі мүмкін (жүректің жиырылуы мен жүрек лықсытуының төмендеуі, вазодиляция). Күрт тоқтату, әсіресе β-адреноблокаторлар тоқтатылғанға дейін «рикошеттік» артериялық гипертензияның даму қаупі болуы мүмкін.

СЖЖ емдеу үшін қолданған кезде:

I класты аритмияға қарсы дәрілер (мысалы, хинидин, дизопирамид; лидокаин, фенитоин; флекаинид, пропафенон) бисопрололмен бір мезгілде қолданғанда атриовентрикулярлық өткізгіштікке әсерін күшейтуі және теріс инотропты әсерін күшейтуі мүмкін.

Сақтықпен қолдануды талап ететін біріктірілімдер

Бисопрололмен бір мезгілде қолданған кезде дигидропиридин қатарындағы кальций антагонистері (мысалы, фелодипин, амлодипин) артериялық гипотензияның даму қаупін арттыруы мүмкін және СЖЖ бар пациенттерде жүректің сорғы функциясының одан әрі бұзылу қаупін арттыруға болмайды.

III класты аритмияға қарсы дәрілер (мысалы, амиодарон): атриовентрикулярлық өткізгіштік уақытына әсер етуі мүмкін.

Жергілікті қолдануға арналған β-адреноблокаторлар (мысалы, глаукоманы емдеуге арналған көзге тамызатын дәрілер) бисопрололдың жүйелік әсерін күшейтуі мүмкін.

Парасимпатомиметиктер бисопрололмен бір мезгілде қолданғанда атриовентрикулярлық жүргізу уақытын ұлғайтуы және брадикардияның даму қаупін арттыруы мүмкін.

Инсулинді және пероральді диабетке қарсы дәрілерді бір мезгілде қолданғанда гипогликемиялық әсері артады. β-адренорецепторлардың блокадасы гипогликемия симптомдарын жасыруы мүмкін.

Бисопролол мен жалпы анестезияны жүргізуге арналған дәрілерді бір мезгілде қолдану рефлекторлық тахикардияның әлсіреуін туындатуы және гипотензияның даму қаупін арттыруы мүмкін.

Жүрек гликозидтерін бисопрололмен бір мезгілде қабылдау жүрек жиырылу жиілігінің төмендеуіне, атриовентрикулярлық өткізу уақытының ұлғаюына әкелуі мүмкін.

Қабынуға  қарсы стероидты емес препараттар (ҚҚСП) бисопрололдың гипотензивті әсерін төмендетуі мүмкін.

β-симпатомиметиктердің (мысалы, добутамин, орципреналин) бисопрололмен біріктірілуі екі дәрілік зат әсерінің төмендеуіне әкелуі мүмкін. Аллергиялық реакцияларды емдеуде адреналин дозасын арттыру қажет болуы мүмкін.

Бисопрололдың β - және α-адренорецепторларына  әсер ететін симпатомиметиктермен (мысалы, адреналин, норадреналин) үйлесуі α-адренорецепторлар арқылы тамыр тарылтқыш әсерлердің пайда болуына ықпал етуі мүмкін, бұл қан қысымының  жоғарылауына және ауыспалы ақсақтықтың шиеленісуіне әкеледі. Мұндай өзара әрекеттесу селективті емес β-адреноблокаторларды қолданумен мүмкін.

Бисопрололды трициклді антидепрессанттармен, барбитураттармен, фенотиазиндермен бір мезгілде қолдану гипотензияның даму қаупін арттыруы мүмкін.

Артериялық гипертензияны және жүректің ишемиялық ауруын емдеу үшін:

Дигидропиридин типі бойынша кальций өзектерінің блокаторлары (мысалы, нифедипин): бірге қолдану гипотензия қаупін арттыруы мүмкін, сондай-ақ жүрек жеткіліксіздігі бар пациенттерде қарыншалардың айдау функциясының бұзылуы жоққа шығарылмайды.

I класты аритмияға қарсы дәрілер (мысалы, хинидин, дизопирамид, лидокаин, фенитоин, флекаинид, пропафенон): атриовентрикулярлық өткізгіштік уақытына әсер етеді, сондай-ақ теріс инотропты әсері артуы мүмкін.

