г. AptekaOnline
Каталог

Анальгин, 500 мг/мл, р-р д/ин. №10, 2 мл, пачка картонная, БЗМП

Действующее вещество :
Метамизол натрия
Дозировка:
500 мг/мл
Рецептурный отпуск:
По рецепту
Срок хранения:
3 года
Цена от 60
Добавлено в корзину:
Наличие в аптеках
Характеристика
Описание
Препарат оказывает анальгезирующее, жаропонижающее и некоторое спазмолитическое действие (в отношении гладкой мускулатуры мочевыводящих и желчных путей). Отличительной чертой метамизола является незначительная выраженность противовоспалительного эффекта, а также отсутствие влияния на водно-солевой обмен и слизистую желудка.
Показания к применению: Лихорадочный синдром при ОРЗ, детских инфекционных и других инфекционно-воспалительных заболеваниях; болевой синдром (слабой и умеренной выраженности), в том числе: головная боль, зубная боль, невралгия, миалгия, артралгия, желчная колика, почечная колика, травмы, ожоги, послеоперационный болевой синдром, альгодисменорея.
Внутримышечно или внутривенно: (при сильных болях) вводят взрослым по 1 — 2 мл 50 % или 25 % раствора 2 — 3 раза в день; не более 2г в сутки. Детям вводят из расчета 0,1 — 0,2 мл 50 % раствора или 0,2 — 0,4 мл 25 % раствора на 10кг массы тела. Подкожно не применяют, так как возможно раздражение тканей.

Генерик
Да
Дата регистрации
2018-02-02
Действующее вещество
Метамизол натрия
Дозировка
500 мг/мл
Единица упаковки
мл
Код товара
00-00002337
Количество / Объем
2
Лекарственная форма
Раствор для инъекций
Описание упаковки
№10
Регистрационный номер
РК-ЛС-5№010232
Рецептурный отпуск
По рецепту
Срок хранения
3 года
Торговое название
Анальгин
Упаковка
Пачка картонная
Форма выпуска
По 2 мл в ампуле. По 10 ампул в коробке из картона. По 10 ампул в контурной ячейковой упаковке. По 1 контурной ячейковой упаковке с ампулами в пачке из картона. По 10 ампул в пачке из картона.
Инструкция
Выбор языка RU KZ

Торговое название

Анальгин

 

Международное непатентованное название

Метамизол натрия

 

Лекарственная форма

Раствор для инъекций 500 мг/мл

 

Состав

Одна ампула (2 мл) содержит:

активное вещество – метамизол натрия – 1000 мг,

вспомогательное вещество – вода для инъекций.

 

Описание

Прозрачная жидкость желтоватого цвета.

 

Фармакотерапевтическая группа

Препараты для лечения заболеваний нервной системы.  Анальгетики. Анальгетики-антипиретики другие. Пиразолоны. Метамизол натрия.

Код АТХ N02BB02

 

Фармакологические свойства

Фармакокинетика

После внутримышечного введения быстро абсорбируется и поступает в печень, где подвергается гидролизу с образованием активного метаболита 4-метиламино-антипирина (4-МАА) и деметилируется до второго активного метаболита 4-аминоантипирина (4-АА), а также биотрансформируется до неактивных метаболитов 4- формиламиноантипирина (4-FAA) и 4-ацетиламиноантипирина   (4-AcAA). Неизмененный анальгин обнаруживается в крови в незначительных количествах только после внутривенного введения. В крови обратимо связывается с белками плазмы крови (4-МАА на 58%, 4-АА на 48%). Эффективная концентрация суммы метаболитов анальгина составляет 10 мкг/мл. Токсическое действие проявляется при концентрации метаболитов свыше 20 мкг/мл. При многократном введении препарата его фармакокинетика не изменяется. Кумуляции препарата не отмечается.

Общий системный клиренс активных метаболитов 4-МАА и 4-АА составляет 182,9±15,1 мл/мин и 55,2±6,4 мл/мин соответственно. Период их полуэлиминации (T½) составляет 2,5–3,0 ч и 6–8 ч соответственно. Выводится в виде метаболитов с мочой.

У пациентов с нарушением функции почек при соблюдении рекомендованного режима дозирования кумуляции неизменного активного вещества не отмечается.

Фармакодинамика

Анальгин является производным пиразолона и обладает обезболивающим, жаропонижающим и невыраженным спазмолитическим действиями. Механизм действия до конца не изучен. Некоторые результаты исследований показывают, что анальгин и его основной метаболит (4-N-метиламиноантипирин) обладают, вероятно, как центральным, так и периферическим механизмом действия.

 

Показания к применению

- острая боль после травмы или операции;

- почечная и печеночная колики (в комбинации со спазмолитическими средствами);

- боль, обусловленная опухолью;

- другие острые и хронические интенсивные боли, когда другие лечебные мероприятия невозможны;

- лихорадка, при неэффективности других мероприятий.

Парентеральное введение лекарственного средства используется только в тех случаях, когда энтеральное применение невозможно.

 

Способ применения и дозы

Дозировка зависит от интенсивности боли, лихорадки и индивидуальной чувствительности в ответ на прием анальгина.

Должны быть выбраны низкие эффективные дозы, которые контролируют боль и лихорадку.

У детей для снижения температуры, как правило, достаточная доза метамизола составляет 10 мг на килограмм массы тела.

Начало действия колеблется от 30 мин до 60 мин после приема внутрь и через         30 мин после парентерального введения.

Для детей и подростков в возрасте до 14 лет разовая доза метамизола 8-16 мг на килограмм массы тела. Взрослым и подросткам старше 15 лет (> 53 кг) можно принимать до 1000 мг на один прием. В случае недостаточного эффекта однократного приема, в зависимости от максимальной суточной дозы, максимальную разовую дозу можно принимать до 4 раз в сутки. Приведенная ниже таблица содержит рекомендуемую дозировку и максимальные дозы.

Дозировка для парентерального введения составляет, обычно, от 6 мг до 16 мг метамизола натрия на килограмм массы тела.

Пациентам в возрасте от 3 месяцев до 1 года анальгин вводится только внутримышечно. Применение доз более 1000 мг метамизола натрия парентерально должно быть тщательно взвешено в связи с возможным развитием гипотензивных реакций.

