Артрозан, 6 мг/мл, р-р для в/м введ. №10, 2,5 мл, пачка из картона
Торговое наименование
Артрозан®
Международное непатентованное название
Мелоксикам
Лекарственная форма, дозировка
Раствор для внутримышечного введения, 6 мг/мл
Фармакотерапевтическая группа
Противовоспалительные и противоревматические препараты. Противовоспалительные и противоревматические препараты, нестероидные. Оксикамы. Мелоксикам.
Код АТХ: M01AC06
Показания к применению
Артрозан, раствор для инъекций показан для взрослых.
- Краткосрочная симптоматическая терапия острых обострений ревматоидного артрита и анкилозирующего спондилита при неприемлемости других путей введения.
Перечень сведений, необходимых до начала применения
Противопоказания
- повышенная чувствительность к мелоксикаму или любому другому компоненту препарата;
- детский и подростковый возраст до 18 лет;
- гиперчувствительность к веществам со сходным действием, например, к нестероидным противовоспалительным препаратам (НПВП), аспирину. Мелоксикам не следует применять пациентам, у которых после приема аспирина или других НПВП появлялись симптомы астмы, носовые полипы, ангионевротический отек или крапивница;
- желудочно-кишечные кровотечения или перфорация в анамнезе, связанные с предшествующей терапией НПВП;
- рецидивирующая пептическая язва/кровотечение в активной форме или в анамнезе (два или более выраженных доказанных эпизода изъязвления или кровотечения);
- тяжелая печеночная недостаточность;
- тяжелая почечная недостаточность (не находящихся на гемодиализе);
- желудочно-кишечное кровотечение, цереброваскулярное кровотечение или другие кровотечения в анамнезе;
- тяжелая сердечная недостаточность;
- одновременный прием антикоагулянтов, учитывая возможный риск развития внутримышечной гематомы;
- нарушения гемостаза или сопутствующее лечение антикоагулянтами (противопоказание связано с путем введения);
- третий триместр беременности.
Необходимые меры предосторожности при применении
Артрозанв ампулах не предназначен для внутривенного введения!
Нежелательные реакции можно минимизировать путем применения наименьшей эффективной дозы в течение кратчайшего периода лечения, необходимого для контроля симптомов (см. раздел «Рекомендации по применению» и перечень рисков, связанных с желудочно-кишечным трактом и сердечно-сосудистой системой, представленной ниже).
Не следует превышать рекомендуемую максимальную суточную дозу в случае недостаточного терапевтического эффекта, а также не следует использовать НПВП в качестве дополнительной терапии, поскольку это может привести к увеличению токсичности при недоказанных терапевтических преимуществах комбинации. Следует избегать совместного применения мелоксикама и других НПВП, в том числе избирательных ингибиторов циклооксигеназы-2.
Мелоксикам не подходит для лечения пациентов, нуждающихся в снятии острых болевых симптомов.
Если в течение нескольких дней не наблюдается улучшение, следует заново оценить клиническую пользу лечения.
Следует внимательно изучить любые случаи эзофагита, гастрита и/или пептической язвы в анамнезе, чтобы удостовериться в полном выздоровлении пациента до начала лечения мелоксикамом. Следует регулярно контролировать состояние пациента с подобными заболеваниями в анамнезе, получающего мелоксикам, на предмет возможного рецидива.
Влияние на пищеварительную систему
Как и при применении других НПВП, при лечении в любое время может возникнуть потенциально смертельное желудочно-кишечное кровотечение, изъязвление или перфорация как с наличием настораживающих симптомов или серьезными желудочно-кишечными нарушениями в анамнезе, так и без них. Риск желудочно-кишечного кровотечения, изъязвления или перфорации возрастает прямо пропорционально дозам НПВП у пациентов с язвенной болезнью в анамнезе, особенно при ее осложнении кровотечением или перфорацией (см. раздел «Противопоказания») и у пациентов пожилого возраста. Такие пациенты должны начинать лечение с наименьшей возможной дозы. Следует рассмотреть возможность назначения комбинированной терапии с препаратами защитного действия (например, мизопростола или ингибиторов протонной помпы) данным пациентам, а также пациентам, нуждающимся в приеме аспирина в низких дозах или других препаратов, повышающих риск возникновения явлений со стороны желудочно-кишечного тракта.
Пациенты с токсическими явлениями со стороны ЖКТ в анамнезе, в первую очередь лица пожилого возраста, должны сообщать о любых необычных абдоминальных симптомах (прежде всего о признаках желудочно-кишечного кровотечения), особенно на начальных стадиях лечения.
Пациентам, получающим сопутствующие препараты, способные увеличить риск изъязвления или кровотечения, например, гепарин в качестве лечебного средства или в числе общих назначений пациентам пожилого возраста, другие нестероидные противовоспалительные препараты или ацетилсалициловую кислоту в дозах ≥500 мг однократно или при общей суточной дозе ≥3 г, не рекомендуется комбинация с мелоксикамом (см. раздел «Взаимодействия с другими лекарственными препаратами»).
Артрозанследует отменить при обострении пептической язвы или желудочно-кишечного кровотечения.
НПВП необходимо применять с осторожностью пациентам с желудочно-кишечными заболеваниями в анамнезе (язвенный колит, болезнь Крона) из-за возможного обострения данных заболеваний (см. раздел «Описание нежелательных реакций, которые проявляются при стандартном применении ЛП и меры, которые следует принять в этом случае»).
Сердечно-сосудистые и цереброваскулярные явления
Пациентам с гипертензией и/или застойной сердечной недостаточностью от легкой до умеренной степени тяжести в анамнезе необходимы надлежащий мониторинг и медицинские консультации, поскольку при терапии НПВП отмечались задержка жидкости и отеки.
Пациентам, находящимся в группе риска, рекомендован клинический контроль артериального давления на исходном уровне и особенно на начальном этапе лечения мелоксикамом.
Информация, полученная в ходе клинических исследований, и эпидемиологические данные позволяют предположить, что применение некоторых НПВП, в том числе мелоксикама (особенно в высоких дозах при долгосрочном лечении), может быть ассоциировано с небольшим повышением риска возникновения артериальных тромботических явлений (например, инфаркта миокарда или инсульта). Данные, позволяющие исключить такой риск для мелоксикама, недостаточны.
Пациентам с неконтролируемой гипертензией, застойной сердечной недостаточностью, диагностированной ишемической болезнью сердца, болезнью периферических артерий и/или цереброваскулярным заболеванием можно проводить лечение мелоксикамом только после тщательной оценки его целесообразности. Такую же оценку следует провести до начала долгосрочного лечения пациентов с факторами риска развития сердечно-сосудистого заболевания (в их числе гипертензия, гиперлипидемия, сахарный диабет, курение).
Кожные реакции
Угрожающие жизни кожные реакции, например, синдром Стивенса—Джонсона (ССД), а также токсический эпидермальный некролиз (ТЭН) отмечались при приеме мелоксикама. Необходимо сообщить пациентам признаки и симптомы, а также внимательно отслеживать появление кожных реакций. Наиболее высокий риск возникновения ССД или ТЭН имеет место в течение первых недель лечения. Прием препарата Артрозан следует прекратить при наличии симптомов или признаков ССД или ТЭН (например, прогрессирующей кожной сыпи, часто с волдырями или поражением слизистых оболочек). Наилучших результатов при лечении ССД и ТЭН можно добиться при раннем диагностировании и немедленном прекращении приема любого подозреваемого препарата. Раннее прекращение терапии ассоциировано с лучшим прогнозом. Если у пациента в результате приема мелоксикама развился ССД или ТЭН, прием мелоксикама не следует возобновлять у данной категории пациентов.
Показатели функции печени и почек
Как и при применении других НПВП, отмечалось периодическое повышение уровня трансаминаз в сыворотке крови, повышение билирубина в сыворотке или других параметров функции печени, а также повышение уровня креатинина в сыворотке и азота мочевины крови, и другие отклонения лабораторных показателей. В большинстве случаев эти эффекты представляли собой незначительное проходящее повышение параметров выше нормальных значений. Если такая аномалия является значительной или стойкой, прием препарата Артрозанследует прекратить и провести необходимое обследование пациента.
Функциональная почечная недостаточность
НПВП, ингибируя сосудорасширяющее действие почечных простагландинов, могут вызвать функциональную почечную недостаточность, снижая скорость клубочковой фильтрации. Это нежелательное явление является дозозависимым. В начале лечения или после увеличения дозы рекомендуется тщательно проверить функцию почек, в том числе объем диуреза у пациентов со следующими факторами риска:
- пациенты пожилого возраста;
- сопутствующее лечение, например, ингибиторами АКФ, антагонистам ангиотензина-II, сартанами, диуретиками;
- гиповолемия (независимо от причины);
- застойная сердечная недостаточность;
- почечная недостаточность;
- нефротический синдром;
- волчаночная нефропатия;
- тяжелое нарушение функции печени (сывороточный альбумин <25 г/л или оценка ≥10 по шкале Чайлда — Пью).
