г. AptekaOnline
Каталог

Азитро, 250 мг, капсулы №6, пачка из картона

Действующее вещество :
Азитромицина дигидрат
Дозировка:
250 мг
Рецептурный отпуск:
По рецепту
Срок хранения:
3 года
Цена от 2 340
Добавлено в корзину:
Наличие в аптеках
Характеристика
Описание
Генерик
Да
Дата регистрации
2017-08-11
Действующее вещество
Азитромицина дигидрат
Дозировка
250 мг
Единица упаковки
шт.
Код товара
00-00001558
Лекарственная форма
Капсулы c отложенным высвобождением
Описание упаковки
№6
Регистрационный номер
РК-ЛС-5№005224
Рецептурный отпуск
По рецепту
Срок хранения
3 года
Торговое название
Азитро
Упаковка
Пачка из картона
Форма выпуска
По 6 капсул в контурной ячейковой упаковке. По 1 контурной ячейковой упаковке в пачке из картона.
Инструкция
Выбор языка RU KZ

Торговое название

Азитро®

 

Международное непатентованное название

Азитромицин

 

Лекарственная форма

Капсулы 250 мг

 

Состав

Одна капсула содержит

активное вещество -  азитромицина дигидрата         262.0 мг

                                     (в пересчёте на азитромицин)  250.0 мг

вспомогательные вещества:лактозы моногидрат, крахмал картофельный, полисорбат-80, кальция стеарат

состав желатиновой капсулы: желатин, натрия лаурилсульфат, макрогол 6000, кислота уксусная ледяная, титана диоксид (Е 171)

 

Описание

Твердые желатиновые капсулы белого цвета. Размер капсулы № 1. Содержимое капсул – гранулы белого или почти белого цвета

 

Фармакотерапевтическая группа

Противоинфекционные препараты для системного применения. Антибактериальные препараты для системного применения. Макролиды, линкозамиды и стрептограмины. Макролиды. Азитромицин.

Код АТХ J01FA10

 

Фармакологические свойства

Фармакокинетика

Всасывание

При приеме внутрь азитромицин быстро всасывается из желудочно-кишечного тракта, что обусловлено его устойчивостью в кислой среде и липофильностью и распределением по всему организму. Прием пищи снижает абсорбцию азитромицина. Максимальная концентрация в плазме достигается через 2-3 часа.

Распределение

Азитромицин хорошо проникает в дыхательные пути, органы и ткани урогенитального тракта, предстательную железу, в кожу и мягкие ткани. Высокая концентрация в тканях (в 50 раз выше, чем концентрация в плазме) и длительный период полураспада обусловлен низким связыванием азитромицина с белками плазмы крови, а также его способностью проникать в эукариотические клетки и концентрироваться в среде с низким рН, окружающей лизосомы. Способность азитромицина накапливаться в лизосомах особенно важна для элиминации внутриклеточных возбудителей. Фагоциты доставляют азитромицин в места локализации инфекции, где он высвобождается в процессе фагоцитоза. Но несмотря на высокую концентрацию в фагоцитах, азитромицин не оказывает влияния на их функцию. Азитромицин сохраняется в бактерицидных концентрациях в очаге воспаления в течение 5-7 дней после приема последней дозы, что позволило разработать короткие (3-дневные и 5-дневные) курсы лечения.

Выведение

Выведение азитромицина из плазмы крови происходит в 2 этапа: период полувыведения (Т1/2) составляет 14-20 ч в интервале от 8 ч до 24 ч после приема препарата и 41 ч – в интервале от 24 ч до 72 ч, что позволяет применять препарат 1 раз/сут. Приблизительно 50% выводится в неизмененном виде, остальные 50% - в форме 10 неактивных метаболитов. Выделяется препарат, в основном, с желчью в неизмененном виде, небольшая часть (примерно 6%) выводится почками.

Фармакодинамика

Азитро® является антибиотиком широкого спектра действия, первым представителем новой подгруппы макролидных антибиотиков – азалидов.  Обладает бактериостатическим действием, но при создании в очаге воспаления высоких концентраций вызывает бактерицидный эффект. Связывая 50 S рибосомальную субъединицу, Азитро®подавляет синтез белка в чувствительных микроорганизмах.

Активен в отношении аэробных грамположительных бактерий: Streptococcus pneumoniae, S. pyogenes, S. agalactiae, S. viridans, стрептококков групп C, F и G, Staphylococcus aureus,S. еpidermidis. Эффективен в отношении аэробных грамотрицательных бактерий: Haemophilus influenzae, H. Рarainfluenzae и H. ducreyi, Moraxella catarrhalis, Bordetella pertussis, B. parapertussis, Neisseria gonorrhoeae и N. meningitidis, Helicobacter pylori, Legionella pneumophila, Campylobacter jejuni,Gardnerella vaginalis. Активен в отношении некоторых анаэробных микроорганизмов: Bacteroides bivius,Clostridium perfringens, Peptostreptococcus spp. Кроме того, эффективен в отношении Chlamydia trachomatis, C. pneumoniae, Mycoplasma pneumoniae, Ureaplasma urealyticum, Listeria monocytogenes, Treponema pallidum, Borrelia burgdorferi. К препарату устойчивыграмположительные бактерии, резистентные к эритромицину.

 

Показания к применению

Показан для лечения инфекций, вызванных чувствительными к препарату микроорганизмами:

- инфекции верхнихдыхательных путей, включая фарингит/тонзиллит, синусит, средний отит

- инфекции нижних дыхательных путей, включая бронхит, внебольничную пневмонию

- инфекции кожи и мягких тканей

- неосложненные инфекции половых органов, вызванных хламидиями и гонококками

  Способ применения и дозы

Азитро®следует принимать за час до еды или через 2 ч после еды.  Препарат принимают 1 раз в сутки.

Детям с массой тела >45 кг и взрослым, включая пожилых:

Суточная доза составляет 500 мг в день, в один прием, в течение 3 дней (общая доза 1500 мг). При неосложненных инфекциях половых органов, вызванных хламидиями, назначают однократно 1000 мг в сутки. Для восприимчивых гонококков рекомендуемая доза азитромицина составляет 1000 мг или 2000 мг в комбинации с 250 мг или 500 мг цефтриаксона, в соответствии с практическими рекомендациями для лечения.

