Берлиприл 20, 20 мг, таблетки №30, пачка картонная
Торговое наименование
БерлиприлÒ 20
Международное непатентованное название
Эналаприл
Лекарственная форма, дозировка
Таблетки, 20 мг
Фармакотерапевтическая группа
Сердечно-сосудистая система. Препараты, влияющие на ренин-ангиотензиновую систему. Ангиотензин-конвертирующего фермента (АКФ) ингибиторы, простые. Ангиотензин-конвертирующего фермента (АКФ) ингибиторы, простые. Эналаприл.
Код АТХ C09AA02.
Показания к применению
- лечение артериальной гипертензии- лечение ceрдeчнoй нeдocтaтoчнocти с наличием симптомов- профилактика ceрдeчнoй нeдocтaтoчнocти с наличием симптомов у пациентов с бессимптомной дисфункцией левого желудочка (фракция выброса левого желудочка (ФВЛЖ) ≤ 35%).
Перечень сведений, необходимых до начала применения
Противопоказания
- гиперчувcтвитeльнocть к активному веществу, к любому из вспомогательных веществ, перечисленных в разделе состав или к любым другим ингибиторам ангиотензин-конвертирующего фермента (АКФ)
- пациентами с редкими наследственными заболеваниями недостаточности галактозы, дефицита Lapp лактазы или мальабсорбции галактозы глюкозы
- наличие в анамнезе aнгиoнeврoтичecкoго oтeка, связанного с предшествующей терапией ингибиторами АКФ
- наследственный или идиопатический ангионевротический отек
- у пациентов с сахарным диабетом и нарушением функции почек (клиренс креатинина <60 мл/мин/1,73 м2) совместный прием препарата Берлиприли продуктов, в которых содержится алискирен, противопоказан
- 2 и 3 триместры беременности
- период лактации
- одновременный прием с сакубитрилом/валсартаном: Берлиприл не следует начинать ранее 36 часов после последней принятой дозы сакубитрила/валсартана.
Необходимые меры предосторожности при применении
Симптоматическая артериальная гипотония
При неосложненной артериальной гипертензии артериальная гипотония наблюдается редко.
При недостатке жидкости в организме, например, вследствие терапии диуретиками, обедненного солями питания, диализа, поноса или рвоты у пациентов, страдающих артериальной гипертензией, при лечении препаратом Берлиприлсимптоматическая артериальная гипотония развивается чаще. У пациентов с сердечной недостаточностью – сопровождающейся почечной недостаточностью или без таковой – наблюдалась симптоматическая артериальная гипотония. В частности, это может касаться пациентов с тяжелой сердечной недостаточностью, степень тяжести заболевания которых выражается в высоких дозах принимаемых петлевых диуретиков, гипонатриемии или в снижении почечной функции. Лечение таких пациентов – если предстоит подбор новой дозы препарата Берлиприли/или диуретика – необходимо начинать и проводить под контролем врача. Схожие рекомендации применимы в отношении пациентов с ишемической болезнью сердца или с патологией сосудов головного мозга, у которых чрезмерное снижение артериального давления может привести к инфаркту миокарда или острому нарушению мозгового кровообращения.
В случае развития артериальной гипотонии пациента нужно уложить в горизонтальное положение и – если необходимо – провести внутривенную инфузию раствора натрия хлорида. Преходящая гипотоническая реакция не является противопоказанием для дальнейшего лечения, которое, обычно, можно без проблем проводить после нормализации (с помощью восполнения объема циркулирующей крови) артериального давления.
У некоторых пациентов, страдающих сердечной недостаточностью, у которых артериальное давление нормально или понижено, под влиянием препарата Берлиприлможет иметь место дальнейшее снижение системного артериального давления. Данный эффект является ожидаемым, и, обычно, он не является поводом для прекращения лечения. Если артериальная гипотензия становится симптомной, может возникнуть необходимость снижения дозы препарата Берлиприли/или диуретика и/или отмены препарата.
Стеноз устья аорты и сужении левого атриовентрикулярного отверстия /гипертрофическая кардиомиопатия
Как и в случае других вазодилататоров, рекомендуется особая осторожность при применении ингибиторов АКФ у пациентов, у которых в левом желудочке имеют место обструкция в области клапанов и выносящего тракта; при кардиогенном шоке и значительном гемодинамическом препятствии в области выносящего тракта следует избегать применения этих препаратов.
Нарушение функции почек
У пациентов со снижением функции почек (клиренс креатинина < 80 мл/мин) начальную дозу эналаприла малеата следует подбирать в зависимости от клиренса креатинина у пациента. Поддерживающую дозу подбирают в зависимости от реакции пациента на лечение. У таких пациентов контроль калия и креатинина сыворотки является рутинным в рамках их обычного медицинского наблюдения.
В частности, сообщалось о почечной недостаточности во взаимосвязи с применением эналаприла малеата у пациентов с тяжелой сердечной недостаточностью или с лежащими в основе этой патологии заболеваниями почек, включая стеноз почечных артерий. При своевременной постановке диагноза и соответствующем лечении почечная недостаточность при терапии эналаприла малеатом носит, обычно, обратимый характер.
У некоторых пациентов, страдающих артериальной гипертензией, без явной патологии почек, комбинация эналаприла малеата с диуретиком может привести к повышению уровня мочевины и креатинина в сыворотке. В этом случае может потребоваться снижение дозы эналаприла малеата и/или отмена диуретика. У таких пациентов в первую очередь необходимо исключить стеноз почечной артерии (см. подраздел «Реноваскулярная гипертензия»).
Реноваскулярная гипертензия
У пациентов с двусторонним стенозом почечных артерий или стенозом почечной артерии единственной функционирующей почки лечение ингибиторами АКФ представляет особую опасность падения артериального давления или развития почечной недостаточности. При этом может произойти утеря почечной функции, часто проявляющаяся лишь легкими изменениями показателей креатинина сыворотки. Таким пациентам препарат назначают под постоянным медицинским наблюдением и в низкой дозе, которую затем осторожно повышают, контролируя функцию почек.
Трансплантация почек
Опыт применения препарата Берлиприлу пациентов, недавно перенесших трансплантацию почки, отсутствует. Поэтому лечение таких пациентов препаратом Берлиприлне рекомендовано.
Печеночная недостаточность
В редких случаях применение ингибиторов АКФ сопровождалось синдромом, начинавшимся с холестатической желтухи или гепатита и заканчивавшимся молниеносным некрозом печени и (иногда) летальным исходом. Патогенез этого синдрома неясен. Пациентам, у которых на фоне лечения ингибиторами АКФ развивается желтуха или существенно возрастает уровень печеночных ферментов, необходимо отменить ингибиторы АКФ и назначить соответствующее лечение.
Нейтропения / агранулоцитоз
Сообщалось о развитии нейтропении/агранулоцитоза, тромбоцитопении и анемии у пациентов, принимающих ингибиторы АКФ. При нормальной функции почек и отсутствии других провоцирующих факторов нейтропения возникает редко. Эналаприла малеат следует с осторожностью назначать пациентам с поражением сосудов на фоне коллагенозов, при лечении иммунодепрессантами, аллопуринолом или прокаинамидом, либо при сочетании вышеупомянутых факторов, особенно у пациентов с предшествующим нарушением функции почек. У некоторых из этих пациентов возникали тяжелые инфекционные заболевания, которые в некоторых случаях не поддавались интенсивной антибиотикотерапии. Во время лечения у таких пациентов периодически проверяют лейкоцитарную формулу; при этом всем пациентам рекомендуется сообщать врачу о любых признаках инфекции.
Реакции гиперчувствительности/ангионевротический отек
При лечении ингибиторами АКФ, в частности препаратом Берлиприл, сообщалось о развитии ангионевротического отека лица, конечностей, губ, языка, надгортанника и/или гортани. Такой отек может развиться в любой момент на фоне лечения. В этом случае следует немедленно прекратить прием препарата Берлиприли поместить пациента под медицинское наблюдение до полного разрешения всех симптомов. Даже если ангионевротический отек поражает только язык, без сопутствующей дыхательной недостаточности, необходимо длительное наблюдение за состоянием пациента, поскольку лечения антигистаминными средствами и кортикостероидами может быть недостаточно.
В редких случаях сообщалось о смерти пациентов в связи с ангионевротическим отеком гортани или языка. При отеке языка, надгортанника или гортани повышен риск обструкции дыхательных путей, особенно у пациентов, перенесших операцию на дыхательных путях. Если отек распространяется на язык, голосовую щель или гортань и может вызвать обструкцию дыхательных путей, следует незамедлительно начать надлежащее лечение, которое может включать в себя подкожное введение раствора эпинефрина 1:1000 (0,3 - 0,5 мл) и (или) меры по обеспечению проходимости дыхательных путей.
У представителей негроидной расы отмечены более частые случаи ангионевротического отека по сравнению с остальными пациентами, получавшими ингибиторы АКФ.
Пациенты с ангионевротическим отеком другой этиологии в анамнезе при назначении ингибиторов АКФ попадают в группу повышенного риска по данному осложнению (см. также раздел «Противопоказания»).
Одновременный прием ингибиторов АКФ с сакубитрилом/валсартаном противопоказан из-за повышенного риска ангионевротического отека. Лечение сакубитрилом/валсартаном не должно начинаться ранее, чем через 36 часов после приема последней дозы берлиприла. Лечение Берлиприлом не должно начинаться ранее, чем через 36 часов после последней принятой дозы сакубитрила/валсартана.
Одновременное применение ингибиторов АКФ с рацемадотрилом, ингибиторами mTOR (например, сиролимусомом, эверолимусом, темсиролимусом) и вилдаглиптином может привести к увеличению риска ангионевротического отека (например, отек дыхательных путей или языка, с или без дыхательной недостаточности). Следует соблюдать осторожность при начале приема с рацекадотрилом, с ингибиторами mTOR (например, сиролимусом, эверолимусом, темсиролимусом) и вильдаглиптином у пациента, уже принимающего ингибитор АКФ.
Повышенный риск развития ангионевротического отека (например, отек дыхательных путей или языка с нарушением дыхания или без него) был выявлен при совместном применении ингибиторов АКФ с альтеплазой (при тромболитической терапии).
Анафилактоидные реакции во время десенсибилизирующей терапии, направленной против яда перепончатокрылых насекомых
В редких случаях у пациентов, получавших ингибиторы АКФ, наблюдались угрожающие жизни анафилактоидные реакции при десенсибилизации ядом перепончатокрылых насекомых. Таких реакций можно избежать посредством временной отмены ингибиторов АКФ перед каждой процедурой десенсибилизации.
Анафилактоидные реакции при аферезе ЛПНП
В редких случаях у пациентов, получавших ингибиторы АКФ, наблюдались угрожающие жизни анафилактоидные реакции при проведении афереза липопротеинов низкой плотности (ЛПНП) с декстрана сульфатом. Если показан аферез ЛПНП, ингибитор АКФ следует временно заменить иными лекарственными препаратами для лечения при артериальной гипертензии или сердечной недостаточности.
Пациенты, находящиеся на лечении методом гемодиализа
Сообщалось о развитии у пациентов, получавших ингибиторы АКФ, анафилактоидных реакций при проведении гемодиализа с мембранами высокой пропускной способности (например, AN 69®). При необходимости гемодиализа рекомендуется использовать диализные мембраны другого типа или назначать препарат из другого класса гипотензивных средств.