В редких случаях НПВП могут вызывать интерстициальный нефрит, гломерулонефрит, медуллярный некроз почек или нефротический синдром.
Доза препарата Артрозану пациентов с терминальной стадией почечной недостаточности, находящихся на гемодиализе, не должна превышать 7,5 мг. Для пациентов с легкими и умеренными нарушениями функции почек (т.е. у пациентов с клиренсом креатинина более 25 мл/мин) снижение дозы не требуется.
Задержка натрия, калия и воды
НПВП могут вызывать задержку натрия, калия и воды и мешать натрийуретическому действию диуретиков. Более того, может иметь место снижение антигипертензивного действия антигипертензивных препаратов (см. раздел «Взаимодействия с другими лекарственными препаратами»). В результате у пациентов, подверженных этим эффектам, может развиться или обостриться отек, сердечная недостаточность или гипертензия. Для пациентов группы риска рекомендуется клинический мониторинг.
Гиперкалиемия
Развитию гиперкалиемии может способствовать сахарный диабет или сопутствующее лечение, которое увеличивает содержание калия в крови (см. раздел «Взаимодействия с другими лекарственными препаратами»). В этих случаях необходимо регулярно отслеживать уровень калия.
Совместное применение с пеметрекседом
Пациентам с почечной недостаточностью от легкой до умеренной степени тяжести необходимо прервать прием мелоксикама по меньшей мере за 5 дней до введения пеметрекседа, не принимать мелоксикам в день введения и в течение не менее 2 дней после введения пеметрекседа (см. раздел «Взаимодействия с другими лекарственными препаратами»).
Прочие предупреждения и меры предосторожности
Нежелательные реакции часто плохо переносятся пациентами пожилого возраста, лицами со слабым здоровьем или ослабленными пациентами, за которыми в этом случае необходим тщательный контроль. Как и при применении других НПВП, следует проявлять осторожность при лечении пожилых пациентов, у которых часто наблюдается нарушение функции почек, печени или сердца. У пациентов пожилого возраста наблюдается более высокая частота возникновения нежелательных реакций на НПВП, особенно желудочно-кишечное кровотечение и перфорация, которые могут привести к летальному исходу.
Мелоксикам, как и любой другой НПВП, может маскировать симптомы основного инфекционного заболевания.
Как и при приеме других НПВП вводимых в/м, в месте инъекции могут образоваться абсцессы и развиться некроз.
Прием мелоксикама может отрицательно сказаться на репродуктивной способности пациенток женского пола и не рекомендуется женщинам, предпринимающим попытки зачать ребенка. Женщинам, которые испытывают трудности с зачатием или которые проходят обследование по поводу бесплодия, следует рассмотреть возможность отмены мелоксикама (см. подраздел «Во время беременности или лактации»).
Этот лекарственный препарат содержит менее 1 ммоль натрия (23 мг) на ампулу 1,5 мл, т. е. практически «не содержит натрия».
Взаимодействия с другими лекарственными препаратами
Риски, связанные с гиперкалиемией
Определенные лекарственные препараты или терапевтические группы могут способствовать развитию гиперкалиемии: калиевые соли, калийсберегающие диуретики, ингибиторы ангиотензин-превращающего фермента (АКФ), антагонисты рецептора ангиотензина II, нестероидные противовоспалительные препараты, (низкомолекулярные или нефракционированные) гепарины, циклоспорин, такролимус и триметоприм.
Начало гиперкалиемии может зависеть от наличия ассоциированных факторов.
Этот риск повышается при совместном приеме перечисленных выше лекарственных препаратов с мелоксикамом.
Фармакодинамические взаимодействия
Другие нестероидные противовоспалительные препараты (НПВП) и ацетилсалициловая кислота
Не рекомендуется совместный прием с другими нестероидными противовоспалительными препаратами, ацетилсалициловой кислотой в дозах ≥500 мг однократно или в общей суточной дозе ≥3 г.
Кортикостероиды (например, глюкокортикоиды)
Необходимо соблюдать осторожность при совместном приеме глюкокортикоидов из-за повышенного риска кровотечения или изъязвления слизистой оболочки желудочно-кишечного тракта.
Антикоагулянты или гепарин
Значительно повышается риск кровотечения из-за ингибирования функции тромбоцитов и повреждения слизистой оболочки желудка и двенадцатиперстной кишки. НПВП могут усиливать эффект антикоагулянтов, например, варфарина (см. раздел «Необходимые меры предосторожности при применении»). Не рекомендуется совместное применение НПВП и антикоагулянтов или гепарина у пациентов пожилого возраста или в лечебных дозах. Из-за внутримышечного введения препарата раствор мелоксикама противопоказан пациентам, получающим антикоагулянты (см. разделы «Противопоказания»и «Необходимые меры предосторожности при применении»).
В других случаях (например, при назначении в превентивных дозах) при приеме гепарина необходимо соблюдать осторожность из-за повышенного риска кровотечения.
Препараты с тромболитическим и антитромбоцитарным действием
Риск кровотечения повышается из-за ингибирования функции тромбоцитов и повреждения слизистой оболочки желудка и двенадцатиперстной кишки.
Селективные ингибиторы обратного захвата серотонина (СИОЗС)
Повышенный риск желудочно-кишечного кровотечения.
Диуретики, ингибиторы АКФ и антагонисты ангиотензина II
НПВП могут снижать эффективность действия диуретиков и других антигипертензивных лекарственных препаратов. У пациентов с нарушенной функцией почек (например, пациентов с обезвоживанием или пожилых пациентов с нарушением функции почек) одновременный прием ингибитора АКФ или антагонистов ангиотензина II и ингибиторов циклооксигеназы может усилить нарушение функции почек, включая возможность острой почечной недостаточности, которая обычно обратима. Таким образом, эту комбинацию следует применять с осторожностью, особенно у пожилых пациентов. У пациентов должен быть достаточный уровень гидратации, и следует уделить внимание контролю за состоянием функции почек после начала сопутствующей лекарственной терапии, а также периодически на более поздних этапах (см. раздел «Необходимые меры предосторожности при применении»).
Другие антигипертензивные лекарственные препараты (например, блокаторы бета-рецепторов)
Может иметь место снижение антигипертензивного действия блокаторов бета-рецепторов (из-за ингибирования простагландинов, имеющих сосудорасширяющее действие).
Ингибиторы кальциневрина (например, циклоспорин, такролимус)
Нефротоксичность ингибиторов кальциневрина может увеличиваться под воздействием НПВП из-за влияния на почки, опосредованного простагландинами. Необходимо следить за показателями функции почек в ходе комбинированной терапии. Рекомендуется тщательно контролировать функцию почек, особенно у пациентов пожилого возраста.
Деферазирокс
Совместный прием мелоксикама и деферазирокса может повысить риск возникновения нежелательных реакций со стороны желудочно-кишечного тракта. Следует соблюдать осторожность при комбинировании этих лекарственных препаратов.
Фармакокинетические взаимодействия: влияние мелоксикама на фармакокинетику других лекарственных препаратов
Литий
Отмечалось, что НПВП повышают концентрации лития в крови (за счет снижения выведения лития почками), что может привести к токсическому действию. Поэтому одновременное применение препаратов лития и НПВП не рекомендуется (см. раздел «Необходимые меры предосторожности при применении»). Если данная комбинация представляется необходимой, следует тщательно контролировать концентрации лития в плазме при начале лечения, корректировке дозы и прекращении терапии мелоксикамом.
Метотрексат
НПВП способны снижать канальцевую секрецию метотрексата, таким образом увеличивая его концентрации в плазме. Поэтому пациентам, принимающим метотрексат в высоких дозах (более 15 мг в неделю), не рекомендуется совместный прием НПВП (см. раздел «Необходимые меры предосторожности при применении»).
Риск взаимодействия между НПВП и метотрексатом необходимо также учитывать у пациентов, принимающих метотрексат в низких дозах, особенно у пациентов с нарушением функции почек. Если требуется комбинированная терапия, необходимо контролировать результаты общего анализа крови и отслеживать функцию почек. Если между приемом НПВП и метотрексата прошло не более 3 дней, необходимо соблюдать осторожность, поскольку концентрация метотрексата в плазме может возрасти и привести к токсическому действию.