Почечная недостаточность:

Для пациентов с легкой и умеренной почечной недостаточностью (скорость клубочковой фильтрации 10 - 80 мл/мин) корректировки дозы не требуется. Следует проявлять осторожность при назначении азитромицин пациентам с тяжелой почечной недостаточностью (СКФ <10 мл/мин).

Печеночная недостаточность:

Поскольку азитромицин метаболизируется в печени и выводится с желчью, препарат не следует назначать пациентам, страдающим тяжелыми заболеваниями печени.

Азитро® капсулы предназначены только для перорального введения.

 

Побочные действия

Выявленные побочные эффекты классифицируются по частоте развития: очень часто (≥1 / 10); часто (≥ 1/100 до <1/10); нечасто (≥1 / 1000 до <1/100); редко (≥ 1/10000 до <1/1000); очень редко (<1/10000); неизвестно (не может быть оценено, по имеющимся данным).

Очень часто

-диарея, боль в животе, тошнота, метеоризм

Часто

-головокружение, головная боль, извращение вкуса, парестезии

- нарушение зрения

- рвота, диспепсия, анорексия

- зуд, сыпь

- артралгия, усталость

- снижение количества лимфоцитов, повышение количества эозинофилов, снижение содержания бикарбоната в сыворотке крови

Нечасто

- кандидоз (включая оральный), вагинальные инфекции

- лейкопения, нейтропения

- ангионевротический отек, гиперчувствительность

- нервозность

- гипестезия, бессонница, сонливость

- нарушение слуха, вплоть до глухоты, шум в ушах

- сердцебиение

- запор, гастрит

- гепатит

- реакция фоточувствительности, крапивница

- отек, астения, недомогание, боль в груди

-повышение уровня аспартатаминотрансферазы, аланинаминотрансферазы, повышение билирубина, мочевины и креатинина в крови, аномальный уровень калия в крови

Редко

- ажитация

- вертиго

- анормальная печеночная функция

Очень редко

-лекарственная реакция с эозинофилией и системными симптомами (DRESS-синдром)

Неизвестно

- псевдомембранозный колит

- тромбоцитопения, гемолитическая анемия

- анафилактическая реакция

- агрессия, тревога

- обмороки, конвульсии, психомоторная гиперактивность, аносмия, агевзия, парасомния, миастения

- двунаправленная (пируэтная) тахикардия,аритмия, включая желудочковую тахикардию

- артериальная гипотензия

-панкреатит, изменение цвета языка

- печеночная недостаточность (в редких случаях с летальным исходом), молниеносный гепатит, некроз печени, холестатическая желтуха

- синдром Стивенса-Джонсона, токсический эпидермальный некролиз, мультиформная эритема

- острая почечная недостаточность, интерстициальный нефрит

- удлинение интервала QT на ЭКГ

 

Противопоказания

- повышенная чувствительность к азитромицину, эритромицину, группе макролидов/кетолидов и к вспомогательным веществам

- тяжелые нарушения функции печени

- беременность и период лактации

- детский возраст до 12 лет (дети с массой тела менее 45 кг)

 

Лекарственные взаимодействия

Антациды:при изучении влияния одновременного применения антацидов на фармакокинетику азитромицина не отмечали изменений биодоступности, хотя максимальная концентрация азитромицина в плазме крови снижалась на 24%. Пациентам не следует одновременно принимать азитромицин и антациды.

Цетиризин:у здоровых добровольцев, совместный прием 5-дневного курса азитромицина с цетиризином 20 мг в равновесном состоянии не привело к фармакокинетическому взаимодействию и значимому изменению в   интервале QT.

Диданозин (дидезоксиинозин): совместный прием 1200 мг/сут азитромицина 400 мг/сут диданозина у 6 ВИЧ-положительных больных, не влияет на равновесное состояние фармакокинетики диданозина по сравнению с плацебо.

Дигоксин (субстраты P-gp): одновременное применение макролидных антибиотиков, в том числе азитромицина, с субстратами P-гликопротеина, такими как дигоксин приводит к увеличению сывороточных уровней субстратов P-гликопротеина. Поэтому при одновременном применении азитромицина и субстратов P-гликопротеина, таких как дигоксин, следует помнить о возможности повышения концентраций субстратов P-гликопротеина в сыворотке.

Зидовудин:при однократном применении 1000 мг и многократном применении 1200 мг или 600 мг азитромицина выявлено незначительное влияние на плазменную фармакокинетику или выведение с мочой зидовудина или его глюкуронидных метаболитов. Однако прием азитромицина повышал концентрацию фосфорилированного зидовудина (клинически активного метаболита) в мононуклеарах периферической крови. Остаётся неопределенной клиническая значимость данных показателей, но возможно они могут пригодиться пациентам.

Азитромицин не взаимодействует с системой цитохрома Р450 печени. Он не участвует в фармакокинетическом лекарственном взаимодействии, как эритромицин и другие макролиды.

Азитромицин не индуцирует или инактивирует цитохром P450 с помощью комплекса цитохром-метаболит.

Производные эрготамина: из-за теоретической возможности развития эрготизма, одновременное использование азитромицина с производными спорыньи не рекомендуется.

Фармакокинетические исследования были проведены с азитромицином и следующими препаратами с известным цитохром Р450-опосредованным метаболизом.

Аторвастатин:совместное введение аторвастатина (10 мг ежедневно) и азитромицина (500 мг ежедневно) не изменяло концентрацию аторвастатина в плазме крови (на основе анализа HMG CoA-редуктазы). Тем не менее, зарегистрированы постмаркетинговые случаи рабдомиолиза у пациентов, получающих азитромицин со статинами.

Карбамазепин:в исследовании фармакокинетического взаимодействия азитромицина на здоровых добровольцев, препарат не оказал значительного влияния на уровень карбамазепина в плазме крови или на его активные метаболиты.

Циметидин:изменение фармакокинетики азитромицина не отмечалось в фармакокинетическом исследовании, изучающем действие разовой дозы циметидина, принятой за 2 часа до азитромицина, на фармакокинетику азитромицина.

