Торговое наименование
Бисопролол
Международное
непатентованное название
Бисопролол
Лекарственная
форма, дозировка
Таблетки, покрытые пленочной
оболочкой 5 мг и 10 мг
Фармакотерапевтическая
группа
Сердечно-сосудистая
система. Бета-адреноблокаторы. Бета-адреноблокаторы селективные. Бисопролол.
Код
АТХ C07AB07
Показания к применению
-
артериальная гипертензия
-
ишемическая болезнь сердца (стенокардия)
Перечень сведений, необходимых до начала
применения
Противопоказания
-
гиперчувствительность к бисопрололу или к любому из вспомогательных веществ
- острая сердечная недостаточность или сердечная
недостаточность в стадии декомпенсации, которая требует внутривенную инотропную
терапию
- кардиогенный шок
- атриовентрикулярная блокада II и III степени (без электрокардиостимулятора)
- синдром слабости синусового узла
- синоатриальная блокада
- симптоматическая брадикардия
- симптоматическая гипотензия
- тяжелая бронхиальная астма
- поздние стадии периферической артериальной
обтурирующей болезни или болезнь Рейно
- нелеченная феохромоцитома
- метаболический ацидоз
- детский и подростковый возраст до 18 лет
(недостаточно данных по эффективности и безопасности у данной возрастной
группы)
- беременность и период лактации
Необходимые меры предосторожности при
применении
С осторожностью
- гипертензия или
стенокардия с сопутствующей сердечной недостаточностью
- сахарный диабет
со значительными колебаниями уровня глюкозы в крови; симптомы гипогликемии
(такие как тахикардия, учащенное сердцебиение или повышенная потливость) могут
маскироваться
- строгая диета
- продолжающаяся
десенсибилизирующая терапия
- первая степень
АВ-блокады
- стенокардия
Принцметала: наблюдались случаи коронарного спазма сосудов. Несмотря на высокую
бета1-селективность, приступы стенокардии не могут быть полностью исключены при
назначении бисопролола пациентам со стенокардией Принцметала
- периферическая
артериальная обтурирующая болезнь (могут увеличиваться жалобы, особенно в
начале терапии)
Аллергические реакции
Как
и в случае других бета-адреноблокаторов, бисопролол может увеличивать как
чувствительность к аллергенам, так и выраженность анафилактических реакций. В
данных случаях адреналин не всегда может обеспечить желаемый терапевтический
эффект.
Дыхательная система
Хотя
кардиоселективные (β1) бета-адреноблокаторы могут меньше влиять на функцию
легких по сравнению с неселективными бета-адреноблокаторами, как и все
бета-адреноблокаторы, они не должны применяться пациентами с обструктивными
заболеваниями дыхательных путей, если нет веских причин для их использования.
Если такие причины существуют, бисопролол
может быть использован с осторожностью. При бронхиальной астме или других
хронических обструктивных дисфункциях, которые могут сопровождаться симптомами,
показана сопутствующая бронхолитическая терапия. В редких случаях у пациентов с
астмой может увеличиваться сопротивление дыхательных путей, что требует
повышения доз β2-симпатомиметиков.
Общая анестезия
У
пациентов, которые получили общую анестезию, бета-адреноблокаторы уменьшают
риск аритмии и ишемии миокарда во время вводного наркоза, интубации и после
операции. В настоящее время рекомендуется продолжать применение
бета-адреноблокаторов периоперационно. Анестезиолог должен быть проинформирован
о том, что пациент принимает бета-адреноблокаторы, поскольку возможно
взаимодействие с другими лекарственными препаратами, которое может привести к
брадиаритмии, ослаблению рефлекторной тахикардии, а также пониженной
рефлекторной способности к предотвращению кровопотери. Если необходимо
прекращение терапии бета-адреноблокаторами до операции, то оно должно
выполняться постепенно и быть полностью завершено примерно за 48 часов до
анестезии.
Псориаз
Пациентам,
у которых в анамнезе есть псориаз, бета-адреноблокаторы (например, бисопролол)
должны назначаться только после тщательной оценки пользы/риска
Феохромоцитома
Пациентам
с феохромоцитомой бисопролол может быть назначен только после блокады
альфа-рецепторов.
Тиреотоксикоз
При
лечении бисопрололом могут быть не выявлены симптомы тиреотоксикоза.
Применение
бисопролола может привести к положительным результатам допинг-тестов.
Взаимодействия с другими лекарственными препаратами
Одновременный
прием других препаратов может повлиять на эффект и переносимость препарата.
Подобные взаимодействия также могут происходить, если с момента принятия
другого препарата прошло слишком мало времени. Проинформируйте Вашего лечащего
врача, если Вы принимаете какие-либо другие препараты.
