Торговое наименование
Азитро®
Международное непатентованное название
Азитромицин
Лекарственная форма, дозировка
Таблетки, покрытые оболочкой, 500 мг
Фармакотерапевтическая группа
Противоинфекционные препараты для системного использования. Антибактериальные препараты для системного применения. Макролиды, линкозамиды и стрептограмины. Макролиды. Азитромицин.
Код АТХ J01FA10
Показания к применению
Азитро® показан к применению у взрослых, пожилых и детей с массой тела >45 кг.
- инфекции верхних дыхательных путей, включая фарингит/тонзиллит, синусит, средний отит
- инфекции нижних дыхательных путей, включая бронхит, внебольничную пневмонию
- инфекции кожи и мягких тканей
- бактериальные обострения хронической обструктивной болезни легких
- внебольничная пневмония вызванная Streptococcus pneumoniae, Haemophilus influenzae, Mycoplasma pneumoniae или Chlamydia pneumoniae у пациентов, для которых уместна пероральная терапия.
- неосложненные инфекции половых органов, вызванных хламидиями и гонококками
Перечень сведений, необходимых до начала применения
Противопоказания
- гиперчувствительность к действующему веществу азитромицину, эритромицину, группе макролидов/кетолидов или к вспомогательным веществам
- совместный прием с алкалоидами (дигидроэрготамин, эрготамин)
- тяжелые нарушения функции печени
- тяжелые нарушения функции почек
- беременность и период лактации
- дети с массой тела менее 45 кг
Необходимые меры предосторожности при применении
Гиперчувствительность
Как и в случае с эритромицином и другими макролидами, сообщалось о редких серьезных аллергических реакциях, в том числе отеке Квинке и анафилаксии (в редких случаях со смертельным исходом), лекарственной реакции с эозинофилией, тяжелой кожной реакции, включая острый генерализованный экзантематозный пустулез (AGEP) эксфолиативный дерматит, синдром Стивенса-Джонсона и токсический эпидермальный некролиз (в редких случаях со смертельным исходом) и системными симптомами (DRESS-синдром). Некоторые из этих реакций на азитромицин ведут к развитию рецидивирующих симптомов и требуют более длительного периода наблюдения и лечения.
Гепатотоксичность
Печень является основным органом для выведения азитромицина, поэтому азитромицин следует с осторожностью назначать пациентам с выраженным заболеванием печени. Сообщались случаи молниеносного гепатита, потенциально ведущего к опасной для жизни печеночной недостаточности. У некоторых пациентов, возможно, имелись существующие заболевания печени или они принимали другие гепатотоксические лекарственные средства.
В случае появления признаков и симптомов дисфункции печени, таких как быстро развивающаяся астения, сопровождающиеся с желтухой, изменением цвета мочи, склонностью к кровотечениям или печеночной энцефалопатией, немедленно провести функциональные пробы печени, анализы. При развитии дисфункции печени необходимо прекратить прием азитромицина.
Производные алкалоидов спорыньи
У пациентов, получающих производные эрготамина, появление эрготизма спровоцировано одновременным приемом некоторых макролидных антибиотиков. Нет данных относительно возможности взаимодействия между спорыньей и азитромицином. Тем не менее, из-за теоретической возможности развития эрготизма, азитромицин и производные спорыньи принимаются раздельно.
Нарушение кровообращения
Пролонгированная сердечная реполяризация и удлинение интервала QT, ведущие к риску развития сердечной аритмии и двунаправленной тахикардии, отмечались при лечении с другими макролидами, включая азитромицин. Следующие состояния повышают риск развития желудочковых аритмий (в том числе двунаправленной тахикардии), которые могут привести к остановке сердца, вследствие чего азитромицин следует применять с осторожностью у пациентов с текущими проаритмогенными состояниями (особенно женщины и пожилые пациенты), например:
- с врожденным или документально подтвержденным удлинением интервала QT
- больные, которые в настоящее время проходят лечение с другими активными веществами, известными как удлиняющие интервал QT, например, антиаритмические средства класса IA (хинидин и прокаинамид) и класса III (дофетилид, амиодарон и соталол), цизаприд и терфенадин; антипсихотические средства, такие как пимозид; антидепрессанты, такие как циталопрам; и фторхинолоны, такие как моксифлоксацин и левофлоксацин
- с нарушением электролитного баланса, особенно в случаях гипокалиемии и гипомагниемии
- с клинически значимой брадикардией, сердечной аритмией или тяжелой сердечной недостаточностью.
Суперинфекции
Как и при приеме любых антибиотиков, рекомендуется наблюдение за признаками суперинфекции, вызванное резистентными микроорганизмами, включая грибы.
Clostridium difficile-ассоциированная диарея
Диарея, вызванная Clostridium difficile, сообщалась во всех случаях использования антибактериальных агентов, включая азитромицин, и может варьироваться по степени тяжести от легкой диареи до смертельного колита. Лечение антибактериальными средствами изменяет нормальную флору кишечника, что ведет к чрезмерному росту C. difficile.
C. difficile производит токсины A и B, которые способствуют развитию диареи, ассоциированной с C. difficile (CDAD). Штамм, производящий гипертоксин C. difficile приводит к повышенной заболеваемости и смертности, так как эти инфекции могут быть резистентными к антимикробной терапии и могут потребовать проведение колэктомии. CDAD должен учитываться у всех больных, которые жалуются на диарею после использования антибиотиков. Необходим тщательный анамнез, так как CDAD может развиться через два месяца после введения антибактериальных агентов.
Стрептококковые инфекции
Пенициллин, как правило, является препаратом выбора при лечении ларингита /тонзиллита, вызванных Streptococcus pyogenes и используется в качестве профилактики в острой ревматической лихорадки.
Азитромицин, как правило, эффективен против стрептококкового фарингита, но нет информации, касательно его эффективности для предотвращения острой ревматоидной лихорадки.