Пациенты с сахарным диабетом
Пациентам, страдающим сахарным диабетом и находящимся на лечении пероральными противодиабетическими препаратами или инсулином, в начале лечения ингибиторами АКФ следует сообщить о необходимости тщательного контроля показателей глюкозы крови, особенно в первый месяц одновременного приема указанных препаратов.
Кашель
Имеются сообщения о кашле на фоне применения ингибиторов АКФ. Характерен непродуктивный, устойчивый кашель, который разрешается после прекращения терапии. При дифференциальном диагнозе кашля следует также учитывать кашель, вызванный терапией ингибиторами АКФ.
Операционные вмешательства/анестезия
У пациентов, которым проводится обширное операционное вмешательство или анестезия с помощью препаратов, снижающих артериальное давление, энaлaприлa малеат тормозит – в качестве реакции на компенсаторную секрецию ренина – выработку ангиотензина II. При развитии на этой почве артериальной гипотонии ее можно корректировать путем восполнения объема циркулирующей крови.
Взаимодействия с другими лекарственными препаратами
Лекарственные средства, повышающие риск развития ангионевротического отека
Одновременное применение ингибиторов АКФ с сакубитрилом/валсартаном противопоказано, так как это увеличивает риск развития ангионевротического отека.
Одновременное применение ингибиторов АКФ с рацекадотрилом, ингибиторами mTOR (например, с сиролимусомом, эверолимусом, темсиролимусом) и вилдаглиптином могут привести к увеличению риска ангионевротического отека.
Калийсберегающие диуретики или калийсодержащие пищевые добавки
Ингибиторы АКФ уменьшают потерю калия, вызванную диуретиком. Калийсберегающие диуретики (например, спиронолактон, эплеренон, триамтерен или амилоид), калиевые добавки или калийсодержащие заменители поваренной соли могут приводить к значительному повышению концентрации калия в сыворотке. Если вследствие гипокалиемии показано совместное применение этих препаратов, то их следует использовать с осторожностью и регулярно контролировать сывороточную концентрацию калия.
Хотя уровень калия в сыворотке обычно остается в пределах нормы, у некоторых пациентов, получающих эналаприл, может возникнуть гиперкалиемия. Калийсберегающие диуретики (например, спиронолактон, триамтерен или амилорид), калиевые добавки или калий-содержащие заменители соли могут привести к значительному увеличению калия в сыворотке. Следует также соблюдать осторожность, когда Берлиприл вводят совместно с другими агентами, повышающими уровень калия в сыворотке крови, такими как триметоприм и котримоксазол (триметоприм/ сульфаметоксазол), так как известно, что триметоприм действует как калийсберегающий диуретик, такой как амилорид. Следовательно, комбинация Берлиприла с вышеуказанными препаратами не рекомендуются. Если назначено одновременное применение, они должны использоваться с осторожностью и при частом мониторинге калия в сыворотке крови.
Циклоспорин
Гиперкалиемия может возникнуть при одновременном применении ингибиторов АКФ с циклоспорином. Рекомендуется мониторинг уровня калия в сыворотке.
Гепарин
Гиперкалиемия может возникнуть при одновременном применении ингибиторов АКФ с гепарином. Рекомендуется мониторинг уровня калия в сыворотке.
Двойная блокада ренин-ангиотензин-альдостероновой системы
Данные клинических испытаний показывают, что двойная блокада ренин-ангиотензин-альдостероновой системы (РААС), связанная с совместным применением ингибиторов АКФ и блокаторов рецепторов ангиотензина II или алискирена, приводит к повышению частоты нежелательных явлений, таких, как артериальная гипотензия, гиперкалиемия и снижение функции почек (в том числе острая почечная недостаточность), по сравнению с использованием одного средства, действующего на РААС.
Диуретики (тиазидового ряда или петлевые диуретики)
Предшествующее лечение диуретиками в высоких дозах может в начале терапии энaлaприлом привести к гиповолемии и, таким образом, повысить риск развития артериальной гипотензии. Гипотензивные эффекты можно ослабить путем отмены диуретиков, увеличения количества потребляемой жидкости или соли, либо путем назначения эналаприла в низких начальных дозах.
Тромболитические средства
Повышенный риск развития ангионевротического отека был описан у пациентов, принимавших альтеплазу при одновременном приеме ингибиторов АКФ.
Ингибиторы mTOR (например, сиролимус,эверолимус, темсиролимус)
Пациенты, принимающие одновременно ингибиторы mTOR, могут быть подвержены повышенному риску развития ангионевротического отека.
Ко-тримоксазол (триметоприм/сульфаметоксазол)
Пациенты, принимающие одновременно ко-тримоксазол (триметоприм/ сульфаметоксазол), могут быть подвержены риску развития гиперкалиемии.
Другие гипотензивные средства
При совместном применении возможно усиление гипотензивных эффектов эналаприла. Одновременное применение с нитроглицерином и другими нитратами или другими вазодилататорами также может приводить к дальнейшему снижению артериального давления.
Литий
Сообщалось о преходящем пoвышeнии кoнцeнтрaции лития в cывoрoткe и о его токсических эффектах при одновременном применение с инбиторами АКФ. При одновременном лечении диуретиками тиазидового ряда и ингибиторов АКФ могут повыситься кoнцeнтрaция лития в cывoрoткe и тем самым – риск интоксикации литием. Поэтому совместное применение энaлaприлa и лития не рекомендуют; если эта комбинация все же необходима, нужен тщательный контроль уровня сывороточного лития (см. раздел Специальные предупреждения).
Трициклические антидепрессанты/ нейролептики/ средства для анестезии/ средства для наркоза
Одновременное применение ингибиторов АКФ с определенными средствами для проведения наркоза, трициклическими антидепрессантами и нейролептиками может усилить снижение артериального давления (см. раздел Специальные предупреждения).
Нестероидные противовоспалительные лекарственные средства (НПВЛС)
Длительное лечение НПВЛС может ослаблять гипотензивное действие ингибиторов АКФ.
Эффекты НПВЛС, включая ингибиторы ЦОГ-2 (селективные ингибиторы циклооксигеназы-2), и ингибиторов АКФ в отношении повышения уровня сывороточного калия являются аддитивными и могут приводить к ухудшению функции почек. Как правило, данные эффекты обратимы. В редких случаях развивается острая почечная недостаточность, особенно у пациентов с нарушением функции почек (например, в пожилом возрасте или у пациентов с уменьшенным объемом циркулирующей крови, в том числе вследствие интенсивной терапии диуретиками). Пациенты должны получать жидкость в достаточном количестве, а функцию почек после начала совместной терапии и периодически впоследствии следует тщательно контролировать.
Препараты золота
При одновременном применении ингибиторов АКФ, в том числе эналаприла, с инъекционными препаратами, в которых содержится золото (натрия ауротиомалат), сообщалось о возникновении редких нитритоидных реакций, включающих такие симптомы, как приливы к лицу, тошнота, рвота и артериальная гипотензия.
Симпатомиметики
Симпатомиметики могут ослаблять гипотензивное действие ингибиторов АКФ.
Противодиабетические средства
По данным эпидемиологических исследований совместное применение ингибиторов АКФ и противодиабетических препаратов (инсулина, пероральных гипогликемических препаратов) может сопровождаться чрезмерным снижением уровня глюкозы в крови и повышением риска гипогликемии. Это наиболее вероятно в первые недели такого совместного лечения и при нарушении функции почек (см. разделы «Специальные предупреждения» и «Нежелательные реакции»).
Алкоголь
Алкоголь усиливает гипотензивный эффект ингибиторов АКФ.
Ацeтилcaлицилoвая киcлoта и бета-блокаторы
Совместное назначение эналаприла с ацетилсалициловой кислотой (в кардиологических дозах), тромболитиками и бета-блокаторами опасности не представляет.
Специальные предупреждения
Уровень калия в сыворотке
Повышение уровня калия в сыворотке наблюдалось у некоторых пациентов, получавших ингибиторы АКФ, включая эналаприл. Ингибиторы АКФ могут вызывать гиперкалиемию, поскольку они ингибируют высвобождение альдостерона. Эффект обычно незначительный у пациентов с нормальной функцией почек. Однако у пациентов с нарушенной функцией почек и/или у пациентов, принимающих добавки калия (включая соль заменители), калийсберегающие диуретики, триметоприм или ко-тримоксазол (также известный как триметоприм/сульфаметоксазол), гепарин, циклоспорин и особенно антагонисты альдостерона или
блокаторы рецепторов ангиотензина, может возникнуть гиперкалиемия. Калийсберегающие диуретики, триметоприм, котримоксазол и калиевые добавки следует использовать с осторожностью у пациентов, получающих АКФ ингибиторы (для блокаторов рецепторов ангиотензина см. «Двойная блокада ренин-ангиотензин-альдостероновой системы» (РААС) в этом разделе.
Рекомендуется регулярный мониторинг уровня калия в сыворотке.
Дальнейшие факторы риска развития гиперкалиемии включают
• почечная недостаточность, ухудшение почечной функции
• возраст (> 70 лет)
• сахарный диабет
• гипоальдостеронизма
• текущие события, в частности обезвоживание, острая сердечная декомпенсация, метаболический ацидоз.
• одновременное применение калийсберегающих диуретиков (например, спиронолактона, эплеренона, триамтерена или амилорида), калиевых добавок или заменителей калийсодержащих солей или других активных веществ, связанных с повышением уровня калия в сыворотке (например, гепарин, ко-тримоксазол, также известный как триметоприм/ сульфаметоксазол).
• использование калиевых добавок, калийсберегающих диуретиков или заменителей калийсодержащих солей, особенно у пациентов с нарушением функции почек
Гиперкалиемия может вызвать серьезные, иногда фатальные аритмии.
Препараты лития
В целом, препараты лития не рекомендуют комбинировать с энaлaприлом (см. раздел «Лекарственные взаимодействия»).
Двойная блокада ренин-ангиотензин-альдостероновой системы (РААС)
Имеются свидетельства, что совместное применение ингибиторов АКФ, блокаторов рецепторов ангиотензина II или алискирена повышает риск развития артериальной гипотензии, гиперкалиемии и снижения функции почек (в том числе острой почечной недостаточности). Поэтому проведение двойной блокады РААС при совместном приеме ингибиторов АКФ, блокаторов рецепторов ангиотензина II или алискирена не рекомендуется (см. разделы «Лекарственные взаимодействия»).
Если терапия с двойной блокадой является абсолютно необходимой, то она должна проводиться только под наблюдением специалиста, а также на фоне тщательного наблюдения за функцией почек, содержанием электролитов и артериальным давлением.
Совместное применение ингибиторов АКФ и блокаторов рецепторов ангиотензина II противопоказано у пациентов с диабетической нефропатией.
Лактоза
В препарате Берлиприлсодержится лактоза. Поэтому пациентам, страдающим редко встречающейся наследственной непереносимостью галактозы, дефицитом лактазы в организме или синдромом малабсорбции глюкозы-галактозы, этот препарат принимать не следует. Содержание лактозы в одной таблетке препарата Берлиприл не превышает 200 мг.