Пероральные кумариновые антикоагулянты: в фармакокинетических исследованиях взаимодействия азитромицин не меняет антикоагулянтный эффект однократной дозы 15 мг варфарина, введенной здоровым добровольцам. В постмаркетинговый период получены сообщения об усилении антикоагуляции после совместного приема азитромицина и пероральных кумариновых антикоагулянтов. Хотя причинно-следственная связь не установлена, следует учитывать частоту мониторинга протромбинового времени, при назначении азитромицина больным, получающим пероральные антикоагулянты, типа кумарина.

Циклоспорин:в фармакокинетическом исследовании у здоровых добровольцев, которые в течение 3 дней перорально получали 500 мг/день азитромицина, а затем однократно перорально 10 мг/кг циклоспорина, Cmaxи AUC0-5 циклоспорина оказались значительно повышенными. Следовательно, следует проявлять осторожность, прежде чем рассматривать одновременное введение этих препаратов. Если совместное введение этих препаратов необходимо, следует контролировать уровни циклоспорина и соответствующим образом скорректировать дозу.

Эфавиренз:совместный прием однократной дозы азитромицина 600 мг и 400 мг эфавиренза в день в течение 7 дней не приводит к клинически значимым фармакокинетическим взаимодействиям.

Флуконазол:совместный прием однократной дозы 1200 мг азитромицина не изменяет фармакокинетику однократной дозы 800 мг флуконазола. Общее воздействие и период полувыведения азитромицина не изменялись при совместном введении с флуконазолом, однако, наблюдалось клинически незначительное снижение Cmax (18%) азитромицина.

Индинавир:совместный прием однократной дозы 1200 мг азитромицина не оказал статистически значимого воздействия на фармакокинетику индинавира, вводимого в дозировке 800 мг три раза в день в течение 5 дней.

Метилпреднизолон:В исследовании фармакокинетического взаимодействия у здоровых волонтеров азитромицин не проявил значительного влияния на фармакокинетику метилпреднизолона.

Мидазолам:у здоровых добровольцев совместное введение с азитромицином 500 мг/сут в течение 3 дней не вызывает клинически значимых изменений в фармакокинетике и фармакодинамике однократной дозы 15 мг мидазолама.

Нелфинавир:совместное введение азитромицина (1200 мг) и нелфинавира в равновесном состоянии (750 мг три раза в день) привело к увеличению концентрации азитромицина. Клинически значимых побочных эффектов не наблюдалось и коррекции дозы не требуется.

Рифабутин:одновременное применение азитромицина и рифабутина не повлияло на концентрацию этих препаратов в плазме крови.

Нейтропению выявляли при одновременном применении азитромицина и рифабутина. Хотя нейтропения была связана с применением рифабутина, причинная связь с одновременным приемом азитромицина не была установлена.

Силденафил:у нормальных здоровых мужчин-добровольцев не получено доказательств влияния азитромицина (500 мг ежедневно в течение 3 дней) на AUC и Cmax силденафила или его основного циркулирующего метаболита.

Терфенадин:в фармакокинетических исследованиях не сообщалось о взаимодействии между азитромицином и терфенадином. В некоторых случаях невозможно полностью исключить вероятность взаимодействия. Тем не менее, не было получено конкретных доказательств того, что такое взаимодействие имело место.

Теофиллин:не получено доказательств клинически значимого фармакокинетического взаимодействия между азитромицином и теофиллином при их одновременном применении здоровыми волонтерами.

Триазолам:у 14 здоровых добровольцев совместное введение азитромицина 500 мг на 1 день и 250 мг на 2 день с 0,125 мг триазолама на 2 день не оказало существенного влияния на любую из фармакокинетических переменных для триазолама, по сравнению с совместным введением триазолама и плацебо.

Триметоприм/сульфаметоксазол:совместное введение триметоприма/ сульфаметоксазола DS (160 мг / 800 мг) в течение 7 дней с азитромицином 1200 мг на 7 день не оказало существенного влияния на максимальную концентрацию, общее воздействие или выведение триметоприма или сульфаметоксазола. Концентрации азитромицина в сыворотке были похожи на таковые, наблюдаемые в других исследованиях.

 

Особые указания

Как и в случае с эритромицином и другими макролидами, сообщалось о редких серьезных аллергических реакциях, в том числе отеке Квинке и анафилаксии (в редких случаях со смертельным исходом), лекарственной реакции с эозинофилией и системными симптомами (DRESS-синдром). Некоторые из этих реакций на азитромицин ведут к развитию рецидивирующих симптомов и требуют более длительного периода наблюдения и лечения.

Печень является основным органом для выведения азитромицина, поэтому азитромицин следует с осторожностью назначать пациентам с выраженным заболеванием печени. Сообщались случаи молниеносного гепатита, потенциально ведущего к опасной для жизни печеночной недостаточности

У некоторых пациентов, возможно, имелись существующие заболевания печени или они принимали другие гепатотоксические лекарственные средства.

В случае появления признаков и симптомов дисфункции печени, таких как быстро развивающаяся астения, связанная с желтухой, темная моча, склонность к кровотечениям или печеночной энцефалопатии, немедленно провести функциональные пробы печени, анализы. При развитии дисфункции печени необходимо остановить прием азитромицина.

У пациентов, получающих производные эрготамина, появление эрготизма спровоцировано одновременным приемом некоторых макролидных антибиотиков. Нет данных относительно возможности взаимодействия между спорыньей и азитромицином. Тем не менее, из-за теоретической возможности развития эрготизма, азитромицин и производные спорыньи принимаются раздельно.

Пролонгированная сердечная реполяризация и удлинение интервала QT, ведущие к риску развития сердечной аритмии и двунаправленной тахикардии, отмечались при лечении с другими макролидами, включая азитромицин. Следующие состояния повышают риск развития желудочковых аритмий (в том числе двунаправленной тахикардии), которые могут привести к остановке сердца, вследствие чего азитромицин следует применять с осторожностью у пациентов с текущими проаритмогенными состояниями (особенно женщины и пожилые пациенты), например:

• с врожденным или документально подтвержденным удлинением интервала QT

• больные, которые в настоящее время проходят лечение с другими активными веществами, известными как удлиняющие интервал QT, например, антиаритмические средства класса IA (хинидин и прокаинамид) и класса III (дофетилид, амиодарон и соталол), цизаприд и терфенадин; антипсихотические средства, такие как пимозид; антидепрессанты, такие как циталопрам; и фторхинолоны, такие как моксифлоксацин и левофлоксацин

• с нарушением электролитного баланса, особенно в случаях гипокалиемии и гипомагниемии

• с клинически значимой брадикардией, сердечной аритмией или тяжелой сердечной недостаточностью.