Почечная недостаточность
У пациентов с тяжелой почечной недостаточностью (СКФ <10 мл / мин) наблюдалось 33% увеличение системного воздействия азитромицина.
Печеночная недостаточность
Печень является основным органом для выведения азитромицина, поэтому азитромицин следует с осторожностью назначать пациентам с выраженным заболеванием печени. Сообщались случаи молниеносного гепатита, потенциально ведущего к опасной для жизни печеночной недостаточности.
У некоторых пациентов, возможно, имелись существующие заболевания печени или они принимали другие гепатотоксические лекарственные средства.
В случае появления признаков и симптомов дисфункции печени, таких как быстро развивающаяся астения, связанная с желтухой, темная моча, склонность к кровотечениям или печеночной энцефалопатии, немедленно провести функциональные пробы печени, анализы. При развитии дисфункции печени необходимо остановить прием азитромицина.
Миастения гравис
Обострение симптомов миастении и новое начало синдрома миастении были зарегистрированы у пациентов, получающих азитромицин.
Взаимодействия с другими лекарственными препаратами
Антациды: при изучении влияния одновременного применения антацидов на фармакокинетику азитромицина не отмечали изменений биодоступности, хотя максимальная концентрация азитромицина в плазме крови снижалась на 25%. Пациентам не следует одновременно принимать азитромицин и антациды.
Цетиризин: у здоровых добровольцев, совместный прием 5-дневного курса азитромицина с цетиризином 20 мг в равновесном состоянии не привело к фармакокинетическому взаимодействию и значимому изменению в интервале QT.
Диданозин (дидезоксиинозин): совместный прием 1200 мг/сут азитромицина 400 мг/сут диданозина у ВИЧ-положительных больных, не влияет на равновесное состояние фармакокинетики диданозина по сравнению с плацебо.
Дигоксин (субстраты P-gp): одновременное применение макролидных антибиотиков, в том числе азитромицина, с субстратами P-гликопротеина, такими как дигоксин приводит к увеличению сывороточных уровней субстратов P-гликопротеина. Поэтому при одновременном применении азитромицина и субстратов P-гликопротеина, таких как дигоксин, следует помнить о возможности повышения концентраций субстратов P-гликопротеина в сыворотке.
Зидовудин: при однократном применении 1000 мг и многократном применении 1200 мг или 600 мг азитромицина выявлено незначительное влияние на плазменную фармакокинетику или выведение с мочой зидовудина или его глюкуронидных метаболитов. Однако прием азитромицина повышал концентрацию фосфорилированного зидовудина (клинически активного метаболита) в мононуклеарах периферической крови. Остаётся неопределенной клиническая значимость данных показателей, но возможно они могут пригодиться пациентам.
Азитромицин не взаимодействует с системой цитохрома Р450 печени. Он не участвует в фармакокинетическом лекарственном взаимодействии, как эритромицин и другие макролиды.
Азитромицин не индуцирует или инактивирует цитохром P450 с помощью комплекса цитохром-метаболит.
Производные эрготамина: из-за теоретической возможности развития эрготизма, одновременное использование азитромицина с производными спорыньи не рекомендуется.
Фармакокинетические исследования были проведены с азитромицином и следующими препаратами с известным цитохром Р450- опосредованным метаболизмом.
Аторвастатин: совместное введение аторвастатина (10 мг ежедневно) и азитромицина (500 мг ежедневно) не изменяло концентрацию аторвастатина в плазме крови (на основе анализа HMG CoA-редуктазы). Тем не менее, зарегистрированы постмаркетинговые случаи рабдомиолиза у пациентов, получающих азитромицин со статинами.
Карбамазепин: в исследовании фармакокинетического взаимодействия азитромицина на здоровых добровольцев, препарат не оказал значительного влияния на уровень карбамазепина в плазме крови или на его активные метаболиты.
Циметидин: изменение фармакокинетики азитромицина не отмечалось в фармакокинетическом исследовании, изучающем действие разовой дозы циметидина, принятой за 2 часа до азитромицина, на фармакокинетику азитромицина.
Пероральные кумариновые антикоагулянты: в фармакокинетических исследованиях взаимодействия азитромицин не меняет антикоагулянтный эффект однократной дозы 15 мг варфарина, введенной здоровым добровольцам. В постмаркетинговый период получены сообщения об усилении антикоагуляции после совместного приема азитромицина и пероральных кумариновых антикоагулянтов. Хотя причинно-следственная связь не установлена, следует учитывать частоту мониторинга протромбинового времени, при назначении азитромицина больным, получающим пероральные антикоагулянты, типа кумарина.
Циклоспорин: в фармакокинетическом исследовании у здоровых добровольцев, которые в течение 3 дней перорально получали 500 мг/день азитромицина, а затем однократно перорально 10 мг/кг циклоспорина, Cmax и AUC0-5 циклоспорина оказались значительно повышенными. Следовательно, следует проявлять осторожность, прежде чем рассматривать одновременное введение этих препаратов. Если совместное введение этих препаратов необходимо, следует контролировать уровни циклоспорина и соответствующим образом скорректировать дозу.
Эфавиренз: совместный прием однократной дозы азитромицина 600 мг и 400 мг эфавиренза в день в течение 7 дней не приводит к клинически значимым фармакокинетическим взаимодействиям.
Флуконазол: совместный прием однократной дозы 1200 мг азитромицина не изменяет фармакокинетику однократной дозы 800 мг флуконазола. Общее воздействие и период полувыведения азитромицина не изменялись при совместном введении с флуконазолом, однако, наблюдалось клинически незначительное снижение Cmax (18%) азитромицина.
Индинавир: совместный прием однократной дозы 1200 мг азитромицина не оказал статистически значимого воздействия на фармакокинетику индинавира, вводимого в дозировке 800 мг три раза в день в течение 5 дней.
Метилпреднизолон: В исследовании фармакокинетического взаимодействия у здоровых волонтеров азитромицин не проявил значительного влияния на фармакокинетику метилпреднизолона.
