г. AptekaOnline
Каталог

Анаприлин, 40 мг, таблетки №50, пачка картонная, БЗМП

Действующее вещество :
Пропранолола гидрохлорид (анаприлин)
Дозировка:
40 мг
Рецептурный отпуск:
По рецепту
Срок хранения:
4 года
Цена от 480
Добавлено в корзину:
Наличие в аптеках
Характеристика
Описание
Генерик
Да
Дата регистрации
2018-07-13
Действующее вещество
Пропранолола гидрохлорид (анаприлин)
Дозировка
40 мг
Код товара
00-00007154
Лекарственная форма
Таблетки
Описание упаковки
№50
Регистрационный номер
РК-ЛС-5№020012
Рецептурный отпуск
По рецепту
Срок хранения
4 года
Торговое название
Анаприлин
Упаковка
Пачка картонная
Форма выпуска
По 10 таблеток в контурной ячейковой упаковке. По 5 контурных ячейковых упаковок в пачке из картона.
Инструкция
Выбор языка RU KZ

Торговое название

Анаприлин

 

Международное непатентованное название

Пропранолол

 

Лекарственная форма

Таблетки 40 мг

 

Состав

Одна таблетка содержит

активное вещество: пропранолола гидрохлорид – 40 мг,

вспомогательные вещества: сахарная пудра, сахароза, крахмал картофельный, тальк, кальция стеарат.

 

Описание

Таблетки белого цвета, плоскоцилиндрические, с фаской.

 

Фармакотерапевтическая группа

Препараты для лечения заболеваний сердечно – сосудистой системы. Бета-адреноблокаторы. β-адреноблокаторынеселективные. Пропранолол

Код АТХ С07АА05

 

Фармакологические свойства

Фармакокинетика

После приема внутрь всасывается быстро и достаточно полно (90 %). Максимальная концентрация лекарственного средства (Cmax) в плазме крови достигается через 1-1,5 ч. Биодоступность после однократного приема внутрь составляет 30-40 % (эффект «первого прохождения» через печень), при длительном приеме – увеличивается (образуются метаболиты, ингибирующие ферменты печени).

Обладает высокой липофильностью, накапливается в ткани легких, головном мозге, почках, сердце. Проникает через гематоэнцефалический и плацентарный барьеры, в грудное молоко. Связь с белками плазмы крови – 90-95 %.

Биотрансформируется в печени путем глюкуронирования. Попадает с желчью в кишечник, деглюкуронизируется и реабсорбируется.

Относительно быстро выводится из организма. Период полувыведения лекарственного средства (T1/2) – 3-5 ч, на фоне курсового введения может удлиняться до 12 ч. Выводится с мочой – 90 %, в неизмененном виде – менее 1 %. Не удаляется при гемодиализе.

Фармакодинамика

Анаприлин блокирует β1 и β2-адренорецепторы. Вследствие уменьшения симпатических влияний на β1-адренорецепторы сердца наблюдается снижение силы и частоты его сокращений, угнетение возбудимости и проводимости. Уменьшает секрецию ренина. В связи с блокадой β2-адренорецепторов анаприлин повышает тонус бронхов, сократительную активность миометрия, суживает кровеносные сосуды (в том числе и коронарные), уменьшает гипергликемическое действие адреналина.

Обладает антиангинальным, гипотензивным и антиаритмическим действием.

 

Показания к применению

- артериальная гипертензия;

- стенокардия;

- эссенциальный тремор;

- в комплексной терапии тиреотоксикоза, тревожных расстройств;

- профилактика мигрени.

 

Способ применения и дозы

Назначают внутрь после еды.

При артериальной гипертензии - по 40 мг 2 раза в сутки. При недостаточной выраженности эффекта дозу увеличивают до 40 мг 3 раза или по 80 мг 2 раза в сутки. Максимальная суточная доза 320 мг (в исключительных случаях      640 мг).

При стенокардии – в начальной дозе 20 мг 3 раза в сутки, затем дозу постепенно увеличивают до 80-120 мг в 2-3 приема. Максимальная суточная доза – 240 мг.

При тревожных расстройствах: доза 40 мг в сутки может быть использована для купирования состояния ситуативной тревожности. Долгосрочное лечение генерализованного тревожного расстройства следует начать с дозы 40 мг        2 раза в сутки, которая может быть увеличена до 40 мг 3 раза в сутки при необходимости. Длительность лечения определятся ответом на проводимое лечение.

После шести месяцев лечение должно быть пересмотрено.

Для профилактики мигрени, а также при эссенциальном треморе в начальной дозе   40 мг 2-3 раза в сутки, при необходимости постепенно увеличивая до       160 мг/сут.

При лечении тиреотоксикоза прием Анаприлина начинают с 40 мг 3-4 раза в сутки. В дальнейшем дозу повышают каждые 3-4 дня до оптимальной, позволяющей контролировать частоту сердечных сокращений в интервале         60-90 ударов в мин.

При нарушении функции печени необходимо снижение доз. Нарушение функции почек коррекции дозы не требует.

Данное лекарственное средство не применяется в педиатрической практике.