Нерекомендуемые комбинации
Антагонисты
кальция типа верапамила и в меньшей
степени, дилтиазема, при одновременном применении с бисопрололом могут
приводить к снижению сократительной способности сердечной мышцы, и задерживать
проведение атриовентрикулярных импульсов. Внутривенное введение верапамила пациентам,
получающим терапию бета-адреноблокаторами, может привести к тяжелой
артериальной гипотензии и атриовентрикулярной блокаде.
Антигипертензивные
препараты центрального действия
(такие как клонидин, метилдопа, моксонидин, резерпин) могут привести к снижению
ЧСС и сердечного выброса, а также к вазодилатации вследствие снижения
центрального симпатического тонуса. Резкая отмена, особенно до отмены
бета-адреноблокаторов может увеличить риск развития «рикошетной» артериальной
гипертензии.
Комбинации, требующие применения с
осторожностью
Антиаритмические
средства класса I (например, хинидин,
дизопирамид, лидокаин, фенитоин, флекаинид, пропафенон): влияют на время
атриовентрикулярной проводимости, а также может увеличиваться отрицательный
инотропный эффект.
Блокаторы
кальциевых каналов по типу
дигидропиридина (например, нифедипин): совместное применение может увеличить
риск гипотензии, а также не исключается нарушение нагнетательной функции
желудочков у пациентов с сердечной недостаточностью.
Антиаритмические
средства класса III (например,
амиодарон): возможно усиление влияния на время атриовентрикулярной
проводимости.
Парасимпатомиметики: комбинированная терапия может увеличить время
атриовентрикулярной проводимости и повысить риск брадикардии.
Местное
применение бета-адреноблокаторов (например, глазные капли для лечения
глаукомы) может усилить системный эффект бисопролола.
Сахароснижающее
действие инсулина и пероральных противодиабетических средств может
усиливаться. Блокада β-адренорецепторов может скрыть симптомы гипогликемии.
Анестезирующие
препараты: ослабление рефлекторной
тахикардии и повышение риска гипотензии.
Сердечные
гликозиды: снижение частоты сердечных
сокращений, повышение времени атриовентрикулярной проводимости.
Нестероидные
противовоспалительные препараты (НПВП):
могут снижать гипотензивный эффект бисопролола.
β-симпатомиметики (например, добутамин, орципреналин): сочетание с
бисопрололом может снизить эффект обоих агентов. Могут быть необходимы более
высокие дозы адреналина для лечения аллергических реакций.
Симпатомиметики,
которые активируют α- и β-рецепторы
(например, адреналин, норадреналин): возможно повышение артериального давления
и обострение перемежающейся хромоты. Такие взаимодействия более вероятны при
применении неселективных бета-адреноблокаторов.
Трициклические
антидепрессанты, барбитураты, фенотиазины, а также другие антигипертензивные средства: усиленный гипотензивный
эффект.
Комбинации, требующие уточнения
Мефлохин при одновременном применении с бисопрололом может
увеличивать риск развития брадикардии.
Ингибиторы моноаминоксидазы (кроме ингибиторов
МАО-В) могут усиливать гипотензивный эффект бета-адреноблокаторов, но могут
также увеличивать риск развития гипертонического криза.
Специальные предупреждения
Применение
в педиатрии
Опыта применения бисопролола у детей и подростков нет,
поэтому его применение у данной группы не рекомендуется.
Во
время беременности или лактации
Фармакологическая активность бисопролола
может оказывать негативное влияние на беременность и/или плод/новорожденного.
В целом, бета-адреноблокаторы снижают
уровень кровотока в плаценте, что может приводить к задержке роста плода,
внутриутробной гибели плода, аборту или преждевременным родам. Нежелательные
реакции (например, гипогликемия и брадикардия) могут развиваться как у плода,
так и у новорожденного. Если необходимо лечение бета-адреноблокаторами,
предпочтительны β1-селективные бета-адреноблокаторы.
Бисопролол не рекомендуется применять во
время беременности, за исключением случаев, когда это явно необходимо. Если
лечение бисопрололом необходимо, следует контролировать маточно-плацентарное
кровообращение, рост и развитие плода. В случае вредного воздействия на
беременность или плод следует рассмотреть альтернативные виды лечения. Следует
тщательно обследовать новорожденного после родов. В первые три дня жизни могут
возникать симптомы гипогликемии и брадикардии.
Период лактации
Неизвестно, выделяется ли бисопролол в грудное
молоко. Поэтому не рекомендуется применять бисопролол в период грудного
вскармливания.
Особенности влияния препарата на
способность управлять транспортным средством или потенциально опасными
механизмами
Бисопролол
не влиял на способность управлять автомобилем при исследовании пациентов,
страдающих заболеваниями коронарных сосудов сердца. Однако вследствие
индивидуальных реакций способность управлять автомобилем или работать с
технически сложными механизмами может быть нарушена. На это следует обратить
особое внимание в начале лечения, после изменения дозы, а также при
одновременном употреблении алкоголя.