 

Возраст

(вес тела)

Разовая доза

3-11 месяцев (5-8 кг)

0,1-0,2 мл анальгина (50-100 мг метамизола натрия) только внутримышечно

1-3 года (9-15 кг)

0,2-0,5 мл анальгина (100-250 мг метамизола натрия)

4-6 лет (16-23 кг)

0,3-0,8 мл анальгина (150-400 мг метамизола натрия)

7-9 лет (24-30 кг)

0,4-1 мл анальгина (200-500 мг метамизола натрия)

10-12 лет (31-45 кг)

0,5-1 мл анальгина (250-500 мг метамизола натрия

13-14 лет (46-53 кг)

0,8-1,8 мл анальгина (400-900 мг метамизола натрия)

Взрослые и пациенты старше 15 лет (> 53 кг)

1-2 мл* анальгина (500-1000 мг метамизола натрия)

* - при необходимости возможно увеличение разовой дозы до 5 мл (что соответствует 2500 мг метамизола натрия) и суточной дозы до 10 мл (что соответствует 5000 мг метамизола натрия).

 

Пожилые пациенты

У пожилых пациентов доза должна быть уменьшена, поскольку выведение метаболитов может быть замедлено при приеме анальгина.

При снижении функции почек и нарушении клиренса креатинина

У этой категории пациентов доза должна быть уменьшена, поскольку выведение продуктов обмена веществ может быть замедлено при приеме метамизола.

Нарушение почечной или печеночной функции

Высоких доз следует избегать при сниженной почечной или печеночной функции. Возможно краткосрочное применение без снижения дозы. Длительное применение невозможно.

Способ введения

Способ введения зависит от желаемого терапевтического эффекта и состояния пациента. В большинстве случаев, пероральное введение является достаточным для достижения удовлетворительного эффекта. При необходимости получения быстрого эффекта возможно внутривенное или внутримышечное введение лекарственного средства. При выборе способа введения необходимо учитывать более высокий риск развития анафилактических или анафилактоидных реакций при парентеральном введении.

Раствор анальгина вводят внутривенно или внутримышечно (у младенцев от 3 до     11 месяцев - только внутримышечно). Температура вводимого раствора для инъекций должна быть близкой к температуре тела.

Инъекционный раствор анальгина можно смешивать или разводить 5 % раствором глюкозы, 0,9 % физиологическим раствором или раствором Рингера-лактата. В связи с ограниченной стабильностью данных растворов, они должны использоваться незамедлительно.

Из-за потенциальной несовместимости, не рекомендуется использовать раствор анальгина с другими лекарственными средствами в одном шприце или системе для внутривенных инфузий.

Способ применения

Продолжительность лечения зависит от вида и тяжести заболевания. Длительная терапия с Анальгином требует регулярного мониторинга показателей крови, включая подсчет лейкоцитарной формулы.

Меры предосторожности во время инъекции

Целесообразность введения разовой дозы более 2 мл Анальгина (эквивалентно    1000 мг метамизола натрия) требует тщательной оценки соотношения польза/риск, в связи с возможным развитием дозозависимой гипотензии или аллергических реакций. Парентеральное введение лекарственного средства проводится в положении пациента лежа под тщательным врачебным наблюдением.

Чтобы свести к минимуму риск резкого снижения артериального давления и обеспечить возможность своевременного прекращения введения лекарственного средства при развитии анафилактической или анафилактоидной реакции, внутривенная инъекция должна проводиться очень медленно, со скоростью не более 1 мл в минуту (что соответствует 500 мг метамизола натрия в минуту).

 

Побочные действия

Частота возможных побочных эффектов, перечисленных ниже, определяется следующим образом: очень часто (≥ 1/10), часто (≥ 1/100 до < 1/10), нечасто               (≥ 1/1000 до < 1/100),  редко (≥ 1/10 000 до < 1/1 000), очень редко (< 1/10 000), неизвестно - не может быть оценена на основе имеющихся данных.

Заболевания крови и лимфатической системы:  редко - лейкопения;  очень редко - агранулоцитоз, включая случаи со смертельным исходом, тромбоцитопения, неизвестно - апластическая анемия, панцитопения, включая случаи со смертельным исходом. Эти реакции могут также возникать при приеме анальгина в предыдущих случаях без осложнений.

Существует несколько признаков повышенного риска развития агранулоцитоза при приеме анальгина более недели.

Данная реакция дозозависима и может развиться в любой период лечения. Проявляется высокой температурой, ознобом, болью в горле, затруднением глотания, воспалением области рта, носа, горла, генитальной или анальной области. У пациентов, получающих антибиотики, эти симптомы могут быть минимально выраженными. Значительно повышается скорость оседания эритроцитов, значительно снижается количество или полностью исчезают из периферической крови гранулоциты. Количество гемоглобина, эритроцитов и тромбоцитов обычно остается нормальным.

Необходимо немедленно прекратить введение лекарственного средства, не дожидаясь результатов лабораторных диагностических тестов при неожиданном ухудшении общего состояния, наличии не купирующейся или рецидивирующей лихорадки, болезненных поражений слизистой оболочки, особенно полости рта, носа и горла.

При развитии панцитопении необходимо немедленно прекратить лечение анальгином с последующим мониторированием развернутого анализа крови до его нормализации.

Заболевания иммунной системы: редко - анафилактические или анафилактоидные реакции*; очень редко - «аспириновая» астма.

У пациентов с непереносимостью анальгетиков возможно развитие приступов астмы. Частота не известна - анафилактический шок *.

* Эти реакции чаще возникают при парентеральном применении, являются серьезными и опасными для жизни и могут в некоторых случаях привести к летальному исходу. Могут развиваться также в тех случаях, когда предыдущее применение анальгина прошло без осложнений.

 

Такие реакции могут развиваться во время инъекции или сразу после приема лекарственного средства, а также через несколько часов. Преимущественно, данные реакции развиваются в течение первого часа после введения. Более легкие реакции проявляются реакциями со стороны кожи и слизистых (например, зуд, жжение, покраснение, крапивница, отек), одышкой и, редко, симптомами со стороны желудочно-кишечного тракта. Тяжелые формы могут проявляться генерализованной крапивницей, отеком Квинке (в том числе гортани), тяжелым бронхоспазмом, нарушением ритма сердца, артериальной гипотензией (иногда может предшествовать увеличение артериального давления), сосудистым шоком. При возникновении кожных реакций применение анальгина должно быть прекращено.

Со стороны сердечно-сосудистой системы: иногда - гипотензивные реакции во время или после применения, не связанные с использованием других фармакологических средств или развитием анафилактической/анафилактоидной реакций. Быстрое внутривенное введение увеличивает риск развития гипотензивной реакции.

При гипертермии введение лекарственного средства может привести к критическому дозозависимому снижению артериального давления без каких-либо других симптомов реакций гиперчувствительности.

Заболевания кожи и подкожной клетчатки: нечасто - фиксированная эритема; редко - сыпь (например, макулопапулезная сыпь); очень редко - синдром Стивенса-Джонсона или токсический эпидермальный некролиз (необходимо прекратить лечение, см. раздел «Меры предосторожности»).