Применение в педиатрии
В отношении применения препарата у детей старше 6 лет, страдающих артериальной гипертензией, данные в отношении эффективности и переносимости ограничены. Касательно других показаний сведения отсутствуют. Данные по фармакокинетике для детей старше 2 месяцев являются ограниченными. Препарат Берлиприлне рекомендуется применять при лечении детей по иным показаниям, нежели артериальная гипертензия.
Энaлaприл не рекомендуют новорожденным и пациентам педиатрического профиля, у которых степень клубочковой фильтрации < 30 мл/мин/1,73 м2, поскольку соответствующих сведений нет (см. раздел Способ применения и дозы).
Беременность
Во время беременности ингибиторы АКФ назначать не следует.
При необходимости длительной терапии ингибиторами АКФ пациенткам, планирующим беременность, показано лечение альтернативными гипотензивными препаратами, безопасность которых доказана.
В случае наступления беременности прием ингибиторов АКФ следует немедленно прекратить и, при необходимости, начать лечение альтернативными средствами.
Эпидемиологические данные касательно риска тератогенеза вследствие приема ингибиторов АКФ в первом триместре беременности не являются неопровержимыми, однако незначительное повышение риска не исключено.
При необходимости длительной терапии ингибиторами АКФ, пациенткам, планирующим беременность, показано альтернативное лечение гипотензивными препаратами, безопасность применения которых доказана.
В случае наступления беременности прием ингибиторов АКФ следует немедленно прекратить и при необходимости начать лечение альтернативными средствами.
Прием ингибиторов АКФ во втором и третьем триместре беременности сопровождается эффектами фетотоксичности (ухудшение почечной функции, маловодие, замедление оссификации костей черепа), а у новорожденных провоцирует развитие почечной недостаточности, гипотонии и гиперкалиемии.
Может иметь место маловодие – предположительно, как проявление сниженной почечной функции плода; оно может привести в контрактурам конечностей, краниоцефальным деформациям или гипоплазии легких.
В случае применения ингибитора АКФ во втором и третьем триместрах беременности следует проводить ультразвуковое исследование пациенток для проверки функции почек и состояния черепа плода.
Новорожденные, матери которых принимали ингибиторы АКФ, должны наблюдаться на предмет возможной артериальной гипотонии (см. также разделы «Противопоказания» и «Специальные предупреждения»).
Кормление грудью
Некоторые фармакокинетические данные подтверждают наличие в молоке матери ингибиторов АКФ в незначительной концентрации.
Несмотря на то, что незначительная концентрация ингибиторов АКФ клинического значения не имеет, все же, в силу наличия риска возникновения побочных эффектов у младенца (воздействие на сердечно-сосудистую систему и функцию почек), а также из-за недостаточного опыта клинического применения препарата Берлиприлв данной группе пациентов, проводить лечение в случае недоношенности детей или в первые недели их жизни не рекомендуется – если ребенок находится на вскармливании молоком матери.
В отношении детей старше данного возраста использование препарата Берлиприлкормящей матерью допускается только при крайней необходимости и при условии медицинского наблюдения за младенцем на предмет нежелательных реакций.
Фертильность
Исследований на предмет влияния препарата Берлиприлна фертильность у человека не проводилось.
Результаты исследований на предмет токсичности в отношении репродуктивной функции, проведенных на крысах, позволяют предположить, что эналаприл не оказывает влияния на фертильность и функцию репродуктивной системы.
Этнические различия
Как и в случае других ингибиторов АКФ, гипотензивный эффект эналаприла у представителей негроидной расы может быть менее выражен, чем у других пациентов, возможно, вследствие большей распространенности низкого уровня ренина в данной популяции.
Особенности влияния препарата на способность управлять транспортным средством или потенциально опасными механизмами
При вождении транспортных средств или обслуживании механизмов следует учитывать, что иногда могут возникнуть головокружение или усталость.
Рекомендации по применению
Режим дозирования
Дозу следует подбирать индивидуально – в зависимости от состояния пациента и от воздействия препарата на уровень артериального давления.
Прием пищи не влияет на всасывание энaлaприлa мaлeaта.
Артериальная гипертония
Нaчaльнaя дoзa cocтaвляeт от 5 мг до максимум 20 мг – в зависимости от степени тяжести артериальной гипертензии и состояния пациента (см. ниже). Берлиприл® назначают один раз в сутки. При артериальной гипeртензии легкой степени рекомендуемая нaчaльнaя доза составляет 5–10 мг. У пациентов с выраженной активацией ренин-ангиотензин-альдостероновой системы (например при реноваскулярной артериальной гипертензии, при недостатке в oргaнизмe coлeй и/или жидкocти, декомпенсации ceрдeчнoй деятельности или тяжeлoй артериальной гипeртензии) в начале лечения мoжeт имeть мecтo чрeзмeрнoe пaдeниe артериального дaвлeния. Лечение таких пациентов рекомендуется начинать с дозы 5 мг или ниже, а также под тщательным врачебным наблюдением.
При предшествующей терапии диуретиками в высоких дозах может развиться гиповолемия, при которой в начале лечения эналаприлом имеется опасность артериальной гипотонии. Начинать лечение таких пациентов рекомендуется с дозы 5 мг или ниже. При возможности, перед началом лечения препаратом Берлиприл® диуретики следует на 2–3 дня отменить. Рекомендован контроль почечной функции и уровня калия в сыворотке.
Обычная поддерживающая доза составляет 20 мг в сутки. Мaкcимaльная поддерживающая дoза составляет 40 мг в сутки.
Сердечная недостаточность/ бессимптомная дисфункция левого желудочка
В лечении, проводимом при симптомной сeрдeчной недостаточности, препарат Берлиприл® применяют дополнительно к диуретикам и – при наличии показаний – к препаратам наперстянки или бета-блокаторам. Для пациентов с симптомной сeрдeчной недостаточностью или бессимптомной дисфункцией левого желудочка нaчaльнaя дoзa препарата Берлиприл®cocтaвляeт 2,5 мг. Чтобы в начале лечения определить влияние препарата на артериальное давление, терапию надо начинать под тщательным врачебным контролем. Если после начала лечения при сeрдeчной недостаточности препаратом Берлиприл® не возникает симптомная артериальная гипотония или же она исчезает, дозу препарата следует пocтeпeннo повысить до общепринятой пoддeрживaющей дoзы, составляющей 20 мг. Пoддeрживaющая дoза может быть рассчитана на однократный прием или – в зависимости от переносимости – разделена на два приема. Такое титрование дозы рекомендуют проводить в течение 2–4 недель. Мaкcимaльную дoзу, cocтaвляющую 40 мг в сутки, делят на два приема.
Рекомендованное титрование дозы препарата Берлиприл® во время лечения при сeрдeчной недостаточности / бессимптомной дисфункции левого желудочка:
|
Неделя |
Доза, мг/сутки |
|
|
Неделя 1 |
Дни
1 ‑ 3: |
2,5
мг/сутки* однократно |
|
Дни 4 ‑ 7: |
5
мг/сутки за 2 приема |
|
|
Неделя 2 |
10 мг/сутки однократно или за 2 приема |
|
|
Недели 3 и 4 |
20 мг/сутки однократно или за 2 приема |
|
* в случае пациентов с почечной недостаточностью или находящихся на лечении диуретиками соблюдать особые меры предосторожности (см.раздел Специальные предупреждения)
Незадолго до и после начала терапии препаратом Берлиприл® следует провести тщательный контроль артериального давления и почечной функции (см.раздел Специальные предупреждения), поскольку сообщалось об артериальной гипотонии и (реже) о последующей почечной недостаточности. Для пациентов, находящихся на лечении диуретиками, следует – если возможно – перед началом лечения препаратом Берлиприл® дозу этих препаратов снизить. Гипотоническая реакция в начале терапии препаратом Берлиприл® не означает, что такие реакции будут иметь место и при длительном лечении препаратом Берлиприл®, и не исключает дальнейшего лечения данным препаратом. Также следует проводить контроль уровня сывороточного калия и почечной функции.
Дoзирoвкa при пoчeчной недостаточности
Как правило, интервалы между приемами энaлaприлa следует удлинить и/или снизить его дозу.
|
Клирeнc крeaтининa (CrCl) мл/мин |
Начальная
лоза мг/сутки |
|
30 <
CrCl < 80 мл/мин |
5 - 10 мг |
|
10 <
CrCl ≤ 30 мл/мин |
2,5 мг |
|
CrCl ≤ 10
мл/мин |
2,5 мг в день проведения
диализа** |
**См. раздел Специальные предупреждения
Эналаприлат поддается диализу. В дни, свободные от проведения диализа, доза зависит от степени снижения артериального давления.
Пациенты пожилого возраста
Дозу следует подбирать в зависимости от состояния функции почек пожилых пациентов (см. раздел Специальные предупреждения).
Пациенты педиатрического профиля
Данные клинических исследований, касающиеся применения препарата Берлиприл® у детей и подростков, страдающих артериальной гипертензией, ограничены (см. раздел «Специальные предупреждения»).
В случае, если пациент в состоянии глотать таблетки, дозу следует подбирать индивидуально – в зависимости от состояния пациента и от степени снижения артериального давления. Для пациентов с массой тела от 20 до < 50 кг рекомендуемая нaчaльнaя дoзa cocтaвляeт 2,5 мг, а для пациентов с массой тела ≥ 50 кг – 5 мг. Берлиприл® принимают один раз в сутки. Дозу следует подбирать в зависимости от потребностей пациента; при этом мaкcимaльную дoзу, cocтaвляющую 20 мг/сутки для пациентов с массой тела от 20 до < 50 кг и 40 мг/сутки для пациентов с массой тела ≥ 50 кг, прeвышaть нe cлeдуeт (см. раздел Специальные предупреждения).
Для лечения новорожденных и детей, у которых показатель клубочковой фильтрации < 30 мл/мин/1,73 м2, использование препарата Берлиприл® не рекомендуют, поскольку соответствующие сведения отсутствуют.
Метод и путь введения
Для приема внутрь. Таблетки можно разделить на две части с равными дозировками.
Меры, которые необходимо принять в случае передозировки
Данные о передозировке этим препаратом у человека ограничены. На сегодняшний день наиболее часто встречающимся признаком передозировки является выраженная артериальная гипотензия, начинающаяся, приблизительно, через шесть часов после приема таблеток и сопровождающаяся блокадой ренин-ангиотензиновой системы и ступором. При передозировке ингибиторами АКФ могут развиваться следующие симптомы: острая сосудистая недостаточность, нарушения электролитного баланса, почечная недостаточность, гипервентиляция, тахикардия, сердцебиение, брадикардия, головокружение, тревожное состояние и кашель.
После приема внутрь 300 мг и 440 мг эналаприла сообщалось о случаях превышения показателей сывороточного уровня эналаприла малеата соответственно в 100 и в 200 раз по сравнению с уровнем, обычно наблюдаемым после приема препарата в терапевтических дозах.
Для лечения при передозировке рекомендуется внутривенная инфузия физиологического раствора. При развитии артериальной гипотензии пациента следует уложить в противошоковое положение. При наличии возможности желательна инфузия ангиотензина II и/или внутривенное введение катехоламинов. Если с момента приема прошло немного времени, следует принять меры по удалению эналаприла малеата из организма (например, вызывание рвоты, промывание желудка, введение абсорбентов и сульфата натрия). Эналаприлат поддается выведению из кровеносного русла с помощью гемодиализа (см. раздел Специальные предупреждения). При стойкой брадикардии показана терапия с использованием кардиостимулятора. При этом следует осуществлять непрерывный контроль за жизненно важными показателями, а также за уровнем электролитов и креатинина в сыворотке.