Мидазолам: у здоровых добровольцев совместное введение с азитромицином 500 мг/сут в течение 3 дней не вызывает клинически значимых изменений в фармакокинетике и фармакодинамике однократной дозы 15 мг мидазолама.
Нелфинавир: совместное введение азитромицина (1200 мг) и нелфинавира в равновесном состоянии (750 мг три раза в день) привело к увеличению концентрации азитромицина. Клинически значимых побочных эффектов не наблюдалось и коррекции дозы не требуется.
Рифабутин: одновременное применение азитромицина и рифабутина не повлияло на концентрацию этих препаратов в плазме крови.
Нейтропению выявляли при одновременном применении азитромицина и рифабутина. Хотя нейтропения была связана с применением рифабутина, причинная связь с одновременным приемом азитромицина не была установлена.
Силденафил: у нормальных здоровых мужчин-добровольцев не получено доказательств влияния азитромицина (500 мг ежедневно в течение 3 дней) на AUC и Cmaxсилденафила или его основного циркулирующего метаболита.
Терфенадин: в фармакокинетических исследованиях не сообщалось о взаимодействии между азитромицином и терфенадином. В некоторых случаях невозможно полностью исключить вероятность взаимодействия. Тем не менее, не было получено конкретных доказательств того, что такое взаимодействие имело место.
Теофиллин: не получено доказательств клинически значимого фармакокинетического взаимодействия между азитромицином и теофиллином при их одновременном применении здоровыми волонтерами.
Триазолам: у 14 здоровых добровольцев совместное введение азитромицина 500 мг на 1 день и 250 мг на 2 день с 0,125 мг триазолама на 2 день не оказало существенного влияния на любую из фармакокинетических переменных для триазолама, по сравнению с совместным введением триазолама и плацебо.
Триметоприм/сульфаметоксазол: совместное введение триметоприма/ сульфаметоксазола DS (160 мг / 800 мг) в течение 7 дней с азитромицином 1200 мг на 7 день не оказало существенного влияния на максимальную концентрацию, общее воздействие или выведение триметоприма или сульфаметоксазола. Концентрации азитромицина в сыворотке были похожи на таковые, наблюдаемые в других исследованиях.
Специальные предупреждения
Во время беременности или лактации
Адекватные данные о применении азитромицина у беременных отсутствуют. В исследованиях репродуктивной токсичности на животных тератогенного вредного воздействия азитромицина на плод не выявлено, однако препарат проникал через плаценту. Безопасность применения азитромицина во время беременности не подтверждена, поэтому в этот период азитромицин назначают только в том случае, если предполагаемая польза превышает риск.
Cообщалось, что азитромицин проникает в грудное молоко, но соответствующих и должным образом контролируемых клинических исследований, которые давали бы возможность охарактеризовать фармакокинетику экскреции азитромицина в грудное молоко, не проводилось. Применение азитромицина в период кормления грудью возможно только в случаях, если ожидаемая польза для матери превышает потенциальный риск для ребенка.
Исследование фертильности проводили на крысах; показатель беременности снижался после введения азитромицина. Релевантность этих данных относительно человека неизвестна.
Особенности влияния препарата на способность управлять транспортным средством или потенциально опасными механизмами
Данных о влиянии азитромицина на способность пациента управлять машиной или потенциально опасными механизмами нет.
В связи с возможностью возникновения таких нежелательных эффектов, как головокружение и судороги, следует соблюдать осторожность при управлении автотранспортом и занятий с опасными механизмами.
Рекомендации по применению
Режим дозирования
Детям с массой тела >45 кг и взрослым, включая пожилых:
Суточная доза составляет 500 мг в день, в один прием, в течение 3 дней (общая доза 1500мг). При неосложненных инфекциях половых органов, вызванных хламидиями, назначают однократно 1000 мг в сутки. Для восприимчивых гонококков рекомендуемая доза азитромицина составляет 1000 мг или 2000 мг в комбинации с 250 мг или 500 мг цефтриаксона, в соответствии с практическими рекомендациями для лечения.
Особые группы пациентов
Пациенты с печеночной недостаточностью
Поскольку азитромицин метаболизируется в печени и выводится с желчью, препарат не следует назначать пациентам, страдающим тяжелыми заболеваниями печени.
Пациенты с почечной недостаточностью
Для пациентов с легкой и умеренной почечной недостаточностью (скорость клубочковой фильтрации 10 - 80 мл/мин) корректировки дозы не требуется. Следует проявлять осторожность при назначении азитромицин пациентам с тяжелой почечной недостаточностью (СКФ <10 мл / мин).
Метод и путь введения
Азитро® следует принимать за час до еды или через 2 ч после еды. Препарат принимают 1 раз в сутки.
Длительность лечения
Не применимо
Меры, которые необходимо принять в случае передозировки
Симптомы: временная потеря слуха, сильная тошнота, рвота и диарея.
Лечение: общая симптоматическая и поддерживающая терапия, при необходимости активированный уголь.
Меры, необходимые при пропуске одной или нескольких доз лекарственного препарата
Не применимо
Указание на наличие риска симптомов отмены
Не применимо
Рекомендации по обращению за консультацией к медицинскому работнику для разъяснения способа применения лекарственного препарата
Обратитесь к врачу или фармацевту за советом прежде, чем применять лекарственный препарат.