Рекомендации
по применению
Режим
дозирования
Лечение
должно быть инициировано постепенно, с малых доз, которые затем увеличиваются.
Во всех случаях доза должна подбираться индивидуально, учитывая частоту пульса
и терапевтический эффект.
Лечение артериальной гипертензии
Рекомендуемая
доза бисопролола составляет 5 мг один раз в сутки.
При
артериальной гипертензии легкой степени (диастолическое артериальное давление
до 105 мм рт.ст.) терапия дозой 2,5 мг один раз в сутки может быть достаточной.
При
необходимости дозировку можно увеличить до 10 мг один раз в сутки.
Дальнейшее
увеличение дозы должно обосновываться и проводиться в исключительных случаях.
Максимальная
рекомендованная доза составляет 20 мг один раз в сутки.
Ишемическая болезнь сердца (стенокардия)
Рекомендуемая
доза бисопролола составляет 5 мг один раз в сутки.
При
необходимости дозировку можно увеличить до 10 мг один раз в сутки.
Дальнейшее
увеличение дозы должно обосновываться и проводиться в исключительных случаях.
Максимальная
рекомендованная доза составляет 20 мг один раз в сутки.
Особые группы пациентов
Пациентам с нарушениями функции печени
или почек легкой или средней тяжести
коррекции режима дозирования, как правило, не требуется. Для пациентов с
тяжелыми нарушениями функции почек (клиренс креатинина < 20 мл/мин) и
пациентов с тяжелыми нарушениями функции печени максимальная суточная доза
составляет 10 мг.
Опыт
применения бисопролола у пациентов на диализе ограничен. Данные, указывающие на
необходимость изменения режима дозирования, отсутствуют.
Пожилые люди
Коррекция
дозы у пациентов пожилого возраста не требуется.
Метод
и путь введения
Таблетки
следует принимать с небольшим количеством жидкости, не разжевывая утром до
завтрака, во время или после него.
Длительность
лечения
Продолжительность
лечения не ограничена и зависит от течения и тяжести заболевания.
Нельзя резко прекращать лечение бисопрололом,
особенно у пациентов с ишемической болезнью сердца, поскольку это может
привести к острому ухудшению состояния здоровья пациента. При необходимости
прекращения лечения, суточная доза должна снижаться постепенно (например, вдвое
уменьшая дозу один раз в неделю).
Меры,
которые необходимо принять в случае передозировки
Симптомы:
Наиболее
распространенными признаками передозировки бисопрололом являются брадикардия,
артериальная гипотензия, бронхоспазм, острая сердечная недостаточность и
гипогликемия.
Лечение:
При
передозировке терапия бисопрололом должна приостанавливаться, и должно быть
начато подходящее и симптоматическое лечение. Ограниченные, но имеющиеся
доступные данные позволяют предположить, что бисопролол плохо выводится путем
диализа.
Брадикардия: Внутривенное введение атропина. При неадекватном
ответе, с осторожностью могут применяться орципреналин или другие агенты с
положительными хронотропными свойствами. В некоторых случаях может быть
необходима трансвенозная имплантация электрокардиостимулятора.
Артериальная
гипотензия: Внутривенная
инфузия и введение вазопрессоров. Также эффективным может быть внутривенный
глюкагон.
АВ-блокада
(второй или третьей степени):
Пациенты должны находиться под постоянным наблюдением, а также им необходимо
вливание орципреналина. При необходимости следует имплантировать переходные
кардиостимуляторы.
Острое
ухудшение сердечной недостаточности: Внутривенное
введение диуретиков, положительных инотропных средств, а также вазодилаторов.
Бронхоспазм: назначение бронходилататоров, например, орципреналин,
β2-симпатомиметики и/или эуфиллин.
Гипогликемия: внутривенное
введение глюкозы.
Рекомендуется обращаться за
консультацией к медицинскому работнику для разъяснения способа применения
лекарственного препарата
Описание
нежелательных реакций, которые проявляются при
стандартном применении ЛП и меры, которые следует принять в этом случае
Часто
−
головокружение*,
головная боль*
−
ощущение холода
или онемения в конечностях
−
тошнота, рвота,
диарея, запор
−
повышенная
утомляемость*
Нечасто
−
депрессия,
нарушения сна
−
брадикардия,
нарушения атриовентрикулярной проводимости, ухудшение имеющейся сердечной
недостаточности
−
гипотензия
−
бронхоспазм у
пациентов с бронхиальной астмой или с обструктивной болезнью органов дыхания в
анамнезе
−
мышечная
слабость, мышечные спазмы
−
астения
Редко
−
ночные кошмары,
галлюцинации
−
обморок
−
уменьшение
слезотечения (следует учитывать при ношении пациентом контактных линз)
−
нарушения слуха
−
аллергический
ринит
−
гепатит
−
реакции
гиперчувствительности, такие как зуд, покраснение, сыпь, ангионевротический
отёк
−
эректильная
дисфункция
−
повышение уровня
триглицеридов, повышение уровня печеночных ферментов (АЛТ, АСТ)
Очень редко
−
конъюнктивит
−
выпадение волос.