Заболевания почек и мочевыводящих путей: очень редко - резкое ухудшение функции почек, которое может сопровождаться протеинурией, олиго- или анурией, вплоть до развития острой почечной недостаточности, острый интерстициальный нефрит.

Общие заболевания и реакции в месте введения: окраска мочи в красный цвет. Возможно, связано с наличием в моче в низких концентрациях безвредного метаболита анальгина.

 

Противопоказания

- повышенная чувствительность к активному веществу или другим производным пиразолона или пиразолидина (включая пациентов, у которых развился агранулоцитоз после использования этих препаратов);

- у пациентов с аспириновой астмой в анамнезе или синдромом непереносимости анальгетиков (крапивница, ангионевротический отек), то есть у пациентов с бронхоспазмом или с другими формами анафилактоидных реакций на салицилаты, парацетамол или другие ненаркотические анальгетики, такие как диклофенак, ибупрофен, индометацин или напроксен;

- угнетение функции костного мозга (например, после лечения цитостатиками) или заболевания кроветворной системы;

- генетический дефицит глюкозо-6-фосфатдегидрогеназы (гемолиз);

- острая перемежающаяся печеночная порфирия (риск развития приступа порфирии);

- артериальная гипотензия и/или нестабильная гемодинамика;

- последний триместр беременности;

- период грудного вскармливания;

- новорожденные и дети в возрасте до 3-х месяцев или с массой тела меньше 5 кг (отсутствует информация о применении);

- дети в возрасте от 3 месяцев до 11 месяцев для внутривенного пути введения.

 

Лекарственные взаимодействия

Анальгин может вызвать снижение концентрации циклоспорина в сыворотке крови. Необходимо мониторировать концентрацию циклоспорина при одновременном назначении анальгетиков.

При одновременном назначении анальгетиков и аминазина возможно развитие тяжелой гипотермии.

Назначение метамизола на фоне приема метотрексата может привести к повышению гематологической токсичности метотрексата, особенно у пожилых пациентов. Рекомендуется избегать назначения данной комбинации.

Установлена возможность взаимодействия производных пиразолона с пероральными антикоагулянтами, каптоприлом, литием и триамтереном, а также влияние на эффективность антигипертензивных лекарственных средств и диуретиков. Степень описанных взаимодействий для анальгина неизвестна.

Из-за потенциальной несовместимости не рекомендуется инъекционный раствор анальгина смешивать с другими лекарственными средствами для инъекций или инфузий (см. также раздел «Способ применения и дозы»).

 

Особые указания

Обезболивающее содержит производное пиразолона - анальгин, способное вызвать редкие, но опасные для жизни побочные эффекты в виде шока и агранулоцитоза. При наличии у пациента анафилактоидной реакции на анальгин, невозможно исключить аллергические реакции и на другие ненаркотические анальгетики.

У пациентов с анафилактической или другими иммунологически опосредованными реакциями (например, агранулоцитоз) на анальгин в анамнезе, вероятно развитие перекрестной аллергии на другие пиразолоны и пиразолидины.

Агранулоцитоз

При появлении признаков агранулоцитоза, тромбоцитопении необходимо немедленно прекратить прием лекарственного средства и провести исследование анализа крови (в том числе лейкоцитарной формулы). Лечение должно быть прекращено до получения результатов лабораторных исследований.

Панцитопения

При развитии панцитопении лечение должно быть немедленно прекращено с последующим контролем анализа крови до его нормализации. Пациент должен быть информирован о необходимости обращения к врачу, если во время лечения возникают признаки и симптомы, свидетельствующие о патологическом изменении крови (например, недомогание, инфекция, постоянная лихорадка, кровоподтеки, кровотечение, бледность).

Анафилактические/анафилактоидные реакции

При выборе способа введения важно помнить, что парентеральное введение обезболивающих связано с более высоким риском анафилактических или анафилактоидных реакций.

Риск потенциально тяжелых анафилактоидных реакций на анальгин значительно увеличивается у пациентов с:

- синдромом астмы на анальгетики или ангионевротическим отеком на ненаркотические анальгетики;

- бронхиальной астмой, особенно с сопутствующими риносинуситом и полипами в носу;

- хронической крапивницей;

- непереносимостью красителей (например, тартразин) и консервантов (например, бензоаты);

- непереносимостью алкоголя. Такие пациенты могут реагировать на алкогольные напитки, даже в небольших количествах, с такими симптомами, как чихание, слезящиеся глаза и сильное покраснение лица. Такая непереносимость алкоголя может быть признаком ранее недиагностированной астмы на анальгетики.

Анафилактический шок обычно развивается у предрасположенных пациентов. Поэтому, особое внимание необходимо уделить пациентам с астмой или атопией.

Тяжелые кожные реакции

При использовании анальгина были зарегистрированы опасные для жизни кожные реакции, такие как синдром Стивенса-Джонсона и токсический эпидермальный некролиз. При появлении симптомов или признаков синдрома Стивенса-Джонсона или токсического эпидермального некролиза (например, прогрессирующая кожная сыпь, часто с пузырями или поражения слизистой оболочки), лечение анальгином необходимо немедленно прекратить. Пациенты должны быть осведомлены о признаках и симптомах и тщательно следить за изменениями со стороны кожи, особенно в первые недели лечения.

Изолированные гипотензивные реакции

Анальгин может привести к гипотензивным реакциям. Эти реакции могут быть зависимы от дозы. Обычно эти реакции возникают при парентеральном введении, а не энтеральном. Риск таких реакций также увеличен:

- при быстрой внутривенной инъекции;

- у пациентов с предшествующей гипотензией, обезвоживанием или дегидратацией, нестабильным артериальным давлением или с начинающейся недостаточностью кровообращения (например, у пациентов с множественными травмами или сердечным приступом);

- у больных с высокой температурой.

У подобных  пациентов требуется тщательный осмотр и тщательный контроль. Превентивные меры (такие как стабилизация кровообращения) могут быть необходимы для снижения риска гипотензивных реакций.

В исключительных случаях анальгин может быть использован у пациентов, у которых следует избегать снижения артериального давления  любой ценой, например, при тяжелой ишемической болезни сердца или соответствующим стенозом мозговых артерий, только после тщательного контроля показателей гемодинамики.

У пациентов с почечной или печеночной недостаточностью использование анальгина возможно лишь после тщательной оценки соотношения пользы и риска и применении соответствующих мер предосторожности (см. раздел «Способ применения и дозы»). Необходимо собрать анамнез у пациента до введения анальгина. У пациентов с повышенным риском развития анафилактических реакций анальгин может быть использован только после тщательной оценки пользы и риска. Применять анальгин в данной ситуации необходимо под тщательным врачебным контролем и с возможностью оказания экстренной помощи.

Длительное применение анальгина (более 7 суток). При необходимости регулярного применения анальгина свыше 5 дней следует еженедельно контролировать картину периферической крови.