Нақтылауды қажет ететін комбинация

Мефлохин бисопрололмен бір мезгілде қолданғанда брадикардияның даму қаупін арттыруы мүмкін.

Моноаминоксидаза тежегіштері (МОАт) (МАО-Вт қоспағанда) β-адреноблокаторлардың гипотензиялық әсерін күшейтуі мүмкін, бірақ сондай-ақ гипертензиялық криздің даму қаупін арттыруы мүмкін.

Арнайы ескертулер

Тұрақты СЖЖ  бисопрололымен емдеу міндетті түрде титрлеудің арнайы кезеңін қажет етеді.

Бисопрололмен емдеуді, әсіресе ЖИА бар пациенттерде кенеттен (егер бұған айқын көрсетілімдер болмаса) үзбеу керек, өйткені бұл аурудың өршуіне әкелуі мүмкін.

Бисопрололмен емдеудің бастапқы кезеңдерінде және оны тоқтатқан кезде пациенттер үнемі бақылауды қажет етеді.

Гипертониясы, стенокардиясы бар және қатар жүретін жүрек жеткіліксіздігі бар пациенттерде бисопрололмен емдеуді сақтықпен жүргізген жөн.

Препаратты мынадай жағдайларда сақтықпен қолдану керек:

-  бронх түйілуі (бронх демікпесі, тыныс алу жолдарының тарылу  ауруы)

-  қанда глюкоза концентрациясының айтарлықтай ауытқулары бар қант диабеті тахикардия сияқты гипогликемия симптомдары, қатты тершеңдік, олар бүркемеленуі мүмкін

-  қатаң диета

-  десенсибилизация емін жүргізу. Бисопрололды қоса, β-адреноблокаторлар β-адреноблокаторлардың әсерінен адренергиялық компенсаторлық реттеудің әлсіреуіне байланысты аллергендерге сезімталдықты және анафилаксиялық  реакциялардың ауырлығын арттыруы мүмкін. Адреналин емі күтілетін емдік  әсерге әкелмейді

-  бірінші дәрежелі атриовентрикулярлық блокада

-  Принцметал стенокардиясы. Коронарлық түйілу жағдайлары байқалған жоқ. β1-адренорецепторларға жоғары селективтілігіне қарамастан, бисопрололды Принцметал стенокардиясы бар пациенттерге тағайындаған кезде стенокардия эпизодтары толығымен жоққа шығарылмайды.

-  шеткергі артериялардың облитерациясы (симптомдардың күшеюі, әсіресе емнің басында)

-  жалпы анестезия

Қазіргі таңда келесі аурулары бар және патологиялық жай-күйдегі пациенттерде жүрек функциясының жеткіліксіздігін бисопрололмен емдеудің жеткілікті емдік тәжірибесі жоқ:  

-    инсулинге тәуелді қант диабеті (1 типі)

-    бүйрек функциясының ауыр бұзылулары

-    бауыр функциясының ауыр бұзылулары

-    рестриктивті кардиомиопатия

-    жүректің туа біткен ақауы

-    жүрек клапандарының гемодинамикалық тұрғыдан маңызды органикалық зақымдануын зерттеу

-    соңғы 3 ай ішіндегі миокард инфарктісі.

Тыныс алу жүйесі

Кардиоселективті β1-адреноблокаторлар, селективті емес β-адреноблокаторлармен салыстырғанда өкпе функциясына азырақ әсер етуі мүмкін болса да, басқа  β-адреноблокаторлар сияқты олар тыныс жолдарының обструкциялық аурулары бар пациенттерге, егер оларды пайдаланудың орынды себептері болмаса, қолданылмауы тиіс. Егер осындай себептер бар болса, бисопролол сақтықпен пайдаланылуы мүмкін. Тыныс жолдарының обструкциялық аурулары бар пациенттерде бисопрололмен емдеуді ең төмен ықтимал дозадан бастаған және жаңа симптомдардың (мысалы, ентігу, дене жүктемесін көтере алмаушылық, жөтел) пайда болуына қатысты мұқият мониторинг жүргізген жөн. Бронх демікпесінде немесе симптомдарды туындатуы мүмкін өкпенің обструкциялық ауруларында бір мезгілде бронхтың кеңейтетін препараттарды тағайындау керек. Демікпесі бар пациенттерде тыныс жолдарының кедергісі ұлғаюы мүмкін, сондықтан β2-адреномиметиктер дозасын арттыру қажет.