 

Побочные действия

Препарат обычно хорошо переносится. В клинических исследованиях нежелательные последствия обычно связывались с фармакологическим воздействием пропранолола.

Отмечались следующие нежелательные последствия: очень часто (³ 1/10), часто (³ 1/100 до < 1/10), не часто (³ 1/1000 до < 1/100), редко (³ 1/10000 до  < 1/1000), очень редко (<1/10000), не известно (не может быть определено на основе имеющихся данных).

 

Класс системы

организма

Частота

Нежелательные последствия

Нарушения кровеносной и лимфатической системы

Редко

Тромбоцитопения

Эндокринные нарушения

Не

известно

Гипогликемия у новорожденных, младенцев, детей, пожилых пациентов, пациентов на гемодиализе, у пациентов с сопутствующей противодиабетичес-кой терапией, у пациентов с продолжительным голоданием и у пациентов с хроническим заболеванием печени отмечались конвульсии, связанные с гипогликемией

Расстройства со стороны нервной системы

Часто

Нарушение сна, ночные кошмары

Редко

Галлюцинации, психозы, смена настроения, спутанность сознания, потеря памяти, парестезия

Очень редко

Отмечались отдельные случаи тяжелой миастении, в виде синдрома или обострения тяжелой миастении

Нарушения зрения

Редко

Сухость глаз, зрительные нарушения

Сердечнососудистые

нарушения

Часто

Брадикардия, холодные конечности,  феномен Рейно (виброболезнь)

Редко

Ухудшение состояния при сердечной недостаточности, стремительная блокада сердца, ортостатическая гипотония с обмороком, обострение перемежающейся хромоты

Респираторные, торакаль-ные и средостенные нарушения

Редко

Бронхоспазм может возникать у пациентов с бронхиальной астмой или с астматическими осложнениями в анамнезе, иногда с фатальным исходом

Нарушения ЖКТ

Не часто

Тошнота, рвота, диарея

Нарушение кожных и подкожных покровов

Редко

Покраснение, алопеция (облысение), псориазоподобная кожная реакция,  обострение псориаза, кожная сыпь

Общие расстройства и нарушения в местах введения

Часто

Усталость и/или апатия (часто проходящая)

Редко

Слабость

Исследования

Очень редко

Наблюдалось увеличение количества антинуклеарных антител/антиядер-ных антител, однако клиническая значимость этого не ясна

 

Решение о прекращении приема препарата должно приниматься в соответствии с клиническими заключениями, состоянием пациента, с проявлениями какой-либо из вышеуказанных реакций. Отказ от терапии β-блокаторами должен быть постепенным. В редких случаях непереносимости, при выраженной брадикардии и гипотонии препарат следует отменить, при необходимости назначается лечение от передозировки.

 

Противопоказания

- повышенная чувствительность к активному веществу или любому из вспомогательных веществ;

- блокада сердца 2 или 3 степени;

- неполная или полная атриовентрикулярная блокада;

- кардиогенный шок;

- острый инфаркт миокарда;

- декомпенсированная недостаточность кровообращения;

- выраженная право- и левожелудочковая сердечная недостаточность;

- бронхоспазм, бронхиальная астма, хроническая обструктивная болезнь  лёгких в анамнезе; сенная лихорадка, склонность к бронхоспазмам, приступы бронхоспазма в анамнезе;

- после длительного голодания (гипогликемия);

- метаболический ацидоз (например, при диабете);

- брадикардия (частота сердечных сокращений < 45-50 ударов/мин);

- гипотония (систолическое артериальное давление менее 90 мм рт. ст.);

- серьёзные нарушения артериального периферического кровотока;

- синдром слабости синусового узла;

- неконтролируемые сердечные нарушения или стенокардия Принцметала (вазоспастическая стенокардия);

-беременность, период лактации;

- феохромоцитома (без одновременного применения α-адреноблокатора).

- сахарный диабет с кетоацидозом;

- нарушение артериального периферического кровотока;

- спастический колит;

- детский возраст до 18 лет (эффективность и безопасность не установлены).

С осторожностью

-      печеночная и/или почечная недостаточность

-      гипертиреоз

-      миастения

-      хроническая сердечная недостаточность I-II ФК

-      феохромоцитома

-      псориаз

-      аллергические реакции в анамнезе

-      синдром Рейно

-      пожилой возраст

-      бронхит, сахарный диабет

 

Лекарственные взаимодействия

При применении препарата с ингибиторами моноаминооксидазы наблюдается значительное усиление гипотензивного действия, данная комбинация противопоказана; перерыв между приемом ингибиторов моноаминооксидазы и Анаприлина должен составлять не менее 14 дней.

При одновременном применении с диуретиками, резерпином, гидралазином, нифедипином и другими антигипертензивными лекарственными средствами, а также этанолом гипотензивный эффект Анаприлина усиливается.

Одновременное применение с ризатриптаном приводит к повышению его концентрации в крови и требует коррекции дозы ризатриптана в сторону снижения.