Острая боль в животе. Не рекомендуется применение анальгина для купирования острой боли в животе до выяснения ее причины.

Использование у лиц с патологией сердечно-сосудистой системы. Необходим тщательный контроль гемодинамики, особенно у пациентов с уровнем систолического давления ниже 100 мм рт.ст., заболеваниями почек в анамнезе (пиелонефрит и гломерулонефрит), а также у лиц с алкогольной зависимостью.

Беременность. Адекватные данные о применении анальгетиков во время беременности отсутствуют. Метамизол проникает через плацентарный барьер. В исследованиях на животных анальгин не вызывал развитие тератогенных эффектов. В связи с отсутствием проведенных адекватных исследований на людях, анальгин во втором и первом триместре беременности должен применяться только после строгой оценки пользы и риска.

Несмотря на то, что анальгин является слабым ингибитором синтеза простагландинов, существует возможность преждевременного закрытия артериального протока и развития перинатальных осложнений за счет снижения агрегации тромбоцитов у ребенка и матери. В связи с этим анальгин противопоказан в течение последнего триместра беременности.

Период лактации. Метаболиты анальгина выделяются с грудным молоком, поэтому необходимо отказаться от грудного вскармливания в течение 48 часов после приема анальгина.

Использование в педиатрии. Не рекомендуется применение анальгина у детей в первые 3 месяца жизни, ввиду повышенного риска развития нарушений функции почек.

Влияние на способность к вождению автотранспорта и управление механизмами. Рекомендуемый диапазон доз не влияет на концентрацию и скорость реакции. В качестве мер предосторожности следует избегать вождения машин, транспортных средств или других опасных видов деятельности при приеме высоких доз. Это относится, в частности, и к сочетанию с алкоголем.

Выведение с мочой продуктов биотрансформации анальгина может вызывать красное окрашивание мочи, которое не имеет клинического значения и исчезает после отмены лекарственного средства.

 

Передозировка

Симптомы: гипотермия, выраженное снижение артериального давления, сердцебиение, одышка, шум в ушах, тошнота, рвота, гастралгия, слабость, олигурия, анурия, сонливость, бред, нарушение сознания, тахикардия, судорожный синдром, возможно развитие острого агранулоцитоза, геморрагического синдрома, острой почечной и печеночной недостаточности, паралича дыхательных мышц.

Лечение: проведение форсированного диуреза, гемодиализа, ощелачивание крови, симптоматическая терапия, направленная на поддержание жизненно важных функций. При развитии судорожного синдрома проводят внутривенное введение диазелама и быстродействующих барбитуратов.

 

Форма выпуска и упаковка

2 мл препарата в ампулы из стекла.

На каждую ампулу наклеивают этикетку самоклеящуюся или текст наносят на ампулу методом глубокой печати быстрозакрепляющейся краской.

10 ампул вместе с ножом или скарификатором для вскрытия ампул вкладывают в коробку из картона полиграфического или картона хром-эрзац с гофрированным вкладышем из бумаги для гофрирования.

Коробку оклеивают этикеткой-бандеролью из бумаги офсетной или бумаги для многокрасочной печати.

Коробки вместе с инcтрукциями по медицинскому применению на государственном и русском языках упаковывают в групповую упаковку.

Количество инструкций по медицинскому применению на государственном и русском языках должно соответствовать количеству упаковок.

10 ампул помещают в контурную ячейковую упаковку из пленки поливинилхлоридной. 1 контурную ячейковую упаковку вместе с ножом или скарификатором для вскрытия ампул и инструкцией по медицинскому применению на государственном и русском языках помещают в пачку из картона хром-эрзац или картона целлюлозного.

10 ампул вместе с ножом или скарификатором для вскрытия ампул и инструкцией по медицинскому применению на государственном и русском языках помещают в пачку из картона с картонным вкладышем для фиксации ампул из картона хром-эрзац или картона целлюлозного.

Пачки упаковывают в групповую упаковку.

В случае использования ампул с кольцом излома или с насечкой и точкой излома, вложение ножа или скарификатора для вскрытия ампул не предусматривается.

Условия хранения

Хранить в защищенном от света месте, при температуре не выше 25 ºС.

Хранить в недоступном для детей месте!

 

Срок хранения

3 года

Не применять по истечении срока годности.

 

Условия отпуска из аптек

По рецепту


Саудалық атауы

Анальгин

 

Халықаралық патенттелмеген атауы

Натрий метамизолы

 

Дәрілік түрі

Инъекцияға арналған 500 мг/мл ерітінді

 

Құрамы

Бір ампуланың (2 мл) ішінде:

белсенді зат – натрий метамизолы – 1000 мг,  

қосымша зат – инъекцияға арналған су.

 

Сипаттамасы

Сарғыш түсті мөлдір сұйықтық.

 

Фармакотерапиялық тобы

Жүйке жүйесі ауруларын емдеуге арналған препараттар. Анальгетиктер. Басқа  анальгетиктер-антипиретиктер. Пиразолондар. Натрий метамизолы.

АТХ коды  N02ВВ02

 

Фармакологиялық қасиеттері

Фармакокинетикасы

Бұлшықет ішіне енгізгеннен кейін тез сіңеді және бауырға жетіп ол жерде 4-метиламиноантипириннің (4-МАА) белсенді метаболитін түзумен гидролизге ұшырайды және 4-аминоантипириннің (4-АА) екінші белсенді метаболитіне дейін деметилденеді, сондай- ақ 4-формиламиноантипирин (4-FAA) және 4-ацетиламиноантипириннің (4-AcAA) белсенсіз метаболитіне дейін биотрансформацияланады.

Өзгермеген анальгин тек вена ішіне енгізгеннен кейін ғана қанда аздаған мөлшерде  анықталады.

Қанда қан плазмасы ақуыздарымен (4-МАА 58%-ға, 4-АА 48%-ға) қайтымды  байланысады. Анальгин метаболиттері қосындысының тиімді концентрациясы 10 мкг/мл құрайды.  Метаболиттердің концентрациясы 20 мкг/мл-ден асқанда уытты әсері байқалады. Препаратты бірнеше рет енгізгенде оның фармакокинетикасы өзгермейді. Препараттың жинақталуы байқалмаған.

4-МАА және 4-АА белсенді метаболиттерінің жалпы жүйелі клиренсі тиісінше 182,9±15,1 мл/мин және 55,2±6,4 мл/мин құрайды. Олардың жартылай шығарылу кезеңі (T½) тиісінше 2,5–3,0 сағатты және 6–8 сағатты құрайды. Метаболиттер түрінде несеппен шығарылады.

Бүйрек функциясы бұзылған пациенттерде дозалаудың белгіленген режимін ұстанғанда өзгермеген белсенді заттың жинақталуы байқалмаған.