Как и при приеме любых антибиотиков, рекомендуется наблюдение за признаками суперинфекции, вызванное резистентными микроорганизмами, включая грибы.

Диарея, вызванная Clostridium difficile, сообщалась во всех случаях использования антибактериальных агентов, включая азитромицин, и может варьироваться по степени тяжести от легкой диареи до смертельного колита. Лечение антибактериальными средствами изменяет нормальную флору кишечника, что ведет к чрезмерному росту C. difficile.

C. difficile производит токсины A и B, которые способствуют развитию CDAD. Штамм, производящий гипертоксин C. difficile приводит к повышенной заболеваемости и смертности, так как эти инфекции могут быть резистентными к антимикробной терапии и могут потребовать проведение колэктомии. CDAD должен учитываться у всех больных, которые жалуются на диарею после использования антибиотиков. Тщательный анамнез необходим, так как CDAD может развиться через два месяца после введения антибактериальных агентов.

Пенициллин, как правило, является препаратом выбора при лечении ларингита /тонзиллита, вызванных Streptococcus pyogenes и используется в качестве профилактики в острой ревматической лихорадки.

Азитромицин, как правило, эффективен против стрептококкового фарингита, но нет информации, касательно его эффективности для предотвращения острой ревматической лихорадки.

У пациентов с тяжелой почечной недостаточностью (СКФ <10 мл / мин) наблюдалось 33% увеличение системного воздействия азитромицина.

Обострение симптомов миастении и новое начало синдрома миастении были зарегистрированы у пациентов, получающих азитромицин.

В состав вспомогательных веществ входит лактоза, поэтому пациентам с наследственными заболеваниями, связанными с непереносимостью галактозы, дефицитом фермента Lapp-лактазы или глюкозо-галактозной мальабсорбцией препарат принимать не рекомендуется.

Азитро® содержит метилпарагидроксибензоат (E218) и пропилпарагидроксибензоат (E216), которые могут вызвать аллергические реакции (возможно отсроченного характера).

Длительность применения препарата не должна превышать сроки, указанные в инструкции.

Особенности влияния лекарственного средства на способность управлять транспортным средством или потенциально опасными механизмами

Данных по влиянию Азитро® на способность управлять транспортным средством или потенциально опасными механизмами нет.

 

Передозировка

Симптомы: временная потеря слуха, тошнота, рвота и диарея.

Лечение - симптоматическое.

 

Форма выпуска и упаковка

По 6 капсул в контурную ячейковую упаковку из пленки поливинилхлоридной и фольги алюминиевой.

По 1 контурной ячейковой упаковке вместе с утвержденной инструкцией по медицинскому применению на государственном и русском языках помещают в пачку из картона.

Допускается информацию из инструкции по применению на государственном и русском языках наносить на пачку.  

Пачки с лекарственным препаратом помещают в коробки из картона для потребительской тары или картона гофрированного.

 

Условия хранения

Хранить в сухом, защищенном от света месте, при температуре не выше

30 °С.

Хранить в недоступном для детей месте!

 

Срок хранения

3 года

Не применять по истечении срока годности

 

Условия отпуска из аптек

По рецепту

Саудалық атауы

Азитро®

 

Халықаралық патенттелмеген атауы

Азитромицин

 

Дәрілік түрі

250 мг капсулалар

  Құрамы

Бір капсуланың құрамында

белсенді зат - 262.0 мг азитромицин дигидраты

                        250.0 мг (азитромицинге шаққанда),

қосымша заттар: лактоза  моногидраты, картоп крахмалы, полисорбат-80, кальций стеараты

желатинді капсуланың құрамы: желатин, натрий лаурилсульфаты, макрогол 6000, мұзды сірке қышқылы, титанның қостотығы (Е 171)  

 

Сипаттамасы

Ақ түсті қатты желатин капсулалар. Капсуланың өлшемі № 1. Капсуланың ішіндегісі – ақ немесе дерлік ақ түсті түйіршіктер. 

 

Фармакотерапиялық тобы

Жүйелі қолдануға арналған инфекцияға қарсы препараттар. Жүйелі қолдануға арналған бактерияға қарсы  препараттар. Макролидтер, линкозамидтер және стрептограминдер. Макролидтер. Азитромицин.

АТХ  коды J01FA10

 

Фармакологиялық қасиеттері

Фармакокинетикасы

Сіңуі

Ішке қабылдаған кезде азитромицин асқазан-ішек жолынан тез сіңеді, бұл оның қышқыл ортада тұрақтылығымен және липофильділігімен әрі организмнің барлық жеріне таралуымен жүзеге асады. Ас қабылдауазитромициннің сіңуін төмендетеді. Плазмада ең жоғары концентрацияға 2-3 сағаттан кейін жетеді.

Таралуы

Азитромицин тыныс алу жолдарына, ағзаларға және урогенитальді жолдағы тіндерге, қуық асты безіне, теріге және жұмсақ тіндерге жақсы өтеді. Тіндердегі жоғары концентрациясы (плазмадағы концентрациядан 50 есе жоғары) және жартылай ыдырауы кезеңінің ұзақ болуы азитромициннің қан плазмасы ақуыздарымен байланысуының  төмендігімен, сондай-ақ оның эукариоттық жасушаларға ену және лизосомдарды қоршаған рН төмен ортада шоғырлану қабілетімен байланысты. Азитромициннің лизосомдарда жиналу қабілеті әсіресе жасушаішілік қоздырғыштардың шығарылуы үшін өте маңызды. Фагоциттер азитромицинді инфекцияның орныққан жеріне  жеткізеді, онда олар фагоцитоз үдерісінде босап шығады. Бірақ фагоциттердегі концентрациясының жоғары болуына қарамастан, азитромицин олардың функциясына ықпалын тигізбейді. Соңғы дозасын қабылдағаннан кейін 5-7 күн ішінде азитромицин қабыну ошағында бактерицидтік концентрацияларда сақталады, бұл емдеу курсын қысқартуға (3 күндік және 5 күндік) мүмкіндік береді.