Хотя на фармакокинетику метотрексата (15 мг в неделю) совместный прием мелоксикама не оказывал значимого воздействия, следует учесть, что гематологическая токсичность метотрексата может усиливаться в результате терапии НПВП (см. раздел «Описание нежелательных реакций, которые проявляются при стандартном применении ЛП и меры, которые следует принять в этом случае»).
Пеметрексед
Пациентам с клиренсом креатинина от 45 до 79 мл/мин необходимо прекратить прием мелоксикама за 5 дней до введения пеметрекседа, не принимать мелоксикам в день введения пеметрекседа и в течение 2 дней после введения пеметрекседа. Если необходимо совместное применение мелоксикама и пеметрекседа, состояние пациентов необходимо тщательно отслеживать, особенно на предмет развития миелосупрессии и нежелательных реакций со стороны желудочно-кишечного тракта. Не рекомендуется одновременное применение мелоксикама и пеметрекседа пациентам с почечной недостаточностью тяжелой степени (клиренс креатинина ниже 45 мл/мин).
У пациентов с нормальной функцией почек (клиренс креатинина ≥ 80 мл/мин) прием мелоксикама в дозировке 15 мг может снизить выведение пеметрекседа, следовательно, увеличить частоту нежелательных явлений, вызванных пеметрекседом. Поэтому следует проявлять осторожность при введении 15 мг мелоксикама одновременно с пеметрекседом пациентам с нормальной функцией (клиренс креатинина ≥ 80 мл/мин).
Фармакокинетические взаимодействия: влияние других лекарственных препаратов на фармакокинетику мелоксикама
Холестирамин
Холестирамин ускоряет вывод мелоксикама за счет прекращения внутрипеченочной циркуляции; таким образом, клиренс мелоксикама возрастает на 50%, а период полувыведения снижается до 13 ± 3 часа. Это взаимодействие является клинически значимым.
Фармакокинетические взаимодействия: влияние комбинации мелоксикама и других лекарственных препаратов на фармакокинетику
Противодиабетические средства для перорального применения (производные сульфонилмочевины, натеглинид)
Мелоксикам выводится почти полностью за счет метаболизма в печени, причем этот метаболизм приблизительно на две трети опосредован ферментами цитохрома (CYP) P450 (основной путь CYP 2C9 и вспомогательный путь CYP 3A4) и на одну треть — другими путями, например, пероксидазным окислением. При одновременном введении мелоксикама и препаратов, заведомо ингибирующих CYP 2C9 и/или CYP 3A4 или метаболизирующихся ими, следует принимать во внимание возможность фармакокинетического взаимодействия. При применении комбинаций с такими лекарственными средствами, как противодиабетические средства для перорального применения (производные сульфонилмочевины, натеглинид), можно ожидать взаимодействия за счет CYP 2C9, которое может привести к повышению уровня этих препаратов и мелоксикама в плазме. При сопутствующем применении мелоксикама и производных сульфонилмочевины или натеглинида пациентов следует тщательно наблюдать на предмет гипогликемии.
При одновременном приеме антацидов, циметидина и дигоксина не было обнаружено никаких клинически значимых межлекарственных взаимодействий.
Детская популяция:
Исследования взаимодействия проводились только на взрослых.
Специальные предупреждения
Пациенты пожилого возраста
Рекомендуемая доза препарата у пациентов пожилого возраста составляет 7,5 мг в сутки (половина ампулы 1,5 мл).
Пациенты с повышенным риском развития нежелательных реакций
У пациентов с повышенным риском развития нежелательных реакций, например, желудочно-кишечными заболеваниями или факторами риска для сердечно-сосудистых заболеваний, лечение следует начинать в дозе 7,5 мг/сут (половина ампулы 1,5 мл).
Нарушение функции почек
Пациентам с тяжелыми нарушениями функции почек, не находящимся на гемодиализе, препарат Артрозан противопоказан. У пациентов с терминальной почечной недостаточностью, находящихся на гемодиализе, доза не должна превышать 7,5 мг в сутки (половина ампулы 1,5 мл). Пациентам с легкой и среднетяжелой печеночной недостаточностью (а именно с клиренсом креатинина более 25 мл/мин) снижение дозы не требуется.
Нарушение функции печени
При незначительном или умеренном снижении функции печени снижение дозы не требуется.
Дети
Артрозан, раствор для внутримышечного введения 15 мг/1,5 мл противопоказан детям и подросткам в возрасте младше 18 лет (см. раздел «Противопоказания»).
Во время беременности или лактации
Беременность
Прием препаратов, ингибирующих синтез простагландинов, может негативно сказаться на беременности и/или развитии эмбриона и плода. Данные эпидемиологических исследований свидетельствуют о повышенном риске выкидыша, развитии пороков сердца и гастрошизиса после приема ингибиторов синтеза простагландинов на ранних сроках беременности. Абсолютный риск развития пороков сердечно-сосудистой системы повышался от менее 1% до приблизительно 1,5%.
Предполагается, что риск возрастает с увеличением дозы и продолжительности лечения. У животных было показано, что введение ингибиторов синтеза простагландинов приводит к увеличению пре- и постимплантационной гибели и эмбриофетальной смертности. Кроме того, у животных, получавших ингибиторы синтеза простагландинов в период органогенеза, отмечалась возросшая частота различных пороков развития плода, в том числе пороков развития сердечно-сосудистой системы.
Во время первого и второго триместров беременности мелоксикам не следует применять, если это не обусловлено очевидной необходимостью. Если мелоксикам принимает женщина, предпринимающая попытки зачать ребенка, или в первом или втором триместрах беременности, дозу и период лечения следует минимизировать настолько, насколько это возможно.
В третьем триместре беременности воздействие любых ингибиторов синтеза простагландина может иметь следующие последствия.
*Во время третьего триместра беременности все ингибиторы синтеза простагландинов могут подвергать плод:
- сердечно-легочной токсичности (с преждевременным закрытием боталлова протока и легочной гипертензией)
- нарушению функции почек, которое может прогрессировать до почечной недостаточности с маловодием;
*У матери и плода в конце беременности возможно:
- возможное продление времени кровотечения, препятствование антиагрегации, который может возникнуть даже при приеме очень низких доз препарата;
- ингибирование сокращений матки, приводящего к задержке или увеличению продолжительности родов.
Соответственно, прием мелоксикама противопоказан в третьем триместре беременности.
Лактация
Несмотря на отсутствие отдельных исследований мелоксикама с участием людей, известно, что НПВП способны проникать в грудное молоко. Мелоксикам обнаружен в молоке лактирующих животных. Таким образом, препарат не рекомендуется женщинам, кормящим грудью.
Особенности влияния препарата на способность управлять транспортным средством или потенциально опасными механизмами
Специальных клинических исследований влияния препарата Артрозан на способность управлять автомобилем и механизмами не проводилось. Однако, следует принимать во внимание возможность развития головокружения и сонливости, нарушения зрения и других нарушений со стороны центральной нервной системы. Во время лечения пациентам необходимо соблюдать осторожность при управлении транспортными средствами и занятием другими видами деятельности, требующими повышенной концентрации внимания и быстроты реакции.
Рекомендации по применению
Режим дозирования
Одна инъекция 15 мг один раз в сутки.
НЕ ПРЕВЫШАТЬ ДОЗУ 15 мг/сут.
Лечение, как правило, должно быть ограничено одной инъекцией в начале терапии; в исключительных обоснованных случаях продолжительность лечения может составлять не более 2–3 дней (например, при невозможности других способов введения препарата).
Нежелательные реакции можно минимизировать путем применения наименьшей эффективной дозы в течение кратчайшего периода лечения, необходимого для контроля симптомов (см. раздел «Необходимые меры предосторожности при применении»). Следует периодически оценивать потребность пациента в уменьшении выраженности симптомов и его ответ на лечение.
Метод и путь введения
Для внутримышечного введения.
Введение Артрозан, раствор для внутримышечного введения 15 мг/1,5 мл осуществляется путем глубоких внутримышечных инъекций в верхний наружный квадрант ягодицы с соблюдением правил асептики. В случае повторного введения рекомендуется чередовать левую и правую стороны. Перед инъекцией необходимо удостовериться, что кончик иглы не попал в кровеносный сосуд.
В случае возникновения сильной боли при введении препарата, инъекцию необходимо немедленно прекратить.
Если один из тазобедренных суставов протезирован, препарат следует вводить с другой стороны.
Длительность лечения
Лечение, как правило, должно быть ограничено одной инъекцией в начале терапии; в исключительных обоснованных случаях продолжительность лечения может составлять не более 2–3 дней (например, при невозможности других способов введения препарата).