Фармакодинамикасы 

Анальгин пиразолон туындысына жатады және ауырғанды басатын, ыстықты түсіретін және айқын емес спазмолитикалық әсерлері бар. Әсер ету механизмі түпкілікті зерттелмеген. Кейбір зерттеу нәтижелері анальгин және оның негізгі метаболиті (4-N-метиламиноантипирин) орталық, сондай-ақ шеткері әсер ету механизміне ие болуы мүмкін екенін көрсетеді.

 

Қолданылуы

- жарақаттан немесе операциядан кейінгі жедел ауыру;

- бүйрек немесе бауыр шаншулары (спазмолитикалық дәрілермен біріктірілімде);

- ісікке байланысты ауыру;

- басқа да жедел және созылмалы қарқынды ауырулар, өзге емдік шаралар мүмкін болмаған кезде;

- қызба, басқа шаралар тиімсіз болған кезде.

Дәрілік затты парентеральді енгізу энтеральді қолдану мүмкін болмаған жағдайларда ғана пайдаланылады.

 

Қолдану тәсілі және дозалары

Дозалануы ауырудың қарқындылығына, қызбаға және анальгинді қабылдауға жауап ретіндегі жеке сезімталдыққа байланысты.

Ауыруды және қызбаны бақылайтын төмен тиімді дозалар таңдалуы тиіс.

Балаларда температураны төмендету үшін, әдетте, метамизолдың жеткілікті дозасы дене салмағының килограмына  10 мг құрайды.

Әсерінің басталуы ішке қабылдағаннан кейін 30 минуттан 60 минутқа дейін ауытқиды және парентеральді енгізуден кейін 30 минуттан кейін басталады.

14 жасқа дейінгі балалар мен жасөспірімдер үшін метамизолдың бір реттік дозасы дене салмағының килограмына 8-16 мг. 15 жастан асқан (> 53 кг) ересектер мен жасөспірімдерге бір жолы 1000 мг дейін қабылдауға болады. Бір рет қабылдаудың тиімділігі жеткіліксіз болған жағдайда, ең жоғарғы тәуліктік дозаға байланысты, ең жоғарғы бір реттік дозаны тәулігіне 4 ретке дейін қабылдауға болады. Төменде келтірілген кестеде ұсынылатын дозалары және ең жоғарғы дозалары бар.

Парентеральді енгізу үшін дозалануы, әдетте, дене салмағының килограмына 6 мг-ден 16 мг натрий метамизолына дейін құрайды.

3 айдан 1 жасқа дейінгі пациенттерге анальгин бұлшықет ішіне ғана енгізіледі. 1000 мг натрий метамизолынан асатын дозаларды парентеральді қолдану гипотензивтік реакциялар дамуы мүмкін болғандықтан мұқият таразылануы тиіс.

 

Жасы

(дене салмағы)

Бір реттік доза

3-11 ай (5-8 кг)

0,1-0,2 мл анальгин (50-100 мг натрий метамизолы) тек қана бұлшықет ішіне

1-3 жас (9-15 кг)

0,2-0,5 мл анальгин (100-250 мг натрий метамизолы)

4-6 жас (16-23 кг)

0,3-0,8 мл анальгин (150-400 мг натрий метамизолы)

7-9 жас (24-30 кг)

0,4-1 мл анальгин (200-500 мг натрий метамизолы)

10-12 жас (31-45 кг)

0,5-1 мл анальгин (250-500 мг натрий метамизолы

13-14 жас (46-53 кг)

0,8-1,8 мл анальгин (400-900 мг натрий метамизолы)

Ересектер және 15 жастан асқан пациенттер (> 53 кг)

1-2 мл* анальгин (500-1000 мг натрий метамизолы)

* - қажет болса бір реттік дозаны 5 мл дейін (2500 мг натрий метамизолына сәйкес келеді) және тәуліктік дозаны 10 мл дейін (5000 мг натрий метамизолына сәйкес келеді) ұлғайтуға болады.

 

Егде пациенттер

Егде пациенттерде доза азайтылуы тиіс, өйткені анальгинді қабылдаған кезде метаболиттердің шығарылуы баяулауы мүмкін.

Бүйрек функциясы төмендегенде және креатинин клиренсі бұзылғанда

Пациенттердің бұл санатында доза азайтылуы тиіс, өйткені метамизолды қабылдаған кезде зат алмасу өнімдерінің шығарылуы баяулауы мүмкін.

Бүйрек немесе бауыр функциясының бұзылуы

Бүйрек немесе бауыр функциясы төмендеген кезде жоғары дозалардан аулақ болу керек. Дозаны төмендетпей аз уақытқа қолдануға болады. Ұзақ қолдану мүмкін емес.

Енгізу тәсілі

Енгізу тәсілі қажетті емдік әсерге және пациенттің жай-күйіне байланысты. Көп жағдайларда, қанағаттанарлық әсерге жету үшін пероральді енгізу жеткілікті болады. Жылдам әсеріне жету қажет болғанда дәрілік затты вена ішіне немесе бұлшықет ішіне енгізуге болады. Енгізу тәсілін таңдаған кезде анафилаксиялық немесе анафилактоидты реакциялардың даму қаупі парентеральді енгізгенде жоғарырақ екенін ескеру қажет.

Анальгин ерітіндісін вена ішіне немесе бұлшықет ішіне енгізеді (3 айдан 11 айға дейінгі сәбилерде – бұлшықет ішіне ғана ). Енгізілетін инъекцияға арналған ерітіндінің температурасы дене температурасына жақын болуы тиіс.

Инъекциялық анальгин ерітіндісін 5 % глюкоза ерітіндісімен, 0,9 % физиологиялық ерітіндімен немесе Рингер-лактат ерітіндісімен араластыруға немесе сұйылтуға болады. Аталған ерітінділердің тұрақтылығы шектеулі болуына байланысты, оларды дереу пайдалану керек.

Потенциальді үйлесімсіздік салдарынан, анальгин ерітіндісін басқа дәрілік заттармен бір шприцте немесе вена ішілік инфузияға арналған жүйеде пайдалану ұсынылмайды.

Қолдану тәсілі

Емдеу ұзақтығы аурудың түрі мен ауырлығына байланысты. Анальгинмен ұзақ емдеу лейкоцитарлық формуланы есептеуді қоса, қан көрсеткіштеріне жүйелі мониторингті қажет етеді.

Инъекция кезіндегі сақтық шаралары

Дозаға тәуелді гипотензияның немесе аллергиялық реакциялардың даму мүмкіндігіне байланысты, Анальгиннің 2 мл-ден асатын ( 1000 мг натрий метамизолына баламалы) бір реттік дозаларын енгізудің мақсатқа сайлығы пайда/қауіп арақатынасын мұқият бағалауды талап етеді. Дәрілік затты парентеральді енгізу пациенттің жатқан күйінде мұқият дәрігерлік бақылаумен жүргізіледі.