Бета-адреноблокаторы могут способствовать обострению симптомов псориаза или
вызывать псориазоподобную сыпь.
*Данные симптомы возникают чаще в начале лечения. Они, как правило,
носят малоинтенсивный характер и обычно исчезают в течение 1-2 недель.
Дополнительные
сведения
Состав лекарственного препарата
Одна
таблетка содержит
активное вещество – бисопролола
фумарат 5 мг или 10 мг;
вспомогательные
вещества: целлюлоза
микрокристаллическая, кальция гидрофосфат дигидрат, кукурузный крахмал, кремния
диоксид коллоидный безводный, магния стеарат, натрия крахмалгликолят (тип А), Опадрай
II (в том числе спирт поливиниловый,
частично гидролизованный, тальк, макрогол 3350 (полиэтиленгликоль 3350),
окрашивающий пигмент розового цвета (содержит титана диоксид (Е 171), кармин (Е
120), алюминиевый лак на основе индигокармина (Е 132), железа оксид черный (Е
172)) или окрашивающий пигмент голубого цвета (содержит титана диоксид (Е 171),
алюминиевый лак на основе индигокармина (Е 132), алюминиевый лак на основе
желтого хинолинового (Е 104)).
Описание внешнего вида, запаха, вкуса
Таблетки,
покрытые пленочной оболочкой, голубого цвета (дозировка 5 мг), розового цвета
(дозировка 10 мг), с двояковыпуклой поверхностью, с риской. На поперечном
разрезе видны два слоя.
Форма выпуска и упаковка
Пачки вместе с
инструкцией на казахском и русском языках упаковывают в групповую упаковку.
Срок хранения
2 года
Не применять по истечении срока годности.
Условия хранения
Хранить в сухом, защищенном от света месте, при
температуре не выше 25 оС.
Хранить в недоступном для детей месте!
Условия отпуска из аптек
По рецепту
Саудалық атауы
Бисопролол
Халықаралық
патенттелмеген атауы
Бисопролол
Дәрілік түрі,
дозасы
Үлбірлі қабықпен қапталған таблеткалар 5 мг және 10 мг
Фармакотерапиялық
тобы
Жүрек-қантамыр жүйесі. Бета-адреноблокаторлар.
Селективті бета-адреноблокаторлар. Бисопролол.
АТХ коды C07AB07.
Қолданылуы
- артериялық гипертензия
- жүректің ишемиялық ауруы (стенокардия)
Қолдану
басталғанға дейін қажетті мәліметтер тізбесі
Қолдануға
болмайтын жағдайлар
-
бисопрололға немесе қосымша заттардың кез келгеніне аса
жоғары сезімталдық
- жүректің жедел
жеткіліксіздігі немесе вена ішіне инотропты емді талап ететін декомпенсация
сатысындағы жүрек жеткіліксіздігі
- кардиогендік шок
- II және III дәрежедегі
атриовентрикулярлық блокада (электрокардиостимуляторсыз)
- синусты түйін әлсіздігі
синдромы
- синоатриальді блокада
- симптоматикалық
брадикардия
- симптоматикалық
гипотензия
- ауыр бронх демікпесі
- шеткері артериялық
обтурациялайтын аурулардың кеш сатылары немесе Рейно ауруы
- емделмеген феохромоцитома
- метаболизмдік ацидоз
- 18 жасқа дейінгі балалар
және жасөспірімдер (осы жас тобындағы тиімділік пен қауіпсіздік бойынша
деректер жеткіліксіз)
- жүктілік және лактация
кезеңі
Қолдану кезінде қажетті сақтық шаралары
Сақтықпен
- қатар
жүретін жүрек жеткіліксіздігімен гипертензия немесе стенокардия
- қанда
глюкоза деңгейінің елеулі ауытқуымен болатын қант диабеті; гипогликемия
симптомдары (тахикардия, жүректің жиі қағуы немесе тершеңдік сияқты) бүркемеленуі
мүмкін
- қатаң
диета
– ұзаққа
созылған десенсибилизациялайтын ем
- АВ-блокаданың
бірінші дәрежесі
- Принцметал
стенокардиясы: қантамырлардың коронарлық түйілу жағдайлары байқалды. Жоғары
бета1-селективтілікке қарамастан, Принцметал стенокардиясы бар пациенттерге
бисопрололды тағайындау кезінде стенокардия ұстамаларын толығымен жоққа
шығаруға болмайды
- шеткері
артериялық обтурациялайтын аурулар (әсіресе емнің басында шағымдары көбеюі
мүмкін)
Аллергиялық реакциялар
Басқа
бета-адреноблокаторлар сияқты, бисопролол аллергендерге сезімталдықты да,
анафилаксиялық реакциялардың айқындылығын да арттыруы мүмкін. Бұл жағдайларда
адреналин әрқашан қажетті емдік әсерді қамтамасыз етпеуі мүмкін.