Описание нежелательных реакций, которые проявляются при стандартном применении ЛП и меры, которые следует принять в этом случае
Побочные действия классифицируются следующим образом:
Очень часто: ³ 1/10
Часто: ³ от 1/100 до < 1/10
Иногда: ³ от 1/1000 до < 1/100
Редко: ³ от 1/10000 до < 1/1000
Очень редко: < 1/10000
Неизвестно: на основании имеющихся данных оценка частоты возникновения невозможна
Нарушения со стороны крови и лимфатической системы
Иногда: анемия (в том числе апластическая и гемолитическая).
Редко: нейтропения, снижение концентрации гемоглобина, снижение гематокрита, тромбоцитопения, агранулоцитоз, подавление функции костного мозга, панцитопения, лимфаденопатия, аутоиммунные заболевания
Эндокринные нарушения
Неизвестно: синдром неадекватной секреции антидиуретического гормона (SIADH)
Нарушения обмена веществ и питания
Иногда: гипогликемия.
Нарушения со стороны нервной системы и психические расстройства
Часто: головная боль, депрессия
Иногда: спутанность сознания, сонливость, бессонница, повышенная возбудимость, парестезии, головокружение
Редко: необычные сновидения, нарушения сна
Нарушения со стороны органов зрения
Очень часто: размытость зрения
Нарушения со стороны сердца и сосудистой системы:
Очень часто: головокружение
Часто: гипотензия, в том числе ортостатическая гипотензия, синкопе, боль в области грудной клетки, нарушения ритма сердца, стенокардия, тахикардия.
Иногда: ортостатическая артериальная гипотензия, приливы, сердцебиение, инфаркт миокарда или острое нарушение мозгового кровообращения, вероятно, на фоне тяжелой артериальной гипотонии у пациентов из группы риска
Редко: болезнь Рейно
Нарушения со стороны органов дыхания, грудной клетки и средостения
Очень часто: кашель
Часто: диспноэ
Иногда: ринорея, боль в горле или осиплость голоса, бронхоспазм/ астма
Редко: инфильтраты в легких, ринит, аллергический альвеолит/ эозинофильная пневмония
Нарушения со стороны желудочно-кишечного тракта
Очень часто: тошнота
Часто: диарея, боль в животе, изменение вкусового восприятия
Иногда: кишечная непроходимость, панкреатит, рвота, диспептические расстройства, запор, анорексия, раздражение желудка, сухость во рту, пептические язвы
Редко: стоматит/афтозный стоматит, глоссит.
Очень редко: ангионевротический отек кишечника
Нарушения со стороны печени и желчевыводящих путей
Редко: печеночная недостаточность, гепатит (гепатоцеллюлярный или холестатический), гепатит с некрозом, холестаз (в том числе с желтухой)
Нарушения со стороны кожи и подкожных тканей:
Часто: сыпь, гиперчувствительность/ангионевротический отек: Описаны случаи ангионевротического отека лица, конечностей, губ, языка, надгортанника и/или гортани, сообщалось об Отеке Квинке.
Иногда: профузное потоотделение, кожный зуд, крапивница, алопеция
Редко: полиморфная эритема, синдром Стивенса-Джонсона, эксфолиативный дерматит, токсический эпидермальный некролиз, пузырчатка, эритродермия
Сообщалось о симптомокомплексе, который может сопровождаться некоторыми или всеми из следующих побочных действий: лихорадкой, серозитом, васкулитом, миалгией/миозитом, артралгией/артритом, положительными антиядерными антителами (ANA), повышением СОЭ, эозинофилией и лейкоцитозом. Могут иметь место кожная сыпь, фотосенсибилизация или другие кожные проявления.
Нарушения функции почек и мочевыводящих путей
Иногда: нарушение функции почек, почечная недостаточность, протеинурия
Редко: олигурия
Нарушения со стороны репродуктивной системы и молочных желез
Иногда: импотенция
Редко: гинекомастия
Нарушения общего характера и реакции в месте введения препарата
Очень часто: астения
Часто: утомляемость
Иногда: мышечные судороги, приливы крови к лицу, шум в ушах, слабость и повышение температуры тела, общие беспокойства.
Данные лабораторных методов исследования
Часто: гиперкалиемия, повышение сывороточной концентрации креатинина
Иногда: повышение концентрации мочевины в крови, гипонатриемия
Редко: повышение активности ферментов печени, повышение сывороточной концентарции билирубина
Дополнительные сведения
Состав лекарственного препарата
Одна таблетка содержит
активное вещество – эналаприла малеат 20 мг
вспомогательные вещества:лактозы моногидрат, магния карбонат основной легкий, натриевая соль гликолята крахмала (тип А), желатин, кремния диоксид коллоидный безводный, магния стеарат, железа оксид красный (Е 172).
Каждая таблетка содержит 156 мг лактозы моногидрата.
Описание внешнего вида, запаха, вкуса
Бледно-красноватые, слегка двояковыпуклые таблетки со скошенными кромками и насечкой для деления на одной стороне
Форма выпуска и упаковка
По 10 таблеток помещают в алюминиевый композитный блистер и герметизированы жесткой алюминиевой фольгой.
По 3 или 5 контурныeупаковки вместе с инструкцией по медицинскому применению на государственном и русском языках вкладывают в пачку картонную.
Срок хранения
3 года
Не применять после истечения срока годности.
Условия хранения
Хранить при температуре не выше 25°C.
Хранить в недоступном для детей месте!
Условия отпуска из аптек
По рецепту
Саудалық атауы
БерлиприлÒ 20
Халықаралық патенттелмеген атауы
Эналаприл
Дәрілік түрі, дозалануы
20 мг таблеткалар
Фармакотерапиялық тобы
Жүрек-қантамыр жүйесі. Ренин-ангиотензин жүйесіне әсер ететін препараттар. Ангиотензин-өзгертуші ферменттің (АӨФ) тежегіштері, қарапайым. Ангиотензин-өзгертуші ферменттің (АӨФ) тежегіштері, қарапайым. Эналаприл.
АТХ коды C09AA02.
Қолданылуы
- артериялық гипертензияны емдеу- симптомдары бар жүрек функциясының жеткіліксіздігін емдеу- солжақ қарыншаның симптомсыз дисфункциясы бар (солжақ қарыншаның шығару фракциясы ≤ 35%) пациенттерде симптомдардың болуымен жүрек функциясы жеткіліксіздігінің профилактикасы.
Қолданудың басталуына дейінгі қажетті мәліметтер тізбесі
Қолдануға болмайтын жағдайлар
- белсенді затқа, бөлімде сипатталған қосымша заттардың кез келгеніне немесе ангиотензин-өзгертуші ферменттің (АӨФ) кез келген басқа тежегіштеріне жоғары сезімталдық
- галактоза жеткіліксіздігінің, Lapp лактаза тапшылығының немесе глюкоза галактоза мальабсорбциясының сирек тұқым қуалайтын аурулары бар пациенттер
- анамнезінде АӨФ тежегіштерімен алдыңғы емдеуге байланысты ангионевроздық ісінудің болуы
- тұқым қуалайтын немесе идиопатиялық ангионевроздық ісіну
- қант диабеті және бүйрек функциясы бұзылған пациенттерде (креатинин клиренсі <60 мл/мин/1,73 м2) Берлиприл препаратын және құрамында алискирен бар өнімдерді бірге қабылдауға болмайды
- жүктіліктің 2 және 3 триместрі
- лактация кезеңі
- сакубитрилмен/валсартанмен бір мезгілде қабылдау: Берлиприлді сакубитрил/валсартанның қабылданған соңғы дозасынан кейін 36 сағаттан ерте қабылдамау керек.
Қолдану кезіндегі қажетті сақтандыру шаралары
Симптоматикалық артериялық гипотония
Асқынбаған артериялық гипертензия кезінде артериялық гипотония сирек байқалады.
Организмде сұйықтық жеткіліксіз кезінде, мысалы, диуретиктермен емдеу, тұзды азайтып тамақтану, диализ, іш өту немесе құсу салдарынан, артериялық гипертензиядан зардап шегетін пациенттерде Берлиприл препаратымен емдегенде симптоматикалық артериялық гипотония жиі дамиды. Бүйрек функциясының жеткіліксіздігімен бірге немесе онсыз жүрек функциясының жеткіліксіздігі бар пациенттерде – симптоматикалық артериялық гипотония байқалды. Атап айтқанда, бұл жүрек функциясының ауыр жеткіліксіздігі бар пациенттерге қатысты болуы мүмкін, аурудың ауырлық дәрежесі қабылданатын ілмектік диуретиктердің, гипонатриемияның жоғары дозаларынан немесе бүйрек функциясының төмендеуінен көрінеді. Мұндай пациенттерді емдеу – егер Берлиприл және/немесе диуретик препаратының жаңа дозасын таңдау қажет болса – дәрігердің бақылауымен бастау және жүргізу қажет. Ұқсас ұсынымдар жүректің ишемиялық ауруы немесе артериялық қысымның шамадан тыс төмендеуі миокард инфарктіне немесе ми қанайналымының жедел бұзылуына әкелуі мүмкін ми қантамырларының патологиясы бар пациенттерге қатысты қолданылады.
Артериялық гипотония дамыған жағдайда пациентті көлденең жатқызу керек және –қажет болса – натрий хлориді ерітіндісін венаға енгізу керек. Өтпелі гипотониялық реакция, әдетте, артериялық қысымды қалыпқа келтіргеннен кейін (айналымдағы қан көлемін толтыру арқылы) кедергісіз жүргізуге болатын әрі қарай емдеу үшін қарсы көрсетім емес.
Артериялық қысымы қалыпты немесе төмен жүрек функциясының жеткіліксіздігінен зардап шегетін кейбір пациенттерде Берлиприл препаратының әсерінен жүйелі артериялық қысымы одан әрі төмендеуі мүмкін. Бұл күтілетін нәтиже емес және әдетте емдеуді тоқтатуға себеп болмайды. Егер артериялық гипотензия симптомдық болып қалыптаса бастаса, Берлиприл препаратының және/немесе диуретиктің дозасын төмендету және/немесе препаратты тоқтату қажеттілігі туындауы мүмкін.
Қолқа сағасының стенозы және солжақ атриовентрикулярлық тесіктің тарылуы /гипертрофиялық кардиомиопатия
Басқа вазодилататорлар жағдайлардағыдай, солжақ қарыншасында қақпақшалар мен шығару жолдары аумағында обструкция бар пациенттерде АӨФ тежегіштерін қолдану кезінде ерекше сақтық ұсынылады; кардиогенді шок және шығару жолы аймағында елеулі гемодинамикалық кедергі кезінде бұл препараттарды қолданудан аулақ болу керек.
Бүйрек функциясының бұзылуы
Бүйрек функциясы төмендеген пациенттерде (креатинин клиренсі < 80 мл/мин) эналаприл малеаттың бастапқы дозасын пациенттің креатинин клиренсіне байланысты таңдау керек. Демеуші дозаны пациенттің емге реакциясына байланысты таңдайды. Мұндай пациенттерде калий мен сарысу креатининін бақылау күнделікті медициналық бақылау шеңберінде әдеттегі болып табылады.