Артериялық қысымның күрт төмендеу қаупін барынша азайту анафилаксиялық немесе анафилактоидты реакция дамыған кезде дәрілік затты енгізуді дер кезінде тоқтату мүмкіндігін қамтамасыз ету үшін, вена ішілік инъекция өте баяу, минутына 1 мл-ден аспайтын (минутына 500 мг натрий метамизолына сәйкес келеді) жылдамдықпен жүргізілуі тиіс.

 

Жағымсыз әсерлері

Төменде келтірілген ықтимал жағымсыз әсерлердің жиілігі былай анықталады: өте жиі (≥ 1/10), жиі (≥ 1/100 - < 1/10 дейін), жиі емес      (≥ 1/1000 - < 1/100 дейін),  сирек (≥ 1/10 000 - < 1/1 000 дейін), өте сирек (< 1/10 000), белгісіз - қолда бар деректер бойынша баға беру мүмкін емес.

Қан және лимфа жүйесі аурулары:  сирек - лейкопения;  өте сирек - өліммен аяқталған жағдайларды қоса, агранулоцитоз, тромбоцитопения, белгісіз – апластикалық анемия, панцитопения, өліммен аяқталған жағдайларды қоса. Бұл реакциялар анальгинді алдыңғы жағдайларда асқынуларсыз қабылдаған кезде де туындауы мүмкін.

Анальгинді бір аптадан артық қабылдаған кезде агранулоцитоздың даму қаупі жоғарылауының бірнеше белгілері бар.

Бұл реакция дозаға тәуелді және емдеудің кез келген кезеңінде дамуы мүмкін. Жоғары температурамен, қалтыраумен, тамақтың ауыруымен, жұтынудың қиындауымен, ауыз, мұрын, тамақ аймағының, генитальді немесе анальді аймақтың қабынуымен көрініс береді. Антибиотиктерді қабылдаған пациенттерде бұл симптомдардың айқындығы азаюы мүмкін. Эритроциттердің шөгу жылдамдығы едәуір жоғарылайды, гранулоциттердің мөлшері елеулі төмендейді немесе шеткері қаннан мүлде жоғалып кетеді. Гемоглобиннің, эритроциттердің және тромбоциттердің мөлшері әдетте қалпында қалады.

Жалпы жағдай күтпеген жерден нашарласа, тоқтаған немесе қайталанған қызба, шырышты қабықтың, әсіресе ауыз қуысының, мұрынның және тамақтың ауырсынған зақымдануы болса,  зертханалық диагностикалық тесттердің нәтижелерін күтпестен дәрілік затты енгізуді дереу тоқтату қажет.

Панцитопения дамыса анальгинмен емдеуді дереу тоқтатып,  содан соң ол қалпына келгенге дейін қанның толық талдауына мониторинг жасау керек. Иммундық жүйенің аупрулары: сирек – анафилаксиялық немесе анафилактоидты реакциялар*; өте сирек - «аспириндік» демікпе.

Анальгетиктердің жақпаушылығы бар пациенттерде демікпе ұстамаларының дамуы мүмкін. Жиілігі белгісіз – анафилаксиялық шок *.

* Бұл реакциялар парентеральді қолдану кезінде жиі туындайды, күрделі әрі өмірге қауіпті болып табылады және кейбір жағдайларда өліммен аяқталуы мүмкін. Сондай-ақ анальгинді мұның алдында қолдану асқынуларсыз өткен жағдайларда да дамуы мүмкін.

 

Мұндай реакциялар инъекция кезінде немесе дәрілік затты қабылдай салысымен, сондай-ақ бірнеше сағаттан кейін пайда болуы мүмкін. Көбінесе, бұл реакциялар енгізгеннен кейінгі алғашқы сағаттың ішінде пайда болады. Жеңілірек реакциялар тері және шырыштар тарапынан реакциялар (мысалы, қышыну, күйдіру, қызару, есекжем, ісіну), ентігу және, сирек, асқазан-ішек жолы тарапынан симптомдар түрінде білінеді. Ауыр түрлері  жайылған есекжем, Квинке ісінуі (оның ішінде көмейдің), ауыр бронх түйілуі, жүрек ырғағының бұзылуы, артериялық гипотензия (кейде оның алдында артериялық қысымның жоғарылауы мүмкін), тамырлық шок түрінде білінуі мүмкін. Тері реакциялары пайда болғанда анальгинді қолдану тоқтатылуы тиіс.  

Жүрек-қантамыр жүйесі тарапынан: кейде – қолдану кезінде және қолданудан кейін басқа фармакологиялық дәрілерді пайдаланумен немесе анафилаксиялық /анафилактоидты реакцияның дамуымен байланысты емес гипотензивті реакциялар. Вена ішіне жылдам енгізу гипотензивті реакцияның даму қаупін арттырады.

Гипертермияда дәрілік затты енгізу аса жоғары сезімталдық реакциясының қандай да бір басқа симптомдарынсыз артериялық қысымның дозаға тәуелді күрделі төмендеуіне әкелуі мүмкін.

Тері және теріасты шелмайының аурулары: жиі емес - бекіген эритема; сирек - бөртпе (мысалы, макулопапулезді бөртпе); өте сирек - Стивенс-Джонсон синдромы немесе уытты эпидермалық некролиз (емдеуді тоқтату керек, «Сақтық шаралары» бөлімін қараңыз).

Бүйрек және несеп шығару жолдарының аурулары: өте сирек - бүйрек функциясының күрт нашарлауы, ол протеинуриямен, олиго- немесе ануриямен қатар жүруі мүмкін, жедел бүйрек жеткіліксіздігінің дамуына дейін, жедел интерстициальді нефрит.

Жалпы аурулар және енгізген жердегі реакциялар: несептің қызыл түске боялуы. Несепте зиянсыз анальгин метаболиттерінің төменконцентрацияларда болуына байланысты болуы ықтимал. 