Тыныс алу жүйесі
Кардиоселективті (β1)
бета-адреноблокаторлар барлық бета-адреноблокаторлар сияқты селективті емес
бета-адреноблокаторлармен салыстырғанда өкпенің функциясына аз әсер етуі мүмкін
болса да, оларды пайдалануға орынды себеп болмаса, тыныс алу жолдарының обструктивті
аурулары бар пациенттер қолданбауы тиіс. Егер мұндай себептер бар болса,
бисопролол сақтықпен пайдаланылуы мүмкін. Бронх демікпесі немесе симптомдармен
қатар жүруі мүмкін басқа созылмалы обструкциялық дисфункциялар кезінде қатарлас
бронхолитикалық ем көрсетіледі. Сирек жағдайларда демікпесі бар пациенттерде
тыныс алу жолдарының кедергісі артуы мүмкін, бұл β2-симпатомиметиктердің
дозасын арттыруды қажет етеді.
Жалпы анестезия
Жалпы анестезия алған
пациенттерде бета-адреноблокаторлар кіріспе наркоз, интубация және операциядан
кейін аритмия мен миокард ишемиясының қаупін азайтады. Қазіргі уақытта
бета-адреноблокаторларды периоперациялық қолдануды жалғастыру ұсынылады.
Анестезиологқа пациенттің бета-адреноблокаторларды қабылдағаны туралы хабарлау
керек, өйткені брадиаритмияға, рефлекторлық тахикардияның әлсіреуіне, сондай-ақ
қан жоғалтудың алдын алу үшін рефлекторлық қабілетінің төмендеуіне әкелуі
мүмкін басқа дәрілік препараттармен өзара әрекеттесуі мүмкін. Егер операцияға дейін
бета-адреноблокаторлармен емді тоқтату қажет болса, онда ол біртіндеп жасалуы
тиіс және анестезиядан шамамен 48 сағат бұрын толық аяқталуы тиіс.
Псориаз
Анамнезінде псориаз бар
пациенттерге бета-адреноблокаторлар (мысалы, бисопролол) пайда/қаупі мұқият
бағаланғаннан кейін ғана тағайындалуы тиіс
Феохромоцитома
Феохромоцитомасы бар
пациенттерге бисопролол альфа-рецепторлардың блокадасынан кейін ғана
тағайындалуы мүмкін.
Тиреотоксикоз
Бисопрололмен емдеу
кезінде тиреотоксикоз симптомдары анықталмауы мүмкін.
Бисопрололды қолдану допинг-тесттердің
оң нәтижелеріне әкелуі мүмкін.
Басқа дәрілік препараттармен өзара әрекеттесуі
Басқа препараттарды бір мезгілде
қабылдау препараттың әсері мен жағушылығына әсер етуі мүмкін. Мұндай өзара
әрекеттесулер егер басқа препаратты қабылдаған сәттен бастап тым аз уақыт өтсе
де орын алуы мүмкін. Егер Сіз қандай да бір басқа препараттарды қабылдап
жүрсеңіз, емдеуші дәрігерге хабарлаңыз.
Ұсынылмайтын біріктірілімдер
Верапамил типті кальций
антагонистері және аз дәрежеде дилтиазем, бисопрололмен бір мезгілде
қолданған кезде жүрек бұлшықетінің жиырылу қабілетінің төмендеуіне әкелуі
мүмкін және атриовентрикулярлық импульстардың өткізілуін іркілтуі мүмкін. Бета-адреноблокаторлармен ем
қабылдайтын пациенттерге верапамилді вена ішіне енгізу ауыр артериялық
гипотензияға және атриовентрикулярлық блокадаға әкелуі мүмкін.
Орталық әсер ететін гипертензияға
қарсы препараттар (клонидин, метилдопа, моксонидин, резерпин сияқты) ЖЖЖ
және жүрек лықсуының төмендеуіне, сондай-ақ орталық симпатикалық тонустың
төмендеуі салдарынан вазодилатацияға әкелуі мүмкін. Кенеттен тоқтату, әсіресе
бета-адреноблокаторларды тоқтатқанға дейін, «рикошетті» артериялық
гипертензияның даму қаупін арттыруы мүмкін.