Атап айтқанда, жүрек функциясының ауыр жеткіліксіздігі бар немесе бүйрек артерияларының стенозын қоса, осы патология негізінде жатқан бүйрек аурулары бар пациенттерде эналаприл малеатты қолданумен өзара байланысты бүйрек функциясының жеткіліксіздігі туралы хабарланды. Эналаприл малеатпен емдеу кезінде диагнозды уақтылы қойса және тиісті ем жүргізілсе, бүйрек функциясының жеткіліксіздігі әдетте, қайтымды сипатта болады.
Бүйректің айқын патологиясы жоқ, артериялық гипертензиямен ауыратын кейбір пациенттерде эналаприл малеаттың диуретикпен біріктірілімі сарысудағы креатинин мен мочевина деңгейінің жоғарылауына әкелуі мүмкін. Бұл жағдайда эналаприл малеат дозасын төмендету және / немесе диуретиктерді тоқтату қажет болуы мүмкін. Мұндай пациенттерде бірінші кезекте бүйрек артериясының стенозы жоқтығын анықтау қажет ("Реноваскулярлық гипертензия" бөлімін қараңыз).
Реноваскулярлық гипертензия
Бүйрек артерияларының екі жақты стенозы немесе жалғыз жұмыс істейтін бүйрек артериясының стенозы бар пациенттерді АӨФ тежегіштерімен емдеу артериялық қысымның түсу немесе бүйрек функциясы жеткіліксіздігінің дамуына ерекше қауіп төндіреді. Бұл ретте жиі сарысу креатинині көрсеткіштерінің жеңіл өзгерістерімен көрінетін бүйрек функциясының жоғалуы мүмкін. Мұндай пациенттерге препаратты тұрақты медициналық бақылаумен және төмен дозада тағайындайды, содан кейін бүйрек функциясын бақылай отырып, абайлап арттырады.
Бүйрек трансплантациясы
Жақында бүйрек трансплантациясы жасалған пациенттерге Берлиприл препаратын қолдану тәжірибесі жоқ. Сондықтан, мұндай пациенттерді Берлиприл препаратымен емдеу ұсынылмайды.
Бауыр функциясының жеткіліксіздігі
Сирек жағдайларда АӨФ тежегіштерін қолдану холестаздық сарғаюдан немесе гепатиттен басталған және күрт дамитын бауыр некрозымен және (кейде) өліммен аяқталған синдроммен қатар жүрді. Бұл синдромның патогенезі белгісіз. АӨФ тежегіштерімен емдеу аясында сарғаю дамитын немесе бауыр ферменттерінің деңгейі едәуір жоғарылайтын пациенттерге АӨФ тежегіштерін тоқтатып, тиісті емдеуді тағайындау қажет.
Нейтропения/агранулоцитоз
АӨФ тежегіштерін қабылдайтын пациенттерде нейтропенияның/агранулоцитоздың, тромбоцитопенияның және анемияның дамуы туралы хабарланды. Бүйректің функциясы қалыпты және өршітетін басқа факторлар болмаған кезде нейтропения сирек туындайды. Эналаприл малеатты коллагеноздар аясында қантамырлары зақымданған пациенттерге, иммунодепрессанттармен, аллопуринолмен немесе прокаинамидпен емдегенде не жоғарыда аталған факторлар үйлескенде, әсіресе бүйрек функциясының алдыңғы бұзылуы бар пациенттерге сақтықпен тағайындау керек. Кейбір пациенттерде ауыр инфекциялық аурулар пайда болды, олар кейбір жағдайларда қарқынды антибиотикотерапиядан емделмеді. Емдеу кезінде мұндай пациенттерде лейкоциттік формуланы мезгіл-мезгіл тексереді; бұл ретте барлық пациенттерге инфекцияның кез келген белгілері туралы дәрігерге хабарлау ұсынылады.
Жоғары сезімталдық реакциялары/ангионевроздық ісіну
АӨФ тежегіштерімен, атап айтқанда Берлиприл препаратымен емдегенде, бет, аяқ-қол, ерін, тіл, көмекей қақпақшасының және/немесе көмейдің ангионевроздық ісінуінің дамуы туралы хабарланды. Мұндай ісіну емдеу аясында кез келген сәтте дамуы мүмкін. Бұл жағдайда Берлиприл препаратын қабылдауды дереу тоқтатып, ал пациент барлық симптомдар көріністерінің тоқтауына дейін бақылауда болуы тиіс. Тіпті тыныс алудың бұзылуынсыз ангионевроздық ісіну тілді ғана зақымдаса да, антигистаминдік препараттармен және кортикостероидтармен емдеу жеткіліксіз болуы мүмкін болғандықтан пациенттің жағдайын ұзақ қадағалау қажет.
Өте сирек жағдайларда көмей немесе тілдің ангионевроздық ісінуіне байланысты пациенттердің өлімге ұшырауы туралы хабарланды. Тіл, көмей қақпақшасы немесе көмей ісінгенде, әсіресе тыныс алу жолдарына операция жасаған пациенттерде тыныс алу жолдарының обструкциясы қаупі жоғары. Егер ісіну тіл, дауыс саңылауы немесе көмейге таралса және тыныс алу жолдарының бітелуін тудырса, жедел тиісті ем бастау қажет, эпинефрин ерітіндісін 1: 1000 (0,3-0,5 мл) тері астына енгізу және (немесе) тыныс алу жолдарының өткізгіштігін қамтамасыз ету бойынша шаралар қабылдау керек.
Қара нәсілдің өкілдері АӨФ тежегіштерін алған басқа пациенттермен салыстырғанда ангионевроздық ісіну жағдайлары жиі байқалған.
Анамнезінде басқа этиологиялы ангионевроздық ісінуі бар пациенттер АӨФ тежегіштерін тағайындағанда осы асқыну бойынша жоғары қауіп тобына түседі («Қолдануға болмайтын жағдайлар» бөлімін қараңыз).
Ангионевроздық ісінудің жоғары қаупіне байланысты АӨФ тежегіштерін сакубитрил/валсартанмен бір мезгілде қабылдауға болмайды. Сакубитрилмен/валсартанмен емдеу берлиприлдің соңғы дозасын қабылдағаннан кейін 36 сағат өтпей басталмауы тиіс. Берлиприлмен емдеу сакубитрил/валсартанның соңғы қабылданған дозасынан кейін 36 сағаттан ерте басталмауы тиіс.
АӨФ тежегіштерін рацемадотрилмен, mTOR тежегіштерімен (мысалы, сиролимус, эверолимус, темсиролимус) және вилдаглиптинмен бір мезгілде қолдану ангионевроздық ісіну қаупінің артуына әкелуі мүмкін (мысалы, тыныс алу жеткіліксіздігімен немесе онсыз тыныс алу жолдарының немесе тілдің ісінуі). АӨФ тежегіштерін қабылдап жүрген пациентке рацекадотрилмен, mTOR тежегіштерімен (мысалы, сиролимуспен, эверолимуспен, темсиролимуспен) және вильдаглиптинмен қабылдауды бастағанда сақ болу керек.
Ангионевроздық ісінудің жоғары даму қаупі (мысалы, тыныс алудың бұзылуымен немесе онсыз тыныс алу жолдарының немесе тілдің ісінуі) АӨФ тежегіштерін альтеплазамен бірге қолдану кезінде (тромболиздік терапия кезінде) анықталды.
Жарғаққанатты жәндіктердің уына қарсы бағытталған десенсибилизациялайтын терапия кезіндегі анафилактоидты реакциялар
АӨФ тежегіштерін қабылдаған пациенттерде сирек жағдайларда жарғаққанаттыжәндіктердің уын десенсибилизациялау кезінде өмірге қауіп төндіретін анафилактоидты реакциялар байқалды. Мұндай реакцияларды десенсибилизацияның әрбір шарасы алдында АӨФ тежегіштерін уақытша тоқтату арқылы болдырмауға болады.
ТТЛП аферезіндегі анафилактоидты реакциялар
Сирек жағдайларда АӨФ тежегіштерін қабылдаған пациенттерде декстран сульфаты бар тығыздығы төмен липопротеиндер (ТТЛП) аферезін жүргізу кезінде өмірге қауіп төндіретін анафилактоидты реакциялар байқалды. Егер ТТЛП аферезі көрсетілсе, АӨФ тежегішін артериялық гипертензия немесе жүрек функциясының жеткіліксіздігі кезінде емдеуге арналған өзге дәрілік препараттармен уақытша ауыстыру керек.
Гемодиализ әдісімен емделіп жатқан пациенттер
АӨФ тежегіштерін қабылдаған пациенттерде өткізу қабілеті жоғары жарғақшалармен гемодиализ жүргізгенде (мысалы, AN 69®) анафилактоидты реакциялар дамығандығы туралы хабарланды. Гемодиализ қажет болған жағдайда басқа түрдегі диализ жарғақшаларын пайдалану немесе препаратты гипотензивті дәрілердің басқа класынан тағайындау ұсынылады.
Қант диабеті бар пациенттер
Қант диабетімен ауыратын және диабетке қарсы пероральді препараттармен немесе инсулинмен емделетін пациенттерге АӨФ тежегіштерімен емдеудің басында, әсіресе көрсетілген препараттарды бір мезгілде қабылдаудың бірінші айында қан құрамындағы глюкоза көрсеткіштерін мұқият бақылау қажеттігі туралы хабарлау керек.
Жөтел
АӨФ тежегіштерін қолдану аясында жөтел пайда болатыны туралы хабарламалар бар. Терапияны тоқтатқаннан кейін басылатын өнімсіз, тұрақты жөтел тән. Жөтелге дифференциалды диагноз қою кезінде АӨФ тежегіштерімен емдеуден туындаған жөтел де ескерілуі керек.
Операциялық араласу /анестезия
Артериялық қысымды төмендететін препараттардың көмегімен көлемді операциялық араласу немесе анестезия жүргізілетін пациенттерде эналаприл малеат – рениннің компенсаторлық секрециясына – ангиотензин II өндірілуін реакция ретінде тежейді. Осы негізде артериялық гипотония дамыған кезде оны айналымдағы қан көлемін толтыру арқылы түзетуге болады.
Басқа дәрілік препараттармен өзара әрекеттесуі
Ангионевроздық ісінудің даму қаупін арттыратын дәрілік заттар
АӨФ тежегіштерін сакубитрил/валсартанмен бір мезгілде қолдануға болмайды, өйткені бұл ангионевроздық ісінудің даму қаупін арттырады.
АӨФ тежегіштерін рацекадотрилмен, mTOR тежегіштерімен (мысалы, сиролимус, эверолимус, темсиролимус) және вилдаглиптинмен бір мезгілде қолдану ангионевроздық ісіну қаупінің артуына әкелуі мүмкін.
Калий жинақтаушы диуретиктер немесе құрамында калий бар тағамдық қоспалар
АӨФ тежегіштері диуретик туындатқан калий жоғалуын азайтады. Калий жинақтаушыдиуретиктер (мысалы, спиронолактон, эплеренон, триамтерен немесе амилоид), калий қоспалары немесе құрамында калий бар ас тұзыналмастырғыштар сарысудағы калий концентрациясының едәуір артуына әкелуі мүмкін. Егер гипокалиемия салдарынан осы препараттарды бірге қолдану көрсетілсе, онда оларды сақтықпен қолдану және калийдің сарысулық концентрациясын үнемі бақылау керек.