Жалпы анестезия

Наркоздағы пациенттерде β-адреноблокаторларды қолдану индукция және интубация кезеңінде, сондай-ақ операциядан кейінгі кезеңде аритмия мен миокард ишемиясы жағдайларының санын азайтады. Қазіргі уақытта операция кезінде β-адреноблокаторлармен демеуші терапияны жалғастыру ұсынылады. Анестезиологқа пациенттің β-адреноблокаторларды қабылдайтыны туралы хабарлау керек, өйткені брадиаритмияға, рефлекторлық тахикардияның әлсіреуіне, қан жоғалтуды өтеудің рефлекторлық қабілетінің төмендеуіне әкелетін басқа препараттармен өзара әрекеттесуі мүмкін.

Егер хирургиялық араласу алдында β-адреноблокаторлармен емдеуді тоқтатуды біртіндеп жүзеге асырған және жалпы анестезия жүргізгенге дейін 48 сағат бұрын аяқтаған жөн.

Псориаз

Псориазы бар немесе анамнезінде псориазы бар пациенттер β-адреноблокаторларды (мысалы, бисопрололды) тек пайдасы мен қаупін мұқият салыстырғаннан кейін ғана қабылдауы тиіс. 

Феохромоцитома

Феохромоцитомасы бар пациенттерде бисопролол бұның алдында α-адренорецепторлармен блокада болған жағдайда ғана тағайындалуы мүмкін.

Тиреотоксикоз

Бисопрололмен емдеу тиреотоксикоз симптомдарын бүркемелеуі мүмкін.

Бисопрололды верапамил немесе дилтиазем типіндегі кальций антагонистерімен, аритмияға қарсы I класс препараттармен, сондай-ақ орталық әсер ететін гипертензияға қарсы препараттармен біріктіріп қолдану әдетте ұсынылмайды.

Бисопролол Вива Фарм препаратын қолдану допинг-бақылаудан өту кезінде оң нәтиже алуға себеп болуы мүмкін.

Препаратты допинг ретінде қолдану денсаулыққа зиян тигізуі мүмкін.

Педиатрияда қолдану  

Препаратты балаларға қолдануға болмайды.

Жүктілік немесе лактация кезінде

Препарат жүктілік және бала емізу кезінде қарсы көрсетілімде.

Дәрілік заттың көлік құралдарын және қауіптілігі зор механизмдерді басқару қабілетіне әсер ету ерекшеліктері  

Бисопролол ЖИА бар пациенттерде зерттеу нәтижелеріне сәйкес автокөлікті басқару қабілетіне әсер етпейді. Алайда, жеке реакциялар салдарынан автокөлікті басқару немесе техникалық күрделі механизмдермен жұмыс істеу қабілеті бұзылуы мүмкін. Бұған емдеудің басында, дозаны өзгерту кезінде, сондай-ақ алкогольді бір мезгілде қолдану кезінде ерекше назар аудару керек.

 

Қолдану жөніндегі нұсқаулар

Дозалау режимі

Емдеуді аз дозадан бастау керек, содан кейін олар біртіндеп көбейе бастайды. Барлық жағдайларда доза импульстің жиілігі мен емдік әсерін ескере отырып, жеке таңдалуы керек.

Артериялық гипертензияны емдеу

Препараттың ұсынылатын дозасы күніне бір рет 5 мг құрайды.

Гипертонияның жеңіл түрлерінде (диастолалық артериялық қысым 105 мм сын.бағ. дейін) күніне бір рет 2.5 мг дозалақ емі жеткілікті болуы мүмкін.

Қажет болса, дозаны күніне бір рет 10 мг-ға дейін арттыруға болады.

Дозаны одан әрі арттыру тек ерекше жағдайларда ғана негізделген.

Препараттың ең жоғары ұсынылатын дозасы күніне бір рет 20 мг құрайды.