Гипотензивный эффект препарата ослабляют глюкокортикоиды, нестероидные противовоспалительные средства (задержка натрия и уменьшение синтеза простагландинов в почках), эстрогены (задержка натрия).

Анаприлин усиливает действие тиреостатических и утеротонизирующих лекарственных средств; уменьшает действие антигистаминных средств.

При одновременном применении с амиодароном, верапамилом и дилтиаземом усиливает выраженность отрицательного хроно-, ино- и дромотропного действия.

При внутривенном введении йодосодержащих рентгеноконтрастных препаратов повышается риск развития анафилактических реакций.

Фенитоин при внутривенном введении, средства для ингаляционного наркоза (производные углеводородов) при одновременном применении с Анаприлином повышают выраженность кардиодепрессивного действия и вероятность снижения артериального давления.

Анаприлин при одновременном применении изменяет эффективность инсулина и пероральных гипогликемических лекарственных средств, маскирует симптомы развивающейся гипогликемии (тахикардия, повышение артериального давления).

Сердечные гликозиды, метилдопа, резерпин и гуанфацин, антиаритмические препараты при одновременном приеме с Анаприлином повышают риск развития или ухудшения течения брадикардии, атриовентрикулярных блокад, остановки сердца и сердечной недостаточности.

Анаприлин удлиняет действие недеполяризующих миорелаксантов и антикоагулянтный эффект кумаринов.

Три- и тетрациклические антидепрессанты, антипсихотические препараты (нейролептики), этанол, седативные и снотворные препараты усиливают угнетающее действие пропранолола на центральную нервную систему.

Алкалоиды спорыньи при одновременном применении с Анаприлином повышают риск развития нарушений периферического кровообращения.

Анаприлин повышает вероятность развития тяжелых системных реакций (анафилаксии) на фоне введения аллергенов, используемых для иммунотерапии или для кожных проб.

Циметидин, сульфасалазин увеличивают биодоступность Анаприлина.

Анаприлин повышает концентрацию лидокаина, фенотиазиновых нейролептиков в плазме крови, снижает клиренс теофиллина.

 

Особые указания

Прием препарата вместе с другими β-блокаторами:

- противопоказан при неконтролируемой сердечной недостаточности, но может использоваться у пациентов, у которых есть признаки контролируемой сердечной недостаточности. Соблюдать меры предосторожности у пациентов со слабым сердечным резервом;

- не следует использовать в комбинации с блокаторами кальциевых каналов с отрицательным инотропным эффектом (например, верапамил, дилтиазем), так как это может привести к эксагрегации данного воздействия. Особенно у пациентов с нарушением вентрикулярной функции и/или зависимостями (алкогольной, лекарственной и др.) или нарушениями атриовентрикулярной проводимости. Это может вызвать тяжелую степень гипотонии, брадикардии и сердечной недостаточности. Ни β-блокаторы, ни блокаторы кальциевых каналов не должны назначаться внутривенно в течение 48 часов после окончания применения одного из них;

- противопоказан при тяжелых нарушениях периферической артериальной циркуляции, может также отягощать нарушения периферической артериальной циркуляции;

- из-за отрицательного воздействия на время проводимости следует соблюдать осторожность при назначении пациентам с сердечной блокадой первой степени;

- может блокировать/модифицировать признаки и симптомы гипогликемии (особенно тахикардии). Пропранолол иногда вызывает гипогликемию даже у пациентов, не страдающих диабетом, например, новорожденных, младенцев, пожилых пациентов, пациентов на гемодиализе, пациентов, страдающих хронической печеночной недостаточностью, и пациентов, страдающих от передозировки. Тяжелая гипогликемия, связанная с пропранололом, отмечалась в редких случаях с конвульсией и/или комой у отдельных пациентов. Необходимо соблюдать осторожность при одновременном приеме пропроналола и гипогликемической терапии у диабетических пациентов. Пропранолол может продлевать гипогликемическую реакцию на инсулин;

- может скрывать признаки тиреотоксикоза;

- может снижать частоту пульса в результате своего фармакологического воздействия. В редких случаях можно снизить дозу, если у пациентов, принимающих препарат, развиваются симптомы, которые могут быть отнесены к замедленному ритму сердца;

- пропранолол может повышать как чувствительность к аллергенам, так и усиливать анафилактические реакции. Адреналин не всегда дает желаемый терапевтический эффект у пациентов после лечения β-адреноблокаторами.

Следует исключить резкую отмену β-блокаторов. Дозу следует снижать постепенно в течение 7-14 дней. Пациенты во время отмены препарата, особенно страдающие ишемической болезнью сердца, должны находиться под наблюдением врача. Если пациент готовится к операции, и принято решение о прекращении терапии β-блокаторами, это должно быть сделано по меньшей мере за 24 часа до процедуры. При отмене β-блокатора для каждого пациента должна быть произведена оценка соотношения «риск/польза».

Поскольку период полувыведения препарата может увеличиваться у пациентов с серьезной печеночной или почечной недостаточностью, следует соблюдать осторожность при назначении препарата и выборе начальной дозы. Пропранолол следует применять с осторожностью пациентам с декомпенсируемым циррозом. У пациентов с портальной гипертензией функция печени может ухудшаться и может развиться печеночная энцефалопатия. Имеются данные о том, что лечение пропранололом может увеличить риск развития печеночной энцефалопатии.