Шығарылуы

Азитромициннің қан плазмасынан шығарылуы 2 кезеңмен жүреді: жартылай шығарылу кезеңі (Т1/2) препаратты қабылдағаннан кейін 8 сағаттан 24 сағатқа дейінгі аралықта 14-20 сағатты және 24 сағаттан 72 сағатқа дейінгі аралықта 41 сағатты құрайды, бұл препаратты тәулігіне 1 рет қолдануға мүмкіндік береді. Шамамен 50% өзгермеген күйінде, басқа 50%  белсенді емес 10  метаболит түрінде шығарылады. Препарат негізінен өтпен бірге өзгермеген күйінде бөлініп шығады, аздаған бөлігі (шамамен 6%-ы) бүйрек арқылы шығарылады.

Фармакодинамикасы

Азитро®  әсер ету ауқымы кең, макролидтік антибиотиктердің жаңа қосалқы тобының – азалидтердің алғашқы өкілі болып табылады.   Бактериостатикалық әсері бар, бірақ қабыну ошағында жоғары концентрациялар жасалған кезде бактерицидтік әсер тудырады. 50 S рибосомальді суббірлікпен байланыса отырып, Азитро® сезімтал микроорганизмдерде ақуыздардың синтезін басады.

Аэробты грамоң бактерияларға қатысты белсенді: Streptococcus pneumoniae, S. pyogenes, S. agalactiae, S. viridans, C, Fжәне G топтарының стрептококтары, Staphylococcus aureus, S. еpidermidis. Аэробты грамтеріс бактерияларға қатысты тиімді: Haemophilus influenzae, H. Рarainfluenzaeжәне H. ducreyi, Moraxella catarrhalis, Bordetella pertussis, B. parapertussis, Neisseria gonorrhoeaeжәне N. meningitidis, Helicobacter pylori, Legionella pneumophila, Campylobacter jejuni, Gardnerella vaginalis. Кейбір анаэробты микроорганизмдерге қатысты белсенді: Bacteroides bivius, Clostridium perfringens, Peptostreptococcus spp. Бұдан басқа,  Chlamydia trachomatis, C. pneumoniae, Mycoplasma pneumoniae, Ureaplasma urealyticum, Listeria monocytogenes, Treponema pallidum, Borrelia burgdorferi-геқатысты тиімді. Эритромицинге резистентті грамоң бактериялар препаратқа төзімді.

 

Қолданылуы

Препаратқа сезімтал микроорганизмдерден туындаған инфекцияларды емдеу үшін көрсетілген:

- фарингит/тонзиллит, синусит, ортаңғы отитті қоса, жоғарғытыныс алу жолдарының инфекциялары

- бронхитті, ауруханадан тыс пневмонияны қоса, төменгі тыныс алу жолдарының инфекциялары

- тері мен жұмсақ тіндер инфекциялары

- хламидиялар және гонококктардан туындаған жыныс мүшелерінің асқынбаған инфекциялары

  Қолдану тәсілі және дозалары

Азитро®препаратын тамақтанудан бір сағат бұрын немесе тамақтанудан кейін 2 сағаттан соң қабылдау керек. Препаратты тәулігіне 1 рет қабылдайды.

Дене салмағы >45 кг балаларға және егде жастағыларды қоса, ересектерге:

Тәуліктік доза, 3 күн бойына, күніне бір рет қабылдағанда 500 мг құрайды. (жалпы доза 1500 мг). Хламидиядан туындаған жыныс мүшелерінің асқынбаған инфекцияларында тәулігіне бір рет 1000 мг тағайындайды. Сезімтал гонококктар үшін емдеуге арналған тәжірибелік ұсыныстарға сәйкес 250 мг немесе 500 мг цефтриаксонмен біріктірілімде азитромициннің ұсынылатын дозасы 1000 мг немесе 2000 мг құрайды.

Бүйрек жеткіліксіздігі:

Жеңіл және орташа бүйрек жеткіліксіздігі (шумақтық сүзіліс жылдамдығы 10 - 80 мл/мин) бар пациенттер үшін доза түзету талап етілмейді. Ауыр бүйрек жеткіліксіздігі (ШСЖ <10 мл / мин) бар пациенттерге азитромицин тағайындағанда сақ болу керек.

Бауыр жеткіліксіздігі:

Азитромицин бауырда метаболизденіп және өтпен шығарылатындықтан препаратты ауыр бауыр ауруларынан зардап шегетін пациенттерге тағайындауға болмайды.

Азитро®капсуласы тек пероральді енгізуге арналған.

 

Жағымсыз әсерлері     

Байқалған жағымсыз әсерлер даму жиілігі бойынша жіктеледі: өте жиі (≥1 / 10); жиі (≥ 1/100 <1/10 дейін); жиі емес (≥1 / 1000 <1/100 дейін); сирек (≥ 1/10000 <1/1000 дейін); өте сирек (<1/10000); белгісіз (қолда бар деректер бойынша бағалануы мүмкін емес).