Для продолжения лечения, следует использовать пероральный путь введения (таблетки).
Меры, которые необходимо принять в случае передозировки
Симптомы: заторможенность, сонливость, тошнота, рвота, боль в животе, которые в целом являются обратимыми при поддерживающей терапии
Могут возникать желудочно-кишечные кровотечения. В результате значительной передозировки могут развиться гипертензия, острая почечная недостаточность, нарушение функции печени, угнетение дыхания, кома, судороги, сердечно-сосудистая недостаточность и остановка сердца. При терапевтическом применении НПВП были зарегистрированы анафилактоидные реакции, которые могут возникнуть после передозировки.
Лечение: симптоматическое и поддерживающие. Во время клинических исследований было показано, что холестирамин при пероральном приеме 4 г три раза в сутки ускоряет выведение мелоксикама.
Рекомендации по обращению за консультацией к медицинскому работнику для разъяснения способа применения лекарственного препарата
Не применимо
Описание нежелательных реакций, которые проявляются при стандартном применении ЛП и меры, которые следует принять в этом случае
Часто
- головная боль
- диспепсия, боль в животе, диарея, тошнота, рвота
- боль и отек в месте введения.
Нечасто
- анемия
- другие реакции гиперчувствительности немедленного типа
- головокружение, сонливость
– вертиго
- повышение уровня артериального давления, чувство «прилива» крови к лицу
- скрытое или явное желудочно-кишечное кровотечение, гастрит*, стоматит, запор, вздутие живота, отрыжка
- транзиторные изменения показателей функции печени (например, повышение активности трансаминаз или билирубина)
- зуд, кожная сыпь, ангиоотек*
- изменения показателей функции почек (повышение уровня креатинина, и/или мочевины в сыворотке крови), нарушения мочеиспускания, включая острую задержку мочи*
- поздняя овуляция*
- отеки.
Редко
- лейкопения, тромбоцитопения, изменения числа клеток крови, включая изменения лейкоцитарной формулы
– изменение настроения
– конъюнктивит, нарушения зрения, включая нечеткость зрения, шум в ушах
- сердцебиение
– бронхиальная астма у пациентов с аллергией к ацетилсалициловой кислоте и другим НПВП
- гастродуоденальные язвы, колит, эзофагит
– крапивница, токсический эпидермальный некролиз, синдром Стивенса-Джонсона.
Очень редко
- перфорация желудочно- кишечного тракта
– гепатит
– буллезный дерматит, мультиформная эритема
- острая почечная недостаточность.
Неизвестно (невозможно оценить на основании имеющихся данных)
– анафилактический шок, анафилактоидные реакции
- спутанность сознания, дезориентация
- фотосенсибилизация
– бесплодие у женщин.
Дополнительные сведения
Состав лекарственного препарата
Один мл раствора содержит
активное вещество - мелоксикам – 6.00 мг,
вспомогательные вещества – меглумин, полоксамер 188, гликофурол, глицин, натрия хлорид, 1 М раствор натрия гидроксида, вода для инъекций.
Описание внешнего вида, запаха, вкуса
Прозрачная зеленовато-желтая жидкость.
Форма выпуска и упаковка
По 2, 5 мл препарата в ампулы вместимостью 5 мл с двумя кольцами зеленого и желтого цвета в верхней части ампулы.
По 3 или 5 ампул помещают в контурную ячейковую упаковку из пленки поливинилхлоридной без фольги.
2 контурные упаковки по 5 ампул или 1 контурную упаковку по 3 ампулы вместе с инструкцией по применению на государственном и русском языках помещают в пачку из картона.
Срок хранения
5 лет.
Не применять по истечении срока годности!
Условия хранения
В защищенном от света месте при температуре не выше 25 °С
Хранить в недоступном для детей месте!
Условия отпуска из аптек
По рецепту.
Саудалық атауы
Артрозан®
Халықаралық патенттелмеген атауы
Мелоксикам
Дәрілік түрі, дозасы
Бұлшықет ішіне енгізуге арналған ерітінді, 6 мг/мл
Фармакотерапиялық тобы
Қабынуға қарсы және ревматизмге қарсы препараттар. Қабынуға қарсы және ревматизмге қарсы препараттар, стероидты емес. Оксикамдар. Мелоксикам.
АТХ коды: M01AC06
Қолданылуы
Артрозан, инъекцияға арналған ерітінді ересектерге қолдану үшін көрсетілген.
- Басқа енгізу жолдары қолайсыз болған кезде ревматоидты артриттің және шорбуындаған спондилиттің жедел өршуін қысқа мерзімді симптоматикалық емдеу.
Қолдануды бастағанға дейін қажетті мәліметтер тізбесі
Қолдануға болмайтын жағдайлар
- мелоксикамға немесе препараттың кез келген басқа компонентіне жоғары сезімталдық;
- 18 жасқа дейінгі балалар мен жасөспірімдер;
- ұқсас әсері бар заттарға, мысалы, қабынуға қарсы стероидты емес препараттарға (ҚҚСП), аспиринге аса жоғары сезімталдық. Мелоксикамды аспиринді немесе басқа ҚҚСП қабылдағаннан кейін демікпе, мұрын полиптері, ангионевроздық ісіну немесе есекжем симптомдары пайда болған пациенттерге қолдануға болмайды;
- алдыңғы ҚҚСП еміне байланысты анамнезіндегі асқазан-ішектен қан кету немесе тесілу;
- қайталанатын пептидтік ойық жарасы/белсенді түрдегі немесе анамнезіндегі қан кету (ойық жараның немесе қан кетудің дәлелденген екі немесе одан да көп көріністері);
- бауырдың ауыр жеткіліксіздігі;
- бүйректің ауыр жеткіліксіздігі (егер гемодиализ жүргізілмесе);
- асқазан-ішектен қан кету, цереброваскулярлық қан кетулер немесе анамнезінде басқа қан кетулер;
- жүректің ауыр жеткіліксіздігі;
- бұлшықетішілік гематоманың ықтимал даму қаупін ескере отырып, антикоагулянттарды бір мезгілде қабылдау;
- гемостаздың бұзылуы немесе антикоагулянттармен қатарлас емдеу (қарсы көрсетілімі енгізу жолымен байланысты);
- жүктіліктің үшінші триместрі.
Қолдану кезінде қажетті сақтық шаралары
Ампулалардағы Артрозан вена ішіне енгізуге арналмаған!
Симптомдарды бақылау үшін қажетті ең қысқа емдеу кезеңі ішінде ең аз тиімді дозаны қолдану арқылы жағымсыз реакцияларды мейлінше азайтуға болады («Қолдану жөніндегі ұсынымдар» бөлімін және төменде берілген асқазан-ішек жолы мен жүрек-қантамыр жүйесімен байланысты қауіптер тізімін қараңыз).
Емдік әсері жеткіліксіз болған жағдайда ұсынылатын ең жоғары тәуліктік дозаны арттыруға болмайды, сондай-ақ қосымша ем ретінде ҚҚСП-ны қолдануға болмайды, өйткені бұл біріктірілімнің дәлелденбеген емдік артықшылықтары кезінде уыттылықтың артуына әкелуі мүмкін. Мелоксикам мен басқа да ҚҚСП, оның ішінде циклооксигеназа-2 таңдаулы тежегіштерін бірге қолданудан аулақ болу керек.
Мелоксикам жедел ауырсыну симптомдарын басуды қажет ететін пациенттерді емдеу үшін жарамсыз.
Егер бірнеше күн ішінде жақсару байқалмаса, емдеудің клиникалық пайдасын қайта бағалау керек.
Мелоксикаммен емдеу басталғанға дейін пациенттің толық сауығуына көз жеткізу үшін анамнезіндегі эзофагит, гастрит және/немесе пептидтік ойық жараның кез келген жағдайларын мұқият зерттеу керек. Мелоксикам алатын, анамнезінде осындай аурулары бар пациенттің жай-күйін ықтимал қайталану мәніне тұрақты бақылау керек.