Лабораторные исследования: отмечалось, что пропранолол влияет на определение билирубина сыворотки методом диазореакции и при определении катехоламинов флуоресцентным методом.

Использование при беременности и в период лактации.

Как и другие лекарственные средства, пропранолол не следует назначать во время беременности, если в этом нет жизненной необходимости. У пропранолола не отмечалось случаев тератогенного воздействия. Однако, β-блокаторы снижают плацентарную перфузию, что может привести к гибели плода в утробе матери, задержке роста и преждевременным родам. Кроме того, при приеме препарата беременной у плода и новорожденного могут развиваться побочные эффекты (особенно гипогликемия и брадикардия). Может увеличиться риск развития сердечных и легочных осложнений у новорожденных в послеродовом периоде.

Большинство β-блокаторов, в частности липофильные соединения, проникают в грудное молоко в различной степени, поэтому кормление грудью также не рекомендуется во время приема препарата.

Влияние на способность управлять автомобилем и работать с механизмами. Вредного воздействия не отмечалось, однако, иногда может возникать головокружение или усталость.

 

Передозировка

Симптомы: обморочные состояния, желудочковая экстрасистолия, аритмии, сердечная недостаточность, брадикардия, головокружение, снижение артериального давления, затрудненное дыхание, цианоз ногтей пальцев или ладоней, судороги.

Лечение: промывание желудка, назначение активированного угля (при приеме внутрь); при нарушении атриовентрикулярной проводимости – в/в   1-2 мг атропина, эпинефрина, при низкой эффективности осуществляют постановку временного кардиостимулятора; при желудочковой экстрасистолии – лидокаин (препараты IА класса не применяются); при артериальной гипотензии больной должен находиться в положении лежа с опущенным головным концом кровати, при неэффективности – эпинефрин, допамин, добутамин; при судорогах – в/в диазепам; при бронхоспазме - ингаляционно или парентерально β-адреностимуляторы.

 

Форма выпуска и упаковка

10 таблеток в контурную ячейковую упаковку из пленки поливинилхлоридной или пленки из непластифицированного ПВХ для упаковки лекарственных препаратов и гибкой упаковки на основе алюминиевой фольги или фольги алюминиевой печатной лакированной или материала комбинированного.

5 контурных ячейковых упаковок вместе с инструкцией по медицинскому применению на государственном и русском языках помещают в пачку из картона хром-эрзац или картона целлюлозного.

 

Условия хранения

Хранить в сухом, защищённом от света месте, при температуре не выше      25 ºС.

Хранить в недоступном для детей месте.

 

Срок хранения

4 года

Не применять по истечении срока годности.

 

Условия отпуска из аптек

По рецепту

Саудалық атауы

Анаприлин

 

Халықаралық патенттелмеген атауы

Пропранолол

 

Дәрілік түрі

40 мг таблеткалар

 

Құрамы

Бір таблетканың құрамында

белсенді зат: пропранолол гидрохлориді – 40 мг,

қосымша заттар: қанттың ұнтағы, сахароза, картоп крахмалы, тальк, кальций стеараты.

 

Сипаттамасы

Жалпақ цилиндр пішінді, ойығы бар ақ түсті таблеткалар.

 

Фармакотерапиялық тобы

Жүрек-қантамыр жүйесі ауруларын емдеуге арналған препараттар. Бета-адреноблокаторлар. Селективті емес β-адреноблокаторлар. Пропранолол

АТХ коды C07AA05

 

Фармакологиялық қасиеттері

Фармакокинетикасы

Ішке қабылдағанда тез және толығымен дерлік (90%) сіңеді. Дәрілік зат қан  плазмасындағы ең жоғарғы  концентрациясына (Cmax) 1-1,5  сағаттан кейін жетеді. Ішке бір рет қабылдағаннан кейінгі биожетімділігі - 30-40 % (бауыр арқылы "бірінші өту" әсері), ұзақ уақыт қабылдағанда - арта түседі (бауыр ферменттерін тежейтін метаболиттер түзіледі).

Липофильділігі жоғары, өкпе, ми, бүйрек, жүрек тінінде жинақталады. Гематоэнцефалдық және плаценталық бөгеттер арқылы емшек сүтіне өтеді. Қан плазмасы ақуыздарымен байланысуы – 90-95 %.

Глюкурондану жолымен бауырда биотрансформацияланады.Өтпен ішекке түседі, деглюкурондалады  және қайта сіңіріледі.

Организмнен салыстырмалы жылдам шығарылады.  Дәрілік заттың жартылай шығарылу кезеңі (T1/2) – 3-5 сағат, курспен енгізу аясында 12 сағатқа дейін ұзаруы мүмкін. Несеппен – 90 %, өзгермеген түрінде –  1 %- дан азы шығарылады.  Гемодиализде шығарылмайды.