 

Қолдануға болмайтын жағдайлар

- белсенді затқа немесе басқа пиразолон немесе пиразолидин туындыларына жоғары сезімталдық (осы препараттарды пайдаланғаннан кейін агранулоцитоз дамыған пациентерді қоса);  

- анамнезінде аспириндік демікпесі немесе анальгетиктерді көтере алмаушылық синдромы  (есекжем, ангионевроздық ісіну) бар пациенттер, яғни бронх түйілуі немесе салицилаттарға, парацетамолға немесе басқа диклофенак, ибупрофен, индометацин немесе напроксен сияқты есірткілік емес анальгетиктерге анафилактоидты реакцияның басқа түрлері бар пациенттер;

- сүйек кемігі функциясының бәсеңдеуі (мысалы, цитостатиктермен емдеуден кейін) немесе қан түзу жүйесінің аурулары;

- глюкоза-6-фосфатдегидрогеназаның (гемолиз) генетикалық тапшылығы;

- жедел ұстамалы бауыр порфириясы (порфирия ұстамасының даму қаупі);

- артериялық гипотензияжәне/немесе тұрақсыз гемодинамика;

- жүктіліктің соңғы триместрі;

- емшек емізу кезеңі;

- жаңа туғандар және 3 айға дейінгі балалар немесе дене салмағы 5 кг-ден аздар (қолдану туралы ақпарат жоқ);

- жасы 3 айдан 11 айға дейінгі балалар вена ішілік енгізу жолы үшін.

 

Дәрілермен өзара әрекеттесуі

Анальгин қан сарысуындағы циклоспорин концентрациясының төмендеуіне түрткі болуы мүмкін. Анальгетиктерді бір мезгілде тағайындаған кезде циклоспорин концентрациясына мониторинг жасау қажет.

Анальгетиктерді және аминазинді бір мезгілде тағайындаған кезде ауыр гипотермияның дамуы мүмкін.

Метамизолды метотрексат қабылдау аясында тағайындау метотрексаттың гематологиялық уыттылығының жоғарылауына әкелуі мүмкін, әсіресе егде пациенттерде. Бұл біріктірілімді тағайындаудан аулақ болған жөн.

Пиразолон туындыларының пероральді антикоагулянттармен, каптоприлмен, литиймен және триамтеренмен өзара әрекеттесу мүмкіндігі, сондай-ақ гипертензияға қарсы дәрілік заттардың және диуретиктердің тиімділігіне ықпалы анықталды. Сипатталған өзара әрекеттесулердің  анальгин үшін дәрежесі белгісіз.

Потенциальді үйлесімсіздікке байланысты анальгиннің инъекциялық ерітіндісін инъекцияға немесе инфузияға арналған басқа дәрілік заттармен араластыраған жөн («Қолдану тәсілі және дозалары» бөлімін де қараңыз).

Айрықша нұсқаулар

Ауырғанды басатын дәрі құрамында пиразолон туындысы – анальгин бар, ол шок және агранулоцитоз түріндегі сирек, бірақ өмірге қауіпті жағымсыз әсерлерді тудыруға қабілетті. Пациентте анальгинге анафилактоидты реакция бар болса, есірткілік емес басқа анальгетиктерге де аллергиялық реакцияларды жоққа шығару мүмкін емес.

Анамнезінде анальгинге анафилаксиялық немесе басқа иммунологиялық тұрғыдағы реакциялары бар пациенттерде (мысалы, агранулоцитоз), басқа пиразолондарға және пиразолидиндерге айқаспалы аллергияның дамуы ықтимал.

Агранулоцитоз

Агранулоцитоздың, тромбоцитопенияның белгілері пайда болғанда дәрілік затты қабылдауды дереу тоқтату және қан талдауына (оның ішінде лейкоцитарлық формулаға) зерттеу жүргізу қажет. Емдеу зертханалық зерттеулердің нәтижелерін алғанға дейін тоқтатылуы тиіс.

Панцитопения

Панцитопения дамығанда емдеу дереу тоқтатылып, әрі қарай қан талдауы қалпына келгенге дейін бақылануы тиіс. Пациент егер емдеу кезінде қанның патологиялық өзгерістерін айғақтайтын белгілер мен симптомдар (мысалы, дімкәстік, инфекция, тұрақты қызба, қанталаулар, қан кету, бозару) пайда болса, дәрігерге көріну қажеттігі туралы хабардар етілуі тиіс.

Анафилаксиялық /анафилактоидты реакциялар

Енгізу тәсілін таңдаған кезде ауырғанды басатын дәрілерді парентеральді енгізу анафилаксиялық немесе анафилактоидты реакциялардың даму қаупінің жоғарылауымен байланысты екенін ескеру қажет.

Анальгинге потенциальді ауыр анафилактоидты реакциялардың қаупі төмендегідей пациенттерде айтарлықтай жоғарылайды:

– анальгетиктерге демікпе синдромы немесе есірткілік емес анальгетиктерге ангионевроздық ісінумен;

– бронх демікпесі бар, әсіресе қатар жүретін риносинуситпен және мұрындағы полиптермен

– созылмалы есекжеммен;

– бояғыштарды (мысалы, тартразин) және консерванттарды (мысалы, бензоаттар) көтере алмаушылықпен;

- алкоголь жақпаушылығымен. Мұндайпациенттер алкогольдік сусындарға, тіпті аз мөлшеріне де, түшкіру, көзден жас ағу және беттің қатты қызаруы сияқты симптомдармен реакция беруі мүмкін. Осындай алкоголь жақпаушылығы анальгетиктерге бұдан бұрын диагностикаланбаған демікпенің белгісі болуы мүмкін.

Анафилаксиялық шок әдетте бейімділігі бар пациенттерде дамиды. Сондықтан, демікпесі немесе атопиясы бар пациенттерге ерекше көңіл бөлу керек.

Терінің ауыр реакциялары

Анальгинді пайдаланған кезде Стивенс-Джонсон синдромы немесе уытты эпидермалық некролиз сияқты өмірге қауіпті тері реакциялары тіркелген. Стивенс-Джонсон синдромының немесе уытты эпидермалық некролиздің симптомдары мен белгілері пайда болғанда (мысалы, үдемелі тері бөртпесі, көбінесе қабыршақтармен немесе шырышты қабықтың зақымдануы), анальгинмен емдеуді дереу тоқтату керек. Пациенттер белгілер мен симптомдардан хабардар етілуі тиіс  және тері тарапынан өзгерістерді әсіресе емдеудің алғашқы апталарында мұқият қадағалауы тиіс.

Оқшауланған гипотензивтік реакциялар

Анальгин гипотензиялық реакцияларға әкелуі мүмкін. Бұл реакциялар дозаға тәуелді болуы мүмкін. Әдетте бұл реакциялар энтеральді емес,  парентеральді енгізген кезде пайда болады. Мұндай реакциялар қаупі мыналарда да жоғарылайды:

- жылдам вена ішілік инъекцияда;

- мұның алдында болған гипотензиясы, сусыздануы немесе дегидратациясы, тұрақсыз артериялық қысымы немесе жеткіліксіздікпен басталатын қанайналымы бар пациенттерде (мысалы, көптеген жарақаттары немесе жүрек ұстамасы бар пациенттерде);

- температурасы жоғары науқастарда.

Мұндай  пациенттерде мұқият тексеру және мұқият бақылау талап етіледі. Алдын алу шаралары (қанайналымды тұрақтандыру сияқты) гипотензиялық реакциялар қаупін төмендету үшін қажет болуы мүмкін.