Өте жиі

- диарея, іштің ауыруы, жүрек айнуы, метеоризм

Жиі

- бас айналуы, бас ауыруы, дәм сезу бұрмалануы, парестезия

- көрудің бұзылуы

- құсу, диспепсия, анорексия

- қышыну, бөртпе

- артралгия, қажу

- лимфоциттер санының төмендеуі, эозинофилдер санының жоғарылауы, қан сарысуындағы бикарбонат құрамының төмендеуі

Жиі емес

- кандидоз (оральдіні қоса), қынаптық инфекциялар

- лейкопения, нейтропения

- ангионевроздық ісіну, аса жоғары сезімталдық

- күйгелектік

- гипестезия, ұйқысыздық, ұйқышылдық

- кереңдікке дейін болатын естудің бұзылуы, құлақтағы шуыл

- жүрек қағуы

- іш қатуы, гастрит

- гепатит

- фотосезімталдық реакциясы, есекжем

- ісіну, астения, дімкәстік, кеуденің ауыруы

- аспартатаминотрансфераза, аланинаминотрансфераза деңгейінің жоғарылауы, қандағы билирубин, мочевина және креатинин жоғарылауы, калийдің қандағы ауытқыған деңгейі

Сирек

- ажитация

- вертиго

- қалыптан тыс бауыр функция

Өте сирек

- эозинофилиясы және жүйелік  симптомдары  (DRESS-синдром) бар дәрі-дәрмектік реакция

Белгісіз

- жалған жарғақшалы колит

- тромбоцитопения, гемолиздік анемия

- анафилаксиялық реакция

- озбырлану, үрейлену

- естен тану, конвульсиялар, психомоторлық аса жоғары сезімталдық, аносмия, агевзия, парасомния, миастения

- екі бағыттағы (пируэтті) тахикардия, қарыншалықтахикардияны қоса аритмия

- артериялық гипотензия

- панкреатит, тіл түсінің өзгеруі

- бауыр жеткіліксіздігі (сирек жағдайларда өліммен аяқталатын), шұғыл дамитын гепатит, бауыр некрозы, холестаздық сарғаю

- Стивенс-Джонсон синдромы, уытты эпидермалық некролиз, мультиформалы эритема

- жедел бүйрек жеткіліксіздігі, интерстициальді нефрит

- ЭКГ-дегі QT аралығының ұзаруы

 

Қолдануға болмайтын жағдайлар

- азитромицинге, эритромицинге және макролидтер/кетолидтер тобына және қосымша заттарына жоғары сезімталдық

- бауыр функциясының ауыр бұзылуы  

- жүктілік және лактация кезеңі

- 12 жасқа дейінгі балалар (дене салмағы 45 кг аспайтын балалар)

 

Дәрілермен өзара әрекеттесуі

Антацидтер: антацидтерді бір мезгілде қолданудың азитромицин фармакокинетикасына әсерін зерттегенде биожетімділіктің өзгеруі байқалмаған, дегенмен қан плазмасында азитромициннің ең жоғары концентрациясы 24%-ға төмендеген. Пациенттер азитромицин мен антацидті бір мезгілде қолданбағандары жөн.

Цетиризин: дені сау еріктілерде азитромициннің 5 күндік курсын 20 мг цетиризинмен бірге қабылдау тепе-тең күйде фармакокинетикалық өзара әрекеттесуге және QT аралығының елеулі өзгеруіне әкелмеген.

Диданозин (дидезоксиинозин): тәулігіне 1200 мг азитромицинді тәулігіне 400 мг диданозинмен АИТВ-оң 6 науқаста бірге қабылдау плацебомен салыстырғанда диданозин фармакокинетикасының тепе-теңдік жағдайына әсер етпейді.

Дигоксин (P-gp субстраттары): макролидтік антибиотиктерді, оның ішінде азитромицинді, дигоксин сияқты P-гликопротеин субстраттарымен бір мезгілде қолдану P-гликопротеин субстраттарының сарысулық деңгейлерінің артуына әкеледі. Сондықтан азитромицин және дигоксин сияқты P-гликопротеин субстраттарын бір мезгілде қолданғанда сарысуда P-гликопротеин субстраттары концентрацияларының жоғарылау мүмкіндігі туралы есте сақтаған жөн. 

Зидовудин: бір рет 1000 мг қолданғанда және 1200 мг немесе 600 мг азитромицинді көп рет қолданғанда плазмалық фармакокинетикасына елеусіз әсері немесе зидовудин немесе оның глюкуронидты метаболиттерінің несеппен шығарылуы анықталған. Алайда азитромицинді қолдану фосфорланған зидовудиннің (клиникалық белсенді метаболиттің) концентрациясын шеткері қандағы мононуклеарларда жоғарылатқан. Бұл көрсеткіштердің клиникалық мәнділігі белгісіз боп қалып отыр, бірақ олардың пациенттер қажетіне жарауы мүмкін.

Азитромицин бауырдың Р450 цитохром жүйесімен өзара әрекеттеспейді. Ол эритромицин және басқа макролидтер сияқты фармакокинетикалық дәрілік өзара әрекеттесулерге қатыспайды.

Азитромицин P450 цитохромын индукцияламайды немесе цитохром-метаболит кешенінің көмегімен белсенділігін жояды.

Эрготамин туындылары: эрготизм дамуының теориялық мүмкіндігінен, азитромицинді қастауыш туындыларымен бір мезгілде пайдалану ұсынылмайды.  

Фармакокинетикалық зерттеулер азитромицин және метаболизмі Р450 цитохромы арқылы болатыны белгілі препараттармен  жүргізілген.

Аторвастатин: аторвастатинді (10 мг күнделікті) және азитромицинді (500 мг күнделікті) бірге енгізу қан плазмасында аторвастатин концентрациясын (HMG CoA-редуктаза талдауы негізінде) өзгертпеген. Дегенмен, азитромицинді статиндермен қабылдайтын пациенттерде рабдомиолиздің  маркетингтен кейінгі жағдайлары тіркелген.

Карбамазепин: дені сау еріктілерде азитромициннің фармакокинетикалық өзара әрекеттесуін зерттеуде препарат қан плазмасында карбамазепин деңгейіне немесе оның белсенді метаболиттеріне елеулі әсер етпеген.

Циметидин: азитромицин фармакокинетикасының өзгеруі азитромицинге дейін 2 сағат бұрын қабылданған циметидиннің бір реттік дозасының азитромицин фармакокинетикасына әсерін зерттейтін фармакокинетикалық зерттеуде байқалмаған.

Кумаринді пероральді антикоагулянттар: өзара әрекеттесудің фармакокинетикалық зерттеулерінде, азитромицин сау еріктілерге енгізген 15 мг варфариннің бір реттік дозасының антикоагулянттық әсерін өзгертпейді. Маркетингтен кейінгі кезеңде азитромицин мен пероральді кумаринді антикоагулянттарды бірге қабылдаудан кейін антикоагуляцияның күшейгені туралы хабарлар алынған. Себеп-салдарлы байланысы анықталмағанмен, кумарин типті пероральді антикоагулянттар қабылдайтын науқастарға азитромицинді тағайындағанда протромбиндік уақыттың жиі мониторингін ескерген жөн.