Фармакодинамикасы

Анаприлин β1 және β2-адренорецепторларды бөгейді. Жүректің β1-адренорецепторларына симпатикалық әсерінің азаюына байланысты    оның жиырылу жиілігі мен күшінің төмендеуі, өткізгіштік пен қозғыштықтың бәсеңдеуі  байқалады. Рениннің сөлінісін азайтады. β2-адренорецепторлардың бөгелуі арқасында  анаприлин бронхтардың тонусын, миометрияның жиырылғыш белсенділігін жоғарылатады, қантамырларын тарылтады  (оның ішінде  коронарлық), адреналиннің гипергликемиялық әсерін азайтады.

Антиангинальді, гипотензиялық және аритмияға қарсы әсері бар.

 

Қолданылуы

- артериялық гипертензия;

- стенокардия;

 - эссенциальдітремор;

 - тиреотоксикозды, үрейлі бұзылыстарды кешенді емдеуде;

 - бас сақинасының профилактикасы.

 

Қолдану тәсілі мен дозалары

Тамақтан кейін ішке қабылдауға тағайындайды.

Артериялық гипертензияда тәулігіне 2 рет 40 мг. Әсерінің айқындығы жеткіліксіз болса, дозасын тәулігіне 3 рет 40 мг дейін немесе 2 рет 80 мг-ден арттырады. Ең жоғарғы тәуліктік дозасы 320 мг (сирек жағдайларда 640 мг).

Стенокардияда   бастапқы дозада тәулігіне 3 рет 20 мг, сосын дозасын  2-3 қабылдауға бөліп 80-120 мг дейін арттырады. Ең жоғарғы тәуліктік дозасы 240 мг.

Үрейлі бұзылыстарда: тәулігіне 40 мг дозасы ситуативтік үрейлену жай-күйін басу үшін пайдаланылуы мүмкін. Жайылған үрейлі бұзылысты ұзақ мерзімдік емдеуді тәулігіне 2 рет 40 мг дозадан бастау керек, қажет болса оны тәулігіне 3 рет 40 мг дейін арттыруға болады. Емдеу ұзақтығы  жүргізілген емге жауабына қарай анықталады.

Алты ай емдегеннен кейін қайта қаралуы тиіс.

Бас сақинасының профилактикасы, сондай-ақ эссенциальді треморда – бастапқы дозада тәулігіне 2-3 рет 40 мг, қажет болса дозасын біртіндеп тәулігіне 160 мг дейін арттырады.

Тиреотоксикозды емдеуде  Анаприлинді қабылдауды тәулігіне  3-4 рет  40 мг-ден  бастайды. Әрі қарай дозаны әрбір 3-4 күн сайын жүректің жиырылу жиілігін минутына  60-90 соғу аралығында бақылауға мүмкіндік беретін оңтайлы дозаға дейін  жоғарылатады.

Бауыр функциясы бұзылған жағдайда препараттың дозасын төмендету қажет.

Бүйрек функциясының  бұзылуы дозасын түзетуді қажет етпейді.

Бұл дәрілік зат педиатриялық тпрактикада қолданылмайды.

 

Жағымсыз әсерлері

Препараттың әдетте жағымдылығы жақсы. Клиникалық зерттеулерде жағымсыз салдарлары әдетте пропранололдың фармакологиялық әсерімен байланысты болды.

Мынадай жағымсыз салдарлары анықталды: өте жиі (³ 1/10), жиі (³ 1/100 - < 1/10 дейін), жиі емес (³ 1/1000 - < 1/100 дейін), сирек (³ 1/10000 -  < 1/1000 дейін), өте сирек (<1/10000), белгісіз (қолда бар деректер бойынша анықтау мүмкін емес).

 

Организм жүйесінің класы

Жиілігі

Жағымсыз салдарлары

Қан  және лимфа жүйесінің бұзылулары

Сирек  

Тромбоцитопения

Эндокриндік бұзылулар

Белгісіз  

Жаңа туған нәрестелерде гипогликемия, балаларда, егде пациенттерде, гемодиализдегі пациенттерде, диабетке қарсы қатар ем алатын пациенттерде, ұзақ ашығатын пациенттерде және бауырдың созылмалы ауруы бар пациенттерде гипогликемиямен байланысты  конвульсиялар байқалды

Жүйке жүйесі тарапынан бұзылулар

Жиі

Ұйқының бұзылуы, түнгі қорқыныштар

Сирек  

Елестеулер, психоздар, көңіл-күйдің өзгеруі, сананың шатасуы, жадыны жоғалту, парестезия

Өте сирек

Ауыр миастенияның жекелеген жағдайлары байқалды, ауыр миастенияның синдромы немесе өршуі түрінде

Көрудің бұзылуы

Сирек  

Көздің құрғауы, көру бұзылыстары

Жүрек-қантамыр бұзылулары

Жиі

Брадикардия, аяқ-қолдың мұздауы,  Рейно феномені (виброауру)

Сирек  

Жүрек жеткіліксіздігінде жай-күйдің нашарлауы, екпінді жүрек блокадасы, естен танумен ортостаздық гипотония, аракідік ақсаңдаудың өршуі