Ас қорыту жүйесіне әсері
Басқа ҚҚСП қолданғандағыдай, емдеу кезінде кез келген уақытта ықтимал өлімге әкелетін асқазан-ішектен қан кету, алаңдататын симптомдардың болуымен немесе анамнезінде елеулі асқазан-ішек бұзылуларымен де, онсыз да ойық жаралар немесе тесілу туындауы мүмкін. Асқазан-ішектен қан кету, ойық жара немесе тесілу қаупі анамнезінде ойық жара ауруы бар пациенттерде, әсіресе оның асқынуы қан кету немесе тесілу кезінде («Қолдануға болмайтын жағдайлар» бөлімін қараңыз) және егде жастағы пациенттерде ҚҚСП дозаларына тікелей пропорционалды түрде артады. Мұндай пациенттер емдеуді ең аз ықтимал дозадан бастау керек. Осы пациенттерге, сондай-ақ асқазан-ішек жолы тарапынан құбылыстардың пайда болу қаупін арттыратын төмен дозада аспиринді немесе басқа да препараттарды қабылдауды қажет ететін пациенттерге қорғаныш әсері бар препараттармен (мысалы, мизопростол немесе протонды помпа тежегіштері) біріктірілген ем тағайындау мүмкіндігін қарастырған жөн.
Анамнезінде АІЖ тарапынан уытты құбылыстары бар пациенттер, бірінші кезекте егде жастағы адамдар кез келген ерекше абдоминалдық симптомдар (ең алдымен асқазан-ішектен қан кету белгілері туралы), әсіресе емдеудің бастапқы кезеңдерінде хабарлауы тиіс.
Ойық жараның немесе қан кету қаупін арттыруы мүмкін қатарлас препараттарды, мысалы, емдік дәрі ретінде гепаринді қабылдайтын пациенттерге немесе оның ішінде жалпы мақсаттағы егде жастағы пациенттерге қабынуға қарсы стероидты емес басқа препараттар немесе ацетилсалицил қышқылы ≥500 мг дозаларда бір рет немесе жалпы тәуліктік дозада ≥3 г мелоксикаммен біріктірілім ұсынылмайды («Басқа дәрілік препараттармен өзара әрекеттесу» бөлімін қараңыз).
Артрозан пептидтік ойық жара немесе асқазан-ішек қан кетуі өршіген кезде тоқтатылуы керек.
Анамнезінде асқазан-ішек аурулары бар (ойық жара колиті, Крон ауруы) пациенттерге осы аурулардың ықтимал асқынуына байланысты ҚҚСП-ны сақтықпен қолдану қажет («ДП стандартты қолданғанда пайда болатын жағымсыз реакциялардың сипаттамасы және бұл жағдайда қабылдануы тиіс шаралар» бөлімін қараңыз).
Жүрек-қан тамырлары және цереброваскулярлық құбылыстар
Анамнезінде жеңілден орташаға дейін ауырлық дәрежелі гипертензиясы бар және/немесе іркіліс жүрек жеткіліксіздігі бар пациенттерге тиісті мониторинг және медициналық кеңестер қажет, өйткені ҚҚСП-ны емдеу кезінде сұйықтықтың іркілуі мен ісіну байқалған.
Қауіп тобындағы пациенттерге бастапқы деңгейде және әсіресе мелоксикаммен емдеудің бастапқы кезеңінде артериялық қысымды клиникалық бақылау ұсынылады.
Клиникалық зерттеулер барысында алынған ақпарат және эпидемиологиялық деректер кейбір ҚҚСП, оның ішінде мелоксикам (әсіресе ұзақ мерзімді емдеу кезінде жоғары дозада) қолдану артериялық тромбоздық құбылыстардың (мысалы, миокард инфарктісі немесе инсульт) туындау қаупінің шамалы жоғарылауымен байланысты болуы мүмкін деп болжауға мүмкіндік береді. Мелоксикам үшін мұндай қауіпті жоққа шығаруға мүмкіндік беретін деректер жеткіліксіз.
Бақыланбайтын гипертензиясы, іркілісті жүрек жеткіліксіздігі, жүректің ишемиялық ауруы, шеткері артерия ауруы және/немесе цереброваскулярлық ауруы диагнозы қойылған пациенттерге мелоксикаммен емдеуді оның орындылығын мұқият бағалағаннан кейін ғана жүргізуге болады. Осындай бағалауды жүрек-қан тамырлары ауруының даму қаупі факторларымен (оның ішінде гипертензия, гиперлипидемия, қант диабеті, шылым шегу) пациенттерді ұзақ мерзімді емдеу басталғанға дейін жүргізген жөн.
Тері реакциялары
Өмірге қауіп төндіретін тері реакциялары, мысалы, Стивенс—Джонсон синдромы (СДС), сондай-ақ уытты эпидермальді некролиз (УЭН) мелоксикам қабылдаған кезде байқалды. Пациенттерге белгілер мен симптомдарды хабарлау, сондай-ақ тері реакцияларының пайда болуын мұқият қадағалау қажет. СДС немесе УЭН пайда болуының ең жоғары қаупі емдеудің алғашқы аптасында орын алады. Артрозан препаратын қабылдауды СДС немесе УЭН симптомдары немесе белгілері (мысалы, жиі күлдіреуікпен немесе шырышты қабықтардың зақымдануымен болатын, үдемелі тері бөртпесі) болған кезде тоқтату керек. СДС және УЭН емдеу кезінде ең жақсы нәтижелерге ерте диагностикалау және кез келген күдікті препаратты қабылдауды дереу тоқтату кезінде қол жеткізуге болады. Емдеуді ерте тоқтату ең жақсы болжаммен байланысты. Егер пациентте мелоксикам қабылдау нәтижесінде СДС немесе УЭН дамыған болса, мелоксикам қабылдауды пациенттердің осы санатында қайта бастау керек.
Бауыр мен бүйрек функциясының көрсеткіштері
Басқа ҚҚСП қолданғандағыдай, қан сарысуындағы трансаминазалар деңгейінің мезгіл-мезгіл жоғарылауы, сарысудағы билирубиннің немесе бауыр функциясының басқа параметрлерінің жоғарылауы, сондай-ақ қан сарысуындағы креатинин мен қанның мочевина азоты деңгейінің жоғарылауы және зертханалық көрсеткіштердің басқа да ауытқулары байқалды. Көптеген жағдайларда бұл әсерлер қалыпты мәндерден жоғары параметрлердің шамалы жоғарылауы болды. Егер мұндай аномалия елеулі немесе тұрақты болса, Артрозан препаратын қабылдауды тоқтату және пациентке қажетті тексеру жүргізу керек.
Функционалдық бүйрек жеткіліксіздігі
Бүйрек простагландиндерінің тамырын кеңейтетін әсерін тежей отырып, ҚҚСП шумақтық сүзілу жылдамдығын төмендетіп, функционалдық бүйрек жеткіліксіздігін тудыруы мүмкін. Бұл жағымсыз құбылыс дозаға тәуелді болып табылады. Емдеудің басында немесе дозаны арттырғаннан кейін бүйрек функциясын, оның ішінде келесі қауіп факторлары бар пациенттердегі диурез көлемін мұқият тексеру ұсынылады:
- егде жастағы пациенттер;
- қатарлас емдеу, мысалы, АӨФ тежегіштерімен, ангиотензин-II антагонистерімен, сартандармен, диуретиктермен;
- гиповолемия (себептеріне қарамастан);
- іркілісті жүрек жеткіліксіздігі;
- бүйрек жеткіліксіздігі;
- нефроздық синдром
- қызыл жегі нефропатиясы;
- бауыр функциясының ауыр бұзылуы (сарысулық альбумин <25 г/л немесе Чайлд— Пью шкаласы бойынша ≥10 бағалау).
Сирек жағдайларда ҚҚСП интерстициальді нефрит, гломерулонефрит, бүйректің медуллярлы некрозын немесе нефроздық синдромды тудыруы мүмкін.
Гемодиализдегі бүйрек жеткіліксіздігінің терминалдық сатысы бар пациенттерде Артрозан препаратының дозасы 7,5 мг-нан аспауы тиіс. Бүйрек функциясының жеңіл және орташа бұзылулары бар пациенттер үшін (яғни креатинин клиренсі 25 мл/мин артық пациенттерде) дозаны төмендету талап етілмейді.
Натрий, калий және судың кідіруі
ҚҚСП натрий, калий және судың кідіруін тудыруы және диуретиктердің натрий-уретикалық әсеріне кедергі келтіруі мүмкін. Сонымен қатар, антигипертензивті препараттардың гипертензияға қарсы әсері төмендеуі мүмкін («Басқа дәрілік препараттармен өзара әрекеттесу» бөлімін қараңыз). Нәтижесінде осы әсерлерге ұшыраған пациенттерде ісіну, жүрек жеткіліксіздігі немесе гипертензия дамуы немесе өршуі мүмкін. Қауіп тобындағы пациенттер үшін клиникалық мониторинг ұсынылады.
Гиперкалиемия
Гиперкалиемияның дамуына қант диабеті немесе қандағы калий мөлшерін арттыратын қатарлас ем ықпал етуі мүмкін («Басқа дәрілік препараттармен өзара әрекеттесу» бөлімін қараңыз). Бұл жағдайларда калий деңгейін үнемі бақылау қажет.