Описание нежелательных реакций, которые проявляются при стандартном применении лекарственного препарата и меры, которые следует принять в этом случае
Очень часто (≥1/10)
- диарея, боль в животе, тошнота, метеоризм
Часто (≥1/100 до <1/10)
- головокружение, головная боль, извращение вкуса, парестезии
- нарушение зрения
- рвота, диспепсия, анорексия
- зуд, сыпь
- артралгия, усталость
- снижение количества лимфоцитов, повышение количества эозинофилов, снижение содержания бикарбоната в сыворотке крови
Нечасто (≥1/1000 до <1/100)
- кандидоз (включая оральный), вагинальные инфекции
- лейкопения, нейтропения, эозинофилия
- ангионевротический отек, гиперчувствительность
- нервозность
- гипестезия, бессонница, сонливость
- нарушение слуха, вплоть до глухоты, шум в ушах
- сердцебиение
- запор, гастрит, гастроэнтерит, гиперсекреция слюнных желез
- гепатит
- реакция фоточувствительности, крапивница, синдром Стивенса-Джонсона
- отек, астения, недомогание, боль в груди
- повышение уровня аспартатаминотрансферазы, аланинаминотрансферазы, повышение билирубина, мочевины и креатинина в крови, аномальный уровень калия в крови
- остеоартрит, миалгия, боль в спине, боль в шее
- дизурия, боль в области почки
- метроррагия, поражение яичек
Редко (≥1/10 000 до <1/1000)
- ажитация
- вертиго
- анормальная печеночная функция
Очень редко (<1/10 000)
- лекарственная реакция с эозинофилией и системными симптомами (DRESS-синдром)
Неизвестно
- псевдомембранозный колит
- тромбоцитопения, гемолитическая анемия
- анафилактическая реакция
- агрессия, тревога
- обмороки, судороги, психомоторная гиперактивность, аносмия, агевзия, парасомния, миастения
- двунаправленная (пируэтная) тахикардия, аритмия, включая желудочковую тахикардию, удлинение QT интервала на электрокардиограмме
- артериальная гипотензия
- панкреатит, изменение цвета языка
- печеночная недостаточность (в редких случаях с летальным исходом), молниеносный гепатит, некроз печени, холестатическая желтуха
- токсический эпидермальный некролиз, мультиформная эритема
Дополнительные сведения
Состав лекарственного препарата
Одна таблетка содержит
активное вещество – азитромицина дигидрат 524.0 мг
(в пересчёте на азитромицин) 500.0 мг вспомогательные вещества: целлюлоза микрокристаллическая, повидон, натрия крахмала гликолят, кремния диоксид коллоидный, кальция стеарат
состав оболочки: гипромеллоза, титана диоксид (Е 171), триацетин, масло вазелиновое.
Описание внешнего вида, запаха, вкуса
Таблетки, покрытые оболочкой, овальной формы, двояковыпуклые, белого или белого с сероватым оттенком цвета, на одной стороне имеется риска.
Форма выпуска и упаковка
По 3 таблетки помещают в контурную ячейковую упаковку из пленки поливинилхлоридной и фольги алюминиевой.
По 1 контурной упаковке вместе с утвержденной инструкцией по медицинскому применению на казахском и русском языках помещают в пачку из картона.
Допускается информацию из инструкции по применению на казахском и русском языках наносить на пачку.
Пачки с лекарственным препаратом помещают в коробки из картона.
Срок хранения
3 года
Не применять по истечении срока годности!
Условия хранения
Хранить в сухом, защищенном от света месте при температуре не выше 25 °С.
Хранить в недоступном для детей месте!
Условия отпуска из аптек
По рецепту
Саудалық атауы
Азитро®
Халықаралық патенттелмеген атауы
Азитромицин
Дәрілік түрі, дозалануы
Қабықпен қапталған таблеткалар, 500 мг
Фармакотерапиялық тобы
Жүйелі қолдануға арналған инфекцияға қарсы препараттар. Жүйелі қолдануға арналған бактерияға қарсы препараттар. Макролидтер, линкозамидтер және стрептограминдер. Макролидтер. Азитромицин.
АТХ коды J01FA10
Қолданылуы
Азитро® ересектерге, егде жастағыларға және дене салмағы >45 кгбалаларға қолданылады.
- фарингит/тонзиллит, синусит, ортаңғы отитті қоса, жоғарғы тыныс алу жолдарының инфекциялары
- бронхитті, ауруханадан тыс пневмонияны қоса, төменгі тыныс алу жолдарының инфекциялары
- тері мен жұмсақ тіндер инфекциялары
- созылмалы обструктивті өкпе ауруының бактериялық өршуі
- пероральді ем дұрыс болатын пациенттерде Streptococcus pneumoniae, Haemophilus influenzae, Mycoplasma pneumoniae немесе Chlamydia pneumoniae туындатқан ауруханадан тыс пневмония.
- хламидиялар және гонококктардан туындаған жыныс мүшелерінің асқынбаған инфекциялары
Қолдануды бастағанға дейін қажетті мәліметтер тізбесі
Қолдануға болмайтын жағдайлар
- әсер етуші зат азитромицинге, эритромицинге және макролидтер/кетолидтер тобына немесе қосымша заттарына аса жоғары сезімталдық
- алкалоидтармен (дигидроэрготамин, эрготамин) бірге қабылдау
- бауыр функциясының ауыр бұзылуы
- бүйрек функциясының ауыр бұзылуы
- жүктілік және лактация кезеңі
- дене салмағы 45 кг аспайтын балалар
Қолдану кезінде қажетті сақтық шаралары
Аса жоғары сезімталдық
Эритромицинмен және басқа да макролидтермен жағдайдағы секілді, сирек күрделі аллергиялық реакциялар, оның ішінде Квинке ісінуі мен анафилаксия (сирек жағдайларда өліммен аяқталатын), эозинофилиямен, жедел жайылған экзантематозды пустулезді (AGEP) эксфолиативті дерматитті, Стивенс-Джонсон синдромын және уытты эпидермальді некролизді (өліммен аяқталатын сирек жағдайлар) қоса ауыр тері реакциясымен және жүйелі симптомдармен (DRESS-синдром) дәрі-дәрмектік реакциялар туралы хабарланған. Азитромицинге осы реакциялардың кейбіреуі қайталанатын симптомдардың дамуына әкеледі және байқап-тексеру мен емдеудің ұзақ кезеңін қажет етеді.