Сарысудағы калий деңгейі әдетте қалыпты болса да, эналаприл қабылдайтын кейбір пациенттерде гиперкалиемия туындауы мүмкін. Калий жинақтаушыдиуретиктер (мысалы, спиронолактон, триамтерен немесе амилорид), калий қоспалары немесе құрамында калий бар тұз алмастырғыштар сарысудағы калийдің айтарлықтай көбеюінеәкелуі мүмкін. Сондай-ақ, Берлиприлдітриметоприм және котримоксазол (триметоприм/сульфаметоксазол) сияқты қан сарысуындағы калий деңгейін арттыратын басқа агенттермен бірге енгізгенде сақ болу керек, себебі триметоприм амилорид сияқты калий жинақтаушыдиуретикретінде әрекет ететіні белгілі. Демек, Бериприлді жоғарыда көрсетілген препараттармен біріктіру ұсынылмайды. Егер бір мезгілде қолдану тағайындалса, олар сақтықпен және қан сарысуындағы калийді жиі мониторингтеу арқылы пайдаланылуы керек.
Циклоспорин
Гиперкалиемия АӨФ тежегіштерін циклоспоринмен бір мезгілде қолданғанда пайда болуы мүмкін. Сарысудағы калий деңгейіне мониторинг жүргізу ұсынылады.
Гепарин
Гиперкалиемия АӨФ тежегіштерін гепаринмен бір мезгілде қолданғанда пайда болуы мүмкін. Сарысудағы калий деңгейіне мониторинг жүргізу ұсынылады.
Ренин-ангиотензин-альдостерон жүйесінің қосарлы блокадасы
Клиникалық сынақтардың деректері АӨФ тежегіштері мен ангиотензин II немесе алискирен рецепторларының блокаторларын бірге қолдануға байланысты ренин-ангиотензин-альдостерон жүйесінің (РААЖ) қосарлы блокадасы РААЖ-ға әсер ететін бір дәріні пайдаланумен салыстырғанда артериялық гипотензия, гиперкалиемия және бүйрек функциясының төмендеуі (оның ішінде, бүйрек функциясының жедел жеткіліксіздігі) сияқты жағымсыз құбылыстар жиілігінің артуына алып келетінін көрсетті.
Диуретиктер (тиазидтік немесе ілмектік диуретиктер)
Жоғары дозада диуретиктермен алдыңғы емдеу эналаприлмен емдеудің басында гиповолемияға әкелуі және осылайша артериялық гипотензияның даму қаупін арттыруы мүмкін. Гипотензивті әсерлерді диуретиктерді тоқтату, тұтынылатын сұйықтықтың немесе тұздың мөлшерін арттыру арқылы не эналаприлді төмен бастапқы дозада тағайындау арқылы әлсіретуге болады.
Тромболитикалық дәрілер
Ангионевроздық ісінудің жоғары даму қаупі АӨФ тежегіштерін бір мезгілде қабылдаған кезде альтеплазаны қабылдаған пациенттерде сипатталған.
mTOR тежегіштері (мысалы, сиролимус, эверолимус, темсиролимус)
mTOR тежегіштерін бір мезгілде қабылдайтын пациенттер ангионевроздық ісінудің жоғары тәуекеліне ұшырауы мүмкін.
Ко-тримоксазол (триметоприм/сульфаметоксазол)
Ко-тримоксазолды (триметоприм/ сульфаметоксазол) бір мезгілде қабылдайтын пациенттер гиперкалиемияның даму қаупіне ұшырауы мүмкін.
Басқа гипотензивті дәрілер
Бірге қолданғанда эналаприлдің гипотензивті әсерлері күшеюі мүмкін. Нитроглицеринмен және басқа нитраттармен немесе басқа вазодилататорлармен бір мезгілде қолдану да артериялық қысымды одан әрі төмендетуі мүмкін.
Литий
Сарысудағы литий концентрациясының өтпелі артуы және АӨФ тежегіштерімен бір мезгілде қолдану кезінде оның уытты әсері туралы хабарланды. Тиазид қатарының диуретиктерімен және АӨФ тежегіштерімен бір мезгілде емдегенде сарысудағы литий концентрациясы жоғарылауы және сол арқылы литиймен уыттану қаупі туындауы мүмкін. Сондықтан эналаприл мен литийді бірге қолдану ұсынылмайды; егер бұл біріктірілім қажет болса, сарысу литийінің деңгейін мұқият бақылау қажет (Арнайы сақтандыруларбөлімін қараңыз).
Трициклді антидепрессанттар/нейролептиктер/анестезияға арналған дәрілер/ наркозға арналған дәрілер
Анестезияны жүргізу үшін белгілі бір дәрілермен, трициклді антидепрессанттармен және нейролептиктермен АӨФ тежегіштерін бір мезгілде қолдану артериялық қысымның төмендеуін күшейтуі мүмкін (Арнайы сақтандырулар бөлімін қараңыз).
Қабынуға қарсы стероидты емес дәрілік заттар (ҚҚСДЗ)
ҚҚСДЗ ұзақ емдеу АӨФ тежегіштерінің гипотензиялық әсерін әлсіретуі мүмкін.
ЦОГ-2 тежегіштерін (циклооксигеназа-2 селективті тежегіштері) және АӨФ тежегіштерін қоса ҚҚСДЗ сарысулық калий деңгейінің жоғарылауына қатысты әсерлері аддитивті болып табылады және бүйрек функциясының нашарлауына әкелуі мүмкін. Әдетте, бұл әсерлер қайтымды. Сирек жағдайларда, әсіресе бүйрек функциясы бұзылған пациенттерде (мысалы, егде жастағы немесе айналымдағы қан көлемі аз пациенттерде, оның ішінде диуретиктермен қарқынды ем нәтижесінде) бүйрек функциясының жедел жеткіліксіздігі дамиды. Пациенттер сұйықтықты жеткілікті мөлшерде қабылдауы тиіс, ал бірлескен ем басталғаннан кейін және кейіннен мезгіл-мезгіл бүйрек функциясын мұқият бақылау керек.
Алтын препараттары
АӨФ тежегіштерін, оның ішінде эналаприлді құрамында алтын (натрий ауротиомалаты) бар инъекциялық препараттармен бір мезгілде қолданғанда, беттің ысынуы, жүрек айнуы, құсу және артериялық гипотензия сияқты симптомдарды қамтитын сирек нитритоидты реакциялардың туындауы туралы хабарланды.
Симпатомиметиктер
Симпатомиметиктер АӨФ тежегіштерінің гипотензиялық әсерін әлсіретуі мүмкін.
Диабетке қарсы дәрілер
Эпидемиологиялық зерттеулердің деректері бойынша АӨФ тежегіштерін және диабетке қарсы препараттарды (инсулинді, пероральді гипогликемиялық препараттарды) бірлесіп қолдану қандағы глюкоза деңгейінің шамадан тыс төмендеуімен және гипогликемия қаупінің жоғарылауымен қатар жүруі мүмкін. Бұл біріктірілген емдеудің алғашқы аптасында және бүйрек функциясы бұзылғанда орын алуы ықтимал («Арнайы сақтандырулар» және «Жағымсыз реакциялар» бөлімін қараңыз).
Алкоголь
Алкоголь АӨФ тежегіштерінің гипотензивті әсерін күшейтеді.
Ацeтилcaлицил қышқылы және бета-блокаторлар
Эналаприлді ацетилсалицил қышқылымен (кардиологиялық дозаларда), тромболитиктермен және бета-блокаторлармен бірге тағайындау қауіп төндірмейді.
Арнайы сақтандырулар
Сарысудағы калий деңгейі
Эналаприлді қоса алғанда, АӨФ тежегіштерін қабылдаған кейбір пациенттерде сарысудағы калий деңгейінің жоғарылауы байқалды. АӨФ тежегіштері альдостеронның босатылуын тежейтіндіктен, гиперкалиемияны тудыруы мүмкін. Әсер әдетте бүйрек функциясы қалыпты пациенттерде шамалы. Алайда, бүйрек функциясы бұзылған пациенттерде және/немесе калий қоспаларын (тұз алмастырғыштарды қоса) калий жинақтаушы диуретиктер, триметоприм немесе ко-тримоксазол (триметоприм/сульфаметоксазол ретінде белгілі), гепарин, циклоспорин және әсіресе альдостерон антагонистерін немесе ангиотензин рецепторларының блокаторларын қабылдайтын пациенттерде гиперкалиемия туындауы мүмкін. Калий жинақтаушы диуретиктер, триметоприм, котримоксазол және калий қоспаларын АӨФ тежегіштерін қабылдайтын пациенттерге сақтықпен қолданған жөн (ангиотензин рецепторларының блокаторлары үшін "Ренин-ангиотензин-альдостерон жүйесінің қосарлы блокадасы" (РААЖ) осы бөлімнен қараңыз).
Сарысудағы калий деңгейіне тұрақты мониторинг жүргізу ұсынылады.
Гиперкалиемияның даму қаупінің келесі факторлары
• бүйрек функциясының жеткіліксіздігі, бүйрек функциясының нашарлауы
• жасы (> 70 жас)
• қант диабеті
• гипоальдостеронизм
• ағымдағы оқиғалар, атап айтқанда, сусыздану, жүректің жедел декомпенсациясы, метаболизмдік ацидоз.
• калий жинақтаушы диуретиктерді (мысалы, спиронолактон, эплеренон, триамтерен немесе амилорид), калий қоспаларын немесе құрамында калий бар тұздарды алмастырғыштарды немесе сарысудағы калий деңгейінің жоғарылауымен байланысты басқа да белсенді заттарды (мысалы, гепарин, ко-тримоксазол, сондай-ақ триметоприм/сульфаметоксазол ретінде белгілі) бір мезгілде қолдану.
• калий қоспаларын, калий жинақтаушы диуретиктерді немесе құрамында калий бар тұздарды алмастырғыштарды, әсіресе бүйрек функциясы бұзылған пациенттерде пайдалану
Гиперкалиемия ауыр, кейде фатальды аритмия тудыруы мүмкін.
Литий препараттары
Жалпы, литий препараттарын эналаприлмен біріктіруді ұсынбайды («Дәрілік өзара әрекеттесу» бөлімін қараңыз).
Ренин-ангиотензин-альдостерон жүйесінің (РААЖ) қосарлы блокадасы
АӨФ тежегіштерін, ангиотензин ІІ немесе алискирен рецепторларының блокаторларын қатарлас қолдану артериялық гипотензияның, гиперкалиемияның даму және бүйрек функциясының төмендеу (бүйрек функциясының жіті жеткіліксіздігін қоса) қаупін арттырады. Сондықтан АӨФ тежегіштерін, ангиотензин ІІ немесе алискирен рецепторларының блокаторларын бірге қолданғанда РААЖ қосарлы блокадасын өткізу ұсынылмайды («Дәрілік өзара әрекеттесу» бөлімін қараңыз).