Пеметрекседпен біріктіріп қолдану
Бүйрек жеткіліксіздігінің жеңілден орташаға дейін ауырлық дәрежесі бар пациенттерге пеметрекседті енгізгенге дейін кем дегенде 5 күн бұрын мелоксикам қабылдауды тоқтату қажет, пеметрекседті енгізгеннен кейін кем дегенде 2 күн ішінде мелоксикам қабылдамау керек («Басқа дәрілік препараттармен әрекеттесу» бөлімін қараңыз)
Басқа да ескертулер мен сақтандыру шаралары
Егде жастағы пациенттер, денсаулығы нашар адамдар немесе әлсіреген пациенттер жағымсыз реакцияларды жиі көтере алмайды, бұл жағдайда оларға мұқият бақылау жүргізу қажет. Басқа ҚҚСП қолданғандағыдай, бүйрек, бауыр немесе жүрек функциясының бұзылуы жиі байқалатын егде пациенттерді емдеуде сақтық танытқан жөн. Егде жастағы пациенттерде ҚҚСП-ға жағымсыз реакциялардың пайда болу жиілігі, әсіресе өлімге әкеп соғуы мүмкін, асқазан-ішектен қан кету және асқазанның тесілуі байқалады.
Мелоксикам, кез-келген басқа ҚҚСП сияқты, негізгі инфекциялық аурудың симптомдарын жасыра алады.
Б/і енгізілетін басқа ҚҚСП қабылдаған кездегідей, инъекция орнында абсцесстер пайда болуы және некроз дамуы мүмкін.
Мелоксикамды қабылдау әйел жынысты пациенттердің ұрпақ өрбіту қабілетіне теріс әсер етуі мүмкін және жүкті болуға әрекет жасап жүрген әйелдерге қабылдау ұсынылмайды. Жүкті болуда қиындықтарға тап болған және бедеулікке байланысты қарап тексеруден өтіп жүрген әйелдер мелоксикамды тоқтату мүмкіндігін қарастырғаны жөн («Жүктілік немесе лактация кезінде» бөлімін қараңыз).
Бұл дәрілік препараттың құрамында 1,5 мл ампулаға 1 ммольден (23 мг) кем натрий бар, яғни іс жүзінде «құрамында натрий жоқ».
Басқа дәрілік препараттармен өзара әрекеттесуі
Гиперкалиемиямен байланысты қауіптер
Белгілі бір дәрілік препараттар немесе емдік топтар гиперкалиемияның дамуына ықпал етуі мүмкін: калий тұздары, калий жинақтаушы диуретиктер, ангиотензин-өзгертетін фермент (АӨФ) тежегіштері, ангиотензин II рецепторының антагонистері, қабынуға қарсы стероидты емес препараттар, (төмен молекулалық немесе фракцияланбаған) гепариндер, циклоспорин, такролимус және триметоприм.
Гиперкалиемияның басталуы астасқан факторлардың болуына байланысты болуы мүмкін.
Бұл қауіп жоғарыда аталған дәрі-дәрмектерді мелоксикаммен бірге қабылдағанда артады.
Фармакодинамикалық өзара әрекеттесуі
Қабынуға қарсы стероидты емес басқа препараттар (ҚҚСП) және ацетилсалицил қышқылы
Басқа стероидты емес қабынуға қарсы препараттармен, ацетилсалицил қышқылымен бір рет ≥500 мг дозада немесе жалпы тәуліктік дозада ≥3 г бірге қабылдау ұсынылмайды.
Кортикостероидтар (мысалы, глюкокортикоидтар)
Қан кету немесе асқазан-ішек жолының шырышты қабығында ойық жара қаупінің жоғарылауына байланысты глюкокортикоидтарды бірге қабылдағанда сақ болу қажет.
Антикоагулянттар немесе гепарин
Тромбоциттер функциясының тежелуіне және асқазан мен он екі елі ішектің шырышты қабығының зақымдануына байланысты қан кету қаупі айтарлықтай артады. ҚҚСП антикоагулянттардың, мысалы варфариннің әсерін күшейтуі мүмкін («Қолдану кезіндегі қажетті сақтық шаралары» бөлімін қараңыз). Егде жастағы пациенттерде немесе емдік дозаларда ҚҚСП және антикоагулянттарды немесе гепаринді бірге қолдану ұсынылмайды. Препаратты бұлшықет ішіне енгізуге байланысты мелоксикам ерітіндісін антикоагулянттар алатын пациенттерге қолдануға болмайды («Қолдануға болмайтын жағдайлар» және «Қолдану кезіндегі қажетті сақтық шаралары» бөлімдерін қараңыз).
Басқа жағдайларда (мысалы, превентивті дозаларда тағайындағанда) гепаринді қабылдаған кезде қан кету қаупінің жоғарылауына байланысты сақ болу қажет.
Тромболитикалық және антитромбоциттік әсері бар препараттар
Тромбоциттер функциясының тежелуіне және асқазан мен он екі елі ішектің шырышты қабығының зақымдануына байланысты қан кету қаупі артады.
Серотонинді кері қармаудың селективті тежегіштері (СКҚСТ)
Асқазан-ішек қан кетуінің қаупі жоғары.
Диуретиктер, АӨФ тежегіштері және ангиотензин II антагонистері
ҚҚСП диуретиктер мен басқа да антигипертензивті дәрілік препараттардың әсерінің тиімділігін төмендетуі мүмкін. Бүйрек функциясы бұзылған пациенттерде (мысалы, сусыздандыруы бар пациенттерде немесе бүйректің функциясы бұзылған егде жастағы пациенттерде) АӨФ тежегішін немесе ангиотензин II антагонистерін және циклооксигеназа тежегіштерін бір мезгілде қабылдау бүйрек функциясының бұзылуын, әдетте қайтымды жедел бүйрек жеткіліксіздігі мүмкіндігін қоса алғанда, күшейтуі мүмкін. Осылайша, бұл біріктірілімді, әсіресе егде жастағы пациенттерге сақтықпен қолдану керек. Пациенттерде гидратацияның жеткілікті деңгейі болуы тиіс және қатарлас дәрілік ем басталғаннан кейін, сондай-ақ мезгіл-мезгіл анағұрлым кеш кезеңдерде бүйрек функциясының жай-күйін бақылауға назар аудару керек («Қолдану кезіндегі қажетті сақтық шаралары» бөлімін қараңыз).
Басқа антигипертензивті дәрілік препараттар (мысалы, бета-рецепторлардың блокаторлары)
Бета-рецепторлар блокаторларының антигипертензивті әсерінің төмендеуі орын алуы мүмкін (тамырды кеңейтетін әсері бар простагландиндердің тежелуіне байланысты).
Кальциневриннің тежегіштері (мысалы, циклоспорин, такролимус)
Кальциневрин тежегіштерінің нефроуыттылығы простагландиндермен байланысты бүйрекке әсер етуінен ҚҚСП әсерімен ұлғаюы мүмкін. Біріктірілген терапия барысында бүйрек функциясының көрсеткіштерін бақылау қажет. Бүйрек функциясын, әсіресе егде жастағы пациенттерде мұқият бақылау ұсынылады.
Деферазирокс
Мелоксикам мен деферазироксты бірлесіп қабылдау асқазан-ішек жолы тарапынан жағымсыз реакциялардың пайда болу қаупін арттыруы мүмкін. Осы дәрілік препараттарды біріктіріп қолданғанда сақ болу керек.
Фармакокинетикалық өзара әрекеттесуі: мелоксикамның басқа дәрілік препараттардың фармакокинетикасына әсері
Литий
ҚҚСП қандағы литий концентрациясын арттырады (бүйрек арқылы литий шығарылуының төмендеуі есебінен), бұл уытты әсерге әкелуі мүмкін. Сондықтан, литий және ҚҚСП препараттарын бір мезгілде қолдану ұсынылмайды («Қолдану кезіндегі қажетті сақтық шаралары» бөлімін қараңыз). Егер берілген біріктірілім қажет болса, емдеуді бастаған, дозаны түзеткен және мелоксикаммен емдеуді тоқтатқан кезде плазмадағы литий концентрациясын мұқият бақылау керек.
Метотрексат
ҚҚСП метотрексаттың өзекшелік секрециясын төмендетуге қабілетті, осылайша оның плазмадағы концентрациясын арттырады. Сондықтан метотрексатты жоғары дозада (аптасына 15 мг-дан астам) қабылдайтын пациенттерге ҚҚСП бірге қабылдау ұсынылмайды («Қолдану кезіндегі қажетті сақтық шаралары» бөлімін қараңыз»).