Циклоспорин: фармакокинетикалық зерттеулерде 3 күн бойы күніне 500 мг азитромицинді пероральді, содан соң 10 мг/кг циклоспоринді бір рет пероральді қабылдайтын дені сау еріктілерде циклоспориннің Cmax және AUC0-5едәуір жоғары болған. Демек, бұл препараттарды бір мезгілде енгізуді қарастырудан бұрын сақтық танытқан жөн. Егер бұл препараттарды бір мезгілде енгізу қажет болса, циклоспорин деңгейін бақылап, тиісінше дозаны түзету керек.  

Эфавиренз: азитромициннің 600 мг бір реттік дозасы мен күніне 400 мг эфавирензді 7 күн бойы бірге қабылдау клиникалық мәнді фармакокинетикалық өзара әрекеттесуге әкелмейді.

Флуконазол: азитромициннің 1200 мг бір реттік дозасын бірге қабылдау флуконазолдың 800 мг бір реттік дозасының фармакокинетикасын өзгертпейді. Азитромициннің жалпы әсер етуі мен  жартылай шығару кезеңі флуконазолмен бірге енгізгенде өзгермеген, алайда азитромициннің Cmax(18%) клиникалық елеусіз төмендеуі байқалған.

Индинавир: азитромициннің 1200 мг бір реттік дозасын бірге қабылдау 5 күн бойы күніне үш рет 800 мг дозада енгізілген индинавир фармакокинетикасына статистикалық мәнді әсер етпеген.

Метилпреднизолон: Фармакокинетикалық өзара әрекеттесуін зерттеуде дені сау волонтерлерде азитромицин метилпреднизолон фармакокинетикасына айтарлықтай әсерін көрсетпеген.

Мидазолам: дені сау еріктілерде тәулігіне 500 мг азитромицинмен бірге 3 күн бойы енгізу фармакокинетикасында және 15 мг мидазоламның бір реттік дозасының фармакодинамикасында клиникалық мәнді өзгерістер туындатпайды.

Нелфинавир: тепе-теңдік жағдайда азитромицинді (1200 мг) және нелфинавирді (750 мг күніне үш рет) бірге енгізу азитромицин концентрациясының артуына әкелген. Клиникалық мәнді жағымсыз әсерлері байқалмаған және дозаны түзету қажет етілмейді.

Рифабутин: азитромицин мен рифабутинді бір мезгілде қабылдау қан плазмасында бұл препараттардың концентрациясына әсер етпеген.

Азитромицин мен рифабутинді бір мезгілде қолданғанда нейтропения айқындалған. Нейтропения рифабутин қолданумен байланысты болғанымен, азитромицинді бір мезгілде қолданумен себептік байланысы анықталмаған.

Силденафил: қалыпты дені сау ерікті еркектерде азитромициннің (3 күн бойы күн сайын 500 мг) силденафил немесе оның негізгі айналымдағы метаболитінің AUC және Cmaxәсер етуіне дәлелдер алынған жоқ.

Терфенадин: фармакокинетикалық зерттеулерде азитромицин және терфенадин арасындағы өзара әрекетесулер туралы хабарланбаған. Кейбір жағдайларда өзара әрекетесу ықтималдығын жоққа шығару мүмкін емес.  Дегенмен, мұндай өзара әрекеттесу орын алғанына  нақты дәлелдер болған жоқ.

Теофиллин: азитромицин және теофиллин арасындағы клиникалық мәнді фармакокинетикалық өзара әрекеттесудің дәлелдері оларды дені сау волонтерлар бір мезгілде қолданғанда алынбаған.

Триазолам: 14 дені сау еріктілерде 1 күні 500 мг және 2 күні 250 мг азитромицинді 0,125 мг триазоламмен 2 күні бірге енгізу триазолам үшін фармакокинетикалық тұрақсыз шаманың кез келгеніне триазолам және плацебоны бірге енгізумен салыстырғанда елеулі әсер етпеген.

Триметоприм/сульфаметоксазол: триметоприм/сульфаметоксазол DS (160 мг / 800 мг) 7 күн бойы 1200 мг азитромицинмен бірге енгізу 7 күні ең жоғары концентрациясына, жалпы әсер етуіне немесе  триметоприм немесе сульфаметоксазолдың шығарылуына елеулі әсер етпеген. Сарысудағы азитромициннің концентрациясы басқа зерттеулердегі осындай байқалатындарға ұқсас болған.

 

Айрықша нұсқаулар

Эритромицинмен және басқа да макролидтермен жағдайдағы секілді, сирек күрделі аллергиялық реакциялар, оның ішінде Квинке ісінуі мен анафилаксия (сирек жағдайларда өліммен аяқталатын), эозинофилиямен және жүйелік симптомдары бар (DRESS-синдромы) дәрі-дәрмектік реакциялар туралы хабарланған. Азитромицинге осы реакциялардың кейбіреуі қайталанатын симптомдардың дамуына әкеледі және байқап-тексеру мен емдеудің ұзақ кезеңін қажет етеді.

Бауыр азитромицинді шығару үшін негізгі ағза болып табылады, сондықтан азитромицинді айқын бауыр ауруы бар пациенттерге сақтықпен тағайындау керек. Өмірге қауіпті бауыр жеткіліксіздігіне әкелу ықтималдығы бар шұғыл дамитын гепатит жағдайлары хабарланған.

Кейбір пациенттерде бұрыннан бауыр ауруларының болуы немесе олар басқа гепатоуытты дәрілік заттарды қабылдауы  мүмкін.

Сарғаюмен байланысты жылдам дамитын астения, несептің күңгірттенуі, қан кетуге немесе бауыр энцефалопатиясына бейімділік сияқты бауыр дисфункциясы белгілері мен симптомдары пайда болған жағдайда, дереу бауырдың функциялық сынамасы/талдауын жүргізу керек. Бауыр дисфункциясы дамуында азитромицинді тоқтату керек.