Жүректің ишемиялық ауруын емдеу (стенокардия)

Препараттың ұсынылатын дозасы күніне бір рет 5 мг құрайды.

Қажет болса, дозаны күніне бір рет 10 мг-ға дейін арттыруға болады.

Дозаны одан әрі арттыру тек ерекше жағдайларда ғана негізделген.

Препараттың ең жоғары ұсынылатын дозасы күніне бір рет 20 мг құрайды.

Созылмалы жүрек жеткіліксіздігі (СЖЖ)

СЖЖ емдеудің стандартты сызбасы  АӨФт (немесе АӨФт жақпаушылық жағдайында ангиотензин II рецепторларының антагонистерін), β-адренблокаторларды, диуретиктерді және қажет болған жағдайда жүрек гликозидтерін қолдануды қамтиды. Бисопрололмен емдеудің басында пациенттер тұрақты күйде (жедел жүрек жеткіліксіздігінсіз) болуы тиіс.

Емдеуші дәрігердің СЖЖ бар пациенттерді емдеу тәжірибесі болғаны жөн.

Титрлеу кезеңінде немесе одан кейін жүрек жеткіліксіздігінің уақытша нашарлауы, артериялық гипотензия немесе брадикардия пайда болуы мүмкін.

Дозалары

Титрлеу фазасы

СЖЖ бисопрололмен емдеу міндетті түрде титрлеу фазасын жүргізуді талап етеді.

Бисопрололмен емдеуді ұсынылған сызбаға сәйкес дозаны біртіндеп арттырудан бастаған жөн:

-     1.25 мг тәулігіне бір рет 1 апта бойы, жақсы көтерімділік жағдайында ұлғайтуға болады

-     2.5 мг тәулігіне бір рет 1 апта бойы, жақсы көтерімділік жағдайында ұлғайтуға болады

-     3.75 мг тәулігіне бір рет 1 апта бойы, жақсы көтерімділік жағдайында ұлғайтуға болады

-     5 мг тәулігіне бір рет келесі 4 апта бойы, жақсы көтерімділік жағдайында ұлғайтуға болады

-     7.5 мг тәулігіне бір рет келесі 4 апта бойы, жақсы көтерімділік жағдайында ұлғайтуға болады

-     10 мг тәулігіне бір рет демеуші доза ретінде.  

Препараттың ең жоғары ұсынылған дозасы күніне бір рет 10 мг құрайды.

Титрлеу кезеңінде өмірлік белсенділік көрсеткіштерін (жүрек жиырылу жиілігі, артериялық қысымы) және жүрек жеткіліксіздігінің даму симптомдарын мұқият бақылау қажет. Симптомдар ем басталғаннан кейінгі бірінші күні пайда болуы мүмкін.

Емдеуді түзету

Ең жоғары ұсынылған дозаға төзімділігі нашар болған жағдайда дозаны біртіндеп төмендетуді қарастыру керек.

Жүрек жеткіліксіздігі, артериялық гипотензия немесе брадикардия ағымының уақытша нашарлауы жағдайында ілеспе ем препараттарының дозаларын қайта қарау ұсынылады. Сондай-ақ бисопролол дозасын уақытша төмендету немесе оны жою қажет болуы мүмкін.

Пациенттің жай-күйі тұрақтанғаннан кейін бисопрололдың дозасын оны арттыра отырып, қайта тағайындау және/немесе титрлеу мүмкіндігін әрқашан қарастырған жөн.

Препаратты қабылдауды тоқтату туралы шешім қабылдаған кезде дозаны біртіндеп төмендету ұсынылады, өйткені күрт тоқтату пациенттің жағдайының жедел нашарлауына әкелуі мүмкін.

Пациенттердің ерекше топтары

Бауыр немесе бүйрек функциясы бұзылған (жеңіл немесе орташа ауырлықтағы) пациенттердедозалау режимін түзету, әдетте, талап етілмейді. Ауыр бүйрек жеткіліксіздігі бар науқастарда (креатинин клиренсі <20 мл/мин) және бауыр функциясының ауыр бұзылулары бар пациенттерде ең жоғары тәуліктік доза 10 мг аспауы тиіс.