Гепатоуыттылық
Бауыр азитромицинді шығару үшін негізгі ағза болып табылады, сондықтан азитромицинді айқын бауыр ауруы бар пациенттерге сақтықпен тағайындау керек. Өмірге қауіпті бауыр жеткіліксіздігіне әкелу ықтималдығы бар шұғыл дамитын гепатит жағдайлары хабарланған.
Кейбір пациенттерде бұрыннан бауыр ауруларының болуы немесе олар басқа гепатоуытты дәрілік заттарды қабылдаулары мүмкін.
Сарғаюмен қатар жүретін жылдам дамитын астения, несеп түсінің өзгеруі, қан кетуге немесе бауыр энцефалопатиясына бейімділік сияқты бауыр дисфункциясы белгілері мен симптомдары пайда болған жағдайда, дереу бауырдың функциялық сынамасы/талдауын жүргізу керек. Бауыр дисфункциясы дамуында азитромицинді тоқтату керек.
Қастауыш алкалоидтарының туындылары
Эрготамин туындыларын қабылдайтын пациенттерде эрготизмнің пайда болуына кейбір макролидтік антибиотиктерді бір мезгілде қабылдау түрткі болады. Қастауыш және азитромицин арасындағы өзара әрекеттесу мүмкіндігіне қатысты деректер жоқ. Дегенмен, эрготизм дамуының теориялық мүмкіндігіне байланысты азитромицин және қастауыш туындылары бөлек қабылданады.
Қан айналымның бұзылуы
Жүрек аритмиясы және екі бағыттағы тахикардияның даму қаупіне әкелетін ұзарған жүрек реполяризациясы мен QT аралығының ұзаруы азитромицинді қоса, басқа макролидтермен емдеу кезінде байқалған. Мынадай жағдайлар қарыншалық аритмияның (оның ішінде екі бағыттағы тахикардия) даму қаупін артырады, олар жүректің тоқтап қалуына әкелуі мүмкін, сондықтан азитромицинді ағымдағы проаритмогендік жағдаймен (әсіресе әйелдер мен егде пациенттер) пациенттерде сақтықпен қолданған жөн, мысалы:
- туа біткен немесе құжатпен деректі расталған QT аралығының ұзаруы бар
- қазіргі кезде QT аралығын ұзартушы ретінде белгілі басқа белсенді заттармен, мысалы аритмияға қарсы IA класс (хинидин және прокаинамид) және III класс (дофетилид, амиодарон және соталол) дәрілері, цизаприд және терфенадин; пимозид сияқты психозға қарсы дәрілер; циталопрам сияқты антидепрессанттар; моксифлоксацин және левофлоксацин сияқты фторхинолондармен емделіп жүрген науқастар
- әсіресе гипокалиемия және гипомагниемия жағдайларындағы электролиттік теңгерімнің бұзылуы бар
- клиникалық елеулі брадикардиямен, жүрек аритмиясы және ауыр жүрек жеткіліксіздігімен.
Суперинфекциялар
Кез келген антибиотиктерді қабылдаған кездегі сияқты, зеңдерді қоса, төзімді микроорганизмдер туындатқан суперинфекция белгілерін бақылау ұсынылады.
Clostridium difficile-астасқан диарея
Clostridium difficile туындатқан диарея азитромицинді қоса, бактерияға қарсы агенттерді пайдаланудың барлық жағдайларында хабарланған және ауырлық дәрежесі бойынша жеңіл диареядан бастап өлімге соқтыратын колитке дейін ауытқып тұруы мүмкін. Бактериялық дәрілермен емдеу ішектің қалыпты флорасын өзгертеді, бұл шамадан тыс C. difficile көбеюіне әкеледі.
C. difficile астасқан диарея (CDAD) дамуына ықпал ететін A және B токсиндерін өндіреді. C. difficile гипертоксиндерін өндіретін штамм аурушаңдық пен өлімнің жоғарылауына әкеп соқтырады, өйткені бұл инфекциялар микробқа қарсы емге төзімді болуы және колэктомия жүргізуді қажет етуі мүмкін. Антибиотиктер пайдаланғаннан кейін диареяға шағымданған науқастардың барлығында CDAD ескерілуі тиіс. CDAD бактерияға қарсы агенттер енгізгеннен кейін екі айдан соң дамуы мүмкін болғандықтан, мұқият анамнез қажет.
Стрептококтық инфекциялар
Пенициллин, әдетте Streptococcus pyogenes туындатқан ларингит /тонзиллитті емдеуде таңдалатын препарат болып табылады жедел ревматизм қызбасында профилактикасы үшін пайдаланылады.
Азитромицин, әдетте стрептококкты фарингитке қарсы тиімді, бірақ оның жедел ревматизм қызбасын болдырмауға тиімділігіне қатысты ақпарат жоқ.
Бүйрек жеткіліксіздігі
Бүйректің ауыр жеткіліксіздігі бар (ШСЖ <10 мл / мин) пациенттерде азитромициннің жүйелік әсерінің 33% ұлғаюы байқалған.
Бауыр жеткіліксіздігі
Бауыр азитромицинді бөліп шығаратын негізгі ағза болып табылады, сондықтан азитромицин айқын бауыр ауруы бар пациенттерге сақтықпен тағайындау керек. Шұғыл дамитын гепатит, өмірге қауіпті бауыр жеткіліксіздігі оқиғалары хабарланды.
Кейбір пациенттерде, бұрыннан бауыр аурулары болған немесе олар басқа да гепатоуытты дәрілік заттар қабылдаған болуы ықтимал.
Сарғаюымен байланысты жылдам дамитын астения, несептің қараюы, қан кетуге немесе бауыр энцефалопатиясына бейімділік сияқты бауыр дисфункциясының белгілері мен симптомдары пайда болғанда, дереу бауырға функционалдық сынамалар, талдаулар жүргізіледі. бауыр дисфункциясы дамығанда азитромицин қабылдауды тоқтату қажет.
Миастения гравис
Миастения симптомдарының өршуі және миастения синдромының жаңадан басталуы азитромицин қабылдайтын пациенттерде тіркелген.