Сақтықпен қолдануды қажет ететін біріктірілімдер
I класты аритмияға
қарсы дәрілер (мысалы, хинидин,
дизопирамид, лидокаин, фенитоин, флекаинид, пропафенон): атриовентрикулярлық
өткізгіштік уақытына әсер етеді, сондай-ақ теріс инотропты әсер артуы мүмкін.
Дигидропиридин типі бойынша кальций
өзекшелерінің блокаторлары (мысалы, нифедипин): бірге қолдану гипотензия
қаупін арттыруы мүмкін, сондай-ақ жүрек жеткіліксіздігі бар пациенттерде
қарыншаның бәсеңдету функциясының бұзылуын жоққа шығармайды.
III класты аритмияға
қарсы дәрілер (мысалы, амиодарон):
атриовентрикулярлық өткізгіштік уақытына әсердің күшеюі мүмкін.
Парасимпатомиметиктер: біріктірілген ем атриовентрикулярлық өткізгіштік уақытын
арттырып, брадикардия қаупін арттыруы мүмкін.
Бета-адреноблокаторларды жергілікті қолдану (мысалы, глаукоманы емдеуге арналған
көз тамшылары) бисопрололдың жүйелік әсерін күшейтуі мүмкін.
Инсулиннің және пероральді
диабетке қарсы дәрілердің қантты төмендететін әсері күшеюі мүмкін.
β-адренорецепторлардың блокадасы гипогликемия симптомдарын жасыруы мүмкін.
Анестетикалық
препараттар: рефлекторлы
тахикардияның әлсіреуі және гипотензия қаупінің жоғарылауы.
Жүрек гликозидтері: жүректің жиырылу жиілігінің төмендеуі,
атриовентрикулярлық өткізгіштік уақытының артуы.
Қабынуға қарсы
стероидты емес препараттар (ҚҚСП): бисопрололдың
гипотензиялық әсерін төмендетуі мүмкін.
β-симпатомиметиктер (мысалы, добутамин, орципреналин): бисопрололмен
біріктіру екі агенттің де әсерін төмендетуі мүмкін. Аллергиялық реакцияларды
емдеу үшін адреналиннің едәуір жоғары дозалары қажет болуы мүмкін.
α- және
β-рецепторларды белсендіретін симпатомиметиктер (мысалы, адреналин, норадреналин): артериялық қысымның
жоғарылауы және үзік-үзік ақсақтықтың өршуі мүмкін.Мұндай өзара әрекеттесулер
селективті емес бета-адреноблокаторларды қолдану кезінде едәуір ықтимал.
Трициклді
антидепрессанттар, барбитураттар, фенотиазиндер, сондай-ақ басқа гипертензияға қарсы дәрілер: гипотензиялық
әсердің күшеюі.
Нақтылауды қажет ететін біріктірілімдер
Мефлохин бисопрололмен бір
мезгілде қолданғанда брадикардияның даму қаупін арттыруы мүмкін.
Моноаминоксидаза
тежегіштері (МАО-В
тежегіштерінен басқа) бета-адреноблокаторлардың гипотензиялық әсерін күшейтуі
мүмкін, бірақ сондай-ақ гипертониялық криздің даму қаупін арттыруы мүмкін.
Арнайы ескертулер
Педиатрияда қолдану
Балалар мен
жасөспірімдерде бисопрололды қолдану тәжірибесі жоқ, сондықтан оны осы топта
қолдану ұсынылмайды.
Жүктілік немесе лактация кезінде
Бисопрололдың
фармакологиялық белсенділігі жүктілікке және/немесе шаранаға/жаңа туған
нәрестеге теріс әсер етуі мүмкін.
Жалпы, бета-адреноблокаторлар
плацентадағы қан ағымының деңгейін төмендетеді, бұл шарананың өсуінің
іркілуіне, шарананың құрсақішілік өліміне, түсік түсіруге немесе мерзімінен
бұрын босануға әкелуі мүмкін. Жағымсыз реакциялар (мысалы, гипогликемия және
брадикардия) шаранада да, жаңа туған нәрестеде де дамуы мүмкін. Егер
бета-адреноблокаторлармен емдеу қажет болса, β1-селективті
бета-адреноблокаторларға артықшылық беріледі.
Бисопрололды, тек қажет
болған жағдайларды қоспағанда жүктілік кезінде қолдану ұсынылмайды. Егер
бисопрололмен емдеу қажет болса, жатыр-плацентарлы қан айналымын, шарананың
өсуі мен дамуын бақылау керек. Жүктілікке немесе шаранаға зиянды әсер еткен
жағдайда емдеудің балама түрлерін қарастырған жөн. Жаңа туған нәрестені
босанғаннан кейін мұқият тексеру керек. Өмірінің алғашқы үш күнінде
гипогликемия мен брадикардия симптомдары пайда болуы мүмкін.
Лактация кезеңі
Бисопрололдың емшек
сүтіне бөлінетіні белгісіз. Сондықтан емшек емізу кезеңінде бисопрололды
қолдану ұсынылмайды.