СЖЖ бар және бауыр немесе бүйрек функциясы бұзылған пациенттерде бисопрололдың фармакокинетикасы туралы ақпарат жоқ. Сондықтан мұндай популяциялардағы дозаны арттыруды аса сақтықпен жүргізу керек.

Гемодиализдегі пациенттерде бисопрололды қолдану тәжірибесі шектеулі, бірақ дозалау режимін өзгерту қажеттілігі туралы деректер жоқ.

Егде жастағы адамдар

Дозаны түзету талап етілмейді.

Енгізу әдісі және жолы

Ішке қабылдау үшін.

Бисопролол Вива Фарм препаратын ас ішуге қарамастан, таңертең тәулігіне бір рет қабылдау керек. Таблеткаларды аздаған мөлшердегі сұйықтықпен шайнамай жұту керек.

Емдеу ұзақтығы

Емдеу ұзақтығы уақытпен шектелмейді және аурудың типі мен ауырлығына байланысты.

Артық дозаланған жағдайда қолданылуы қажет шаралар

Симптомдары

Бисопрололдың артық дозалануының ең жиі симптомдары атриовентрикулярлық блокада, айқын брадикардия, айқын артериялық гипотензия, бронх түйілуі, жедел жүрек жеткіліксіздігі және гипогликемия болып табылады.

Бүгінгі күні артериялық гипертензиядан және/немесе брадикардия және/немесе гипотензия белгілері бар жүректің ишемиялық ауруынан зардап шегіп жүрген пациенттерде бисопрололмен артық дозаланудың (ең жоғары доза: 2000 мг) бірнеше жағдайлары белгілі; барлық пациенттер айығып кетті. Бисопрололдың бір реттік жоғары дозасына сезімталдықтың үлкен жекелей айырмашылықтары бар, мұндайда жүрек функциясының жеткіліксіздігі бар пациенттерде жоғары сезімталдықтың мүмкін болуы көбірек.

Емі

артық дозаланған кезде бисопрололмен емдеуді тоқтату және демеуші және симптоматикалық емді қолдану керек. Деректердің шектеулі саны бисопрололдың  диализ жәрдемімен мүлдем шығарылмайтындығын көрсетеді. Күтілетін фармакологиялық әсерінің және басқа бета-блокаторлар үшін нұсқаулар негізінде, егер клиникалық тұрғыдан айғақталған болса, жалпы сипаттағы келесі шаралар жүргізілуі мүмкін.   

Брадикардияда: атропинді енгізу. Керекті әсер жоқ болған жағдайда изопреналинді немесе оң хронотроптық  қасиеттері бар басқа препаратты сақтықпен енгізуге болады. Кейбір жағдайларда  трансвенозды кардиостимулятор құрылғысы қажет болуы мүмкін.

Гипотензияда:сұйықтықты және қантамырларды тарылтатын препараттарды енгізген жөн. Глюкагонды вена ішіне енгізу тиімді болуы мүмкін.

Атриовентрикулярлы блокадада (ІІ және ІІІ дәрежесі):  пациенттердің жағдайын мұқият бақылаған және изопреналин инфузиясын немесе трансвенозды кардиостимулятор құрылғысын қолданған жөн. 

СЖЖ ағымы асқынған кезде: диуретиктерді, инотроптық препараттарды, вазодилататорларды вена ішіне енгізу.

Бронхтың түйілуінде: изопреналин, бета2-симпатомиметиктер және/немесе аминофиллин сияқты бронходилататорларды тағайындау.

Гипогликемияда:  глюкозаны вена ішіне енгізу.

Дәрілік препаратты қолдану тәсілін түсіндіру үшін медициналық қызметкер кеңесіне жүгіну жөніндегі кеңестер

Егер осы препаратты қолдану туралы сұрақтар туындаса, емдеуші дәрігерге немесе медицина қызметкеріне хабарласыңыз.