Айрықша жағдайларда анальгин артериялық қысымның төмендеуін қайткенде де болдырмау керек болатын пациенттерде пайдаланылуы мүмкін, мысалы, жүректің ауыр ишемиялық ауруында немесе ми артерияларының қатар жүретін стенозында, гемодинамика көрсеткіштерін мұқият бақылағаннан кейін ғана.

Бүйрек немесе бауыр жеткіліксіздігі бар пациенттерде анальгинді пайда мен қауіп арақатынасын мұқият бағалағаннан кейін және тиісті сақтық шараларын қолданғаннан кейін ғана пайдалануға болады  («Қолдану тәсілі және дозалары» бөлімін қараңыз). Анальгинді енгізгенге дейін пациенттен анамнез жинау қажет. Анафилаксиялық реакцияның даму қаупі жоғары пациенттерде анальгинді пайдасы мен қаупіне мұқият баға бергеннен кейін ғана пайдалануға болады. Анальгинді мұндай жағдайда дәрігердің мұқият бақылауымен және шұғыл көмек көрсету мүмкіндігімен қолдану қажет.

Анальгинді ұзақ қолдану (7 тәуліктен астам). Анальгинді 5 күннен артық ұдайы қолдану қажет болған жағдайда шеткері қан көрінісін апта сайын бақылау керек.

Іштің жедел ауыруы. Оның себептерін анықтағанша анальгинді іштің жедел ауыруын бәсеңдету үшін қолдануға болмайды.

Жүрек-қантамыр жүйесінің патологиясы бар адамдарда пайдалану. Гемодинамиканы, әсіресе систолалық қысым деңгейі 100 мм сын. бағ. төмен,  анамнезінде бүйрек аурулары бар (пиелонефрит және гломерулонефрит) пациенттерде, сондай-ақ алкогольдік тәуелділігі бар адамдарда мұқият бақылау керек .

Жүктілік. Анальгетиктерді жүктілік кезінде қолдану туралы талапқа сай мәліметтер жоқ. Метамизол плаценталық бөгет арқылы өтеді. Жануарлардағы зерттеулерде анальгин тератогендік әсерлерге ұшыратқан жоқ. Адамдарда жүргізілген талапқа сай зерттеулер болмауына байланысты, анальгинді жүктіліктің екінші және үшінші триместрінде пайдасы мен қаупіне қатаң баға бергеннен кейін ғана қолдану керек.  Анальгин простагландиндер синтезінің әлсіз тежегіші екеніне қарамастан, артериялық жолдың мезгілінен бұрын жабылу және бала мен анада тромбоциттер агрегациясының төмендеуі есебінен перинатальді асқынулардың даму мүмкіндігі бар. Осыған байланысты анальгинді жүктіліктің соңғы триместрінде қолдануға болмайды.

Лактация кезеңі. Анальгиннің метаболиттері емшек сүтімен бөлінеді, сондықтан анальгинді қабылдағаннан кейін 48 сағат бойы емшек емізуден бас тарту керек.

Педиатрияда пайдалану. Бүйрек функциясының бұзылу қаупі жоғары болғандықтан,  анальгинді балаларда өмірінің алғашқы 3 айында қолдану ұсынылмайды.

Дәрілік заттың көлік құралын жүргізу мен қауіптілігі зор механизмдерді басқару қабілетіне ықпал ету ерекшеліктері. Ұсынылған дозалардиапазоны концентрацияға және реакция жылдамдығына ықпал етпейді.Жоғары дозаларды қабылдаған кезде сақтық шарасы ретінде машиналарды, көлік құралдарын жүргізуден немесе басқа  қауіпті әрекет түрлерінен аулақ болу керек. Бұл, атап айтқанда, алкогольмен біріктіруге қатысты.

Анальгинніңбиотрансформация өнімдерінің несеппен шығарылуы  несепті қызыл түске бояуы мүмкін, оның клиникалық мәні жоқ және дәрілік затты тоқтатқаннан кейін жоғалады.

 

Артық дозалануы

Симптомдары: гипотермия, айқын артериялық қысымның төмендеуі, жүректің қағуы, ентігу, құлақтағы шуыл, жүрек айнуы, құсу, гастралгия, әлсіздік,  олигурия, анурия, ұйқышылдық, сандырақтау, сананың бұзылуы, тахикардия, құрысу синдромы,  жедел агранулоцитоз, геморрагиялық синдром, жедел бүйрек және бауыр жеткіліксіздігі, тыныс алу бұлшықеттерінің салдануы дамуы мүмкін.

Емі: Қарқынды диурез, гемодиализ жүргізу, қанды сілтілендіру, өмірлік маңызы бар функцияларын демеуге бағытталған симптоматикалық ем. Құрысу синдромы дамыған жағдайда  диазепам мен  жылдам әсер ететін  барбитураттарды вена ішіне енгізеді.

 

Шығарылу түрі және қаптамасы

2 мл-ден  шыныдан жасалған ампулаларда.

Әрбір ампулаға өздігінен жапсырылатын заттаңба жапсырылады немесе мәтін жылдам бекитін бояумен терең баспа әдісімен  жазылады.

10 ампуладан ампуланы ашуға арналған  пышақ немесе  скарификатормен бірге гофрлауға арналған қағаздан жасалған  гофрлайтын қосымшасымен, бандероль-заттаңбамен айналдыра жапсырылған картоннан жасалған қорапқа салынады.

Поливинилхлоридті үлбірден жасалған пішінді ұяшықты қаптамаға 10 ампуладан салынады. 1 пішінді ұяшықты қаптама ампуланы ашуға арналған пышақ немесе скарификатормен және медициналық қолдану жөніндегі мемлекеттік және орыс тілдеріндегі нұсқаулықпен бірге картоннан жасалған қорапшаға салынады.

10 ампуладан ампуланы ашуға арналған пышақ немесе скарификатормен және медициналық қолдану жөніндегі мемлекеттік және орыс тілдеріндегі нұсқаулықпен бірге картондағы ампулаларды ұстап тұратын картон қосымшасы бар картоннан жасалған қорапшаға салынады.

Сындыру сақинасы немесе сындыру кертігі және нүктесі бар ампулаларды қолданғанда, ампуланы ашуға арналған пышақ немесе скарификатор салынбайды.

 

Сақтау шарттары

Жарықтан қорғалған жерде, 25 ºС-ден аспайтын температурада сақтау керек.

Балалардың қолы жетпейтін жерде сақтау керек!

 

Сақтау мерзімі

3 жыл

Жарамдылық мерзімі өткеннен кейін қолдануға болмайды.

 

Дәріханалардан босату шарттары

Рецепт арқылы