Препараттың көлік құралын немесе
қауіптілігі зор механизмдерді басқару қабілетіне әсер ету ерекшеліктері
Бисопролол жүректің коронарлық
қантамырларының ауруларынан зардап шегетін пациенттерге зерттеу
жүргізгенде автокөлікті басқару қабілетіне әсер етпейді. Алайда, әр
адамдағы жекелей реакциялар салдарынан автокөлікті басқару немесе техникалық
тұрғыда күрделі механизмдермен жұмыс жасау қабілеті бұзылуы мүмкін.
Осыған емнің басында, дозаны өзгерткеннен кейін, сондай-ақ бір мезгілде
алкоголь қабылдағанда ерекше назар аудару керек.
Қолдану бойынша ұсыныстар
Дозалау режимі
Ем негізінен біртіндеп кейіннен жоғарылатылатын аз
дозадан басталуы тиіс. Барлық жағдайларда пульстің жиілігін және
емдік әсерін ескеріп доза жекелей таңдалуы керек.
Артериялық гипертензияны емдеу
Бисопрололдың
ұсынылатын дозасы тәулігіне бір рет 5 мг құрайды.
Жеңіл
дәрежелі артериялық гипертензия кезінде (диастолалық артериялық қысым 105 мм
сын.бағ. дейін) тәулігіне бір рет 2,5 мг дозада ем жеткілікті болуы мүмкін.
Қажет
болса, дозаны тәулігіне бір рет 10 мг-ге дейін арттыруға болады.
Дозаны
одан әрі ұлғайту үшін нақты себеп керек және ерекше жағдайларда жүргізілуі
тиіс.
Ұсынылатын
ең жоғары доза тәулігіне бір рет 20 мг құрайды.
Жүректің ишемиялық ауруы
(стенокардия)
Бисопрололдың
ұсынылатын дозасы тәулігіне бір рет 5 мг құрайды.
Қажет
болса, дозаны тәулігіне бір рет 10 мг-ге дейін арттыруға болады.
Дозаны
одан әрі ұлғайту үшін нақты себеп керек және ерекше жағдайларда жүргізілуі
тиіс.
Ұсынылатын
ең жоғары доза тәулігіне бір рет 20 мг құрайды.
Пациенттердің ерекше топтары
Бауыр немесе бүйрек функциясының
ауырлық дәрежесі жеңіл немесе орташа бұзылуы бар пациенттерге, әдетте, дозалау режимін түзету қажет емес. Бүйрек функциясының ауыр
бұзылулары бар пациенттер (креатинин клиренсі < 20 мл/мин) және бауыр
функциясының ауыр бұзылулары бар пациенттер үшін ең жоғары тәуліктік доза 10 мг
құрайды.
Диализдегі
пациенттерде бисопрололды қолдану тәжірибесі шектеулі. Дозалау режимін өзгерту
қажеттілігін көрсететін деректер жоқ.
Егде жастағы адамдар
Егде
жастағы пациенттерде дозаны түзету қажет емес.
Енгізу әдісі және жолы
Таблеткаларды
таңертең таңғы асқа дейін, тамақтану кезінде немесе одан кейін шайнамай,
сұйықтықтың аздаған мөлшерін іше отырып, қабылдау керек.
Емдеу ұзақтығы
Емдеу ұзақтығы
шектелмейді және аурудың барысы мен ауырлығына байланысты.
Бисопрололмен
емдеуді, әсіресе жүректің ишемиялық ауруы бар пациенттерде күрт тоқтатуға
болмайды, себебі бұл пациенттің денсаулығының жай-күйінің жедел нашарлауына
әкелуі мүмкін. Емдеуді тоқтату қажет болса, тәуліктік доза біртіндеп (мысалы,
аптасына бір рет дозаны екі есе азайта отырып) төмендетілуі тиіс.
Артық дозаланған жағдайда қабылдануы тиіс шаралар
Симптомдары:
Бисопрололдың артық дозалануының
едәуір көп таралған белгілері брадикардия, артериялық гипотензия, бронх
түйілуі, жедел жүрек жеткіліксіздігі және гипогликемия болып табылады.
Емі:
Артық дозаланған кезде бисопрололмен емдеуді
тоқтатып, оңтайлы және симптоматикалық емдеу басталуы тиіс. Шектеулі, бірақ
қолда бар қол жетімді деректер бисопрололдың диализ арқылы нашар шығарылатынын
болжауға мүмкіндік береді.
Брадикардия: Атропинді вена ішіне
енгізу. Адекватты жауап болмаған кезде, орципреналинді немесе оң хронотропты
қасиеттері бар басқа агенттерді сақтықпен қолдануға болады. Кейбір жағдайларда
электрокардиостимуляторды трансвеналық имплантациялау қажет болуы мүмкін.