Басқа дәрілік препараттармен өзара әрекеттесуі
Антацидтер: антацидтерді бір мезгілде қолданудың азитромицин фармакокинетикасына әсерін зерттегенде биожетімділіктің өзгеруі байқалмаған, дегенмен қан плазмасында азитромициннің ең жоғары концентрациясы 25 %-ға төмендеген. Пациенттер азитромицин мен антацидті бір мезгілде қолданбағандары жөн.
Цетиризин: дені сау еріктілерде азитромициннің 5 күндік курсын 20 мг цетиризинмен бірге қабылдау тепе-тең күйде фармакокинетикалық өзара әрекеттесуге және QT аралығының елеулі өзгеруіне әкелмеген.
Диданозин (дидезоксиинозин): Тәулігіне 1200 мг азитромицинді тәулігіне 400 мг диданозинмен АИТВ-оң науқаста бірге қабылдау плацебомен салыстырғанда диданозин фармакокинетикасының тепе-теңдік жағдайына әсер етпейді.
Дигоксин (P-gp субстраттары): макролидтік антибиотиктерді, оның ішінде азитромицинді, дигоксин сияқты P-гликопротеин субстраттарымен бір мезгілде қолдану P-гликопротеин субстраттарының сарысулық деңгейлерінің артуына әкеледі. Сондықтан азитромицин және дигоксин сияқты P-гликопротеин субстраттарын бір мезгілде қолданғанда сарысуда P-гликопротеин субстраттары концентрацияларының жоғарылау мүмкіндігі туралы есте сақтаған жөн.
Зидовудин: бір рет 1000 мг қолданғанда және 1200 мг немесе 600 мг азитромицинді көп рет қолданғанда плазмалық фармакокинетикасына елеусіз әсері немесе зидовудин немесе оның глюкуронидты метаболиттерінің несеппен шығарылуы анықталған. Алайда азитромицинді қолдану фосфорланған зидовудиннің (клиникалық белсенді метаболиттің) концентрациясын шеткері қандағы мононуклеарларда жоғарылатқан. Бұл көрсеткіштердің клиникалық мәнділігі белгісіз боп қалып отыр, бірақ олардың пациенттер қажетіне жарауы мүмкін.
Азитромицин бауырдың Р450 цитохром жүйесімен өзара әрекеттеспейді. Ол эритромицин және басқа макролидтер сияқты фармакокинетикалық дәрілік өзара әрекеттесулерге қатыспайды.
Азитромицин P450 цитохромын индукцияламайды немесе цитохром-метаболит кешенінің көмегімен белсенділігін жояды.
Эрготамин туындылары: Эрготизм дамуының теориялық мүмкіндігінен, азитромицинді қастауыш туындыларымен бір мезгілде пайдалану ұсынылмайды.
Фармакокинетикалық зерттеулер азитромицин және метаболизмі Р450 цитохромы арқылы болатыны белгілі препараттармен жүргізілген.
Аторвастатин: аторвастатинді (10 мг күнделікті) және азитромицинді (500 мг күнделікті) бірге енгізу қан плазмасында аторвастатин концентрациясын (HMG CoA-редуктаза талдауы негізінде) өзгертпеген. Дегенмен, азитромицинді статиндермен қабылдайтын пациенттерде рабдомиолиздің маркетингтен кейінгі жағдайлары тіркелген.
Карбамазепин: дені сау еріктілерде азитромициннің фармакокинетикалық өзара әрекеттесуін зерттеуде препарат қан плазмасында карбамазепин деңгейіне немесе оның белсенді метаболиттеріне елеулі әсер етпеген.
Циметидин: азитромицин фармакокинетикасының өзгеруі азитромицинге дейін 2 сағат бұрын қабылданған циметидиннің бір реттік дозасының азитромицин фармакокинетикасына әсерін зерттейтін фармакокинетикалық зерттеуде байқалмаған.
Кумаринді пероральді антикоагулянттар: өзара әрекеттесудің фармакокинетикалық зерттеулерінде, азитромицин сау еріктілерге енгізген 15 мг варфариннің бір реттік дозасының антикоагулянттық әсерін өзгертпейді. Маркетингтен кейінгі кезеңде азитромицин мен пероральді кумаринді антикоагулянттарды бірге қабылдаудан кейін антикоагуляцияның күшейгені туралы хабарлар алынған. Себеп-салдарлы байланысы анықталмағанмен, кумарин типті пероральді антикоагулянттар қабылдайтын науқастарға азитромицинді тағайындағанда протромбиндік уақыттың жиі мониторингін ескерген жөн.
Циклоспорин: фармакокинетикалық зерттеулерде 3 күн бойы күніне 500 мг азитромицинді пероральді, содан соң 10 мг/кг циклоспоринді бір рет пероральді қабылдайтын дені сау еріктілерде циклоспориннің Cmax және AUC0-5едәуір жоғары болған. Демек, бұл препараттарды бір мезгілде енгізуді қарастырудан бұрын сақтық танытқан жөн. Егер бұл препараттарды бір мезгілде енгізу қажет болса, циклоспорин деңгейін бақылап, тиісінше дозаны түзету керек.
Эфавиренз: азитромициннің 600 мг бір реттік дозасы мен күніне 400 мг эфавирензді 7 күн бойы бірге қабылдау клиникалық мәнді фармакокинетикалық өзара әрекеттесуге әкелмейді.
Флуконазол: азитромициннің 1200 мг бір реттік дозасын бірге қабылдау флуконазолдың 800 мг бір реттік дозасының фармакокинетикасын өзгертпейді. Азитромициннің жалпы әсер етуі мен жартылай шығару кезеңі флуконазолмен бірге енгізгенде өзгермеген, алайда азитромициннің Cmax (18%) клиникалық елеусіз төмендеуі байқалған.
Индинавир: азитромициннің 1200 мг бір реттік дозасын бірге қабылдау 5 күн бойы күніне үш рет 800 мг дозада енгізілген индинавир фармакокинетикасына статистикалық мәнді әсер етпеген.