ҚҚСП мен метотрексат арасындағы өзара әрекеттесу қаупін метотрексат төмен дозада қабылдайтын пациенттерде, әсіресе бүйрек функциясы бұзылған пациенттерде ескеру қажет. Егер біріктірілген ем жүргізу қажет болса, жалпы қан талдауының нәтижелерін бақылау және бүйректің функциясын қадағалау қажет. Егер ҚҚСП мен метотрексатты қабылдау арасында 3 күннен аспайтын уақыт өтсе, сақтық таныту қажет, өйткені плазмадағы метотрексат концентрациясы өсіп, уытты әсерге әкелуі мүмкін.
Метотрексаттың фармакокинетикасына (аптасына 15 мг) мелоксикамды бірлесіп қабылдау елеулі әсер етпесе де, метотрексаттың гематологиялық уыттылығы ҚҚСП емінің нәтижесінде күшеюі мүмкін екендігін ескеру керек («ДП стандартты қолданғанда пайда болатын жағымсыз реакциялардың сипаттамасы және бұл жағдайда қабылдануы тиіс шаралар» бөлімін қараңыз).
Пеметрексед
Креатинин клиренсі 45-тен 79 мл/мин-ге дейінгі пациенттерге пеметрекседті енгізгенге дейін 5 күн бұрын мелоксикам қабылдауды тоқтату қажет, пеметрекседті енгізген күні және пеметрекседті енгізгеннен кейін 2 күн ішінде мелоксикам қабылдамауы қажет. Егер мелоксикам мен пеметрекседті бірге қолдану қажет болса, пациенттердің жай-күйін, әсіресе миелосупрессияның және асқазан-ішек жолы тарапынан жағымсыз реакциялардың дамуына мұқият қадағалау қажет. Ауыр дәрежедегі бүйрек жеткіліксіздігі бар (креатинин клиренсі 45 мл/мин төмен) пациенттерге мелоксикам мен пеметрекседті бір мезгілде қолдану ұсынылмайды.
Бүйрек функциясы қалыпты пациенттерде (креатинин клиренсі ≥ 80 мл/мин) 15 мг дозада мелоксикам қабылдау пеметрекседтің шығарылуын төмендетуі мүмкін, демек, пеметрексед тудырған жағымсыз құбылыстардың жиілігін ұлғайтуы мүмкін. Сондықтан бүйрек функциясы қалыпты пациенттерге (креатинин клиренсі ≥ 80 мл/мин) пеметрекседпен бір мезгілде 15 мг мелоксикамды енгізген кезде сақтық таныту керек.
Фармакокинетикалық өзара әрекеттесуі: басқа дәрілік препараттардың мелоксикам фармакокинетикасына әсері
Холестирамин
Холестирамин бауырішілік циркуляцияны тоқтату есебінен мелоксикамның шығарылуын тездетеді; осылайша, мелоксикам клиренсі 50% - ға артады, ал жартылай шығарылу кезеңі 13 ± 3 сағатқа дейін төмендейді. Бұл өзара әрекеттесу клиникалық маңызды болып табылады.
Фармакокинетикалық өзара әрекеттесуі: мелоксикам және басқа да дәрілік препараттар біріктірілімінің фармакокинетикаға әсері
Пероральді қабылдауға арналған диабетке қарсы дәрілер (сульфонилмочевинаның туындылары, натеглинид)
Мелоксикам бауырдағы метаболизм есебінен толығымен дерлік шығарылады, бұл метаболизм шамамен үштен екісіне цитохром (CYP) P450 ферменттерімен (CYP 2C9 негізгі жолы және CYP 3A4 қосалқы жолы) және үштен біріне — басқа жолдармен, мысалы, пероксидазды тотығумен байланысты. Мелоксикам мен CYP 2C9 және/немесе CYP 3A4 алдын ала тежейтін немесе метаболизденетін препараттарды бір мезгілде енгізгенде фармакокинетикалық өзара әрекеттесу мүмкіндігін назарға алған жөн. Пероральді қолдануға арналған диабетке қарсы дәрілер (сульфонилмочевинаның туындылары, натеглинид) сияқты дәрілік заттармен біріктірілімдерді қолданған кезде осы препараттар мен плазмадағы мелоксикам деңгейінің артуына әкелуі мүмкін, CYP 2C9 есебінен өзара әрекеттесуді күтуге болады. Мелоксикам және сульфонилмочевинаның туындыларын немесе натеглинидті бірге қолданғанда пациенттерді гипогликемия белгісіне мұқият бақылау керек.
Антацидтерді, циметидинді және дигоксинді бір мезгілде қабылдағанда ешқандай клиникалық маңызы бар дәріаралық өзара әрекеттесулер байқалған жоқ.
Балалар популяциясы:
Өзара әрекеттесуді зерттеу ересектерге ғана жүргізілді.
Арнайы ескертулер
Егде жастағы пациенттер
Егде жастағы пациенттерде препараттың ұсынылатын дозасы тәулігіне 7,5 мг (ампуланың жартысы 1,5 мл) құрайды.
Жағымсыз реакциялардың даму қаупі жоғары пациенттер
Жағымсыз реакциялардың даму қаупі жоғары, мысалы, асқазан-ішек аурулары немесе жүрек-қантамырлары аурулары үшін қауіп факторлары бар пациенттерде емдеуді тәулігіне 7,5 мг (ампуланың жартысы 1,5 мл) дозада бастау керек.
Бүйрек функциясының бұзылуы
Бүйрек функциясының ауыр бұзылыстары бар, гемодиализ алмайтын пациенттерге Артрозан препаратын қолдануға болмайды. Гемодиализдегі терминалдық бүйрек жеткіліксіздігі бар пациенттерде доза тәулігіне 7,5 мг-дан (ампуланың жартысы 1,5 мл) аспауы тиіс. Ауырлығы жеңіл және орташа бауыр жеткіліксіздігі бар (атап айтқанда, креатинин клиренсі 25 мл/мин-дан артық) пациенттерге дозаны төмендету талап етілмейді.
Бауыр функциясының бұзылуы
Бауыр функциясы шамалы немесе орташа бұзылғанда дозаны төмендету талап етілмейді.
Балалар
Артрозан, бұлшықет ішіне енгізуге арналған 15 мг/1,5 мл ерітіндіні 18 жастан кіші балалар мен жасөспірімдерге қолдануға болмайды («Қолдануға болмайтын жағдайлар» бөлімін қараңыз).
Жүктілік немесе лактация кезінде
Жүктілік
Простагландиндер синтезін тежейтін препараттарды қабылдау жүктілікке және/немесе эмбрион мен шарананың дамуына теріс әсер етуі мүмкін. Эпидемиологиялық зерттеулер деректері жүктіліктің ерте кезеңінде простагландиндер синтезінің тежегіштерін қабылдағаннан кейін түсік тастау қаупінің жоғарылағаны, жүрек кемістіктері мен гастрошизистің дамығаны туралы куәландырады. Жүрек-қантамыр жүйесі кемістіктерінің абсолюттік даму қаупі 1% - дан шамамен 1,5% - ға дейін өсті.
Дозаны және емдеу ұзақтығын арттырған сайын қауіп те артады деп болжанады. Жануарларда простагландиндер синтезінің тежегіштерін енгізу пре- және постимплантация өлімнің және эмбриофеталдық өлім-жітімнің артуына әкеледі деп көрсетілген. Бұдан басқа, органогенез кезеңінде простагландиндер синтезінің тежегіштерін алған шарананың әртүрлі даму кемістіктерінің, соның ішінде жүрек-тамыр жүйесінің даму кемістіктерінің өсу жиілігі байқалды.
Жүктіліктің бірінші және екінші триместрінде, егер бұл айқын қажеттілікке байланысты болмаса, мелоксикамды қолдануға болмайды. Егер мелоксикам жүкті болуға әрекет жасап жүрген әйел немесе жүктіліктің бірінші немесе екінші триместрінде қабылдаса, дозаны және емдеу кезеңін мүмкіндігінше мейлінше азайту керек.
Жүктіліктің үшінші триместрінде простагландин синтезінің кез келген тежегіштерінің әсері келесі салдарларға ие болуы мүмкін.