Артериялық гипотензия: Венаішілік инфузия және вазопрессорларды енгізу.
Сондай-ақ венаішілік глюкагон да тиімді болуы мүмкін.
АВ-блокада (екінші немесе үшінші
дәрежелі): Пациенттер үнемі бақылауда болуы тиіс, сондай-ақ оларға орципреналинді құю
қажет. Қажет болса, өтпелі кардиостимуляторларды имплантациялау керек.
Жүрек жеткіліксіздігінің жедел
нашарлауы: Диуретиктерді, оң инотропты дәрілерді, сондай-ақ вазодилаторларды вена
ішіне енгізу.
Бронх түйілуі: бронходилататорларды,
мысалы, орципреналин, β2-симпатомиметиктер
және/немесе эуфиллинді тағайындау.
Гипогликемия: глюкозаны вена ішіне енгізу.
Дәрілік препараттың қолдану тәсілін түсіндіру үшін
медициналық қызметкерге кеңес алу үшін хабарласу ұсынылады
ДП стандартты қолданған кезде байқалатын жағымсыз
реакциялардың сипаттамасы және осы жағдайда
қабылдауға тиісті шаралар
Жиі
−
бас айналуы*, бас ауыруы*
−
аяқ-қолдың мұздауын немесе ұйып-қалуды сезіну
−
жүрек айнуы, құсу, диарея, іш қату
−
қажу*
Жиі емес
−
депрессия, ұйқының бұзылуы
−
брадикардия, атриовентрикулярлық
өткізгіштіктің бұзылуы, бұрыннан бар жүрек жеткіліксіздігінің нашарлауы
−
гипотензия
−
анамнезінде бронх
демікпесі немесе тыныс алу ағзаларының обструкциялық ауруы бар пациенттерде бронх түйілуі
−
бұлшықет әлсіздігі,
бұлшықет
түйілуі
−
астения
Сирек
− түнгі қорқынышты түстер, елестеулер
−
естен тану
−
көз жасы ағуының азаюы
(пациент жанаспалы линзаларды киген кезде ескеру қажет)
−
естудің бұзылуы
−
аллергиялық ринит
−
гепатит
−
қышыну, қызару,
бөртпе, ангионевроздық ісіну сияқты аса жоғары сезімталдық реакциялары
−
эректильді дисфункция
−
триглицеридтер
деңгейінің жоғарылауы, бауыр ферменттері деңгейінің (АЛТ, АСТ) жоғарылауы
Өте сирек
−
конъюнктивит
−
шаштың түсуі. Бета-адреноблокаторлар
псориаз симптомдарының өршуіне ықпал етуі немесе псориаз тәрізді бөртпе
туындатуы мүмкін.
* Бұл симптомдар
емдеудің басында жиірек пайда болады. Олар әдетте қарқындылығы төмен және
әдетте 1-2 апта ішінде жоғалады.
Қосымша мәліметтер
Дәрілік
препараттың құрамы
Бір таблетканың құрамында
белсенді
зат –
бисопролол фумараты - 5 мг немесе 10 мг;
қосымша заттар: микрокристалды целлюлоза, кальций гидрофосфаты дигидраты, жүгері крахмалы, сусыз коллоидты кремнийдің қостотығы, магний стеараты, натрий крахмалгликоляты (А типі), Опадрай II (оның ішінде поливинил спирті, ішінара гидролизденген, тальк, макрогол 3350 (полиэтиленгликоль 3350), қызғылт түсті бояғыш пигмент (құрамында титанның қостотығы (Е 171), кармин тотығы (Е 120), индигокармин негізіндегі алюминий лагы (Е 132) темірдің қара тотығы (Е 172 бар)) немесе көгілдір түсті бояғыш пигмент (құрамында титанның қостотығы (Е 171), индигокармин негізіндегі алюминий лагы (Е 132), хинолинді сары негізіндегі алюминий лагы (Е 104 бар)).
Сыртқы
түрінің, иісінің, дәмінің сипаттамасы
Екі беті дөңес, сызығы бар
көгілдір түсті (дозасы 5 мг), қызғылт түсті (дозасы 10 мг) үлбірлі қабықпен
қапталған таблеткалар. Көлденең кесіндісінде екі қабаты көрінеді.
Шығарылу түрі және қаптамасы
Қорапшалар қазақ және
орыс тілдеріндегі нұсқаулықпен бірге топтық қаптамаға салынады.
Сақтау мерзімі
2 жыл
Жарамдылық мерзімі өткеннен кейін
қолдануға болмайды.
Сақтау шарттары
Құрғақ, жарықтан қорғалған жерде,
25 оС-ден аспайтын температурада сақтау керек.
Балалардың қолы жетпейтін жерде
сақтау керек!
Дәріханалардан босатылу шарттары
Рецепт арқылы