Метилпреднизолон: Фармакокинетикалық өзар әрекеттесуін зерттеуде дені сау волонтерлерде азитромицин метилпреднизолон фармакокинетикасына айтарлықтай әсерін көрсетпеген.
Мидазолам: дені сау еріктілерде тәулігіне 500 мг азитромицинмен бірге 3 күн бойы енгізу фармакокинетикасында және 15 мг мидазоламның бір реттік дозасының фармакодинамикасында клиникалық мәнді өзгерістер туындатпайды.
Нелфинавир: тепе-теңдік жағдайда азитромицинді (1200 мг) және нелфинавирді (750 мг күніне үш рет) бірге енгізу азитромицин концентрациясының артуына әкелген. Клиникалық мәнді жағымсыз әсерлері байқалмаған және дозаны түзету қажет етілмейді.
Рифабутин: азитромицин мен рифабутинді бір мезгілде қабылдау қан плазмасында бұл препараттардың концентрациясына әсер етпеген.
Азитромицин мен рифабутинді бір мезгілде қолданғанда нейтропения айқындалған. Нейтропения рифабутин қолданумен байланысты болғанымен, азитромицинді бір мезгілде қолданумен себептік байланысы анықталмаған.
Силденафил: қалыпты дені сау ерікті еркектерде азитромициннің (3 күн бойы күн сайын 500 мг) силденафил немесе оның негізгі айналымдағы метаболитінің AUC және Cmax әсер етуіне дәлелдер алынған жоқ.
Терфенадин: фармакокинетикалық зерттеулерде азитромицин және терфенадин арасындағы өзара әрекетесулер туралы хабарланбаған. Кейбір жағдайларда өзара әрекетесу ықтималдығын жоққа шығару мүмкін емес. Дегенмен, мұндай өзара әрекеттесу орын алғанына нақты дәлелдер болған жоқ.
Теофиллин: азитромицин және теофиллин арасындағы клиникалық мәнді фармакокинетикалық өзара әрекеттесудің дәлелдері оларды дені сау волонтерлар бір мезгілде қолданғанда алынбаған.
Триазолам: 14 дені сау еріктілерде 1 күні 500 мг және 2 күні 250 мг азитромицинді 0,125 мг триазоламмен 2 күні бірге енгізу триазолам үшін фармакокинетикалық тұрақсыз шаманың кез келгеніне триазолам және плацебоны бірге енгізумен салыстырғанда елеулі әсер етпеген.
Триметоприм/сульфаметоксазол: триметоприм/сульфаметоксазол DS (160 мг / 800 мг) 7 күн бойы 1200 мг азитромицинмен бірге енгізу 7 күні ең жоғары концентрациясына, жалпы әсер етуіне немесе триметоприм немесе сульфаметоксазолдың шығарылуына елеулі әсер етпеген. Сарысудағы азитромициннің концентрациясы басқа зерттеулердегі осындай байқалатындарға ұқсас болған.
Арнайы ескертулер
Жүктілік немесе лактация кезеңінде
Азитромицинді жүкті әйелдерде қолдану туралы адекватты деректер жоқ. Жануарларға жасалған репродуктивтік уыттылық зерттеулерінде азитромициннің төлге зиянды тератогенді әсері анықталмады, алайда препарат плацента арқылы өтті. Азитромицинді жүктілік уақытында қолдану қауіпсіздігі расталмаған, сондықтан бұл кезеңде азитромицинді болжамды пайда қауіптен басым жағдайда ғана тағайындайды.
Азитромицин емшек сүтіне өтетіні хабарланған, бірақ азитромициннің емшек сүтіне шығарылу фармакокинетикасын сипаттау мүмкіндігін беретіндей тиісті және тиісінше бақыланатын клиникалық зерттеулер жүргізілмеді. Азитромицинді емшек емізу кезеңінде, анасы үшін күтілетін пайда балаға төнетін потенциалды қауіптен басым жағдайларда ғана қолдануға болады.
Фертильділік зерттеулері егеуқұйрықтарда жүргізілген жоқ; жүктілік көрсеткіші азитромицинді енгізугеннен кейін төмендеді. Осы деректердің релеванттілігі адамға қатысты белгісіз.
Препараттың көлік құралын немесе қауіптілігі зор механизмдерді басқару қабілетіне әсер ету ерекшеліктері
Пациенттің машина немесе қауіптілігі зор механизмдерді басқару қабілетіне азитромициннің әсер етуі туралы деректер жоқ.
Бас айналу және құрысу сияқты жағымсыз әсерлерінің туындау мүмкіндігіне байланысты автокөлік жүргізгенде және қауіпті механизмдермен айналысқанда сақ болу керек.
Қолдану жөніндегі нұсқаулар
Дозалау режимі
Дене салмағы >45 кг балаларға және егде жастағыларды қоса, ересектерге:
Тәуліктік доза, 3 күн бойына, күніне бір рет қабылдағанда 500 мг құрайды. (жалпы доза 1500мг). Хламидиядан туындаған жыныс мүшелерінің асқынбаған инфекцияларында тәулігіне бір рет 1000 мг тағайындайды. Сезімтал гонококктар үшін емдеуге арналған тәжірибелік ұсыныстарға сәйкес 250 мг немесе 500 мг цефтриаксонмен біріктірілімде азитромициннің ұсынылатын дозасы 1000 мг немесе 2000 мг құрайды.
Пациенттердің ерекше топтары
Бауыр жеткіліксіздлігі бар пациенттер
Азитромицин бауырда метаболизденіп және өтпен шығарылатындықтан препаратты ауыр бауыр ауруларынан зардап шегетін пациенттерге тағайындауға болмайды.