 

ДП стандартты қолдану кезінде көрініс беретін жағымсыз реакциялар сипаттамасы және осы жағдайда қабылдау керек шаралар (қажет болса)

Өте жиі

-     брадикардия

Жиі

    бас айналуы*, бас ауыруы*

    жүрек айнуы, құсу, диарея, іш қату

    суықты сезіну немесе аяқ-қолдың ұюы, артериялық гипотензия

    астения, шаршағыштық*

    жүрек жеткіліксіздігі симптомдарының ушығуы

Жиі емес

    брадикардия, атриовентрикулярлық өткізгіштіктің бұзылулары, жүрек жеткіліксіздігінің нашарлауы

    бронх демікпесі бар пациенттерде бронх түйілуі немесе анамнезінде тыныс алу жолдарының обструктивті аурулары

    бұлшықет әлсіздігі, бұлшықет құрысуы

    ортостаздық гипотензия

    астения

    депрессия, ұйқының бұзылуы

Сирек

    триглицеридтер концентрациясының және «бауыр» трансаминазалары белсенділігінің жоғарылауы (аланинаминотрансфераза (АЛТ), аспартатаминотрансфераза (АСТ))

    естен тану

    жас бөлінудің төмендеуі (жанаспалы линзаны қолданған кезде ескеру керек)

    естудің нашарлауы

    аллергиялық ринит

    тері қышынуы, қызару, бөртпе сияқты аса жоғары сезімталдық реакциялары 

    гепатит

    потенцияның бұзылуы

    қорқынышты түстер, елестеулер

    триглицеридтер деңгейінің жоғарылауы

Өте сирек

    конъюнктивит

    аллергиялық ринит

    алопеция. β-адреноблокаторлар псориаз симптомдарының өршуіне ықпал етуі немесе псориазға тән бөртпелерді туындатуы мүмкін

* Бұл симптомдар емнің бас кезінде жиі пайда болады, олар, әдеттегідей, қарқыны аз сипатта болады және әдетте 1-2 апта ішінде жоғалады.


Қосымша мәліметтер

Дәрілік препараттың құрамы

Бір таблетканың құрамында  

белсенді зат – 2.5 мг, 5 мг немесе 10 мг бисопролол фумараты,

қосымша заттар: кальций гидрофосфат дигидраты, микрокристалды целлюлоза (102), желатинделген крахмал, поливинилпирролидон (коллидон®), аэросил, магний стеараты,

қабықтың құрамы: Opadry® OY-S-28924 (гипромеллоза, титанның қостотығы (Е171), полиэтиленгликоль/макрогол – 2.5 мг дозасы үшін,

Opadry® Yеllow 03B62519 (гипромеллоза, титанның қостотығы (Е171), тальк, полиэтиленгликоль/макрогол, темірдің сары тотығы (Е172))  – 5 мг дозасы үшін,

Opadry® Yellow 03B52246 (гипромеллоза, титанның қостотығы (Е171), тальк, полиэтиленгликоль/макрогол, темірдің сары тотығы (Е172)) – 10 мг дозасы үшін.

Сыртқы түрінің, иісінің, дәмінің сипаттамасы

Ақ түсті қабықпен қапталған, дөңгелек пішінді, екі жақ беті дөңес таблеткалар, беттің кедір-бұдырлығына жол беріледі (2.5 мг доза үшін).

Ашық-сары түсті қабықпен қапталған, дөңгелек пішінді, екі жақ беті дөңес таблеткалар, беттің кедір-бұдырлығына жол беріледі (5 мг доза үшін).

Сары түсті қабықпен қапталған, дөңгелек пішінді, екі жақ беті дөңес таблеткалар, беттің кедір-бұдырлығына жол беріледі (10 мг доза үшін).

 

Шығарылу түрі және қаптамасы

10 таблеткадан поливинилхлоридті үлбірден және алюминий фольгадан жасалған пішінді ұяшықты қаптамаға салынады. 

3 пішінді ұяшықты қаптамадан медициналық қолдану жөніндегі қазақ және орыс тілдеріндегі нұсқаулықпен бірге картон қорапшаға салынады.

 

Сақтау мерзімі

3 жыл

Жарамдылық мерзімі өткеннен кейін қолдануға болмайды.

Сақтау шарттары

25ºС-ден аспайтын температурада сақтау керек.

Балалардың қолы жетпейтін жерде сақтау керек!

 

Дәріханалардан босатылу шарттары

Рецепт арқылы