Респираторлық, торакальді және көкірек ортасы бұзылулары

Сирек  

Бронх түйілуі бронх демікпесі бар немесе анамнезінде демікпелік асқынулары бар пациенттерде пайда болуы мүмкін, кейде өліммен аяқталады

АІЖ бұзылулары

Жиі емес

Жүрек айнуы, құсу, диарея

Тері және теріасты жабындарының бұзылуы

Сирек  

Қызару, алопеция (шаштың түсуі), псориаз тәрізді тері реакциясы,  псориаздың өршуі, тері бөртпесі

Жалпы бұзылыстар және енгізген жерлердегі бұзылулар  

Жиі

Шаршау және/немесе  апатия (көбінесе өткінш)

Сирек  

Әлсіздік

Зерттеулер  

Өте сирек

Антинуклеарлық  антиденелердің/антиядролық антиденелердің саны ұлғаюы байқалды, алайда мұның клиникалық маңызы анық емес

 

Препаратты қабылдауды тоқтату туралы шешім  клиникалық қорытындыларға, пациенттің жай-күйіне, жоғарыда аталған реакциялардың әлдебіреуінің пайда болуына орай қабылдануы тиіс. β-блокаторлармен емнен бас тарту біртіндеп жүзеге асуы керек. Жақпаушылықтың сирек жағдайларында, айқын брадикардияда және гипотонияда препаратты тоқтату керек, қажет болса артық дозаланудан ем тағайындалады.

 

Қолдануға болмайтын жағдайлар

- белсенді затқа немесе қосымша заттардың кез келгеніне жоғары сезімталдық;

- 2 немесе 3 дәрежедегі жүрек блокадасы;

- толық емес немесе толық атриовентрикулярлық блокада;

- кардиогендік шок;

- жедел миокард инфарктісі;

- декомпенсацияланған қанайналым жеткіліксіздігі;

- айқын оң- және сол жақ қарыншалық жүрек жеткіліксіздігі;

- бронх түйілуі, бронх демікпесі, анамнездегі өкпенің созылмалы обструкциялық ауруы; пішен қызбасы, бронх түйілулеріне бейімділік, анамнездегі бронх түйілуі ұстамалары;

- ұзақ уақыт ашығудан кейін (гипогликемия);

- метаболизмдік ацидоз (мысалы, диабетте);

- брадикардия (жүректің жиырылу жиілігі минутына < 45-50 соғу);

- гипотония (систолалық  артериялық қысым  90 мм с.б. төмен);

- артериялық шеткері қан ағымының күрделі бұзылулары;

- синусты түйін әлсіздігі синдромы;

- бақыланбайтын жүрек бұзылыстары немесе Принцметал стенокардиясы (вазоспастикалық стенокардия);

-жүктілік,  лактация кезеңі;

- феохромоцитома (α-адреноблокаторды бір мезгілде қолданусыз).

- кетоацидозбен қант диабеті;

- артериялық шеткері қан ағымының бұзылуы;

- спастикалық колит;

- 18 жасқа дейінгі балалар (тиімділігі мен қауіпсіздігі анықталмаған)

Сақтықпен

- бауырдың және/немесе бүйрек жеткіліксіздігі

- гипертиреоз

- миастения

- I-II ФК жүректің созылмалы жеткіліксіздігі

- феохромоцитома

- псориаз

- анамнездегі аллергиялық реакциялар

- Рейно синдромы

- егде жастағылар

- бронхит, қант диабеті

 

Дәрілермен өзара әрекеттесуі

Препаратты  моноаминооксидаза тежегіштерімен бірге қолданған кезде гипотензиялықк әсерінің елеулі күшеюі байқалады, бұл біріктірілімді қолдануға болмайды; моноаминооксидаза тежегіштерін және  Анаприлинді қолдану арасындағы үзіліс 14 күннен кем болмауы керек.

Диуретиктермен, резерпинмен, гидралазинмен, нифедипинмен және басқа  антигипертензивтік дәрілермен, сондай-ақ этанолмен бір мезгілде қолданғанда  Анаприлиннің гипотензиялық әсері күшейеді.

Ризатриптанмен бір мезгілде қолдану оның қандағы концентрациясының жоғарылауына әкеледі және ризатриптан дозасын төмендету бағытында түзетуді талап етеді.

Препараттың гипотензиялық әсерін глюкокортикоидтар, қабынуға қарсы стероидты емес дәрілер (натрийдің іркілуі және бүйректегі  простагландиндер синтезінің азаюы), эстрогендер (натрийдің іркілуі) әлсіретеді.

Анаприлин тиреостатикалық және утеротонусын көтеретін дәрілік заттардың әсерін күшейтеді; антигистаминдік дәрілердің әсерін төмендетеді.

Амиодаронмен, верапамилмен және  дилтиаземмен бір мезгілде қолданғанда теріс  хроно-, ино- және дромотропты әсерінің айқындығы күшейеді.

Құрамында йод бар рентгенконтрастылы препараттарды вена ішіне енгізгенде  анафилаксиялық реакция қаупі жоғарылайды.