Бүйрек жеткіліксіздлігі бар пациенттер
Жеңіл және орташа бүйрек жеткіліксіздігі (шумақтық сүзіліс жылдамдығы 10 - 80 мл/мин) бар пациенттер үшін доза түзету талап етілмейді. Ауыр бүйрек жеткіліксіздігі (ШСЖ <10 мл / мин) бар пациенттерге азитромицин тағайындағанда сақ болу керек.
Енгізу жолы және тәсілі
Азитро® препаратын тамақтанудан бір сағат бұрын немесе тамақтанудан кейін 2 сағаттан соң қабылдау керек. Препаратты тәулігіне 1 рет қабылдайды.
Емдеу ұзақтығы
Қатысты емес
Артық дозалану жағдайында қабылдануы қажет шаралар
Симптомдары: уақытша естімей қалу, қатты жүрек айнуы, құсу және диарея.
Емі: жалпы симптоматикалық және демеуші ем, қажет болғанда белсендірілген көмір.
Дәрілік препараттың бір немесе бірнеше дозасын жіберіп алғанда қажетті шаралар
Қатысты емес
Тоқтату симптомдарының болу қаупіне нұсқау
Қатысты емес
Дәрілік препаратты қолдану тәсілін түсіндіру үшін медицина қызметкерінің кеңесіне жүгіну бойынша нұсқаулар
Дәрілік препаратты қабылдаудан бұрын дәрігерге немесе фармацевтке қаралыңыз.
Дәрілік препаратты стандартты қолдану кезінде көрініс табатын жағымсыз реакциялардың сипаттамасы және осы жағдайда қабылдануы керек шаралар
Өте жиі (≥1/10)
- диарея, іштің ауыруы, жүрек айнуы, метеоризм
Жиі (≥1/100 <1/10 дейін)
-бас айналуы, бас ауыруы, дәм сезу бұрмалануы, парестезия
- көрудің бұзылуы
- құсу, диспепсия, анорексия
- қышыну, бөртпе
- артралгия, қажу
- лимфоциттер санының төмендеуі, эозинофилдер санының жоғарылауы, қан сарысуындағы бикарбонат құрамының төмендеуі
Жиі емес (≥1/1000 <1/100 дейін)
- кандидоз (оральдіні қоса), қынаптық инфекциялар
- лейкопения, нейтропения, эозинофилия
- ангионевроздық ісіну, аса жоғары сезімталдық
- күйгелектік
- гипестезия, ұйқысыздық, ұйқышылдық
- кереңдікке дейін болатын естудің бұзылуы, құлақтағы шуыл
- жүрек қағуы
- іш қатуы, гастрит, гастроэнтерит, сілекей бездері гиперсекрециясы
- гепатит
- фотосезімталдық реакциясы, есекжем, Стивенс-Джонсон синдромы
- ісіну, астения, дімкәстік, кеуденің ауыруы
- аспартатаминотрансфераза, аланинаминотрансфераза деңгейінің жоғарылауы, қандағы билирубин, мочевина және креатинин жоғарылауы, калийдің қандағы ауытқыған деңгейі
- остеоартрит, миалгия, арқаның ауыруы, мойынның ауыруы
- дизурия, бүйрек аймағының ауыруы
- метроррагия, аталық бездер зақымдануы
Сирек (≥1/10 000 <1/1000 дейін)
- ажитация
- вертиго
- қалыптан тыс бауыр функциясы
Өте сирек (<1/10 000)
- эозинофилиясы және жүйелік симптомдары (DRESS-синдром) бар дәрі-дәрмектік реакция
Белгісіз
- жалған жарғақшалы колит
- тромбоцитопения, гемолиздік анемия
- анафилаксиялық реакция
- озбырлану, үрейлену
- естен тану, құрысулар, психомоторлық аса жоғары сезімталдық, аносмия, агевзия, парасомния, миастения
- екі бағыттағы (пируэтті) тахикардия, қарыншалық тахикардияны қоса аритмия, электрокардиограммада QT аралығының ұзаруы
- артериялық гипотензия
- панкреатит, тіл түсінің өзгеруі
- бауыр жеткіліксіздігі (сирек жағдайларда өліммен аяқталатын), шұғыл дамитын гепатит, бауыр некрозы, холестаздық сарғаю
- уытты эпидермалық некролиз, мультиформалы эритема
- жедел бүйрек жеткіліксіздігі, интерстициальді нефрит
Қосымша мәліметтер
Дәрілік препараттың құрамы
Бір таблетканың құрамында
белсенді зат – 524.0 мг азитромицин дигидраты
500.0 мг (азитромицинге шаққанда),
қосымша заттар: микрокристалды целлюлоза, повидон, натрий крахмалы гликоляты, коллоидты кремнийдің қостотығы, кальций стеараты
қабықтың құрамы: гипромеллоза, титанның қостотығы (Е 171), триацетин, вазелин майы.
Сыртқы түрінің, иісінің, дәмінің сипаттамасы
Сопақша пішінді, екі жақ беті дөңес, бір жақ бетінде кертігі бар, ақ немесе сұрғылт реңді ақ түсті, үлбірлі қабықпен қапталған таблеткалар.
Шығарылу түрі және қаптамасы
3 таблеткадан поливинилхлоридті үлбірден және алюминий фольгадан жасалған пішінді ұяшықты қаптамада.
1 пішінді қаптамадан медициналық қолдану жөніндегі қазақ және орыс тілінде бекітілген нұсқаулықпен бірге картон қорапшаға салынады.
Қолдану жөніндегі қазақ және орыс тілдеріндегі нұсқаулықтан алынған ақпараттың қорапшаға жазылуына рұқсат етіледі.
Дәрілік препараты бар қорапшаларды картон қорапқа салады.
Сақтау мерзімі
3 жыл
Жарамдылық мерзімі өткеннен кейін қолдануға болмайды!
Сақтау шарттары
Құрғақ, жарықтан қорғалған жерде, 25°С-ден аспайтын температурада сақтау керек.
Балалардың қолы жетпейтін жерде сақтау керек!
Дәріханалардан босатылу шарттары
Рецепт арқылы