Егер қосарлы блокадалы терапия өте қажет болса, онда ол тек маманның бақылауымен, сондай-ақ бүйрек функциясын, электролиттердің құрамын және артериялық қысымды мұқият бақылау аясында жүргізілуі тиіс.
Диабеттік нефропатиясы бар пациенттерге АӨФ тежегіштерін және ангиотензин II рецепторларының блокаторларын бірге қолдануға болмайды.
Лактоза
Берлиприл препаратында лактоза бар. Сондықтан, сирек кездесетін тұқым қуалайтын галактозаға төзімсіздік, организмде лактаза тапшылығынан немесе глюкоза-галактоза малабсорбциясы синдромынан зардап шегетін пациенттерге бұл препаратты қабылдауға болмайды. Берлиприл препаратының бір таблеткасындағы лактозаның мөлшері 200 мг аспайды.
Педиатрияда қолдану
Артериялық гипертензияға шалдыққан 6 жастан асқан балаларға препаратты қолдануға қатысты тиімділігі мен төзімділігі жөніндедеректер шектеулі. Басқа да көрсетімдер бойыншамәліметтер жоқ. 2 айдан асқан сәбилерүшін фармакокинетикасы бойынша деректер шектеулі. Берлиприл препаратын артериялық гипертензиядан басқа көрсеткіштер бойынша балаларды емдеу кезінде қолдану ұсынылмайды.
Эналаприл шумақтық сүзілу дәрежесі < 30 мл/мин/1,73 м2нәрестелер мен педиатриялық бейіндегі пациенттерге ұсынылмайды, себебі тиісті мәліметтер жоқ («Қолдану тәсілі және дозалар» бөлімін қараңыз).
Жүктілік
АӨФ тежегіштерін жүктілік кезінде қолдануға болмайды.
Жүктілікті жоспарлайтын пациенттерге АӨФ тежегіштерімен ұзақ емдеу қажет болған жағдайда, қауіпсіздігі дәлелденген баламалы гипотензивті препараттармен емдеу көрсетілген.
Жүкті болған жағдайда АӨФ тежегіштерін қабылдауды дереу тоқтатып, қажет болған жағдайда баламалы дәрілермен емдеуді бастау керек.
Жүктіліктің бірінші триместрінде АӨФ тежегіштерін қабылдау салдарынан тератогенез қаупіне қатысты эпидемиологиялық деректер нақты болып табылмайды, алайда қауіптің шамалы артуы мүмкін.
АӨФ тежегіштерімен ұзақ емдеу қажет болған жағдайда, жүктілікті жоспарлаған пациенттерге қолдану қауіпсіздігі дәлелденген гипотензивті препараттармен баламалы емдеу ұсынылады.
Жүктілік фактісі расталған жағдайда АӨФ тежегіштерін қабылдауды дереу тоқтату және қажет болған жағдайда баламалы дәрілермен емдеуді бастау керек.
Жүктіліктің екінші және үшінші триместрінде АӨФ тежегіштерін қабылдау фетоуыттылық әсерімен (бүйрек функциясының нашарлауы, қағанақ суының аздығы, бассүйек оссификациясының баяулауы) қатар жүреді, ал нәрестелерде бүйрек функциясы жеткіліксіздігінің, гипотония мен гиперкалиемияның дамуын тудырады.
Шарананың бүйрек функциясы төмендеуінің көрінісі ретінде – қағанақ суының аздығы болуы мүмкін; ол аяқ-қолдың контрактурасына, краниоцефалиялық деформацияға немесе өкпенің гипоплазиясына әкелуі мүмкін.
Жүктіліктің екінші және үшінші триместрінде АӨФ тежегіштерін қолданған жағдайда бүйрек функциясын және шарананың бассүйегінің жағдайын тексеру үшін пациенттерге ультрадыбыстық зерттеу жүргізу керек.
Аналары АӨФ тежегіштерін қабылдаған нәрестелер артериялық гипотонияның болу ықтималдығына байланысты бақылауға алынуы тиіс («Қолдануға болмайтын жағдайлар» және «Арнайы сақтандырулар» бөлімдерін қараңыз).
Бала емізу
Кейбір фармакокинетикалық деректер ана сүтінде аз мөлшерде АӨФ тежегіштерінің болатындығын растайды.
АӨФ тежегіштерінің елеусіз концентрациясының клиникалық маңызы болмайтындығына қарамастан, нәрестеде жағымсыз әсерлердің пайда болу қаупінің болуына (жүрек-қан тамырлары жүйесі мен бүйрек функциясына әсері), сондай-ақ пациенттердің осы тобында Берлиприл препаратын клиникалық қолдану тәжірибесінің жеткіліксіздігіне байланысты бала шала туған жағдайда немесе олардың өмірінің алғашқы аптасында, егер бала ана сүтімен қоректенетін болса ем жүргізу ұсынылмайды.
Осы жастағы нәрестелерден үлкен нәрестелерге келетін болсақ, Берлиприл препаратын бала емізетін ананың пайдалануына аса қажет болған жағдайда және сәбиде жағымсыз реакциялардың болмауына медициналық бақылау жасалған жағдайда ғана жол беріледі.
Фертильділік
Берлиприл препаратының адамның фертильділігіне әсер етуіне зерттеулер жүргізілген жоқ.
Егеуқұйрықтарда жүргізілген репродуктивті функцияға қатысты уыттылыққа жүргізілген зерттеу нәтижелері эналаприл фертильділікке және репродуктивті жүйенің функциясына әсер етпейді деп болжауға мүмкіндік береді.
Этностық айырмашылықтар
АӨФ басқа тежегіштері сияқты, эналаприлдің гипотензиялық әсері қара нәсіл өкілдерінде басқа пациенттерге қарағанда, осы популяциядағы рениннің төмен деңгейінің көп таралуына байланысты аз болуы мүмкін.
Препараттың көлік құралын және қауіптілігі зор мехнаизмдерді басқару қабілетіне әсер ету ерекшеліктері
Көлік құралдарын жүргізу немесе механизмдерге қызмет көрсету кезінде кейде бас айналу немесе шаршау болуы мүмкін екендігін ескеру керек.
Қолдану жөніндегі нұсқаулар
Дозалану режимі
Дозаны пациенттің жағдайына және препараттың артериялық қысым деңгейіне әсер етуіне байланысты жеке таңдау керек.
Ас ішу эналаприл малеаттың сіңуіне әсер етпейді.
Артериялық гипертония
Бастапқы доза артериялық гипертензияның ауырлық дәрежесіне және пациенттің жағдайына байланысты 5 мг-дан ең жоғары 20 мг-ға дейін құрайды (төменнен қараңыз). Берлиприл® тәулігіне бір рет тағайындалады. Жеңіл дәрежелі артериялық гипертензия кезінде ұсынылатын бастапқы доза 5-10 мг құрайды. Ренин-ангиотензин-альдостерон жүйесі айқын белсендірілген пациенттерде (мысалы, реноваскулярлық артериялық гипертензия кезінде, организмде тұз және/немесе сұйықтық жеткіліксіз болған кезде, жүрек қызметінің декомпенсациясы немесе ауыр артериялық гипертензия) емдеудің басында артериялық қысымның шамадан тыс төмендеуі орын алуы мүмкін. Мұндай пациенттерді емдеуді 5 мг немесе одан төмен дозадан, сондай-ақ мұқият дәрігерлік бақылаумен бастау ұсынылады.
Бұрын жоғары дозада диуретиктермен ем қабылдаған болса, гиповолемия дамуы мүмкін, бұл кезде эналаприлмен емдеудің басында артериялық гипотония қаупі бар. Мұндай пациенттерді емдеуді 5 мг немесе одан төмен дозадан бастау ұсынылады. Мүмкіндігінше, Берлиприл® препаратымен емдеуді бастамас бұрын диуретиктерті 2-3 күнге тоқтату керек. Бүйрек функциясын және сарысудағы калий деңгейін бақылау ұсынылады.
Әдеттегі демеуші доза тәулігіне 20 мг құрайды. Ең жоғары демеуші доза тәулігіне 40 мг құрайды.
Жүрек функциясының жеткіліксіздігі / солжақ қарыншаның симптомсыз дисфункциясы
Жүрек функциясының симптомдық жеткіліксіздігі кезінде жүргізілетін емдеуде Берлиприл® препаратын диуретиктерге қосымша және оймақгүл препараттарына немесе бета-блокаторларға көрсетімдері болған кезде қолданады. Жүрек функциясының симптомдық жеткіліксіздігі немесе солжақ қарыншаның симптомсыз дисфункциясы бар пациенттер үшін Берлиприл® препаратының бастапқы дозасы 2,5 мг құрайды. Емдеудің басында препараттың артериялық қысымға әсерін анықтау үшін терапияны мұқият дәрігерлік бақылаумен бастау керек. Егер жүрек функциясының жеткіліксіздігінде Берлиприл® препаратымен емдеу басталғаннан кейін симптомдық артериялық гипотония туындамаса немесе ол жоғалса, препараттың дозасын 20 мг құрайтын жалпы қабылданған демеуші дозаға дейін біртіндеп арттыру керек. Демеуші доза бір рет қабылдауға немесе көтере алмауына қарай – екі қабылдауға бөлінуі мүмкін. Дозаны бұлай титрлеуді 2-4 апта бойы өткізу ұсынылады. Тәулігіне 40 мг құрайтын ең жоғары дозаны екі қабылдауға бөледі.
Жүрек функциясының жеткіліксіздігі / солжақ қарыншаның симптомсыз дисфункциясы кезінде емдегенде Берлиприл® препаратының дозасын ұсынылған титрлеу:
|
Апта |
Доза мг/тәулік |
|
|
1-апта |
1 -3 күндері: |
2,5
мг/тәулігіне* бір рет |
|
4 -7 күндері: |
5
мг/тәулігіне 2 рет
қабылдауға |
|
|
2-апта |
10
мг/тәулігіне бір немесе 2 рет қабылдау үшін |
|
|
3 және 4-апта |
20
мг/тәулігіне бір немесе 2 рет қабылдау үшін |
|
* бүйрек функциясының жеткіліксіздігі бар немесе диуретиктермен емделіп жатқан пациенттер жағдайында ерекше сақтық шараларын сақтау (Арнайы сақтандырулар бөлімін қараңыз)
Берлиприл® препаратымен емдеуді бастағанға дейін және одан кейін артериялық қысым мен бүйрек функциясына мұқият бақылау жүргізу керек (Арнайы сақтандырулар бөлімін қараңыз), өйткені артериялық гипотония және (сирек) кейінгі бүйрек функциясының жеткіліксіздігі туралы хабарланған. Диуретиктермен емделетін пациенттер үшін – мүмкін болса - Берлиприл®препаратымен емдеуді бастамас бұрын осы препараттардың дозасын төмендету керек. Берлиприл® препаратымен емнің басында гипотониялық реакция болса, мұндай реакциялар Берлиприл®препаратымен ұзақ уақыт емдеген кезде де орын алатынын білдірмейді және осы препаратпен одан әрі емдеуді жоққа шығармайды. Сондай-ақ, сарысулық калий деңгейін және бүйрек функциясын бақылау керек.