Анаприлинмен бір мезгілде қолданғанда вена ішіне енгізгенде фенитоин, ингаляциялық наркозғаарналған дәрілік заттар (көмірсутектердің туындылары) кардиодепрессивті әсерінің айқындығын және артериялық қысымның төмендеу ықтималдығын арттырады.

Анаприлин бір мезгілде қолданғанда инсулиннің және ішу арқылы қабылданатын гипогликемиялық дәрілік заттардың тиімділігін өзгертеді, дамып келе жатқан гипогликемия симптомдарын бүркемелейді (тахикардияны, артериялық қысымның жоғарылауын).

Анаприлинмен бір мезгілде қолданғанда жүрек гликозидтері, метилдопа, резерпин және гуанфацин, аритмияға қарсы препараттар брадикардияның, атриовентрикулярлық блокаданың, жүректің тоқтап қалуы мен жүрек жеткіліксіздігінің даму немесе ағымының нашарлау қаупін арттырады.

Анаприлин деполяризацияланбайтын миорелаксанттардың және кумариндердіңантикоагулянттық әсерін ұзартады.

Үш- және төртциклді антидепрессанттар, психозға қарсы препараттар (нейролептиктер), этанол, тыныштандыратын және ұйықтататын дәрілік заттар пропранололдың орталық жүйке жүйесін бәсеңдететін әсерін күшейтеді.

Қастауыш алкалоидтары Анаприлинмен бір мезгілде қолданғанда шеткері қан айналымының бұзылуларының даму қаупін арттырады.

Анаприлин иммунотерапияда тері сынамасы үшін қолданылатын аллергендерді енгізу аясында,  ауыр жүйелі реакциялардың  (анафилаксия) даму мүмкіндігін жоғарылатады.

Циметидин, сульфасалазин Анаприлиннің биожетімділігін арттырады.

Анаприлин қан плазмасындағы лидокаин, фенотиазинді нейролептиктердің концентрациясын жоғарылатады, теофиллин клиренсін төмендетеді.

 

Айрықша нұсқаулар

Препараты басқа β-блокаторлармен бірге қабылдау:

- бақыланбайтын жүрек жеткіліксіздігінде қолданылмайды, бірақ  бақыланатын жүрек жеткіліксіздігінің белгілері бар пациенттерде пайдаланылуы мүмкін. Жүрек қоры әлсіз пациенттерде сақтық шараларын сақтау керек;

- теріс инотроптық әсері бар (мысалы, верапамил, дилтиазем) кальций өзекшелерінің блокаторларымен біріктіріп пайдаланбау керек, өйткені бұл осы әсердің эксагрегациясына әкелуі мүмкін. Әсіресе вентрикулярлық функциясы бұзылған және/немесе тәуелділіктері (алкогольдік, дәрілік және т.б.) немесе атриовентрикулярлық өткізгіштіктің бұзылулары бар пациенттерде. Бұл гипотонияның ауыр дәрежесін, брадикардияны және жүрек жеткіліксіздігін тудыруы мүмкін. β-блокаторлары да, кальций өзекшелерінің блокаторлары да олардың біреуін қолдану аяқталғаннан кейін 48 сағаттың ішінде вена ішіне тағайындалмауы тиіс;

- шеткері артериялық айналымның ауыр бұзылуларында қолдануға болмайды, сонымен қатар шеткері артериялық айналымның бұзылуын ауырлатуы да мүмкін;

- өткізгіштік уақытына теріс әсер болатындықтан бірінші дәрежелі жүрек блокадасы бар пациенттерге тағайындаған кезде сақ болу керек;

- гипогликемияның (әсіресе тахикардияның) белгілері мен симптомдарын бөгеуі/модификациялауы мүмкін. Пропранолол кейде тіпті диабеттен зардап шекпеген пациенттерде де гипогликемияны тудырады, мысалы, жаңа туған нәрестелерде, сәбилерде, егде пациенттерде, гемодиализдегі пациенттерде, созылмалы бауыр жеткіліксіздігінен зардап шегетін пациенттерде, және артық дозалануға ұшыраған пациенттерде. Пропранололмен байланысты ауыр гипогликемия жекелеген пациенттерде сирек жағдайларда конвульсиямен және/немесе комамен көрініс берді. Диабеті бар пациенттерде пропроналолды және гипогликемиялық емді бір мезгілде қабылдаған кезде сақтық таныту қажет. Пропранолол инсулинге гипогликемиялық реакцияны ұзартуы мүмкін;

- тиреотоксикоз белгілерін бүркемелеуі мүмкін;

- өзінің фармакологиялық әсерінің нәтижесінде тамыр соғысының жиілігін азайтуы мүмкін. Сирек жағдайларда, егер препаратты қабылдаушы пациенттерде жүрек ырғағының баяулауына жатқызылуы мүмкін симптомдар дамыса, дозаны азайтуға болады;

- пропранолол аллергендерге сезімталдықты жоғарылатуы, сол сияқты анафилаксиялық реакцияларды да күшейтуі мүмкін. Адреналин β-адреноблокаторлармен емдеуден кейінгі пациенттерде әрдайым күткендегідей емдік әсер бере бермейді.