Эрготамин туындыларын қабылдайтын пациенттерде эрготизмнің пайда болуына кейбір макролидтік антибиотиктерді бір мезгілде қабылдау түрткі болады. Қастауыш және азитромицин арасындағы өзара әрекеттесу мүмкіндігіне қатысты деректер жоқ. Дегенмен, эрготизм дамуының теориялық мүмкіндігіне байланысты азитромицин және қастауыш туындылары бөлек қабылданады.

Жүрек аритмиясы және екі бағыттағы тахикардияның даму қаупіне әкелетін ұзарған жүрек реполяризациясы мен QT аралығының ұзаруы азитромицинді қоса, басқа макролидтермен емдеу кезінде байқалған. Мынадай жағдайлар қарыншалық аритмияның (оның ішінде екі бағыттағы тахикардия) даму қаупін артырады, олар жүректің тоқтап қалуына әкелуі мүмкін, сондықтан  азитромицинді ағымдағы проаритмогендік жағдаймен (әсіресе әйелдер мен егде пациенттер) пациенттерде сақтықпен қолданған жөн, мысалы:

• туа біткен немесе құжатпен деректі расталған QT аралығының ұзаруы бар

• қазіргі кезде QT аралығын ұзартушы ретінде белгілі басқа белсенді заттармен, мысалы аритмияға қарсы IA класс (хинидин және прокаинамид) және III класс (дофетилид, амиодарон және соталол) дәрілері, цизаприд және терфенадин; пимозид сияқты психозға қарсы дәрілер; циталопрам сияқты антидепрессанттар; моксифлоксацин және левофлоксацин сияқты фторхинолондармен емделіп жүрген науқастар

• әсіресе гипокалиемия және гипомагниемия жағдайларындағы электролиттік теңгерімнің бұзылуы бар клиникалық елеулі брадикардиямен, жүрек аритмиясы және ауыр жүрек жеткіліксіздігімен.

Кез келген антибиотиктерді қабылдаған кездегі сияқты, зеңдерді қоса, төзімді микроорганизмдер туындатқан суперинфекция белгілерін бақылау ұсынылады.

Clostridium difficile туындатқан диарея азитромицинді қоса, бактерияға қарсы агенттерді пайдаланудың барлық жағдайларында хабарланған және ауырлық дәрежесі бойынша жеңіл диареядан бастап өлімге соқтыратын колитке дейін ауытқып тұруы мүмкін. Бактериялық дәрілермен емдеу ішектің қалыпты флорасын өзгертеді, бұл шамадан тыс C. difficile көбеюіне әкеледі.

C. difficile CDAD дамуына ықпал ететін A және B токсиндерін өндіреді. C. difficile гипертоксиндерін өндіретін штамм аурушаңдық пен өлімнің жоғарылауына әкеп соқтырады, өйткені бұл инфекциялар микробқа қарсы емге төзімді болуы және колэктомия жүргізуді қажет етуі мүмкін. Антибиотиктер пайдаланғаннан кейін диареяға шағымданған науқастардың барлығында CDAD ескерілуі тиіс. CDAD бактерияға қарсы агенттер енгізгеннен кейін екі айдан соң дамуы мүмкін болғандықтан, мұқият анамнез қажет.

Пенициллин, әдетте Streptococcus pyogenes туындатқан ларингит /тонзиллитті емдеуде таңдалатын препарат болып табылады жедел ревматизм қызбасында профилактикасы үшін пайдаланылады. 

Азитромицин, әдетте стрептококкты фарингитке қарсы тиімді, бірақ оның жедел ревматизм қызбасын болдырмауға тиімділігіне қатысты ақпарат жоқ. Бүйректің ауыр жеткіліксіздігі бар (ШСЖ <10 мл / мин) пациенттерде азитромициннің жүйелік әсерінің 33% ұлғаюы байқалған.

Миастения симптомдарының өршуі және миастения синдромының жаңадан басталуы азитромицин қабылдайтын пациенттерде тіркелген.

Қосымша заттар құрамына лактоза кіреді, сондықтан галактоза жақпаушылығы, Lapp-лактаза ферменті тапшылығы немесе глюкоза-галактоза мальабсорбциясына байланысты тұқым қуалайтын аурулары бар пациенттерге препарат қабылдау ұсынылмайды.

Азитро® құрамында аллергиялық реакциялар (кейін білінетін сипатты болуы мүмкін) туындатуы мүмкін метилпарагидроксибензоат (E218) және пропилпарагидроксибензоат (E216) бар.

Препаратты қолдану ұзақтығы нұсқаулықта көрсетілген мерзімнен аспауы тиіс. 

Дәрілік заттың көлік құралын немесе қауіптілігі зор механизмдерді басқару қабілетіне әсер ету ерекшеліктері

Көлік құралын немесе қауіптілігі зор механизмдерді басқару қабілетіне Азитро® препаратының әсері жөнінде деректер жоқ.

 

Артық дозалануы

Симптомдары:уақытша естімей қалу, жүрек айнуы, құсу және диарея.

Емі - симптоматикалық.

 

Шығарылу түрі және қаптамасы

6 капсуладан поливинилхлоридті үлбірден және алюминий фольгадан жасалған пішінді ұяшықты қаптамада.  

1 пішінді ұяшықты қаптамадан медициналық қолдану жөніндегі мемлекеттік және орыс тілінде бекітілген нұсқаулықпен бірге картон қорапшаға салынады.   

Қолдану жөніндегі мемлекеттік және орыс тілдеріндегі нұсқаулықтан алынған ақпараттың қорапшаға жазылуына рұқсат етіледі.

Дәрілік препараты бар қорапшалар тұтыну ыдыстарына арналған картоннан немесе гофрланған картоннан жасалған қораптарға салынады.

Сақтау шарттары

Құрғақ, жарықтан қорғалған жерде, 30°С-ден аспайтын температурада сақтау керек.

Балалардың қолы жетпейтін жерде сақтау керек!

 

Сақтау мерзімі

3 жыл

Жарамдылық мерзімі өткеннен кейін қолдануға болмайды

 

Дәріханадан босатылу шарттары

Рецепт арқылы