Бүйрек функциясының жеткіліксіздігі кезіндегі доза
Әдетте, эналаприлді қабылдау арасындағы аралықтарды ұзарту және/немесе оның дозасын төмендету керек.
|
Крeaтинин клирeнcі (CrCl) мл/мин |
Бастапқы доза мг / тәулігіне |
|
30 <
CrCl < 80 мл/мин |
5 - 10 мг |
|
10 <
CrCl ≤ 30 мл/мин |
2,5 мг |
|
CrCl ≤ 10
мл/мин |
диализ
жүргізілген күні 2,5 мг ** |
** Арнайы сақтандырулар бөлімін қараңыз
Эналаприлат диализбен шығарылады. Диализ жүргізілмейтінкүндері доза артериялық қысымның төмендеу дәрежесіне байланысты болады.
Егде жастағы пациенттер
Дозаны пациенттің бүйрек функциясының жағдайына байланысты таңдау керек (Арнайы сақтандырулар бөлімін қараңыз).
Педиатриялық бейін пациенттері
Артериялық гипертензиядан зардап шегетін балалар мен жасөспірімдерде Берлиприл® препаратын қолдануға қатысты клиникалық зерттеулер деректері шектеулі (Арнайы сақтандырулар бөлімін қараңыз).
Егер пациент таблеткаларды жұтуға қабілетті болса, дозаны пациенттің жағдайына және қан қысымының төмендеу дәрежесіне қарай жеке таңдау керек. Дене салмағы 20 – дан < 50 кг дейінгі пациенттер үшін ұсынылатын бастапқы доза 2,5 мг құрайды, ал дене салмағы ≥ 50 кг пациенттер үшін-5 мг. Берлиприлді® тәулігіне бір рет қабылдайды. Дозаны пациенттің қажеттіліктеріне байланысты таңдап алған жөн; бұл ретте дене салмағы 20-дан < 50 кг-ға дейінгі пациенттер үшін тәулігіне 20 мг құрайтын ең жоғары дозаны және дене салмағы ≥ 50 кг пациенттер үшін тәулігіне 40 мг дозаны мөлшерден асырмау керек (Арнайы сақтандырулар бөлімін қараңыз).
Шумақтық сүзілу көрсеткіші < 30 мл/мин/1,73 м2 болатын нәрестелер мен балаларды емдеу үшін Берлиприл®препаратын пайдалану ұсынылмайды, себебі тиісті мәліметтер жоқ.
Енгізу әдісі мен жолы
Ішке қабылдау үшін. Таблеткаларды тең мөлшерде екі бөлікке бөлуге болады.
Артық дозалану жағдайында қабылдау қажет болатын шаралар
Адамда осы препараттың артық дозалануы туралы деректер шектеулі. Бүгінгі күні артық дозаланудың ең жиі кездесетін белгісі – таблеткаларды қабылдағаннан кейін шамамен алты сағаттан соңбасталатын және ренин-ангиотензин жүйесінің блокадасымен және ступормен бірге жүретін айқын артериялық гипотензия болып табылады. АӨФ тежегіштерімен артық дозаланғанда келесі симптомдар дамуы мүмкін: тамырлық жедел жеткіліксіздік, электролиттік теңгерімнің бұзылуы, бүйрек функциясының жеткіліксіздігі, гипервентиляция, тахикардия, жүрек соғуы, брадикардия, бас айналу, үрейлі жағдай және жөтел.
300 мг және 440 мг эналаприлді ішкеннен кейін, әдетте, препаратты терапиялық дозаларда қабылдағаннан кейін байқалатын деңгеймен салыстырғанда, эналаприл малеатының сарысулық деңгейі көрсеткіштерінің тиісінше, 100 және 200 есе артуы жағдайлары хабарланған.
Артық дозаланғанда емдеу үшін физиологиялық ерітіндінің венаішілік инфузия ұсынылады. Артериялық гипотензия дамыған кезде пациентті шокқа қарсы жағдайда жатқызу керек. Мүмкін болған жағдайда ангиотензин II инфузиясы және/немесе катехоламиндерді вена ішіне енгізу қажет. Егер қабылдағаннан кейін біраз уақыт өтпесе, эналаприл малеатты организмнен шығару (мысалы, құсу, асқазанды шаю, абсорбенттер мен натрий сульфатын енгізу) шараларын қолдану керек. Эналаприлат гемодиализ көмегімен қантамыр арнасынан шығарылады (Арнайы сақтандырулар бөлімін қараңыз). Тұрақты брадикардия кезінде кардиостимуляторды пайдалана отырып емдеу көрсетілген. Бұл ретте өмірлік маңызды көрсеткіштерді, сондай-ақ сарысудағы электролиттер мен креатинин деңгейін үздіксіз бақылауды жүзеге асыру керек.
ДП стандартты қолдану кезінде көрініс беретін жағымсыз реакциялар сипаттамасы және осы жағдайда қабылдау керек шаралар
Жағымсыз әсерлер төмендегідей жіктеледі:
Өте жиі: ³ 1/10
Жиі: ³ 1/100-ден < 1/10-ға дейін
Кейде: ³ 1/1000 - нан < 1/100-ге дейін
Сирек: ³ 1/10000-нан< 1/1000-ға дейін
Өте сирек: < 1/10000
Белгісіз: қолда бар деректер негізінде пайда болу жиілігін бағалау мүмкін емес
Қан және лимфа жүйесі тарапынан бұзылулар
Кейде: анемия (оның ішіндеаплазиялық және гемолиздік).
Сирек: нейтропения, гемоглобин концентрациясының төмендеуі, гематокрит төмендеуі, тромбоцитопения, агранулоцитоз, сүйек кемігі қызметінің бәсеңдеуі, панцитопения, лимфаденопатия, аутоиммундық аурулар
Эндокриндік бұзылулар
Белгісіз: антидиуретик гормонның адеватты емес секрециясы синдромы (SIADH)
Зат алмасу мен тамақтанудың бұзылуы
Кейде: гипогликемия
Жүйке жүйесі тарапынан бұзылулар және психикалық бұзылулар
Жиі: бас ауыру, депрессия
Кейде: сананың шатасуы, ұйқышылдық, ұйқысыздық, жоғары қозғыштық, парестезия, бас айналу
Сирек: ерекше түс көру, ұйқының бұзылуы
Көру ағзалары тарапынан бұзылулар
Өте жиі: көрудің бұлыңғырлануы
Жүрек және қантамыр жүйесі тарапынан бұзылулар:
Өте жиі: бас айналу
Жиі: гипотензия, оның ішінде ортостаздық гипотензия, синкопе, кеуде қуысы аймағындағы ауырсыну, жүрек ырғағының бұзылуы, стенокардия, тахикардия.
Кейде: ортостаздық артериялық гипотензия, ысыну, жүрек соғуы, миокард инфаркті немесе ми қанайналымының жедел бұзылуы1, мүмкін, қауіп тобындағы пациенттерде ауыр артериялық гипотония аясында
Сирек: Рейно ауруы
Тыныс алу ағзалары, кеуде қуысы және көкірекорта тарапынан бұзылулар
Өте жиі: жөтел
Жиі: диспноэ
Кейде: ринорея, тамақтың ауыруы немесе қарлыққан дауыс, бронхоспазм /демікпе
Сирек: өкпедегі инфильтраттар, ринит, аллергиялық альвеолит/эозинофильді пневмония
Асқазан-ішек жолы тарапынан бұзылулар
Өте жиі: жүрегі айну
Жиі: диарея, іштің ауыруы, дәм сезудің өзгеруі
Кейде: ішектің бітелуі, панкреатит, құсу, диспепсиялық бұзылулар, іш қату, анорексия, асқазанның тітіркенуі, ауыздың құрғауы, пептикалық ойықжаралар
Сирек: стоматит/афтоздыстоматит, глоссит.
Өте сирек: ішектің ангионевроздық ісінуі
Бауыр және өт шығару жолдары тарапынан бұзылулар
Сирек: бауыр функциясының жеткіліксіздігі, гепатит (гепатоцеллюлярлы немесе холестаздық), некроз бар гепатит, холестаз (оның ішінде сарғаюмен)
Тері және тері асты тіндері тарапынан бұзылулар:
Жиі: бөртпелер, аса жоғары сезімталдық/ангионевроздық ісіну: бет, аяқ-қол, ерін, тіл, көмей қақпашығы және/немесе көмейдің ангионевроздық ісіну жағдайлары сипатталған, Квинке ісінуі хабарланған.
Кейде: қатты терлеу, терінің қышуы, есекжем, алопеция
Сирек: полиморфты эритема, Стивенс-Джонсон синдромы, эксфолиативті дерматит, уытты эпидермалықнекролиз, күлдіреуік, эритродермия
Келесі жағымсыз әсерлердің кейбірі немесе барлығымен қатар жүруі мүмкін симптомдық кешен туралы хабарланған: қызба, серозит, васкулит, миалгия/миозит, артралгия/артрит, антиядролық антиденелер титрінің жоғарылауы (ANA), ЭШЖжоғарылауы, эозинофилия және лейкоцитоз. Тері бөртпелері, фотосенсибилизация немесе басқа тері көріністері болуы мүмкін.
Бүйрек және несеп шығару жолдары функциясының бұзылуы
Кейде: бүйрек функциясыныңбұзылуы, бүйрек функциясының жеткіліксіздігі, протеинурия
Сирек: олигурия
Репродуктивті жүйе және сүт бездері тарапынан бұзылулар
Кейде: импотенция
Сирек: гинекомастия
Препаратты енгізген жердегі жалпы сипаттағы бұзылулар мен реакциялар
Өте жиі: астения
Жиі: шаршағыштық
Кейде: бұлшықет құрысуы, бетке қан тебу, құлақтағы шуыл, әлсіздік және дене қызуының көтерілуі.
Зертханалық зерттеу әдістерінің деректері
Жиі: гиперкалиемия, креатининнің сарысулық концентрациясының жоғарылауы
Кейде: қандағы мочевина концентрациясының жоғарылауы, гипонатриемия
Сирек: бауыр ферменттері белсенділігінің жоғарылауы, билирубиннің сарысулық концентрациясының жоғарылауы
Қосымша мәліметтер
Дәрілік препарат құрамы
Бір таблетканың құрамында
белсенді зат – эналаприл малеаты 20 мг
қосымша заттар: лактоза моногидраты, магний карбонаты негізгі жеңіл, желатин, сусыз коллоидты кремний қостотығы, натрий крахмал гликоляты (А типі), магний стеараты, темір оксиді қызыл (Е 172).
Әрбір таблетканың құрамында 156 мг лактоза моногидраты бар.
Сыртқы түрінің, иісінің, дәмінің сипаттамасы
Бір жағында бөлуге арналған кертігі және қиықжиегі бар, екі жағы сәл дөңес бозғылт қызыл таблеткалар
Шығарылу түрі және қаптамасы
10 таблеткадан алюминий композиттік блистерге салынған және қатты алюминий фольгамен қапталған.
3 немесе 5 пішінді қаптама медициналық қолдану жөніндегі мемлекеттік және орыс тілдеріндегі нұсқаулықпен бірге картон қорапшаға салынады.
Сақтау мерзімі
3 жыл
Жарамдылық мерзімі өткеннен кейін қолдануға болмайды.
Сақтау шарттары
25°С-ден аспайтын температурада сақтау керек.
Балалардың қолы жетпейтін жерде сақтау керек!
Дәріханалардан босатылу шарттары
Рецепт арқылы