β-блокаторларды күрт тоқтатуға болмайды. Дозаны біртіндеп 7-14 күн бойы төмендету керек. Пациенттер препаратты тоқтату кезінде, әсіресе ишемиялық жүрек ауруынан зардап шегетіндер, дәрігердің бақылауында болуы тиіс. Егер пациент операцияға дайындалса, жәнеβ-блокаторлармен емді тоқтату туралы шешім қабылданса, бұл емшараға дейін кем дегенде 24 сағат бұрын жүзеге асырылуы тиіс. β-блокаторды тоқтатқан кезде әрбір пациент үшін «қауіп/пайда» арақатынасына баға берілуі керек.

Препараттың жартылай шығарылу кезеңі күрделі бауыр немесе бүйрек жеткіліксіздігі бар пациенттерде ұлғаюы мүмкін болғандықтан, препаратты тағайындағанда және бастапқы дозаны таңдағанда сақ болу керек. Пропранололды декомпенсацияланған циррозы бар пациенттерге сақтықпен қолдану керек. Портальді гипертензиясы бар пациенттерде бауыр функциясы нашарлауы мүмкін және  бауыр энцефалопатиясы дамуы мүмкін. Пропранололмен емдеу бауыр энцефалопатиясының даму қаупін арттыратыны туралы деректер бар.

Зертханалық зерттеулер: пропранолол сарысудағы билирубинді диазореакция әдісімен анықтауға және катехоламиндерді флуоресценттік әдіспен анықтауға ықпал ететіні байқалған.

Жүктілік кезінде және лактация кезеңінде пайдалану.

Басқа да дәрілік заттар сияқты, егер өмірлік қажеттілігі болмаса, пропранололды жүктілік кезінде тағайындамау керек. Пропранололда тератогендік әсер ету жағдайлары байқалған жоқ. Алайда, β-блокаторлар плаценталық перфузияны төмендетеді, бұл шарананың ана жатырында өлуіне, өсудің кідіруіне және мезглінен бұрын босануға әкеліп соғуы мүмкін. Бұдан басқа, препаратты жүкті әйел қабылдаған кезде шаранада және жаңа туған нәрестеде жағымсыз әсерлер (әсіресегипогликемия және брадикардия) дамуы мүмкін. Босанудан кейінгі кезеңде жаңа туған нәрестелерде жүрек және өкпе асқынуларының даму қаупі артуы мүмкін.

β-блокаторлардың көпшілігі, атап айтқанда липофильді қосылыстар,емшек сүтіне әртүрлі дәрежеде өтеді, сондықтан препаратты қабылдау кезінде емшек емізу де ұсынылмайды.

Автокөлікті басқару және механизмдермен жұмыс істеу қабілетіне ықпал етуі. Зиянды ықпалы байқалған жоқ, алайда, кейде бас айналуы және шаршау пайда болуы мүмкін.

 

Артық дозалануы

Симптомдары: естен тану, қарыншалық экстрасистолия, аритмиялар, жүрек жеткіліксіздігі, брадикардия, бас айналуы, артериялық қысымның төмендеуі, тыныс алудың қиындауы, саусақ тырнақтарының немесе алақандардың цианозы немесе құрысулар.

Емі: асқазанды шаю, белсенділендірілген көмірді тағайындау (ішке қабылдау); атриовентрикулярлық өткізгіштіктің бұзылуында – вена ішіне 1 -2 мг атропин, эпинефрин, тиімділігі төмен болса, уақытша кардиостимулятор қойылады; қарыншалық экстрасистолияда – лидокаин (IA класты препараттар қолданылмайды); артериялық гипотензияда – науқас төсектің бас жағын төмен түсіріп жатуы тиіс,  тиімсіз болса – эпинефрин, допамин, добутамин; құрысуларда – вена ішіне диазепам; бронх түйілуінде ингаляциялық немесе парентеральді жолмен β - адреностимуляторларды енгізеді.

 

Шығарылу түрі және қаптамасы  

10  таблеткадан поливинилхлоридті үлбірден немесе дәрілік препараттарды қаптауға арналған пластификацияланбаған ПВХ үлбірден және алюминий фольга негізіндегі немесе баспалы лакталған  алюминий фольгадан немесе біріктірілген материалдан тұратын иілгіш қаптамадан жасалған пішінді ұяшықты қаптамада.  

5 пішінді ұяшықты қаптама медициналық қолдану жөніндегі мемлекеттік және орыс тілдеріндегі нұсқаулықпен бірге хром-эрзац картоннан немесе целлюлозалық картоннан жасалған қорапшаға салынған.

 

Сақтау шарттары

Құрғақ, жарықтан қорғалған жерде, 25 оС-ден аспайтын температурада сақтау керек.

Балалардың қолы жетпейтін жерде сақтау керек!

 

Сақтау мерзімі

4 жыл

Жарамдылық мерзімі өткеннен кейін қолдануға болмайды.

 

Дәріханалардан босатылу шарттары

Рецепт арқылы.