* Жүктіліктің үшінші триместрінде барлық простагландиндер синтезінің тежегіштері шарананы:
- жүрек-өкпе уыттылығына (боталл түтігінің уақытынан бұрын жабылуы және өкпе гипертензиясы)
- қағанақ суының аздығымен бүйрек жеткіліксіздігіне дейін үдеуі мүмкін, бүйрек функциясының бұзылуына ұшырата алады;
* Жүктіліктің соңында ана мен шаранада:
- қан кету уақытының ықтимал ұзаруы, антиагрегация бөгелуі, бұл препараттың өте төмен дозаларын қабылдағанда да пайда болуы мүмкін;
- босану ұзақтығын кешіктіруге немесе ұзартуға әкелетін жатырдың қысқаруын тежеу мүмкін.
Тиісінше, мелоксикамды жүктіліктің үшінші триместрінде қолдануға болмайды.
Лактация
Адамдардың қатысуымен жүргізілген жеке зерттеулердің жоқтығына қарамастан, ҚҚСП емшек сүтіне енуге қабілетті екені белгілі. Мелоксикам лактациядағы жануарлардың сүтінен табылған. Осылайша, препарат бала емізетін әйелдерге қолдану үшін ұсынылмайды.
Препараттың көлік құралын немесе қауіптілігі зор механизмдерді басқару қабілетіне әсер ету ерекшеліктері
Автомобиль мен механизмдерді басқару қабілетіне Артрозан препаратының әсеріне арнайы клиникалық зерттеулер жүргізілген жоқ. Алайда, бас айналудың және ұйқышылдықтың, көрудің бұзылуы және орталық жүйке жүйесі тарапынан басқа да бұзылулардың даму мүмкіндігін ескеру керек. Емдеу кезінде пациенттер көлік құралдарын басқару және жоғары зейінділік пен реакцияның жылдамдығын талап ететін басқа да қызмет түрлерімен айналысу кезінде сақтық таныту қажет.
Қолдану бойынша ұсынымдар
Дозалау режимі
Тәулігіне бір рет 15 мг бір инъекция.
ТӘУЛІГІНЕ 15 МГ ДОЗАДАН АСЫРМАУ.
Емдеу, әдетте, емнің басында бір инъекциямен ғана шектелуі тиіс; айрықша негізделген жағдайларда емдеу ұзақтығы 2-3 күннен аспауы тиіс (мысалы, препаратты енгізудің басқа тәсілдері мүмкін болмаған жағдайда).
Жағымсыз реакцияларды симптомдарды бақылау үшін қажетті емдеудің ең қысқа кезеңі ішінде ең аз тиімді дозаны қолдану арқылы мейлінше азайтуға болады («Қолдану кезіндегі қажетті сақтық шаралары» бөлімін қараңыз). Пациентті симптомдардың айқындылығын азайту қажеттілігін және оның емдеуге жауаптарын кезең-кезеңмен бағалау керек.
Енгізу әдісі мен жолы
Бұлшықет ішіне енгізу үшін.
Артрозан, бұлшықет ішіне енгізуге арналған 15 мг/1,5 мл ерітіндіні енгізу асептика ережелерін сақтай отырып, бөксенің жоғарғы сыртқы квадрантына терең бұлшықетішілік инъекция жасау жолымен жүзеге асырылады. Қайта енгізілген жағдайда, сол және оң жақты алмастыру ұсынылады. Инъекция алдында иненің ұшы қантамырларына түспегеніне көз жеткізу керек.
Препаратты енгізген кезде қатты ауырсыну пайда болған жағдайда инъекцияны дереу тоқтату қажет.
Егер жамбас буындарының біреуі протезделген болса, препаратты екінші жағына енгізу керек.
Емдеу ұзақтығы
Емдеу, әдетте, емнің басында бір инъекциямен ғана шектелуі тиіс; айрықша негізделген жағдайларда емдеу ұзақтығы 2-3 күннен аспауы тиіс (мысалы, препаратты енгізудің басқа тәсілдері мүмкін болмаған жағдайда).
Емдеуді жалғастыру үшін пероральді енгізу жолын (таблеткалар) пайдалану керек.
Артық дозалану жағдайында қабылдануы қажет шаралар
Симптомдары: мәңгіру, ұйқышылдық, жүрек айнуы, құсу, іштің ауыруы, бұл жалпы алғанда, демеуші ем кезінде қайтымды болып табылады.
Асқазан-ішек қан кетулер туындауы мүмкін. Едәуір артық дозалану нәтижесінде гипертензия, жедел бүйрек жеткіліксіздігі, бауыр функциясының бұзылуы, тыныс алудың тежелуі, кома, құрысулар, жүрек-қантамырларының жеткіліксіздігі және жүректің тоқтауы дами алады. ҚҚСП-ны емдік қолданғанда артық дозаланудан кейін туындауы мүмкін анафилактоидты реакциялар тіркелген.
Емі:симптоматикалық және демеуші. Клиникалық зерттеулер кезінде тәулігіне үш рет 4 г холестираминді пероральді қабылдағанда ол мелоксикамның шығарылуын тездететіні көрсетілді.
Дәрілік препаратты қолдану тәсілін түсіндіру үшін медицина қызметкеріне кеңес беру үшін жүгіну бойынша ұсынымдар
Қатысты емес
ДП стандартты қолдану кезінде пайда болатын жағымсыз реакциялардың сипаттамасы
және бұл жағдайда қабылдануы тиіс шаралар
Жиі
- бас ауыру
- диспепсия, іштің ауыруы, диарея, жүрек айнуы, құсу
- енгізу орнының ауыруы және ісіну.
Жиі емес
- анемия
- дереу түрдегі басқа да аса жоғары сезімталдық реакциялары
- бас айналу, ұйқышылдық
- вертиго
- артериялық қысым деңгейінің жоғарылауы, қанның бетке «тебу» сезімі
- жасырын немесе айқын асқазан-ішектен қан кету, гастрит*, стоматит, іш қату, іштің кебуі, кекіру
- бауыр функциясы көрсеткіштерінің транзиторлы өзгерістері (мысалы, трансаминазалар немесе билирубин белсенділігінің артуы)
- қышыну, тері бөртпесі, ангионевроздық ісіну*
- бүйрек функциясы көрсеткіштерінің өзгеруі (қан сарысуындағы креатинин және/немесе мочевина деңгейінің жоғарылауы), несептің жедел кідіруін қоса алғанда, несеп шығарудың бұзылуы*
- кеш овуляция*
- ісінулер.
Сирек
- лейкопения, тромбоцитопения, лейкоцитарлы формуланың өзгерістерін қоса алғанда, қан жасушалары санының өзгеруі
- көңіл-күйдің өзгеруі
- конъюнктивит, көрудің бұлыңғырлығын қоса алғанда, көрудің бұзылуы, құлақтағы шуыл
- жүректің соғуы
- ацетилсалицил қышқылына және басқа ҚҚСП-ға аллергиясы бар пациенттерде бронх демікпесі
- гастродуоденальді ойық жаралар, колит, эзофагит
- есекжем, уытты эпидермиялық некролиз, Стивенс-Джонсон синдромы, көп пішінді эритема
Өте сирек
- асқазан-ішек жолының тесілуі
- гепатит
– буллездік дерматит, көп пішінді эритема
- жедел бүйрек жеткіліксіздігі.
Белгісіз (қолда бар деректер негізінде бағалау мүмкін емес)
- анафилаксиялық шок, анафилактоидты реакциялар
- сананың шатасуы, бағдардан адасу
- фотосезімталдық
- әйелдердегі бедеулік.
Қосымша мәліметтер
Дәрілік препараттың құрамы
Бір мл ерітіндінің құрамында
белсенді зат - мелоксикам - 6.00 мг,
қосымша заттар – меглумин, полоксамер 188, гликофурол, глицин, натрий хлориді, 1 М натрий гидроксидінің ерітіндісі, инъекцияға арналған су.
Сыртқы түрінің, иісінің, дәмінің сипаттамасы
Мөлдір жасыл-сары сұйықтық.
Шығарылу түрі және қаптамасы
2, 5 мл препараттан ампуланың жоғарғы бөлігіндегі жасыл және сары түсті екі сақинасы бар сыйымдылығы 5 мл ампулаларға.
3 немесе 5 ампуладан фольгасыз поливинилхлоридті үлбірден жасалған пішінді ұяшықты қаптамаға салынады.
5 ампуладан 2 пішінді қаптама немесе 3 ампуладан 1 пішінді қаптама мемлекеттік және орыс тілдеріндегі қолдану жөніндегі нұсқаулықпен бірге картон қорапшаға салынады.
Сақтау мерзімі
5 жыл.
Жарамдылық мерзімі өткеннен кейін қолдануға болмайды!
Сақтау шарттары
Жарықтан қорғалған жерде, 25°С-ден аспайтын температурада.
Балалардың қолы жетпейтін жерде сақтау керек!
Дәріханалардан босатылу шарттары
Рецепт арқылы.